Rozporządzenie wykonawcze 2017/141 nakładające ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych spawanych doczołowo łączników rur i przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, nawet obrobionych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu
Dz.U.UE.L.2017.22.14
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/141
z dnia 26 stycznia 2017 r.
nakładające ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych spawanych doczołowo łączników rur i przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, nawet obrobionych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej 1 ("rozporządzenie podstawowe"), w szczególności jego art. 9 ust. 4,
1. PROCEDURA
1.1. Wszczęcie postępowania
(1) W dniu 29 października 2015 r., zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 2 , Komisja ogłosiła w zawiadomieniu ("zawiadomienie o wszczęciu postępowania") opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 3 wszczęcie postępowania antydumpingowego w odniesieniu do przywozu do Unii Europejskiej niektórych spawanych doczołowo łączników rur i przewodów rurowych, ze stali nierdzewnej, nawet obrobionych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej ("ChRL") i Tajwanu ("kraje, których dotyczy postępowanie").
(2) Postępowanie zostało wszczęte w wyniku skargi złożonej w dniu 14 września 2015 r. przez Komitet Obrony Przemysłu Łączników Spawanych Doczołowo ze Stali Nierdzewnej Unii Europejskiej (ang. Defence Committee of the Stainless Steel Butt-welding Fittings Industry of the European Union) ("skarżący") w imieniu producentów reprezentujących pomiędzy 37 a 48 % całkowitej unijnej produkcji. Jeden producent zgłosił sprzeciw.
(3) Stąd w momencie wszczęcia sprawy spełnione były warunki określone w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, tzn.: "postępowania nie wszczyna się na podstawie ust. 1, jeżeli nie zostanie ustalone, na podstawie poparcia lub sprzeciwu wyrażonego przez producentów produktu podobnego w Unii, że wniosek został złożony przez przemysł unijny lub w jego imieniu. Wniosek uznaje się za złożony przez przemysł unijny lub w jego imieniu, jeżeli popierają go producenci unijni, których całkowita produkcja stanowi ponad 50 % łącznej produkcji produktu podobnego tej części przemysłu Unii, która wyraża poparcie lub sprzeciw w stosunku do wniosku. Jednakże nie wszczyna się postępowania, jeżeli udział producentów unijnych w sposób wyraźny popierających wniosek stanowi mniej niż 25 % całkowitej produkcji produktu podobnego wytwarzanej przez przemysł Unii". Po wszczęciu dochodzenia nie jest konieczne, aby warunki niezbędne do jego wszczęcia były spełnione przez cały okres dochodzenia. Trybunał potwierdził ten fakt w odniesieniu do sytuacji, w której przedsiębiorstwo wycofuje swoje poparcie dla skargi 4 ; przez analogię to samo dotyczy sytuacji, w której zmienia się zakres produktu.
(4) Na etapie wszczęcia postępowania jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że Komisja błędnie obliczyła udział skarżącego w łącznej produkcji przedmiotowego przemysłu unijnego. Stwierdziła ona, że obecny skarżący nie może reprezentować 43-49 % produkcji unijnej, gdyż w poprzedniej sprawie, obejmującej podobny zakres produktów, osiem przedsiębiorstw reprezentowało 48 % produkcji unijnej. Komisja zwróciła uwagę, że chociaż zakres produktów objętych obydwoma postępowaniami jest rzeczywiście podobny, dokładny zakres produktu i okres objęty obecnym dochodzeniem różnią się od zakresu produktu i okresu objętego poprzednim dochodzeniem. W związku z tym przeprowadzone oceny i wyniki tych ocen były różne (tj. do udziału w przedmiotowym dochodzeniu zgłosili się inni producenci unijni niż w ramach dochodzenia wszczętego w 2012 r., a producenci ci zostali określeni na podstawie produktu podobnego w ramach dochodzenia z 2012 r.). Zgodnie z notatką do akt w sprawie legitymacji procesowej z dnia 28 października 2015 r. całkowita produkcja produktu podobnego w Unii w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. została ustalona na poziomie 8 600 ton. W poprzednim dochodzeniu, wszczętym w 2012 r., w notatce do akt w sprawie legitymacji procesowej z dnia 9 listopada 2012 r. ustalono, że całkowita produkcja produktu podobnego w Unii wynosi 21 600 ton.
(5) Ta sama zainteresowana strona stwierdziła, że liczba przedsiębiorstw popierających skargę jest niska, mianowicie popiera ją trzech spośród 16 producentów, i wezwała Komisję do zbadania, dlaczego pozostali producenci unijni zachowali milczenie. W odpowiedzi na powyższe uwagi Komisja zauważyła, że w momencie wszczęcia postępowania nie ma znaczenia liczba producentów popierających skargę, a jedynie ich udział w wielkości produkcji przemysłu unijnego, jak określono w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(6) Ponadto zainteresowana strona zakwestionowała uwzględnienie jednego producenta unijnego w zakresie definicji przedmiotowego przemysłu unijnego, ponieważ ten producent unijny produkował łączniki o znacznie wyższej wartości dodanej niż pozostali producenci unijni. W trakcie dochodzenia potwierdzono jednak, że rzeczony producent unijny produkował i sprzedawał również produkt podobny i że w związku z tym uwzględnienie go w próbie było uzasadnione. Próbą objęto tylko tę część produkcji tego producenta, która wchodzi w zakres dochodzenia. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
1.2. Strony zainteresowane postępowaniem
(7) Komisja oficjalnie zawiadomiła skarżącego, wszystkich zainteresowanych producentów unijnych, importerów, przedsiębiorstwa handlowe oraz użytkowników i ich stowarzyszenia, a także producentów eksportujących oraz organy zainteresowanych krajów o wszczęciu postępowania.
(8) Komisja skontaktowała się również z producentami w Brazylii, Indiach, Korei Południowej, Malezji, Stanach Zjednoczonych ("USA"), Szwajcarii i Tajlandii, które to państwa zostały wymienione w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania jako ewentualne kraje analogiczne do celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL.
(9) Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosków o wysłuchanie przed upływem terminu określonego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o wysłuchanie oraz wskazały konkretne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.
1.3. Kontrola wyrywkowa
(10) W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.
a) Kontrola wyrywkowa producentów unijnych
(11) W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że ze względu na dużą liczbę producentów unijnych uczestniczących w dochodzeniu ograniczy badanie do rozsądnej liczby producentów unijnych. Na etapie wszczęcia postępowania zgłosili się producenci wymienieni w motywie 2, tj. jeden producent unijny oraz grupa dwóch spółek zależnych z siedzibą w Unii, które wytwarzają produkt podobny.
(12) Po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania wniosek o włączenie do próby złożył kolejny producent unijny. W związku z tym w próbie uwzględniono wszystkich czterech współpracujących producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą stanowiła około 47 % łącznej szacowanej produkcji unijnej, w związku z czym próbę uznano za reprezentatywną dla przedmiotowego przemysłu unijnego.
(13) Później jednak jeden z producentów unijnych objętych próbą, Springer GmbH, poinformował Komisję o swojej decyzji, by nie współpracować w tej sprawie. Producent został zatem wyłączony z dalszego postępowania. Mimo to Komisja uznała, że trzej pozostali producenci unijni objęci próbą, których produkcja stanowi ok. 43 % łącznej szacowanej produkcji unijnej, nadal są reprezentatywni dla przemysłu unijnego. Wspomniany wyżej producent poinformował również Komisję, że jest nie tylko producentem unijnym, ale również stosuje procedurę uszlachetniania biernego we współpracy z producentem z ChRL.
(14) Komisja dokonała oceny wpływu wyłączenia złączy kołnierzowych i złączy o niskim współczynniku chropowatości (zob. sekcja 2.2 poniżej) na reprezentatywność próby. W wyniku oceny uznano, że produkcja złączy kołnierzowych i złączy o niskim współczynniku chropowatości nie jest istotna ani z punktu widzenia producentów unijnych objętych próbą, ani z punktu widzenia łącznej produkcji unijnej i w związku z tym nie ma wpływu na reprezentatywność dobranej próby.
(15) Jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że z danych Eurostatu dotyczących handlu wewnątrzunijnego wynika, iż w latach 2010-2015 producenci unijni, poza tymi popierającymi skargę, zwiększali swoją sprzedaż i sprzedawali swoje produkty po wyższych cenach i w większych ilościach.
(16) Korzystając z danych makroekonomicznych, Komisja przeanalizowała potencjalne szkody dla przemysłu unijnego spowodowane przez przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie, uwzględniając wszystkich producentów unijnych (zob. motywy 193-207). Komisja zauważyła również, że wspomniana strona oparła swoją analizę na kodach CN obejmujących nie tylko produkt objęty postępowaniem, ale także produkty nieobjęte zakresem niniejszego dochodzenia. Ponadto co do zasady wielkość produkcji zgłaszana w ramach statystyk dotyczących handlu wewnątrzunijnego dotyczy nie tylko produkcji unijnej, lecz również odsprzedaży przywożonych produktów. W związku z tym nie można było wyciągnąć żadnych wniosków dotyczących cen ani wielkości sprzedaży producentów unijnych. W każdym razie dane mikroekonomiczne wynikające z próby uznaje się za reprezentatywne dla przedmiotowego przemysłu unijnego. Fakt, że dane te nie obejmują producentów niewnoszących skargi, wynika z tego, że nie zgłosili się oni do udziału w próbie.
b) Kontrola wyrywkowa importerów
(17) Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o tym, czy przeprowadzenie kontroli wyrywkowej jest konieczne, a w razie stwierdzenia takiej konieczności - aby umożliwić jej dobór próby, wszystkich importerów niepowiązanych wezwano do zgłoszenia się do Komisji i dostarczenia informacji wskazanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.
(18) Trzech importerów niepowiązanych dostarczyło informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Łącznie stanowili oni 10 % szacowanej wielkości przywozu z ChRL i Tajwanu w okresie objętym dochodzeniem. Zważywszy, że Komisja mogła zbadać wszystkich importerów, którzy się zgłosili, kontrola wyrywkowa nie była konieczna.
c) Kontrola wyrywkowa producentów eksportujących z Tajwanu
(19) Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o tym, czy przeprowadzenie kontroli wyrywkowej jest konieczne, a w razie stwierdzenia takiej konieczności - aby umożliwić jej dobór próby, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania wezwano wszystkich producentów eksportujących z Tajwanu do zgłoszenia się do Komisji i dostarczenia informacji wskazanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Informacje na temat wszczęcia postępowania i zawiadomienie o wszczęciu postępowania (zawierające formularz kontroli wyrywkowej) zostały przesłane do 10 przedsiębiorstw tajwańskich określonych w skardze jako producenci eksportujący do Unii produktu objętego postępowaniem. Ponadto Biuro Gospodarcze i Kulturalne Tajpej przy Unii Europejskiej zostało wezwane do podania ewentualnych dodatkowych producentów eksportujących lub skontaktowania się z nimi.
(20) Czterech producentów eksportujących z Tajwanu przedstawiło informacje wymagane w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Biorąc pod uwagę liczbę współpracujących producentów eksportujących z Tajwanu uznano, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.
(21) Podczas dochodzenia dwa z czterech przedsiębiorstw wycofały się ze współpracy. Komisja poinformowała te przedsiębiorstwa, że zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, ustalenia tymczasowe lub ostateczne, pozytywne bądź negatywne, mogą zostać dokonane w oparciu o fakty dostępne.
d) Kontrola wyrywkowa producentów eksportujących z ChRL, wnioski o traktowanie na zasadach rynkowych i wnioski o indywidualne badanie
(22) Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o tym, czy przeprowadzenie kontroli wyrywkowej jest konieczne, a w razie stwierdzenia takiej konieczności - aby umożliwić jej dobór próby, wezwano wszystkich producentów eksportujących z ChRL do zgłoszenia się do Komisji i dostarczenia informacji wskazanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Ponadto Misja Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej została wezwana do podania ewentualnych dodatkowych producentów eksportujących lub skontaktowania się z nimi.
(23) Dziewięciu producentów eksportujących z ChRL przedstawiło wymagane informacje i złożyło wnioski o włączenie do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby składającej się z czterech przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw, reprezentujących około 79 % wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii oraz 35 % szacowanej całkowitej ilości wywiezionej z ChRL do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Kryterium stosowanym przy wyborze czterech przedsiębiorstw objętych próbą były wielkości wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących zainteresowanych sprawą oraz organów kraju, którego dotyczy postępowanie, i nie otrzymano żadnych uwag.
(24) Podczas dochodzenia jedno z czterech przedsiębiorstw objętych próbą wycofało się ze współpracy. Komisja poinformowała to przedsiębiorstwo, że zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ustalenia tymczasowe lub ostateczne, pozytywne bądź negatywne, mogą zostać dokonane w oparciu o fakty dostępne.
(25) Żaden ze współpracujących producentów eksportujących w ChRL nie złożył wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych ("MET"). Pięciu producentów eksportujących z ChRL, którzy nie zostali włączeni do próby, złożyło jednak wnioski o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Jak wspomniano w motywie 99, wnioski te nie zostały rozpatrzone pozytywnie.
1.4. Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu
(26) Kwestionariusze zostały przesłane do czterech przedsiębiorstw na Tajwanie i do czterech przedsiębiorstw objętych próbą w ChRL, do czterech producentów unijnych objętych próbą oraz do trzech importerów objętych próbą.
(27) Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano jedynie od dwóch przedsiębiorstw na Tajwanie i trzech w ChRL, od trzech producentów unijnych i trzech importerów.
(28) Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń odpowiedzi otrzymano również od jednego z producentów z potencjalnych państw analogicznych, mającego siedzibę w Szwajcarii.
1.5. Wizyty weryfikacyjne
(29) Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uważane za niezbędne w celu stwierdzenia istnienia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw/stowarzyszeń:
- Producenci unijni:
- OSTP Sweden AB, Szwecja,
- OSTP Finland OY, Finlandia,
- Erne Fittings, Austria,
- Importer niezwiązany:
- Arcus Nederland BV, Niderlandy,
- Producenci eksportujący z Tajwanu:
- Ta Chen Stainless Pipes Co. Ltd., Taichung,
- King Lai Hygienic Materials Co. Ltd. Tainan,
- Producenci eksportujący w ChRL:
- Suzhou Yuli Pipeline Industry Co. Ltd. i jej spółki powiązane, Suzhou, Jiangsu i Szanghaj,
- Zhejiang Jndia Pipeline Industry Co. Ltd., Wenzhou,
- Zhejiang Good Fittings Co. Ltd., Wenzhou.
(30) Przeprowadzono również wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa szwajcarskiego Rohrbogen AG (Bazylea), które uznano za producenta z potencjalnego państwa analogicznego. Wizyta ta miała miejsce po ujawnieniu tymczasowych ustaleń.
1.6. Ujawnienie tymczasowych ustaleń
(31) Na etapie tymczasowym dochodzenia Komisja postanowiła nie wprowadzać tymczasowych środków antydumpingowych. Głównym powodem tej decyzji były trwające poszukiwania odpowiedniego państwa analogicznego, na podstawie którego miała zostać ustalona wartość normalna dla chińskich producentów eksportujących. Przy braku ustalonego marginesu dumpingu dla ChRL nie było również możliwe ustalenie poziomu skumulowanego przywozu po cenach dumpingowych z obu krajów, których dotyczy postępowanie. Były wprawdzie dostępne dane dotyczące przemysłu unijnego na potrzeby analizy wskaźników szkody, jednak zgodnie z art. 3 rozporządzenia podstawowego wielkość i ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych to nieodzowne elementy ustalenia szkody. W związku z tym na etapie tymczasowym dochodzenia nie dokonano ustalenia szkody, a w konsekwencji także związku przyczynowego między szkodą a przywozem towarów po cenach dumpingowych.
(32) Zainteresowane strony otrzymały tymczasowe ustalenia w dniu 13 lipca 2016 r. Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń otrzymano uwagi od jednego producenta eksportującego z Tajwanu, jednego producenta eksportującego z ChRL, Chińskiej Izby Handlowej Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych ("CCCMC") oraz skarżącego. Wszystkie te uwagi zostały rozpatrzone w poniższych motywach.
1.7. Ujawnienie ostatecznych ustaleń
(33) Zainteresowane strony otrzymały ostateczne ustalenia w dniu 27 października 2016 r. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie uwag na piśmie lub o złożenie wniosku o wysłuchanie przez Komisję lub przez rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w terminie do 16 listopada 2016 r.
(34) Trzech producentów eksportujących z ChRL, CCCMC, dwóch unijnych importerów oraz skarżący przedstawili swoje uwagi w następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń, a producent unijny, który również realizował procedurę uszlachetniania biernego, złożył wniosek o przesłuchanie w obecności rzecznika praw stron, natomiast CCCMC złożyło wniosek o przesłuchanie z udziałem służb Komisji.
(35) Podczas przesłuchania z udziałem rzecznika praw stron producent unijny zgłosił wniosek, by produkty, które zostały ponownie przywiezione po uszlachetnianiu biernym, były zwolnione z cła, ponieważ nie powodują szkody dla przemysłu unijnego, gdyż w bardzo niewielkim stopniu pokrywają się z produkcją skarżących oraz w związku z tym, że nałożenie ceł nie byłoby w interesie Unii, biorąc pod uwagę fakt, że producent ten ma status MŚP, że otrzymał środki z funduszy strukturalnych UE na założenie swojej fabryki oraz że nałożenie ceł miałoby destrukcyjny wpływ na jego działalność. Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia wszelkich opinii w tym względzie.
(36) Ponadto jeden producent eksportujący z ChRL wnioskował o korektę błędnie zapisanej nazwy jego przedsiębiorstwa, a jeden importer unijny zaproponował bardziej precyzyjną definicję "złączy o niskim współczynniku chropowatości", która została zaakceptowana przez Komisję.
(37) W odniesieniu do ostatecznych ustaleń dwóch producentów eksportujących z ChRL oraz CCCMC stwierdzili, że termin wyznaczony przez Komisję na przedłożenie uwag przez zainteresowane strony był zbyt krótki i nie pozwolił im na pełne i kompleksowe odniesienie się do wszystkich danych i argumentów przedstawionych po raz pierwszy w ostatecznych ustaleniach. Uznali oni ten fakt za poważne naruszenie prawa do obrony przysługującego zainteresowanym stronom w przedmiotowym postępowaniu.
(38) Komisja zwróciła uwagę, że postępowanie antydumpingowe wszczęte na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego jest przeprowadzane w ściśle określonych terminach. Zainteresowane strony otrzymały treść decyzji Komisji o tym, by nie wprowadzać środków tymczasowych oraz wniosku Komisji o wprowadzenie środków ostatecznych i miały wystarczająco dużo czasu na udzielenie odpowiedzi. Zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja musi wyznaczyć co najmniej dziesięciodniowy termin na przedstawienie uwag po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Wyznaczając termin 22 dni, Komisja spełniła ten wymóg. Żadna z zainteresowanych stron nie wnosiła o przedłużenie tego terminu. Podkreśla się również, że na etapie tymczasowym postępowania nie mogły zostać ujawnione żadne dodatkowe informacje, nie tylko w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL, lecz również w odniesieniu do szkody. Ze względu na brak ustalonego marginesu dumpingu dla ChRL nie było możliwe ustalenie poziomu przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie. Są wprawdzie dostępne dane dotyczące przemysłu unijnego na potrzeby analizy wskaźników szkody, jednak zgodnie z art. 3 rozporządzenia podstawowego wielkość i ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych to nieodzowne elementy ustalenia szkody. Na etapie tymczasowym dochodzenia nie dokonano zatem ustalenia szkody. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(39) W odpowiedzi na uwagi i wnioski niektórych zainteresowanych stron po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Komisja ujawniła dodatkowe dane i informacje. Dodatkowe ujawnienie miało miejsce w dniu 25 listopada 2016 r. W następstwie ujawnienia otrzymano kolejne uwagi od dwóch producentów eksportujących z ChRL, CCCMC, skarżącego oraz trzech importerów unijnych.
(40) Podczas przesłuchania z udziałem rzecznika praw stron skarżący zwrócił się z wnioskiem, by nie zostało przyznane wyłączenie dla procedury uszlachetniania biernego, o które, jak wyjaśniono w motywie 35 powyżej, wnioskował jeden z producentów unijnych, gdyż przedmiotowy producent unijny prowadzi również przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego w Chinach. Ponadto, wbrew temu, co utrzymuje wspomniany producent, jego produkty konkurują z produktem wytwarzanym przez przemysł unijny. W toku tego samego przesłuchania skarżący wyjaśnił również, że większość przedsiębiorstw handlowych w Unii przechowuje produkty, które są certyfikowane podwójnie, zarówno według norm EN/DIN, jak i ASME/ANSI. Ponadto, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi jedno z przedsiębiorstw handlowych, produkty podlegające różnym normom są zamienne.
(41) Dwóch producentów eksportujących z ChRL i CCCMC powtórzyło swoje zarzuty, przede wszystkim w odniesieniu do braku ujawnienia ustaleń dotyczących szkody na etapie tymczasowym postępowania, co w ich opinii nie może być uzasadnione brakiem danych.
(42) W odpowiedzi na powyższe Komisja stwierdza, że wnioski dotyczące wskaźników szkody mogą być ujawnione dopiero wówczas, gdy zostanie ustalona wielkość przywozu towarów po cenach dumpingowych. W tym konkretnym przypadku na etapie tymczasowym dochodzenia w odniesieniu do ChRL nie stwierdzono istnienia dumpingu. Fakt, że zgromadzono surowe dane dotyczące wskaźników szkody nie oznacza, że możliwe było sformułowanie wniosków dotyczących wskaźników szkody. Komisja dokonała stosownego przekazania ustaleń w rozumieniu art. 20 rozporządzenia podstawowego. Komisja uważa, że nie naruszono przysługującego zainteresowanym stronom prawa do obrony.
1.8. Okres objęty dochodzeniem i okres badany
(43) Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. (zwany dalej "okresem objętym dochodzeniem" lub "OD").
(44) Badanie tendencji umożliwiających właściwe oszacowanie szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do końca okresu objętego dochodzeniem ("okres badany").
(45) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń kilka zainteresowanych stron stwierdziło, że Komisja powinna była zbadać okres od 2010 r. do OD, a nie tylko od 2012 r. do OD. Standardowa praktyka Komisji przy analizowaniu tendencji dotyczących szkody polega na analizie czteroletniego okresu. Strony nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie stwierdzenia, że zbadany okres był niewystarczający.
(46) Po dodatkowym ujawnieniu ustaleń dwóch producentów eksportujących z ChRL i CCCMC powtórzyło zarzut dotyczący okresu, który posłużył do analizy tendencji dotyczących szkody. Jak stwierdzono powyżej, stosowanie czteroletniego okresu na potrzeby oceny szkody jest standardową praktyką Komisji i opiera się na jej szerokich uprawnieniach dyskrecjonalnych w postępowaniach w sprawie ochrony handlu. Ponadto zainteresowane strony nie przedstawiły żadnych przekonujących dowodów, na podstawie których Komisja byłaby zmuszona do odstąpienia od zwyczajowej praktyki. Co więcej, sprawa 5 , do której odnoszą się zainteresowane strony, zakończyła się wycofaniem skargi. W związku z tym nie dokonano w tej sprawie ustalenia szkody. Ponadto produkt objęty niniejszym postępowaniem różni się od produktu objętego wspomnianym wyżej zakończonym postępowaniem. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY
2.1. Produkt objęty postępowaniem
(47) Niniejsze postępowanie dotyczy spawanych doczołowo łączników rur i przewodów rurowych, z gatunków stali nierdzewnej austenitycznej, odpowiadających następującym typom według normy AISI: 304, 304L, 316, 316L, 316Ti, 321 oraz 321H i ich odpowiednikom w innych normach, o maksymalnej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 406,4 mm i o ściankach o grubości 16 mm lub mniejszej, o współczynniku chropowatości nie mniejszym niż 0,8 mikrometra, nie kołnierzowych, nawet obrobionych, pochodzących z ChRL i Tajwanu. Produkt ten wchodzi w zakres kodów CN ex 7307 23 10 i ex 7307 23 90.
(48) Produkt objęty postępowaniem jest wytwarzany przede wszystkim poprzez cięcie i kształtowanie rur i przewodów rurowych. Produkt objęty postępowaniem jest stosowany do łączenia rur i przewodów ze stali nierdzewnej i występuje w różnych kształtach, takich jak kolanka, reduktory, trójniki i pokrywy.
(49) Produkt objęty postępowaniem jest stosowany w szeregu sektorów produkcji towarów konsumpcyjnych i w wielu produktach końcowych. Przykłady wykorzystania produktu obejmują:
- przemysł petrochemiczny,
- napoje i przetwórstwo żywności oraz przemysł farmaceutyczny,
- budownictwo okrętowe,
- wytwarzanie energii, elektrownie,
- przemysł budowlany i instalacje przemysłowe.
(50) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń jeden z importerów unijnych stwierdził, że pokrywy nie powinny być objęte zakresem produktu, ponieważ nie są produkowane przez cięcie i kształtowanie rur.
(51) W odpowiedzi na ten argument zauważono, że produkt objęty postępowaniem jest "zasadniczo", ale nie "wyłącznie" wytwarzany przez cięcie i kształtowanie rur i przewodów rurowych. Ponadto zwrócono uwagę, że z perspektywy rynkowej pokrywy są rodzajem łączników i są przedstawiane jako takie w katalogach firm. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(52) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń kilka stron twierdziło, że produkty przywożone i produkty unijne nie są wymienne z technicznego punktu widzenia, gdyż są wytwarzane według odmiennych standardów technicznych, tj. EN/DIN i ASME/ANSI, lub że produkty wyprodukowane zgodnie z normami EN/DIN powinny zostać wykluczone z zakresu produktu.
(53) Po pierwsze należy wyjaśnić, że zarówno przemysł unijny, jak i producenci eksportujący objęci postępowaniem, wytwarzają produkty według obu rodzajów norm technicznych. Ma to zastosowanie również do przedsiębiorstw objętych próbą. Ponadto do produkcji według różnych norm używa się tych samych maszyn, taki sam jest również proces produkcyjny.
(54) Po drugie, jak wynika z dochodzenia oraz przesłuchania producenta unijnego, który stosuje również procedurę uszlachetniania biernego, cechy fizyczne, techniczne i chemiczne produktów zatwierdzonych jako zgodne z normami EN/DIN i ASME/ANSI są porównywalne. Normy mogą wprawdzie wymagać drobnych różnic w grubości i odporności, jednak różnice te są inne dla każdego rodzaju produktu, a w przypadku wielu rodzajów produktu wymogi norm pokrywają się w znacznym stopniu lub całkowicie.
(55) Po trzecie oba rodzaje produktów stanowią dla siebie konkurencję. Mimo że w przypadku niektórych projektów specyfikacje rzeczywiście wymagają stosowania normy EN/DIN lub ASME/ANSI, w chwili, gdy inżynierowie podejmują decyzję o wyborze normy, obie specyfikacje konkurują ze sobą. Potwierdza to fakt, że wzorce stosowania norm EN/DIN i ASME/ANSI w poszczególnych państwach członkowskich różnią się, co można zaobserwować na podstawie wzorców historycznych, ale nie istnieją przeszkody dla stosowania którejkolwiek z tych norm w całej Unii.
(56) Ponadto występuje bezpośrednia konkurencja nawet po wyborze normy, w sytuacjach gdy normy całkowicie się pokrywają, tak jak ma to miejsce w przypadku niektórych rodzajów produktu.
(57) Komisja zwraca również uwagę, że pomimo próśb skierowanych do współpracującego importera, do Komisji nie wpłynęły żadne dowody wskazujące, że produkt podobny i produkt objęty postępowaniem nie stanowią konkurencji.
(58) W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(59) Po dodatkowym ujawnieniu kilka zainteresowanych stron, łącznie z importerem niepowiązanym, potwierdziło powyższe ustalenia. Wspomniane zainteresowane strony powtórzyły, że normy ASME/ANSI i EN/DIN są w dużej mierze zamienne. Ponadto jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że unijni dostawcy rur i przewodów rurowych dostarczają produkty podwójnie certyfikowane, a każdy wytwórca produktu objętego postępowaniem może również uzyskać podwójną certyfikację. Wspomniana zainteresowana strona dodała, że w istocie większość zapasów produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego w przedsiębiorstwach handlowych ma podwójną certyfikację.
(60) Wobec braku dalszych uwag dotyczących norm twierdzenie, że produkt objęty postępowaniem i produkt podobny powinny być analizowane odrębnie w oparciu o normy EN/DIN i ASME/ANSI, zostało odrzucone.
2.2. Produkty wykluczone z definicji produktu objętego postępowaniem
2.2.1. Złącza o niskim współczynniku chropowatości
(61) Trzech niepowiązanych importerów, CCCMC oraz dwóch producentów eksportujących z ChRL twierdziło, że definicja produktu nie wprowadza wystarczającego rozróżnienia na złącza przemysłowe i "złącza sanitarne", choć mają one inne cechy fizyczne. Ponadto stwierdzili oni, że przemysł unijny nie produkuje "złączny sanitarnych" i że w związku z tym w niniejszym postępowaniu antydumpingowym należy uwzględnić jedynie "złącza przemysłowe".
(62) Podczas wspólnego przesłuchania trzech niepowiązanych importerów przedłożyło dowody na poparcie tego twierdzenia i wykazało szereg istotnych różnic między złączami "przemysłowymi" i "sanitarnymi" na podstawie cech fizycznych, sposobu pakowania, zastosowania końcowego i poziomu cen.
(63) Zmiany definicji wymagały różnice pod względem cech fizycznych, a odpowiednie rozróżnienie zostało oparte na współczynniku chropowatości powierzchni. Zamiast stosowania terminu "złącza sanitarne" należy mówić o "złączach o niskim współczynniku chropowatości" tj. złączach o średnim współczynniku chropowatości (Ra) wykończenia powierzchni poniżej 0,8 mikrometra. Złącza te są stosowane w przemyśle produktów żywnościowych i napojów, przemyśle półprzewodnikowym oraz w branży farmaceutycznej i w służbie zdrowia.
(64) Istnieją znaczne różnice w gładkości powierzchni i wykończeniu powierzchni. Złącza o niskim współczynniku chropowatości mają zazwyczaj czworokątne zakończenia (w odróżnieniu od zakończeń ściętych) i co do zasady mają mniejszą grubość ścianek i średnicę zewnętrzną. Nie jest widoczne istnienie odrębnych norm ani fakt, że surowcem na złącza o niskim współczynniku chropowatości są zawsze zwoje walcowane na zimno lub rury ciągnione na zimno (w przeciwieństwie do walcowanych na gorąco, stosowanych w przypadku złączy o wysokiej chropowatości). Wreszcie złącza o niskim współczynniku chropowatości pakowane są osobno w plastikowe torebki, podczas gdy złącza o wysokim współczynniku chropowatości pakuje się luzem w kartonach.
(65) Produkty nie są zamienne: przemysł wykorzystujący złącza o niskim współczynniku chropowatości nie może stosować złączy o wysokim współczynniku chropowatości ze względu na wymogi w zakresie higieny; z drugiej strony złącza o niskim współczynniku chropowatości nie nadają się do zastosowań wykorzystujących złącza o wysokim współczynniku chropowatości z powodu niższych wymogów w zakresie odporności na ciśnienie i temperaturę oraz wyższego poziomu cen. W wyniku dochodzenia ustalono, że poziom cen złączy o niskim współczynniku chropowatości jest średnio dwa do trzech razy wyższy w przeliczeniu na kg. Wynika to głównie z nakładu pracy związanej z polerowaniem i dodatkową kontrolą jakości.
(66) Ponieważ w momencie przesłuchania kwestionariusze były już rozesłane, nie była już możliwa zasadnicza zmiana numeru kodu produktu ("PCN"). Jednakże poprzez samo dodanie cechy fizycznej "chropowatości" jako kolumny w tabeli zawierającej wykaz poszczególnych transakcji oraz jako dodatkowe kryterium w zestawieniu kosztów produkcji w odpowiedziach na kwestionariusz, można było wprowadzić rozróżnienie pomiędzy tymi dwoma rodzajami łączników. Zarówno przemysł unijny, jak i unijni importerzy, ostatecznie stwierdzili, że złączy o średnim współczynniku chropowatości powierzchni (Ra) poniżej 0,8 mikrometra nie należy uznawać za produkt objęty postępowaniem. Służby Komisji już na etapie tymczasowym postępowania uznały więc, że ten rodzaj łączników należy wyłączyć z zakresu postępowania.
(67) W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń jeden z producentów z ChRL objętych próbą twierdził, że złącza o niskim współczynniku chropowatości nie powinny być wykluczone z zakresu produktu. Przedsiębiorstwo to zakwestionowało również oświadczenia złożone przez zainteresowane strony w sprawie różnic we właściwościach fizycznych, opakowaniu, poziomach kosztów i cen oraz braku zamienności między złączami o niskim współczynniku chropowatości a złączami o wysokim współczynniku chropowatości. Kwestia różnic we właściwościach fizycznych, opakowaniu i poziomie cen między złączami o niskim współczynniku chropowatości a złączami o wysokim współczynniku chropowatości została jednak zweryfikowana na miejscu na Tajwanie. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
2.2.2. Złącza kołnierzowe
(68) Jeden chińsko-tajwański producent eksportujący twierdził, że zgodnie z definicją zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania złącza kołnierzowe, czyli złącza o zakończeniach w kształcie kołnierza, nie są produktem objętym postępowaniem.
(69) Należy wspomnieć, że kształt zakończenia jest czynnikiem decydującym o technice, którą można zastosować do połączenia złączy z rurami. W przypadku łączników spawanych doczołowo stosuje się inne techniki niż w przypadku złączy kołnierzowych. Łączniki spawane doczołowo wytwarza się przy użyciu techniki spawania, podczas gdy do produkcji złączy kołnierzowych stosuje się technologię zaciskania i przykręcania śrubami. Ponadto w definicji produktu zawartej w notach wyjaśniających do kodów CN określono, że zakończenia łączników spawanych doczołowo powinny być czworokątne lub ścięte, aby ułatwić przyspawanie ich do rur.
(70) Ustalono również, że produkcja złączy kołnierzowych wymaga ponoszenia dodatkowych kosztów ze względu na większy wkład surowców i materiałów pośrednich i bardziej złożony proces produkcyjny. Z punktu widzenia procesu produkcji łączniki spawane doczołowo można uznać za półprodukty do produkcji złączy kołnierzowych.
(71) Przemysł unijny zgodził się z poglądem, że złącza kołnierzowe są innym produktem i że należy je wyłączyć z zakresu produktu.
(72) Służby Komisji już na etapie tymczasowym postępowania uznały, że złącza kołnierzowe należy wyłączyć z zakresu postępowania. Nie otrzymano żadnych uwag od zainteresowanych stron, które kwestionowałyby to ustalenie, dlatego niniejsza decyzja zostaje utrzymana.
2.3. Produkt podobny
(73) W ramach dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają te same podstawowe właściwości fizyczne, a także te same podstawowe zastosowania:
a) produkt objęty postępowaniem;
b) produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku krajowym Tajwanu (który posłużył również za kraj analogiczny do ChRL - zob. motyw 105);
c) produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez przemysł unijny.
(74) Komisja uznaje zatem, że wymienione produkty są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
3. DUMPING
3.1. Tajwan
3.1.1. Wprowadzenie
(75) Jak wskazano w motywie 27, tylko dwa tajwańskie przedsiębiorstwa współpracowały przy dochodzeniu, udzielając pełnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach antydumpingowych. Sprzedaż tych przedsiębiorstw stanowiła 36 % przywozu produktu objętego postępowaniem z Tajwanu do Unii w OD.
(76) Jak wskazano w motywach 61-71, jedno ze współpracujących przedsiębiorstw wytwarzało głównie łączniki, które nie są objęte zakresem zmienionej definicji produktu objętego postępowaniem (złącza o średnim współczynniku chropowatości (Ra) wykończenia powierzchni poniżej 0,8 mikrometra lub złącza kołnierzowe). Producent ten nie prowadził krajowej sprzedaży produktu podobnego w okresie objętym dochodzeniem.
(77) Natomiast drugie współpracujące przedsiębiorstwo prowadzi szeroko zakrojoną działalność w zakresie produkcji większości standardowych typów łączników, które są objęte zakresem dochodzenia. Wytwarza ono produkty wyłącznie na bazie rur spawanych, wyłącznie z gatunków stali 304 i 316 i wyłącznie w formie kolanek i trójników (a wśród trójników tylko takie, które mają tę samą średnicę rury głównej i rur odgałęzionych i które nie są spawane tylko wytwarzane z jednego kawałka rury, których środek "wyciągnięto" w celu uzyskania kształtu litery T). Producent ten nie prowadził krajowej sprzedaży produktu podobnego w okresie objętym dochodzeniem.
3.1.2. Wartość normalna
(78) W przypadku obu producentów eksportujących z Tajwanu ze względu na brak sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym wartość normalną skonstruowano zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego, przez dodanie do średniego kosztu wytworzenia danego produktu poniesionych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz rozsądnego zysku.
(79) W przypadku pierwszego współpracującego przedsiębiorstwa średnią kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku ustalono zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. b) rozporządzenia podstawowego, tj. w oparciu o faktyczne wielkości stosowane do produkcji i sprzedaży, w zwykłym obrocie handlowym, tej samej ogólnej kategorii produktów danego producenta na rynku wewnętrznym kraju pochodzenia, mianowicie na podstawie sprzedaży krajowej złączy o średnim współczynniku chropowatości (Ra) wykończenia powierzchni poniżej 0,8 mikrometra.
(80) W przypadku drugiego współpracującego przedsiębiorstwa, ze względu na brak krajowej sprzedaży produktu podobnego i produktów z tej samej ogólnej kategorii produktów, zastosowano art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja wykorzystała do konstruowania wartości normalnej te same kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które zastosowała w przypadku pierwszego przedsiębiorstwa, gdyż były to jedyne dostępne i zweryfikowane dane i odnosiły się do sprzedaży tej samej ogólnej kategorii produktów na rynku tajwańskim.
(81) W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń drugi tajwański producent eksportujący podniósł pewne zarzuty przeciwko wykorzystaniu danych pierwszego tajwańskiego producenta do konstruowania wartości normalnej. Po pierwsze przedsiębiorstwo twierdziło (na podstawie otwartej wersji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i odpowiedzi na pismo w sprawie uzupełnienia braków dotyczące pierwszego producenta), że pierwszego producenta w ogóle nie można uznać za producenta eksportującego produkt objęty postępowaniem, gdyż rzekomo produkuje i wywozi do Unii jedynie te rodzaje produktu, które zostały wyłączone z zakresu produktu, tj. złącza o niskim współczynniku chropowatości i złącza kołnierzowe. Po drugie przedsiębiorstwo twierdziło, że zastosowanie kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych jednej spółki do skonstruowania wartości normalnej dla innej spółki jest sprzeczne z ustaleniami Organu Apelacyjnego WTO 6 , zgodnie z którymi na potrzeby konstruowania wartości normalnych nie mogą być wykorzystywane koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne tylko jednego przedsiębiorstwa.
(82) W odpowiedzi na powyższe argumenty Komisja stwierdziła w czasie wizyty weryfikacyjnej na terenie przedmiotowego przedsiębiorstwa, że część jego produkcji i sprzedaży do Unii w OD (mianowicie łączniki próżniowe z dodatkową obróbką powierzchni, w wyniku której chropowatość powierzchni przekracza 0.8 mikrometra) wchodzą w zakres definicji produktu objętego przedmiotowym postępowaniem. W związku z tym przedsiębiorstwo to uznano za producenta eksportującego produkt objęty postępowaniem i obliczono margines dumpingu dla tego przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że w OD przedmiotowe przedsiębiorstwo nie prowadziło sprzedaży tego rodzaju produktu na rynku krajowym na Tajwanie, co jak wyjaśniono w motywach 79 i 80, ma wpływ na metodykę konstruowania wartości normalnej dla obu tajwańskich producentów eksportujących. Po drugie należy przypomnieć, że orzeczenie Organu Apelacyjnego WTO przytoczone przez zainteresowaną stronę odnosi się do sytuacji opisanej w art. 2 ust. 6 lit. a) rozporządzenia podstawowego, a mianowicie do zastosowania średniej ważonej kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych innych producentów w odniesieniu do produkcji i sprzedaży produktu podobnego na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia. W tym przypadku jednak wartość normalną skonstruowano w oparciu o art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego, czyli koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne ustalono na podstawie "innej uzasadnionej metody, pod warunkiem że ustalona przy jej stosowaniu kwota zysku nie przekroczy zysku zwykle uzyskiwanego przez innych eksporterów lub producentów przy sprzedaży tej samej kategorii produktów na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia". Biorąc pod uwagę powyższe, Komisja podtrzymuje swoją decyzję co do źródła danych wykorzystanych do skonstruowania wartości normalnej. Należy zauważyć, że przy ustalaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych na potrzeby skonstruowania wartości normalnej Komisja uwzględniła również alternatywne źródła danych, mianowicie dane dostarczone przez współpracującego producenta analogicznego ze Szwajcarii. Odnośna wartość nie dotyczyła OD, ale potwierdza się, że w latach budżetowych 2014 i 2015 wynosiła między 8 a 12 %, co jest porównywalne ze skorygowaną wartością kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych ostatecznie wykorzystaną w obliczeniach, jak wskazano w motywie 86.
(83) W złożonym oświadczeniu tajwański producent eksportujący twierdził również, że w nieodpowiedni sposób przekazano kluczowe dane wykorzystane do określenia wartości normalnej. Ze względu na przestrzeganie tajemnicy przedsiębiorstwa w ramach tego konkretnego ujawnienia faktycznie nie było możliwe ujawnienie danych liczbowych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, zysku ani dostosowań kosztów wykorzystanych w obliczeniach. Znając swoje własne koszty wytwarzania, przedsiębiorstwo mogło bez problemu oszacować całkowity średni poziom dostosowania. Zwróciło się jednak o ujawnienie szczegółowych danych liczbowych w odniesieniu do niektórych elementów wyliczeń, a mianowicie poziomu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, poziomów dostosowań kosztów i cen do wartości normalnej oraz dostosowania VAT do wartości normalnej.
(84) W odpowiedzi na wspomniany wyżej wniosek należy podkreślić, że dokładne dane liczbowe dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, zysku i dostosowań kosztów wykorzystanych do konstrukcji wartości normalnej nie mogą zostać ujawnione, ponieważ dane te pochodzą z jednego przedsiębiorstwa, które jest tajwańskim konkurentem przedsiębiorstwa wnioskującego o te informacje, a przedsiębiorstwo, z którego pochodzą dane, wniosło o zachowanie poufności, ponieważ dane te zawierają tajemnicę handlową. Wniosek ten jest oczywiście uzasadniony. Najważniejsze dane liczbowe, czyli wartości kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku zastosowane do ostatecznego obliczenia wartości normalnej, przedstawiono jednak w postaci przedziałów w motywie 86 poniżej. Należy również zauważyć, że poziom dostosowań kosztów był bardzo niski i nie miał znaczącego wpływu na poziom wartości normalnej i margines dumpingu. Nie uwzględniono dostosowań cen, gdyż ceny krajowe nie zostały wykorzystane do obliczenia wartości normalnej. W przypadku Tajwanu nie dokonano również dostosowania VAT do wartości normalnej.
(85) Ponadto przedmiotowe przedsiębiorstwo twierdziło, że poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku jego konkurenta nie jest dla niego reprezentatywny. Dodało, że drugi tajwański producent prowadzi produkcję na małą skalę i sprzedaje produkty wysoko specjalistyczne, podczas gdy ono samo prowadzi produkcję masową i sprzedaż produktów standardowych.
(86) Rzeczywiście podczas wizyt weryfikacyjnych potwierdzono, że produkty wytworzone i sprzedawane przez te dwa przedsiębiorstwa są odmienne, a więc ich struktury kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych również są różne. W związku z tym Komisja postanowiła obniżyć poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych stosowanych do skonstruowania wartości normalnej dla tego drugiego współpracującego producenta eksportującego o odsetek kosztów pracy związanych z kontrolą jakości oraz kosztów badań i rozwoju. Spowodowało to obniżenie dostosowania z tytułu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych do poziomu 7-13 %, wyrażonego jako procent obrotu, co następnie doprowadziło do obniżenia poziomu indywidualnego marginesu dumpingu. Jednocześnie Komisja uznała, że wysokość marży zysku wykorzystana do skonstruowania wartości normalnej (1-5 % obrotu) była uzasadniona. Ostateczne ogólne dostosowanie kosztów wytworzenia przy obliczaniu wartości normalnej dla przedmiotowego producenta eksportującego wyniosło 15,36 %.
3.1.3. Cena eksportowa
(87) Dwaj producenci eksportujący współpracujący w postępowaniu dokonywali sprzedaży eksportowej do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów mających siedzibę w Unii.
(88) Ceny eksportowe ustalono na podstawie cen faktycznie zapłaconych bądź należnych za produkt objęty postępowaniem w przypadku jego sprzedaży na wywóz z kraju wywozu zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.
3.1.4. Porównanie i marginesy dumpingu
(89) Wartość normalną i cenę eksportową współpracujących producentów eksportujących porównano na podstawie ceny ex-works.
(90) Aby zapewnić obiektywne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen.
(91) Na tej podstawie przeprowadzono dostosowania dotyczące kosztów transportu, przewozu drogą morską i ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, kosztów dodatkowych, kosztów pakowania, kosztów kredytu, bonifikat i prowizji w przypadkach, co do których wykazano, że mają wpływ na porównywalność cen. Łączne dostosowania mieściły się w przedziale 1-10 % i opierały się na rzeczywistych kwotach zadeklarowanych przez tajwańskich producentów eksportujących i zweryfikowanych na miejscu. Są to dane przekazane przez przedsiębiorstwa tajwańskie w odniesieniu do odpowiednich pozycji kosztów i przekazane im do celów weryfikacji w ramach poszczególnych ujawnień.
(92) Należy zauważyć, że Komisja odrzuciła przedłożony przez jedną z zainteresowanych stron wniosek o dostosowanie w obliczeniach z tytułu przeliczania walut. Strona ta zwróciła się do Komisji o wykorzystanie kursu wymiany z dnia płatności zamiast kursu wymiany walut na dzień wystawienia faktury. Rozporządzenie podstawowe stanowi, że do ustalenia kursu wymiany wykorzystuje się zazwyczaj datę wystawienia faktury, ale w wyjątkowych sytuacjach można użyć daty wcześniejszej (na przykład daty zawarcia umowy). Rozporządzenie podstawowe nie przewiduje jednak żadnej podstawy prawnej do wykorzystania daty późniejszej niż data wystawienia faktury. Uzasadnione jest to tym, że cena jest ustalana w dniu wystawienia faktury i od tej pory przedsiębiorstwo nie ma już żadnego wpływu na decyzję o stosowaniu dumpingu. W każdym razie nawet jeżeli zastosowanie daty późniejszej byłoby możliwe, a w tym wypadku nie jest, jak wyjaśniono już w ustaleniach tymczasowych, skarżący nie wykazał istnienia dodatkowej przesłanki, a mianowicie trwałej tendencji kursów wymiany.
(93) Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego średnia ważona wartość normalna dla każdego rodzaju produktu podobnego w każdym przedsiębiorstwie została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego mu rodzaju produktu objętego postępowaniem.
(94) Na tej podstawie średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:
| Przedsiębiorstwo | Ustalony margines dumpingu (w %) |
| King Lai Hygienic Materials Co., Ltd. | 0,0 |
| Ta Chen Stainless Pipes Co., Ltd. | 5,1 |
(95) W przypadku producentów niewspółpracujących Komisja musiała oprzeć się na dostępnych faktach, zgodnie z art. 18 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Brak współpracy ze strony zainteresowanych producentów eksportujących pozwala im uniknąć podawania szczegółowych danych ich dotyczących, na podstawie których można by ocenić ich rzeczywiste zachowania eksportowe, i zmusza Komisję do wykorzystania najlepszych dostępnych faktów na ich temat. W swoich praktykach decyzyjnych Komisja rozróżnia w tym celu pomiędzy dochodzeniami, w których poziom współpracy jest wysoki (tj. powyżej 80 % zadeklarowanego wywozu do Unii), oraz sytuacjami, w których współpraca jest na niskim poziomie (80 % i mniej). W omawianym przypadku poziom współpracy był znacznie poniżej 80 %. W tej sytuacji Komisja uważa, że najwyższy poziom dumpingu współpracujących producentów nie stanowi dobrego przybliżenia poziomu dumpingu producentów niewspółpracujących, z następującego powodu: należy podejrzewać, że jednym z powodów, dla których tak wielu producentów odmówiło współpracy jest to, że byli oni świadomi tego, że ich poziom dumpingu jest znacznie wyższy niż ten ustalony u współpracujących producentów. Fakt, że w niniejszej sprawie wystąpiły przypadki wycofania się ze współpracy w dochodzeniu, potwierdza tę interpretację. W związku z tym Komisja uważa, że poziom dumpingu niewspółpracujących producentów znajduje najlepsze odzwierciedlenie w poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla reprezentatywnych rodzajów produktu pod względem wielkości, mianowicie stanowiących ponad 10 % wywozu do Unii, współpracującego producenta eksportującego, który sprzedawał towar po cenach dumpingowych.
(96) Po dostosowaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych stosowanych do obliczenia marginesu dumpingu dla współpracującego tajwańskiego producenta eksportującego, jak opisano w motywie 86, ogólnokrajowy margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wynosi 12,1 %.
(97) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń skarżący twierdził, że cło rezydualne dla Tajwanu powinno opierać się na danych skarżącego i wynosić 34,8 %. Skarżący stwierdził, że większość tajwańskich producentów produktu objętego postępowaniem celowo nie współpracowała w ramach postępowania, aby nie pozwolić Komisji na wykorzystanie ich sprzedaży krajowej do celów obliczenia wartości normalnej. W związku z tym według skarżącego należy wykorzystać wartość normalną wyliczoną w skardze w oparciu o ceny krajowe na Tajwanie jako najlepszy dostępny fakt.
(98) W odpowiedzi na powyższe należy zauważyć, że przy obliczaniu cła rezydualnego dla Tajwanu Komisja wykorzystuje najlepsze dostępne fakty w oparciu o dane zgromadzone i zweryfikowane podczas postępowania. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.
3.2. Chińska Republika Ludowa
3.2.1. Państwo analogiczne
(99) Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen lub wartości skonstruowanej dla państwa trzeciego o gospodarce rynkowej ("państwo analogiczne"). Żaden ze współpracujących producentów eksportujących nie wystąpił z wnioskiem o MET.
(100) Skarżący zaproponował Stany Zjednoczone jako potencjalne państwo analogiczne. Ponadto według dostępnych informacji produkcja produktu podobnego odbywa się w szeregu krajów na całym świecie, mianowicie w Brazylii, Indiach, Japonii, Korei Południowej, Malezji, Szwajcarii i Tajlandii. Wszystkie te państwa zostały uznane za potencjalne państwa analogiczne.
(101) Skontaktowano się ze wszystkimi(52) znanymi producentami produktu podobnego w wyżej wymienionych państwach, jednak żaden z nich nie podjął współpracy. Jedynie przedsiębiorstwo z Malezji zgodziło się na współpracę, lecz dostarczyło niewystarczających informacji. Przedsiębiorstwo to nie było w stanie podać danych dotyczących PCN w odniesieniu do kosztów i cen na rynku krajowym. W związku z tym dostarczone przez nie niepełne dane nie mogły zostać wykorzystane do ustalenia wartości normalnej. Ponadto należy zauważyć, że malezyjskie przedsiębiorstwo nie zgodziło się na weryfikację dostarczonych danych na miejscu.
(102) Na późniejszym etapie jeden szwajcarski producent zgłosił się jako producent z potencjalnego państwa analogicznego i zgodził się na współpracę. Przedsiębiorstwo to przedłożyło odpowiedzi na pytania zadane w kwestionariuszu, które następnie zweryfikowano na miejscu. Jednak z uwagi na raczej ograniczony zakres rodzajów produktów wytwarzanych przez to przedsiębiorstwo w stosunku do bogatego asortymentu rodzajów produktu wywożonych przez objętych próbą producentów eksportujących z ChRL do Unii Komisja zdecydowała, że dane dostarczone przez szwajcarskie przedsiębiorstwo nie byłyby odpowiednie na potrzeby określenia wartości normalnej dla producentów eksportujących z ChRL. W tym kontekście należy zauważyć, że jedynie 4,6 % rodzajów produktu wywożonych do Unii przez producentów z ChRL, stanowiących 4,2 % całkowitej wielkości wywozu z ChRL, było bezpośrednio porównywalne z rodzajami produktu wytwarzanymi przez producenta szwajcarskiego. W przypadku Tajwanu, który ostatecznie wykorzystano jako kraj analogiczny, poziom bezpośredniej porównywalności rodzajów produktu wywożonego do Unii przez producentów z ChRL wynosił 7,7 % pod względem liczby rodzajów produktu i 11,1 % pod względem wielkości wywozu.
(103) W tej sytuacji Komisja zdecydowała się na wykorzystanie jako kraju analogicznego drugiego kraju objętego postępowaniem, a mianowicie Tajwanu, pomimo argumentów przedstawionych początkowo przez skarżących, którzy twierdzili, że tajwańskie przedsiębiorstwa wytwarzają głównie takie rodzaje łączników, do produkcji których surowcem są rury spawane (w odróżnieniu od producentów z ChRL, którzy wykorzystują głównie rury bez szwu). Ten sam argument przedstawili również producenci eksportujący z ChRL. Z drugiej strony w oświadczeniu wydanym w następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń CCCMC uznało, że tajwańskie dane dotyczące kosztów produkcji byłyby bardziej odpowiednie jako podstawa konstruowania wartości normalnej niż dane od producentów unijnych, co zostało również uznane za alternatywne rozwiązanie przez Komisję w ramach tymczasowych ustaleń.
(104) Tajwan uznano za odpowiedni kraj analogiczny, ponieważ w przeciwieństwie do zarzutów przedstawionych przez skarżących i niezależnie od różnego wykorzystania surowców przekazane dane umożliwiały zastosowanie prawidłowej metodyki przypisania kosztów w odniesieniu do różnych właściwości kodu produktu. Ponadto poziom konkurencji na rynku tajwańskim jest wysoki, ponieważ istnieje co najmniej 10 znanych producentów krajowych produktu objętego postępowaniem, co znajduje także odzwierciedlenie w wyraźnej obecności przywozu z różnych źródeł, w sytuacji gdy poziom ceł jest umiarkowany (7,5-10 %).
(105) W związku z powyższym Komisja zadecydowała o wyborze Tajwanu jako kraju analogicznego dla ChRL.
(106) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń dwóch producentów eksportujących z ChRL oraz CCCMC stwierdziło, że Tajwan nie jest odpowiednim krajem analogicznym, gdyż wykorzystane dane dotyczące kosztów produkcji pochodzą tylko od jednego tajwańskiego przedsiębiorstwa, które nie wykazywało krajowej sprzedaży. Wspomniane zainteresowane strony stwierdziły również, że poziom porównywalności produktów jest zbyt niski. Argument dotyczący niskiego poziomu dopasowania porównywalnych produktów został również podniesiony przez jednego z importerów unijnych. Przedsiębiorstwo to wskazało również, że Chin nie można porównywać z Tajwanem, ponieważ oba podmioty mają różne poziomy wskaźnika rozwoju społecznego (HDI), jak również PKB na mieszkańca.
(107) W odniesieniu do tych zarzutów należy po pierwsze przypomnieć, że jak wynika z orzeczenia WTO 7 , wartość normalną należy przypisać wszystkim rodzajom produktów wywożonych przez producentów eksportujących z ChRL Komisja uważa, że dane zgromadzone na poziomie jednego producenta eksportującego z kraju analogicznego są wystarczające, aby oprzeć na nich wyliczenia dotyczące pozostałych rodzajów produktu, gdyż dane dotyczące rodzajów, co do których dokonano ustaleń, umożliwiają dalsze skonstruowanie brakujących rodzajów produktu. Uwzględnienie tylko jednego producenta eksportującego nie stanowi w żadnym razie wyjątku ani nowej praktyki. Ponadto rozporządzenie podstawowe przewiduje, że przy braku sprzedaży krajowej wartość normalna może być skonstruowana na podstawie kosztów produkcji. Po drugie należy przypomnieć, że poziomy HDI i PKB nie są czynnikami, które brane są pod uwagę przy ustalaniu, czy wybrano właściwy kraj analogiczny. W celu określenia odpowiedniego kraju analogicznego Komisja postępuje zgodnie z procedurą opisaną w motywie 104. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(108) Ponadto dwóch producentów eksportujących z ChRL oraz CCCMC podniosło kwestię rzekomej poważnej wady proceduralnej związanej z faktem, że Komisja obliczyła marginesy dumpingu producentów z ChRL na podstawie przepisów rozporządzenia podstawowego dotyczących gospodarek nierynkowych. Strony stwierdziły, że umocowanie prawne do zastosowania metodologii przewidzianej dla gospodarki nierynkowej do ustalenia wartości normalnej w przypadku producentów eksportujących z ChRL wygasa w dniu 11 grudnia 2016 r. W związku z tym, zdaniem zainteresowanych stron, w przypadku wszelkich ostatecznych środków antydumpingowych przyjętych po tej dacie, jak to będzie miało miejsce w niniejszym postępowaniu, na mocy przepisów WTO Komisja jest zobowiązana do zastosowania standardowej metodologii obliczania dumpingu.
(109) W tym względzie Komisja odnotowuje, że nie może decydować o tym, czy stosować obowiązujące przepisy określone w rozporządzeniu podstawowym. Argument ten został zatem odrzucony.
3.2.2. Wartość normalna
(110) Jak wyjaśniono powyżej w motywie 103, wartość normalną dla producentów eksportujących z ChRL określono na podstawie konstruowanej wartości normalnej dla kraju analogicznego, w tym przypadku Tajwanu, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.
(111) Ponadto ze względu na brak sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym na Tajwanie wartość normalną skonstruowano zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego, przez dodanie do średniego kosztu wytworzenia danego rodzaju produktu poniesionych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz osiągniętego zysku na rynku tajwańskim w okresie objętym dochodzeniem.
(112) Jako podstawę do określenia kosztów produkcji Komisja wykorzystała dane od jednego ze współpracujących producentów z Tajwanu (Ta Chen). Należy zauważyć, że drugi tajwański współpracujący producent (King Lai) miał bardzo ograniczoną wielkość produkcji produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem i że produkcja ta była związana z wysoce specjalistycznymi rodzajami produktów. W ramach tej niewielkiej części produkcji, którą nadal uznaje się za produkt objęty postępowaniem, King Lai wytwarza produkty, które można uznać za złącza o niskim współczynniku chropowatości, lecz z dodatkową obróbką powierzchni, która zwiększa ich chropowatość powierzchni do wartości powyżej 0,8 mikrometra, a zatem zgodnie z definicją zawartą w motywie 47 jest to produkt objęty postępowaniem. Złącza te mają bardzo wysokie koszty produkcji, w związku z czym uwzględnienie ich zakłóciłoby obliczenia. Ponadto te rodzaje produktu nie są wywożone do UE przez producentów z ChRL objętych próbą (choć mogą one zostać objęte ich numerami kontrolnymi, gdyż chropowatość nie jest jednym z parametrów stosowanych do konstruowania PCN). W związku z tym dane dotyczące kosztów produkcji tego przedsiębiorstwa zostały uznane przez Komisję za nieodpowiednie do skonstruowania wartości normalnej dla producentów z ChRL.
(113) W odniesieniu do konstruowania wartości normalnej jeden z importerów unijnych twierdził, że kosztów produkcji w przedsiębiorstwie tajwańskim King Lai nie można wykorzystać jako podstawy do obliczenia wartości normalnej dla przedsiębiorstw z ChRL, gdyż King Lai wytwarza inny produkt, którego nie można uznać za złącza przemysłowe, oraz że wiąże się to również z inną metodą produkcji i inną skalą zysków.
(114) W odpowiedzi na ten argument należy ponownie podkreślić, że Komisja nie wykorzystała żadnych danych dotyczących kosztów produkcji King Lai na potrzeby porównania z innymi przedsiębiorstwami. Do skonstruowania wartości normalnej innych przedsiębiorstw Komisja wykorzystała jedynie dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku King Lai w tej samej ogólnej kategorii produktów sprzedawanych na rynku krajowym, zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Należy również przypomnieć, że wykorzystane w tych obliczeniach koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne zostały dostosowane w celu uwzględnienia różnic między produktami wytwarzanymi przez King Lai i inne przedsiębiorstwa. W odniesieniu do wykorzystanych danych dotyczących zysku należy podkreślić, że nie znajduje się on w innym przedziale (1-5 %) niż w przypadku pozostałych przedsiębiorstw.
(115) Ten sam importer unijny twierdził również, że drugi producent tajwański, Ta Chen, którego koszty produkcji wykorzystano jako podstawę do obliczenia wartości normalnej dla producentów eksportujących z ChRL, jest dużym i zintegrowanym przedsiębiorstwem i jako taki jest w stanie "optymalizować koszty". Tym samym przedsiębiorstwo, o którym mowa, nie może być porównywane z małymi chińskimi fabrykami.
(116) W tym względzie Komisja przypomniała, że koszty produkcji chińskich producentów nie były przedmiotem analizy w tym postępowaniu, ponieważ żaden z producentów z ChRL nie wnosił o MET. Należy jednak podkreślić, że rzekomo "optymalizowane koszty" producenta tajwańskiego mogą skutkować jedynie niższą konstruowaną wartością normalną, a w związku z tym niższymi marginesami dumpingu dla producentów eksportujących z ChRL.
(117) Biorąc pod uwagę fakt, że na Tajwanie udało się znaleźć jedynie ograniczoną liczbę rodzajów produktów wywożonych do Unii przez objętych próbą producentów eksportujących z ChRL, Komisja skonstruowała wartość normalną pozostałych rodzajów produktu w oparciu o koszty produkcji najbardziej podobnych rodzajów produktów produkowanych na Tajwanie w celu osiągnięcia pełnego i uczciwego porównania w oparciu o koszty produkcji skorygowane o:
a) różnice w stosowanych surowcach - na podstawie zweryfikowanych danych przemysłu unijnego dotyczących kosztów, przy czym łączniki wyprodukowane z rur bez szwu są od 2,12 do 2,97 raza droższe niż te wyprodukowane z rur spawanych;
b) różnice w gatunkach stali - na podstawie zweryfikowanych danych przemysłu unijnego, przy czym dostosowania w zależności od gatunku stali dokonuje się w odniesieniu do kosztów najtańszych gatunków stali wykorzystywanych jako surowiec do produkcji łączników wytwarzanych na bazie rur spawanych; dostosowanie to waha się od 1,49 do 3,60 raza w zależności od wykorzystywanych gatunków stali;
c) różnice w kształcie - na podstawie zaobserwowanych różnic cen w transakcjach sprzedaży eksporterów z ChRL, przy czym kolanko jest uznawane za najbardziej podstawowy kształt, a pozostałe kształty (trójniki, reduktory, pokrywy i formy wyspecjalizowane) są od 1,08 do 1,74 raza droższe.
(118) W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń CCCMC zaproponowała alternatywną podstawę dostosowań w stosunku do punktów a) i b) i przedstawiła w tym kontekście dane z chińskich rynków. Jednakże po pierwsze, dane te są niezweryfikowane, a po drugie, pochodzą z kraju o gospodarce nierynkowej. W związku z tym wykorzystanie ich stanowiłoby zaprzeczenie stosowania metodyki państwa analogicznego do celów obliczania wartości normalnej. W związku z tym powyższa propozycja CCCMC została odrzucona.
(119) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń CCCMC oraz dwóch producentów eksportujących z ChRL stwierdzili, że dostosowanie danych dotyczących kosztów z Tajwanu na podstawie danych dotyczących kosztów przemysłu unijnego było nieuzasadnione. Zainteresowane strony powołały się na powszechną praktykę unijną, zgodnie z którą nie postępowano tak w dotychczasowych sprawach.
(120) Jak wspomniano powyżej, wcześniejsza praktyka została zmieniona w świetle orzeczenia WTO, o którym mowa w motywie 107. W celu skonstruowania wartości normalnej brakujących rodzajów produktu Komisja oparła się na danych dotyczących kosztów z Tajwanu i dostosowała ustalone i zweryfikowane koszty przez zastosowanie proporcjonalnych dostosowań, które ustalono na poziomie kosztów produkcji przemysłu unijnego. CCCMC nie wykazała, dlaczego było to nieuzasadnione i nie zaproponowała alternatywnego rozwiązania.
(121) W następstwie ujawnienia dodatkowych ustaleń CCCMC i dwóch producentów eksportujących z ChRL powtórzyli swój sprzeciw wobec wykorzystania danych dotyczących przemysłu unijnego przy dostosowaniu kosztów produkcji wykorzystanych do skonstruowania wartości normalnej dla brakujących rodzajów produktu. Zainteresowane strony podkreśliły, że Komisja nie przedstawiła dowodów na to, aby różnice w kosztach surowców na rynku unijnym były na tym samym poziomie, co na rynku tajwańskim. Ponadto strony powtórzyły swoje twierdzenie, że Komisja mogłaby wykorzystać do powyższego dostosowania różnice w cenach sprzedaży eksportowej łączników bez szwu i spawanych z ChRL, gdyż ceny sprzedaży "w pewnym stopniu odzwierciedlają tendencje dotyczące różnic w kosztach produkcji".
(122) W odpowiedzi na powyższe twierdzenia należy najpierw podkreślić, że Komisja nie mogła porównać poziomu dostosowań ze względu na rodzaje rur wykorzystywanych jako surowce lub gatunki stali z danymi pochodzącymi z rynku tajwańskiego, gdyż producent tajwański, którego koszty produkcji wykorzystano jako podstawę do skonstruowania wartości normalnej, po prostu nie korzystał z niektórych rodzajów surowców. Była to podstawowa przyczyna, dla której Komisja w ogóle rozważała poszukiwanie brakujących danych dotyczących kosztów poza rynkiem kraju analogicznego. Po drugie, w odniesieniu do zastosowania cen chińskich należy powtórzyć, że żaden producent eksportujący z ChRL nie złożył wniosku o MET w ramach niniejszego postępowania. W związku z tym chińskie koszty produkcji nie były dostępne i nie zostały przeanalizowane. W rezultacie Komisja nie może wyciągnąć żadnych wniosków co do tego, "w jakim stopniu" różnice w cenach sprzedaży odzwierciedlają różnice w kosztach produkcji różnych rodzajów łączników 8 . Ponadto, gdyby nawet takie wnioski można było wyciągnąć, odnosiłyby się one do kosztów produkcji w kraju o gospodarce nierynkowej. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.
(123) Wspomniane zainteresowane strony w dalszym ciągu kwestionują dostosowanie, argumentując, że łączniki wyprodukowane z rur bez szwu są od 2,12 do 2,97 raza droższe niż te wyprodukowane z rur spawanych. Powołują się na niepoparty dowodami argument CCCMC wysunięty po ujawnieniu ustaleń tymczasowych dotyczący poziomów cen, według którego różnica pomiędzy rurami spawanymi a rurami bez szwu jest mniejsza niż 30 % ceny rur spawanych.
(124) W tym względzie należy zauważyć, że dostosowanie dokonane przez Komisję opiera się na zaobserwowanej różnicy kosztów między łącznikami produkowanymi przy użyciu rur bez szwu a tymi wytwarzanymi z rur spawanych, nie zaś na różnicy cen między rurami spawanymi i bez szwu jako takimi. Należy również zauważyć, że żaden z producentów eksportujących z ChRL nie wystąpił z wnioskiem o MET. W związku z tym producenci eksportujący z ChRL nie przedłożyli żadnych danych dotyczących kosztów produkcji, nawet wtedy, gdy podważali ustalenia dotyczące kosztów i różnic dokonane przez Komisję. Ponadto standardowe cenniki jeszcze bardziej odbiegają od ustalonych kosztów i cen, gdyż nie stanowią dowodu na to, jakie ceny w efekcie zastosowano, nie wspominając o poziomie kosztów.
(125) Na poparcie swoich twierdzeń zainteresowane strony przedstawiły analizę różnic w oparciu o poziomy cen producentów Zhejiang Good i Zhejiang Jndia, wyciągając na tej podstawie wniosek, że właściwe dostosowanie cen powinno wynosić odpowiednio od 0,43 do 1,70 i od 0,64 do 1,80.
(126) Oprócz faktu, że zakresy te odnoszą się do cen, a nie kosztów, fakt, że łączniki z rur spawanych są czasem sprzedawane po wyższych cenach niż łączniki z rur bez szwu, nie dowodzi, że koszty powinny być wyższe. Podane poziomy cen ilustrują raczej całkowity brak związku ekonomicznego między kosztami a cenami podawanymi klientom, albo też oznaczają, że rolę odgrywają tu inne czynniki, takie jak wielkość zamówienia. Komisja nie może ujawnić odnośnych danych liczbowych ze względu na ich poufność, jednak może ujawnić kolejne dane faktyczne, zgodnie z którymi dostosowanie wartości łączników z rur spawanych (W) do wartości łączników z rur bez szwu (S) zastosowane w celu umożliwienia porównania zgodnie z opisem PCN przedstawia się następująco:
W1 do S1 2,97
W2 do S2 2,21
W3 do S3 2,14
W4 do S4 2,12.
Inne przeliczenia nie były konieczne do celów skonstruowania rodzajów produktu wywożonych przez producentów eksportujących z ChRL.
(127) Następnie Komisja dokonała dostosowań polegających na przeliczeniu kosztu najtańszego gatunku stali W1 na inne gatunki stali lub inne gatunki oparte na rurach bez szwu, ponownie wykorzystując dane dotyczące kosztów produkcji przemysłu unijnego. Ponownie ze względu na konieczność zachowania poufności Komisja nie może ujawnić danych liczbowych leżących u podstaw wyliczeń, ale może podać dalsze dane faktyczne:
W1 do S2 3,14
W1 do S3 3,60
W1 do S4 3,16
W1 do W3 1,69
W1 do W4 1,49.
Inne przeliczenia nie były konieczne do celów skonstruowania rodzajów produktu wywożonych przez producentów eksportujących z ChRL.
(128) Komisja pragnie również podkreślić, że w swoich uwagach dotyczących wspomnianych wyżej czynników branych pod uwagę w dostosowaniach zainteresowane strony nie odnoszą się do poziomów cen obu producentów eksportujących z ChRL, jak miało to miejsce w przypadku pozostałych dostosowań, najprawdopodobniej dlatego, że te dane liczbowe nie podważają metodyki zastosowanej przez Komisję.
(129) Jeśli chodzi o różnice w kształcie, dostosowania zostały dokonane na podstawie danych dotyczących cen sprzedaży czterech producentów eksportujących objętych próbą, które mają bardziej kompleksowy charakter niż w przypadku dwóch producentów reprezentowanych przez zainteresowane strony z ChRL.
Biorąc za podstawę poziom cen kolanek, są to następujące wartości:
Trójniki 1,08
Reduktory 1,22
Pokrywy 1,29
Inne kształty 1,74.
(130) W kolejnym kroku konstruowania wartości normalnej Komisja dostosowała koszty produkcji obliczone zgodnie z motywami 112-117, dodając koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Z uwagi na brak sprzedaży krajowej produktu podobnego w przypadku obu współpracujących producentów tajwańskich i brak sprzedaży tej samej ogólnej kategorii produktów w przypadku jednego z nich (Ta Chen) konieczne było zastosowanie art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja wykorzystała do konstruowania wartości normalnej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku uzyskane od drugiego współpracującego przedsiębiorstwa tajwańskiego (King Lai), czyli jedyne dostępne i zweryfikowane dane odnoszące się do sprzedaży tej samej ogólnej kategorii produktów na rynku tajwańskim.
(131) Należy zauważyć, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wykorzystane do obliczenia wartości normalnej dla producentów eksportujących z ChRL zostały dostosowane (obniżone), ponieważ potwierdzono, że jak wyjaśniono w motywie 86, trzej producenci z ChRL objęci próbą również produkują i sprzedają przede wszystkim produkty standardowe. Ostateczna wysokość korekty wartości normalnej o wartość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków jest zatem również taka sama jak podana w tym motywie.
(132) W odniesieniu do dostosowań dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych dwóch producentów eksportujących z ChRL oraz CCCMC zgadzają się w swoich uwagach po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, że przy ustalaniu tych kosztów wykorzystywanych do konstruowania wartości normalnej należy zastosować pomniejszenia. Wynika to z faktu, że tajwański eksporter, którego dane wykorzystano do tego celu, nie wytwarza produktu standardowego. Jednocześnie strony te podają w wątpliwość, czy Komisja dokonała prawidłowej oceny poziomu tej obniżki.
(133) W tym kontekście należy zauważyć, że dostosowań dokonano na podstawie porównania ogólnej struktury kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przedsiębiorstwa tajwańskiego King Lai i drugiego przedsiębiorstwa tajwańskiego Ta Chen. Podejście to przyjęto, ponieważ King Lai jako jedyne przedsiębiorstwo wykazywało sprzedaż na rynku krajowym na Tajwanie (Ta Chen nie miało sprzedaży krajowej produktu objętego postępowaniem ani żadnych innych produktów w tej samej ogólnej kategorii produktów). Dostosowania są uzasadnione ze względu na to, że pierwsze przedsiębiorstwo jest producentem bardzo złożonych specjalistycznych produktów, podczas gdy drugie przedsiębiorstwo wytwarza produkty standardowe (tak więc pewna część ich kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych wyraźnie się różni). Na podstawie tego porównania Komisja odjęła od kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych King Lai koszty badań i rozwoju oraz część kosztów pracy związanych z działem kontroli jakości. W pozostałych kategoriach kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych nie znaleziono żadnych innych istotnych różnic między tymi dwoma przedsiębiorstwami. Należy podkreślić, że w ramach tego dostosowania Komisja odjęła całe dwie kategorie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, o których mowa powyżej. Tak więc Komisja przyjęła ostrożne podejście przy dokonywaniu tego dostosowania, wybierając wyższą wartość dostosowania.
(134) Zainteresowane strony twierdzą również, że Komisja nie dokonała porównania struktury kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych tajwańskiego przedsiębiorstwa, o którym mowa, z odpowiednimi kosztami producentów eksportujących z ChRL.
(135) W tym względzie należy przypomnieć, że skoro Tajwan jest krajem analogicznym, należy wykorzystać tajwańskie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne dotyczące sprzedaży krajowej. Ich dostosowanie na podstawie porównania z kosztami producentów z ChRL oznaczałoby zastosowanie jako punktu odniesienia kosztów z kraju o gospodarce nierynkowej. Niemniej jednak należy podkreślić, że w wyniku dostosowania dokonanego przez Komisję wartość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych wykorzystana do obliczenia wartości normalnej została zmniejszona do poziomu, który nie jest nieuzasadniony w porównaniu z kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi przedsiębiorstw z ChRL objętych próbą. W rzeczywistości dwa z trzech przedsiębiorstw z ChRL objętych próbą zgłosiły wyższe poziomy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych niż te wykorzystane do skonstruowania wartości normalnej.
3.2.3. Cena eksportowa
(136) Współpracujący producenci eksportujący dokonywali sprzedaży eksportowej do Unii bezpośrednio niezależnym klientom bądź za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych zlokalizowanych poza terenem Unii.
(137) Ceny eksportowe ustalono na podstawie cen faktycznie zapłaconych bądź należnych za produkt objęty postępowaniem w przypadku jego sprzedaży na wywóz z kraju wywozu zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.
3.2.4. Porównanie i marginesy dumpingu
(138) Wartość normalną i cenę eksportową współpracujących producentów eksportujących porównano na podstawie ceny ex-works.
(139) Aby zapewnić obiektywne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen.
(140) Na tej podstawie przeprowadzono dostosowanie dotyczące kosztów transportu, przewozu drogą morską i ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, kosztów dodatkowych, kosztów pakowania, kosztów kredytu, bonifikat i prowizji w przypadkach, w których wykazano, że elementy te mają wpływ na porównywalność cen. Łączne dostosowania mieściły się w przedziale 5-16 % i opierały się na rzeczywistych kwotach zadeklarowanych przez producentów eksportujących z ChRL i zweryfikowanych na miejscu. Są to dane przekazane przez przedsiębiorstwa z ChRL w odniesieniu do odpowiednich pozycji kosztów i ujawnione im do celów weryfikacji w ramach poszczególnych ujawnień.
(141) Chiny stosują politykę zwrotu VAT w odniesieniu do wywozu jedynie częściowo i w tym przypadku VAT w wysokości 8 % nie podlega zwrotowi. W celu zapewnienia, aby wartość normalna była objęta tym samym poziomem opodatkowania co cena eksportowa, skorygowano tę wartość w górę o tę część VAT naliczanego za wywóz wielkośrednicowych rur i przewodów rurowych bez szwu, która nie została zwrócona producentom eksportującym z ChRL 9 .
(142) Powyższe dostosowanie było przedmiotem uwag dwóch producentów eksportujących z ChRL i CCCMC po ujawnieniu ostatecznych ustaleń. Zainteresowane strony uzgodniły zasadę, że należy skorygować je o niepodlegający zwrotowi VAT przy wywozie. Niemniej jednak, ponieważ wartość normalna jest znacznie wyższa od ceny eksportowej, zainteresowane strony twierdzą, że do ceny eksportowej należy zastosować korektę w wysokości 8 %, powołując się na brak traktowania na zasadach rynkowych i wyższe marginesy dumpingu.
(143) W tej kwestii należy zauważyć, że Komisja dostosowała wartość normalną, zgodnie z wyrokiem Sądu w sprawie T-423/09. Argument ten został zatem odrzucony.
(144) Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego średnia ważona wartość normalna dla każdego rodzaju produktu podobnego w każdym przedsiębiorstwie została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego mu rodzaju produktu objętego postępowaniem.
(145) Na tej podstawie średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:
| Przedsiębiorstwo | Ustalony margines dumpingu (w %) |
| Zhejiang Good Fittings Co., Ltd. | 55,3 |
| Zhejiang Jndia Pipeline Industry Co., Ltd. | 48,9 |
| Suzhou Yuli Pipeline Industry Co., Ltd. (*) | 30,7 |
| Jiangsu Judd Pipeline Industry Co., Ltd. (*) | 30,7 |
| Średnia ważona | 41,9 |
| (*) Część Yuli-Judd Group | |
(146) Średni ważony margines dumpingu stosuje się do współpracujących producentów eksportujących z ChRL nieobjętych próbą.
(147) W odniesieniu do powyższego jeden importer unijny twierdził w swoich uwagach przedstawionych w następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń, że różnica między marginesami dumpingu obliczonymi dla tajwańskiego przedsiębiorstwa King Lai (0 %) i powiązanego z nim przedsiębiorstwa w Chinach (41,9 %) jest nieuzasadniona, ponieważ oba te przedsiębiorstwa wytwarzają ten sam rodzaj łączników, który jest wyłączony z zakresu produktu.
(148) W odpowiedzi na powyższe należy przede wszystkim podkreślić, że w przeciwieństwie do interpretacji, jaką zdaje się przedstawiać wspomniany importer unijny, marginesu dumpingu o wartości 0 % dla tajwańskiego przedsiębiorstwa King Lai nie ustalono dlatego, że produkuje ono łączniki wyłączone z zakresu produktu. Produkty wyłączone z zakresu produktu nie zostały wzięte pod uwagę przy obliczaniu marginesu dumpingu dla King Lai. Przedsiębiorstwo to produkuje jednak również i wywozi do Unii niewielkie ilości produktów objętych zakresem niniejszego dochodzenia. Dla tego przedsiębiorstwa musiał zatem zostać obliczony margines dumpingu, który okazał się negatywny. Z drugiej strony przedsiębiorstwo King Lai w ChRL nie było objęte próbą i wobec tego nie wyliczono dla niego indywidualnego marginesu dumpingu. W efekcie temu przedsiębiorstwu przypisano średni ważony margines dumpingu wszystkich przedsiębiorstw z ChRL objętych próbą. Niemniej jednak w odniesieniu do produktów, które nie są objęte zakresem produktu w ramach niniejszego dochodzenia, nie ma zastosowania cło antydumpingowe. Tak więc, jeśli prawdą jest, że King Lai w ChRL prowadzi wywóz do UE produktu, który nie jest objęty zakresem produktu w ramach niniejszego dochodzenia, to produkt ten nie będzie podlegać cłom antydumpingowym przy przywozie.
(149) Ze względu na niski poziom współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL oraz zgodnie z rozumowaniem przedstawionym w motywie 95 ogólnokrajowy margines dumpingu dla ChRL został ustalony na poziomie najwyższego marginesu dumpingu stwierdzonego dla rodzaju produktu reprezentatywnego pod względem wielkości sprzedaży w przypadku współpracującego producenta eksportującego, u którego stwierdzono sprzedaż towarów po cenach dumpingowych.
(150) Na tej podstawie ogólnokrajowy margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wynosi 64,9 %.
3.2.5. Wnioski o indywidualne badanie
(151) Pięciu producentów eksportujących z ChRL nieobjętych próbą złożyło wniosek o badanie indywidualne w ramach niniejszego dochodzenia. Biorąc pod uwagę wysoką liczbę wniosków, Komisja stwierdziła, że ich pozytywne rozpatrzenie byłoby nadmiernie uciążliwe dla terminowego zakończenia postępowania. W tej kwestii należy zauważyć, że przyjęcie wniosków wspomnianych przedsiębiorstw doprowadziłoby do ponad dwukrotnego zwiększenia liczby przedsiębiorstw, które wymagałyby indywidualnego obliczenia marginesu dumpingu, ponieważ pierwotna próba składała się z czterech producentów eksportujących. Należy również zauważyć, że niektóre z przedsiębiorstw, które złożyły wnioski o indywidualne badanie, należą do badanych grup. Według wstępnych odpowiedzi zainteresowanych przedsiębiorstw (formularze dotyczące kontroli wyrywkowej) indywidualne badanie wymagałoby analizy i weryfikacji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez co najmniej 7 przedsiębiorstw.
4. SZKODA
4.1. Definicja przemysłu unijnego i produkcji unijnej
(152) Z dostępnych informacji zawartych w skardze, a także z dochodzenia wynika, że w okresie objętym dochodzeniem produkt podobny był wytwarzany przez co najmniej 16 producentów unijnych. Producenci unijni, których produkcja stanowi łączną produkcję Unii, tworzą przemysł unijny w myśl art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i będą dalej określani jako "przemysł unijny".
(153) Zgodnie z ustaleniami szacunkowa całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 8 270 ton. Komisja ustaliła tę wartość w oparciu o zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez objętych próbą producentów unijnych oraz szacunkowe dane podane przez skarżącego. Jak wspomniano w motywach 11-13, do zbadania ewentualnej szkody poniesionej przez przemysł unijny zastosowano kontrolę wyrywkową. Pięciu producentów unijnych objętych próbą reprezentuje ok. 43 % całkowitej szacowanej produkcji produktu podobnego w Unii.
(154) Jedna ze stron zwróciła się o wyjaśnienie, dlaczego między ustaleniami tymczasowymi a ostatecznymi wielkość całkowitej produkcji unijnej spadła o 80 ton. W ustaleniach tymczasowych łączną produkcję unijną oszacowano na około 8 350 ton. W powyższym motywie podano, że łączną produkcję unijną ustalono na około 8 270 ton. Powodem tej różnicy jest to, że na etapie tymczasowym służby Komisji błędnie oszacowały wielkość produkcji jednego z producentów unijnych nieobjętych próbą. Ten producent unijny zaprzestał produkcji w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym jego produkcja została ponownie obliczona, z uwzględnieniem jego zamknięcia. Komisja potwierdziła, że całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem została oszacowana na około 8 270 ton.
(155) Ponieważ na przedsiębiorstwa objęte próbą składa się tylko jeden producent i grupa przedsiębiorstw, wszystkie dane dotyczące wskaźników mikroekonomicznych przedstawiono w formie zindeksowanej w celu zapewnienia poufności, zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.
4.2. Konsumpcja w Unii
(156) Komisja ustaliła wielkość konsumpcji unijnej na podstawie całkowitej szacunkowej wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym oraz całkowitej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii.
(157) Wielkość sprzedaży produktu podobnego oszacowano na podstawie rzeczywistych zweryfikowanych danych dostarczonych przez producentów objętych próbą w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, a w odniesieniu do niewspółpracujących producentów, na podstawie danych przedstawionych przez skarżącego.
(158) Jak wyjaśniono powyżej w motywie 47, produkt objęty postępowaniem jest sklasyfikowany w ramach dwóch kodów CN: ex 7307 23 10 i ex 7307 23 90. Te dwa kody CN obejmują jednak nie tylko produkt objęty postępowaniem, ale także produkty nieobjęte zakresem niniejszego dochodzenia. W związku z tym od łącznej wielkości przywozu zarejestrowanej w ramach wyżej wymienionych kodów CN należało odjąć wielkość przywozu nieobjętego zakresem niniejszego dochodzenia.
(159) Skarżący oszacował wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem ze wszystkich krajów na podstawie swojej wiedzy o rynku. W odniesieniu do krajów, których dotyczy postępowanie, skarżący uznał, że produkty objęte dochodzeniem stanowią zdecydowaną większość przywozu zgłoszonego w ramach dwóch wyżej wymienionych kodów CN dla ChRL i Tajwanu, odpowiednio 90 % i 100 %.
(160) W celu weryfikacji tych szacunkowych wartości Komisja skorzystała z informacji otrzymanych w trakcie poprzedniego dochodzenia, dotyczącego łączników ze stali nierdzewnej, które wszczęto w dniu 10 listopada 2012 r. Dochodzenie to obejmowało wszystkie produkty sklasyfikowane w ramach tych dwóch kodów CN, w tym również produkt objęty postępowaniem w niniejszym dochodzeniu. Z przeprowadzonej analizy wynika, że co najmniej 22,3 % produktów objętych tymi kodami CN i wywożonych przez producentów eksportujących z ChRL nie wchodziłoby w zakres niniejszego dochodzenia. W przypadku Tajwanu potwierdza się wartość procentowa podana przez skarżącego, tj. 100 %.
(161) W przypadku ChRL Komisja postanowiła dostosować wielkość przywozu na podstawie najbardziej ostrożnej wartości, tj. 22,3 %.
(162) Ponadto konsumpcja została skorygowana o wielkość wywozu złączy kołnierzowych/o niskim współczynniku chropowatości (zob. sekcje 2.2.1 i 2.2.2), które wyłączono z zakresu produktu objętego dochodzeniem. Na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu kontroli wyrywkowej wielkość przywozu została oszacowana na około 150 ton dla ChRL i 20 ton dla Tajwanu. W związku z powyższym odpowiednie ilości zostały odjęte od szacunkowej wielkości przywozu z ChRL i Tajwanu. Z dochodzenia wynika, że w przypadku przemysłu unijnego wielkość produkcji i sprzedaży wyłączonych rodzajów produktu jest nieznaczna.
(163) Na tej podstawie ustalono, że konsumpcja unijna wygląda następująco:
Tabela 1
Konsumpcja w Unii (w tonach)
| 2012 | 2013 | 2014 | OD | |
| Całkowita konsumpcja w Unii | 13 766 | 14 350 | 14 671 | 14 145 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 104 | 107 | 103 |
| Źródło: Dane Eurostatu, odpowiedzi na pytania zadane w celu doboru próby, zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz informacje przedstawione przez skarżącego. | ||||
(164) Między 2012 r. a okresem objętym dochodzeniem konsumpcja w Unii wzrosła o 3 %.
4.3. Przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie
4.3.1. Łączna ocena skutków przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie
(165) Komisja zbadała, czy przywóz produktu objętego postępowaniem pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie, należy oceniać w sposób łączny zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
(166) Marginesy dumpingu ustalone w odniesieniu do przywozu z ChRL i Tajwanu podsumowano w motywach 145 i 94 powyżej.
(167) Z wyjątkiem spółki King Lai wszystkie te marginesy znacznie przekraczały próg de minimis określony w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Jak wspomniano w motywie 94, wielkość przywozu po cenach niedumpingowych była nieznaczna. W każdym razie produkty pochodzące z przywozu po cenach niedumpingowych nie zostały wliczone do łącznej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem z Tajwanu.
(168) Wielkość przywozu z żadnego z krajów, których dotyczy postępowanie, nie była pomijalna w rozumieniu art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Jak wspomniano w motywie 181, w okresie objętym dochodzeniem udział ChRL i Tajwanu w rynku UE wynosił odpowiednio 22,9 % i 7,8 %.
(169) Warunki konkurencji między towarami przywożonymi po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, a produktem podobnym również były zbliżone. Faktycznie produkty przywożone konkurowały ze sobą oraz z produktem objętym postępowaniem wytwarzanym w Unii. Produkty te są wymienne i były wprowadzane do obrotu na obszarze Unii za pośrednictwem porównywalnych kanałów sprzedaży oraz sprzedawane podobnym kategoriom klientów końcowych.
(170) Dlatego też wszystkie kryteria określone w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione, a przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie, został dla celów ustalenia szkody zbadany w sposób łączny.
(171) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń kilka stron stwierdziło, że Komisja niedostatecznie zbadała warunki konkurencji zarówno pomiędzy chińskimi i tajwańskimi łącznikami przy przywozie do Unii, jak i pomiędzy przywożonymi łącznikami a produkcją unijną.
(172) Zainteresowane strony twierdziły na podstawie swojej wiedzy o rynku, że istnieją istotne różnice między łącznikami produkowanymi i wywożonymi z Chin i Tajwanu do Unii. Strony te uznały, że nie istnieje konkurencja między produktami wywożonymi pod względem fizycznych właściwości tych produktów, stopnia, w jakim produkty te mogą mieć takie samo lub podobne zastosowanie końcowe i zakresu, w jakim konsumenci postrzegają je i traktują jako alternatywne sposoby spełniania określonych funkcji w celu zaspokojenia konkretnych potrzeb.
(173) Twierdziły one, że znaczne dostosowania dokonane przez Komisję w celu osiągnięcia pewnego przybliżenia porównywalności cen między chińskimi i tajwańskimi produktami dowodzą istnienia dużych różnic pod względem cech dotyczących surowców (rury bez szwu oraz rury spawane), gatunków stali i procesów produkcyjnych. Ma to wpływ na cenę, co wyklucza wymienność tych produktów na rynku. Ponadto trend cenowy wskazuje na rozbieżność cen między tymi dwoma krajami pochodzenia.
(174) Po pierwsze Komisja jest zdania, że kwestia konkurencji między różnymi rodzajami produktu nie ma decydującego znaczenia dla oceny szkody. Dopóki wszystkie rodzaje produktu stanowią jeden produkt, z przyczyn określonych powyżej w motywach 43-50 nie ma potrzeby dokonywania podziału oceny szkody na podstawie tego, że rzekomo różne rodzaje produktu stanowią oddzielne rynki produktów z punktu widzenia prawa konkurencji.
(175) Po drugie Komisja zwraca uwagę, że nawet jeśli kwestia rzeczywistej konkurencji między rodzajami produktu miałaby znaczenie, twierdzenie o braku konkurencji nie jest poparte dowodami zawartymi w aktach sprawy. W rzeczywistości Komisja ustaliła, że produkt objęty postępowaniem wywożony przez producenta eksportującego z ChRL i produkt wywożony przez producentów eksportujących z Tajwanu faktycznie stanowią dla siebie konkurencję na rynku unijnym. Produkty te są w dużym stopniu wymienne. Wniosek ten został poparty średnią ceną produktu objętego postępowaniem. Produkty wyraźnie się pokrywają w zakresie, w jakim produkt objęty postępowaniem wytwarzany z rur bez szwu ma ceny na podobnym poziomie do produktu objętego postępowaniem wytwarzanego z rur spawanych 10 . W odniesieniu do konkurencji z przemysłem unijnym dochodzenie potwierdziło, że objęci próbą producenci unijni wytwarzali lub mogli wytwarzać produkty z obu surowców oraz wszystkie rodzaje produktu. W związku z tym powyższe argumenty odrzucono i potwierdzono ocenę łączną skutków przywozu.
(176) W następstwie ujawnienia dodatkowych ustaleń zainteresowane strony powtórzyły swoje twierdzenie, że przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie, nie powinien być oceniany w sposób łączny. W tym względzie Komisja zwraca uwagę, że nawet przy analizie konkurencji pomiędzy przywozem z obu krajów, których dotyczy postępowanie, na podstawie PCN wnioski są takie same, tzn. że istnieje wyraźna konkurencja cenowa. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(177) Strony te twierdziły ponadto, że produkcja jednego z producentów unijnych obejmuje przede wszystkim łączniki wykonane ze specjalnych gatunków stali nierdzewnej, natomiast 70 % produkcji chińskiej to głównie gatunki stali austenitycznej 304 lub 316, co oznacza, że produkty te nie są dla siebie konkurencyjne.
(178) W odniesieniu do tych argumentów Komisja zwróciła uwagę, że stosunek konkurencji między produktem objętym postępowaniem a produktem podobnym potwierdzono w toku dochodzenia, jak wspomniano w motywie 174 powyżej w ramach analizy łącznej. Ponadto, jeśli chodzi o gatunek stali, jeden z producentów unijnych objętych próbą faktycznie wytwarzał produkt podobny ze standardowych gatunków stali nierdzewnej, reprezentujący około 90 % jego produkcji. Wynika z tego, że chińskie produkty bezpośrednio konkurują z produktami tego producenta unijnego. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(179) Wobec braku innych uwag dotyczących art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego potwierdzono ocenę łączną przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie.
4.3.2. Wielkość i udział w rynku przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie
(180) Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie bazy danych Eurostatu, wiedzy skarżącego o rynku oraz innych dostępnych jej informacji (zob. motywy 156-164). Jak widać w tabeli 1, udział przywozu w rynku został określony przez porównanie wielkości przywozu z unijną konsumpcją.
Tabela 2
Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku
| 2012 | 2013 | 2014 | OD | |
| Wielkość przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie | 3 395 | 3 877 | 4 508 | 4 340 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 114 | 133 | 128 |
| Udział w rynku krajów, których dotyczy postępowanie (z wyłączeniem przywozu niedumpingowego) (%) | 24,7 | 27,0 | 30,7 | 30,7 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 110 | 124 | 124 |
| Wielkość przywozu z ChRL | 2 686 | 2 759 | 3 248 | 3 238 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 103 | 121 | 121 |
| Udział ChRL w rynku (%) | 19,5 | 19,2 | 22,1 | 22,9 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 99 | 113 | 117 |
| Wielkość przywozu po cenach dumpingowych z Tajwanu | 709 | 1 118 | 1 260 | 1 102 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 158 | 178 | 155 |
| Udział Tajwanu w rynku (z wyłączeniem przywozu po cenach niedumpingowych) (%) | 5,2 | 7,8 | 8,6 | 7,8 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 151 | 167 | 151 |
| Źródło: Dane Eurostatu, zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz informacje przedstawione przez skarżącego. | ||||
(181) Przywóz do Unii z krajów, których dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:
(182) Z powyższej tabeli wynika, że w okresie badanym przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie, mierzony w wartościach bezwzględnych, znacznie wzrósł (o 28 %). W tym samym okresie odnotowano wzrost udziału w rynku unijnym przywozu tych towarów do Unii po cenach dumpingowych o 6 punktów procentowych.
4.3.3. Ceny produktów przywożonych z krajów, których dotyczy postępowanie, oraz podcięcie cenowe
(183) W odniesieniu do zmian w cenach importowych, przy braku alternatywnych źródeł, w celu ustalenia średniej ceny importowej Komisja musiała oprzeć się na danych Eurostatu. Średnia cena importowa do Unii z krajów, których dotyczy postępowanie, kształtowała się w następujący sposób:
Tabela 3
Ceny importowe (w EUR/t)
| 2012 | 2013 | 2014 | OD | |
| ChRL | 8 285 | 8 078 | 6 916 | 6 936 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 98 | 83 | 84 |
| Tajwan | 7 543 | 5 189 | 4 653 | 5 840 |
| Wskaźnik (2012 = 100) | 100 | 69 | 62 | 77 |
| Źródło: Dane Eurostatu. | ||||
(184) Średnie ceny przywozu towarów z Chin po cenach dumpingowych spadły w okresie objętym dochodzeniem z 8 285 EUR/t w 2012 r. do 6 936 EUR/t. W okresie badanym (2012-OD) odnotowano spadek średniej ceny jednostkowej przywozu towarów z Chin po cenach dumpingowych o około 16 %. W tym samym okresie średnie ceny przywozu towarów z Tajwanu po cenach dumpingowych spadły w okresie objętym dochodzeniem z 7 543 EUR/t w 2012 r. do 5 840 EUR/t. W badanym okresie odnotowano spadek średniej ceny jednostkowej przywozu towarów z Tajwanu po cenach dumpingowych o około 23 %.
(185) W następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że Komisja powinna była ocenić wpływ spadku cen niklu na cenę produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem, gdyż zmiany cen niklu są istotnym czynnikiem wpływającym na cenę stali nierdzewnej. O ile prawdą jest, że nikiel jest jednym z głównych czynników kosztotwórczych w produkcji przewodów rurowych (czyli surowca do wytwarzania produktu objętego postępowaniem), nie ma on bezpośredniego związku z produktem objętym postępowaniem. Ponadto Komisja ustaliła, że cena produktu objętego postępowaniem nie jest skorelowana z ceną niklu 11 . W związku z tym powyższy argument został odrzucony.
(186) Komisja oceniła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:
| W imieniu Komisji | |
| Jean-Claude JUNCKER | |
| Przewodniczący |