Rozdział 5 - ŚRODKI OCHRONNE - Rozporządzenie 2015/478 w sprawie wspólnych reguł przywozu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2015.83.16

Akt obowiązujący

Wersja od: 27 marca 2015 r.

ROZDZIAŁ  V

ŚRODKI OCHRONNE

Artykuł  15

1. W przypadku gdy dany produkt jest przywożony do Unii w tak znacznie zwiększonych ilościach lub na warunkach, które powodują lub mogą spowodować poważną szkodę dla producentów unijnych, Komisja może w celu zabezpieczenia interesów Unii, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy:

a) ograniczyć termin ważności dokumentów nadzoru w rozumieniu art. 11, które mają być wystawione po wejściu w życie tego środka;

b) zmienić reguły przywozu danego produktu poprzez uzależnienie jego dopuszczenia do swobodnego obrotu od przedstawienia zezwolenia na przywóz, którego przyznanie podlega przepisom i ograniczeniom ustanawianym przez Komisję.

Środki, o których mowa w lit. a) i b), mają skutek natychmiastowy.

2. W odniesieniu do członków WTO środki, o których mowa w ust. 1, podejmowane są jedynie w przypadku, gdy spełnione są oba kryteria wskazane w akapicie pierwszym tego ustępu.

3. Przy ustanawianiu kontyngentu uwzględnia się w szczególności:

a) celowość utrzymania, w możliwie największym zakresie, tradycyjnych strumieni handlu;

b) ilość produktów wywożonych na mocy umów zawartych na zwykłych warunkach, przed wejściem w życie środka ochronnego w rozumieniu niniejszego rozdziału, jeżeli umowy takie zostały zgłoszone Komisji przez dane państwa członkowskie;

c) potrzebę uniknięcia zagrożeń dla celu, który zakładano przy ustanawianiu kontyngentu.

Każdy kontyngent ustala się na poziomie nie niższym niż średni poziom przywozu w okresie trzech ostatnich reprezentatywnych lat, dla których dostępne są dane statystyczne, chyba że konieczne jest ustanowienie tego kontyngentu na innym poziomie w celu zapobieżenia poważnej szkodzie lub jej naprawienia.

4. W przypadkach, w których kontyngent jest rozdzielany między państwa będące dostawcami, podział kontyngentu można uzgadniać z tymi państwami, które mają istotny interes w dostarczaniu danych produktów na przywóz do Unii.

W przeciwnym razie kontyngent rozdzielany jest między państwa będące dostawcami, proporcjonalnie do ich udziału w przywozie danego produktu do Unii w poprzedzającym okresie reprezentatywnym, z uwzględnieniem wszelkich szczególnych czynników, które mogły lub mogą wpływać na handel tym produktem.

Pod warunkiem że wypełniane jest zobowiązanie Unii w zakresie prowadzenia konsultacji pod auspicjami Komitetu Środków Ochronnych WTO, Unia może jednak odstąpić od tej metody przydziału kontyngentu w przypadku wystąpienia poważnej szkody, gdy przywóz produktów pochodzących z jednego lub kilku państw dostawców zwiększył się nieproporcjonalnie w porównaniu z łącznym wzrostem przywozu danego produktu w poprzedzającym okresie reprezentatywnym.

5. Środki, o których mowa w niniejszym artykule, stosowane są w odniesieniu do każdego produktu wprowadzanego do swobodnego obrotu po wejściu tych środków w życie. Zgodnie z art. 17 środki te mogą zostać ograniczone do jednego lub kilku regionów Unii.

Jednakże środki takie nie stanowią przeszkody dla dopuszczenia do swobodnego obrotu produktów, które znajdują się już w drodze do Unii, pod warunkiem że miejsce przeznaczenia tych produktów nie może ulec zmianie oraz że produktom, które na mocy art. 10 i 11 mogą być wprowadzone do swobodnego obrotu tylko po przedstawieniu dokumentu nadzoru, taki dokument rzeczywiście towarzyszy.

6. W przypadku gdy państwo członkowskie zwróciło się do Komisji z wnioskiem o interwencję, Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 3 ust. 3, lub - w sprawach pilnych - zgodnie z art. 3 ust. 4, podejmuje decyzję w terminie nieprzekraczającym pięciu dni roboczych od dnia otrzymania takiego wniosku.

Artykuł  16

Gdy wymagają tego interesy Unii, Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 3 ust. 3, oraz z przepisami rozdziału III, może przyjąć odpowiednie środki zapobiegające przywozowi do Unii produktów w tak znacznie zwiększonych ilościach lub na takich warunkach, które powodują lub grożą spowodowaniem poważnej szkody dla unijnych producentów produktów podobnych lub bezpośrednio konkurencyjnych.

Zastosowanie ma art. 15 ust. 2-5.

Artykuł  17

Jeżeli, przede wszystkim w oparciu o czynniki, o których mowa w art. 9, okaże się, że warunki ustanowione dla przyjęcia środków na podstawie art. 10 i 15 spełnione są w jednym lub kilku regionach Unii, Komisja, po rozważeniu alternatywnych rozwiązań, może w wyjątkowych przypadkach zezwolić na zastosowanie nadzoru lub środków ochronnych ograniczonych do danych regionów, jeżeli uważa ona, że zastosowanie takich środków na poziomie regionalnym jest bardziej odpowiednie niż środki stosowane w całej Unii.

Środki takie muszą być tymczasowe oraz w możliwie najmniejszym stopniu zakłócać funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

Środki są przyjmowane zgodnie z procedurami określonymi w art. 10 i 15.

Artykuł  18

Środków ochronnych nie można stosować wobec produktów pochodzących z państwa rozwijającego się będącego członkiem WTO, tak długo, jak udział tego państwa w przywozie danego produktu do Unii nie przekracza 3 %, pod warunkiem że państwa rozwijające się będące członkami WTO z indywidualnymi udziałami w przywozie mniejszymi niż 3 % nie przekraczają łącznie 9 % całkowitego przywozu danego produktu do Unii.

Artykuł  19

1. Okres stosowania środków ochronnych musi być ograniczony do czasu niezbędnego dla zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody oraz ułatwienia przystosowania się producentom unijnym. Okres ten, łącznie z czasem trwania środków tymczasowych, nie może przekraczać czterech lat.

2. Taki okres początkowy może być przedłużony, z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 15 ust. 4 akapit trzeci, pod warunkiem ustalenia, że:

a) środek ochronny jest nadal niezbędny dla zapobieżenia lub naprawienia poważnej szkody;

b) istnieją dowody przystosowywania się przez producentów unijnych do sytuacji.

3. Przedłużenie okresu stosowania środków ochronnych wprowadza się zgodnie z warunkami rozdziału III oraz procedurami wprowadzania początkowego okresu. Środek, którego stosowanie przedłużono, nie może być bardziej restrykcyjny niż pod koniec okresu wstępnego.

4. Jeżeli czas trwania środka przekracza jeden rok, środek ten musi być stopniowo liberalizowany w regularnych odstępach czasu, przez cały okres stosowania, łącznie z przedłużeniem.

5. Łączny czas stosowania środka ochronnego, obejmujący okres stosowania środków tymczasowych, początkowy okres stosowania środków ochronnych oraz jego ewentualne przedłużenie, nie może przekraczać ośmiu lat.

Artykuł  20

1. Podczas trwania środków nadzoru lub środków ochronnych stosowanych zgodnie z rozdziałami IV i V, Komisja może na wniosek państwa członkowskiego albo z własnej inicjatywy, nie później niż w połowie okresu stosowania środków o czasie trwania przekraczającym trzy lata:

a) zbadać skutki stosowania środka;

b) określić, czy liberalizacja powinna zostać przyspieszona i w jaki sposób;

c) upewnić się, czy stosowanie środka jest nadal konieczne.

Jeżeli Komisja uznaje, że stosowanie środka jest nadal konieczne, informuje o tym państwa członkowskie.

2. Jeżeli Komisja uznaje, że środki nadzoru lub środki ochronne, o których mowa w art. 10, 12, 15, 16 i 17, powinny zostać uchylone lub zmienione, uchyla lub zmienia dany środek zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 3 ust. 3.

W przypadku gdy decyzja odnosi się do środków nadzoru regionalnego, stosuje się ją od szóstego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  21

1. Jeżeli przywóz produktu był już objęty środkiem ochronnym, środek taki nie może być ponownie stosowany wobec tego produktu, dopóki nie upłynął okres równy okresowi stosowania poprzedniego środka. Okres taki nie może być krótszy niż dwa lata.

2. Niezależnie od ust. 1, środek ochronny stosowany 180 dni lub krócej może zostać zastosowany ponownie wobec danego produktu, jeżeli:

a) upłynął co najmniej jeden rok od daty wprowadzenia środka ochronnego wobec przywozu tego produktu; oraz

b) taki środek ochronny nie był stosowany wobec tego samego produktu więcej niż dwa razy w ciągu pięciu lat bezpośrednio poprzedzających datę wprowadzenia tego środka.