Art. 15. - Treść krajowych planów odbudowy zasobów przyrodniczych - Rozporządzenie 2024/1991 w sprawie odbudowy zasobów przyrodniczych i zmiany rozporządzenia (UE) 2022/869

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1991

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 lipca 2024 r.

Artykuł 15

Treść krajowych planów odbudowy zasobów przyrodniczych

Krajowy plan odbudowy zasobów przyrodniczych obejmuje okres do 2050 r. wraz z terminami pośrednimi dotyczącymi celów i obowiązków określonych w art. 4-13.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu krajowy plan odbudowy zasobów przyrodniczych przedkładany zgodnie z art. 16 i art. 17 ust. 6 może - w odniesieniu do okresu od dnia 1 lipca 2032 r. i do czasu przeglądu zgodnie z art. 19 ust. 1 - ograniczać się do strategicznego przeglądu:

elementów, o których mowa w ust. 3; oraz

treści, o których mowa w ust. 4 i 5.

Zmieniony krajowy plan odbudowy zasobów przyrodniczych będący wynikiem przeglądu, który ma zostać przeprowadzony do dnia 30 czerwca 2032 r. zgodnie z art. 19 ust. 1, może - w odniesieniu do okresu od dnia 1 lipca 2042 r. i do czasu przeglądu, który ma być przeprowadzony do dnia 30 czerwca 2042 r. zgodnie z art. 19 ust. 1 - ograniczać się do strategicznego przeglądu elementów i treści określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

Każde państwo członkowskie uwzględnia w swoich krajowych planach odbudowy zasobów przyrodniczych następujące elementy, stosując jednolity format ustanowiony zgodnie z ust. 7 niniejszego artykułu:

kwantyfikację obszarów, które mają zostać odbudowane, aby osiągnąć cele w zakresie odbudowy określone w art. 412, na podstawie prac przygotowawczych przeprowadzonych zgodnie z art. 14 i orientacyjnych map potencjalnych obszarów do odbudowy;

jeżeli państwo członkowskie stosuje odstępstwo określone w art. 4 ust. 5 lub art. 5 ust. 3, uzasadnienie powodów, dla których nie jest możliwe wprowadzenie do 2050 r. środków odbudowy niezbędnych do osiągnięcia właściwej powierzchni referencyjnej określonego typu siedliska oraz uzasadnienie niższego odsetka ustalonego na podstawie tych artykułów, określonego przez to państwo członkowskie;

opis planowanych lub wprowadzonych środków odbudowy służących realizacji celów odbudowy i wypełnieniu obowiązków określonych w art. 4-13 niniejszego rozporządzenia oraz doprecyzowanie, które z tych środków odbudowy zaplanowano lub wdrożono w ramach sieci Natura 2000 ustanowionej zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG;

specjalną sekcję określającą środki służące wypełnieniu obowiązków określonych w art. 4 ust. 9 i art. 5 ust. 7;

jeżeli państwo członkowskie stosuje odstępstwo określone w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, uzasadnienie sposobu, w jaki odsetki określone zgodnie z tym artykułem nie uniemożliwiają osiągnięcia lub utrzymania na krajowym poziomie biogeograficznym właściwego stanu ochrony odpowiednich typów siedlisk, określonego zgodnie z art. 1 lit. e) dyrektywy 92/43/EWG;

środki mające na celu zapewnienie, aby stan obszarów występowania typów siedlisk wymienionych w załącznikach I i II nie uległ pogorszeniu tam, gdzie osiągnięto dobry stan, jak również aby stan siedlisk gatunków, o których mowa w art. 4 ust. 7 i art. 5 ust. 5, nie uległ znacznemu pogorszeniu na obszarach, gdzie osiągnięto wystarczającą jakość siedlisk gatunków, zgodnie z art. 4 ust. 11 i art. 5 ust. 9;

w stosownych przypadkach opis sposobu stosowania art. 4 ust. 13 na jego terytorium, w tym:

(i)

wyjaśnienie systemu środków kompensujących, które mają zostać podjęte w odniesieniu do każdego znaczącego pogorszenia, jak również niezbędne monitorowanie i sprawozdawczość dotyczące znacznego pogorszenia stanu typów siedlisk i siedlisk gatunków oraz podjętych środków kompensujących;

(ii)

wyjaśnienie sposobu zapewnienia, aby wdrożenie art. 4 ust. 13 nie miało wpływu na osiągnięcie celów i realizację celów określonych w art. 1, 4 i 5;

środki mające na celu utrzymanie typów siedlisk wymienionych w załącznikach I i II w dobrym stanie na obszarach, na których występują, oraz mające na celu zapobieganie znacznemu pogorszeniu stanu innych obszarów, gdzie występują typy siedlisk wymienione w załącznikach I i II, zgodnie z art. 4 ust. 12 i art. 5 ust. 10;

wykaz barier oraz barier wyznaczonych do usunięcia zgodnie z art. 9 ust. 1, plan ich usunięcia zgodnie z art. 9 ust. 2 oraz szacowaną od 2020 r. do 2030 r. i do 2050 r. długość rzek, które dzięki usunięciu tych barier staną się rzekami o swobodnym przepływie, jak również wszelkie inne środki służące przywróceniu naturalnych funkcji równin zalewowych zgodnie z art. 9 ust. 3;

zestawienie wskaźników dla ekosystemów rolniczych wybranych zgodnie z art. 11 ust. 2 oraz ich przydatności do wykazania zwiększenia różnorodności biologicznej w ekosystemach rolniczych w danym państwie członkowskim;

w stosownych przypadkach uzasadnienie ponownego nawadniania torfowisk w niższej proporcji, niż określono w art. 11 ust. 4 akapit pierwszy lit. a)-c);

zestawienie wskaźników dla ekosystemów leśnych wybranych zgodnie z art. 12 ust. 3 oraz ich przydatności do wykazania zwiększenia różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych w danym państwie członkowskim;

opis wkładu w realizację zobowiązania, o którym mowa w art. 13;

termin wdrożenia środków odbudowy zgodnie z art. 4-12;

specjalną sekcję określającą dostosowane do potrzeb środki odbudowy w najbardziej oddalonych regionach państw członkowskich, w zależności od przypadku;

monitorowanie odbudowywanych obszarów zgodnie z art. 4 i 5, proces oceny skuteczności środków odbudowy wprowadzonych zgodnie z art. 4-12 oraz zmiany tych środków w stosownych przypadkach, aby zapewnić realizację celów i obowiązków określonych w art. 4-13;

odniesienie do przepisów służących zapewnieniu, aby środki odbudowy, o których mowa w art. 4-12, wywarły trwałe, długoterminowe i zrównoważone skutki;

szacowane dodatkowe korzyści w zakresie łagodzenia zmiany klimatu oraz neutralności degradacji gruntów powiązane ze środkami odbudowy na przestrzeni czasu;

przewidywalne skutki społeczno-gospodarcze i szacowane korzyści wynikające z wdrożenia środków odbudowy, o których mowa w art. 4-12;

specjalną sekcję dotyczącą sposobu, w jaki w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych uwzględniono:

(i)

znaczenie scenariuszy zmiany klimatu dla planowania rodzaju i lokalizacji środków odbudowy;

(ii)

potencjał środków odbudowy w zakresie minimalizowania wpływu zmiany klimatu na przyrodę, zapobiegania klęskom żywiołowym lub łagodzenia ich wpływu i wspierania przystosowania się;

(iii)

synergie z krajowymi strategiami lub planami przystosowawczymi oraz krajowymi sprawozdaniami oceniającymi ryzyko związane z klęskami żywiołowymi;

(iv)

zarys wzajemnych powiązań między środkami uwzględnionymi w krajowym planie odbudowy zasobów przyrodniczych a środkami uwzględnionymi w krajowym planie w dziedzinie energii i klimatu;

przewidywane potrzeby w zakresie finansowania wdrożenia środków odbudowy, w tym opis wsparcia dla zainteresowanych stron, na które mają wpływ środki odbudowy lub inne nowe obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia, oraz środki planowanego finansowania publicznego lub prywatnego, w tym finansowanie lub współfinansowanie za pomocą unijnych instrumentów finansowania;

wskazanie, które dotacje mają negatywny wpływ na osiągnięcie celów i wypełnienie obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu;

podsumowanie procesu przygotowywania i ustanawiania krajowego planu odbudowy zasobów przyrodniczych, w tym informacje na temat udziału społeczeństwa oraz sposobu uwzględnienia potrzeb społeczności lokalnych i zainteresowanych stron;

specjalną sekcję wskazującą sposób, w jaki uwagi Komisji dotyczące projektu krajowego planu odbudowy zasobów przyrodniczych, o których mowa w art. 17 ust. 4, zostały uwzględnione zgodnie z art. 17 ust. 5; jeżeli dane państwo członkowskie nie uwzględnia danej uwagi Komisji w całości lub w znacznej mierze, przedstawia uzasadnienie.

Krajowy plan odbudowy zasobów przyrodniczych w stosownych przypadkach obejmuje środki ochronne i środki zarządzania, które państwo członkowskie zamierza wprowadzić w ramach WPRyb, w tym środki ochronne określone we wspólnych rekomendacjach, które państwo członkowskie zamierza zainicjować zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013, o której mowa w art. 18 niniejszego rozporządzenia, jak również wszelkie istotne informacje na temat tych środków.

Krajowe plany odbudowy zasobów przyrodniczych zawierają przegląd wzajemnych zależności między środkami zawartymi w krajowym planie odbudowy a krajowym planem strategicznym w ramach WPR.

W stosownych przypadkach krajowe plany odbudowy zasobów przyrodniczych zawierają przegląd kwestii związanych z różnorodnością sytuacji w różnych regionach, o których mowa w art. 14 ust. 16 lit. c).

Komisja przyjmuje - w drodze aktów wykonawczych - jednolity format krajowych planów odbudowy zasobów przyrodniczych. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. Przy opracowywaniu jednolitego formatu Komisja korzysta ze wsparcia EEA. Do dnia 1 grudnia 2024 r. Komisja przedkłada projekt aktów wykonawczych komitetowi, o którym mowa w art. 24 ust. 1.