Art. 5. - Potrzeba ochrony międzynarodowej powstała po przybyciu do państwa członkowskiego - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  5

Potrzeba ochrony międzynarodowej powstała po przybyciu do państwa członkowskiego

1. Za podstawę uzasadnionej obawy przed prześladowaniem lub rzeczywistego ryzyka doznania poważnej krzywdy można uznać:

a) zdarzenia, które miały miejsce po tym, jak osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową opuściła kraj pochodzenia; lub

b) działalność, w jaką osoba ubiegająca się o ochronę międzynarodową zaangażowała się po opuszczeniu kraju pochodzenia, w szczególności jeżeli ustalono, że działalność ta stanowi wyraz i kontynuację przekonań, światopoglądu lub zapatrywań posiadanych w kraju pochodzenia.

2. Jeżeli ryzyko prześladowania lub poważnej krzywdy wynika z okoliczności wywołanych przez osobę ubiegającą się o ochronę międzynarodową po opuszczeniu kraju pochodzenia wyłącznie lub głównie w celu stworzenia warunków niezbędnych do ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej, organ rozstrzygający może odmówić udzielenia ochrony międzynarodowej, o ile każda decyzja podjęta w sprawie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej będzie zgodna z Konwencją genewską dotyczącą statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r. uzupełnioną Protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r. (zwaną dalej "konwencją genewską"), Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (EKPC) i Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej.