Rola UE w promowaniu szerszego partnerstwa transatlantyckiego (2012/2287(INI)).

1.

gratuluje Barackowi Obamie ponownego wyboru na prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki; zaprasza go do wystąpienia w Parlamencie Europejskim w trakcie sesji plenarnej w Strasburgu podczas kolejnej wizyty w Europie;

2.

wzywa do jak najszybszego zorganizowania spotkania na szczycie między UE a USA, aby uzgodnić wspólny program obejmujący cele krótko- i długoterminowe w zakresie spraw dwustronnych oraz kwestii globalnych i regionalnych;

3.

dostrzega długotrwałe konsekwencje, jakie dla partnerstwa transatlantyckiego ma reorientacja geopolityczna USA na rzecz Azji; podkreśla konieczność konstruktywnej, spójnej i strategicznej odpowiedzi ze strony UE; uważa, że umożliwia to także UE aktywniejsze zaangażowanie się w regionie Azji i Pacyfiku i występowanie jako niezależny globalny podmiot, ale w bliskiej współpracy z USA, a tym samym pogłębianie strategicznego wymiaru partnerstwa transatlantyckiego;

4.

wyraża zadowolenie z powodu oficjalnego ogłoszenia negocjacji w sprawie transatlantyckiego partnerstwa na rzecz handlu i inwestycji; podkreśla, że porozumienie to będzie oznaczać silny bodziec dla gospodarki UE i USA oraz ożywi stosunki między UE a USA; zwraca uwagę, że jego globalne skutki będą wykraczać poza wymiar dwustronny, gdyż będzie ono podstawą wspólnego podejścia do zasad i norm w dziedzinie globalnego handlu, inwestycji i kwestii związanych z handlem; podkreśla znaczenie silnej woli politycznej i konstruktywnego podejścia, aby negocjacje były prowadzone skutecznie; oczekuje, że proces transatlantyckiego partnerstwa na rzecz handlu i inwestycji będzie źródłem nowego politycznego bodźca w stosunkach transatlantyckich, który można by i należy wykorzystać do pobudzenia bliższej współpracy w innych obszarach, w tym w polityce zagranicznej;

5.

wzywa wysoką przedstawiciel do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącą Komisji Europejskiej, Radę, Komisję i państwa członkowskie UE do ściślejszej koordynacji polityki UE wobec rządu USA, aby utrwalić przekonanie, że UE jest konsekwentnym i skutecznym partnerem na arenie międzynarodowej; z uwagi na niebezpieczeństwo wystąpienia różnych sytuacji kryzysowych w regionach sąsiadujących z UE oraz doktrynę USA polegającą na odgrywaniu roli "zakulisowego przywódcy" podkreśla znaczenie wzmocnienia również wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony;

6.

przypomina własną propozycję utworzenia transatlantyckiej rady politycznej, która byłaby organem systematycznych konsultacji oraz koordynacji polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa pod przewodnictwem wysokiej przedstawiciel/ wiceprzewodniczącej oraz sekretarza stanu USA;

7.

docenia wkład transatlantyckiego dialogu ustawodawców - jako konstruktywnego i merytorycznego organu - we wzmacnianie stosunków między UE a USA poprzez zapewnianie forum dla dialogu parlamentarnego, określanie celów i koordynację w zakresie kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania; z zadowoleniem przyjmuje otwarcie biura łącznikowego Parlamentu Europejskiego w Waszyngtonie i zaprasza Kongres USA do otworzenia podobnego biura w Brukseli; apeluje o kontynuowanie wymian pracowników między obiema instytucjami;

8.

zdecydowanie potępia ataki terrorystyczne, jakie miały miejsce w Bostonie w dniu 15 kwietnia 2013 r.; zachęca obu partnerów do kontynuowania walki z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną przy jednoczesnym poszanowaniu i przestrzeganiu praw człowieka i podstawowych swobód; jest głęboko zaniepokojony ostatnimi doniesieniami na temat amerykańskich operacji inwigilacji i zbierania danych w ramach programu PRISM i ich skutkami dla ochrony swobód obywatelskich obywateli UE; wzywa Komisje i Radę do podniesienia tej kwestii na nadchodzącym spotkaniu ministerialnym UE-USA dotyczącym WSiSW w dniu 14 czerwca 2013 r.; odnotowuje fakt, że weszło już w życie porozumienie w sprawie rejestrów nazwisk pasażerów oraz umowa dotycząca programu śledzenia środków finansowych należących do terrorystów (porozumienie SWIFT), które Parlament zatwierdził; wzywa partnerów do zacieśnienia współpracy w zakresie porozumienia w sprawie prywatności i ochrony danych w celu zakończenia negocjacji, tak aby zapewnić odpowiednią przejrzystość procesu przetwarzania danych i wystarczającą ochronę danych osobowych;

9.

zwraca uwagę na rosnące znaczenie stosowania bezzałogowych statków powietrznych; podkreśla potrzebę ożywionej debaty na temat uzbrojonych bezzałogowych statków powietrznych, przejrzystości i kontroli; z zadowoleniem przyjmuje obecną debatę w USA i oczekuje, że już niedługo możliwe okaże się ustanowienie kompleksowych ram prawnych; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje decyzje ogłoszone przez prezydenta Baracka Obamę w swoim przemówieniu w dniu 23 maja 2013 r. dotyczące oficjalnego ustanowienia nowych ograniczeń w zakresie wykorzystania samolotów bezzałogowych jako broni śmiertelnej i zaangażowania Kongresu w zbadanie możliwości w zakresie zwiększenia kontroli tego wykorzystania; zachęca obydwu partnerów do prowadzenia dyskusji na temat uzbrojonych bezzałogowych statków powietrznych i podkreśla potrzebę podjęcia działań zmierzających do wprowadzenia w przyszłości regulacji międzynarodowych ze względu na globalne konsekwencje;

10.

ponownie wyraża pogląd, że UE musi w dalszym ciągu przywoływać w rozmowach z USA na szczeblu politycznym i technicznym nienową kwestię dotyczącą wymogu posiadania wiz przez obywateli czterech państw członkowskich UE;

11.

ponownie podkreśla rosnące znaczenie cyberobrony i z zadowoleniem przyjmuje utworzenie na szczycie w 2010 r. grupy roboczej ds. bezpieczeństwa cybernetycznego i cyberprzestępczości; uważa, że UE i USA powinny priorytetowo traktować współpracę w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego oraz zwracać szczególną uwagę na kwestię odpierania ataków cybernetycznych, jak i podejmować wspólne starania na szczeblu międzynarodowym celem opracowania kompleksowych i przejrzystych międzynarodowych ram prawnych, które będą zawierać minimalne normy w zakresie polityki bezpieczeństwa cybernetycznego i jednocześnie chronić podstawowe wolności;

12.

ubolewa nad tym, że UE i USA planują wdrożenie różnych poziomów czujności w zakresie bezpieczeństwa cybernetycznego w momencie, gdy NATO apeluje o zintensyfikowanie współpracy; podkreśla, że takie niespójności nie tylko zagrażają cyberobronie, ale mogą również spowodować problemy w zakresie handlu dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w obu jurysdykcjach;

13.

z zadowoleniem przyjmuje ponowną obietnicę zamknięcia obozu w Guantánamo złożoną przez prezydenta Baracka Obamę w swoim przemówieniu w dniu 23 maja 2013 r.; ponownie wzywa prezydenta Baracka Obamę do jak najszybszego umożliwienia więźniom, którym nie zostaną postawione zarzuty, powrotu do kraju pochodzenia lub innego bezpiecznego kraju, a także do bezzwłocznego osądzenia tych więźniów Guantánamo, wobec których istnieją wystarczające dopuszczalne dowody, w ramach sprawiedliwego przesłuchania publicznego prowadzonego przez niezależny i bezstronny trybunał, a w przypadku ich skazania - do dopilnowania, by zostali umieszczeni w więzieniu na terytorium Stanów Zjednoczonych zgodnie z właściwymi międzynarodowymi normami i zasadami;

14.

podkreśla ciągłe znaczenie NATO jako fundamentu bezpieczeństwa transatlantyckiego; ponownie apeluje o umocnienie partnerstwa strategicznego między UE a NATO;

15.

wzywa obydwu partnerów do zbadania dziedzin i ram, dzięki którym możliwa byłaby szersza współpraca transatlantycka w wymiarze pragmatycznym, a także do poddania analizie - wraz z innymi krajami basenu Oceanu Atlantyckiego - kwestii przydatności takiej rozszerzonej współpracy; podkreśla, że z perspektywy UE do takich ewentualnych dziedzin należą kwestie gospodarcze i społeczne, globalne zarządzanie, proces demokratyzacji, prawa człowieka, współpraca na rzecz rozwoju, zmiana klimatu, bezpieczeństwo i energia; wzywa partnerów do przeanalizowania - z myślą o tych rozmowach trójstronnych - możliwości skorzystania z regionalnych i subregionalnych struktur utworzonych w Ameryce Łacińskiej, które UE tradycyjnie wspiera;

16.

sugeruje, aby partnerzy prowadzili ze sobą regularną wymianę poglądów na temat szczytów odbywanych z krajami Ameryki Łacińskiej w kontekście regionalnym, tzn. organizowanego dwa razy w roku szczytu UE-CELAC i szczytu obydwu kontynentów amerykańskich organizowanego przez Organizację Państw Amerykańskich;

17.

podkreśla, że istnieją już różnorodne wielostronne ramy utworzone z myślą o konkretnych zagadnieniach, które charakteryzują się silną cechą trójstronności, takie jak regionalna inicjatywa na rzecz bezpieczeństwa w Ameryce Środkowej;

18.

przypomina o pozytywnej roli, jaką Kanada - z którą obaj partnerzy utrzymują solidne relacje - może odgrywać w szerszej współpracy transatlantyckiej;

19.

wzywa również obydwu partnerów do zbadania możliwości szerszej współpracy obejmującej kraje afrykańskie położone u wybrzeży Atlantyku, a także do określenia odnośnych obszarów i ram przy uwzględnieniu odpowiednich organizacji afrykańskich;

20.

wzywa UE i USA do skoordynowanych działań z myślą o przyczynieniu się do stabilnego pokoju i współpracy w skali międzynarodowej w oparciu o skutecznie wdrażaną zasadę wielostronności i udziału krajów wschodzących, w tym również z południowych wybrzeży Oceanu Atlantyckiego; wzywa partnerów do kontynuowania prac nad ONZ-owskim programem reform przy jednoczesnym zaangażowaniu pozostałych krajów atlantyckich i uwzględnieniu ich interesów; wyraża potrzebę ściślejszej współpracy między UE a krajami obydwu kontynentów amerykańskich w ramach ONZ;

21.

przypomina, że Międzynarodowy Trybunał Karny staje się w coraz większym stopniu niezbędnym instrumentem prawa międzynarodowego i podstawową składową polityki zagranicznej UE w dążeniu do realizacji celu, jakim jest położenie kresu bezkarności; wyraża uznanie dla działalności MTK z okazji 10. rocznicy jego istnienia; wyraża zadowolenie z działań podjętych przez administrację prezydenta B. Obamy w celu przywrócenia stosunków roboczych z Trybunałem i oczekuje dalszych kroków ze strony USA zmierzających do ponownego podpisania i ratyfikowania statutu rzymskiego;

22.

wzywa UE i USA do współpracy na rzecz wzmocnienia organizacji regionalnych i subregionalnych w basenie Oceanu Atlantyckiego, zwłaszcza że organizacje te odgrywają ważną rolę w promowaniu integracji gospodarczej i politycznej;

23.

wzywa partnerów do nadania nowego impulsu G20, m.in. dzięki jednoczesnemu równoprawnemu zaangażowaniu pozostałych państw atlantyckich biorących udział w tym forum; podkreśla, że w związku z ponownym wyborem B. Obamy na prezydenta oraz wyłonieniem nowych liderów wśród najbardziej wpływowych krajów grupy G20 nadszedł czas, by następne posiedzenie G20 było ambitniejsze i skuteczniejsze oraz oczekuje, że kwestia ta zostanie poruszona na następnym szczycie dwustronnym;

24.

podkreśla, że ewentualne zawarcie transatlantyckiego partnerstwa na rzecz handlu i inwestycji stworzy perspektywę powstania ogromnego obszaru gospodarczego obejmującego Amerykę Północną, UE i wiele krajów Ameryki Łacińskiej, z którymi obydwaj partnerzy wynegocjowali porozumienia gospodarcze;

25.

podkreśla, że integracja dwóch spośród największych gospodarek rynkowych może stworzyć geopolityczny wzorzec promowania wartości demokratycznych;

26.

podkreśla, że demokracja, praworządność i poszanowanie praw człowieka muszą mieć kluczowe znaczenie dla krajów basenu Oceanu Atlantyckiego; zachęca do dalszej współpracy między UE i USA w ramach programów promujących demokrację, wolne i uczciwe wybory oraz ochronę praw człowieka;

27.

podkreśla znaczenie skoordynowanych działań w celu przeciwdziałania zagrożeniom dla globalnego bezpieczeństwa, takim jak terroryzm, upadłe państwa, handel ludźmi, bronią i narkotykami, przestępczość zorganizowana, piractwo i cyberprzestępczość, z których wszystkie stanowią obecnie niebezpieczeństwo w basenie Oceanu Atlantyckiego; podkreśla potrzebę pogłębienia kompleksowej współpracy między wszystkimi krajami basenu Oceanu Atlantyckiego w ramach zwalczania handlu narkotykami, który rozprzestrzenia się w całej Afryce Zachodniej i w Sahelu; z zadowoleniem przyjmuje wsparcie partnerów na rzecz regionalnego planu działania Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej w dziedzinie narkotyków;

28.

zwraca uwagę na szczególnie ważną rolę bezpieczeństwa morskiego w przestrzeni atlantyckiej; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane przez partnerów w ścisłej współpracy ze Wspólnotą Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej i Wspólnotą Gospodarczą Państw Afryki Środkowej w celu przeciwdziałania piractwu i promowania bezpieczeństwa na morzu w Zatoce Gwinejskiej;

29.

podkreśla znaczenie różnicowania dostawców energii, źródeł i szlaków transportowych; podkreśla coraz większe znaczenie krajów basenu Oceanu Atlantyckiego w produkcji energii i gromadzeniu jej rezerw, a także w produkcji surowców, co stwarza znaczne możliwości dywersyfikacji; sugeruje, aby unijno-amerykańska Rada ds. Energii wraz z innymi krajami basenu Oceanu Atlantyckiego zbadała możliwość współpracy w kwestii bezpieczeństwa energetycznego i zrównoważoności, co obejmuje również technologie w dziedzinie pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych; w tym samym duchu sugeruje także zbadanie możliwości ściślejszej współpracy w dziedzinie wydajnego wykorzystywania surowców i w zakresie recyklingu;

30.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w swoim przemówieniu inauguracyjnym prezydent B. Obama położył nacisk na przywrócenie Stanom Zjednoczonym zdolności zarządzania w warunkach kryzysu za granicą, a także ma nadzieję, że współpraca, jaką UE i USA podjęły już w zakresie zarządzania kryzysowego i zapobiegania kryzysom w Afryce Wschodniej, zostanie rozszerzona na wybrzeże Oceanu Atlantyckiego; w tym kontekście zachęca obu partnerów do pełnego i konstruktywnego wykorzystania umowy ramowej z 2011 r. dotyczącej udziału USA we wspólnej polityce bezpieczeństwa i obrony; wzywa państwa członkowskie UE do poważnego zaangażowania we wspólne projekty łączenia i udostępniania zasobów pozwalające niezależnie wypełniać zadania opisane w art. 43 traktatu z Lizbony;

31.

wzywa UE i USA do dalszego pogłębiania dialogu i współpracy w dziedzinie rozwoju, aby poprawić jakość i skuteczność pomocy rozwojowej; nawołuje obu partnerów do dalszego wsparcia na rzecz realizacji milenijnych celów rozwoju do roku 2015; wyraża zadowolenie, że partnerzy powołali grupę analityczną, która zajmie się kwestią milenijnych celów rozwoju po roku 2015; wzywa partnerów do ścisłej koordynacji z krajami wybrzeża Atlantyku z myślą o realizacji tych celów z uwagi na ich szczególne znaczenie dla wspomnianej grupy krajów; nawołuje UE i USA do zastanowienia się w tym procesie analizy, w jaki sposób w okresie po roku 2015 milenijne cele rozwoju można powiązać z celami zrównoważonego rozwoju;

32.

z zadowoleniem przyjmuje odnowienie przez prezydenta B. Obamę zobowiązania do przeciwdziałania zmianom klimatycznym; wzywa partnerów do jak najszybszego osiągnięcia - najpóźniej do 2015 r. - porozumienia w sprawie wiążących celów w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych, zgodnie z celem powstrzymania zmiany klimatu, tak by wzrost temperatury nie przekroczył 2 ^oC; oczekuje, że kwestia ta zostanie poruszona na następnym szczycie dwustronnym; podkreśla potrzebę zaangażowania w te wysiłki krajów atlantyckich, zwłaszcza ze względu na szkodliwy wpływ zmian klimatu - w tych krajach i na całym świecie - na produkcję żywności, bioróżnorodność, pustynnienie i ekstremalne zjawiska pogodowe; uznaje za kluczowe, by w kontekście posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego ICAO UE i USA dążyły do zawarcia ogólnoświatowej umowy w sprawie uregulowania problemu emisji pochodzących z transportu lotniczego; potwierdza potrzebę bliskiej współpracy transatlantyckiej w dziedzinie wydobycia gazu łupkowego;

33.

wzywa UE i USA do przyjęcia wspólnej strategii na forach międzynarodowych, zwłaszcza na forum ONZ, w zakresie redukcji broni masowego rażenia i broni konwencjonalnej, a także do zaangażowania w te wysiłki krajów atlantyckich; oczekuje od USA i Rosji dalszych postępów w związku z rozbrojeniem jądrowym; z wielkim zadowoleniem przyjmuje niedawne zatwierdzenie przez Zgromadzenie Ogólne ONZ traktatu o handlu bronią oraz wzywa państwa członkowskie UE i Stany Zjednoczone do szybkiego podpisania tego traktatu;

34.

zachęca ośrodki analityczne i badaczy do dalszych badań nad szerszą współpracą transatlantycką, co sprzyja również idei szerszej społeczności atlantyckiej;

35.

podkreśla, że wymiana kulturowa za pośrednictwem programów edukacyjnych ma kluczowe znaczenie dla kultywowania wspólnych wartości i tym samym dla budowania więzi między partnerami basenu Oceanu Atlantyckiego;

36.

wzywa partnerów do priorytetowego traktowania kwestii ścisłej koordynacji działań mających na celu wspieranie przemian demokratycznych w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie w oparciu o kompleksową i przewidującą określone warunki strategię pomocy i zachęt do prowadzenia reform demokratycznych; wzywa partnerów do jak najściślejszej koordynacji we wspieraniu opozycji w Syrii oraz do dalszego wywierania presji na Rosję i Chiny w celu pilnego znalezienia politycznego rozwiązania tragicznego w skutkach kryzysu w tym kraju; popiera apel o zwołanie konferencji pokojowej w sprawie Syrii w Genewie; podkreśla potrzebę znalezienia wspólnej odpowiedzi na brak politycznej stabilności i grożący kryzys gospodarczy w Egipcie; zachęca do współpracy w celu wspierania programów demokratyzacji w tym regionie;

37.

podkreśla potrzebę koordynacji działań między UE, jej państwami członkowskimi, USA, Unią Afrykańska, Wspólnotą Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej, ONZ i innymi podmiotami w celu poparcia wdrożenia planu przemian w Mali oraz potrzebę udzielenia pomocy finansowej i logistycznej międzynarodowej misji wsparcia w Mali pod dowództwem sił afrykańskich, która zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 2100, przyjętą w dniu 25 kwietnia 2013 r., jest gotowa do przekazania swojego mandatu wielowymiarowej zintegrowanej misji stabilizacyjnej ONZ w Mali;

38.

wyraża ubolewanie w związku z tym, że proces pokojowy na Bliskim Wschodzie utknął w martwym punkcie; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że prezydent B. Obama podczas swojej pierwszej podróży zagranicznej po ponownym wyborze na urząd odwiedził Izrael, Autonomię Palestyńską i Jordanię oraz z zadowoleniem przyjmuje fakt, że proces pokojowy na Bliskim Wschodzie ponownie stał się najważniejszym priorytetem, na co wskazują obecnie podejmowane wysiłki przez sekretarza stanu Johna Kerry'ego; wyraża zadowolenie z powodu zaangażowania prezydenta B. Obamy na rzecz rozwiązania przewidującego istnienie dwóch państw; wzywa stronę amerykańską do wywarcia nacisku w celu zaprzestania budowy osiedli i do współpracy z UE w celu wznowienia negocjacji izraelsko-palestyńskich; podziela poglądy prezydenta B. Obamy dotyczące ciągłego budowania osiedli przez Izrael oraz wagi, jaką ma kwestia zapewnienia bezpieczeństwa Izraelowi;

39.

wzywa obu partnerów do dalszych działań służących dyplomatycznemu rozwiązaniu problemu irańskiego programu jądrowego w celu szybkiego wypracowania w ramach negocjacji kompleksowego i trwałego porozumienia, które wzmocniłoby przekonanie społeczności międzynarodowej o wyłącznie pokojowym charakterze irańskiego programu jądrowego przy jednoczesnym poszanowaniu uzasadnionego prawa Iranu do pokojowego wykorzystania energii jądrowej zgodnie z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej; wzywa UE i USA do rozważenia - w kontekście negocjacji z Iranem (UE 3+3, P5+1) - skoordynowanego i warunkowego zniesienia sankcji w zamian za wspólnie ustalone i podlegające weryfikacji działania rządu irańskiego zmierzające do uregulowania wszystkich zaległych kwestii dotyczących jego programu jądrowego w pełnej zgodności z postanowieniami Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, wymogami ustanowionymi przez zarząd Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej oraz żądaniami wysuwanymi przez tę agencję; wzywa obu partnerów do przyjęcia bardziej kompleksowego podejścia w stosunkach z Iranem, które obejmie również problematykę praw człowieka oraz szerszy obraz bezpieczeństwa w regionie, a także do zaangażowania w stosownych przypadkach irańskiego społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych;

40.

wzywa partnerów do wspólnego opracowania kompleksowego podejścia do kwestii Afganistanu na okres po roku 2014 w ramach działań koordynowanych z rządem tego kraju; podkreśla, że właściwie wyszkolona i wyposażona afgańska armia i siły bezpieczeństwa - tak samo jak strategie na rzecz rozwoju społecznego i społeczno-gospodarczego, dobrych rządów i praworządności - będą miały kluczowe znaczenie dla utrzymania pokoju, stabilności i bezpieczeństwa w tym kraju, podobnie jak o wiele większe zaangażowanie krajów sąsiadujących z Afganistanem w realizację tych celów; podkreśla również potrzebę przeprowadzenia demokratycznego i pluralistycznego procesu politycznego w tym kraju; uznaje zasadniczą rolę, jaką NATO odgrywało w koordynowaniu działań w zakresie bezpieczeństwa w odpowiedzi na zagrożenie terrorystyczne w Afganistanie, w tym w procesie odbudowy i rehabilitacji, a także wskazuje na rolę, jaką NATO będzie mogło odgrywać po roku 2014;

41.

podkreśla znaczenie Partnerstwa Wschodniego dla UE; podkreśla potrzebę zbliżenia krajów tego sąsiadującego regionu do UE pod względem politycznym i gospodarczym oraz przybliżenia im wspólnych wartości partnerów transatlantyckich; wzywa UE i USA do aktywnej koordynacji w tej dziedzinie oraz podkreśla potrzebę podjęcia skoordynowanych starań w celu wsparcia reform demokratycznych, umocnienia instytucji demokratycznych i poprawy pokojowego rozwiązywania konfliktów; docenia stałe wsparcie, jakiego Stany Zjednoczone udzielają procesowi rozszerzenia UE o kraje Bałkanów Zachodnich, oraz zachęca obu partnerów do utrzymania skoordynowanego podejścia wobec krajów tego regionu;

42.

wzywa obydwu partnerów do lepszego koordynowania polityki w zakresie krytycznego zaangażowania w sprawy Rosji; podkreśla znaczenie współpracy z Rosją w zakresie globalnych wyzwań, które obejmują również rozbrojenie i nierozprzestrzenianie; wzywa UE i USA do wniesienia wkładu w proces modernizacji Rosji ze szczególnym naciskiem na kwestię konsolidacji demokracji, wzmocnienia praw człowieka i praworządności oraz promowanie zróżnicowanego i sprawiedliwego społecznie wzrostu gospodarczego; podkreśla znaczenie promowania kontaktów międzyludzkich; w związku z tym wyraża ubolewanie z powodu nowych restrykcyjnych ustaw dotyczących organizacji pozarządowych oraz z powodu rosnącej presji, jaką władze Rosji wywierają na biura organizacji pozarządowych działających w Rosji; podkreśla, że wypełnienie zobowiązań podjętych przez Rosję w związku z przystąpieniem do WTO stanowi istotną część programu modernizacji tego kraju; wzywa obu partnerów do podjęcia z Rosją konstruktywnej dyskusji w sprawie zamrożonych konfliktów; wyraża zadowolenie z zatwierdzenia przez Kongres USA listy Magnickiego i przypomina o swojej własnej rezolucji z października 2012 r.;

43.

odnotowuje przesunięcie uwagi społeczności międzynarodowej na kraje Azji Wschodniej ze względu na rozwój polityczny i wzrost gospodarczy w regionie Azji i Pacyfiku; z zadowoleniem przyjmuje niedawne rozpoczęcie bliższych konsultacji między UE a USA w sprawie tego regionu i uważa, że może to doprowadzić do ściślejszej współpracy między UE a USA z myślą o Azji; dostrzega w szczególności potrzebę skoordynowanych działań w odpowiedzi na problemy, które mogą ewentualnie zagrozić pokojowi w tym regionie, zwłaszcza w przypadku konfliktu dotyczącego Morza Południowochińskiego i Wschodniochińskiego, który jest źródłem agresywnego nacjonalizmu w niektórych krajach azjatyckich i stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa na morzu;

44.

zdecydowanie potępia eskalację wojennej retoryki przez Koreę Północną i jej bezpośrednie pogróżki pod adresem Stanów Zjednoczonych w odpowiedzi na niedawną rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ (nr 2087), na mocy której przyjęto surowsze sankcje; apeluje do Pjongjangu o zastosowanie się do odpowiednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ wzywających do wstrzymania realizacji programów w dziedzinie broni jądrowej i pocisków balistycznych; nawołuje obie strony do zachowania rozwagi i utrzymania pokoju za pośrednictwem kanałów dyplomatycznych; wzywa UE, USA oraz Koreę Południową do utrzymania bezpośredniego dialogu z Chinami w celu powstrzymania reżimu z Pjongjangu;

45.

wzywa UE i USA do podjęcia skoordynowanych wysiłków na rzecz zobowiązania nowych przywódców chińskich do aktywniejszego zajmowania się kwestiami i konfliktami o charakterze globalnym; wyraża zadowolenie wobec faktu, że UE i Chiny postanowiły prowadzić stały dialog w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony, a także utrzymywać regularne kontakty między specjalnymi przedstawicielami i wysłannikami; przypomina, jak ważne jest utrzymanie otwartego dialogu z Chinami na temat dobrego zarządzania i poszanowania praw człowieka;

46.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także administracji i Kongresowi USA.

Rola UE w promowaniu szerszego partnerstwa transatlantyckiego (2012/2287(INI)).

Dz.U.UE.C.2016.65.120

Rola UE w promowaniu szerzej zakrojonego partnerstwa transatlantyckiego