Rezolucja "Pogłębienie unii gospodarczej i walutowej".

–

uwzględniając rezolucję KR-u z 1 lutego 2013 r. w sprawie stabilnej przyszłości unii gospodarczej i walutowej (UGW) 1 ;

–

uwzględniając dwa komunikaty Komisji: "Koordynacja ex ante planów zasadniczych reform polityki gospodarczej" (COM(2013) 166 final) oraz "Wprowadzenie instrumentu na rzecz konwergencji i konkurencyjności" (COM(2013) 165 final), opublikowane 20 marca 2013 r.;

–

uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z 23 maja 2013 r. w sprawie przyszłych wniosków ustawodawczych dotyczących unii gospodarczej i walutowej (UGW): odpowiedź na komunikaty Komisji (2013/2609(RSP));

–

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 27-28 czerwca 2013 r.;

–

uwzględniając zasady pomocniczości i proporcjonalności;

–

Przypomina zasady i cele unii gospodarczej i walutowej zamieszczone w art. 3 i 120 TFUE.

–

Podkreśla, że wdrażanie zatwierdzonych już środków musi mieć pierwszeństwo przed wszelkimi nowymi wnioskami i zgadza się z Parlamentem Europejskim, że wszelki dalsze wnioski ustawodawcze muszą wykazywać wyraźną wartość dodaną w stosunku do istniejących instrumentów.

–

Podkreśla, że przy podejmowaniu wszelkich decyzji dotyczących rozwoju UGW należy w pełni uznawać i wzmacniać tam, gdzie to możliwe, rolę władz lokalnych i regionalnych we wzmacnianiu gospodarki i ułatwianiu wzrostu i zatrudnienia.

–

Uważa, że proponowany jednolity mechanizm nadzorczy z centralną rolą EBC oraz zmiana roli EUNB stanowią krok naprzód ku większej przejrzystości i większej demokratycznej rozliczalności.

–

Przyjmuje z zadowoleniem apel wystosowany przez Radę Europejską na posiedzeniu w dniach 27-28 czerwca 2013 r., by Komisja Europejska jak najszybciej przedstawiła propozycje dotyczące projektu rozporządzenia ustanawiającego jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków. Popiera zamiar przyjęcia odpowiedniego ustawodawstwa przed końcem obecnej kadencji.

–

Oczekuje, że Komisja Europejska we wniosku dotyczącym koordynacji ex ante, który ma zostać opublikowany jesienią 2013 r., jasno określi różnicę między tą koordynacją a innymi instrumentami i mechanizmami - już stosowanymi (jak europejski semestr) lub planowanymi (jak instrument na rzecz konwergencji i konkurencyjności, zob. niżej).

–

Podkreśla, że proponowana przez Komisję Europejską koordynacja ex ante planów najważniejszych reform polityki gospodarczej, w którą zaangażowane są tylko Komisja i Rada Ministrów, musi zostać uzupełniona o europejskie i krajowe środki, które zagwarantują, że odbędą się odpowiednie konsultacje z właściwymi władzami lokalnymi i regionalnymi i że władze te będą odpowiednio informowane.

–

Apeluje do Komisji Europejskiej i państw członkowskich, by podejmując koordynację ex ante zasadniczych reform gospodarczych w UE, zwróciły szczególną uwagę na regionalne skutki uboczne oraz ich ewentualny wpływ na stabilność finansów publicznych i na spójność terytorialną.

–

Podkreśla, że z uwagi na silny związek między ustaleniami umownymi a planowanym procesem koordynacji ex ante, powinien także istnieć silny związek między zarządzaniem i demokratyczną rozliczalnością tych dwóch procesów. Z tego względu proponuje, by w przypadku, gdy w grę wchodziłyby regionalne skutki uboczne, zapewnić zaangażowanie Komitetu Regionów i zainteresowanych władz regionalnych w proces dialogu gospodarczego na szczeblu UE.

–

Zgadza się z tym, że koordynacja ex ante powinna dotyczyć tylko krajowych planów zasadniczych reform gospodarczych; podkreśla, że należy nią objąć również reformy systemów zabezpieczenia społecznego, jako że mogą mieć one istotne skutki w państwach członkowskich.

–

Ubolewa, że jeśli chodzi o filar UGW związany z demokratyczną legitymacją i rozliczalnością, poczyniono tylko niewielkie konkretne postępy, by uniknąć zakwestionowania całego procesu w przypadkach, w których byłby on postrzegany jako ingerencja Komisji Europejskiej i innych państw członkowskich w decyzje, które w przeszłości zazwyczaj były podejmowane na poziomie krajowym, a nawet regionalnym.

–

Ponownie wyraża swoje przekonanie, że do osiągnięcia głębokiej i faktycznej UGW konieczna jest zdolność fiskalna, i zgadza się z tym, że proponowany instrument może przynieść cenny postęp w tym kierunku.

–

Uważa, że nowy instrument powinien stanowić uzupełnienie instrumentów polityki spójności, dlatego wyraża zastrzeżenia co do nazwy tego nowego instrumentu, jako że zbieżność między terminami "konwergencja" i "spójność" może sugerować pokrywanie się ich zakresów.

–

Przyjmuje z zadowoleniem ustanowienie mechanizmu silniejszej koordynacji i wzmocnienia polityki strukturalnej, opartego na ustaleniach umownych między państwami członkowskimi a instytucjami UE. Podkreśla, że takie ustalenia powinny podlegać wspólnym decyzjom i wdrażaniu, dlatego wnosi, by władze lokalne i regionalne były włączane w opracowanie ustaleń umownych, z należytym poszanowaniem prawa krajowego. Instrument ten powinien być jednak także otwarty, na zasadzie dobrowolności, dla państw członkowskich spoza strefy euro.

–

Wyraża zaniepokojenie, że ustalenia umowne w takiej formie, w jakiej są obecnie proponowane w komunikacie Komisji, w jeszcze większym stopniu obciążą i tak złożony już proces zarządzania, wynikający z nowego ustawodawstwa w dziedzinie nadzoru gospodarczego (krajowe programy reform, zalecenia dla poszczególnych krajów i związane z tym sankcje) oraz zreformowanej polityki spójności (umowy o partnerstwie, programy operacyjne i związane z tym uwarunkowania ex ante).

–

Uważa, że reformy strukturalne to długotrwałe procesy wymagające wieloletniego programowania, zatem podaje w wątpliwość konieczność ustalenia powiązania między uruchomieniem tego nowego instrumentu a europejskim semestrem.

–

Wzywa do tego, by ustalenia umowne opierały się na metodzie wspólnotowej z pełnym włączeniem Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych.

–

Zgadza się z tym, że UE powinna przyjąć konstruktywne podejście do reform strukturalnych na poziomie krajowym, w wyważony sposób stosując zachęty i sankcje.

–

Zauważa, że władze lokalne i regionalne mają bezpośrednie kompetencje w dziedzinach, których dotyczą reformy strukturalne, więc powinny być zaangażowane w projektowanie i wdrażanie ustaleń umownych.

–

Podkreśla, że w związku z powyższym wspomniane programowanie wieloletnie oraz jego wdrażanie powinno być oparte na skutecznym wielopoziomowym sprawowaniu rządów z udziałem władz lokalnych i regionalnych oraz z poszanowaniem ich kompetencji.

–

Przyjmuje z zadowoleniem fakt, że Rada Europejska na posiedzeniu w dniach 27-28 czerwca 2013 r. uznała konieczność wzmocnienia wymiaru społecznego UGW. W tym kontekście ponownie wyraża swoje poparcie dla apelu Parlamentu Europejskiego do państw członkowskich o rozważenie podpisania paktu na rzecz inwestycji społecznych, w którym wytyczono by cele inwestycyjne dla inwestycji społecznych na poziomie krajowym, po to by zrealizować cele strategii "Europa 2020" w zakresie zatrudnienia, polityki społecznej i kształcenia.

Bruksela, 4 lipca 2013 r.

	Przewodniczący
	Komitetu Regionów
	Ramón Luis VALCÁRCEL SISO

Rezolucja "Pogłębienie unii gospodarczej i walutowej".

Dz.U.UE.C.2013.280.6