Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 maja 2018 r. w sprawie optymalizacji łańcucha wartości w unijnym sektorze rybołówstwa (2017/2119(INI)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.76.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 marca 2020 r.

Optymalizacja łańcucha wartości w unijnym sektorze rybołówstwa

P8_TA(2018)0210

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 maja 2018 r. w sprawie optymalizacji łańcucha wartości w unijny m sektorze rybołówstwa (2017/2119(INI))

(2020/C 76/01)

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2020 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając art. 42 i 43 ust. 2 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2017 r. w sprawie promowania spójności i rozwoju w regionach najbardziej oddalonych UE: wykonanie art. 349 TFUE ¹ ,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, w szczególności jego art. 35 w sprawie wspólnej organizacji rynków,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, w szczególności jego art. 11, 13, 41-44, 48, 63, 66, 68 i 70-73,

– uwzględniając strategię śródokresową Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) (na lata 2017-2020) mającą na celu zapewnienie zrównoważonego charakteru rybołówstwa w regionach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie stanu stad ryb oraz sytuacji społeczno-gospodarczej w sektorze rybołówstwa w regionie Morza Śródziemnego ² ,

– uwzględniając nową strategię Komisji Europejskiej zatytułowaną "Silniejsze i odnowione partnerstwo strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE", opublikowaną dnia 24 października 2017 r. (COM(2017)0623),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie identyfikowalności produktów rybołówstwa i akwakultury w restauracjach i handlu detalicznym ³ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych ⁴ ,

– uwzględniając art. 52 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A8-0163/2018),

A. mając na uwadze, że sektor rybołówstwa UE mierzy się z coraz trudniejszymi i bardziej złożonymi wyzwaniami; mając na uwadze, że stan zasobów i wzrost kosztów, a zwłaszcza wahania ceny paliwa, mogą warunkować wysokość przychodów rybaków; mając na uwadze, że obniżanie kwot połowowych stawia lokalne społeczności w trudnym położeniu ze względu na ograniczanie działalności połowowej; mając na uwadze, że do wzrostu kosztów transportu, który wynika z podwójnego wpływu wzrostu cen paliw, dochodzi konkurencja w postaci przywozu produktów z krajów trzecich, oraz mając na uwadze, że choć uznano istnienie tych i innych problemów, wiele kwestii skutkujących pogorszeniem sytuacji społeczno-gospodarczej w sektorze, m.in. nieodpowiednie kształtowanie cen ryb przy pierwszej sprzedaży, wciąż pozostaje w znacznej mierze nierozwiązanych;

B. mając na uwadze strategiczne znaczenie sektora rybołówstwa dla zaopatrzenia ludności w ryby i dla równowagi żywnościowej państw członkowskich i UE, a także wkład tego sektora w dobrobyt społeczno-gospodarczy społeczności obszarów przybrzeżnych, rozwój lokalnego zatrudnienia, podejmowanie i utrzymywanie działalności gospodarczej, zarówno na początkowych, jak i na dalszych etapach łańcucha produkcji, oraz zachowanie lokalnych tradycji kulturowych;

C. mając na uwadze, że tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne obejmuje 83 % statków rybackich prowadzących działalność połowową w UE i odpowiada za 47 % całkowitego zatrudnienia w sektorze rybołówstwa w UE; mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 stanowi, iż "państwa członkowskie powinny dążyć do zapewnienia preferencyjnego dostępu dla rybołówstwa prowadzonego na niewielką skalę, tradycyjnego lub połowów przybrzeżnych", oraz mając na uwadze, że zasada ta nie jest przestrzegana;

D. mając na uwadze, że większość dystrybutorów produktów rybołówstwa i akwakultury, takich jak supermarkety, jest zobligowana do przestrzegania przepisów unijnych, mając niemniej na uwadze, że wpływ tego przestrzegania przepisów na warunki pracy i dochody rybaków nie jest jednakowy, co może być krzywdzące dla mniejszych statków rybackich;

E. mając na uwadze konieczność uwzględnienia wyraźnych różnic między flotami, segmentami flot, gatunkami docelowymi, narzędziami połowowymi, wydajnością, preferencjami konsumentów i liczbą ryb spożywanych przez statystycznego mieszkańca w poszczególnych państwach UE, a także specyfikę działalności rybackiej, wynikającą z jej struktury społecznej, ze sposobów wprowadzania ryb na rynek oraz z różnic strukturalnych i przyrodniczych między poszczególnymi regionami rybackimi;

F. mając na uwadze, że aby wejść w nowe segmenty rynku, rybacy trudniący się tradycyjnym łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym potrzebują wsparcia i pomocy finansowej;

G. mając na uwadze, że sposób wprowadzania ryb na rynek i kształtowania cen pierwszej sprzedaży oraz nieregularny charakter działalności sprawiają, iż dochody i zarobki osób pracujących w sektorze rybołówstwa są niepewne, co oznacza m.in. konieczność utrzymania odpowiedniego dla sektora finansowania publicznego na szczeblu krajowym i wspólnotowym;

H. mając na uwadze, że analiza kluczowych punktów łańcucha wartości produktów rybołówstwa może pozwolić rybakom i lokalnym producentom na zatrzymywanie większej części wartości dzięki otwarciu nowych lokalnych rynków i zaangażowaniu lokalnych zainteresowanych stron, co może mieć pozytywne skutki dla społeczności lokalnych z uwagi na podejmowanie na ich terenie dynamicznej, opłacalnej i zrównoważonej działalności gospodarczej;

I. mając na uwadze, że w art. 349 TFUE uznano szczególną sytuację gospodarczą i społeczną regionów najbardziej oddalonych, pogłębioną pod względem strukturalnym przez szereg czynników (oddalenie, wyspiarski charakter, niewielka powierzchnia, trudna topografia i trudne warunki klimatyczne, zależność gospodarcza od niewielu produktów itp.), których stałe i łączne występowanie hamuje rozwój tych regionów i łańcucha wartości w sektorze rybołówstwa;

J. mając na uwadze, że choć producenci surowców odgrywają podstawową rolę w łańcuchu wartości, nie zawsze uzyskują korzyści z wartości dodanej generowanej na dalszych etapach tego łańcucha;

K. mając na uwadze, że wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) została stworzona w celu wspierania zrównoważonego rozwoju i konkurencyjności sektora rybołówstwa i akwakultury Unii;

L. mając na uwadze, że w celu zapewnienia konkurencyjności produktów rybołówstwa pochodzących z regionów najbardziej oddalonych należy dbać o to, by koszty transportu nie wpływały niekorzystnie na ceny pochodzących z tych regionów ryb wprowadzanych na główne rynki docelowe;

M. mając na uwadze, że UE jest największym światowym graczem pod względem obrotu produktami rybołówstwa i akwakultury;

N. mając na uwadze, że na przepływy handlowe produktów rybołówstwa i akwakultury wpływa wiele czynników, takich jak, przykładowo, preferencje konsumentów w różnych strefach geograficznych;

O. mając na uwadze, że celem wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury jest wzrost przejrzystości i stabilności rynków, w szczególności pod względem wiedzy ekonomicznej i zrozumienia rynków produktów rybołówstwa i akwakultury Unii na całej długości łańcucha dostaw;

P. mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 1379/2013 w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury ustanawia w art. 38 obowiązek oznaczania nazwy obszaru połowu lub produkcji, a w przypadku produktów rybołówstwa pochodzących z połowów na morzu - podawania na piśmie nazwy podobszaru lub rejonu wymienionego w obszarach rybołówstwa FAO;

Q. mając na uwadze, że przejrzystość to narzędzie czuwania nad poszanowaniem prawa konsumentów do jak najdokładniejszego poznania cech nabywanych produktów; mając na uwadze, że wymaga to udoskonalenia etykiet poprzez obowiązkowe podawanie na nich dokładnych informacji o pochodzeniu ryb, zarówno świeżych, jak i przetworzonych;

R. mając na uwadze, że obecna dynamika sprzedaży uniemożliwia uwzględnianie wahań kosztów czynników produkcji - w tym kosztów paliwa - w cenach ryb oraz że średnie ceny pierwszej sprzedaży nie idą w parze z ewolucją cen płaconych przez końcowego konsumenta;

S. mając na uwadze, że badanie opublikowane przez Departament Tematyczny ds. Polityki Strukturalnej i Polityki Spójności w 2016 r. pt. "Rynki tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego: łańcuch wartości, promocja i oznakowanie" wyraźnie wskazuje, że etykiety produktów rybołówstwa UE mogą wprowadzać konsumentów w błąd;

T. mając na uwadze, że organizacje producentów sektora rybołówstwa i organizacje producentów sektora akwakultury (zwane dalej "organizacjami producentów") mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia celów WPRyb i wspólnej organizacji rynków oraz dla właściwego zarządzania nimi;

U. mając na uwadze, że Unia zobowiązuje się do gwarantowania wysokiej jakości produktów rybołówstwa, w szczególności w kontekście stosunków handlowych z państwami trzecimi;

V. mając na uwadze znaczenie sektora przetwórstwa i przedsiębiorstw produkujących konserwy;

W. mając na uwadze, że rybackie lokalne grupy działania są w ramach WPRyb niezbędne do opracowywania i wprowadzania w życie wielosektorowych zintegrowanych strategii lokalnego rozwoju uczestniczącego, które będą zaspokajały potrzeby ich lokalnego obszaru połowowego; mając na uwadze, że rybackie lokalne grupy działania uznawane są za przydatny instrument przyczyniający się do dywersyfikacji działalności w rybołówstwie;

X. mając na uwadze, że łańcuch dostaw produktów rybołówstwa nie istnieje w próżni i że ustanowienie powiązań międzysektorowych ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju nowatorskich produktów umożliwiających dostęp do nowych rynków i ich lepszej promocji;

Y. mając na uwadze brak struktur i stowarzyszeń w sektorze rybołówstwa w niektórych państwach członkowskich Unii;

Z. mając na uwadze, że rybołówstwo w regionach najbardziej oddalonych napotyka wynikające z ich natury utrudnienia, uznane w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, co wpływa na jego strukturę;

AA. mając na uwadze, że organizacje międzybranżowe (o czym już wspomniano w przepisach dotyczących wspólnej organizacji rynków) mogą usprawniać koordynację działalności marketingowej na całej długości łańcucha dostaw i pobudzać działania korzystne dla całego sektora;

AB. mając na uwadze, że stada ryb stanowią wspólne zasoby, przez co ich zrównoważona i efektywna eksploatacja może być w niektórych przypadkach lepiej realizowana przez organizacje, w skład których wchodzą członkowie z różnych państw członkowskich i różnych regionów Unii, w związku z czym należy ją rozpatrywać i analizować w odniesieniu do poszczególnych regionów;

AC. mając na uwadze znaczenie sektora rybołówstwa dla sytuacji społeczno-gospodarczej, zatrudnienia i sprzyjania spójności społeczno-gospodarczej regionów najbardziej oddalonych, odznaczających się gospodarkami napotykającymi stałe trudności strukturalne i oferującymi niewielkie możliwości dywersyfikacji działalności gospodarczej;

AD. mając na uwadze, że brak młodych rybaków stanowi przeszkodę dla modernizacji i poprawy stanu sektora oraz może poważnie zagrażać przetrwaniu wielu społeczności nadbrzeżnych;

AE. mając na uwadze mało widoczną rolę kobiet w sektorze rybołówstwa, które choć często wykonują zadania mniej eksponowane, np. zapewniają wsparcie logistyczne lub wykonują prace biurowe związane z daną działalnością, bywają również rybakami i kapitanami niektórych statków rybackich;

AF. mając na uwadze, że obowiązek wyładunku stanowi prawdziwe wyzwanie pod względem gospodarczym i społecznym, które obniża rentowność i odbija się na łańcuchu wartości, i w związku z tym należy go ograniczyć;

AG. mając na uwadze, że należy sprzyjać poszerzaniu wiedzy konsumentów na temat znaczenia zdrowego żywienia i zrównoważonej produkcji;

AH. mając na uwadze, że za pogorszenie sytuacji społeczno-gospodarczej odpowiadają również spadek cen pierwszej sprzedaży ryb i wzrost cen paliw;

1. zwraca się do Komisji i państw członkowskich oraz do władz regionalnych, by utworzyły grupy ekspertów, których zadaniem będzie analiza wykorzystania różnych linii budżetowych Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w celu wyjaśnienia przyczyn niewykorzystania i ewentualnej utraty funduszy, a także zaproponowanie środków naprawczych, jak również zapewnienie odpowiedniego poziomu kontroli i przejrzystości oraz wymaganie lepszego zarządzania od właściwych organów administracyjnych;

2. wzywa państwa członkowskie do przestrzegania rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i do zapewnienia statkom z UE prowadzącym tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne prawdziwie preferencyjnego dostępu do uprawnień do połowów;

3. zwraca się do Komisji i państw członkowskich, by zadbały o ułatwienie tworzenia organizacji producentów, eliminując przeszkody biurokratyczne w ramach istniejących procedur oraz obniżając wymagane minimalne limity produkcji, aby zachęcić do wejścia na rynek drobnych producentów; wskazuje, że trzeba również wzmocnić organizacje producentów, przyznając im większe uprawnienia i ułatwiając dostęp do pomocy finansowej niezbędnej do wykonywania bardziej zróżnicowanych zadań wykraczających poza bieżące zarządzanie rybołówstwem, z poszanowaniem ram określonych celami WPRyb, zwłaszcza w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych, które muszą mieć możliwość dostosowania do lokalnych warunków funkcjonowania organizacji producentów i organizacji międzybranżowych, na terytoriach, które cechuje wyspiarskość, oddalenie, ograniczona powierzchnia, powszechne występowanie tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i znaczne narażenie na skutki przywozu;

4. podkreśla, że programy operacyjne muszą - przy odpowiednim wsparciu finansowym - zachęcać organizacje producenckie do bezpośredniego wprowadzania produktów na rynek, co da im lepszą pozycję w łańcuchu wartości, w dążeniu do rozwinięcia produkcji i zwiększenia wartości dodanej produktów rybołówstwa;

5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, by wsparcie na rzecz bezpieczeństwa na pokładzie statków i wsparcie na rzecz higieny nie konkurowały ze sobą, oraz do zwiększenia puli środków na rzecz sektora tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego;

6. domaga się, by Komisja i państwa członkowskie ułatwiały organizacjom producentów uwzględnianie łańcucha wartości w planach produkcji i wprowadzania na rynek oraz sprzyjały takiemu działaniu w trosce o dostosowanie podaży do popytu, zagwarantowanie rybakom sprawiedliwego dochodu oraz z myślą o europejskich konsumentach, by otrzymywali produkty, które zaspokoją ich potrzeby, z uwzględnieniem zróżnicowania; wskazuje w związku z tym, że strategie marketingowe przystosowane do lokalnych warunków, obejmujące kampanie sektorowe lub kampanie oparte na danym produkcie, powinny przewidywać możliwość sprzedaży bezpośredniej i że są one niezbędnym narzędziem przyczyniającym się do lepszego informowania i uwrażliwiania konsumentów, między innymi dzięki oznaczeniom i etykietom dostarczającym zrozumiałe informacje;

7. wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do wzmocnienia pozycji tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego poprzez zachęcanie do konsumpcji produktów lokalnych metodami marketingu bezpośredniego i bardziej wyspecjalizowanymi metodami marketingu, za pośrednictwem lokalnych kanałów sprzedaży, włącznie z usprawnieniem współpracy między sektorem publicznym a sektorem rybołówstwa i zaopatrywaniem placówek publicznych takich jak szkoły i szpitale w lokalne produkty rybołówstwa, a także za pomocą kampanii promocyjnych mających na celu promowanie lokalnych produktów spożywczych, również we współpracy z prywatnymi inicjatywami, takimi jak inicjatywa Slow Fish, oraz przestrzeganie zasady sezonowości niektórych połowów; jednocześnie zachęca Komisję i państwa członkowskie do wspierania współpracy między sektorami rybołówstwa i turystyki oraz do opracowania listy opartych na doświadczeniach dobrych praktyk ułatwiających nowe formy współpracy;

8. podkreśla, że jedną z podstaw tych strategii marketingowych jest obowiązkowe oznaczanie na etykiecie pochodzenia produktów rybołówstwa, zarówno w przypadku sprzedaży produktów świeżych, jak i przetworzonych;

9. domaga się utworzenia mechanizmów, które podwyższą cenę pierwszej sprzedaży z korzyścią dla rybaków, podnosząc ich wynagrodzenie za pracę, oraz zapewnią sprawiedliwy i odpowiedni rozkład wartości dodanej w całym łańcuchu wartości dodanej w sektorze, zmniejszając marże pośredników, podnosząc ceny płacone producentom i moderując ceny płacone przez konsumentów końcowych; stwierdza ponownie, że w przypadkach gdy istnieją głębokie dysproporcje w obrębie łańcucha, państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania pewnych form interwencji, takich jak ustanawianie maksymalnych marż za pośrednictwo dla każdego podmiotu wchodzącego w skład łańcucha;

10. zwraca się do Komisji i państw członkowskich o wsparcie działalności unijnych organizacji rybaków uprawiających tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne poprzez opracowanie specjalnego logo gwarantującego: świeży produkt rybny, doskonałą jakość, kontrolowane normy zdrowotne, spełnienie warunku lokalności (przedkładanie produktów lokalnych nad produkty przywożone z daleka), bliskość konsumentów, poszanowanie tradycji itp.;

11. zaznacza, że aby zapewnić przejrzystość i ochronę praw konsumentów, konieczne będzie przeprowadzenie przeglądu załącznika do rozporządzenia (EWG) nr 1536/92 w sprawie norm handlowych w odniesieniu do produktów konserwowanych;

12. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wprowadzenia etykiet dla ryb zarówno świeżych, jak i przetworzonych, z wyraźnym wskazaniem kraju pochodzenia;

13. usilnie zachęca państwa członkowskie, by propagowały tworzenie struktur i stowarzyszeń w sektorze rybołówstwa;

14. apeluje, by Komisja włączyła do umów handlowych z krajami trzecimi klauzulę dotyczącą standardów jakości UE w celu wprowadzenia wymogu spełniania przez produkty z przywozu tych samych norm, które spełniają produkty rybołówstwa UE;

15. aby zapewnić równe szanse przywożonym i unijnym produktom rybołówstwa i akwakultury, wzywa Komisję i państwa członkowskie do ścisłego monitorowania zgodności produktów rybołówstwa i akwakultury przywożonych do Unii z obowiązującymi przepisami UE w zakresie bezpieczeństwa, higieny i jakości, jak również z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 ⁵  w sprawie zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom;

16. domaga się bardziej rygorystycznego wdrażania przepisów Unii w sprawie etykietowania i informacji dla konsumentów, zarówno na rynkach detalicznych, jak i w sektorze usług hotelarskich, restauracyjnych i gastronomicznych (HORECA); uważa, że jest to istotne w przypadku wszystkich produktów rybołówstwa, zarówno pochodzących z przywozu, jak i wyprodukowanych w UE; uważa, że w tym celu należy wzmocnić stosowanie rozporządzenia w sprawie kontroli (WE) nr 1224/2009 we wszystkich państwach członkowskich oraz należy dostosować przepisy w celu uwzględnienia wszystkich etapów łańcucha dostaw;

17. wzywa Komisję do przeprowadzenia badania na temat wpływu przywozu na lokalne rybołówstwo;

18. wzywa Komisję do umożliwienia odpowiedniego wykorzystania regionalizacji, ze zwróceniem szczególnej uwagi na regiony najbardziej oddalone, a także do zróżnicowania narzędzi wsparcia i dostosowania ich do różnych rodzajów organizacji producentów i ich specyficznych potrzeb;

19. podkreśla znaczenie opracowania polityki, która umożliwi lokalnym społecznościom nadbrzeżnym przedstawianie łącznych ofert wykorzystujących synergię rodzącą się ze współpracy między różnymi sektorami produkcyjnymi zdolnymi do pobudzania i indukowania rozwoju na szczeblu lokalnym; z tego też względu nalega na powiązanie funduszy pochodzących z WPRyb z innymi programami europejskimi w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego lub WPR; podkreśla, że tak połączone zasoby i programy powinny wspierać inicjatywy lokalnych społeczności i przedsiębiorców skupiające się na rozwoju obszarów wiejskich, poprawie warunków życia, godzeniu życia zawodowego z prywatnym, a zwłaszcza dywersyfikacji dochodów;

20. uważa, że niezwykle ważne jest utrzymanie wsparcia na rzecz transportu ryb z regionów najbardziej oddalonych na rynek międzynarodowy, i wskazuje, że najlepiej byłoby zwiększyć to wsparcie, aby zagwarantować równe warunki konkurencji z produktami wytworzonymi w innych miejscach;

21. zwraca się do Komisji o rozważenie możliwości jak najszybszego stworzenia instrumentu finansowego oferującego szczególne wsparcie dla sektora rybołówstwa (wzorowanego na programie POSEI dla rolnictwa w regionach najbardziej oddalonych), dzięki któremu uda się faktycznie zwiększyć potencjał tego sektora pod względem połowów; uważa, że należy rozważyć możliwość uwzględnienia w tym specjalnym instrumencie zwłaszcza przepisów art. 8 (pomoc państwa), art. 13 ust. 5 (zasoby budżetowe w ramach zarządzania dzielonego), art. 70 (system rekompensat), art. 71 (obliczanie rekompensaty), art. 72 (plan rekompensat) oraz art. 73 (pomoc państwa na realizację planów rekompensat) obowiązującego rozporządzenia w sprawie rozporządzenia (UE) nr 508/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR);

22. uważa, że te lokalne plany rozwoju społeczności nadbrzeżnych powinny wspierać nowe działania i przedsiębiorstwa, które pozwolą na uwzględnienie w łańcuchu wartości surowców wysokiej jakości, szczególnych procesów przetwórczych oraz dziedzictwa kulturowego i historycznego tych społeczności; zaznacza ponadto, że plany te powinny również sprzyjać mechanizmom marketingowym - takim jak obowiązkowe etykietowanie wskazujące pochodzenie produktów - które uwidocznią te zalety na rynku i sprawią, że większość generowanych dochodów powróci do tych społeczności;

23. podkreśla ponadto znaczenie morza, zasobów morskich i produktów rybołówstwa dla wspierania spójności i rozwoju regionów najbardziej oddalonych oraz dla wdrażania art. 349 TFUE; w tym kontekście apeluje do Komisji o poszanowanie postanowień art. 349 również w odniesieniu do rybołówstwa poprzez całkowite przywrócenie niezależnego programu POSEI dla rybołówstwa, który zlikwidowano w ramach reformy obecnego EFMR;

24. zwraca się do Komisji, państw członkowskich oraz do władz regionalnych i lokalnych, by wsparły tworzenie organizacji międzybranżowych oraz organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów na szczeblu ponadnarodowym (co już przewidziano w przepisach dotyczących wspólnej organizacji rynków) w oparciu o regiony biogeograficzne lub na szczeblu unijnym; zwraca uwagę, że jest to niezbędne do uniezależnienia organizacji producentów i wzmocnienia ich pozycji negocjacyjnej;

25. uważa, że proces ten należy uruchomić i przeprowadzić ze szczególnym uwzględnieniem polityki równości płci, aby zapewnić odpowiednią reprezentację kobiet w tych organizacjach; zaznacza, że takie działanie odzwierciedli obecne znaczenie kobiet w tym sektorze, jak i pobudzi do zwiększenia ich roli;

26. podkreśla, że w celu rozwiązania kwestii złożonych zależności i niedoskonałości procesów w ramach łańcucha wartości ważne jest wzmocnienie współpracy między sektorami nauki i rybołówstwa, aby przynieść korzyści zainteresowanym stronom lub zwiększyć ich korzyści;

27. zwraca się do Komisji o rozwijanie, propagowanie i upowszechnienie wykorzystywania informacji dostarczanych przez Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA), tak aby wszystkie podmioty w łańcuchu wartości posiadały przejrzyste, wiarygodne i aktualne informacje, dzięki którym będą mogły efektywnie podejmować decyzje biznesowe; w związku z tym zwraca się do Komisji o aktualizację danych dotyczących nowych wyzwań dla przedsiębiorstw handlowych, takich jak sprzedaż internetowa lub zmiany nawyków konsumpcyjnych;

28. uważa za konieczne przeprowadzenie ambitnego przeglądu wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa w celu zwiększenia jej udziału w zagwarantowaniu dochodów w sektorze, zapewnieniu stabilności rynku, poprawie wprowadzania na rynek produktów rybołówstwa i zwiększeniu ich wartości dodanej;

29. wzywa Komisję do uwzględnienia produktów rybołówstwa w przyszłym wniosku ustawodawczym dotyczącym zwalczania nieuczciwych praktyk handlowych, które stanowią problem w przypadku wszystkich produktów spożywczych;

30. wzywa Komisję do przeprowadzenia przeglądu systemu etykietowania produktów rybołówstwa, opracowanego w ramach rozporządzenia (UE) nr 1379/2013 w oparciu o obszary połowowe FAO, które stworzono ponad siedemdziesiąt lat temu po to, by informować o połowach, a nie służyć konsumentom za wskazówkę, ponieważ system ten wprowadza zamieszanie i nie dostarcza wyraźnych, przejrzystych i prostych informacji;

31. domaga się, by Komisja, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne zbadały problem braku kwalifikacji zawodowych w sektorze rybołówstwa, zwłaszcza wśród młodych rybaków, aby zapewnić i przystosować program kształcenia zawodowego w tym sektorze do jego rzeczywistych potrzeb oraz przyczynić się do modernizacji i poprawy stanu sektora, co pomoże zatrzymać ludność w miejscowościach rybackich, a także do stworzenia odpowiednich możliwości zatrudnienia na obszarach akwakultury, na obszarach wiejskich i w regionach najbardziej oddalonych, jak również w regionach uzależnionych od rybołówstwa;

32. podkreśla znaczenie tworzenia rynków pochodzenia i rynków produktów tradycyjnych szczególnej jakości, opartych na targach, małych przedsiębiorstwach handlowych oraz sektorze restauracyjnym, jako sposobu na zwiększenie wartości dodanej lokalnych produktów rybołówstwa i sprzyjanie rozwojowi lokalnemu;

33. podkreśla znaczenie opracowania szczegółowych strategii szkolenia w zakresie umiejętności cyfrowych - ukierunkowanych na zarządzanie, a zwłaszcza na marketing - jako podstawowego narzędzia wzmocnienia pozycji producentów w łańcuchu wartości;

34. przypomina, że te plany doskonalenia zawodowego muszą obejmować zarówno tradycyjne zawody wykonywane w tym sektorze głównie przez kobiety, jak i szczegółowe plany ukierunkowane na zwiększanie szans na zatrudnienie i rozwój przedsiębiorczości kobiet; podkreśla, że uwzględnienie tych specjalizacji w formalnych systemach szkoleń powinno również wywołać skutki prawne i poprawić status wykonawców tych zawodów na rynku pracy;

35. wzywa Komisję do zbadania możliwości stosowania wzmocnionych mechanizmów w celu sprzyjania wprowadzaniu na rynek przetworzonych produktów rybołówstwa o większej wartości dodanej, w szczególności konserw, na wzór określonych produktów rolnych, a także programów zapewniających promocję unijnych produktów rybołówstwa poza granicami Unii, zwłaszcza ich reklamowanie podczas targów i konkursów międzynarodowych;

36. apeluje do państw członkowskich i władz regionalnych o pomaganie podmiotom prowadzącym działalność w sektorze rybołówstwa w uzyskiwaniu dostępu do wiedzy, sieci i finansowania potrzebnych do innowacyjnego działania i opracowywania nowych produktów ("novel foods"), w szczególności w dowartościowywaniu i tak wyławianych gatunków o niewielkiej wartości handlowej, oraz o angażowanie w te prace organizacji i instytutów badawczych - takich jak instytuty oceanografii - które posiadają znaczną wiedzę na temat podstawowych surowców oraz ich właściwości biologicznych, odżywczych i organoleptycznych; w dążeniu do zapobiegania powstawaniu odpadów, do zmaksymalizowania wartości świeżych produktów oraz do sprzyjania synergii między różnymi elementami łańcucha wartości i do wzmocnienia odporności sektora;

37. wzywa państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do współpracy mającej na celu opracowywanie skutecznych i ukierunkowanych na konkretne produkty kampanii informacyjnych skierowanych do konsumentów, które będą uwrażliwiać w takich kwestiach jak znaczenie konsumpcji lokalnych produktów rybołówstwa, ukazywać jej wpływ na lokalne zatrudnienie i spójność społeczną społeczności nadbrzeżnych, podkreślać wartości odżywcze świeżych ryb, a także uświadamiać potrzebę uwzględniania produktów rybołówstwa w zdrowej diecie itd.;

38. zwraca się do Komisji o zaproponowanie czytelnej wizji i opracowanie podstaw europejskiego programu wsparcia tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, który pomoże wpłynąć na zrównoważenie środowiskowe i społeczno-gospodarcze sektora rybołówstwa w UE, umożliwi zidentyfikowanie, zróżnicowanie i podkreślenie wartości produktów pochodzących z tego rodzaju rybołówstwa w celu zwiększenia ich spożycia, zachęci kolejne pokolenia do pracy w sektorze rybołówstwa, aby nastąpiła wymiana pokoleniowa, a jednocześnie zapewni godziwe kwoty połowowe dla rybaków trudniących się tradycyjnym łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym oraz większą kontrolę zasobów, co z kolei przyczyni się do większej spójności społecznej w społecznościach nadbrzeżnych UE;

39. wzywa Komisję do wszczęcia szczegółowych internetowych konsultacji publicznych na szczeblu UE w celu zebrania od wielu różnych zainteresowanych stron w sektorze rybołówstwa UE danych dotyczących łańcucha wartości, kwestii przejrzystości rynku, rozkładu wartości, etykietowania i potrzeb konsumentów;

40. zwraca się do Komisji o zbadanie korzyści, jakie mogą przynieść tradycyjnemu łodziowemu rybołówstwu przybrzeżnemu globalne łańcuchy wartości, aby umożliwić włączenie tego rodzaju rybołówstwa do gospodarki globalnej, co zwiększy wartość dodaną produktów tradycyjnego rybołówstwa i umożliwi utrzymanie tej działalności oraz działalności lokalnych społeczności; podkreśla znaczenie, jakie ma w tym względzie szkolenie w zakresie umiejętności cyfrowych;

41. uważa, że łańcuch wartości produktów rybołówstwa jest złożony, począwszy od producentów przez różnych pośredników po sprzedawców detalicznych i restauracje; podkreśla, że pośrednicy w handlu rybami oraz przetwórcy ryb i owoców morza odgrywają istotną rolę w łańcuchu wartości; zwraca uwagę, że z marży uzyskiwanej w łańcuchu wartości średnio tylko 10 % trafia do producentów, a pozostałe 90 % do pośredników; podkreśla, że skrócenie łańcucha wartości, w szczególności dzięki stworzeniu organizacji producentów będących kluczowymi podmiotami ze względu na ich produkcję i plany marketingowe, jest pierwszym środkiem na drodze ku zwiększeniu zysków rybaków uprawiających tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne oraz ku oferowaniu konsumentom lepszych produktów (i prawdopodobnie w lepszych cenach);

42. podkreśla znaczenie inwestowania w młodych rybaków w celu zaangażowania i wzmocnienia pozycji kolejnego pokolenia rybaków oraz wzywa do stworzenia młodym rybakom możliwości pozwalających im zdobywać nowe umiejętności, tworzyć stabilne przedsiębiorstwa, być aktywnymi członkami społeczności lokalnej i wnosić pozytywny wkład w łańcuch wartości w sektorze rybołówstwa;

43. domaga się, by państwa członkowskie i władze regionalne skorzystały z możliwości, jakie daje wsparcie ze strony rybackich lokalnych grup działania, w celu dostosowania działań do lokalnych potrzeb w wielu obszarach, takich jak kształcenie czy dywersyfikacja działalności w oparciu o innowacje, a także w celu ułatwienia rybakom i członkom społeczności lokalnych dostępu do istniejących unijnych programów wsparcia i unijnego finansowania;

44. zwraca się do Komisji o przeanalizowanie możliwości stworzenia branży wykorzystującej niezamierzone połowy związane z obowiązkiem wyładunku w interesie gospodarczym i społecznym podmiotów w łańcuchu wartości, a zwłaszcza rybaków, a także wspierającej inicjatywy lokalne;

45. wzywa państwa członkowskie i władze regionalne, by sprawniej przekazywały informacje dotyczące istniejących programów wsparcia i zwiększyły pomoc administracyjną, np. za pośrednictwem platform informacyjnych;

46. zachęca Komisję do promowania i wspierania inicjatyw sprzyjających selektywności rybołówstwa, aby ograniczyć niezamierzone połowy i w ostatecznym rozrachunku poprawić rentowność finansową połowów, skupiających się na gatunkach spełniających oczekiwania konsumentów;

47. wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględniania aspektu płci w polityce rybołówstwa, aby uwidocznić istotną rolę kobiet i wzmocnić ich pozycję w sektorze rybołówstwa w Unii;

48. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zacieśniania więzi między światem pracy a środowiskiem akademickim, polegających przykładowo na tym, że wyższe szkoły morskie włączałyby do programu nauczania przedmioty związane z rybołówstwem i akwakulturą;

49. wzywa Komisję, państwa członkowskie i władze regionalne do połączenia wysiłków na rzecz podjęcia działań zaproponowanych w niniejszym sprawozdaniu w celu zwiększenia opłacalności działalności połowowej;

50. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów, a także rządom państw członkowskich i komitetom doradczym.

¹ Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0316.

² Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0255.

³ Dz.U. C 76 z 28.2.2018, s. 40.

⁴ Teksty, P8_TA(2017)0195.

⁵ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).