Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 stycznia 2023 r. w sprawie sytuacji dziennikarzy w Maroku, w szczególności przypadku Omara Radiego (2023/2506(RSP))

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.214.107

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 czerwca 2023 r.

P9_TA(2023)0014

Sytuacja dziennikarzy w Maroku, w szczególności przypadek Omara Radiego Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 stycznia 2023 r. w sprawie sytuacji dziennikarzy w Maroku, w szczególności przypadku Omara Radiego (2023/2506(RSP))

(2023/C 214/09)

Parlament Europejski, - uwzględniając art. 144 ust. 5 i art. 132 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że niezależny dziennikarz śledczy Omar Radi, który relacjonował protesty Hiraku i zajmował się skandalami związanymi z korupcją w organach państwowych, jest przetrzymywany w areszcie od lipca 2020 r. oraz że skazano go na sześć lat więzienia pod sfingowanymi zarzutami szpiegostwa oraz pod zarzutami gwałtu z lipca 2021 r.; mając na uwadze, że wyrok ten został utrzymany w mocy w postępowaniu apelacyjnym w marcu 2022 r.; mając na uwadze, że naruszono liczne gwarancje sprawiedliwości proceduralnej, co sprawia, że proces sądowy z natury był niesprawiedliwy i stronniczy; mając na uwadze, że naruszenia te obejmowały bezzasadne przedłużenie tymczasowego aresztowania na okres jednego roku oraz brak dostępu do akt sprawy, a także uniemożliwienie dwóm kluczowym świadkom obrony stawiennictwa w sądzie; mając na uwadze, że Omar Radi wniósł apelację do Sądu Kasacyjnego; mając na uwadze, że w 2022 r. organizacja Reporterzy bez Granic przyznała mu Nagrodę Wolności Prasy;

B. mając na uwadze, że dziennikarz Tufik Buaszrin jest przetrzymywany w areszcie od lutego 2018 r., a we wrześniu 2021 r. skazano go po apelacji na 15 lat więzienia za przestępstwa seksualne; mając na uwadze, że w sprawie Sulaimana Raissuniego, którego w lutym 2022 r. po niesprawiedliwym procesie skazano na karę pięciu lat pozbawienia wolności za przestępstwa seksualne, doszło do poważnych naruszeń gwarancji sprawiedliwości proceduralnej,

C. mając na uwadze, że wolność prasy w Maroku stale się pogarsza, a w światowym rankingu wolności prasy z 2022 r. kraj ten spadł na 135. miejsce; mając na uwadze, że wielu dziennikarzy, np. Ignacio Cembrero, znajduje się pod nadzorem cyfrowym, a także że są oni zastraszani i nękani przez wymiar sprawiedliwości oraz skazywani na długie kary pozbawienia wolności, tak jak np. Maati Mundżib;

D. mając na uwadze, że w 2020 r. Reporterzy bez Granic podzielili się ze specjalnym sprawozdawcą ONZ ds. przemocy wobec kobiet i dziewcząt swoimi obawami dotyczącymi nadużywania zarzutów napaści na tle seksualnym w celu dyskredytowania dziennikarzy, co jest niepokojącą praktyką, którą potępiła również feministyczna organizacja Khmissa i marokańskie Stowarzyszenie na rzecz Praw Człowieka;

1. wzywa władze marokańskie, by szanowały wolność słowa i wolność mediów, zagwarantowały uwięzionym dziennikarzom, w szczególności Omarowi Radiemu, Sulaimanowi Raissuniemu i Tufikowi Buaszrinowi, sprawiedliwy proces sądowy ze wszelkimi gwarancjami sprawiedliwości proceduralnej oraz natychmiastowe tymczasowe zwolnienie, a także by przestały nękać dziennikarzy, ich prawników i rodziny; wzywa władze marokańskie do wypełnienia międzynarodowych zobowiązań w zakresie praw człowieka zgodnie z układem o stowarzyszeniu UE-Maroko;

2. zdecydowanie potępia nadużywanie zarzutów dotyczących napaści na tle seksualnym, aby zniechęcać dziennikarzy do wykonywania ich obowiązków; uważa, że takie nadużycia zagrażają prawom kobiet;

3. jest głęboko zaniepokojony zarzutami dotyczącymi korumpowania posłów do Parlamentu Europejskiego przez władze marokańskie; wzywa do zastosowania takich samych środków, jakie zastosowano wobec przedstawicieli Kataru; potwierdza swoje zaangażowanie w pełne zbadanie i zajęcie się przypadkami korupcji z udziałem państw spoza UE, które próbują zdobyć wpływy w Parlamencie Europejskim;

4. podkreśla, że w rezolucji z 15 grudnia 2022 r. Parlament wezwał do powołania komisji specjalnej, której zadaniem byłoby identyfikowanie ewentualnych wad w przepisach Parlamentu Europejskiego dotyczących przejrzystości, uczciwości i korupcji oraz przedstawianie propozycji reform;

5. wzywa władze marokańskie do zaprzestania inwigilacji dziennikarzy, w tym za pośrednictwem oprogramowania szpiegowskiego Pegasus firmy NSO, oraz do przyjęcia i wdrożenia przepisów mających na celu ich ochronę; wzywa państwa członkowskie, aby przestały eksportować do Maroka technologie inwigilacji, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie produktów podwójnego zastosowania;

6. wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia finalisty Nagrody im. Sacharowa za 2018 r. Nassira Zifzafiego; wzywa do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych; potępia łamanie praw pokojowo nastawionych demonstrantów i działaczy diaspory; potępia pełne uchybień procesy i wyroki skazujące 43 osoby uczestniczące w protestach Hiraku, a także tortury, jakim poddaje się je w więzieniach;

7. wzywa UE i jej państwa członkowskie, by w dialogu z władzami marokańskim w dalszym ciągu podnosiły temat zatrzymanych dziennikarzy i więźniów sumienia oraz by brały udział w ich procesach; wzywa UE, aby wykorzystała swoją pozycję w celu osiągnięcia konkretnej poprawy sytuacji w zakresie praw człowieka w Maroku;

8. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Maroka.