Rozporządzenie 3295/94 ustanawiające środki dotyczące wprowadzania do Wspólnoty i wywozu oraz powrotnego wywozu poza Wspólnotę towarów naruszających niektóre prawa własności intelektualnej

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1994.341.8

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 2003 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 3295/94

z dnia 22 grudnia 1994 r.

ustanawiające środki dotyczące wprowadzania do Wspólnoty i wywozu oraz powrotnego wywozu poza Wspólnotę towarów naruszających niektóre prawa własności intelektualnej ¹

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Rady (EWG) nr 3842/86 z dnia 1 grudnia 1986 r. ustanawiające środki zakazu dopuszczania do swobodnego obrotu towarów podrabianych⁽⁴⁾, obowiązuje od dnia 1 stycznia 1988 r.; należy wyciągnąć wnioski z doświadczeń wczesnych lat jego stosowania w celu poprawy obsługi wprowadzonego systemu;

obrót towarami podrabianymi lub pirackimi powoduje znaczny uszczerbek przestrzegającym prawa producentom i podmiotom gospodarczym oraz posiadaczom prawa autorskiego lub praw pokrewnych, a także wprowadza w błąd konsumentów; w miarę możliwości należy zapobiegać wprowadzaniu na rynek takich towarów i należy w tej sprawie podjąć środki, aby skutecznie przeciwdziałać takiemu bezprawnemu działaniu, nie ograniczając wolności handlu prowadzonego zgodnie z prawem; dąży się do osiągnięcia tego celu również podejmując takie same wysiłki na szczeblu międzynarodowym;

w zakresie, w jakim towary podrabiane lub pirackie są przywożone z państw trzecich, ważne jest zakazanie dopuszczenia ich do swobodnego obrotu we Wspólnocie lub dopuszczenie do postępowania zawieszającego i ustanowienie właściwej procedury umożliwiającej organom celnym podjęcie działań zapewniających, że zakaz ten będzie przestrzegany;

działalność organów celnych mająca na celu zakaz dopuszczania do swobodnego obrotu towarów podrabianych lub pirackich lub dopuszczenie ich do postępowania zawieszającego należy również stosować do wywozu lub powtórnego wywozu tych towarów ze Wspólnoty;

w odniesieniu do postępowań zawieszających oraz powtórnego wywozu wymagającego powiadamiania, działalność organów celnych będzie miała miejsce tylko w przypadku gdy podejrzane podrobione lub pirackie towary zostaną wykryte podczas kontroli;

Wspólnota bierze pod uwagę warunki porozumienia GATT w sprawie handlowych aspektów własności intelektualnej, włącznie z handlem towarami podrabianymi, w szczególności środki podejmowane na granicach;

należy uwzględnić, że organy celne są upoważnione do podejmowania decyzji w sprawie wniosków o działanie w odniesieniu do towarów, przedstawionych do kontroli celnej;

pod warunkiem zawiadomienia, działania organów celnych polegają albo na zawieszeniu dopuszczenia do swobodnego obrotu, wywozu lub powtórnego wywozu towarów podejrzanych o to, że są podrobione lub pirackie albo na zajęciu takich towarów, kiedy zostają dopuszczone do postępowania zawieszającego lub są powtórnie wywożone, przez tak długi okres, jaki jest niezbędny do ustalenia, czy towary są rzeczywiście podrobione lub pirackie;

właściwe jest, aby upoważnić Państwa Członkowskie do zajęcia danych towarów na pewien okres, nawet przed wniesieniem lub przyjęciem wniosku od posiadacza prawa, w celu umożliwienia mu złożenia wniosku o przeprowadzenie czynności przez organy celne;

właściwy organ powinien rozstrzygać przedstawione mu sprawy poprzez odniesienie do kryteriów, które są stosowane do ustalania, czy towary produkowane w danym Państwie Członkowskim naruszają prawo własności intelektualnej; niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów Państw Członkowskich dotyczących kompetencji organów sądowych i procedur sądowych;

niezbędne jest ustalenie środków, które powinny być stosowane w odniesieniu do towarów, w przypadku gdy stwierdzono, że są podrobione lub pirackie; środki takie powinny odpowiedzialnych za handel takimi towarami nie tylko pozbawić ekonomicznych korzyści pochodzących z transakcji i ukarać, ale również powinny zapewnić skuteczne powstrzymywanie od przyszłych transakcji tego samego rodzaju;

w celu uniknięcia poważnego zakłócenia odprawy celnej towarów znajdujących się w osobistym bagażu podróżnych, niezbędne jest wyłączenie z zakresu niniejszego rozporządzenia towarów, które mogą być podrobione lub pirackie, które są przywożone z państwa trzecich w granicach przewidzianych w zasadach wspólnotowych dotyczących ulg celnych;

musi być zapewnione jednolite stosowanie wspólnych reguł ustanowionych niniejszym rozporządzeniem i w tym celu musi być ustanowiona procedura wspólnotowa, umożliwiająca podejmowanie takich środków wdrażających te reguły, które mają być do przyjęcia we właściwych okresach, i wzajemna pomoc między Państwami Członkowskimi w jednej części a między Państwami Członkowskimi a Komisją w drugiej części, które mają być wzmocnione w celu zapewnienia większej skuteczności;

w świetle doświadczeń zgromadzonych w okresie stosowania niniejszego rozporządzenia, będzie właściwe, aby rozważyć możliwość zwiększenia liczby praw własności intelektualnej, objętych niniejszym rozporządzeniem;

dlatego rozporządzenie (EWG) nr 3842/86 powinno utracić moc,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

Przepisy ogólne

Artykuł  1 ²

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia:

a) warunki działania organów celnych, w przypadku gdy towary, co do których istnieje podejrzenie, że są towarami określonymi w ust. 2 lit. a), zostają:

– zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu, wywozu lub powrotnego wywozu zgodnie z art. 61 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny⁽⁵⁾,

– ujawnione, przy okazji kontroli towarów, przeprowadzonej pod nadzorem celnym zgodnie z art. 37 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, poddanych procedurze zawieszającej w rozumieniu art. 84 ust. 1 lit. a) wymienionego rozporządzenia, podlegając z zastrzeżeniem powiadomienia o powrotnie wywiezionych lub umieszczonych w strefie wolnocłowej bądź składzie wolnocłowym w rozumieniu art. 166 tego rozporządzenia;

i

b) środki, które powinny zastosować właściwe organy w odniesieniu do tych samych towarów, w przypadku gdy stwierdzono, że są to w rzeczywistości towary określone w ust. 2 lit. a).

2. Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "towary naruszające prawo własności intelektualnej" oznaczają:

– "towary podrabiane", to znaczy:

– towary, włącznie z ich opakowaniem, na których został umieszczony, bez pozwolenia, znak towarowy identyczny jak należycie zarejestrowany znak towarowy dla towarów tego samego typu lub taki, którego istotne cechy nie odróżniają go od takiego znaku towarowego i który w związku z tym narusza prawa osoby będącej zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym lub ustawodawstwem Państwa Członkowskiego, w którym zwrócono się do organów celnych z wnioskiem o interwencję, właścicielem znaku,

– każde oznaczenie znaku towarowego (logo, etykieta, naklejka, broszura, instrukcja użytkowania, dokument gwarancyjny), nawet przedstawione oddzielnie, na tych samych warunkach jak towary, określone w tiret pierwszym,

– materiały, z których zrobiono opakowanie, zawierające znaki towarowe podrabianych towarów, prezentowane oddzielnie, w takich samych okolicznościach jak towary określone w tiret pierwszym,

– "towary pirackie", to znaczy: towary, które są fabrycznymi kopiami lub w których skład wchodzą fabryczne kopie bez zgody osoby będącej właścicielem praw autorskich lub praw pokrewnych albo posiadacza prawa do wzoru, bez względu na to, czy zarejestrowanych lub nie zgodnie z prawem krajowym, lub osoby, która uzyskała pozwolenie osoby będącej właścicielem praw w kraju produkcji, w przypadkach gdy tworzenie takich kopii narusza zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym lub ustawodawstwem Państwa Członkowskiego, w którym zwrócono się do organów celnych z wnioskiem o interwencję, dane prawa,

– towary naruszające w Państwie Członkowskim, w którym zwrócono się do organów celnych z wnioskiem o interwencję, patent zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa Członkowskiego lub dodatkowe świadectwo ochronne, tak jak zostało to przewidziane rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1768/92⁽⁶⁾ lub rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1610/96⁽⁷⁾;

b) "osoba będąca właścicielem praw" oznacza osobę będącą właścicielem znaku towarowego, patentu lub świadectwa i/lub jednego z praw określonych w lit. a), jak również każdą inną osobę, która posiada pozwolenie na korzystanie z takiego znaku, patentu, świadectwa i/lub praw lub też jej przedstawiciela;

c) "wspólnotowy znak towarowy" oznacza znak towarowy określony w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94⁽⁸⁾;

d) "świadectwo" oznacza dodatkowe świadectwo ochronne przewidziane rozporządzeniem (EWG) nr 1768/92 lub rozporządzeniem (WE) nr 1610/96.

3. Za towary określone w ust. 2 lit. a) uważa się wszelkie formy lub matryce, które są specjalnie przeznaczone lub przystosowane do wytwarzania podrabianego znaku lub towarów opatrzonych takim znakiem, wytwarzania towarów naruszających patent lub świadectwo bądź wytwarzania towaru pirackiego, pod warunkiem że użycie takich form lub matryc narusza prawa osoby będącej zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym lub ustawodawstwem Państwa Członkowskiego, w którym zwrócono się do organów celnych z wnioskiem o interwencję, właścicielem praw.

4. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do towarów, które zostały opatrzone znakiem towarowym za zgodą osoby będącej właścicielem praw do tego znaku lub które są chronione patentem albo świadectwem bądź prawem autorskim lub prawem pokrewnym albo prawem do lub wzoru i które zostały wytworzone za zgodą osoby będącej właścicielem praw, ale które znajdują się bez zgody tego ostatniego w jednej z sytuacji określonej w ust. 1 lit. a).

Dotyczy to również towarów określonych w akapicie pierwszym, które zostały wytworzone lub które zostały opatrzone znakiem na warunkach innych niż te, które uzgodniono z osobą będącą właścicielem praw.

ROZDZIAŁ  II

Zakaz wprowadzania, dopuszczania do swobodnego obrotu, wywozu, powrotnego wywozu i poddawania procedurze zawieszającej w strefie wolnocłowej lub składzie wolnocłowym towarów naruszających niektóre prawa własności intelektualnej ³

Artykuł  2 ⁴

Wprowadzanie do Wspólnoty, dopuszczanie do swobodnego obrotu, wywóz, powrotny wywóz, poddawanie procedurze zawieszającej, jak również umieszczanie w strefie wolnocłowej lub składzie wolnocłowym towarów uznanych za towary określone w art. 1 ust. 2 lit. a) jest zabronione zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6.

ROZDZIAŁ  III

Wniosek o podjęcie działań przez organy celne

Artykuł  3

1. 5 W każdym Państwie Członkowskim posiadacz prawa może składać pisemny wniosek do właściwych organów celnych o podjęcie działań przez organy celne, w przypadku gdy towary znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a),

W przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba będąca posiadaczem praw do wspólnotowego znaku towarowego, celem tego wniosku może być oprócz interwencji organów celnych Państwa Członkowskiego, w którym został przedstawiony, interwencja organów celnych jednego lub większej liczby pozostałych Państw Członkowskich.

W przypadku istnienia elektronicznych systemów wymiany informacji Państwa Członkowskie mogą przewidzieć możliwość składania wniosku o interwencję organów celnych z zastosowaniem metod informatycznych.

2. 6 Wniosek, określony w ust. 1, zawiera:

– dostatecznie szczegółowy opis towarów, umożliwiający organom celnym ich rozpoznanie,

– dowód, że składający wniosek jest posiadaczem prawa do danych towarów,

Posiadacz prawa musi także dostarczyć wszelkich stosownych informacji, jakie posiada, umożliwiających właściwym organom celnym podjęcie decyzji z pełną świadomością stanu faktycznego, jednakże taka informacja nie jest warunkiem przyjęcia wniosku.

Przykładowo, w odniesieniu do towarów pirackich lub towarów naruszających patenty lub świadectwa i, o ile jest to możliwe, informacje te powinny dotyczyć:

– miejsce, w którym dane towary znajdują się lub miejsce przeznaczenia,

– dane szczegółowe umożliwiające identyfikację przesyłki lub opakowań,

– planowaną datę przybycia lub wysłania towarów,

– użyte środki transportu,

– tożsamość przywożącego, wywożącego lub posiadacza praw.

3. 7 Z wyjątkiem przypadku wniosku określonego w ust. 1 akapit drugi, we wniosku należy podać okres, w którym wnioskuje się o dokonanie interwencji organów celnych.

Wniosek określony w ust. 1 akapit drugi powinien wskazywać Państwo lub Państwa Członkowskie, w których wnioskuje się o dokonanie interwencji organów celnych.

4. 8 Od wnioskodawcy można zażądać uiszczenia opłaty przeznaczonej na pokrycie kosztów administracyjnych związanych z rozpatrzeniem wniosku.

Ponadto w każdym Państwie Członkowskim, w którym obowiązuje decyzja uznająca wniosek, od wnioskodawcy lub jego przedstawiciela zażądać można uiszczenia opłaty przeznaczonej na pokrycie kosztów związanych z wykonaniem tej decyzji.

Kwota tej opłaty nie może być kwotą niewspółmierną do wyświadczonej usługi.

5. 9 Właściwa służba celna, do której wniesiono wniosek przygotowany w zastosowaniu ust. 2, rozpatrują wniosek oraz bezzwłocznie powiadamia składającego wniosek na piśmie, o swojej decyzji.

W przypadku gdy służba celna uzna wniosek, wówczas określi okres, w którym organy celne podejmą działanie. Służba celna, która podjęła początkową decyzję, może przedłużyć ten okres na wniosek posiadacza prawa.

Wszelka odmowa przyjęcia wniosku musi zawierać powód odmowy i może od takiej decyzji przysługiwać odwołanie.

Jeżeli wniosek przedstawiony jest zgodnie z ust. 1 akapit drugi, wyznaczanym okresem jest okres jednego roku, który może zostać przedłużony o jeden rok, na wniosek osoby będącej właścicielem praw, przez organ, który podjął pierwotną decyzję

6. 10 Państwa Członkowskie mogą wymagać od posiadacza praw, w przypadku gdy jego wniosek został przyjęty lub w przypadku gdy działanie określone w art. 1 ust. 1 lit. a), zostało podjęte na podstawie art. 6 ust. 1 w celu zapewnienia zabezpieczenia:

– pokrycia wszelkich zobowiązań powstających z jego strony wobec osób zaangażowanych w jedno z działań określonych w art. 6 ust. 1 lit. a), w przypadku gdy, procedura uruchomiona na podstawie art. 6 ust. 1 zostanie zaprzestana na skutek zaniedbania, którego dopuścił się posiadacz prawa, lub jeżeli w toku procedury okaże się, że dane towary nie są towarami określonymi w art. 1 ust. 2 lit. a),

– opłacenie kosztów powstałych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w wyniku przechowywania towarów przez kontrolę celną, na podstawie art. 6.

Jeżeli wniosek przedstawiony jest zgodnie z ust. 1 akapit drugi, gwarancja składana jest w każdym z Państw Członkowskich, w których jest wymagana i gdzie obowiązuje decyzja uznająca wniosek.

7. 11 Osoba będąca właścicielem praw jest zobowiązana do poinformowania organu określonego w ust. 1 i, w zależności od przypadku, organu lub organów określonych w art. 5 ust. 2 akapit drugi, o fakcie, że jej zarejestrowanie zgodnie z przepisami prawa przestało być ważne lub wygasło.

8. Każde Państwo Członkowskie wyznaczy w ramach organu celnego służbę, właściwą do przyjmowania i rozpatrywania wniosków, określonych w niniejszym artykule.

9. 12 Przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio do przedłużania decyzji po przedstawieniu pierwotnego wniosku.

Artykuł  4 ¹³

W przypadku gdy w trakcie kontroli celnej, przeprowadzanej w ramach jednej z procedur celnych, określonej w art. 1 ust. 1 lit. a), a przed złożeniem wniosku przez posiadacza praw lub jego przyjęciem, urząd celny upewni się, że towary są towarami określonymi w art. 1 ust. 2 lit. a), organ celny może, zgodnie z obowiązującymi przepisami w danych Państwach Członkowskich, powiadomić posiadacza prawa w przypadku gdy jest znany, o możliwości naruszenia prawa. Organ celny jest upoważniony do wstrzymania zwolnienia towarów lub zajęcia ich na okres trzech dni roboczych, aby umożliwić posiadaczowi prawa złożenie wniosku o podjęcie działań zgodnie z art. 3.

Artykuł  5 ¹⁴

1. Decyzja uznająca wniosek osoby będącej właścicielem praw przekazywana jest niezwłocznie do urzędów celnych Państwa Członkowskiego, które mogą być zainteresowane towarami określonymi w art. 1 ust. 2 lit. a), których dotyczy wniosek.

2. W przypadku gdy wniosek przedstawiony jest zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit drugi, art. 250 tiret pierwsze rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 w odniesieniu do decyzji uznającej wniosek, jak również do decyzji przedłużających ją lub uchylających stosuje się odpowiednio.

W przypadku podjęcia decyzji uznającej wniosek do wnioskodawcy należy przekazanie tej decyzji, w zależności od przypadku, wraz z każdą inną przydatną informacją, jak również tłumaczeniami organowi celnemu określonemu w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy, Państwa lub Państw Członkowskich, w których wnioskodawca domagał się interwencji organów celnych. Jednakże za zgodą wnioskodawcy decyzję może przekazać bezpośrednio organ celny, który ją podjął. Na wniosek organów celnych właściwego Państwa Członkowskiego wnioskodawca dostarcza dodatkowe informacje, które okażą się niezbędne do wykonania tej decyzji.

Okres określony w art. 3 ust. 5 akapit trzeci biegnie od dnia podjęcia decyzji uznającej wniosek. Decyzja ta wchodzi w życie w Państwie lub Państwach Członkowskich, do których jest skierowana, dopiero po przekazaniu określonym w akapicie drugim i, w zależności od przypadku, po uiszczeniu opłaty określonej w art. 3 ust. 4 akapit drugi, złożeniu gwarancji określonej w art. 3 ust. 6. Jednakże okres ważności tej decyzji nie może w żadnym wypadku przekraczać terminu jednego roku od dnia podjęcia decyzji uznającej pierwotny wniosek.

Wymieniona decyzja jest następnie niezwłocznie przekazywana do krajowych urzędów celnych, które mogą być zainteresowane towarami, co do których istnieje podejrzenie, że są towarami podrabianymi, do których odnosi się ta decyzja.

Przepisy niniejszego ustępu, w odniesieniu do decyzji o przedłużeniu decyzji pierwotnej stosuje się odpowiednio.

ROZDZIAŁ  IV

Zasady regulujące działania organów celnych oraz właściwych władz do podejmowania merytorycznych decyzji

Artykuł  6

1. 15 W przypadku gdy urząd celny, do którego na podstawie art. 5 przekazano decyzję o przyjęciu wniosku posiadacza prawa, nabierze pewności, po konsultacji ze składającym wniosek w miarę potrzeb, że towary, które znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a), odpowiadają opisowi towarów określonych w art. 1 ust. 2 lit. a), zawartych w tej decyzji, może on zawiesić zwolnienie towarów lub je zatrzymać.

Zgodnie z przepisami art. 3, urząd celny niezwłocznie poinformuje służbę celną rozpatrującą wniosek. Służba ta lub urząd celny niezwłocznie poinformują zgłaszającego i osobę składającą wniosek o podjęcie działań.. Zgodnie z przepisami prawa krajowego dotyczącymi ochrony danych osobowych, tajemnicy handlowej i przemysłowej oraz poufności zawodowej i administracyjnej, urząd celny lub służba celna rozpatrująca wniosek powiadamia posiadacza prawa, na jego wniosek, o nazwisku i adresie zgłaszającego oraz - jeśli jest znany - odbiorcy, aby umożliwić posiadaczowi prawa zwrócenie się do właściwych władz o podjęcie merytorycznej decyzji. Urząd celny zapewni składającemu wniosek oraz osobom zaangażowanym, w którekolwiek z działań określonych w art. 1 ust. 1 lit. a), możliwość inspekcji towarów, których wydanie zostało wstrzymane lub które zostały zatrzymane.

Podczas przeprowadzania kontroli towarów urząd celny może pobierać próbki w celu szybkiego zakończenia procedury.

2. Prawo obowiązujące w Państwach Członkowskich, na których terytorium towary znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a) stosuje się do:

a) wniosku do władzy właściwej do podjęcia merytorycznej decyzji i bezpośredniego powiadomienia służby celnej lub urzędu celnego określonych w ust. 1 tego wniosku, chyba że wniosek jest wydany przez tę służbę lub urząd;

b) dążenia do podjęcia decyzji przez tę władzę. W przypadku braku odpowiednich pod tym względem reguł wspólnotowych, kryteria stosowane dążeniu do podjęcia decyzji są takie same jak kryteria stosowane do ustalenia, czy towary wyprodukowane w danym Państwie Członkowskim naruszają prawa posiadacza. Decyzje podjęte przez właściwą władzę zawierają uzasadnienie.

Artykuł  7

1. Jeżeli, w ciągu 10 dni roboczych od powiadomienia o zawieszeniu wydania lub zatrzymania, urząd celny, określony w art. 6 ust. 1, nie zostanie poinformowany o odesłaniu sprawy z wnioskiem do władz właściwych do podjęcia decyzji tej w sprawie, zgodnie z art. 6 ust. 2 lub należycie upoważnione organy przyjęły środki tymczasowe, towary podlegają wydaniu, pod warunkiem wypełnienia wszystkich formalności celnych a środki zabezpieczające zostały odwołane.

We właściwych przypadkach okres ten może być przedłużony maksymalnie o 10 dni roboczych.

2. 16 W przypadku towarów podejrzanych o naruszenie patentów, świadectw lub praw do wzoru właściciel, importer lub odbiorca towarów ma prawo do uzyskania zwolnienia lub uchylenia zatrzymania danych towarów poprzez złożenie gwarancji, pod warunkiem że:

a) służba lub urząd celny określony w art. 6 ust. 1 został poinformowany w terminie określonym w ust. 1 niniejszego artykułu, że sprawa została przekazana właściwemu organowi do merytorycznego rozstrzygnięcia określonego w wymienionym ust. 1;

b) z upływem tego terminu upoważniony do tego organ nie podjął środków tymczasowych; i

c) zostały spełnione wszystkie formalności celne.

Wysokość zabezpieczenia powinna być wystarczająca, aby chronić interesy osoby będącej właścicielem praw. Złożenie takiego zabezpieczenia jest bez uszczerbku dla pozostałych możliwości odwołania, które przysługują osobie będącej właścicielem praw. W przypadku, w którym sprawa została przekazana organowi właściwemu do podejmowania merytorycznych rozstrzygnięć w inny sposób niż z inicjatywy osoby będącej właścicielem patentu, osoby będącej właścicielem świadectwa lub osoby będącej właścicielem prawa dowzoru, wysokość ta zostaje zwolniona, jeżeli osoba ta nie skorzysta z prawa do wniesienia skargi w terminie 20 dni roboczych, licząc od dnia, w którym została powiadomiona o zawieszeniu zwolnienia lub zatrzymaniu towarów. W przypadku stosowania przepisów ust. 1 akapit drugi, termin ten może zostać przedłużony do maksymalnego okresu 30 dni roboczych.

3. Zasady regulujące przechowywanie towarów w okresie zawieszenia ich wydania lub zatrzymania są ustalane przez każde Państwo Członkowskie.

ROZDZIAŁ  V

Przepisy mające zastosowanie w odniesieniu do towarów uznanych za naruszające prawo własności intelektualnej ¹⁷

Artykuł  8 ¹⁸

1. Bez uszczerbku dla innych środków odwoławczych, z których może korzystać osoba będąca właścicielem prawa, Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki mające na celu umożliwienie właściwym organom:

a) zgodnie z zasadą ogólną i stosownymi przepisami ustawodawstwa krajowego zniszczenie towarów uznanych za towary określone w art. 1 ust. 2 lit. a) bądź umieszczenie ich poza obiegiem handlowym, tak aby nie spowodowało to uszczerbku dla osoby będącej właścicielem prawa, bez jakiegokolwiek odszkodowania i ponoszenia kosztów przez Skarb Państwa;

b) podjęcie w stosunku do takich towarów wszelkich innych środków, które faktycznie pozbawią dane osoby możliwości uzyskania korzyści gospodarczej z przeprowadzonej transakcji.

Poza wyjątkowymi przypadkami za takie rozwiązanie nie uważa się zwykłego usunięcia znaków, którymi bezprawnie opatrzone zostały podrobione towary.

2. W stosunku do towarów określonych w art. 1 ust. 2 lit. a) może zostać orzeczony przepadek na rzecz Skarbu Państwa. W tym przypadku stosuje się przepisy ust. 1) lit. a).

3. Oprócz informacji przekazywanych z zastosowaniem przepisów art. 6 ust. 1 akapit drugi i na warunkach tam ustanowionych urząd celny lub właściwa służba podaje do wiadomości osoby będącej właścicielem praw, na jej wniosek, nazwiska i adresy, importera lub eksportera oraz producenta towarów uznanych za towary określone w art. 1 ust. 2 lit. a), jak również podaje ich ilość.

ROZDZIAŁ  VI

Przepisy końcowe

Artykuł  9

1. 19 Przyjęcie wniosku sporządzonego zgodnie z art. 3 ust. 2 daje osobie będącej właścicielem praw prawa do odszkodowania, w przypadku gdy towary określone w art. 1 ust. 2 lit. a) uniknęły kontroli urzędu celnego w związku ze zwolnieniem towarów lub niezastosowaniem środka, jakim jest zatrzymanie towarów zgodnie z art. 6 ust. 1, jedynie na warunkach określonych prawem Państwa Członkowskiego, w którym przedstawiono wniosek lub gdy wniosek taki przedstawiony został zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit drugi, na warunkach przewidzianych prawem Państwa Członkowskiego, w którym towary te uniknęły kontroli urzędu celnego.

2. 20 Spełnianie przez urząd celny lub inny upoważniony do tego organ obowiązków, które spoczywają na nim w dziedzinie walki z towarami określonymi w art. 1 ust. 2 lit. a), nakłada na niego odpowiedzialność względem osób związanych z czynnościami określonymi w art. 1 ust. 1 lit. a) oraz w art. 4, w przypadku poniesionej przez nie szkody spowodowanej ich interwencją, jedynie na warunkach określonych prawem Państwa Członkowskiego, w którym przedstawiono wniosek, lub gdy wniosek taki przedstawiony został zgodnie z art. 3 ust. 1 akapit drugi, na warunkach przewidzianych prawem Państwa Członkowskiego, w którym wyrządzona została szkoda.

3. Odpowiedzialność cywilna posiadacza prawa regulowana jest prawem Państwa Członkowskiego, w którym dane towary znalazły się w jednej z sytuacji, określonych w art. 1 ust. 1 lit. a).

Artykuł  10

Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do towarów nie przeznaczonych do handlu, znajdujących się w bagażu osobistym podróżującego, w granicach ustanowionych zgodnie z ulgą od cła.

Artykuł  11 ²¹

Ponadto, każde Państwo Członkowskie wprowadza kary stosowane w przypadku naruszania art. 2. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i stanowić skuteczne odstraszanie.

Artykuł  12 ²²

Przepisy niezbędne w celu stosowania niniejszego rozporządzenia są przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13.

Artykuł  13 ²³

1. Komisję wspomaga Komitet Kodeksu Celnego ustanowiony na mocy art. 247 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁹⁾.

Termin określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  14

Państwa Członkowskie przekażą Komisji wszelkie istotne informacje na temat stosowania niniejszego rozporządzenia.

Komisja przekaże te informacje pozostałym Państwom Członkowskim.

Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz o współpracy między nimi a Komisją, w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawa dotyczącego spraw celnych i rolnych⁽⁶⁾ stosowane są mutatis mutandis.

Szczegóły procedury informowania zostaną opracowane w ramach przepisów wykonawczych, zgodnie z art. 13 ust. 2-4.

Artykuł  15

W okresie dwóch lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja złoży sprawozdanie, na podstawie informacji określonych w art. 14, Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie, o działaniu systemu, szczególnie w odniesieniu do ekonomiczno-społecznych konsekwencji podrabiania oraz zaproponuje wszelkie wymagane zmiany i uzupełnienia w ciągu dwóch lat od wykonania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  16

Rozporządzenie (EWG) nr 3842/86 traci moc od dnia wykonania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  17

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1995 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 1994 r.

	W imieniu Rady
	H. SEEHOFER
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 238 z 2.9.1993, str. 9.

⁽²⁾ Dz.U. C 61 z 28.2.1994.

⁽³⁾ Dz.U. C 52 z 19.2.1994, str. 37.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 357 z 18.12.1986, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 182 z 2.7.1992, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 198 z 8.8.1996, str. 30.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 11 z 4.1.1994, str. 1.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

¹ Tytuł zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

² Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

³ Tytuł rozdziału II zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

⁴ Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

⁵ Art. 3 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

⁶ Art. 3 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

⁷ Art. 3 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

⁸ Art. 3 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. c) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

⁹ Art. 3 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. d) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁰ Art. 3 ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. e) i f) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹¹ Art. 3 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 5 lit. g) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹² Art. 3 ust. 9 dodany przez art. 1 pkt 5 lit. h) rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹³ Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁴ Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁵ Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁶ Art. 7 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁷ Tytuł rozdziału V zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁸ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

¹⁹ Art. 9 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

²⁰ Art. 9 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

²¹ Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 241/1999 z dnia 25 stycznia 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.27.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1999 r.

²² Art. 12 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. dostosowującego do decyzji 1999/468/WE przepisy odnoszące się do komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych ustanowionych w instrumentach Rady przyjętych zgodnie z procedurą konsultacji (większość kwalifikowana) (Dz.U.UE.L.03.122.1) z dniem 5 czerwca 2003 r.

²³ Art. 13 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. dostosowującego do decyzji 1999/468/WE przepisy odnoszące się do komitetów wspomagających Komisję w wykonywaniu jej uprawnień wykonawczych ustanowionych w instrumentach Rady przyjętych zgodnie z procedurą konsultacji (większość kwalifikowana) (Dz.U.UE.L.03.122.1) z dniem 5 czerwca 2003 r.