Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2022 r. w sprawie wdrażania strategii zaciągania pożyczek w celu finansowania Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy - Next Generation EU (2021/2076(INI))
Dz.U.UE.C.2023.167.2
Akt nienormatywnyP9_TA(2022)0400
Strategia zaciągania pożyczek w celu finansowania Next Generation EU Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2022 r. w sprawie wdrażania strategii zaciągania pożyczek w celu finansowania Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy - Next Generation EU (2021/2076(INI))
(2023/C 167/01)
- uwzględniając art. 5 ust. 3 decyzji Rady (UE, Euratom) 2020/2053 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej 1 (decyzja w sprawie zasobów własnych),
- uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2020/2094 z dnia 14 grudnia 2020 r. ustanawiające Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy w celu wsparcia odbudowy w następstwie kryzysu związanego z COVID-19 2 ,
- uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych 3 ,
- uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021-2027 4 , w tym również wspólne i jednostronne oświadczenia przyjęte jako część wieloletnich ram finansowych (WRF),
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 kwietnia 2021 r. w sprawie nowej strategii finansowania na potrzeby finansowania NextGenerationEU (COM(2021)0250),
- uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady zmieniającej decyzję w sprawie zasobów własnych (COM(2021)0570),
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640) oraz swoją rezolucję w tej sprawie z 15 stycznia 2020 r. 5 ,
- uwzględniając art. 54 Regulaminu, art. 1 ust. 1 lit. e) decyzji Konferencji Przewodniczących z 12 grudnia 2002 r. w sprawie procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy i załącznik 3 do tej decyzji,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0250/2022),
A. mając na uwadze, że decyzja w sprawie zasobów własnych upoważnia Komisję do zaciągnięcia w imieniu Unii w latach 2021-2026 pożyczek na rynkach kapitałowych w wysokości do 750 mld EUR w cenach z 2018 r. wyłącznie w celu zaradzenia skutkom kryzysu związanego z COVID-19 za pośrednictwem unijnego instrumentu odbudowy NextGenerationEU (NGEU); mając na uwadze, że 360 mld EUR w cenach z 2018 r. można wykorzystać na udzielanie pożyczek państwom członkowskim, a 390 mld EUR można wykorzystać bezpośrednio na wydatki UE;
B. mając na uwadze, że spłata pożyczonych środków i związanych z nimi odsetek ma być dokonana z budżetu Unii i zaplanowana w taki sposób, aby zapewnić stałą i przewidywalną redukcję zobowiązań najpóźniej do 31 grudnia 2058 r.; mając na uwadze, że pułapy zasobów własnych zwiększono o 0,6 %, aby pokryć wszystkie zobowiązania Unii wynikające z zaciągania pożyczek w ramach NGEU;
C. mając na uwadze, że Parlament, Rada i Komisja przyjęły prawnie wiążący plan działania na rzecz wprowadzenia nowych zasobów własnych, który ma na celu wygenerowanie wystarczających środków na pokrycie spodziewanych wydatków związanych ze spłatą NGEU, tak by nie ograniczać finansowania unijnych programów i strategii politycznych;
D. mając na uwadze, że zgodnie z decyzją w sprawie zasobów własnych Komisja ma regularnie i wyczerpująco informować Parlament i Radę o wszystkich aspektach swojej strategii zarządzania długiem, w tym o kalendarzu emisji wraz z przewidywanymi datami i wolumenami emisji na nadchodzący rok, a także o planie określającym oczekiwane spłaty kwoty głównej i odsetek;
E. mając na uwadze, że całkowita kwota przewidziana na potrzeby NGEU oraz wypłatę kuponu okresowego i wykup w terminie zapadalności (koszty spłaty EURI) wynosi 14,7 mld EUR w latach 2021-2027;
Uzasadnienie zaciągania pożyczek w ramach NextGenerationEU
1. podkreśla, że NGEU jest największym wspólnym unijnym programem pożyczkowym i zarazem pierwszym, który nie tylko służy udzielaniu pożyczek państwom członkowskim, ale również zapewnia bezpośrednie ulokowanie wydatków z budżetu Unii w rzeczywistych programach i strategiach politycznych UE; podkreśla, że zarządzany przez Komisję wspólny dług Unii zwiększa wielkość, wpływ i wartość dodaną unijnego budżetu, a tym samym wspiera odbudowę po pandemii COVID-19 i realizację długoterminowych priorytetów UE, w szczególności transformacji ekologicznej i cyfrowej;
2. zwraca uwagę, że przy średnim rocznym wolumenie pożyczek w wysokości 150 mld EUR do 2026 r. program pożyczkowy NGEU czyni Unię kluczowym graczem na rynkach finansowych, stawia ją na równi z innymi głównymi europejskimi emitentami długu publicznego i czyni ją największym emitentem ponadnarodowym i największym emitentem zielonych obligacji;
3. podkreśla, że powodzenie strategii zaciągania pożyczek będzie oceniane na podstawie jej zdolności do pozyskania na rynkach kapitałowych środków niezbędnych do wdrożenia NGEU na czas i stosunkowo tanio oraz do spłacenia długu do 2058 r. na podstawie płynnego i przewidywalnego profilu, bez wypierania wydatków programowych ustalonych w obecnych WRF i zagrożenia dla przyszłych działań UE; podkreśla, że unijna emisja nie powinna zakłócać warunków zaciągania pożyczek dla innych europejskich emitentów, a nawet powinna odgrywać pozytywną rolę na rynkach kapitałowych, zwłaszcza poprzez zaspokajanie popytu inwestorów na aktywa denominowane w euro oraz na nowe produkty, takie jak zielone obligacje;
Opis i ocena dotychczasowej strategii zaciągania pożyczek w ramach NextGenerationEU
4. zauważa, że Komisja opracowała i wdrożyła nowy, szeroko zakrojony program finansowania oraz szybko i skutecznie rozwinęła swoje zdolności w zakresie zarządzania długiem; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że emisje odbywały się regularnie od czasu pierwszej emisji w 2021 r. i wszystkie były zasubskrybowane ze znaczną nadwyżką, co ujawniło duże zainteresowanie inwestorów i umożliwiło Komisji osiągnięcie jej celów w zakresie finansowania; z satysfakcją zauważa, że dzięki ocenie Unii AAA produkty UE były przedmiotem obrotu przy atrakcyjnych stopach procentowych, porównywalnych z innymi dużymi europejskimi i ponadnarodowymi emitentami;
5. przyjmuje do wiadomości, że przyjęta przez Komisję strategia finansowania jest zróżnicowana i oferuje szeroką gamę produktów (obligacji i weksli) oraz terminów zapadalności (od trzech miesięcy do 30 lat) za pomocą różnych metod emisji (transakcje konsorcjalne i aukcje) oraz w regularnych terminach;
6. odnotowuje decyzję Komisji, by korzystać z dużej sieci głównych dealerów (PDN), będącej ważnym partnerem w zapewnianiu dobrze funkcjonujących rynków pierwotnych i wtórnych oraz informowaniu Komisji o warunkach rynkowych; przypomina Komisji o znaczeniu zapewnienia, że banki spełniają swoje wymogi prawne, oraz dążenia do znalezienia lepszej równowagi geograficznej zarówno pod względem członkostwa w PDN, jak i głównej roli transakcji konsorcjalnych; wzywa Komisję do zagwarantowania, że członkowie PDN będą mieli wystarczające zachęty i obowiązki, aby wywiązywać się ze swoich zadań;
7. odnotowuje opublikowane dotychczas przez Komisję roczne decyzje w sprawie zaciągania pożyczek i plany finansowania; podkreśla, że przejrzystość strategii zaciągania pożyczek przez Komisję i związanych z nimi działań ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia skutecznej koordynacji z innymi uczestnikami rynku i zapewnienia rozliczalności, zwłaszcza wobec Parlamentu, a także świadomości i własności decydentów i ogółu społeczeństwa; w tym kontekście wzywa Komisję do szybkiego i systematycznego informowania Parlamentu przez dostarczanie zdezagregowanych danych na temat wszystkich wydatków poniesionych w związku z emisją instrumentów dłużnych UE, w tym opłat Komisji na rzecz EURI jako kosztów administracyjnych, a także kosztów ponoszonych przez państwa członkowskie przy zaciąganiu pożyczek z wykorzystaniem Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności;
8. zauważa, że zgodnie z coroczną decyzją w sprawie zaciągania pożyczek i półrocznymi planami finansowania Komisja pozyskała na rynkach finansowych od czerwca 2021 r. ponad 113 mld EUR, z czego 23 mld EUR z emisji zielonych obligacji i obligacji o krótkim, średnim i długim terminie zapadalności; przyjmuje do wiadomości przekazane informacje dotyczące podziału na rodzaje inwestorów i rozmieszczenia geograficznego; wzywa do dalszego przejrzystego informowania o postępach dotyczących dystrybucji obligacji w drodze aukcji i transakcji konsorcjalnych;
Potencjalne pozytywne skutki zaciągania pożyczek w ramach NextGenerationEU i wyzwania z tym związane
9. uważa, że dzięki uczynieniu Unii jednym z największych emitentów obligacji w Europie NGEU może mieć pozytywny wpływ na stabilność i płynność rynków kapitałowych UE oraz poprawić perspektywy gospodarcze UE, uzupełnić architekturę makroekonomiczną strefy euro i wzmocnić międzynarodową rolę euro; zauważa, że NGEU jest prawnie ograniczony pod względem wielkości i czasu oraz że mógłby odegrać jeszcze bardziej wpływową rolę jako źródło bezpiecznych aktywów, pomóc w integracji rynków finansowych UE i wzmocnić odporność Unii, pod warunkiem wyciągania wniosków z jego dotychczasowego działania; zauważa ponadto, że zarówno czasowy charakter, jak i wielkość programu pożyczek w ramach NGEU ograniczają potencjał obligacji UE, aby stały się one prawdziwie bezpiecznymi aktywami i służyły prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych oraz wzmacniały stabilność europejskiej unii walutowej; wzywa Komisję do zastanowienia się nad możliwymi sposobami utrzymania wolumenu będących w obrocie obligacji NGEU po 2027 r., aby zapobiec zmniejszeniu płynności wkrótce po osiągnięciu szczytowego poziomu na koniec etapu wydatkowania NGEU;
10. zwraca uwagę na duże zapotrzebowanie na instrumenty dłużne UE na rynkach kapitałowych oraz ich sprawną integrację z tymi rynkami; wzywa Komisję do skonsolidowania pozycji instrumentów dłużnych UE przez dywersyfikację profilu inwestorów, stymulowanie rynków wtórnych i usuwanie przeszkód technicznych;
11. podkreśla w szczególności, że Unia, jako największy światowy emitent zielonych obligacji, mogłaby ustanowić poziomy odniesienia dla zrównoważonych inwestycji, a także różnicować swoją bazę inwestorów i zapewniać niższe koszty zaciągania pożyczek; podkreśla ważną rolę zielonych obligacji w finansowaniu aktywów niezbędnych do przejścia na gospodarkę niskoemisyjną; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w odniesieniu do zielonych obligacji Komisja stosuje wysokie standardy zrównoważonego rozwoju; wzywa Komisję do zapobiegania wszelkim rodzajom pseudoekologicznego marketingu oraz do zapewnienia wysokiej jakości sprawozdawczości na temat wykorzystania dochodów, tak aby zachować kontrolę nad premią ekologiczną; zauważa, że zasada "nie czyń poważnych szkód" służy jako standard dla wydatków finansowanych w ramach NGEU; podkreśla, że skoro część instrumentów dłużnych z programu NGEU została wyemitowana jako zielone obligacje, państwa członkowskie i Komisja muszą dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić wypełnienie zobowiązań podjętych wobec inwestorów w zakresie wydatków na klimat, i oczekuje, że Komisja w pełni wywiąże się ze swojego zobowiązania i będzie wykluczać problematyczne projekty z finansowania z zielonych obligacji, gdy tylko pojawią się należycie uzasadnione obawy dotyczące pseudoekologicznego marketingu; z zadowoleniem przyjmuje NGEU Green Bond Dashboard [tabelę wskaźników zielonych obligacji NGEU], interaktywną stronę internetową zawierającą informacje na temat inwestycji finansowanych z zielonych obligacji 6 ;
12. uważa, że Komisja powinna wdrożyć solidne środki kontroli, by zapewnić właściwą realizację Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, w szczególności w celu zmniejszenia ryzyka wszelkiego rodzaju pseudoekologicz- nego marketingu, a także z uwagi na wyjątkową konstrukcję NGEU, w ramach którego Komisja pozyskuje środki na rynkach kapitałowych i jest odpowiedzialna wobec inwestorów, ale państwa członkowskie faktycznie wydają te środki; w związku z tym wzywa państwa członkowskie, by wypełniły zobowiązania określone w planach odbudowy i zwiększania odporności oraz by zapewniły ich pełne i rzeczywiste wdrożenie, a także by przedstawiły Komisji rzetelne i dokładne sprawozdania na temat wdrożenia kamieni milowych i wartości docelowych;
13. zauważa, że pomimo swojej skali NGEU jak dotąd skutecznie łagodził ryzyko ograniczenia popytu na inne europejskie obligacje państwowe; podkreśla, że dzięki zwiększeniu atrakcyjności rynku państwowych instrumentów dłużnych strefy euro, zwłaszcza dla inwestorów spoza UE, emisja NGEU może mieć pozytywny wpływ na popyt na papiery wartościowe emitowane przez innych europejskich uczestników rynku; zachęca Komisję do dalszej ścisłej koordynacji prac z organami zajmującymi się emisją instrumentów dłużnych państw członkowskich oraz z Europejskim Bankiem Centralnym, Europejskim Bankiem Inwestycyjnym i Europejskim Mechanizmem Stabilności; ponownie podkreśla znaczenie rozłożenia obrotu instrumentami dłużnymi UE na inne giełdy papierów wartościowych UE zgodnie z zasadami unii rynków kapitałowych;
14. twierdzi ponadto, że NGEU ma pozytywny wpływ na atrakcyjność i stabilność zadłużenia państw członkowskich, ponieważ oferuje wszystkim państwom członkowskim możliwość zaciągania pożyczek z ratingiem AAA z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, pomaga znacząco obniżyć spread rentowności obligacji skarbowych, przy wyliczaniu długu krajowego nie uwzględnia dotacji oraz przekazuje rynkom finansowym wyraźny sygnał, że strefa euro i UE są odporne i spójne;
15. uważa, że na przykładzie NGEU widać zalety bardziej ambitnego, zbiorowego i demokratycznego reagowania kryzysowego na szczeblu UE; uważa, że umożliwienie obywatelom UE bezpośredniego zakupu obligacji UE mogłoby zwiększyć poczucie przynależności do UE; zwraca się do Komisji, by opracowała prosty i przejrzysty mechanizm w tym zakresie; zauważa, że praktyka ta istnieje już w kilku państwach członkowskich; jest przekonany, że korzyści gospodarcze byłyby znaczące i przewyższałyby koszty wdrożenia systemu; zauważa, że znaczne wsparcie kryzysowe sfinansowane dzięki wspólnej emisji instrumentów dłużnych zwiększyło zaufanie do odporności UE i jej państw członkowskich oraz że uczestnicy rynku finansowego powszechnie dostrzegają zwiększoną odporność europejskiej architektury finansowej; podkreśla, że pomyślne wdrożenie NGEU pokazuje, że UE odpowiednio zareagowała na gospodarcze skutki kryzysu związanego z COVID-19; w związku z tym wzywa wszystkie instytucje UE do dopilnowania, by UE wywiązała się ze swoich obietnic, m.in. przedstawiając długoterminową wizję polityczną;
16. z zaniepokojeniem odnotowuje nowe wyzwania związane z brakiem światowego bezpieczeństwa wynikającym z nielegalnej, niczym niesprowokowanej i nieuzasadnionej napaści Rosji na Ukrainę oraz z gwałtownym wzrostem inflacji i stóp procentowych, które dotykają emitentów długu państwowego; ostrzega, że koszty finansowania znacznie wzrosły z powodu trudnych warunków rynkowych i że oczekuje się ogromnej niepewności co do długoterminowych stóp procentowych; oczekuje, że wpłynie to na linię w budżecie UE przeznaczoną na spłatę EURI; zauważa z zaniepokojeniem, że wyższe niż zaprogramowane koszty refinansowania mają już wpływ na dostępność środków w dziale 2b, a nawet wpływają na ograniczoną dostępność instrumentów szczególnych w trakcie rocznej procedury budżetowej; wzywa Komisję do ścisłego monitorowania sytuacji i regularnego informowania władzy budżetowej; przyznaje, że Komisja jest zmuszona do działania na bardzo niepewnym rynku poza 99 % przedziałem ufności; przypomina, że wszystkie płatności wkładów finansowych na rzecz państw członkowskich powinny zostać dokonane do 31 grudnia 2026 r., zgodnie z rozporządzeniami w sprawie EURI i Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, ale termin ten można zmienić; podkreśla, że taka modyfikacja wymaga zmiany zarówno rozporządzenia w sprawie EURI, jak i rozporządzenia w sprawie Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności;
17. uważa, że pełny potencjał NGEU będzie widoczny tylko wtedy, gdy wszystkie krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności zostaną skutecznie i terminowo wdrożone; jest zaniepokojony brakiem zdolności do absorbcji środków finansowych przez kilka państw członkowskich; ubolewa, że od pewnego czasu w niektórych państwach członkowskich opóźnia się wdrażanie tradycyjnych funduszy UE, by szybciej absorbować środki z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności; zachęca państwa członkowskie do pełnego i spójnego wykorzystania pożyczek udzielanych w ramach NGEU;
18. podkreśla, że konieczne będą dalsze inwestycje w strategie polityczne UE, aby wzmocnić konkurencyjność, odporność i strategiczną autonomię UE, w szczególności w odniesieniu do przemysłu i działań w dziedzinie klimatu; uważa, że ciągłe przesunięcia środków nie są realnym, długoterminowym rozwiązaniem dla finansowania priorytetów UE, i podkreśla potrzebę dodatkowych zasobów; przypomina, że zmiana klimatu oraz trwająca wojna w Ukrainie pokazują, że Unia musi się niezwłocznie uniezależnić od państw trzecich w kluczowych sektorach gospodarki, takich jak energetyka, surowce, przemysł i rolnictwo; uważa w związku z tym, że zapowiedź przewodniczącej Komisji Ursuli von der Leyen w sprawie utworzenia Europejskiego Funduszu na rzecz Suwerenności jest zgodna z rezolucją Parlamentu z 19 maja 2022 r. 7 i oświadczeniem Konferencji Przewodniczących z 30 czerwca 2022 r. w sprawie programu prac Komisji na 2023 r.; w związku z tym wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszego rozważenia - zgodnie z zaleceniami Konferencji w sprawie przyszłości Europy - wspólnego zaciągania pożyczek na szczeblu UE z myślą o stworzeniu korzystniejszych warunków zaciągania pożyczek i jednoczesnym utrzymaniu odpowiedzialnej polityki podatkowej na szczeblu państw członkowskich; ubolewa nad systematycznym tworzeniem i wykorzystywaniem instrumentów, funduszy i wspólnych programów pożyczkowych, takich jak NGEU, poza budżetem UE i bez nadzoru lub kontroli władzy budżetowej; w związku z tym wzywa do ujęcia w budżecie operacji zaciągania i udzielania pożyczek oraz wszystkich przyszłych programów lub instrumentów UE; domaga się, aby Parlament był w pełni zaangażowany we wszystkie sprawy w ramach procedury współdecyzji;
Budżet Unii i nowe zasoby własne
19. zwraca uwagę, że charakterystyka pożyczek udzielanych z NGEU będzie miała przez dziesięciolecia bezpośredni wpływ na spłaty z budżetu Unii; nalega zatem na optymalizację obsługi zadłużenia i zapewnienie płynnego profilu zadłużenia, aby rozłożyć równomiernie przyszłe obciążenia;
20. podkreśla, że z wprowadzeniem NGEU znacznie wzrosła zdolność UE do zaciągania i udzielania pożyczek; nalega na potrzebę zaangażowania władzy budżetowej na wszystkich etapach procesu zaciągania i udzielania pożyczek; przypomina, że zgodnie z decyzją w sprawie zasobów własnych Komisja jest zobowiązana do publikowania regularnie aktualizowanego planu oczekiwanych płatności kwoty głównej i odsetek, który to plan będzie omawiany z Parlamentem i Radą na regularnych posiedzeniach międzyinstytucjonalnych w sprawie NGEU;
21. ponawia swoje stanowcze żądanie zapisania w budżecie UE poza pułapami WRF środków budżetowych przeznaczonych na koszty spłaty EURI, aby zabezpieczyć marginesy i mechanizmy elastyczności dla ich zamierzonych celów; wzywa do wprowadzenia odpowiednich zmian do rozporządzenia w sprawie WRF podczas śródokresowej rewizji WRF;
22. jest głęboko przekonany, że ostateczny sukces NGEU, a w szczególności wiarygodność i trwałość jego finansowania, będzie oceniany również pod kątem zdolności Unii do spłaty wspólnego długu przy użyciu nowych zasobów własnych w sektorze ochrony środowiska i sektorze przedsiębiorstw, a nie przez zwiększanie opartych na dochodzie narodowym brutto wkładów państw członkowskich;
23. podkreśla, że nowe zasoby własne są dla Unii kluczowym czynnikiem umożliwiającym realizację jej priorytetów politycznych, również ze względu na zwiększone potrzeby inwestycyjne, by rozwiązać kwestię niezależności energetycznej oraz pomóc w łagodzeniu społecznych skutków rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie, a także by przyspieszyć przejście na zieloną energię; podkreśla, że wprowadzenie tych nowych zasobów własnych pozwoliłoby uniknąć w przyszłości cięć w programach unijnych, a cięcia takie byłyby zagrożeniem dla samego celu i długoterminowych korzyści wynikających z planu odbudowy; uważa, że wprowadzenie nowych zasobów własnych zgodnie z ustaleniami prawnie wiążącego porozumienia międzyinstytucjonalnego z 16 grudnia 2020 r. przyniosłoby trwałe korzyści nie tylko w realizacji polityki UE, ale również w zapewnieniu Unii pozycji wiarygodnego i rozsądnego emitenta instrumentów dłużnych; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego podjęcia działań i przyspieszenia negocjacji w sprawie pierwszego koszyka tzw. nowego systemu zasobów własnych UE w oparciu o unijny system handlu uprawnieniami do emisji, mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 oraz pierwszy filar międzynarodowej umowy OECD w sprawie minimalnego opodatkowania przedsiębiorstw wielonarodowych, przedstawiony przez Komisję 22 grudnia 2021 r.; wzywa Radę do zatwierdzenia pierwszego koszyka zasobów własnych do końca 2022 r.;
24. zauważa jednak, że szacowane wpływy z tych trzech zasobów własnych nie wystarczyłyby do pokrycia zadłużenia zaciąganego w ramach NGEU; w związku z tym wzywa Komisję do przedstawienia wniosku dotyczącego drugiego koszyka nowych zasobów własnych przed grudniem 2023 r., obejmującego wniosek w sprawie podatku od transakcji finansowych, aby zapewnić wystarczające zasoby na spłatę zadłużenia w ramach NGEU; podkreśla prawnie wiążący plan działania ustanowiony na mocy porozumienia międzyinstytucjonalnego; w świetle ostatnich wyzwań gospodarczych zwraca się jednak do Komisji, aby była jeszcze ambitniejsza i nie wykluczała możliwości dodawania zasobów własnych, które są innowacyjne, nowe i - najlepiej - oryginalne;
o
o o
25. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.