Rozporządzenie wykonawcze 2019/1132 udzielające tymczasowej nadzwyczajnej pomocy dostosowawczej rolnikom w sektorze wołowiny i cielęciny w Irlandii

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2019.179.20

Akt obowiązujący

Wersja od: 3 lipca 2019 r.

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/1132

z dnia 2 lipca 2019 r.

udzielające tymczasowej nadzwyczajnej pomocy dostosowawczej rolnikom w sektorze wołowiny i cielęciny w Irlandii

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 ¹ , w szczególności jego art. 221 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Sektor wołowiny i cielęciny tradycyjnie jest najbardziej wrażliwym sektorem rolno-spożywczym ze względu na szereg czynników, w szczególności ograniczony dostęp do rynku państw trzecich i spadek konsumpcji krajowej. Dodatkowe nowe wyzwania wynikają z udziału tego sektora w emisjach gazów cieplarnianych.

(2) Struktura sektora wołowiny i cielęciny sprawia, że jest on podatny na zagrożenia, głównie z powodu długiego cyklu życia zwierząt i wysokich kosztów charakteryzujących produkcję ekstensywną. Te czynniki te zostały spotęgowane przez perspektywę wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii i niepewność związaną z przyszłą taryfą celną Zjednoczonego Królestwa po wyjściu z Unii. Zjednoczone Królestwo stanowi rynek premium dla wołowiny i cielęciny, który ma kluczowe znaczenie dla równowagi całego unijnego sektora wołowiny i cielęciny. Jednocześnie partnerzy handlowi z tego sektora żądają swobodniejszego dostępu do rynku Unii.

(3) Problemy te są bardziej dotkliwe w przypadku irlandzkiego sektora wołowiny i cielęciny. Jest on skoncentrowany w niewielkich gospodarstwach w biedniejszych regionach kraju, gdzie alternatywne rodzaje produkcji są ograniczone. Po latach stagnacji cen wołowiny w Irlandii marże brutto spadły w ubiegłym roku o 11 do 19 %, przy czym największe straty odnotowano w segmencie krów mamek.

(4) Irlandzki sektor wołowiny i cielęciny jest w olbrzymim stopniu zależny od eksportu. Na każde sześć ton wyprodukowanej wołowiny eksportowane jest pięć ton, a co najmniej 50 % eksportu trafia do Zjednoczonego Królestwa. Niepewność towarzysząca wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa wywiera presję na obniżenie cen, pogarszając sytuację producentów wołowiny w Irlandii. Taka sytuacja miała miejsce w miesiącach poprzedzających wcześniej zapowiadany termin wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE.

(5) Dostosowanie rynku jest szczególnie powolne w przypadku ekstensywnego systemu produkcji wołowiny w Irlandii, w którym zwierzęta są zwykle poddawane ubojowi w późniejszym wieku - pomiędzy 18. a 30. miesiącem życia. Ten szczególny system produkcji jest dostosowany do potrzeb rynku wołowiny w Zjednoczonym Królestwie. Wysiłki zmierzające do otwarcia nowych rynków są nadal hamowane przez ograniczenia państw trzecich związane w szczególności z przestarzałymi wymogami w zakresie zdrowia zwierząt.

(6) W kontekście wymienionych powyżej szczególnych problemów, przed jakimi stoją producenci irlandzcy, w interesie stabilności rynku unijnego sektora wołowiny i cielęciny leży przyjęcie środków zwiększających odporność irlandzkiego sektora wołowiny. W połączeniu z koniecznością uniknięcia presji na spadek cen irlandzkiej wołowiny w innych państwach członkowskich, problemy te stanowią problemy szczególne w rozumieniu art. 221 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Te problemy szczególne nie mogą zostać rozwiązane za pomocą środków wprowadzonych na podstawie art. 219 lub 220 tego rozporządzenia. Z jednej strony nie są one bezpośrednio związane ze znaczącym zakłóceniem na rynku lub ryzykiem jego wystąpienia, z drugiej strony środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie są podejmowane w kontekście zwalczania rozprzestrzeniania się choroby.

(7) Ponadto dostępne instrumenty w ramach wspólnej polityki rolnej, takie jak interwencje publiczne i dopłaty do prywatnego przechowywania, nie pozwalają sprostać zaspokojeniu potrzeb irlandzkiego sektora wołowiny i cielęciny. Należy zatem zapewnić Irlandii dotację finansową służącą wsparciu rolników w tym sektorze, podejmując działania zwiększające odporność i trwałość sektora, w tym dostosowanie produkcji do rynków spełniających wymogi inne niż Zjednoczonego Królestwa.

(8) Wsparcie unijne udostępnione Irlandii musi uwzględnić główne cechy sektora wołowiny i cielęciny, w tym udział wyspecjalizowanych rolników zajmujących się chowem bydła, oraz jego podatność na zakłócenia w wywozie.

(9) Irlandia powinna opracować środki służące zmniejszeniu produkcji i restrukturyzacji sektora wołowiny i cielęciny w celu ochrony jego długoterminowej rentowności w oparciu o co najmniej jedną z następujących rodzajów działalności: dążenie do zrównoważenia środowiskowego i gospodarczego, rozwój nowych rynków i poprawa jakości wołowiny i cielęciny.

(10) Irlandia powinna przyznawać pomoc za pomocą środków opierających się na obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriach, upewniając się, że rolnicy z sektora wołowiny i cielęciny są ostatecznymi beneficjentami pomocy oraz unikając wszelkich zakłóceń rynku i konkurencji.

(11) Jako że kwota przyznana Irlandii rekompensowałaby jedynie część rzeczywistych kosztów ponoszonych przez rolników w sektorze wołowiny i cielęciny, Irlandia powinna udzielić dodatkowego wsparcia tym rolnikom w oparciu o takie same kryteria obiektywności, niedyskryminacji i niezakłócania konkurencji.

(12) Aby zapewnić Irlandii elastyczność w przydzielaniu pomocy w zależności od okoliczności, Irlandia powinna mieć możliwość kumulowania tej pomocy ze wsparciem finansowanym przez Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji oraz Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

(13) Zgodnie z art. 221 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 niniejsze rozporządzenie powinno być ograniczone do okresu maksymalnie 12 miesięcy, począwszy od daty jego wejścia w życie. Płatności dokonywane przez Irlandię na rzecz beneficjentów po tym okresie nie powinny kwalifikować się do finansowania unijnego.

(14) W celu zapewnienia przejrzystości, monitorowania dostępnych kwot i właściwego zarządzania nimi Irlandia powinna przekazać Komisji określone informacje obejmujące, w szczególności, informacje dotyczące konkretnych środków, jakie mają zostać podjęte, kryteriów stosowanych przy dystrybucji pomocy oraz środków podjętych w celu uniknięcia zakłócenia konkurencji na danym rynku.

(15) Aby zapewnić jak najszybsze udzielenie pomocy rolnikom, Irlandia powinna mieć możliwość bezzwłocznego wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem stosowane od dnia następującego po jego opublikowaniu.

(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. Irlandii udostępnia się wsparcie Unii w łącznej kwocie 50 000 000 EUR na nadzwyczajną pomoc dostosowawczą dla rolników w sektorze wołowiny i cielęciny, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 2-5.

2. Irlandia wykorzystuje dostępną kwotę na środki określone w ust. 3. Środki są podejmowane na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów oraz pod warunkiem że płatności te nie prowadzą do zakłócenia konkurencji.

3. Środki podjęte przez Irlandię mają na celu ograniczenie produkcji lub restrukturyzację sektora wołowiny i cielęciny oraz co najmniej jeden z następujących celów:

a) wdrożenie systemów jakości w sektorze wołowiny i cielęciny lub projektów mających na celu promowanie jakości i wartości dodanej;

b) stymulowanie zróżnicowania rynku;

c) ochrona i poprawa równowagi środowiskowej i klimatycznej oraz stabilności gospodarczej rolników.

4. Irlandia zapewnia, by w przypadku gdy rolnicy w sektorze wołowiny i cielęciny nie są bezpośrednimi beneficjentami płatności pomocy unijnej, korzyści ekonomiczne z tytułu pomocy unijnej były im przekazywane w całości.

5. Wydatki Irlandii związane z płatnościami w ramach środków, o których mowa w ust. 3, kwalifikują się do pomocy unijnej tylko wtedy, gdy płatności te zostały dokonane przed dniem 31 maja 2020 r.

6. Środki na mocy niniejszego rozporządzenia mogą być kumulowane ze wsparciem finansowanym w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Artykuł  2

Irlandia może przyznać dodatkowe wsparcie krajowe na środki podjęte na podstawie art. 1, do wysokości 100 % kwoty określonej w art. 1, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, pod warunkiem że uzyskane płatności nie spowodują zakłócenia konkurencji.

Irlandia wypłaca dodatkowe wsparcie najpóźniej do dnia 31 maja 2020 r.

Artykuł  3

Irlandia przekazuje Komisji:

a) niezwłocznie i nie później niż dnia 31 lipca 2019 r.:

(i) opis środków, jakie mają zostać podjęte;

(ii) kryteria stosowane określania metod przyznawania pomocy;

(iii) zamierzone skutki środków;

(iv) działania służące sprawdzeniu, czy osiągnięto zamierzone skutki;

(v) działania służące unikaniu zakłóceń konkurencji;

(vi) poziom dodatkowego wsparcia przyznanego na podstawie art. 2;

b) najpóźniej do dnia 31 lipca 2020 r. - łączne kwoty wypłacone w stosunku do każdego środka (w stosownych przypadkach w podziale na pomoc unijną i dodatkowe wsparcie) oraz liczbę i rodzaj beneficjentów i ocenę skuteczności środka.

Artykuł  4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2019 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

¹ Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.