Rozporządzenie delegowane 2019/1123 zmieniające rozporządzenie (UE) nr 389/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2019.177.63

Akt jednorazowy

Wersja od: 2 lipca 2019 r.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/1123

z dnia 12 marca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 389/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE ¹ , w szczególności jego art. 10 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 19 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ²  zawiera wymóg, by wszystkie uprawnienia wydawane począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. były przechowywane w rejestrze Unii. Rejestr Unii został pierwotnie ustanowiony rozporządzeniem Komisji (UE) nr 920/2010 ³ .

(2) Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 389/2013 ⁴  uchylono rozporządzenie (UE) nr 920/2010 w celu ustanowienia wymogów ogólnych oraz wymagań dotyczących prowadzenia i utrzymania rejestru Unii w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia 2013 r. i w kolejnych okresach oraz niezależnego dziennika transakcji przewidzianego w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE, a także rejestrów przewidzianych w art. 6 decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁵ .

(3) Art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 przewiduje ustanowienie rejestrów w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z protokołu z Kioto. Rozporządzenie (UE) nr 389/2013 reguluje również funkcjonowanie tych rejestrów.

(4) Konferencja Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, służąca za spotkanie stron protokołu z Kioto, przyjęła poprawkę dauhańską ustanawiającą drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto, rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. i kończący się dnia 31 grudnia 2020 r. ("poprawka dauhańska"). Unia zatwierdziła poprawkę dauhańską decyzją Rady (UE) 2015/1339 ⁶ . Konieczne jest wdrożenie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto w ramach rejestru Unii i krajowych rejestrów PzK. Odpowiednie przepisy powinny mieć jednak zastosowanie dopiero od daty wejścia w życie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto.

(5) Norwegia i Liechtenstein uczestniczą w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji ustanowionym dyrektywą 2003/87/WE, ale nie są stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań ⁷  w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto. W związku z tym na koniec drugiego okresu rozliczeniowego należy ustanowić szczególny proces rozliczania, o którym mowa w art. 10 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

(6) Wszystkie operacje wymagane w odniesieniu do trzeciego okresu rozliczeniowego unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji między 2013 a 2020 r. powinny zostać zakończone zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 389/2013. Ponieważ w dyrektywie 2003/87/WE zezwolono na wykorzystanie międzynarodowych jednostek emisji wygenerowanych zgodnie z protokołem z Kioto, rozporządzenie to będzie nadal mieć zastosowanie do tych operacji do dnia 1 lipca 2023 r., czyli do końca dodatkowego okresu wyznaczonego na wypełnienie zobowiązań w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto. Aby zapewnić jasność co do przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z trzecim okresem rozliczeniowym zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE ⁸ , z jednej strony, i przepisów mających zastosowanie do wszystkich operacji związanych z czwartym okresem rozliczeniowym zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 ⁹ , z drugiej strony, zakres stosowania tych przepisów rozporządzenia (UE) nr 389/2013, które w dalszym ciągu mają zastosowanie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia do operacji związanych z trzecim okresem rozliczeniowym, będzie ograniczony do tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 dodaje się art. 73h w brzmieniu:

"Artykuł 73h

Proces rozliczania dla państw niebędących stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań

1. W ciągu 6 miesięcy od zamknięcia okresu rozliczeniowego obejmującego lata 2013-2020 centralny administrator oblicza wartość rozliczenia dla państw niebędących stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań poprzez odjęcie ilości równej uprawnieniom w EU ETS wynikającej z włączenia tego kraju do EU ETS na okres rozliczeniowy 2013-2020 od całkowitej ilości uprawnień do emisji ogólnych umorzonych przez operatorów zarządzanych przez krajowego administratora tego państwa na okres 2013-2020.

2. Centralny administrator powiadamia krajowych administratorów o wyniku obliczenia na podstawie ust. 1.

3. W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, centralny administrator przekazuje ilość AAU równą wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 1 z centralnego rachunku rozliczeniowego ETS w rejestrze Unii na rachunek depozytowy AAU ESD w rejestrze PzK każdego państwa z dodatnią wartością rozliczenia.

4. W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia określonego w ust. 2 każdy administrator rejestru PzK, którego państwo ma ujemną wartość rozliczenia, przekazuje ilość AAU równą dodatniemu ekwiwalentowi wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 1. na centralny rachunek rozliczeniowy ETS w rejestrze Unii.

5. Przed przeprowadzeniem przekazania, o którym mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, odnośny krajowy administrator lub centralny administrator najpierw przekazuje pewną ilość AAU wymaganych, by spełnić wymóg udziału w dochodach stosowany w odniesieniu do pierwszych międzynarodowych przekazów AAU zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.

6. W ciągu 6 miesięcy od zamknięcia okresu rozliczeniowego obejmującego lata 2013-2020 centralny administrator oblicza wartość rozliczenia dla państw niebędących stronami porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań poprzez odjęcie ilości równej zweryfikowanym emisjom operatorów statków powietrznych, które są uwzględnione w krajowym wykazie na mocy UNFCCC tego państwa, od całkowitej ilości uprawnień do emisji ogólnych umorzonych przez operatorów statków powietrznych zarządzanych przez krajowego administratora tego państwa na okres 2013-2020.

7. Centralny administrator powiadamia krajowych administratorów o wyniku obliczenia na podstawie ust. 6.

8. W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia na podstawie ust. 7 każdy administrator rejestru PzK, którego państwo ma dodatnią wartość rozliczenia, przekazuje ilość AAU równą wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 6 na centralny rachunek rozliczeniowy ETS w rejestrze Unii.

9. W ciągu 5 dni roboczych od powiadomienia na podstawie ust. 7 centralny administrator przekazuje ilość AAU równą dodatniemu ekwiwalentowi wartości rozliczenia obliczonej na podstawie ust. 6 z centralnego rachunku rozliczeniowego ETS w rejestrze Unii na rachunek depozytowy AAU ESD w rejestrze PzK każdego państwa z ujemną wartością rozliczenia.

10. Przed przeprowadzeniem przekazu, o którym mowa w ust. 8 i 9 niniejszego artykułu, odnośny krajowy administrator lub centralny administrator najpierw przekazuje pewną ilość AAU wymaganych, by spełnić wymóg udziału w dochodach stosowany w odniesieniu do pierwszych międzynarodowych przekazów AAU zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 525/2013.".

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od daty opublikowania przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikatu w sprawie wejścia w życie poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2019 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

¹ Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13.

² Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).

³ Rozporządzenie Komisji (UE) nr 920/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 270 z 14.10.2010, s. 1).

⁴ Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i (UE) nr 1193/2011 (Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1).

⁵ Decyzja nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, s. 1).

⁶ Decyzja Rady (UE) 2015/1339 z dnia 13 lipca 2015 r. w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 1).

⁷ Decyzja Rady (UE) 2015/1340 z dnia 13 lipca 2015 r. dotycząca zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Porozumienia między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony a Islandią, z drugiej strony dotyczącego uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Dz.U. L 207 z 4.8.2015, s. 15).

⁸ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63).

⁹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz. U. L 76 z 19.3.2018, s. 3).