Rozporządzenie 1296/2003 w sprawie wspólnych reguł przywozu produktów obuwniczych pochodzących z Wietnamu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2003.183.6

Akt utracił moc
Wersja od: 22 lipca 2003 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1296/2003
z dnia 15 lipca 2003 r.
w sprawie wspólnych reguł przywozu produktów obuwniczych pochodzących z Wietnamu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólna polityka handlowa musi być oparta na jednolitych zasadach.

(2) Służby Komisji zwalczające nadużycia finansowe znalazły dowody, iż przesyłki produktów obuwniczych były przywożone z Wietnamu do Wspólnoty na podstawie sfałszowanych deklaracji pochodzenia.

(3) Wspólnota i rząd Wietnamu wynegocjowały Protokół Ustaleń w sprawie zapobiegania nadużyciom finansowym w handlu produktami obuwniczymi ("Protokół"), który ustanawia system podwójnej kontroli w odniesieniu do wywozu do Wspólnoty produktów obuwniczych objętych działem 64 Zharmonizowanego Systemu/Nomenklatury Scalonej(1).

(4) Okres ważności Protokołu Ustaleń został pierwotnie ograniczony do 31 grudnia 2002 r., jednakże z powodu wciąż obecnego ryzyka wykorzystywania sfałszowanych deklaracji pochodzenia stosowanie Protokołu Ustaleń przedłużono, w drodze wymiany listów między Wspólnotą i rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu(2), na okres dalszych dwóch lat, do 31 grudnia 2004 r. Ta wymiana listów, która przewiduje w przyszłości możliwość elektronicznego wydawania pozwoleń na wywóz została parafowana 28 listopada 2002 r. i przyjęta przez Radę 17 marca 2003 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wszystkich produktów objętych działem 64 Zharmonizowanego Systemu/Nomenklatury Scalonej, pochodzących z Wietnamu i przywożonych do Wspólnoty.

Artykuł  2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) "produkty pochodzące" oznaczają produkty określone przez odpowiednie obowiązujące reguły wspólnotowe; metody sprawdzania pochodzenia tych produktów rozumiane są odpowiednio;

b) "właściwe organy" Państw Członkowskich oznaczają organy wyznaczone na podstawie art. 2 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 520/94 z dnia 7 marca 1994 r. ustanawiającego wspólnotową procedurę zarządzania kontyngentami ilościowymi(3) i wymienione w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 738/94(4).

Wykaz właściwych organów określonych w lit. b) został ostatnio opublikowany w załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1369/1999(5).

Artykuł  3

Dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie produktów określonych w art. 1 zależy od przedstawienia certyfikatu importowego wydanego przez organy Państw Członkowskich, określone w art. 2 ust. 6, zgodnie z procedurą przewidzianą w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł  4
1.
Właściwe organy wietnamskie wydają świadectwo wywozowe w odniesieniu do produktów określonych w art. 1.
2.
Świadectwo wywozowe jest zgodne ze wzorem zamieszczonym w Załączniku.
3.
Oryginał świadectwa wywozowego jest przedstawiany przez importera do celów wydania świadectwa przywozowego określonego w art. 6.

Właściwe organy Państwa Członkowskiego odmawiają wydania świadectwa przywozowego dla produktów, które nie są objęte świadectwami wywozowymi wydanymi zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  5

Wywóz rejestrowany jest w odniesieniu do roku, w którym nastąpiła wysyłka produktów objętych świadectwem wywozowym.

Artykuł  6
1.
Formularze, jakie mają zostać zastosowane przez właściwe organy Państw Członkowskich do wydawania świadectw przywozowych są zgodne ze wzorem dokumentu nadzoru zamieszczownym w załączniku I do rozporządzenie Rady (WE) nr 3285/94(6).
2.
Organy Państw Członkowskich powiadamiają Komisję o otrzymanych wnioskach o wydanie świadectw przywozowych.
3.
Komisja przekazuje organom Państw Członkowskich potwierdzenie, że dane zawarte we wnioskach o wydanie świadectw przywozowych są zgodne z danymi otrzymanymi od właściwych organów wietnamskich.
4.
Powiadomienia określone w ust. 2 i 3 przekazywane są elektronicznie w ramach zintegrowanej sieci utworzonej do celów zarządzania pozwoleniami w odniesieniu do wyrobów włókienniczych SIGL, chyba że z uzasadnionych powodów technicznych niezbędne jest okresowe korzystanie z innych środków łączności.
Artykuł  7
1.
Właściwe organy Państw Członkowskich wydają świadectwo przywozowe nie później niż w terminie pięciu dni roboczych od przedstawienia przez importera oryginału odpowiedniego świadectwa wywozowego. Przedstawienie świadectwa ma miejsce najpóźniej do 30 czerwca roku następującego po tym, w którym zostały wysłane towary objęte świadectwem.

Świadectwo przywozowe jest ważne na całym terytorium Wspólnoty. W przypadku gdy organy wietnamskie przekazują dane do Wspólnoty drogą elektroniczną jest to traktowane jako działanie zastępujące przedstawienie wymaganego oryginalnego świadectwa wywozowego.

2.
Świadectwa przywozowe są ważne przez sześć miesięcy od daty ich wydania, z możliwością przedłużenia okresu ich ważności przez właściwe organy zainteresowanego Państwa Członkowskiego o kolejne trzy miesiące.
3.
Wniosek składany przez importera do właściwych organów Państw Członkowskich w celu otrzymania świadectwa przywozowego zawiera:

a) nazwę/nazwisko importera oraz kompletny adres (włącznie z numerami telefonu i faksu), numer identyfikacyjny zarejestrowany przez właściwe organy krajowe, i numer rejestracyjny VAT, jeżeli importer podlega obowiązkowi płacenia podatku VAT;

b) nazwisko i dokładny adres składającego deklarację;

c) nazwę/nazwisko i dokładny adres eksportera;

d) kraj pochodzenia produktów i kraj wysyłki;

e) opis produktów zgodny z opisem zawartym w świadectwie wywozowym;

f) ilość zawartą w każdej przesyłce;

g) datę i numer wydanego świadectwa wywozowego;

h) podpis importera i datę.

Właściwe organy mogą, z zastrzeżeniem przewidzianych przez nie warunków, zezwolić na dostarczanie, przekazywanie lub drukowanie wniosków drogą elektroniczną.

Właściwym organom Państw Członkowskich udostępniane są wszelkie dokumenty i dowody.

4.
Importerzy nie są zobowiązani do dokonywania przywozu całej ilości objętej świadectwem przywozowym w jednej przesyłce.
Artykuł  8

Ważność świadectw przywozowych wydawanych przez organy Państw Członkowskich zależy od ważności świadectw wywozowych wydawanych przez właściwe organy wietnamskie, na podstawie których zostały wydane świadectwa przywozowe.

Artykuł  9

Świadectwa przywozowe są wydawane bez dyskryminacji w odniesieniu do któregokolwiek z importerów we Wspólnocie, niezależnie od miejsca prowadzenia przez niego działalności we Wspólnocie.

Artykuł  10
1.
Formularze świadectw przywozowych i wyciągi z nich sporządzane są w dwóch egzemplarzach, jedna kopia, oznaczona jako "Kopia posiadacza" i opatrzona numerem 1, jest wydawana wnioskującemu, a druga, oznaczona jako "Kopia dla właściwego organu" i opatrzona numerem 2, zatrzymywana jest przez organ wydający świadectwo. Do celów administracyjnych właściwe organy mogą dodawać kopie dodatkowe do formularza 2.
2.
Formularze drukowane są na białym papierze bez domieszki pulpy celulozowej otrzymanej w procesie mechanicznym, stosowanym do pisania i ważącym między 55 a 65 gramów na metr kwadratowy. Rozmiar formularzy wynosi 210 na 297 mm; odstęp między wierszami wynosi 4,24 mm (jedna szósta cala); układ formularza jest dokładnie odwzorowywany. Dwie strony egzemplarza nr 1, który stanowi właściwe świadectwo, mają wydrukowany w tle żółty wzór giloszujący, uwidaczniający wszelkie próby fałszowania metodą mechaniczną lub chemiczną.
3.
Za druk formularzy odpowiadają Państwa Członkowskie. Formularze mogą być drukowane również przez drukarnie wyznaczone przez Państwo Członkowskie, na terytorium którego drukarnie mają swoje siedziby. W tym ostatnim przypadku na każdym formularzu umieszcza się odniesienie do decyzji Państwa Członkowskiego wyznaczającej drukarnię. Każdy formularz zawiera wskazanie nazwy i adresu drukarni lub znak pozwalający na jej zidentyfikowanie.
4.
Podczas wydawania świadectw przywozowych lub wyciągów z nich nadawany jest im numer wydania określony przez właściwe organy Państwa Członkowskiego. Numer świadectwa przywozowego przekazywany jest drogą elektroniczną do Komisji w ramach zintegrowanej sieci utworzonej na mocy art. 14 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3030/93 z dnia 12 października 1993 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu niektórych wyrobów włókienniczych z państw trzecich(7).
5.
Świadectwa i wyciągi wypełnia się w języku urzędowym, lub w jednym z języków urzędowych wydającego je Państwa Członkowskiego.
6.
Oznaczenia agencji wystawiających i organów debetujących stosowane są w formie pieczęci. Jednakże wytłoczony odcisk połączony z literami i cyframi uzyskanymi poprzez perforację lub nadruk na pozwoleniu mogą zastępować pieczęć organu wystawiającego. Organy wydające zapisując w dokumencie przyznane ilości stosują dowolną metodę zabezpieczenia przed dokonaniem zmian, w taki sposób, by uniemożliwić wstawianie cyfr lub znaków; w szczególności można używać gwiazdek lub innych symboli wypełniających wolne miejsca (na przykład: *EUR*1.000*).
7.
W przypadku gdy miejsce przeznaczone na wpisy debetowe na pozwoleniach lub wyciągach z pozwoleń jest niewystarczające, właściwe organy mogą dołączyć do pozwolenia jedną lub więcej dodatkowych stron zawierających rubryki odpowiadające tym, które znajdują się na odwrocie egzemplarzy nr 1 i 2 pozwoleń lub wyciągów z pozwoleń. Organy debetujące przykładają pieczęć w taki sposób, aby jej połowa znajdowała się na pozwoleniu lub na wyciągu z pozwolenia a druga połowa na dodatkowej stronie. W przypadku więcej niż jednej dodatkowej strony pieczęć przykłada się w ten sam sposób między dwoma kolejnymi stronami.
8.
Wydane świadectwa i wyciągi oraz wpisy i potwierdzenia dokonywane przez organy Państwa Członkowskiego powodują takie same skutki prawne w każdym z pozostałych Państw Członkowskich, podobnie jak dokumenty wydawane oraz wpisy i potwierdzenia dokonywane przez organy tych Państw Członkowskich.
9.
Właściwe organy zainteresowanych Państw Członkowskich mogą zażądać, w razie konieczności, tłumaczenia treści pozwoleń lub wyciągów na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych danego Państwa Członkowskiego.
10.
Świadectwo przywozowe może być wydawane drogą elektroniczną, jeżeli dane urzędy celne posiadają dostęp do takiego świadectwa poprzez sieć komputerową.
Artykuł  11

W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa wywozowego, świadectwa przywozowego lub świadectwa pochodzenia eksporter może zwrócić się do właściwego organu, który wydał dokument, o sporządzenie jego duplikatu na podstawie dokumentów wywozowych znajdujących się w jego posiadaniu. Duplikat wystawiony w taki sposób nosi adnotację "duplicata" lub "duplicate" albo "duplicado".

Duplikat nosi datę oryginału świadectwa wywozowego.

Artykuł  12

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i ma zastosowanie do towarów wysłanych po tym dniu.

Niniejsze rozporządzenie przestaje być stosowane z dniem 31 grudnia 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 2003 r.

W imieniu Rady
G. TREMONTI
Przewodniczący

______

(1) Dz.U. L 1 z 4.1.2000, str. 13.

(2) Dz.U. L 124 z 20.5.2003, str. 34.

(3) Dz.U. L 66 z 10.3.1994, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1).

(4) Dz.U. L 87 z 31.3.1994, str. 47. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 983/96 (Dz.U. L 131 z 1.6.1996, str. 47).

(5) Dz.U. L 162 z 26.6.1999, str. 35.

(6) Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 53.

(7) Dz.U. L 275 z 8.11.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 138/2003 (Dz.U. L 23 z 28.1.2003, str. 1).

ZAŁĄCZNIK

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.