Rozporządzenie delegowane 2023/1578 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających wymogi w zakresie wewnętrznej metody lub źródeł zewnętrznych wykorzystywanych w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2023.193.7

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 sierpnia 2023 r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2023/1578

z dnia 20 kwietnia 2023 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających wymogi w zakresie wewnętrznej metody lub źródeł zewnętrznych wykorzystywanych w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 ¹ , w szczególności jego art. 325bp ust. 12 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 325bp ust. 5 lit. e) i art. 325bp ust. 6 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 instytucje, które nie otrzymały zezwolenia na oszacowanie wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania lub straty z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3 sekcja 1 tego rozporządzenia do celów obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego, są zobowiązane do opracowania wewnętrznej metody lub wykorzystania źródeł zewnętrznych, aby oszacować te wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania w celu obliczenia wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, o którym mowa w art. 325bl tego rozporządzenia. W celu zapewnienia równych warunków działania wśród instytucji w Unii wymogi w zakresie takiej wewnętrznej metody powinny być takie same jak wymogi mające zastosowanie do metod wykorzystywanych przez instytucje, którym zezwolono na oszacowanie wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania lub straty z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3 tego rozporządzenia. Można jednak założyć, że w niektórych przypadkach do celów obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego instytucje nie mogą ani oprzeć się na zewnętrznych źródłach danych, ani w sensowny sposób stosować swoich modeli zgodnie z wymogami określonymi w części trzeciej tytuł II rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 z powodu braku danych wejściowych lub gdy wymaga to nieproporcjonalnego nakładu pracy. Konieczne jest zatem określenie szczegółowych wymogów, które umożliwią stosowne objęcie wewnętrzną metodą instytucji wykorzystywaną do celów obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego, lub jej częściami, wszystkich takich przypadków. Te szczegółowe wymogi powinny zapewnić uzyskanie ostrożnych wyników. Jednocześnie wymogi te powinny odpowiadać szczególnym potrzebom pod względem terminowości i elastyczności, w tym w sytuacjach, gdy pozycje dotyczące określonych emitentów są zbyt małe, aby wymagać stosowania złożonej metody, w związku z czym bardziej odpowiednia jest prostsza metoda.

(2) Te szczegółowe wymogi powinny mieć zastosowanie jedynie w razie potrzeby, to znaczy tylko w przypadkach, gdy instytucje nie mogą ani oprzeć się na zewnętrznych źródłach danych, ani w sensowny sposób stosować modeli spełniających wymogi określone w części trzeciej tytuł II rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Należy zatem określić warunki służące zapewnieniu, aby do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania nie wykorzystywano żadnych innych źródeł, a przypadki, w których instytucje nie mogą ani oprzeć się na źródłach zewnętrznych, ani w sensowny sposób stosować swoich modeli, nie były zbyt licznie reprezentowane w ich portfelach, uwzględniając wymogi określone w art. 325bn ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Instytucje powinny wystarczająco często oceniać te warunki, aby wziąć pod uwagę potencjalne zmiany, w tym zmiany dostępności zewnętrznych źródeł danych, oraz przy uwzględnieniu częstotliwości zgłaszania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rynkowego.

(3) W celu umożliwienia instytucjom uwzględnienia specyfiki pozycji dotyczących poszczególnych emitentów, w tym istotności i okresów utrzymywania tych pozycji, należy zezwolić instytucjom na opracowanie wewnętrznych metod oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania składających się z różnych części, aby objąć te poszczególne pozycje.

(4) Konieczne jest zapewnienie wystarczającej kapitalizacji ryzyka niewykonania zobowiązania przez poszczególnych emitentów. Oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania dokonywane z wykorzystaniem wewnętrznej metody lub jej części powinny być zatem wystarczająco ostrożne, biorąc pod uwagę inne metody i źródła wykorzystywane przez instytucje. Konieczne jest w tym celu określenie warunków, które oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania muszą spełniać, aby zostały uznane za wystarczająco ostrożne. W szczególności w przypadkach, gdy instytucje nie mogą ani oprzeć się na zewnętrznych źródłach danych, ani w sensowny sposób stosować swoich modeli, należy określić granice wartości, jakie mogą przyjmować oszacowania prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania.

(5) Instytucje wykorzystujące źródła zewnętrzne do oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania powinny w ramach walidacji wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania przeprowadzać okresowe przeglądy dokonywanych oszacowań w celu zapewnienia ich odpowiedniości z punktu widzenia portfeli instytucji. Instytucje korzystające z więcej niż jednego źródła zewnętrznego powinny ustalić hierarchię tych źródeł zewnętrznych w celu zapewnienia ogólnej spójności ich wykorzystywania w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania. Możliwe jest też, że instytucje korzystające ze źródeł zewnętrznych do celów szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania będą musiały przeprowadzić szereg działań i procedur, zanim będą mogły faktycznie dokonać oszacowań wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania. Konieczne jest zatem określenie wymogów w celu zapewnienia, aby metoda wykorzystywana do oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania na podstawie źródeł zewnętrznych była oparta na solidnych założeniach i prowadziła do precyzyjnych i spójnych oszacowań, które nie są błędne.

(6) Zgodnie z art. 325bp ust. 11 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 instytucje są zobowiązane do dokumentowania swoich modeli wewnętrznych, tak aby ich założenia dotyczące korelacji i inne założenia na potrzeby modelowania były przejrzyste dla właściwych organów. Aby wspomóc właściwe organy w zapewnieniu zgodności z wymogami, konieczne jest określenie sposobu stosowania tego ogólnego wymogu dokumentowania do wewnętrznych metod lub źródeł zewnętrznych wykorzystywanych w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania do oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania i straty z tytułu niewykonania zobowiązania.

(7) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowią projekty regulacyjnych standardów technicznych przedłożone Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(8) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektów regulacyjnych standardów technicznych, które stanowią podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 ² ,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Wymogi dotyczące wewnętrznej metody szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania

1. Wewnętrzna metoda instytucji, lub część tej metody, wykorzystywana do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 325bp ust. 5 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 spełnia takie same wymogi jak te, które mają zastosowanie do metod wykorzystywanych przez instytucje, którym zezwolono na oszacowanie wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3 tego rozporządzenia.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 wewnętrzna metoda instytucji, lub część tej metody, wykorzystywana do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania spełnia wymogi określone, odpowiednio, w ust. 3 lub 4, gdy w odniesieniu do danego emitenta w wymiarze kwartalnym spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) nie są jeszcze dostępne żadne źródła zewnętrzne spełniające wymogi określone w art. 2, które można by wykorzystać do oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tego emitenta;

b) wykorzystanie wewnętrznej metody, lub jej części, spełniającej wymogi określone w ust. 1 jest:

(i) niemożliwe z powodu braku danych wejściowych dotyczących tego emitenta; albo

(ii) nieproporcjonalne w stosunku do istotności lub okresu utrzymywania stosownych pozycji dotyczących tego emitenta na podstawie strategii handlowej przyjętej w odniesieniu do takich pozycji;

c) wartość "m" obliczana zgodnie ze wzorem określonym w ust. 5 jest jedną z poniższych wartości:

(i) niższą niż 10 % lub równą tej wartości;

(ii) wyższą niż 10 %, a instytucja podejmuje wszystkie poniższe działania:

1) instytucja sprawdza dostępność dodatkowych źródeł zewnętrznych spełniających wymogi określone w art. 2 i wykorzystuje te źródła, aby zmniejszyć wartość "m" do wartości równej 10 % lub niższej;

2) instytucja przeprowadza analizę wrażliwości i scenariuszy w celu dokonania oceny wiarygodności wewnętrznej metody lub jej części w kategoriach jakościowych i ilościowych.

Na potrzeby analizy wrażliwości, o której mowa w lit. c) pkt (ii) ppkt 2), instytucja ocenia wrażliwość wymogów w zakresie funduszy własnych obliczonych zgodnie z art. 325bn ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wszystkich pozycji portfela handlowego, o których mowa w art. 325bl tego rozporządzenia. Instytucja dokonuje tego, przypisując emitentom objętym w momencie dokonywania obliczeń wewnętrzną metodą, lub jej częścią, spełniającą wymogi określone odpowiednio w ust. 3 lub 4 klasę ratingową o jeden stopień wyższą i o jeden stopień niższą niż ta wykorzystywana do celów zachowania zgodności z wymogami określonymi w przedmiotowych ustępach.

3. O ile spełnione są warunki określone w ust. 2, w ramach wewnętrznej metody instytucji, lub części tej metody, emitentowi przypisuje się oszacowanie wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania, które jest równe największej z następujących wartości lub od niej wyższe:

a) najwyższej wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania przypisanej należącym do klasy inwestycyjnej emitentom pozycji objętych zakresem przyjętego przez instytucję wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania, w przypadku których nie są spełnione warunki określone w ust. 2;

b) równo ważonej średniej wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania przypisanych emitentom pozycji objętych zakresem przyjętego przez instytucję wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania, w przypadku których nie są spełnione warunki określone w ust. 2.

Do celów lit. b) instytucje mogą wykluczyć emitentów, którzy nie wykonali zobowiązana, przy obliczaniu równo ważonej średniej wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania, o ile są w stanie zapewnić w odniesieniu do takich emitentów, którzy nie wykonali zobowiązania, aby warunki określone w ust. 2 nie były spełnione.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, o ile spełnione są warunki określone w ust. 2, a wartość wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania spada przy wzroście wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania przypisanej danemu emitentowi, w ramach wewnętrznej metody instytucji, lub części tej metody, emitentowi temu przypisuje się oszacowanie wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania, które jest równe wartości przypisanej zgodnie z ust. 3 lit. b) lub niższe od niej.

5. Do celów ust. 2 lit. c) instytucje obliczają wartość "m" zgodnie z następującym wzorem:

gdzie:

DRC(pełny zakres) = wymogi w zakresie funduszy własnych obliczone zgodnie z art. 325bn ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na podstawie pełnego zakresu pozycji portfela handlowego, o których mowa w art. 325bl tego rozporządzenia;

DRC(inne metody i źródła wymogi w zakresie funduszy własnych obliczone zgodnie z

zewnętrzne) = art. 325bn ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, które odnoszą się wyłącznie do pozycji portfela handlowego, o których mowa w art. 325bl tego rozporządzenia, dotyczących emitentów, w przypadku których nie są spełnione warunki określone w ust. 2.

Artykuł  2

Wymogi dotyczące źródeł zewnętrznych wykorzystywanych do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania

1. Wykorzystując źródła zewnętrzne do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 325bp ust. 5 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje, zgodnie z art. 325bj ust. 2 i art. 325bp ust. 7 tego rozporządzenia, przeprowadzają okresową walidację oszacowań wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania na potrzeby wykorzystania ich w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania.

2. Instytucje uzyskują oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania ze źródeł zewnętrznych z zastosowaniem metody opartej na solidnych założeniach i zgodnej z wymogami określonymi w ust. 4.

3. Instytucje korzystające z więcej niż jednego źródła zewnętrznego ustalają hierarchię tych źródeł zewnętrznych.

4. Przed zastosowaniem dolnego pułapu, o którym mowa w art. 325bp ust. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje zapewniają zgodność metody, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, ze wszystkimi poniższymi wymogami:

a) metoda oparta na wykorzystywanej skali klasy jakości dłużnika, gdzie skala ta mogłaby również być ciągła, zapewnia oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania odpowiadające mającemu zastosowanie horyzontowi czasowemu, o którym mowa w art. 325bp ust. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i spełniające wszystkie poniższe warunki:

(i) oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania uznaje się za odpowiednie w odniesieniu do wszystkich klas jakości dłużników po przeanalizowaniu przewidywanego zakresu błędów tych oszacowań;

(ii) oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania są spójne we wszystkich klasach jakości dłużników;

(iii) oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania zapewniają miarodajne zróżnicowanie ryzyka, a ich wartość wyraźnie wzrasta przy spadku zdolności kredytowej dłużnika;

(iv) wartości oszacowań prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania w odniesieniu do danej klasy jakości dłużnika nie zostały ustalone na zero jedynie na takiej podstawie, że w odniesieniu do tej klasy jakości dłużnika nie zaobserwowano w przeszłości żadnych przypadków niewykonania zobowiązania;

b) jeżeli dokonanych z wykorzystaniem danej metody oszacowań wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania nie uzyskano w połączeniu z bieżącymi cenami rynkowymi, instytucje analizują ewentualne różnice, jakie zaobserwowały między tymi oszacowaniami a oszacowaniami uzyskanymi w połączeniu z bieżącymi cenami rynkowymi, o których mowa w art. 325bp ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Artykuł  3

Wymogi dotyczące wewnętrznej metody szacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania

1. Wewnętrzna metoda instytucji, lub część tej metody, wykorzystywana do szacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 325bp ust. 6 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 spełnia takie same wymogi jak te, które mają zastosowanie do metod wykorzystywanych przez instytucje, którym zezwolono na oszacowanie straty z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z częścią trzecią tytuł II rozdział 3 tego rozporządzenia.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 wewnętrzna metoda instytucji, lub część tej metody, wykorzystywana do szacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania spełnia wymogi określone, odpowiednio, w ust. 3 lub 4, gdy w odniesieniu do danej pozycji w wymiarze kwartalnym spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) nie są jeszcze dostępne żadne źródła zewnętrzne spełniające wymogi określone w art. 4, które można by wykorzystać do oszacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tej pozycji;

b) wykorzystanie wewnętrznej metody, lub jej części, spełniającej wymogi określone w ust. 1 jest:

(i) niemożliwe z powodu braku danych wejściowych dotyczących tej pozycji; albo

(ii) nieproporcjonalne w stosunku do istotności lub okresu utrzymywania tej pozycji na podstawie strategii handlowej przyjętej w odniesieniu do tej pozycji;

c) wartość "m" obliczana zgodnie ze wzorem określonym w ust. 5 jest jedną z poniższych wartości:

(i) niższą niż 10 % lub równą tej wartości;

(ii) wyższą niż 10 %, a instytucja sprawdza dostępność dodatkowych źródeł zewnętrznych spełniających wymogi określone w art. 4 i wykorzystuje te źródła, aby zmniejszyć wartość "m" do wartości równej 10 % lub niższej.

3. O ile spełnione są warunki określone w ust. 2, w ramach wewnętrznej metody instytucji, lub części tej metody, pozycji przypisuje się oszacowanie straty z tytułu niewykonania zobowiązania, którego wartość jest równa następującym wartościom lub od nich wyższa:

a) 75 % w przypadku pozycji długu podporządkowanego;

b) 45 % w przypadku pozycji niezabezpieczonego długu uprzywilejowanego;

c) 11,25 % w przypadku pozycji obligacji zabezpieczonych;

d) 25 % w przypadku wszelkich innych pozycji.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, o ile spełnione są warunki określone w ust. 2, a wartość wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka niewykonania zobowiązania spada przy wzroście wartości straty z tytułu niewykonania zobowiązania przypisanej danej pozycji, w ramach wewnętrznej metody instytucji, lub części tej metody, pozycji tej przypisuje się oszacowanie straty z tytułu niewykonania zobowiązania, które jest równe wartościom określonym w ust. 3 lub niższe od nich.

5. Do celów ust. 2 lit. c) instytucje obliczają wartość "m" zgodnie ze wzorem określonym w art. 1 ust. 5, gdzie termin DRC(inne metody i źródła zewnętrzne) oznacza wymogi w zakresie funduszy własnych obliczone zgodnie z art. 325bn ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, które odnoszą się wyłącznie do pozycji portfela handlowego, o których mowa w art. 325bl tego rozporządzenia, w przypadku których nie są spełnione warunki określone w ust. 2.

Artykuł  4

Wymogi dotyczące źródeł zewnętrznych wykorzystywanych do szacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania

1. Wykorzystując źródła zewnętrzne do szacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania zgodnie z art. 325bp ust. 6 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje, zgodnie z art. 325bj ust. 2 i art. 325bp ust. 7 tego rozporządzenia, przeprowadzają okresową walidację oszacowań straty z tytułu niewykonania zobowiązania na potrzeby wykorzystania ich w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania.

2. Instytucje korzystające z więcej niż jednego źródła zewnętrznego ustalają hierarchię tych źródeł zewnętrznych.

Artykuł  5

Dokumentacja

1. Instytucje, których wewnętrzna metoda, lub jej część, spełnia warunki określone w art. 1 ust. 2 lub art. 3 ust. 2, dokumentują, w odniesieniu do wszystkich emitentów i pozycji objętych tymi artykułami, wszystkie następujące informacje:

a) informację, że nie są dostępne żadne źródła zewnętrzne spełniające wymogi określone, stosownie do przypadku, w art. 2 lub art. 4, które można by wykorzystać do oszacowania, odpowiednio, wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tych emitentów oraz straty z tytułu niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tych pozycji;

b) informację, że wykorzystanie wewnętrznej metody spełniającej wymogi określone w art. 1 ust. 1 do szacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tych emitentów lub wykorzystanie wewnętrznej metody spełniającej wymogi określone w art. 3 ust. 1 do szacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania w odniesieniu do tych pozycji byłoby niemożliwe ze względu na brak danych wejściowych lub nieproporcjonalne w stosunku do istotności lub okresu utrzymywania zgodnie ze strategią handlową przyjętą w odniesieniu do tych emitentów lub pozycji;

c) wartości "m" obliczone zgodnie ze wzorami określonymi w art. 1 ust. 5 i art. 3 ust. 5.

2. Instytucje prowadzą aktualny wykaz zewnętrznych źródeł danych wykorzystywanych do celów art. 2 i 4, który zawiera wszystkie poniższe elementy:

a) opis metod wykorzystywanych do uzyskiwania oszacowań wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania na podstawie źródeł zewnętrznych zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 2 ust. 2;

b) dokumentację i przesłanki leżące u podstaw ewentualnych wskazanych przez instytucję odmiennych terminów, informacji lub założeń stosowanych przy obliczaniu oczekiwanych strat kredytowych oraz przy szacowaniu wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania na podstawie źródeł zewnętrznych w odniesieniu do ekspozycji w ramach wewnętrznego modelu pomiaru ryzyka niewykonania zobowiązania w celu zapewnienia wiarygodnego zarządzania ryzykiem kredytowym, zatwierdzone przez kadrę kierowniczą wyższego szczebla;

c) opis metod wykorzystywanych do uzyskiwania oszacowań straty z tytułu niewykonania zobowiązania na podstawie źródeł zewnętrznych zgodnie z art. 4 ust. 1;

d) wyniki walidacji przeprowadzonej zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1;

e) hierarchię wykorzystywanych źródeł zewnętrznych zgodnie z art. 2 ust. 3 i art. 4 ust. 2.

Do celów lit. a), w przypadku gdy oszacowania wartości prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania różnią się od tych wykorzystywanych w ramach wewnętrznych metod zarządzania ryzykiem stosowanych przez instytucje, a różnice te nie wynikają z wymogów określonych w art. 325bp ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, różnice te uwzględnia się w opisie metod.

Do celów lit. c), w przypadku gdy oszacowania straty z tytułu niewykonania zobowiązania różnią się od tych wykorzystywanych w ramach wewnętrznych metod zarządzania ryzykiem stosowanych przez instytucje, a różnice te nie wynikają z wymogów określonych w art. 325bp ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, różnice te uwzględnia się w opisie metod.

Artykuł  6

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 kwietnia 2023 r.

¹ Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1.

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).