Art. 100. - Wyznaczenie krajowych laboratoriów referencyjnych - Rozporządzenie 2017/625 w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2017.95.1

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 stycznia 2022 r.

Artykuł  100

Wyznaczenie krajowych laboratoriów referencyjnych

1. Państwa członkowskie wyznaczają co najmniej jedno krajowe laboratorium referencyjne dla każdego laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej wyznaczonego zgodnie z art. 93 ust. 1.

Państwa członkowskie mogą wyznaczyć krajowe laboratorium referencyjne również w przypadkach, gdy brak jest odpowiadającego mu laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej.

Państwo członkowskie może wyznaczyć laboratorium znajdujące się w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim będącym stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Jedno laboratorium może zostać wyznaczone jako krajowe laboratorium referencyjne dla więcej niż jednego państwa członkowskiego.

2. Do krajowych laboratoriów referencyjnych mają zastosowanie wymogi przewidziane w art. 37 ust. 4 lit. e) i art. 37 ust. 5, art. 39, art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 2 lit. a) i b) oraz art. 42 ust. 3.

W drodze odstępstwa od art. 37 ust. 4 lit. e) w odniesieniu do obszarów regulowanych przepisami, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. g), właściwe organy mogą wyznaczyć laboratoria urzędowe, wyznaczone przez właściwe organy na podstawie odstępstwa przyjętego na mocy art. 41 jako krajowe laboratoria referencyjne, niezależnie od tego, czy spełniają warunek określony w art. 37 ust. 4 lit. e).

3. Krajowe laboratoria referencyjne:

a) są bezstronne i wolne od konfliktu interesów, a w szczególności nie znajdują się w sytuacji, która bezpośrednio lub pośrednio mogłaby wpłynąć na ich zdolność bezstronnego wykonywania obowiązków służbowych w zakresie wykonywania ich zadań jako krajowych laboratoriów referencyjnych;

b) dysponują własnymi lub udostępnionymi na podstawie umowy właściwie wykwalifikowanymi pracownikami, odpowiednio przeszkolonymi w zakresie technik analitycznych, badawczych i diagnostycznych w dziedzinie ich kompetencji oraz - w stosownych przypadkach - pracownikami pomocniczymi;

c) posiadają infrastrukturę, sprzęt i produkty niezbędne do wykonywania powierzonych im zadań lub mają do nich dostęp;

d) zapewniają, by ich pracownicy i pracownicy udostępnieni im na podstawie umowy dysponowali dobrą znajomością międzynarodowych norm i praktyk oraz uwzględniali w swojej pracy najnowsze zmiany w zakresie badań na poziomie krajowym, Unii i międzynarodowym;

e) są wyposażone tak, aby wykonywać swoje zadania w sytuacjach nadzwyczajnych lub mają dostęp do sprzętu niezbędnego w takich sytuacjach; oraz

f) w odpowiednich przypadkach są wyposażone tak, aby spełniać stosowne normy w zakresie bioasekuracji.

4. Państwa członkowskie:

a) przekazują Komisji, właściwemu laboratorium referencyjnemu Unii Europejskiej oraz pozostałym państwom członkowskim nazwę i adres każdego krajowego laboratorium referencyjnego;

b) podają informacje, o których mowa w lit. a), do wiadomości publicznej; oraz

c) w razie potrzeby aktualizują informacje, o których mowa w lit. a).

5. Państwa członkowskie posiadające więcej niż jedno krajowe laboratorium referencyjne dla laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej gwarantują ścisłą współpracę tych laboratoriów krajowych, tak aby zapewnić sprawną koordynację między nimi, z innymi krajowymi laboratoriami oraz z laboratorium referencyjnym Unii Europejskiej.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 144, w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia, aktów delegowanych określających wymogi dla krajowych laboratoriów referencyjnych w uzupełnieniu do wymogów określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu. Takie akty delegowane mogą być przyjmowane jedynie w celu zapewnienia spójności z wszelkimi dodatkowymi wymogami przyjmowanymi zgodnie z art. 99 ust. 2.