Art. 43. - Warunki stosowania azylowej procedury granicznej - Rozporządzenie 2024/1348 w sprawie ustanowienia wspólnej procedury ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii i uchylenia dyrektywy 2013/32/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1348

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  43

Warunki stosowania azylowej procedury granicznej

1. Po przeprowadzeniu kontroli przesiewowej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2024/1356 w stosownych przypadkach i pod warunkiem, że osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową nie zezwolono jeszcze na wjazd na terytorium państw członkowskich, państwo członkowskie może, zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami przewidzianymi w rozdziale II, rozpatrzyć wniosek w ramach procedury granicznej, w przypadku gdy z wnioskiem tym wystąpił obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec, który nie spełnia warunków wjazdu na terytorium państwa członkowskiego określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/399. Procedura graniczna może mieć miejsce:

a) w następstwie wystąpienia z wnioskiem na przejściu granicznym na granicy zewnętrznej lub w strefie tranzytowej;

b) w następstwie zatrzymania w związku z niedozwolonym przekroczeniem granicy zewnętrznej;

c) w następstwie zejścia na ląd na terytorium państwa członkowskiego po operacji poszukiwawczo-ratowniczej;

d) w następstwie relokacji przeprowadzonej zgodnie z art. 67 ust. 11 rozporządzenia (UE) 2024/1351.

2. Bez uszczerbku dla art. 51 ust. 2 i art. 53 ust. 2 osobom ubiegającym się o ochronę międzynarodową podlegającym procedurze granicznej nie zezwala się na wjazd na terytorium państwa członkowskiego. Wszelkie środki podejmowane przez państwa członkowskie w celu zapobieżenia niedozwolonemu wjazdowi na ich terytorium muszą być zgodne (UE) 2024/1346.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 51 ust. 2 akapit pierwszy ostatnie zdanie osobie ubiegającej się o ochronę międzynarodową nie zezwala się na wjazd na terytorium państwa członkowskiego, jeżeli:

a) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie ma prawa do pozostania na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. a) lub c);

b) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie ma prawa do pozostawania na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z art. 68 i nie złożyła wniosku o zezwolenie na pozostanie do celów procedury odwoławczej w mającym zastosowanie terminie;

c) osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową nie ma prawa do pozostawania na terytorium państwa członkowskiego zgodnie z art. 68, a sąd lub trybunał postanowiły, że osoba ta nie może uzyskać zezwolenia na pozostanie w oczekiwaniu na wynik postępowania odwoławczego.

W przypadkach, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, jeżeli wobec osoby ubiegającej się o ochronę międzynarodową wydano decyzję nakazującą powrót zgodnie z dyrektywą 2008/115/WE lub odmówiono mu wjazdu zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2016/399, zastosowanie ma art. 4 rozporządzenia (UE) 2024/1349.

4. Bez uszczerbku i w ramach uzupełnienia mechanizmu monitorowania ustanowionego w art. 14 rozporządzenia (UE) 2021/2303, każde państwo członkowskie przewiduje mechanizm monitorowania praw podstawowych w odniesieniu do procedury granicznej spełniający kryteria określone w art. 10 rozporządzenia (UE) 2024/1356.