Rozdział 4 - NADZÓR - Rozporządzenie 2015/478 w sprawie wspólnych reguł przywozu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2015.83.16

Akt obowiązujący

Wersja od: 27 marca 2015 r.

ROZDZIAŁ  IV

NADZÓR

Artykuł  10

1. Jeżeli tendencja w przywozie produktu pochodzącego z państwa trzeciego objętego niniejszym rozporządzeniem grozi spowodowaniem szkody dla producentów unijnych oraz jeżeli wymagają tego interesy Unii, przywóz tego produktu może zostać poddany, odpowiednio:

a) następczemu nadzorowi unijnemu, zgodnie z przepisami zawartymi w decyzji, o której mowa w ust. 2;

b) uprzedniemu nadzorowi unijnemu prowadzonemu zgodnie z art. 11.

2. Decyzja o zastosowaniu nadzoru jest podejmowana przez Komisję w drodze aktu wykonawczego zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 3 ust. 2.

3. Środki nadzoru mają ograniczony okres obowiązywania. O ile nie przewidziano inaczej, środki te wygasają z końcem drugiego okresu sześciomiesięcznego następującego po sześciu miesiącach, w których środki zostały wprowadzone.

Artykuł  11

1. Produkty podlegające uprzedniemu nadzorowi unijnemu można wprowadzić do swobodnego obrotu jedynie po przedłożeniu dokumentu nadzoru. Taki dokument wystawiany jest nieodpłatnie przez właściwy organ wyznaczony przez państwa członkowskie, na wszystkie wnioskowane ilości oraz w ciągu najwyżej pięciu dni roboczych od otrzymania przez właściwy organ krajowy wniosku importera unijnego, niezależnie od miejsca prowadzenia przez niego działalności w Unii. Wniosek ten uznaje się za dostarczony właściwemu organowi krajowemu nie później niż w terminie trzech dni roboczych od jego złożenia, o ile nie przedstawiono dowodu przeciwnego.

2. Dokument nadzoru wystawia się na formularzu odpowiadającym wzorowi w załączniku I.

Z wyjątkiem przypadku, gdy decyzja w sprawie wprowadzenia nadzoru stanowi inaczej, wniosek importera o wydanie dokumentów nadzoru zawiera jedynie, co następuje:

a) pełną nazwę (nazwisko) i dokładny adres wnioskodawcy (włącznie z numerami telefonu i telefaksu oraz numerem umożliwiającym identyfikację wnioskodawcy przez właściwy organ krajowy) oraz numer identyfikacyjny VAT, jeżeli importer jest płatnikiem VAT;

b) tam, gdzie stosowne, pełną nazwę (nazwisko) i dokładny adres zgłaszającego lub przedstawiciela wyznaczonego przez wnioskodawcę (włącznie z numerami telefonu i telefaksu);

c) opis towarów z podaniem:

- ich nazwy handlowej,

- odpowiadającego im kodu Nomenklatury scalonej,

- ich miejsca pochodzenia i miejsca nadania;

d) deklarowane ilości w kilogramach i, tam gdzie stosowne, w innych dodatkowych jednostkach miary (pary, sztuki itd.);

e) wartość towarów, CIF na granicy Unii, w euro;

f) następujące oświadczenie, z datą i podpisem wnioskodawcy oraz jego nazwiskiem wypisanym drukowanymi literami:

"Ja, niżej podpisany(-a), oświadczam, że informacje zawarte w niniejszym wniosku są prawdziwe i podane w dobrej wierze oraz że moje przedsiębiorstwo ma siedzibę w Unii.".

3. Dokument nadzoru ważny jest w całej Unii, niezależnie od państwa członkowskiego wystawienia.

4. Okoliczność, że cena jednostkowa transakcji przekracza cenę wskazaną w dokumencie nadzoru o mniej niż 5 % lub łączna wartość bądź ilość produktów importowanych przekracza łączną wartość bądź ilość produktów określonych w dokumencie nadzoru o mniej niż 5 %, nie wyłącza dopuszczenia danego produktu do swobodnego obrotu. Po wysłuchaniu opinii Komitetu oraz uwzględniając rodzaj produktów, a także inne szczególne cechy danych transakcji, Komisja może ustalić inny udział procentowy, który nie powinien jednak normalnie przekraczać 10 %.

5. Dokumenty nadzoru mogą być stosowane jedynie w okresie, w którym obowiązują uzgodnienia dotyczące liberalizacji przywozu w odniesieniu do danych transakcji. Takie dokumenty nadzoru nie mogą być w żadnym wypadku stosowane po upływie okresu, którego czas trwania określany jest jednocześnie z ustanowieniem nadzoru oraz z zastosowaniem tej samej procedury, co przy ustanawianiu nadzoru, z uwzględnieniem rodzaju produktów oraz innych szczególnych cech transakcji.

6. Jeżeli wymaga tego decyzja podjęta na podstawie art. 10, pochodzenie produktów objętych nadzorem unijnym musi być udowodnione świadectwem pochodzenia. Niniejszy ustęp nie narusza innych przepisów dotyczących przedstawiania takiego świadectwa.

7. Jeżeli w stosunku do produktu objętego uprzednim nadzorem unijnym stosowane są w państwie członkowskim regionalne środki ochronne, zezwolenie na przywóz przyznane przez to państwo członkowskie może zastąpić dokument nadzoru.

8. Dokumenty nadzoru i wyciągi z tych dokumentów sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których pierwszy nosi nazwę "oryginał dla wnioskodawcy", jest oznaczony numerem 1 i jest wydawany wnioskodawcy, a drugi nosi nazwę "egzemplarz dla właściwego organu", jest oznaczony numerem 2 i jest zachowywany przez organ wystawiający dokument. Właściwy organ może dołączać do egzemplarza nr 2 dodatkowe egzemplarze do celów administracyjnych.

9. Formularze drukuje się na białym papierze bezdrzewnym, przystosowanym do pisania i mającym gramaturę od 55 do 65 g/m². Formularze mają format 210 × 297 mm; odstęp między wierszami wynosi 4,24 mm (jedna szósta cala); należy dokładnie zachować układ formularzy. Obydwie strony egzemplarza nr 1, stanowiącego właściwy dokument nadzoru, dodatkowo mają wydrukowany w tle żółty wzór giloszowy, pozwalający na ujawnienie fałszerstwa dokonanego przy użyciu środków mechanicznych lub chemicznych.

10. Państwa członkowskie odpowiedzialne są za drukowanie formularzy. Państwa członkowskie mogą również wyznaczyć do tego celu drukarnie mające siedzibę na ich terytorium. W takim przypadku na każdym formularzu musi znaleźć się informacja o tej decyzji państwa członkowskiego. Na każdym formularzu znajduje się nazwa i adres drukarni lub znak umożliwiający jej identyfikację.

Artykuł  12

W przypadku gdy przywóz produktu nie został poddany uprzedniemu unijnemu nadzorowi, Komisja, zgodnie z art. 17, może wprowadzić nadzór ograniczony do przywozu do jednego lub kilku regionów Unii. Gdy Komisja postanawia wprowadzić nadzór, informuje o tym państwa członkowskie.

Artykuł  13

1. Produkty podlegające uprzedniemu nadzorowi regionalnemu można wprowadzić do swobodnego obrotu w danym regionie jedynie po przedłożeniu dokumentu nadzoru. Taki dokument wystawiany jest nieodpłatnie przez właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie, na wszystkie wnioskowane ilości oraz w ciągu najwyżej pięciu dni roboczych od otrzymania przez właściwy organ krajowy wniosku importera unijnego, niezależnie od miejsca prowadzenia przez niego działalności w Unii. Wniosek ten uznaje się za dostarczony właściwemu organowi krajowemu nie później niż w terminie trzech dni roboczych od jego złożenia, o ile nie przedstawiono dowodu przeciwnego. Dokumenty nadzoru można stosować jedynie w okresie, w którym uzgodnienia dotyczące przywozu pozostają zliberalizowane w odniesieniu do danych transakcji.

2. Zastosowanie ma art. 11 ust. 2.

Artykuł  14

1. W przypadku nadzoru unijnego lub regionalnego państwa członkowskie do dziesiątego dnia każdego miesiąca powiadamiają Komisję:

a) w przypadku nadzoru uprzedniego, o szczegółowych danych dotyczących kwot pieniężnych (obliczanych na podstawie cen CIF) oraz o ilości towaru, w odniesieniu do którego wystawiono dokumenty nadzoru w okresie poprzedzającym;

b) w każdym przypadku, o szczegółowych danych dotyczących przywozu dokonanego w okresie poprzedzającym okres, o którym mowa w lit. a).

Informacje dostarczone przez państwa członkowskie podawane są w podziale na produkty i państwa.

W tym samym czasie i z zastosowaniem tej samej procedury, co stosowana przy ustaleniach dotyczących nadzoru, mogą być ustanawiane także inne przepisy.

2. W przypadku gdy wymagają tego rodzaj produktu lub nadzwyczajne okoliczności, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zmienić terminy składania tych informacji.

3. Komisja powiadamia odpowiednio państwa członkowskie.