Rozdział 3 - TRANSGRANICZNE OFEROWANIE I MOŻLIWOŚĆ TRANSGRANICZNEGO PRZENOSZENIA OIPE - Rozporządzenie 2019/1238 w sprawie ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (OIPE)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2019.198.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 9 stycznia 2024 r.

ROZDZIAŁ  III

TRANSGRANICZNE OFEROWANIE I MOŻLIWOŚĆ TRANSGRANICZNEGO PRZENOSZENIA OIPE

SEKCJA  I

Swoboda świadczenia usług i swoboda przedsiębiorczości

Artykuł  14

Korzystanie ze swobody świadczenia usług i swobody przedsiębiorczości przez dostawców OIPE i dystrybutorów OIPE

1. Dostawcy OIPE mogą oferować OIPE, a dystrybutorzy OIPE mogą dystrybuować OIPE na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego w ramach swobody świadczenia usług lub swobody przedsiębiorczości, pod warunkiem że czynią to w zgodzie z odpowiednimi przepisami i procedurami ustanowionymi w mających do nich zastosowanie aktach ustawodawczych Unii lub na podstawie tych aktów, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. a), b), d) i e) lub art. 10 ust. 2 i po powiadomieniu o zamiarze otwarcia subkonta dla tego przyjmującego państwa członkowskiego zgodnie z art. 21.

2. Dostawcy OIPE, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c) i f), przestrzegają zasad określonych w art. 15.

Artykuł  15

Korzystanie ze swobody świadczenia usług przez IORP i ZAFI z UE

1. Dostawcy OIPE, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c) i f), którzy zamierzają oferować OIPE oszczędzającym w ramach OIPE na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego po raz pierwszy w ramach swobody świadczenia usług, przekazują właściwym organom swojego rodzimego państwa członkowskiego, po powiadomieniu o zamiarze otwarcia subkonta dla tego przyjmującego państwa członkowskiego zgodnie z art. 21, następujące informacje:

a) nazwa i adres dostawcy OIPE;

b) państwo członkowskie, w którym dostawca OIPE zamierza oferować lub prowadzić dystrybucję OIPE wśród oszczędzających w ramach OIPE.

2. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia przekazują informacje w terminie 10 dni roboczych od daty ich otrzymania do przyjmującego państwa członkowskiego wraz z potwierdzeniem, że dostawca OIPE, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, spełnia wymogi określone w art. 6 ust. 1. Informacje te są przekazywane właściwym organom przyjmującego państwa członkowskiego, chyba że właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia mają powody, aby wątpić w adekwatność struktury administracyjnej w odniesieniu do oferowania OIPE lub sytuacji finansowej dostawcy OIPE, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. c) i f).

W przypadku gdy właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia odmawiają przekazania informacji właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego, podają one danemu dostawcy OIPE powody takiej odmowy w ciągu miesiąca od otrzymania wszystkich informacji i dokumentów. Odmowa lub brak odpowiedzi wiąże się z prawem odwołania do sądu w państwie członkowskim pochodzenia dostawcy OIPE.

3. Właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego w ciągu 10 dni roboczych potwierdzają otrzymanie informacji, o których mowa w ust. 1. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia informują następnie dostawcę OIPE, że właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego otrzymały informacje oraz że dostawca OIPE może rozpocząć oferowanie OIPE oszczędzającym w ramach OIPE w tym państwie członkowskim.

4. W przypadku braku potwierdzenia otrzymania informacji, o którym mowa w ust. 3, w terminie 10 dni roboczych od daty ich przekazania, o którym mowa w ust. 2, właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia informują dostawcę OIPE, że może on rozpocząć świadczenie usług w tym przyjmującym państwie członkowskim.

5. W przypadku wprowadzenia zmiany do którejkolwiek z informacji, o których mowa w ust. 1, dostawca OIPE powiadamia o tej zmianie właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia co najmniej na miesiąc przed jej dokonaniem. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia informują właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego o tej zmianie tak szybko, jak to możliwe, a najpóźniej w ciągu miesiąca od otrzymania powiadomienia.

6. Przyjmujące państwa członkowskie mogą wyznaczyć do celów niniejszej procedury inne właściwe organy niż te, o których mowa w art. 2 pkt 18, w celu wykonywania uprawnień przyznanych właściwym organom przyjmującego państwa członkowskiego. Powiadamiają one Komisję i EIOPA, wskazując podział tych obowiązków.

Artykuł  16

Uprawnienia właściwych organów przyjmującego państwa członkowskiego

1. Jeżeli właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego mają powody, by uznać, że OIPE jest dystrybuowany na jego terytorium lub subkonto dla tego państwa członkowskiego otwarto z naruszeniem obowiązków wynikających z mających zastosowanie przepisów, o których mowa w art. 3, przekazują swoje ustalenia właściwym organom państwa członkowskiego pochodzenia dostawcy OIPE lub dystrybutora OIPE.

2. Po dokonaniu oceny informacji otrzymanych zgodnie z ust. 1 właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia, w stosownych przypadkach, niezwłocznie podejmują odpowiednie środki w celu naprawy sytuacji. Informują one o takich środkach właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego.

3. Jeżeli środki podjęte przez właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia okazują się niewystarczające lub brakuje ich, a dostawca OIPE lub dystrybutor OIPE w dalszym ciągu prowadzi dystrybucję OIPE z wyraźną szkodą dla interesów oszczędzających w ramach OIPE w państwie przyjmującym lub dla właściwego funkcjonowania rynku indywidualnych produktów emerytalnych w tym państwie członkowskim, właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego mogą, po powiadomieniu właściwych organów państwa członkowskiego pochodzenia, podjąć odpowiednie środki w celu zapobieżenia dalszym nieprawidłowościom, w tym - w zakresie, w jakim jest to absolutnie niezbędne - uniemożliwienia dostawcy OIPE lub dystrybutorowi OIPE dalszej dystrybucji OIPE na ich terytorium.

Ponadto właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia lub właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego mogą przekazać sprawę EIOPA oraz zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010.

4. Ust. 1-3 nie mają wpływu na uprawnienia przyjmującego państwa członkowskiego do podjęcia odpowiednich i niedyskryminacyjnych środków mających na celu zapobieganie nieprawidłowościom lub karanie za nieprawidłowości popełnione na jego terytorium w sytuacjach, w których natychmiastowe działanie jest absolutnie niezbędne do ochrony praw konsumentów w przyjmującym państwie członkowskim, oraz w przypadku gdy równoważne środki państwa członkowskiego pochodzenia są niewystarczające lub ich brakuje lub gdy nieprawidłowości są sprzeczne z krajowymi przepisami prawnymi chroniącymi dobro ogólne, w zakresie, w jakim jest to absolutnie niezbędne. W takich sytuacjach przyjmujące państwa członkowskie mają możliwość uniemożliwienia dostawcy OIPE lub dystrybutorowi OIPE prowadzenia nowej działalności na ich terytorium.

5. Środki przyjęte przez właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego na mocy niniejszego artykułu są przekazywane dostawcy OIPE lub dystrybutorowi OIPE w należycie uzasadnionym dokumencie i zgłaszane bez zbędnej zwłoki właściwym organom państwa członkowskiego pochodzenia.

SEKCJA  II

Możliwość przenoszenia

Artykuł  17

Usługa przenoszenia produktu

1. Oszczędzający w ramach OIPE, którzy zmieniają miejsce zamieszkania na inne państwo członkowskie, mają prawo do korzystania z usługi przenoszenia produktu, co daje im z kolei prawo do dalszego wpłacania składek na istniejące konto OIPE.

2. Korzystając z usługi przenoszenia produktu, oszczędzający w ramach OIPE mają prawo zachować wszystkie korzyści i ulgi przyznane przez dostawcę OIPE i związane z nieprzerwanym inwestowaniem w ich OIPE.

Artykuł  18

Oferowanie usługi przenoszenia produktu

1. Dostawcy OIPE oferują usługę przenoszenia produktu, o której mowa w art. 17, oszczędzającym w ramach OIPE, którzy posiadają u nich konto OIPE i pragną skorzystać z tej usługi.

2. Proponując nabycie OIPE, dostawca OIPE lub dystrybutor OIPE udostępniają potencjalnym oszczędzającym w ramach OIPE informacje na temat usługi przenoszenia produktu oraz subkont, które są natychmiast dostępne.

3. W ciągu trzech lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia każdy dostawca OIPE musi, w przypadku wniosku skierowanego do dostawcy OIPE, oferować subkonta krajowe dla co najmniej dwóch państw członkowskich.

Artykuł  19

Subkonta OIPE

1. W przypadku gdy dostawcy OIPE świadczą usługę przenoszenia produktu oszczędzającym w ramach OIPE zgodnie z art. 17, dostawcy OIPE zapewniają, aby w razie otwarcia w odrębnym koncie OIPE nowego subkonta, odpowiadało ono wymogom i warunkom prawnym dla OIPE, o których mowa w art. 47 i 57, ustalonym na poziomie krajowym przez nowe państwo członkowskie zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE. Wszystkie transakcje na koncie OIPE zapisuje się w odpowiednim subkoncie. Składki wpłacane na subkonto i wypłaty z subkonta mogą być przedmiotem odrębnych postanowień umownych.

2. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów sektorowych dostawcy OIPE mogą również zapewnić zgodność z wymogami, o których mowa w ust. 1, poprzez ustanowienie partnerstwa z innym zarejestrowanym dostawcą OIPE (zwanym dalej "partnerem").

Z uwagi na zakres funkcji, które ma wykonywać partner, musi on być wykwalifikowany i zdolny do wykonywania przekazanych funkcji. Dostawca OIPE zawiera z partnerem pisemne porozumienie. Porozumienie to musi być możliwe do wyegzekwowania na drodze prawnej oraz jasno określać prawa i obowiązki dostawcy OIPE i partnera. Porozumienie musi być zgodne z odpowiednimi przepisami i procedurami w zakresie przekazywania i outsourcingu ustanowionymi w mającym do nich zastosowanie prawie Unii lub na jego mocy, o czym mowa w art. 6 ust. 1. Niezależnie od tego porozumienia dostawca OIPE ponosi wyłączną odpowiedzialność za swoje obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  20

Otwarcie nowego subkonta

1. Niezwłocznie po otrzymaniu informacji o przeniesieniu się oszczędzającego w ramach OIPE do innego państwa członkowskiego dostawca OIPE informuje oszczędzającego w ramach OIPE o możliwości otwarcia nowego subkonta w indywidualnym koncie OIPE oszczędzającego w ramach OIPE oraz o ramach czasowych, w jakich subkonto to może zostać otwarte.

W takim przypadku dostawca OIPE bezpłatnie udostępnia oszczędzającemu w ramach OIPE dokument zawierający kluczowe informacje dotyczące OIPE (OIPE KID), w którym ujęto szczegółowe wymogi określone w art. 28 ust. 3 lit. g), a dotyczące subkonta odpowiadającego nowemu państwu członkowskiemu zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE.

Jeżeli nowe subkonto nie jest dostępne, dostawca OIPE informuje oszczędzającego w ramach OIPE o prawie do niezwłocznej i bezpłatnej zmiany dostawcy oraz o możliwości dalszego oszczędzania na ostatnim otwartym subkoncie.

2. Jeżeli oszczędzający w ramach OIPE zamierza skorzystać z możliwości otwarcia subkonta, oszczędzający w ramach OIPE przekazuje dostawcy OIPE następujące informacje:

a) państwo członkowskie, w którym znajduje się nowe miejsce zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE;

b) dzień, z którym składki mają być kierowane na nowe subkonto;

c) stosowne informacje o innych warunkach dotyczących OIPE.

3. Oszczędzający w ramach OIPE może w dalszym ciągu wpłacać składki na ostatnie otwarte subkonto.

4. Dostawca OIPE oferuje oszczędzającemu w ramach OIPE indywidualne zalecenie, w którym wyjaśnia, czy otwarcie nowego subkonta w koncie OIPE oszczędzającego w ramach OIPE i wpłacanie składek na nowe subkonto byłoby bardziej korzystne niż dalsze wpłacanie składek na ostatnie otwarte subkonto.

5. Jeżeli dostawca OIPE nie jest w stanie zapewnić otwarcia nowego subkonta odpowiadającego nowemu państwu członkowskiemu zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE, oszczędzający w ramach OIPE ma możliwość wyboru:

a) niezwłocznej i bezpłatnej zmiany dostawcy OIPE niezależnie od wymogów art. 52 ust. 3 dotyczących częstotliwości zmiany dostawcy OIPE; lub

b) dalszego wpłacania składek na ostatnie otwarte subkonto.

6. Nowe subkonto zostaje otwarte w drodze zmiany istniejącej umowy dotyczącej OIPE między oszczędzającym w ramach OIPE i dostawcą OIPE, zgodnie z mającym zastosowanie prawem umów. Data otwarcia zostaje określona w umowie.

Artykuł  21

Informowanie właściwych organów o możliwości przenoszenia produktu

1. Dostawca OIPE, który pragnie otworzyć nowe subkonto dla przyjmującego państwa członkowskiego po raz pierwszy, powiadamia o tym właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia.

2. W powiadomieniu dostawca OIPE zamieszcza następujące informacje i dokumenty:

a) standardowe warunki umowy dotyczącej OIPE, o której mowa w art. 4, w tym załącznik dotyczący nowego subkonta;

b) OIPE KID uwzględniający szczegółowe wymogi dotyczące subkonta odpowiadającego nowemu subkontu zgodnie z art. 28 ust. 3 lit. g);

c) "Informację o świadczeniach z OIPE", o której mowa w art. 36;

d) informacje na temat ustaleń umownych, o których mowa w art. 19 ust. 2, stosownie do przypadku.

3. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia sprawdzają, czy dostarczona dokumentacja jest kompletna, i przekazują kompletną dokumentację w terminie 10 dni roboczych od jej otrzymania do właściwych organów przyjmującego państwa członkowskiego.

4. Właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego potwierdzają niezwłocznie otrzymanie informacji i dokumentów, o których mowa w ust. 2.

5. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia informują następnie dostawcę OIPE, że właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego otrzymały informacje oraz że dostawca OIPE może otworzyć subkonto dla tego państwa członkowskiego.

W przypadku braku potwierdzenia otrzymania dokumentacji, o którym mowa w ust. 4, w terminie 10 dni roboczych od daty jej przekazania, o którym mowa w ust. 3, właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia informują dostawcę OIPE, że może on otworzyć subkonto dla tego państwa członkowskiego.

6. W przypadku wprowadzenia zmiany do którejkolwiek z informacji i któregokolwiek z dokumentów, o których mowa w ust. 2, dostawca OIPE powiadamia o tej zmianie właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia co najmniej na miesiąc przed jej dokonaniem. Właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia informują właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego o tej zmianie tak szybko, jak to możliwe, a najpóźniej w ciągu miesiąca od otrzymania powiadomienia.