Skarga wniesiona w dniu 1 grudnia 2014 r. przez Kimek Offshore AS przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-23/14).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.39.4

Akt nieoceniany
Wersja od: 5 lutego 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 grudnia 2014 r. przez Kimek Offshore AS przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA
(Sprawa E-23/14)

(2015/C 39/04)

(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2015 r.)

Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 1 grudnia 2014 r. przez przedsiębiorstwo Kimek Offshore AS, reprezentowane przez adwokatów Bjørnara Alterskjæra oraz Roberta Lunda z kancelarii adwokackiej ALT Law Firm, Fridtjof Nansens plass 6, N-0160 Oslo, Norwegia.

Skarżący występuje do Trybunału EFTA o:

1.
anulowanie decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 225/14/COL z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie regionalnie zróżnicowanych składek na ubezpieczenie społeczne w latach 2014-2020;
2.
obciążenie Urzędu Nadzoru EFTA kosztami postępowania. Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:
-
Skarżący, Kimek Offshore, należy do Grupy Kimek. Kimek Offshore jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi w sektorze ropy i gazu; zatrudnia tymczasowo głównie spawaczy, spawaczy systemów rurowych, mechaników i inżynierów. Zarząd i administracja przedsiębiorstwa znajdują się w Kirkenes w Norwegii.
-
Sprawa dotyczy wniosku o anulowanie decyzji Urzędu Nadzoru EFTA, w której zatwierdził on pomoc regionalną w Norwegii na lata 2014-2020.

Skarżący twierdzi, że Urząd Nadzoru EFTA:

-
nie dopełnił obowiązku wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 1 ust. 2 w części I Protokołu 3 oraz art. 6 ust. 1 w sekcji II Protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i Trybunale (art. 4 ust. 4 w sekcji II Protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i Trybunale),
-
nie dopełnił obowiązku uzasadnienia decyzji dotyczącej zasad opodatkowania składek na zabezpieczenie społeczne w odniesieniu do zatrudniania pracowników, zgodnie z art. 16 porozumienia o nadzorze i Trybunale.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.