Art. 187. - Fundusze powiernicze Unii na rzecz działań zewnętrznych - Rozporządzenie 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2012.298.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2017 r.

Artykuł  187

Fundusze powiernicze Unii na rzecz działań zewnętrznych

1. Na potrzeby działań w sytuacjach nadzwyczajnych lub w następstwie takich sytuacji lub działań tematycznych Komisja może tworzyć fundusze powiernicze Unii na podstawie umowy zawartej z innymi darczyńcami. Akt ustanawiający każdy z funduszy powierniczych określa cele danego funduszu.

2. Fundusze powiernicze Unii wdrażane są zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, przejrzystości, proporcjonalności, niedyskryminacji i równego traktowania, jak również zgodnie z celami szczegółowymi określonymi w poszczególnych aktach ustanawiających.

Fundusze powiernicze Unii wdrażane są bezpośrednio przez Komisję zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. a) z wyjątkiem funduszy powierniczych Unii na działania w sytuacjach nadzwyczajnych lub w następstwie takich sytuacji, które mogą być wdrażane również pośrednio w drodze powierzenia zadań związanych z wykonywaniem budżetu podmiotom, zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. c) ppkt (i), (ii), (v) i (vi).

3. Fundusze powiernicze Unii spełniają następujące warunki:

a) istnieje wartość dodana interwencji Unii:, fundusze powiernicze są tworzone i wdrażane na szczeblu Unii tylko wtedy, gdy ich cele, w szczególności ze względu na ich skalę lub możliwe skutki, mogą być lepiej osiągnięte na szczeblu Unii niż na szczeblu krajowym;

b) fundusze powiernicze Unii przynoszą widoczność działań politycznych Unii na zewnątrz oraz korzyści w zarządzaniu oraz umożliwiają Unii lepszą kontrolę ryzyka i wydatkowania wkładów Unii i innych darczyńców; nie powinny być tworzone, jeżeli tylko powielają inne, istniejące kanały finansowania lub podobne instrumenty, nie wnosząc żadnych dodatkowych elementów.

4. Dla każdego funduszu powierniczego Unii ustanawia się radę funduszu pod przewodnictwem Komisji, by zapewnić reprezentację darczyńców i - w charakterze obserwatorów - państw członkowskich niewnoszących wkładów do tych funduszy oraz podejmować decyzje o wykorzystaniu funduszy.

5. Fundusze powiernicze Unii tworzone są na czas określony w ich akcie ustanawiającym. Okres ten może zostać przedłużony decyzją Komisji na wniosek rady właściwego funduszu powierniczego.

Parlament Europejski lub Rada mogą zwrócić się do Komisji o zaprzestanie zasilania danego funduszu powierniczego lub o dokonanie przeglądu aktu ustanawiającego, by w stosownych przypadkach zlikwidować dany fundusz powierniczy. W takim przypadku wszelkie pozostałe środki finansowe są zwracane proporcjonalnie do budżetu jako dochody ogólne oraz państwom członkowskim wnoszącym wkład w ten fundusz i innym darczyńcom.

6. Wkłady Unii i darczyńców są deponowane na specjalnym rachunku bankowym. Wkłady Unii przekazywane są na ten rachunek na podstawie wniosków o płatność należycie uzasadnionych prognozami wypłat, z uwzględnieniem salda dostępnego na rachunku i wynikającego stąd zapotrzebowania na dodatkowe płatności. Prognozy wypłat są dostarczane raz w roku lub - w stosownych przypadkach - co pół roku.

Wkłady nie są włączane do budżetu i zarządzane są przez Komisję, przy czym podlegają odpowiedzialności delegowanego urzędnika zatwierdzającego.

Księgowym funduszu powierniczego Unii jest księgowy Komisji. Odpowiada on za ustanowienie procedur księgowych oraz planu kont, wspólnych dla wszystkich funduszy powierniczych Unii.

Audytor wewnętrzny Komisji oraz Trybunał Obrachunkowy wykonują w stosunku do funduszu powierniczego te same uprawnienia co w odniesieniu do innych działań realizowanych przez Komisję.

Księgowy otwiera i zamyka specjalny rachunek bankowy funduszu powierniczego.

Komisja zapewnia ścisły podział obowiązków między księgowego a urzędników zatwierdzających.

W ramach funduszy zobowiązania zaciągają i środki wypłacają podmioty Komisji, w rozumieniu części pierwszej tytuł IV rozdział 3, upoważnione do działań finansowych.

7. Komisja jest upoważniona do wycofania maksymalnie 5 % kwot zebranych w funduszach powierniczych w celu pokrycia swoich kosztów zarządzania od roku, w którym zaczęto wykorzystywać te wkłady, o których mowa w ust. 6. Przez okres funkcjonowania funduszu powierniczego te opłaty za zarządzanie są traktowane jak dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b).

Księgowy podejmuje działania w sprawie nakazów odzyskania środków przeznaczonych na działania finansowe z funduszu powierniczego. Dochody wynikające z wykonania tych nakazów zwracane są na specjalny rachunek bankowy funduszu powierniczego. Anulowanie nakazów odzyskania środków i odstąpienie od ich wydania odbywa się na mocy przepisów, o których mowa w art. 80.

8. Komisja przedkłada projekt decyzji w sprawie utworzenia, przedłużenia i zlikwidowania funduszu powierniczego Unii właściwemu komitetowi, o którym mowa w akcie podstawowym przewidującym wkład Unii w dany fundusz powierniczy Unii.

9. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących szczegółowych zasad zarządzania, sprawozdawczości i administrowania funduszami powierniczymi na działania zewnętrzne, zgodnie z art. 210.

10. Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie kompleksowe i szczegółowe sprawozdanie z działań wspieranych przez fundusze powiernicze Unii, z ich wykonania i wyników, oraz z ich rozliczeń finansowych. Komisja dołącza to sprawozdanie do podsumowania sprawozdań rocznych z działalności, o którym mowa w art. 66 ust. 9 akapit trzeci.