Rozporządzenie 1418/96 ustanawiające szczegółowe zasady używania znaku graficznego dla produktów rolnych wysokiej jakości właściwych dla regionów skrajnie peryferyjnych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1996.182.9

Akt utracił moc

Wersja od: 23 lipca 1996 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1418/96

z dnia 22 lipca 1996 r.

ustanawiające szczegółowe zasady używania znaku graficznego dla produktów rolnych wysokiej jakości właściwych dla regionów skrajnie peryferyjnych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 3763/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. wprowadzające szczególne środki w odniesieniu do niektórych produktów rolnych na rzecz francuskich departamentów zamorskich⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2598/95⁽²⁾, w szczególności jego art. 20 ust. 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1600/92 z dnia 15 czerwca 1992 r. dotyczące szczególnych środków dla Azorów i Madery odnoszących się do niektórych produktów rolnych⁽³⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2537/95⁽⁴⁾, w szczególności jego art. 31 ust. 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/92 z dnia 15 czerwca 1992 r. dotyczące szczególnych środków dla Wysp Kanaryjskich w odniesieniu do produktów rolnych⁽⁵⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2537/95, w szczególności jego art. 26 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rada zadecydowała o wprowadzeniu znaku graficznego w celu zapewnienia większej świadomości oraz spożycia naturalnych i przetworzonych produktów rolnych wysokiej jakości właściwych dla skrajnie peryferyjnych regionów Wspólnoty; powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady wymagane w celu wykonania tego środka;

decyzja Rady ustala, że warunki używania znaku graficznego, w szczególności sporządzenie projektu wykazu naturalnych i przetworzonych produktów rolnych, które mogą być opatrzone tym znakiem, a także określenie norm jakości, metod produkcji, pakowania i wytwarzania przetwarzanych produktów, muszą być zaproponowane przez organizacje handlowe w regionach skrajnie peryferyjnych; wymogi te mogą być przyjęte w odniesieniu do istniejących norm wspólnotowych lub w razie ich braku w odniesieniu do norm międzynarodowych lub tradycyjnych metod uprawy i przetwarzania;

w celu jak najlepszego wykorzystania tego szczególnego instrumentu promocji dostępnego dla producentów i przetwórców wyrobów wysokiej jakości ze skrajnie peryferyjnych regionów Wspólnoty oraz w celu uproszczenia zarządzania i kontroli oraz poprawy ich skuteczności prawo do używania znaku graficznego powinno być przyznane podmiotom gospodarczym bezpośrednio odpowiedzialnym za produkcję, pakowanie z uwzględnieniem wytwarzania i wprowadzania do obrotu danych produktów, posiadającym siedzibę w tych regionach, które podejmą się przestrzegania pewnych zasad;

obowiązkiem właściwych organów w danych regionach jest przyjęcie dodatkowych wymogów dotyczących zarządzania, potrzebnych do zapewnienia właściwego funkcjonowania zastosowanych mechanizmów i zagwarantowania przestrzegania przyjętych zasad;

należy ustanowić przepisy w celu przekazywania Komisji informacji wymaganych do zapewnienia, że warunki wykonania tego środka są jak najbardziej jednolite w różnych regionach skrajnie peryferyjnych;

Wspólny Komitet Zarządzający komitetami zarządzającymi nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. Znak graficzny wprowadzony zgodnie z art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 3763/91, art. 30 rozporządzenia (EWG) nr 1600/92 i art. 26 rozporządzenia (EWG) nr 1601/92 jest wykorzystywany tylko w celu podnoszenia świadomości i spożycia naturalnych i przetworzonych produktów rolnych właściwych dla regionów skrajnie peryferyjnych, które spełniają wymogi ustanowione inicjatywą przedstawicieli organizacji handlowych podmiotów gospodarczych w wyżej wspomnianych regionach.

2. Wymogi określone w ust. 1 dotyczą norm jakości i zgodności z technikami uprawy, produkcji i przetwarzania oraz normami dotyczącymi pakowania i prezentacji.

Wymogi te są określone w odniesieniu do zasad wspólnotowych lub, w razie ich braku, norm międzynarodowych, lub tam, gdzie konieczne, zostają przyjęte szczególnie w odniesieniu do produktów pochodzących z regionów skrajnie peryferyjnych, na wniosek reprezentatywnych organizacji handlowych.

Artykuł  2

Prawo do używania znaku graficznego jest przyznawane przez właściwe władze Państw Członkowskich producentów lub przez upoważniony przez nie do tego organ w odniesieniu do każdego produktu, dla którego przyjęte zostały wymogi określone w art. 1, w zależności od charakteru produktu, podmiotom gospodarczym następujących kategorii, zwanym dalej "użytkownikami":

– producenci indywidualni lub organizacje i grupy producentów,

– osoby, które pakują produkt w celu wprowadzenia go do obrotu,

– producenci przetworów

działający na terytorium skrajnie peryferyjnym, którzy spełniają wymagania określone w art. 3.

Prawo zostanie przyznane przez udzielenie zatwierdzenia w zakresie jednej lub więcej kampanii marketingowych.

Artykuł  3

1. Zatwierdzenie, jak przewidziano w art. 2 ustęp ostatni, zostaje udzielone na wniosek, użytkownikom, którzy:

– podejmą się, w zależności od okoliczności, produkcji, pakowania lub wytwarzania produktów spełniających wymogi art. 1,

– dysponują, jeżeli to konieczne, zakładem produkcyjnym i sprzętem niezbędnym do produkcji lub przetwarzania omawianych produktów, zgodnie z powyższymi normami,

– podejmą się prowadzenia ksiąg rachunkowych ułatwiających kontrolę, w szczególności produkcji, pakowania i przetwarzania produktu kwalifikującego się do przyznania znaku graficznego,

– zobowiążą się poddać wszelkim kontrolom i weryfikacjom na prośbę właściwych władz.

2. Zatwierdzenie zostaje wycofane w przypadku, gdy właściwe władze ustalą, że zatwierdzony użytkownik nie spełnił wymogów związanych z produktem lub też nie wypełnił zobowiązań wynikających z ust. 1. Wycofanie zatwierdzenia może być tymczasowe lub stałe, w zależności od wagi zaniedbania.

Artykuł  4

Właściwe władze weryfikują w regularnych odstępach czasu zgodność z warunkami użytkowania znaku graficznego i zobowiązaniami określonymi w art. 3. Mogą one przekazać przeprowadzenie kontroli przeznaczonym do tego celu organom, które posiadają odpowiednie kompetencje techniczne oraz charakteryzują się wymaganą bezstronnością. W takich przypadkach organy te są zobowiązane do składania właściwym organom regularnych sprawozdań dotyczących wykonania zadań kontrolnych.

Artykuł  5

1. Właściwe władze francuskie, portugalskie i hiszpańskie podejmą wszelkie dodatkowe środki administracyjne konieczne do stosowania znaku graficznego. Środki te mogą obejmować w szczególności nałożenie opłat na użytkowników znaku graficznego za jego wydrukowanie oraz w celu pokrycia kosztów związanych z zarządzaniem i tych wynikających z działań kontrolnych.

2. Właściwe władze, określone w ust. 1, bezzwłocznie informują Komisję o usługach lub odpowiednio o organach odpowiedzialnych za udzielenie zatwierdzenia użytkownikom i przeprowadzenie kontroli wymaganych do zastosowania niniejszego rozporządzenia. Przedstawią również Komisji projekt dodatkowych środków określonych w ust. 1 przed ich podjęciem w terminie 3 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  6

Państwa Członkowskie zastosują odpowiednie istniejące przepisy krajowe w celu zapobiegania oraz, jeżeli to konieczne, nałożenia kary za niewłaściwe użycie znaku graficznego lub by przyjąć konieczne środki w tym celu. Państwa te powiadamiają Komisję o mających zastosowanie środkach w terminie 6 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  7

Komisja zapewnia, że znak graficzny oraz wykaz produktów, na których ma się on znajdować, zostaną opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 lipca 1996 r.

	W imieniu Komisji
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 356 z 24.12.1991, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 267 z 9.11.1995, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 173 z 27.6.1992, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 260 z 31.10.1995, str. 10.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 173 z 27.6.1992, str. 13.