Rozporządzenie 2020/2170 dotyczące stosowania unijnych kontyngentów taryfowych i innych kontyngentów przywozowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2020.432.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 2024 r.

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2020/2170

z dnia 16 grudnia 2020 r.

dotyczące stosowania unijnych kontyngentów taryfowych i innych kontyngentów przywozowych

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ¹ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwana dalej "umową o wystąpieniu") została zawarta w imieniu Unii decyzją Rady (UE) 2020/135 ²  i weszła w życie w dniu 1 lutego 2020 r.

(2) W art. 4 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej załączonego do umowy o wystąpieniu (zwanego dalej "protokołem") podkreśla się, że Irlandia Północna jest częścią obszaru celnego Zjednoczonego Królestwa oraz że żadne z postanowień protokołu nie stanowi przeszkody dla Zjednoczonego Królestwa, aby włączyć Irlandię Północną w terytorialny zakres stosowania jego list koncesyjnych załączonych do Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (GATT 1994).

(3) Art. 13 ust. 1 protokołu stanowi, że niezależnie od wszelkich innych postanowień protokołu, wszelkie odniesienia do obszaru celnego Unii zawarte w mających zastosowanie postanowieniach protokołu lub w przepisach prawa Unii mających na podstawie protokołu zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej, odczytuje się jako obejmujące terytorium lądowe Irlandii Północnej.

(4) Na podstawie art. 5 ust. 3 protokołu unijne przepisy prawa celnego zdefiniowane w art. 5 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ³  mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej. Przepisy te, w związku z art. 5 ust. 1 akapit pierwszy i drugi protokołu w odniesieniu do towarów wprowadzanych do Irlandii Północnej spoza Unii, oznaczają, że unijne środki taryfowe, w tym kontyngenty taryfowe w ramach wspólnej taryfy celnej lub odpowiednich umów międzynarodowych, mają zastosowanie do takich towarów, jeżeli w ich przypadku istnieje ryzyko, że zostaną one następnie przemieszczone do Unii. Wspomniane kontyngenty taryfowe obejmują przywozowe kontyngenty taryfowe określone w listach zobowiązań Unii w ramach GATT 1994, przywozowe kontyngenty taryfowe uzgodnione w dwustronnych umowach międzynarodowych Unii, w tym kontyngenty oparte na odstępstwach od reguł pochodzenia dotyczących konkretnych produktów, przywozowe kontyngenty taryfowe w ramach unijnych systemów ochrony handlu, inne autonomiczne przywozowe kontyngenty taryfowe oraz wywozowe kontyngenty taryfowe przewidziane w umowach z państwami trzecimi.

(5) Na podstawie art. 5 ust. 4 protokołu przepisy prawa Unii wymienione w załączniku 2 do protokołu mają również zastosowanie, na warunkach określonych w tym załączniku, do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej. Załącznik ten obejmuje ustawodawstwo Unii, w którym przewidziano określone kontyngenty przywozowe.

(6) Umowy dwustronne między Unią a Zjednoczonym Królestwem wynikające z protokołu nie powodują powstania praw i obowiązków państw trzecich. W związku z tym żaden przywóz na podstawie unijnych przywozowych kontyngentów taryfowych lub innych kontyngentów przywozowych mających zastosowanie do towarów pochodzących z państwa trzeciego wprowadzonych do Irlandii Północnej nie może zostać zaliczony na poczet praw tego państwa trzeciego wobec Unii, chyba że to państwo trzecie wyraziło na to zgodę. Sytuacja ta stwarza zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania unijnego rynku wewnętrznego i dla integralności wspólnej polityki handlowej, z uwagi na możliwe obchodzenie unijnych kontyngentów taryfowych lub innych kontyngentów przywozowych.

(7) W celu wyeliminowania tego ryzyka, unijne przywozowe kontyngenty taryfowe i inne kontyngenty przywozowe powinny być dostępne wyłącznie w odniesieniu do towarów przywożonych do Unii i dopuszczonych w niej do obrotu, a nie w odniesieniu do towarów przywożonych do Irlandii Północnej i dopuszczonych w niej do obrotu.

(8) Każda umowa Unii z państwem trzecim, w której przewiduje się wywozowe kontyngenty taryfowe, ma zastosowanie wyłącznie do towarów przywożonych do Unii. W związku z tym wspomniane państwo trzecie mogłoby odmówić wydania pozwoleń na wywóz w odniesieniu do bezpośredniego przywozu do Irlandii Północnej.

(9) Na mocy art. 5 ust. 3 i 4 protokołu w związku z jego art. 13 ust. 3 niniejsze rozporządzenie stosuje się również do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1  ⁴  

Towary przywożone spoza Unii kwalifikują się do traktowania zgodnie z unijnymi przywozowymi kontyngentami taryfowymi lub innymi kontyngentami przywozowymi bądź zgodnie z wywozowymi kontyngentami taryfowymi, które są stosowane przez państwa trzecie, jedynie w przypadku dopuszczenia tych towarów do obrotu na następujących terytoriach:

– terytorium Królestwa Belgii,

– terytorium Republiki Bułgarii,

– terytorium Republiki Czeskiej,

– terytorium Królestwa Danii, z wyjątkiem Wysp Owczych i Grenlandii,

– terytorium Republiki Federalnej Niemiec, z wyjątkiem wyspy Helgoland i terytorium Büsingen (Traktat z dnia 23 listo pada 1964 r. między Republiką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską),

– terytorium Republiki Estońskiej,

– terytorium Irlandii,

– terytorium Republiki Greckiej,

– terytorium Królestwa Hiszpanii, z wyjątkiem Ceuty i Melilli,

– terytorium Republiki Francuskiej, z wyjątkiem francuskich krajów i terytoriów zamorskich, do których mają zastosowanie postanowienia części czwartej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ale obejmujące terytorium Monako określone w konwencji celnej podpisanej w Paryżu w dniu 18 maja 1963 r. (Journal officiel de la République française z dnia 27 września 1963 r., s. 8679),

– terytorium Republiki Chorwacji,

– terytorium Republiki Włoskiej, z wyjątkiem gminy Livigno,

– terytorium Republiki Cypryjskiej, zgodnie z postanowieniami Aktu przystąpienia z 2003 r.,

– terytorium Republiki Łotewskiej,

– terytorium Republiki Litewskiej,

– terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga,

– terytorium Węgier,

– terytorium Malty,

– terytorium Królestwa Niderlandów w Europie,

– terytorium Republiki Austrii,

– terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

– terytorium Republiki Portugalskiej,

– terytorium Rumunii,

– terytorium Republiki Słowenii,

– terytorium Republiki Słowackiej,

– terytorium Republiki Finlandii,

– terytorium Królestwa Szwecji, oraz

– terytorium stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa w Akrotiri i Dhekelia, określonych w Traktacie dotyczącym ustanowienia Republiki Cypryjskiej, podpisanym w Nikozji w dniu 16 sierpnia 1960 r.

Towary wymienione w załączniku pochodzące ze Zjednoczonego Królestwa i podlegające środkom ochronnym na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/159 ⁵ , które są przywiezione do Irlandii Północnej transportem bezpośrednim z innych części Zjednoczonego Królestwa, również kwalifikują się do traktowania zgodnie z unijnymi przywozowymi kontyngentami taryfowymi, jeżeli towary te są dopuszczone do obrotu na terytorium Irlandii Północnej.

Artykuł  1a  ⁶  

Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 1b, aktów delegowanych zmieniających niniejsze rozporządzenie w celu dodania do wykazu zamieszczonego w załączniku niektórych kategorii towarów pochodzących ze Zjednoczonego Królestwa i podlegających środkom ochronnym na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, które są przywiezione do Irlandii Północnej transportem bezpośrednim z innych części Zjednoczonego Królestwa, pod warunkiem że Zjednoczone Królestwo wykaże w sposób zadowalający Unię potrzebę dopuszczenia tych towarów do obrotu w Irlandii Północnej.

Artykuł  1b  ⁷  

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 1a, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 lipca 2023 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 1a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ⁸ .

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 1a wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2020 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący
D. M. SASSOLI	M.ROTH

ZAŁĄCZNIK ⁹  

Opis kontyngentu taryfowego	Kody nomenklatury scalonej (CN) (1)
Kategoria stali 7	7208 51 20, 7208 51 91, 7208 51 98, 7208 52 91, 7208 90 20, 7208 90 80, 7210 90 30, 7225 40 12, 7225 40 40, 7225 40 60, 7225 99 00
Kategoria stali 8	7219 11 00, 7219 12 10, 7219 12 90, 7219 13 10, 7219 13 90, 7219 14 10, 7219 14 90, 7219 22 10, 7219 22 90, 7219 23 00, 7219 24 00, 7220 11 00, 7220 12 00
Kategoria stali 9	7219 31 00, 7219 32 10, 7219 32 90, 7219 33 10, 7219 33 90, 7219 34 10, 7219 34 90, 7219 35 10, 7219 35 90, 7219 90 20, 7219 90 80, 7220 20 21, 7220 20 29, 7220 20 41, 7220 20 49, 7220 20 81, 7220 20 89, 7220 90 20, 7220 90 80
Kategoria stali 13	7214 20 00, 7214 99 10
Kategoria stali 17	7216 31 10, 7216 31 90, 7216 32 11, 7216 32 19, 7216 32 91, 7216 32 99, 7216 33 10, 7216 33 90
Kategoria stali 25 A	7305 11 00, 7305 12 00
Kategoria stali 28	7217 10 10, 7217 10 31, 7217 10 39, 7217 10 50, 7217 10 90, 7217 20 10, 7217 20 30, 7217 20 50, 7217 20 90, 7217 30 41, 7217 30 49, 7217 30 50, 7217 30 90, 7217 90 20, 7217 90 50, 7217 90 90
^(1) Zgodnie z definicją w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

¹ Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 26 listopada 2020 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 4 grudnia 2020 r.

² Decyzja Rady (UE) 2020/135 z dnia 30 stycznia 2020 r. w sprawie zawarcia Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. L 29 z 31.1.2020, s. 1).

³ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

⁴ Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2023/1321 z dnia 14 czerwca 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.166.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2023 r.

⁵ Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/159 z dnia 31 stycznia 2019 r. nakładające ostateczne środki ochronne w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali (Dz.U. L 31 z 1.2.2019, s. 27).

⁶ Art. 1a dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2023/1321 z dnia 14 czerwca 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.166.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2023 r.

⁷ Art. 1b dodany przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2023/1321 z dnia 14 czerwca 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.166.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2023 r.

⁸ Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

⁹ Załącznik:

- dodany przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2023/1321 z dnia 14 czerwca 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.166.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2023 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/2777 z dnia 3 października 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2777) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2024 r.