Rozporządzenie 1799/72 określające stawki oraz warunki przyznawania dodatków specjalnych przewidzianych w art. 100 regulaminu pracowniczego za niektóre prace o charakterze szczególnie uciążliwym

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1972.192.1

Akt utracił moc

Wersja od: 22 sierpnia 1972 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (EURATOM) NR 1799/72

z dnia 18 sierpnia 1972 r.

określające stawki oraz warunki przyznawania dodatków specjalnych przewidzianych w art. 100 regulaminu pracowniczego za niektóre prace o charakterze szczególnie uciążliwym

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich ustanowione rozporządzeniem (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 ⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1369/72 ⁽²⁾, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony po konsultacji z Komitetem ds. regulaminu pracowniczego,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rada, działając na wniosek Komisji, określa stawki oraz warunki przyznawania dodatków specjalnych niektórym urzędnikom podlegającym art. 92 regulaminu pracowniczego za niektóre prace o charakterze szczególnie uciążliwym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Urzędnikom, określonym w art. 92 regulaminu, powołanym do wykonywania pracy o charakterze szczególnie uciążliwym, przysługuje prawo do dodatków specjalnych zgodnie z niżej wymienionymi artykułami.

Artykuł  2

Dodatki te wyraża się w punktach. Jeden punkt jest równy 0,032 % stawki podstawowego wynagrodzenia urzędnika szczebla D4 stopnia pierwszego. Dodatki koryguje się z pomocą współczynnika wyrównawczego stosowanego w odniesieniu do wynagrodzeń urzędników.

Dodatki wypłaca się miesięcznie.

Artykuł  3

1. Przedstawiona poniżej tabela określa szczególne warunki pracy, w których przyznaje się dodatki oraz liczbę punktów za każdą godzinę rzeczywistego czasu pracy:

Szczególne warunki pracy	Liczba punktówza godzinę rzeczywistego czasu pracy dla kategorii A, B, C i D
I. Środki ochrony osobistej:
a) Noszenie szczególnie niewygodnej odzieży chroniącej przed ogniem, skażeniem, promieniowaniem czy substancjami żrącymi:
1. Szczególnie uciążliwa odzież ochronna	10
2. Samodzielne kombinezony chroniące przed ogniem	50
3. Samodzielne kombinezony ochronne innego rodzaju	34
4. Odzież ochronna wraz samodzielnym aparatem oddechowym	25
5. Innego rodzaju odzież ochronna z aparatem oddechowym	20
b) Ochrona częściowa:
1. Samodzielne aparaty oddechowe	16
2. Pełne maski oddechowe	10
3. Maski oddechowe przeciwpyłowe	6
4. Innego rodzaju przyrządy chroniące przed substancjami trującymi, duszącymi, żrącymi itp.	2
5. Komora rękawicowa i manipulatory zdalnego podawania	2
II. Miejsce pracy:
a) Przestrzeń zamknięta:
Praca w przestrzeni zamkniętej, pozbawionej światła dziennego, przez którą przeprowadzone są kable wysokonapięciowe czy wysokotemperaturowe przewody rurowe, a którą to przestrzeń zagospodarowano w sposób utrudniający poruszanie się	2
b) Hałas:
Praca w przestrzeni o średniej intensywności dźwięku powyżej 85 decybeli.	2
c) Miejsce niebezpieczne narażające na korzystanie z uciążliwego systemu ochrony:
1. Chodniki techniczne	2
2. Praca co najmniej 6 metrów nad ziemią, w warunkach szczególnego ryzyka	5
W ww. przypadkach dodatek przyznaje się na podstawie decyzji wydanej przez organ powołujący po zasięgnięciu, w przypadkach, w których jest to stosowne, opinii komitetu wspólnego.
III. Charakter pracy:
a) Praca z określonymi substancjami lub w kontakcie z tymi substancjami, w warunkach powodujących jej uciążliwość (wykaz odnośnych substancji przedstawiono w załączniku)	2
b) Praca, w roli pirotechnika, z materiałami wybuchowymi	5

2. W celu umożliwienia stałego nadzoru, prace wykonywane w warunkach określonych w ust. 1 należy protokołować natychmiast po ich zakończeniu, podając je w porządku chronologicznym. Taki protokół powinien zawierać szczegółowy wykaz wykonanych czynności rozpisanych zgodnie z zestawieniem przedstawionym w tabeli. Organ powołujący określa procedurę sprawowania takiego nadzoru; jeżeli liczbę godzin danej pracy można uznać za identyczną każdego miesiąca, organ powołujący nie musi brać protokołu pod uwagę.

Artykuł  4

Dodatki przyznawane za pracę wykonywaną w warunkach określonych w punkcie I tabeli w art. 3 nie mogą być sumowane; dotyczy to również dodatków, określonych w tytułach II i III tabeli.

Nie można także sumować dodatków za pracę wykonywaną w warunkach określonych w punktach I i III powyższej tabeli. W wypadku stosowania akapitów 1 i 2, jeżeli przysługuje jednocześnie kilka dodatków, wypłaca się jedynie najwyższy z nich.

Artykuł  5

Dodatki specjalne wypłacane na podstawie niniejszego rozporządzenia nie mogą wynosić, w odniesieniu do jednego urzędnika, więcej niż 1.500 punktów miesięcznie, z zastrzeżeniem zastosowania art. 4 rozporządzenia (Euratom) nr 1371/72⁽³⁾ ustanawiającego dodatki za świadczenie określonych usług o wyjątkowym charakterze.

Artykuł  6

Niniejsze rozporządzenie stosuje się odpowiednio do pracowników czasowych, personelu pomocniczego i pracowników przedsiębiorstwa.

Artykuł  7

W kwietniu każdego roku Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie przedstawiające:

– liczbę urzędników i pracowników każdej kategorii otrzymujących dodatki specjalne określone w niniejszym rozporządzeniu, z podziałem na poszczególne jednostki ośrodka badań oraz liczbę godzin przepracowanych w warunkach określonych w tabeli przedstawionej w art. 3,

– kwotę wydatków związanych z tymi dodatkami.

Artykuł  8

Rozporządzenie nr 4/63/Euratom ⁽²⁾ traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 sierpnia 1972 r.

	W imieniu Rady
	T. WESTERTERP
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 56 z 4.3.1968, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 149 z 1.7.1972, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 149 z 1.7.1972, str. 4.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 112 z 24.7.1963, str. 2005/63.

ZAŁĄCZNIK 

Wykaz określony w art. 3

A. Substancje żrące oraz duszące:

1. W pracy z substancjami:

Chlorowce, kwasy wodorowe chlorowców (kwas chlorowodorowy, kwas fluorowodorowy); fluorki

chlorowców; kwas siarkowy, chlorek siarki, soda kaustyczna i potas żrący, amoniak.

2. W pracach technicznych:

Oczyszczanie i pasywacja, w kąpieli lub w masie, stali nierdzewnych i stopów lekkich, przy użyciu środków czyszczących lub utleniających.

B. Substancje trujące:

1. W pracy z substancjami:

Toksyczne formy substancji radioaktywnych; beryl i jego związki; arsen i jego związki; rtęć, jej związki

i amalgamaty; tetraetyl ołowiu; kwas cyjanowodorowy, cyjanki i akrylonitryl; tlenki i ditlenki azotu; fosfor

i etery fosforowe; selen, ciężka woda.

2. W pracach technicznych:

Obróbka, wzbogacanie i składowanie toksycznych form substancji radioaktywnych; odlewanie, spawanie

i obróbka przy użyciu ołowiu oraz stopów antymonu i ołowiu lub antymonu i kadmu.

C. Substancje łatwopalne i/lub wybuchowe:

1. W pracy z substancjami:

Gazy sprężone: acetylen, tlen, metan, etan, etylen i gazy szlachetne; lotne rozpuszczalniki organiczne takie jak:

alkohol metylowy i etylowy, eter dietylowy, aceton, benzen, toluen; metale ciekłe takie jak: sód i potas; siarka.

2. W pracach technicznych:

Spawanie argonem; oczyszczanie i odłuszczanie bardzo brudnych części przy użyciu rozpuszczalników

takich jak trichloroetylen; używanie płynów pochodzenia organicznego, takich jak difenyl, trifenyl, polifenyl,

dauterm, osady składników wysokowrzących; lanie parafiny i wylewanie asfaltów bitumicznych.

D. Substancje brudne:

1. W pracy z substancjami:

Związki kadmu, chromu, niklu, bizmutu, baru, wanadu i manganu w formie sproszkowanej; sproszkowany

tlenek żelaza.

2. W pracach technicznych:

Obróbka grafitu; smarowanie i opróżnianie pomp i silników takich jak pompy próżniowe, pompy obiegu

płynów, pompy dekompresyjne, wytwornice sprężonego powietrza; polerowanie przy użyciu specjalnych

substancji; operowanie żużlami metali.

Niniejszy załącznik będzie zmieniony przez Radę, działającą na wniosek Komisji, biorąc pod uwagę rozwój nauki i techniki.