Rozporządzenie 280/2009 zmieniające załączniki I, II, III i IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2009.93.13

Akt jednorazowy

Wersja od: 7 kwietnia 2009 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 280/2009

z dnia 6 kwietnia 2009 r.

zmieniające załączniki I, II, III i IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych⁽¹⁾, w szczególności jego art. 74,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 zawiera wykaz krajowych przepisów jurysdykcyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2 rozporządzenia. Załącznik II zawiera wykaz sądów lub innych właściwych organów w państwach członkowskich uprawnionych do zajmowania się wnioskami o stwierdzenie wykonalności. Załącznik III zawiera wykaz sądów, do których można wnieść środki zaskarżenia od orzeczenia rozstrzygającego w zakresie stwierdzenia wykonalności, natomiast załącznik IV zawiera wyliczenie ostatecznych procedur zaskarżenia takich orzeczeń.

(2) Załączniki I, II, III i IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 zostały kilkakrotnie zmienione, ostatnio rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006⁽²⁾ w celu uwzględnienia krajowych przepisów jurysdykcyjnych, wykazów sądów lub innych właściwych organów oraz dostępnych procedur zaskarżenia w Bułgarii i Rumunii.

(3) Państwa członkowskie zgłosiły Komisji dodatkowe zmiany w wykazach zamieszczonych w załącznikach I, II, III i IV. Dlatego uzasadniona stała się publikacja skonsolidowanych wersji wykazów zawartych w tych załącznikach.

(4) Zgodnie z art. 3 Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych⁽³⁾ Dania nie powinna brać udziału w przyjmowaniu zmian do rozporządzenia Bruksela I, a zmiany takie nie powinny być wiążące, ani mieć zastosowania w Danii.

(5) W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 44/2001,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Załączniki I-IV do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 zastępuje się właściwymi załącznikami do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 kwietnia 2009 r.

	W imieniu Komisji
	Jacques BARROT
	Wiceprzewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 299 z 16.11.2005, s. 62.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Przepisy jurysdykcyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2

– w Belgii: art. 5-14 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. o prawie prywatnym międzynarodowym,

– w Bułgarii: art. 4 ust. 1 i 2 Kodeksu prawa prywatnego międzynarodowego,

– w Republice Czeskiej: art. 86 ustawy nr 99/1963 Coll. - Kodeks postępowania cywilnego (občanský soudní řád), z późniejszymi zmianami,

– w Niemczech: art. 23 Kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozeßordnung),

– w Estonii: art. 86 Kodeksu postępowania cywilnego (tsiviilkohtumenetluse seadustik),

– w Grecji: art. 40 Kodeksu postępowania cywilnego (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας),

– we Francji: art. 14 i 15 Kodeksu cywilnego (Code civil),

– w Irlandii: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Irlandii,

– we Włoszech: art. 3 i 4 ustawy 218 z dnia 31 maja 1995 r.,

– na Cyprze: art. 21 ust. 2 ustawy nr 14 o sądach z 1960 r., z późniejszymi zmianami,

– na Łotwie: art. 27 i art. 28 ust. 3, 5, 6 i 9 ustawy o postępowaniu cywilnym (Civilprocesa likums),

– na Litwie: art. 31 Kodeksu postępowania cywilnego (Civilinio proceso kodeksas),

– w Luksemburgu: art. 14 i 15 Kodeksu cywilnego (Code civil),

– na Węgrzech: art. 57 dekretu z mocą ustawy nr 13 z 1979 r. w sprawie prawa prywatnego międzynarodowego (a nemzetközi magánjogról szóló 1979. évi 13. törvényerejű rendelet),

– na Malcie: art. 742, 743 i 744 Kodeksu organizacji i procedury cywilnej - rozdział 12 (Kodiċi ta’ Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili – Kap. 12) oraz art. 549 Kodeksu handlowego - rozdział 13 (Kodiċi tal-kummerċ – Kap. 13),

– w Austrii: art. 99 ustawy o właściwości sądów (Jurisdiktionsnorm),

– w Polsce: art. 1103 i 1110 Kodeksu postępowania cywilnego, w zakresie, w jakim ustalają one jurysdykcję na podstawie miejsca pobytu, zamieszkania lub siedziby pozwanego w Polsce, faktu, że ma majątek lub przysługują mu prawa majątkowe w Polsce lub też faktu, że przedmiot sporu znajduje się w Polsce, a także faktu, że jeden z uczestników postępowania jest obywatelem polskim,

– w Portugalii: art. 65 i 65 A Kodeksu postępowania cywilnego (Código de Processo Civil) oraz art. 11 Kodeksu postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy (Código de Processo de Trabalho),

– w Rumunii: art. 148-157 ustawy nr 105/1992 w sprawie stosunków w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego,

– w Słowenii: art. 48 ust. 2 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o medarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z art. 47 ust. 2 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku) i art. 58 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o medarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z art. 59 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku),

– na Słowacji: art. 37-37e ustawy nr 97/1963 o prawie prywatnym międzynarodowym i odnośne przepisy proceduralne,

– w Finlandii: rozdział 10 paragraf 1 akapit pierwszy zdanie drugie, trzecie i czwarte Kodeksu postępowania sądowego (oikeudenkäymiskaari/rättegångsbalken),

– w Szwecji: rozdział 10 paragraf 3 akapit pierwszy zdanie pierwsze Kodeksu postępowania sądowego (rättegångs-balken),

– w Zjednoczonym Królestwie: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie:

a) doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Zjednoczonym Królestwie; lub

b) istnienia w Zjednoczonym Królestwie majątku należącego do pozwanego; lub

c) zajęcia przez powoda majątku w Zjednoczonym Królestwie.

ZAŁĄCZNIK  II

Wnioski, o których mowa w art. 39, należy składać do następujących sądów lub innych właściwych organów:

– w Belgii - "tribunal de première instance" lub "rechtbank van eerste aanleg" lub "erstinstanzliches Gericht",

– w Bułgarii - "окръжния съд",

– w Republice Czeskiej - "okresní soud" lub "soudní exekutor",

– w Niemczech:

a) przewodniczący izby w "Landgericht";

b) notariusz w procedurze dotyczącej stwierdzenia wykonalności dokumentu urzędowego,

– w Estonii - "maakohus" (sąd okręgowy),

– w Grecji - "Μονομελές Πρωτοδικείο",

– w Hiszpanii - "Juzgado de Primera Instancia",

– we Francji:

a) "greffier en chef du tribunal de grande instance";

b) "président de la chambre départementale des notaires" w przypadku wniosku o stwierdzenie wykonalności notarialnego dokumentu urzędowego,

– w Irlandii - "High Court",

– we Włoszech - "corte d'appello",

– na Cyprze - "Επαρχιακό Δικαστήριο" lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, "Οικογενειακό Δικαστήριο",

– na Łotwie - "rajona (pilsētas) tiesa",

– na Litwie - "Lietuvos apeliacinis teismas",

– w Luksemburgu - prezes "tribunal d'arrondissement",

– na Węgrzech - "megyei bíróság székhelyén működő helyi bíróság", a w Budapeszcie "Budai Központi Kerületi Bíróság",

– na Malcie - "Prim’ Awla tal-Qorti Ċivili" lub "Qorti tal-Maġistrati ta’ Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha" lub -w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Reġistratur tal-Qorti", po przekazaniu przez "Ministru responsabbli għall-Ġustizzja",

– w Niderlandach - "voorzieningenrechter van de rechtbank",

– w Austrii - "Bezirksgericht",

– w Polsce - sąd okręgowy,

– w Portugalii - "Tribunal de Comarca",

– w Rumunii - "Tribunal",

– w Słowenii - "okrožno sodišce",

– na Słowacji - "okresný súd",

– w Finlandii - "käräjäoikeus/tingsrätt",

– w Szwecji - "Svea hovrätt",

– w Zjednoczonym Królestwie:

a) w Anglii i Walii - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates' Court", po przekazaniu przez "Secretary of State";

b) w Szkocji - "Court of Session" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Sheriff Court", po przekazaniu przez "Secretary of State";

c) w Irlandii Północnej - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court", po przekazaniu przez "Secretary of State";

d) w Gibraltarze - "Supreme Court of Gibraltar" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court", po przekazaniu przez "Attorney General of Gibraltar".

ZAŁĄCZNIK  III

Środki zaskarżenia, o których mowa w art. 43 ust. 2, wnosi się do następujących sądów państw członkowskich:

– w Belgii:

a) w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez pozwanego - "tribunal de première instance" lub "rechtbank van eerste aanleg" lub "erstinstanzliche Gericht";

b) w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez wnioskodawcę - "Cour d'appel" lub "hof van beroep",

– w Bułgarii - "Апелативен съд — София",

– w Republice Czeskiej - sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego,

– w Niemczech - "Oberlandesgericht",

– w Estonii - "ringkonnakohus",

– w Grecji - "Εφετείο",

– w Hiszpanii - "Juzgado de Primera Instancia", który wydał zaskarżone orzeczenie, aby środek zaskarżenia mógł zostać rozpoznany przez "Audiencia Provincial",

– we Francji:

a) "cour d'appel" w przypadku orzeczeń zatwierdzających wniosek;

b) prezes "tribunal de grande instance" w przypadku orzeczeń odrzucających wniosek,

– w Irlandii - "High Court",

– w Islandii - "heradsdomur",

– we Włoszech - "corte d'appello",

– na Cyprze - "Επαρχιακό Δικαστήριο" lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, "Οικογενειακό Δικαστήριο",

– na Łotwie - "Apgabaltiesa" za pośrednictwem "rajona (pilsētas) tiesa",

– na Litwie - "Lietuvos apeliacinis teismas",

– w Luksemburgu - "Cour supérieure de Justice" jako instancja odwoławcza w sprawach cywilnych,

– na Węgrzech - miejscowy sąd pierwszej instancji przy siedzibie sądu okręgowego (w Budapeszcie, przy centralnym sądzie rejonowym w Budzie); środek zaskarżenia rozpatruje sąd okręgowy (w Budapeszcie sąd miasta stołecznego),

– na Malcie - "Qorti ta' l-Appell" zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w Kodiċi ta’ Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili - Kap. 12 lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "ċitazzjoni" przed "Prim' Awla tal-Qorti ivili jew il-Qorti tal-Maġistrati ta' Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha'",

– w Niderlandach:

a) w przypadku środka zaskarżenia wniesionego przez pozwanego: "arrondissementsrechtbank";

b) w przypadku środka zaskarżenia wniesionego przez wnioskodawcę: "gerechtshof,

– w Austrii - "Landesgericht" za pośrednictwem "Bezirksgericht",

– w Polsce - sąd apelacyjny za pośrednictwem sądu okręgowego,

– w Portugalii - sądem właściwym jest "Tribunal da Relação". Środek zaskarżenia wnoszony jest zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, w formie odwołania wniesionego do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie,

– w Rumunii - "Curte de Apel",

– w Słowenii - "okrožno sodišce",

– na Słowacji - sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego, którego orzeczenie zostało zaskarżone,

– w Finlandii - "hovioikeus/hovrätt",

– w Szwecji - "Svea hovrätt",

– w Zjednoczonym Królestwie:

a) w Anglii i Walii - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court";

b) w Szkocji - "Court of Session" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Sheriff Court";

c) w Irlandii Północnej - "High Court of Justice" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates Court";

d) w Gibraltarze - "Supreme Court of Gibraltar" lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Magistrates' Court".

ZAŁĄCZNIK  IV

Na mocy art. 44 mogą być wniesione następujące środki zaskarżenia:

– w Belgii, Grecji, Hiszpanii, Francji, we Włoszech, w Luksemburgu i w Niderlandach - skarga kasacyjna,

– w Bułgarii - "обжалване пред Върховния касационен съд",

– w Republice Czeskiej - "dovolání" oraz "žaloba pro zmatečnost",

– w Niemczech - "Rechtsbeschwerde",

– w Estonii - "kassatsioonikaebus",

– w Irlandii - środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych do "Supreme Court",

– w Islandii - środek zaskarżenia wnoszony do "Hæstiréttur",

– na Cyprze - środek zaskarżenia wnoszony do Sądu Najwyższego,

– na Łotwie - środek zaskarżenia wnoszony do "Augstākās tiesas Senāts" za pośrednictwem "Apgabaltiesa",

– na Litwie - środek zaskarżenia wnoszony do "Lietuvos Aukščiausiasis Teismas",

– w Węgrzech - "felülvizsgálati kérelem",

– na Malcie nie przysługuje środek zaskarżenia do innego sądu; w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - "Qorti ta' l-Appell" zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w "kodiċi ta Organizzazzjoni u Procedura Ċivili – Kap. 12",

– w Austrii - "Revisionsrekurs",

– w Polsce - "skarga kasacyjna",

– w Portugalii - środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych,

– w Rumunii - "contestatie in anulare" lub "revizuire",

– w Słowenii - środek zaskarżenia wnoszony do "Vrhovno sodišče Republike Slovenije",

– na Słowacji - "dovolanie",

– w Finlandii - środek zaskarżenia wnoszony do "korkein oikeus/högsta domstolen",

– w Szwecji - środek zaskarżenia wnoszony do "Högsta domstolen",

– w Zjednoczonym Królestwie - jednorazowy kolejny środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych.