Art. 23. - Wymogi dotyczące infrastruktury transportowej dla sieci bazowej - Rozporządzenie 2024/1679 w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej, zmieniające rozporządzenia (UE) 2021/1153 i (UE) nr 913/2010 oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1315/2013

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1679

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 czerwca 2024 r.

Artykuł  23

Wymogi dotyczące infrastruktury transportowej dla sieci bazowej

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby najpóźniej w dniu 31 grudnia 2030 r. porty śródlądowe w sieci bazowej spełniały art. 22 ust. 2 oraz wymogi określone w art. 22 ust. 1 lit. a) i b), a najpóźniej w dniu 31 grudnia 2040 r. - wymogi określone w art. 22 ust. 1 lit. c).

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby sieć śródlądowych dróg wodnych, z uwzględnieniem połączeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. e), była utrzymywana w sposób umożliwiający użytkownikom wydajną, niezawodną i bezpieczną żeglugę dzięki zapewnieniu minimalnych wymogów dla dróg wodnych oraz ustanowionych w ust. 3 niniejszego artykułu minimalnych wymogów dotyczących poziomów usług (dobre warunki nawigacyjne).

Państwa członkowskie zapobiegają pogarszaniu się dobrych warunków nawigacyjnych, a także zapobiegają pogarszaniu się obecnego stanu tych części sieci, które przekraczały te minimalne wymogi już w dniu 18 lipca 2024 r.

3. Państwa członkowskie w szczególności zapewniają, aby najpóźniej do dnia 31 grudnia 2030 r.:

a) w rzekach, kanałach, jeziorach, lagunach, portach śródlądowych i drogach dostępu do nich głębokość szlaku wodnego wynosiła co najmniej 2,5 m oraz minimalna wysokość pod mostami zamkniętymi wynosiła co najmniej 5,25 m przy określonych porównawczych poziomach wody, które są przekraczane w określonej liczbie dni w roku w oparciu o średnią statystyczną;

b) państwa członkowskie publikowały na publicznie dostępnej stronie internetowej liczbę dni w roku, o których mowa w lit. a), w których rzeczywisty poziom wody przekracza określony porównawczy poziom wody dla głębokości szlaku wodnego lub go nie osiąga, a także średni czas oczekiwania przy każdej śluzie;

c) operatorzy śluz zapewniali, aby śluzy były obsługiwane i utrzymywane w taki sposób, aby zminimalizować czas oczekiwania; oraz

d) rzeki, kanały, jeziora i laguny były wyposażone w RIS w odniesieniu do wszystkich usług zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/44/WE ⁵⁰ , tak aby użytkownikom transgranicznym zagwarantować informacje w czasie rzeczywistym.

Do celów lit. a) niniejszego ustępu porównawcze poziomy wody są ustalane na podstawie liczby dni w roku, w których rzeczywisty poziom wody przekroczył określony porównawczy poziom wody. Z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez zainteresowane państwa członkowskie zgodnie z art. 172 akapit drugi TFUE Komisja przyjmuje akty wykonawcze, które będą opracowywane w ścisłej współpracy z takimi państwami członkowskimi po konsultacji z zainteresowanymi koordynatorami europejskimi oraz - w stosownych przypadkach - w konsultacji z ustanowionymi na podstawie umów międzynarodowych komisjami ds. żeglugi rzecznej, określające w odniesieniu do poszczególnych korytarzy, dróg wodnych lub odcinków dróg wodnych porównawcze poziomy wody, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu. Te akty wykonawcze są spójne z wymogami określonymi w konwencjach międzynarodowych, umowach zawartych między państwami członkowskimi, w tym w regulacjach przyjętych przez ustanowione na podstawie takich konwencji lub umów komisje ds. żeglugi rzecznej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 61 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

4. Na wniosek państwa członkowskiego, w należycie uzasadnionych przypadkach, Komisja przyjmuje akty wykonawcze przyznające zwolnienia z wymogów, o których mowa w ust. 2 i 3, w odniesieniu do poszczególnych dróg wodnych i, w stosownych przypadkach, odcinków dróg wodnych, ze względu na szczególne ograniczenia geograficzne lub znaczące ograniczenia fizyczne, negatywny wynik analizy kosztów i korzyści społeczno-gospodarczych lub znaczący negatywny wpływ na środowisko, różnorodność biologiczną lub dziedzictwo kulturowe. Każdy taki wniosek jest należycie uzasadniony. Wniosek o zwolnienia jest w stosownych przypadkach koordynowany z sąsiadującym państwem członkowskim lub sąsiadującymi państwami członkowskimi. Sąsiadujące państwa członkowskie mogą przedstawić opinię państwu członkowskiemu składającemu wniosek o zwolnienie. Państwo członkowskie dołącza do swojego wniosku opinie sąsiadujących państw członkowskich. Państwo członkowskie może w jednym wniosku wystąpić o przyznanie kilku zwolnień.

Komisja ocenia wniosek w świetle uzasadnienia przedstawionego na podstawie akapitu pierwszego. Komisja należycie uwzględnia opinie zainteresowanych sąsiadujących państw członkowskich.

Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego o dodatkowe informacje nie później niż w terminie 30 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku na podstawie akapitu pierwszego. Jeżeli Komisja uzna, że przekazane informacje są niewystarczające, może w ciągu 30 dni kalendarzowych od otrzymania dodatkowych informacji zwrócić się do państwa członkowskiego o ich uzupełnienie.

Komisja podejmuje decyzję w sprawie zwolnienia będącego przedmiotem wniosku nie później niż sześć miesięcy od otrzymania wniosku na podstawie akapitu pierwszego lub, w przypadku gdy zainteresowane państwa członkowskie przekazały dodatkowe informacje na podstawie akapitu trzeciego, nie później niż cztery miesiące od ostatniej daty otrzymania takich informacji, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. W przypadku braku wyraźnej decyzji Komisji w takich terminach uznaje się, że zwolnienie zostało przyznane.

Komisja informuje pozostałe państwa członkowskie o zwolnieniach przyznanych na podstawie niniejszego artykułu.

Pogorszenie spełniania minimalnych wymogów spowodowane bezpośrednim działaniem człowieka lub brakiem staranności w utrzymaniu sieci śródlądowych dróg wodnych nie jest uznawane za przypadek uzasadniający przyznanie zwolnienia.

5. W przypadku siły wyższej państwa członkowskie przywracają warunki żeglowności do ich poprzedniego stanu, gdy tylko pozwala na to sytuacja.

6. Komisja może przyjąć wytyczne zapewniające spójne podejście do stosowania dobrych warunków nawigacyjnych w Unii. Wytyczne te mogą obejmować w szczególności:

a) parametry szczegółowe dotyczące rzek o swobodnym biegu;

b) parametry uzupełniające dotyczące szerokości żeglownej kanału;

c) rozmieszczanie infrastruktury energii alternatywnej w celu zapewnienia dostępu do paliw alternatywnych w całym korytarzu;

d) korzystanie z cyfrowych zastosowań sieci i procesów automatyzacji;

e) odporność infrastruktury na zmianę klimatu, zagrożenia naturalne i katastrofy spowodowane przez człowieka lub celowe zakłócenia; lub

f) wprowadzanie i promowanie nowych technologii i innowacji w zakresie bezemisyjnych i niskoemisyjnych paliw energetycznych i układów napędowych.

⁵⁰ Dyrektywa 2005/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zharmonizowanych usług informacji rzecznej (RIS) na śródlądowych drogach wodnych we Wspólnocie (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 152).