Art. 3. - Unijne cyfrowe zaświadczenie COVID - Rozporządzenie 2021/953 w sprawie ram wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2021.211.1

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 2022 r.

Artykuł  3

Unijne cyfrowe zaświadczenie COVID

1. 20  Ramy unijnego cyfrowego zaświadczenia COVID umożliwiają wydawanie, transgraniczne weryfikowanie i uznawanie któregokolwiek z następujących zaświadczeń:

a) zaświadczenia potwierdzającego, że jego posiadacz otrzymał szczepionkę przeciwko COVID-19 w państwie członkowskim wydającym zaświadczenie (zaświadczenie o szczepieniu);

b) zaświadczenia potwierdzającego, że jego posiadacz poddał się testowi NAAT lub testowi antygenowemu wymienionemu w unijnym wspólnym wykazie testów antygenowych na COVID-19 uzgodnionym przez Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia, wykonanemu przez pracowników medycznych lub wykwalifikowany personel testujący w państwie członkowskim wydającym zaświadczenie, które wskazuje rodzaj testu, datę jego wykonania oraz wynik testu (zaświadczenie o wyniku testu);";

c) zaświadczenia potwierdzającego, że jego posiadacz powrócił do zdrowia po zakażeniu SARS-CoV-2 stwierdzonym na podstawie dodatniego wyniku testu NAAT lub testu antygenowego wymienionego w unijnym wspólnym wykazie testów antygenowych na COVID-19 uzgodnionym przez Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia, wykonanego przez pracowników medycznych lub wykwalifikowany personel testujący (zaświadczenie o powrocie do zdrowia).

Komisja publikuje unijny wspólny wykaz testów antygenowych na COVID-19 uzgodniony przez Komitet ds. Bezpieczeństwa Zdrowia, w tym jego aktualizacje.

2. Państwa członkowskie lub wyznaczone organy działające w imieniu państw członkowskich wydają zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w formie cyfrowej lub papierowej lub w obu tych formach. Przyszli posiadacze są uprawnieni do otrzymania zaświadczeń w wybranej przez siebie formie. Zaświadczenia te muszą być przyjazne dla użytkownika i zawierać interoperacyjny kod kreskowy umożliwiający weryfikację ich autentyczności, ważności i integralności. Kod kreskowy musi być zgodny ze specyfikacjami technicznymi ustanowionymi zgodnie z art. 9. Informacje zawarte w zaświadczeniach przedstawiane są również w formie czytelnej dla człowieka, co najmniej w języku urzędowym lub językach urzędowych wydającego państwa członkowskiego oraz w języku angielskim.

3. Dla każdego szczepienia, wyniku testu lub powrotu do zdrowia wydaje się odrębne zaświadczenie. Zaświadczenie takie nie zawiera danych z wcześniejszych zaświadczeń, chyba, że niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej.

4. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, wydawane są nieodpłatnie. Posiadacz jest uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o wydanie nowego zaświadczenia, jeżeli dane osobowe zawarte w pierwotnym zaświadczeniu, w tym na temat jego zaszczepienia, wyniku testu lub powrotu do zdrowia, nie są lub przestały być prawidłowe lub aktualne, lub jeżeli posiadacz nie ma już dostępu do pierwotnego zaświadczenia. W przypadku powtarzającej się utraty zaświadczenia pobierane mogą być odpowiednie opłaty za wydanie nowego zaświadczenia.

5. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 zawierają następujący tekst:

"Niniejsze zaświadczenie nie jest dokumentem podróży. Dowody naukowe dotyczące szczepień, testów i powrotu do zdrowia w związku z COVID-19 stale ewoluują, również w związku z pojawianiem się nowych, budzących obawy wariantów wirusa. Przed podróżą należy sprawdzić, jakie środki ochrony zdrowia publicznego i związane z nimi ograniczenia obowiązują w miejscu docelowym podróży".

Państwo członkowskie przekazuje posiadaczowi zrozumiałe, wyczerpujące i aktualne informacje na temat wydawania i celu zaświadczeń o szczepieniu, zaświadczeń o wyniku testu lub zaświadczeń o powrocie do zdrowia do celów niniejszego rozporządzenia.

6. Posiadanie zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, nie może być warunkiem wstępnym korzystania z prawa do swobodnego przemieszczania się.

7. Wydawanie zaświadczeń zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu nie może prowadzić do dyskryminacji ze względu na posiadanie określonego rodzaju zaświadczenia, o którym mowa w art. 5, 6 lub 7.

8. Wydawanie zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, nie wpływa na ważność innych dowodów poświadczających poddanie się szczepieniu, wynik testu lub powrót do zdrowia, wydanych przed dniem 1 lipca 2021 r. lub do innych celów, w szczególności do celów medycznych.

9. Podmioty świadczące transgraniczne usługi transportu pasażerskiego, zobowiązane na mocy krajowych przepisów do wdrożenia niektórych środków ochrony zdrowia publicznego w czasie pandemii COVID-19, zapewniają, aby weryfikacja zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, stanowiła element funkcjonowania transgranicznej infrastruktury transportowej, takiej jak, stosownie do przypadku, porty lotnicze, porty oraz dworce kolejowe i autobusowe.

10. Komisja może przyjmować akty wykonawcze przewidujące, ze zaświadczenia COVID-19 wydane przez państwo trzecie, z którym Unia i państwa członkowskie zawarły umowę w sprawie swobodnego przemieszczania się osób umożliwiającą umawiającym się stronom ograniczenie takiego swobodnego przemieszczania się ze względu na zdrowie publiczne w sposób niedyskryminujący i niezawierającą mechanizmu włączania aktów prawnych Unii, są równoważne zaświadczeniom wydawanym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku przyjęcia przez Komisję takich aktów wykonawczych, dane zaświadczenia uznaje się na warunkach określonych w art. 5 ust. 5, art. 6 ust. 5 i art. 7 ust. 8.

Przed przyjęciem takich aktów wykonawczych Komisja ocenia, czy dane państwo trzecie wydaje zaświadczenia równoważne zaświadczeniom wydawanym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i czy państwo to przedstawiło formalne gwarancje, że będzie uznawać zaświadczenia wydawane przez państwa członkowskie.

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 14 ust. 2.

11. 21  W razie potrzeby Komisja zwraca się do Komitetu ds. Bezpieczeństwa Zdrowia, ECDC lub EMA o wydanie wytycznych na temat dostępnych dowodów naukowych dotyczących skutków zdarzeń medycznych udokumentowanych w zaświadczeniach, o których mowa w ust. 1, w szczególności w odniesieniu do nowych wariantów SARS- CoV-2 budzących obawy, oraz na temat uznawania szczepionek przeciwko COVID-19 znajdujących się na etapie badań klinicznych w państwach członkowskich.

²⁰ Art. 3 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia nr 2022/1034 z dnia 29 czerwca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.173.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2022 r.

²¹ Art. 3 ust. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia nr 2022/1034 z dnia 29 czerwca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.173.37) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 czerwca 2022 r.