Art. 33. - Małoletni bez opieki - Rozporządzenie 2024/1347 w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako osób korzystających z ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, zmieniające dyrektywę Rady 2003/109/WE oraz uchylające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2024.1347

Akt oczekujący

Wersja od: 22 maja 2024 r.

Artykuł  33

Małoletni bez opieki

1. Właściwe organy podejmują niezbędne działania na podstawie prawa krajowego w celu ustanowienia opiekuna dla małoletniego bez opieki tak szybko, jak to możliwe po udzieleniu mu ochrony międzynarodowej.

Właściwe organy mogą pozostawić tę samą osobę wyznaczoną na przedstawiciela na podstawie art. 23 ust. 2 lit. b rozporządzenia (UE) 2024/1348 lub na podstawie art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy (UE) 2024/1346 do działania w charakterze opiekuna, bez konieczności formalnego ustanowienia.

Przedstawiciele, o których mowa w art. 23 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2024/1348 lub art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy (UE) 2024/1346 pozostają odpowiedzialni za małoletniego bez opieki do chwili ustanowienia opiekuna.

Organizacje lub osoby fizyczne, których interesy naruszają lub mogą naruszać interesy małoletniego bez opieki, nie kwalifikują się do ustanowienia ich opiekunem tego małoletniego.

Jeżeli opiekunem ustanowiona została organizacja, wyznacza ona jak najszybciej osobę fizyczną odpowiedzialną za wypełnianie obowiązków opiekuna małoletniego bez opieki zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia, zgodnie z zasadą zabezpieczenia najlepszego interesu dziecka i aby zagwarantować ogólne dobro małoletniego bez opieki, opiekun:

a) zapewnia małoletniemu bez opieki dostęp do wszystkich praw wynikających w niniejszego rozporządzenia;

b) pomaga małoletniemu bez opieki i, w stosownych przypadkach, reprezentuje go w razie pozbawienia go statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej; oraz

c) w stosownych przypadkach pomaga w poszukiwaniu rodziny zgodnie z ust. 7.

Opiekunowie:

a) posiadają niezbędną wiedzę i przechodzą początkowe, a następnie dalsze odpowiednie szkolenia dotyczące praw i potrzeb małoletnich bez opieki, w tym wszelkich obowiązujących norm ochrony dzieci;

b) są związani zasadami poufności przewidzianymi w prawie krajowym w odniesieniu do każdej informacji uzyskanej podczas wykonywania pracy;

c) zgodnie z rejestrem karnym nie figurują jako sprawcy przestępstw ani wykroczeń związanych z dziećmi ani przestępstw ani wykroczeń, które budzą poważne wątpliwości co do zdolności do bycia odpowiedzialnym za dzieci.

3. Właściwe organy powierzają poszczególnym opiekunom reprezentację proporcjonalnej i odpowiednio ograniczonej liczby małoletnich bez opieki, tak aby opiekunowie mogli skutecznie wykonywać swoje zadania oraz aby małoletni bez opieki mieli faktyczny dostęp do przysługujących im praw i świadczeń.

4. Zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskie zapewniają, aby istniały podmioty, w tym organy sądowe, lub osoby odpowiedzialne za bieżące nadzorowanie i monitorowanie opiekunów w celu zapewnienia, by opiekunowie wykonywali swoje zadania w zadowalający sposób.

Podmioty i osoby, o których mowa w akapicie pierwszym, kontrolują pracę opiekunów, w szczególności jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że opiekunowie nie wykonują swoich zadań w zadowalający sposób. Te podmioty lub osoby bezzwłocznie rozpatrują wszelkie skargi złożone przez małoletnich bez opieki na ich opiekunów.

W razie potrzeby właściwe organy zastępują osobę działającą w charakterze opiekuna, w szczególności jeżeli uznają, że osoba ta nie wypełnia swoich zadań w należyty sposób.

Właściwe organy wyjaśniają małoletnim bez opieki - w sposób dostosowany do jego wieku i zrozumiały dla niego - jak bezpiecznie i z zachowaniem poufności złożyć skargę na opiekuna.

5. Uwzględniając najlepszy interes dziecka, właściwe organy umieszczają małoletnich bez opieki:

a) z dorosłym krewnym;

b) w rodzinie zastępczej;

c) w ośrodkach specjalizujących się w przyjmowaniu małoletnich; lub

d) w innych miejscach odpowiednich do przyjmowania małoletnich.

Opinie małoletnich bez opieki uwzględnia się stosownie do ich wieku i stopnia dojrzałości.

6. W miarę możliwości nie rozdziela się rodzeństwa, uwzględniając najlepszy interes małoletnich bez opieki, a w szczególności ich wiek i stopień dojrzałości. Zmiany miejsca pobytu małoletnich bez opieki musza być ograniczone do minimum.

7. Jeżeli poszukiwanie członków rodziny małoletniego bez opieki rozpoczęto, zanim temu małoletniemu udzielono ochrony międzynarodowej, jest ono kontynuowane po udzieleniu ochrony międzynarodowej. Jeżeli poszukiwania członków rodziny jeszcze nie rozpoczęto, rozpoczyna się je jak najszybciej po nadaniu statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej, pod warunkiem że przemawia za tym najlepszy interes małoletniego.

Jeżeli może dojść do zagrożenia życia lub integralności fizycznej małoletniego lub bliskich krewnych małoletniego, szczególnie gdy pozostali oni w kraju pochodzenia, podejmuje się starania, aby zapewnić poufność gromadzenia, przetwarzania i obiegu informacji dotyczących tych osób w celu uniknięcia stwarzania zagrożenia dla ich bezpieczeństwa.