Rozporządzenie wykonawcze 2018/28 nakładające ponownie ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów z City Cycle Industries, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki
Dz.U.UE.L.2018.5.27
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/28
z dnia 9 stycznia 2018 r.
nakładające ponownie ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów z City Cycle Industries, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej 1 ("rozporządzenie podstawowe"), w szczególności jego art. 13,
A. OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI I WYROKI SĄDÓW
1. Obowiązujące środki
(1) W 2011 r. rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 2 Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej ("pierwotne środki") w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
(2) W 2013 r. rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 501/2013 3 ("sporne rozporządzenie") Rada rozszerzyła środki pierwotne na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji ("środki przeciwdziałające obejściu ceł" lub "rozszerzone środki"), w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków na podstawie art. 13 rozporządzenia podstawowego.
2. Wyroki Sądu Unii Europejskiej i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
(3) W dniu 9 sierpnia 2013 r. lankijski producent City Cycle Industries ("City Cycle") złożył wniosek w Sądzie Unii Europejskiej ("Sąd") o stwierdzenie nieważności spornego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczy ono tego producenta 4 . W wyroku z dnia 19 marca 2015 r. 5 Sąd stwierdził nieważność spornego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczy ono City Cycle.
(4) W lipcu 2015 r. Rada Unii Europejskiej 6 , Komisja Europejska 7 oraz Maxcom Ltd. 8 (unijny producent rowerów) odwołali się od wyroku Sądu. Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2017 r. ("wyrok") Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("Trybunał Sprawiedliwości") oddalił odwołania wniesione przez przemysł unijny, Komisję Europejską i Radę Unii Europejskiej.
(5) Trybunał Sprawiedliwości w szczególności stwierdził w pkt 73 wyroku, że motyw(78) spornego rozporządzenia nie zawiera indywidualnej analizy ewentualnych praktyk obchodzenia środków, które to praktyki City Cycle mógłby stosować. W pkt 75 i 76 Trybunał Sprawiedliwości stwierdził ponadto, że wniosek dotyczący występowania operacji przeładunku na Sri Lance nie mógł zgodnie z prawem opierać się jedynie na dwóch ustaleniach wyraźnie dokonanych przez Radę, tj. po pierwsze, występowaniu zmiany struktury handlu i po drugie, braku współpracy ze strony części producentów eksportujących 9 .
3. Konsekwencje wyroku
(6) Zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucje unijne muszą podjąć niezbędne działania zapewniające wykonanie wyroku z dnia 26 stycznia 2017 r.
(7) W przypadkach gdy postępowanie składa się z kilku etapów administracyjnych, unieważnienie jednego z tych etapów nie unieważnia całości postępowania 10 . Postępowanie antydumpingowe stanowi przykład takiego postępowania wieloetapowego. W rezultacie stwierdzenie nieważności spornego rozporządzenia w odniesieniu do jednej strony nie pociąga za sobą unieważnienia całej procedury przeprowadzonej przed przyjęciem tego rozporządzenia. Instytucje UE mają możliwość skorygowania tych aspektów spornego rozporządzenia, które doprowadziły do jego unieważnienia, pozostawiając niezmienionymi niesporne części aktu prawnego, na które wyrok nie ma wpływu 11 .
B. PROCEDURA
1. Postępowanie do czasu wydania wyroku
(8) Komisja potwierdza motywy (1)-(23) spornego rozporządzenia. Wyrok nie ma na nie wpływu.
2. Wznowienie dochodzenia
(9) Po wydaniu wyroku Sądu Komisja opublikowała w dniu 11 kwietnia 2017 r. zawiadomienie 12 , częściowo wznawiając dochodzenie w sprawie obejścia środków dotyczące przywozu rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki, które doprowadziło do przyjęcia spornego rozporządzenia ("zawiadomienie o wznowieniu"), i wznowiła je w miejscu, w którym wystąpiła nieprawidłowość. Zakres tego wznowienia ograniczał się do wykonania wyroku Sądu w odniesieniu do City Cycle.
(10) Komisja poinformowała o częściowym wznowieniu dochodzenia City Cycle, przedstawicieli państwa wywozu oraz przemysłu unijnego, a także pozostałe strony, o których wiadomo, że dotyczyło je pierwotne dochodzenie. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu.
(11) Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie z udziałem służb Komisji lub rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu, otrzymały taką możliwość. Nikt nie wystąpił z wnioskiem o przesłuchanie z udziałem służb Komisji lub rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.
3. Rejestracja przywozu
(12) W następstwie wyroku Europejskie Stowarzyszenie Producentów Rowerów i Maxcom Ltd wystąpili z wnioskiem, aby przywóz rowerów w zakresie, w jakim dotyczy on City Cycle, podlegał rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu od daty takiej rejestracji.
(13) W dniu 11 kwietnia 2017 r. Komisja objęła rejestracją przywóz rowerów wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki, w zakresie, w jakim dotyczy on przedsiębiorstwa City Cycle Industries ze Sri Lanki ("rozporządzenie w sprawie rejestracji") 13 .
4. Produkt objęty dochodzeniem
(14) Produkt objęty dochodzeniem jest taki sam jak w spornym rozporządzeniu, tj. rowery dwukołowe i pozostałe rowery (włączając trzykołowe wózki-rowery dostawcze, ale z wyłączeniem rowerów jednokołowych), bezsilnikowe, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej ("Chiny" lub "ChRL"), obecnie objęte kodami CN ex 8712 00 30 i ex 8712 00 70. Komisja potwierdza motywy (25)-(27) spornego rozporządzenia.
C. OCENA PO WYDANIU WYROKU
1. Uwagi wstępne
(15) Po pierwsze, Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że sporne rozporządzenie nie zawiera indywidualnej analizy praktyk obchodzenia, które City Cycle mógłby stosować. Trybunał Sprawiedliwości uznał, że dwa ustalenia wyraźnie sformułowane przez Radę: że nastąpiła zmiana w strukturze handlu i że niektórzy z producentów eksportujących nie współpracowali, nie są wystarczające, by uprawnić Radę do stwierdzenia, że City Cycle brał udział w przeładunku lub że przeładunek odbywał się na poziomie krajowym w Sri Lance.
(16) Po drugie, w pkt 29 i 31 wyroku uznano, że dowody przedstawione przez City Cycle w toku dochodzenia nie wykazały, że jest on faktycznym producentem lub że realizowana przez niego działalność montażowa nie stanowi praktyki obchodzenia środków zgodnie z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Potwierdza się zatem motywy (124)-(127) spornego rozporządzenia.
(17) Po trzecie, w wyroku stwierdzono, w związku z wyrokiem Sądu, że Rada miała prawo uznać City Cycle za stronę niewspółpracującą w dochodzeniu i że istnieje pewien poziom braku współpracy na poziomie krajowym na Sri Lance. Potwierdza się zatem motywy (35)-(42) spornego rozporządzenia.
2. Osłabienie skutków naprawczych cła antydumpingowego
(18) Komisja ustaliła, w motywach (93)-(96) spornego rozporządzenia, osłabienie skutków naprawczych cła antydumpingowego. Ustalenia te zostają potwierdzone.
3. Dowód na istnienie dumpingu
(19) Komisja ustaliła, w motywach (97) i (98) oraz (107)-(110) spornego rozporządzenia, dowody na istnienie dumpingu. Ustalenia te zostają potwierdzone.
4. Występowanie praktyk obchodzenia środków
(20) Unieważniono sporne rozporządzenie, ponieważ Rada nie przedstawiła w spornym rozporządzeniu wystarczającego uzasadnienia co do istnienia praktyk obchodzenia środków w przypadku City Cycle Industries. Należy przypomnieć, że istnienie praktyk obchodzenia środków można ustalić m.in. na podstawie przeładunku lub działalności montażowej.
(21) W toku wznowionego dochodzenia ujawniono, że nie ma dalszych dostępnych dowodów na poziomie przedsiębiorstwa, które mogłyby potwierdzić ustalenie dotyczące przeładunku. W związku z tym w motywie (78) spornego rozporządzenia nie można przedstawić dalszej argumentacji dotyczącej przeładunku.
(22) Z dostępnych dowodów wynika jednak, że miały miejsce praktyki obchodzenia środków poprzez prowadzenie działalności montażowej. Dowody te opierały się na danych przedłożonych przez samego producenta City Cycle w trakcie pierwotnego dochodzenia. Rada nie dokonała dogłębnej oceny tych danych, ponieważ uznała, że nie było to konieczne, aby wykazać, zgodnie z wymaganą normą prawną, istnienie praktyk obchodzenia środków. Po tym jak Trybunał wyjaśnił obowiązującą normę prawną, Komisja uważa obecnie za stosowne dokonanie ponownej oceny wszystkich dostępnych dowodów zawartych w aktach postępowania administracyjnego w świetle obowiązującej normy prawnej.
(23) W trakcie dochodzenia w sprawie obejścia środków City Cycle zgłosił się i wystąpił o zwolnienie ze stosowania ewentualnych środków przeciwdziałających obejściu ceł. Jak opisano w motywach (37), (38) i (144) spornego rozporządzenia, City Cycle nie był w stanie wykazać, że zasługuje na zwolnienie. Producent nie zapewnił wystarczającej współpracy i zastosowano art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Brak wiarygodnych informacji na temat wartości i wolumenu części chińskiego pochodzenia nabytych przez tego producenta uniemożliwił ustalenie w niepodważalny sposób, że City Cycle był faktycznym producentem niezaangażowanym w obejście środków lub że prowadzona przez niego działalność montażowa nie stanowiła praktyki obejścia środków. Jak wyjaśniono w motywach (16) i (17) powyżej, wyrok nie miał wpływu na te ustalenia.
(24) W każdym razie z danych przekazanych przez producenta wynika, że:
1) surowce (części rowerowe) pochodzące z Chin stanowiły ponad 60 % łącznej wartości części zmontowanego produktu (badanie 60/40); natomiast
2) wartość dodana do części wykorzystanych w trakcie działalności montażowej była niższa niż 25 % kosztu produkcji (badanie wartości dodanej 25 %).
(25) Zgodnie z kryteriami podanymi w art. 13 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia podstawowego oznacza to, że taką działalność montażową należy uznać za praktykę obchodzenia środków, przyjmując, że spełnione są pozostałe kryteria opisane w motywach (18) i (19) powyżej.
(26) W konsekwencji istnienie praktyk obchodzenia środków poprzez prowadzenie działalności montażowej należy ustalić na poziomie krajowym w Sri Lance, na podstawie powyższych dowodów dostępnych na szczeblu producenta, które wykazują praktyki obchodzenia środków, i biorąc pod uwagę niski poziom współpracy na Sri Lance.
(27) W efekcie ustalono istnienie działalności montażowej w Sri Lance w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
(28) Po ujawnieniu informacji City Cycle podważył kompetencje Komisji w zakresie przyjęcia ustaleń w sprawie istnienia działalności montażowej w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Argumentował on, że Komisja nie mogła ponownie ocenić ustalenia dotyczącego działalności montażowej, ponieważ nie zostało ono zakwestionowane w toku postępowania sądowego, i że Komisja była zatem zobowiązana zaprzestać wykonywania środków przeciwko City Cycle.
(29) Argument ten należy odrzucić. Po pierwsze, jak wynika z wyroków Trybunału Sprawiedliwości przywoływanych w motywach (4) i (5), warunek wprowadzenia środków przeciwdziałających obejściu ceł dotyczy istnienia praktyk obchodzenia środków, jak określono w art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a nie konkretnego zestawu takich praktyk. Po drugie, City Cycle dokonał błędnej interpretacji obowiązku nałożonego na Komisję na mocy art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ("TFUE") w obecnej sprawie. Jak wyjaśniono w motywie (6) zawiadomienia o wznowieniu, w obecnej procedurze należy skorygować brak odpowiedniego uzasadnienia w spornym rozporządzeniu, dotyczącego dostępnych dowodów na istnienie praktyk obchodzenia środków na Sri Lance. Komisja jest zatem uprawniona do ponownego wprowadzenia środka wraz z lepszym uzasadnieniem wyjaśniającym, że City Cycle uczestniczy w praktykach obchodzenia środków na Sri Lance, co jest w pełni zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości. W każdym wypadku sporne rozporządzenie zostało unieważnione w całości. W związku z tym żaden z jego motywów nie stał się prawomocny. W pewnym stopniu Komisja musi ponownie ocenić wszystkie aspekty sprawy. Jeżeli w toku postępowania przed Sądem nie poczyniono nowych ustaleń, Komisja może ograniczyć się do potwierdzenia ustaleń pierwotnego dochodzenia. W odniesieniu do części spornej, w obecnej sprawie dotyczącej praktyk obchodzenia środków, konieczna jest nowa ocena.
(30) Po ujawnieniu informacji City Cycle zakwestionował również kompetencje Komisji do polegania na dowodach przedstawionych przez nią w trakcie dochodzenia, które doprowadziło do wprowadzenia środków przeciwdziałających obejściu ceł, o których mowa w motywie (2), i do wyciągnięcia odmiennych wniosków.
(31) Argument ten również należy odrzucić. Komisja jest w istocie uprawniona do dokonania odmiennej oceny dowodów już przedstawionych w zakresie, w jakim taka nowa ocena jest zgodna z art. 13 rozporządzenia podstawowego zgodnie z wykładnią Sądów Unii i w jakim City Cycle miał wszelkie możliwości zgłoszenia swoich uwag do nowej oceny. Jak wyjaśniono w kolejnych motywach, producentowi City Cycle przyznano w pełni prawo do przedstawienia uwag do oceny dokonanej przez Komisję. Uwagi zgłoszone przez City Cycle nie wpłynęły jednak na zmianę ustalenia Komisji, że brał on udział w praktykach obchodzenia środków.
(32) Po dodatkowym ujawnieniu ustaleń City Cycle nadal nie zgadzał się z podejściem, jakie Komisja zastosowała przy ponownej ocenie dostępnych dowodów znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego. Twierdził on, że w związku z wyrokiem Sądu Komisja mogła skorygować jedynie ustalenia dotyczące przeładunku, a nie działalności montażowej.
(33) Argument ten należy odrzucić. W niniejszym rozporządzeniu Komisja koryguje ustalenia dotyczące praktyk związanych z obchodzeniem środków, które, jak stwierdzono w motywie (20), można udowodnić m.in. na podstawie przeładunku lub działalności montażowej. W spornym rozporządzeniu Komisja nie oceniała, czy City Cycle brał udział w działalności montażowej, ponieważ twierdził, że był zaangażowany w działalność przeładunkową. Po wyjaśnieniach dostarczonych przez sąd, jak wyjaśniono w motywie (22), Komisja dokonała ponownej oceny, czy City Cycle brał udział w praktykach związanych z obchodzeniem środków. Wniosek Komisji był następujący: po pierwsze, jak określono w motywie (21), nie stwierdzono żadnych dodatkowych dostępnych dowodów na poziomie przedsiębiorstwa mogących potwierdzić ustalenie dotyczące przeładunku; po drugie, jak wyjaśniono w motywach (23) i (24), definitywnie ustalono, że City Cycle angażował się w praktyki związane z obchodzeniem środków poprzez działalność montażową w oparciu o ocenę jego własnych danych dostarczonych w toku dochodzenia.
(34) Po ujawnieniu informacji City Cycle skomentował następnie metodę obliczeniową stosowaną przez Komisję przy prowadzeniu badania 60/40 i badania wartości dodanej 25 % zgodnie z art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Po pierwsze, City Cycle twierdził, że Komisja oparła swoje obliczenia na niewystarczających danych, tj. jedynie na danych dotyczących półproduktów zakupionych w okresie sprawozdawczym dochodzenia w sprawie obejścia środków. Po drugie, twierdził on, że Komisja pominęła niektóre dane i w konsekwencji niesłusznie odrzuciła wskaźnik alokacji oparty na sprzedaży, jak sugerował City Cycle. Wreszcie, City Cycle twierdził, że niektóre faktury opatrzone były datą wychodzącą poza okres sprawozdawczy lub że faktury, które zostały przekazane bez daty lub w niewłaściwym formacie, nie powinny być uwzględniane w obliczeniach. Twierdzenia te zostały powtórzone po dodatkowym ujawnieniu ustaleń bez podania żadnych dodatkowych elementów w tym względzie.
(35) Co się tyczy metody, wyjaśniono, że badanie 60/40 przeprowadzono nie tylko w oparciu o dane dotyczące półproduktów przedstawione w tabeli F.2 w formularzu zwolnienia, ale także w oparciu o zgłoszone koszty produkcji części rowerowych, co do których twierdzi się, że zostały wytworzone przez City Cycle. Ponadto badanie wartości dodanej 25 % przeprowadzono na podstawie kosztu przetwarzania z półproduktów, co oznacza koszt montażu rowerów w tabeli F.4.2 w formularzu zwolnienia. Ponadto z uwagi na to, że City Cycle nie przedstawił w tabeli F.4.2 części rowerowych w podziale na te pochodzące z ChRL i na te niepochodzące z ChRL, o co się do niego zwrócono, Komisja zaczerpnęła te dane z tabeli F.2.
(36) Co się tyczy uwagi dotyczącej wykorzystania metody alokacji, Komisja zauważa, że dane uzyskane na podstawie tej metody nie zgadzały się ze zbadanymi sprawozdaniami finansowymi. W trakcie wizyty weryfikacyjnej na miejscu zwrócono uwagę City Cycle na tę niezgodność. City Cycle nie stosował żadnego oprogramowania księgowego, a księgowość prowadzona była przy użyciu papieru i arkuszy Excel. Ponadto nie posiadał on systemu monitorowania pochodzenia przywożonych części. Istniała jedynie możliwość stwierdzenia, czy poszczególne części były pozyskiwane lokalnie czy przywożone. Producent potwierdził, że nie odnotowywał w swojej rachunkowości pochodzenia zakupionych części. Dlatego City Cycle korzystał z klucza alokacji opartego na sprzedaży rowerów w celu zgłaszania danych według pochodzenia zgodnie z wymogiem w formularzu zwolnienia. Metoda alokacji stosowana przez City Cycle nie zgadzała się ze zbadanymi sprawozdaniami finansowymi, a sam producent przyznał, że przedstawione odnośne dane liczbowe były błędne. W związku z tym odrzucono argumenty dotyczące korzystania z metody alokacji, a co za tym idzie również dane przekazane na podstawie tej metody, gdyż ustalono, że są one sprzeczne ze zbadanymi sprawozdaniami finansowymi i zamiast nich Komisja korzystała z niezbędnych danych dostarczonych w innych tabelach w formularzu zwolnienia.
(37) Na koniec, w odniesieniu do faktur, o których mowa w motywie(34), Komisja uznała wniosek za rozsądny i pomija je przy badaniach 60/40 i wartości dodanej 25 %. Ustalono, że nie miało to wpływu na wyniki, tj. surowce (części rowerowe) pochodzące z Chin stanowiły ponad 60 % łącznej wartości części zmontowanego produktu, zaś wartość dodana do części wykorzystanych w trakcie działalności montażowej była nadal niższa niż 25 % kosztu produkcji.
(38) Po dodatkowym ujawnieniu ustaleń City Cycle twierdzi, że Komisja nie wzięła pod uwagę faktu, że City Cycle zawsze był producentem rowerów pochodzących z rynku krajowego Sri Lanki i działa pod kontrolą tamtejszej administracji celnej. Argument ten zostaje odrzucony, ponieważ nie ma ona znaczenia dla tej oceny, gdyż analiza jest przeprowadzana zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego.
(39) W związku z tym odrzucone zostały wszelkie zarzuty dotyczące metody zastosowanej przez Komisję przy prowadzeniu badań 60/40 i wartości dodanej 25 % zgodnie z art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego.
5. Wniosek o zwolnienie
(40) Ze względu na niewystarczającą współpracę producenta i jego niezdolność do wykazania na podstawie jego własnych danych, że nie obchodził on środków, nie można uznać wniosku City Cycle o wyłączenie na mocy art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego za zasadny.
6. Uwagi zainteresowanych stron
(41) Komisja otrzymała odpowiedzi od City Cycle i przedstawicieli przemysłu unijnego.
(42) Producent City Cycle twierdził, że Komisja nie może zmienić ustaleń dotyczących działalności montażowej, gdyż w spornym rozporządzeniu stwierdzono, że nie odnotowano istnienia działalności montażowej na Sri Lance i ten fakt nie został zakwestionowany w postępowaniach sądowych. Argument ten został przytoczony ponownie po ujawnieniu ustaleń. Z przyczyn wyjaśnionych powyżej argument ten należy odrzucić.
(43) Należy zauważyć, że własne dane producenta, przekazane przez samego producenta, a w szczególności braki w tych danych, uniemożliwiły ustalenie w niepodważalny sposób, że City Cycle był faktycznym producentem lub że prowadzona przez niego działalność montażowa nie stanowiła praktyki obchodzenia środków. W rezultacie producent nie mógł być zwolniony z ceł zapobiegających obchodzeniu środków. Dane własne producenta wskazywały jednak na to, że surowce (części rowerowe) pochodzące z Chin stanowiły ponad 60 % łącznej wartości części zmontowanego produktu, zaś wartość dodana do części wykorzystanych w trakcie działalności montażowej była niższa niż 25 % kosztu produkcji. W kontekście niskiego poziomu współpracy można wykorzystać te dowody, by wykazać istnienie praktyk obchodzenia środków w kraju.
(44) City Cycle twierdził również, że Komisja nie może wznowić dochodzenia w drodze zawiadomienia w celu ponownego przyjęcia ostatecznego rozporządzenia lub zmiany spornego rozporządzenia, jako że art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego stanowi, że Komisja może jedynie wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków w drodze rozporządzenia Komisji. Ponadto City Cycle twierdził, że fakt, iż zdaniem Komisji sądy nie unieważniły całości postępowania, nie zwalnia jej z przyjęcia formalnego rozporządzenia.
(45) Argument ten został przytoczony ponownie po ujawnieniu ustaleń. W szczególności City Cycle twierdził, że wznowienie dochodzenia w sprawie obejścia środków w drodze zawiadomienia ograniczałoby jego prawa do skutecznej ochrony sądowej. Argument ten został odrzucony, ponieważ zawiadomienie jest jedynie aktem przygotowawczym i City Cycle może skorzystać z przysługującego mu prawa do skutecznej ochrony sądowej przed tym rozporządzeniem.
(46) Należy ponadto zauważyć, że Komisja nie wszczęła nowego dochodzenia, a jedynie wznowiła dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia środków przeciwdziałających obejściu ceł w celu skorygowania nieprawidłowości stwierdzonych przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku wydanym w kontekście tego dochodzenia.
(47) Ponadto City Cycle twierdził, że rejestracja przywozu jego rowerów opiera się na błędzie dotyczącym okoliczności faktycznych i błędnym rozumowaniu, jako że praktyki montażowe City Cycle nie zostały potwierdzone w spornym rozporządzeniu. W związku z tym twierdził on, że nie zostały spełnione warunki przyjęcia rozporządzenia w sprawie rejestracji.
(48) Jak wyjaśniono jednak w motywie (24) powyżej, wznowienie dochodzenia potwierdziło, że dowody na poziomie producenta odnoszące się do okresu objętego dochodzeniem, które doprowadziło do rozszerzenia środków w 2013 r., wykazały już istnienie praktyk obchodzenia środków. Ponadto zważywszy na specyfikę instrumentu przeciwdziałającego obchodzeniu ceł, który ma chronić skuteczność instrumentu antydumpingowego, rejestracja przywozu stanowi standardowy sposób na zwiększenie takiej skuteczności. W związku z tym argument City Cycle, że nie zostały spełnione warunki przyjęcia rozporządzenia w sprawie rejestracji, został odrzucony.
(49) Ponadto City Cycle zwrócił się do Komisji o uchylenie ceł zapobiegających obchodzeniu środków wprowadzonych na przywóz rowerów ze Sri Lanki, w tym na rowery City Cycle.
(50) W tym względzie należy zauważyć, że City Cycle nie sprecyzował, na jakiej podstawie prawnej Komisja powinna uchylić środki przeciwdziałające obejściu ceł wprowadzone wobec przywozu rowerów ze Sri Lanki. Jak wspomniano w motywach (3) i (4), w wyroku nie stwierdzono nieważności spornego rozporządzenia w całości, ale tylko w odniesieniu do City Cycle. Dlatego wniosek ten został odrzucony.
(51) Po ujawnieniu informacji City Cycle twierdził, że ponowne rozszerzenie pierwotnych środków na City Cycle począwszy od daty rejestracji było nieuzasadnione i że Komisja nie może nakładać ceł poza okres trwania wstępnych środków, który wygasa pięć lat od przyjęcia spornego rozporządzenia, tj. 28 maja 2018 r. Argument ten został przytoczony ponownie po dodatkowym ujawnieniu ustaleń.
(52) Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości jedynym celem rozporządzenia rozszerzającego cło antydumpingowe jest zapewnienie skuteczności takiego cła i zapobieganie jego obchodzeniu. W konsekwencji środek polegający na rozszerzeniu ostatecznego cła antydumpingowego ma jedynie charakter pomocniczy względem pierwotnego aktu ustanawiającego takie cło, który chroni skuteczne stosowanie ostatecznych środków antydumpingowych.
(53) Środki antydumpingowe zostały rozszerzone m.in. na wywóz dokonywany przez City Cycle ze Sri Lanki na rynek Unii w następstwie postępowania w sprawie obejścia środków wprowadzonych wobec przywozu rowerów pochodzących z ChRL, na mocy art. 13 rozporządzenia podstawowego, jak wskazano w motywie (2) niniejszego rozporządzenia. W efekcie środki przeciwdziałające obejściu ceł wprowadzone przez sporne rozporządzenie pozostaną w mocy tak długo, jak obowiązują pierwotne środki stosowane wobec przywozu rowerów z ChRL. W związku z tym argument, że Komisja nie może wprowadzić środków na wywóz dokonywany przez City Cycle ze Sri Lanki do Unii po dniu 28 maja 2018 r. zostaje odrzucony, gdyż opiera się na błędnej wykładni art. 13 rozporządzenia podstawowego.
(54) Ponadto po dodatkowym ujawnieniu ustaleń City Cycle twierdził, że Komisja nie może bezterminowo przedłużać ceł zapobiegających obchodzeniu środków bez ponownego przeglądu praktyk obchodzenia środków stosowanych przez eksporterów, podczas gdy praktyki dumpingowe stosowane przez chińskich eksporterów podlegają ocenie co pięć lat.
(55) Argument ten należy odrzucić, ponieważ opiera się nie błędnym rozumieniu art. 11 i 13 rozporządzenia podstawowego. Komisja dokonuje ponownej oceny obowiązujących środków antydumpingowych na wniosek przemysłu Unii. W związku z brakiem takiego wniosku obowiązujące środki antydumpingowe wygasają po pięciu latach. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie (53), środki przeciwdziałające obejściu ceł pozostają w mocy tak długo, jak obowiązują środki pierwotne. Obowiązujące środki przeciwdziałające obejściu ceł mogą jednak być również poddane ponownej ocenie na wniosek przedsiębiorstw podlegających środkom przeciwdziałającym obejściu ceł.
D. UJAWNIENIE USTALEŃ
(56) Strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano ponownie nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów z City Cycle, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki. Stronom przyznano ponadto okres, w którym mogły przedstawić uwagi w następstwie ujawnienia tych informacji.
(57) Argumenty pisemne przedstawione przez strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.
E. WPROWADZENIE ŚRODKÓW
(58) W związku z powyższym uznaje się za właściwe ponowne rozszerzenie pierwotnych środków na przywóz rowerów dwukołowych i innych rowerów (włączając trzykołowe wózki-rowery dostawcze, ale wyłączając rowery jednokołowe), bezsilnikowych, z City Cycle Industries, wysyłanych ze Sri Lanki, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące ze Sri Lanki, objętych obecnie kodami CN ex 8712 00 30 i ex 8712 00 70 (kody TARIC 8712 00 30 10 i 8712 00 70 91).
(59) Z uwagi na szczególny charakter instrumentu przeciwdziałającego obchodzeniu ceł, który ma chronić skuteczność instrumentu antydumpingowego, a także ze względu na fakt, że w toku dochodzenia wykazano dowody, na podstawie danych zgłoszonych przez samego producenta, wskazujące na istnienie praktyki obchodzenia środków, Komisja uznaje za stosowne ponowne wprowadzenie środków począwszy od daty rejestracji.
(60) Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Komisji | |
| Jean-Claude JUNCKER | |
| Przewodniczący |