Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie oceny środków mających na celu zapobieganie korupcji, nieprawidłowym wydatkom i niewłaściwemu wykorzystywaniu funduszy unijnych i krajowych w przypadku funduszy pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych i obszarów wydatków kryzysowych (2020/2222(INI))
Dz.U.UE.C.2022.251.48
Akt nienormatywnyZapobieganie korupcji, nieprawidłowym wydatkom i niewłaściwemu wykorzystywaniu funduszy unijnych i krajowych w przypadku funduszy pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych i obszarów wydatków kryzysowych
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie oceny środków mających na celu zapobieganie korupcji, nieprawidłowym wydatkom i niewłaściwemu wykorzystywaniu funduszy unijnych i krajowych w przypadku funduszy pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych i obszarów wydatków kryzysowych (2020/2222(INI))
(2022/C 251/04)
(Dz.U.UE C z dnia 30 czerwca 2022 r.)
Parlament Europejski,
- uwzględniając art. 310, 317 i 325 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
- uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji 1 ,
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającą dyrektywę 2004/18/WE 2 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie roli demaskatorów w ochronie interesów finansowych UE 3 ,
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (dyrektywa PIF) 4 ,
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz zmieniającą dyrektywy 2009/138/WE i 2013/36/UE 5 ,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 6 ,
- uwzględniając sprawozdanie OLAF za 2019 r. 7 oraz sprawozdanie roczne z działalności Komitetu Nadzoru OLAF za 2019 r.,
- uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 01/2019 zatytułowane
"Zwalczanie nadużyć finansowych w wydatkowaniu środków UE - konieczne jest podjęcie działań",
- uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 06/2019 zatytułowane
"Zwalczanie nadużyć finansowych w wydatkowaniu środków UE w obszarze spójności - instytucje zarządzające powinny usprawnić wykrywanie, reagowanie i koordynację działań",
- uwzględniając przegląd Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 06/2020 zatytułowany "Zagrożenia, wyzwania i szanse związane z gospodarczą odpowiedzią UE na kryzys wywołany przez pandemię COVID-19",
- uwzględniając Grupę Państw przeciwko Korupcji (GRECO) i jej 21. sprawozdanie ogólne z działalności (2020 r.),
- uwzględniając badanie zatytułowane "Public Integrity for an Effective COVID-19 Response and Recovery" ["Uczciwość w sektorze publicznym na rzecz skutecznej reakcji na COVID-19 i naprawy gospodarczej"], opublikowane przez OECD w kwietniu 2020 r.,
- uwzględniając badanie zatytułowane "Corruption in the times of Pandemia" ["Korupcja w dobie pandemii"], opublikowane w maju 2020 r. 8 ,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 września 2020 r. zatytułowane "31. sprawozdanie roczne dotyczące ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej i zwalczania nadużyć finansowych (2019 r.)" (COM(2020)0363) oraz towarzyszące mu dokumenty robocze służb Komisji 9 ,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2221 z dnia 23 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zasobów dodatkowych i przepisów wykonawczych w celu zapewnienia pomocy na wspieranie kryzysowych działań naprawczych w kontekście pandemii COVID-19 i jej skutków społecznych oraz przygotowanie do ekologicznej i cyfrowej odbudowy gospodarki zwiększającej jej odporność (REACT-EU) 10 ,
- uwzględniając instrument wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 z dnia 12 lutego 2021 r. ustanawiające Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności 11 ,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 z dnia 24 marca 2021 r. ustanawiające Program InvestEU i zmieniające rozporządzenie (UE) 2015/1017 12 ,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/785 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiające Unijny program zwalczania nadużyć finansowych i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 250/2014 13 ,
- uwzględniając art. 5 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz Protokół (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności,
- uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego nr 4/2020 w sprawie wniosku 2020/0101 (COD) dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do nadzwyczajnych zasobów dodatkowych i przepisów wykonawczych w ramach celu "Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia", aby zapewnić pomoc na wspieranie kryzysowych działań naprawczych w kontekście pandemii COVID-19 i przygotowania do ekologicznej i cyfrowej odbudowy gospodarki zwiększającej jej odporność (REACT-EU), oraz zmienionego wniosku 2018/0196 (COD) dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu i Migracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu na rzecz Zarządzania Granicami i Wiz 14 ,
- uwzględniając komunikat prasowy Europolu z dnia 5 czerwca 2020 r. zatytułowany "Europol launches the European Financial and Economic Crime Centre" ["Europol uruchamia Europejski Ośrodek ds. Przestępczości Gospodarczej i Finansowej"] 15 ,
- uwzględniając komunikat prasowy Europolu z dnia 12 kwietnia 2021 r. zatytułowany "Serious and organised crime in the EU: A corrupting influence" ["Poważna i zorganizowana przestępczość w UE: korumpujący wpływ"] 16 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie zabójstwa Daphne Caruany Galizii i praworządności na Malcie 17 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie ochrony interesów finansowych UE - zwalczanie nadużyć finansowych - sprawozdanie roczne za 2019 r. 18 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 czerwca 2021 r. w sprawie prowadzonej obecnie przez Komisję i Radę oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności 19 ,
- uwzględniając art. 54 Regulaminu,
- uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0320/2021),
A. mając na uwadze, że przestępstwa finansowe i gospodarcze dotyczą nielegalnych czynów popełnianych przez osobę lub grupę osób w celu uzyskania korzyści ekonomicznych lub zawodowych oraz że zalicza się do nich między innymi korupcję, nadużycia finansowe, przymus, zmowę, utrudnianie działań, pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu;
B. mając na uwadze, że spowodowany pandemią COVID-19 kryzys w dziedzinie zdrowia publicznego, w połączeniu z następującą po nim kryzysową sytuacją gospodarczą i niepokojami społecznymi, zmusił UE i organy publiczne w państwach członkowskich do zapewnienia dodatkowego finansowania lub zaangażowania się w zarządzanie nim oraz znacznego i szybkiego zwiększenia wydatków;
C. mając na uwadze, że Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności z pulą środków finansowych wynoszącą ponad 670 mld EUR oraz REACT-EU, ze środkami finansowymi w kwocie ponad 50 mld EUR, są potężnymi narzędziami mającymi pomóc państwom UE w odbudowie ich gospodarek; mając na uwadze, że już wiosną 2020 r. w ramach polityki spójności zapewniono na reagowanie w sytuacjach nadzwyczajnych pomoc w wysokości 11,2 mld EUR na wsparcie przedsiębiorstw, 7,6 mld EUR w ramach realokacji środków UE na działania w dziedzinie zdrowia i 4,1 mld EUR na bezpośrednie wsparcie dla pracowników;
D. mając na uwadze, że w dniu 2 kwietnia 2020 r., w ramach reakcji UE na wybuch pandemii COVID-19, Komisja zaproponowała uruchomienie instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych;
E. mając na uwadze, że decyzja o jego uruchomieniu została podjęta przez samą Radę, bez udziału Parlamentu zgodnie z przepisami dotyczącymi uruchomienia wsparcia określonymi w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/369 ("rozporządzenie w sprawie instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych") 20 ;
F. mając na uwadze, że NextGenerationEU jest tymczasowym narzędziem służącym odbudowie, którego wartość sięga około 800 mld EUR w cenach bieżących, ustanowionym w celu wsparcia procesu odbudowy UE po pandemii koronawirusa oraz pomocy w budowaniu bardziej zielonej, bardziej cyfrowej i odporniejszej Europy;
G. mając na uwadze, że ze względu na pilny charakter kryzysu w wielu miejscach zapewniono większą elastyczność przepisów postępowań o udzielenie zamówienia oraz środków kontroli w celu przyspieszenia realizacji tych zamówień;
H. mając na uwadze, że plany reagowania nie uwzględniają w wystarczającym stopniu kwestii zarządzania ani problemu, jakim są nielegalne działania, takie jak korupcja i nadużycia finansowe, jak również środków służących unikaniu nieprawidłowości niezwiązanych z nadużyciami finansowymi;
I. mając na uwadze, że kryzys stwarza okazje do licznych naruszeń uczciwości i może prowadzić do nasilenia się takich zjawisk, jak nadużycia i korupcja, a także nieprawidłowości niezwiązane z nadużyciami finansowymi, zwłaszcza w przypadku zamówień publicznych i pakietów bodźców gospodarczych, jak również w organizacjach publicznych;
J. mając na uwadze, że według Trybunału Obrachunkowego zapobieganiu nadużyciom finansowym nie poświęcono wystarczająco wiele uwagi, a Komisja nie ma wyczerpujących informacji na temat skali, charakteru i przyczyn nadużyć finansowych; mając na uwadze, że oficjalne statystyki dotyczące wykrytych nadużyć finansowych nie są kompletne, a Komisja nie przeprowadziła dotychczas żadnej oceny niewykrytych nadużyć finansowych 21 ;
K. mając na uwadze, że korupcja stanowi poważne zagrożenie w sferach prywatnej i publicznej oraz wywiera nieproporcjonalny wpływ na grupy znajdujące się w najtrudniejszej sytuacji, ponieważ powoduje zmniejszenie zasobów, co zagraża długoterminowemu wzrostowi, ochronie socjalnej i sprawiedliwemu dostępowi do usług publicznych (w tym opieki zdrowotnej, edukacji i wymiaru sprawiedliwości), a wszystko to osłabia zaufanie publiczne, zwiększa nierówności społeczne i podważa podstawowe wartości Unii; mając na uwadze, że konieczne jest lepsze zrozumienie przyczyn korupcji, aby móc skutecznie walczyć z tym zjawiskiem;
L. mając na uwadze, że w UE działa coraz więcej zorganizowanych grup przestępczych, często o zasięgu transgranicznym; mając na uwadze, że zjawisko to staje się coraz bardziej złożone, wraz z pojawieniem się nowych rynków przestępczych i nowych sposobów działania w wyniku globalizacji i nowych technologii, co umożliwia im działanie z dowolnego miejsca na świecie i w dowolnym czasie;
M. mając na uwadze, że technologia daje nowe możliwości w zakresie wykrywania i monitorowania, zmniejszając obciążenie śledczych i umożliwiając opracowanie inteligentniejszych środków egzekwowania prawa;
N. mając na uwadze, że integralność unijnego systemu finansowego zależy od przejrzystości podmiotów o charakterze korporacyjnym oraz innych podmiotów prawnych, trustów i podobnych porozumień prawnych;
O. mając na uwadze, że Komisja podjęła szereg działań w celu przeciwdziałania zagrożeniom związanym z korupcją i niewłaściwym wykorzystaniem funduszy w Unii, w tym poczyniła postępy w zakresie wniosków ustawodawczych dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy, ochrony sygnalistów, zamówień publicznych i europejskiego mechanizmu praworządności;
P. mając na uwadze, że zgodnie z najnowszym sprawozdaniem Transparency International i ośrodka współpracującego ze Światową Organizacją Zdrowia (WHO CC) 22 Komisja Europejska - stosując przeredagowanie w celu ukrycia elementów tekstu w umowach zakupu z wyprzedzeniem - nie respektuje w pełni własnych zobowiązań dotyczących przejrzystości i międzynarodowych zasad "dobrych praktyk" w zakresie przejrzystości zamówień publicznych; mając na uwadze, że Komisja jest jednak prawnie zobowiązana do przestrzegania przepisów rozporządzenia finansowego oraz że konieczna jest lepsza i udoskonalona struktura szybszego reagowania Komisji na przyszłe kryzysy;
Q. mając na uwadze, że ograniczenie korupcji wymaga odpowiedzialności rządu za reformy, wsparcia publicznego, zaangażowania politycznego, współpracy międzynarodowej oraz wspólnych wysiłków społeczeństwa obywatelskiego i sektora prywatnego;
R. mając na uwadze, że w sytuacji wysokich oczekiwań, silnej presji i bezprecedensowo dużych wydatków odpowiedzialność za sprostanie temu wyzwaniu spoczywa na urzędnikach publicznych, którzy potrzebują odpowiedniego wsparcia, aby poradzić sobie zarówno z podwyższonymi standardami zawodowymi, jak i nowymi trudnościami w wypełnianiu ich misji; mając również na uwadze, że urzędnicy niekoniecznie muszą natychmiast zdawać sobie sprawę z tego, że w danych sytuacjach występuje konflikt interesów;
S. mając na uwadze, że istnieją dowody na to, iż profesjonalizacja i odpowiednie wynagrodzenie w dziedzinie zamówień publicznych pozytywnie wpływają na powstrzymywanie się urzędników publicznych od korupcji 23 ;
T. mając na uwadze, że obrany w traktacie lizbońskim kierunek służy wzmocnieniu roli Parlamentu Europejskiego, aby zapewnić większą spójność, kontrolę parlamentarną i demokratyczną rozliczalność;
U. mając na uwadze, że walka z korupcją ma zasadnicze znaczenie dla ochrony interesów finansowych UE oraz dla utrzymania zaufania obywateli do instytucji europejskich;
1. przyznaje, że ostatnie kryzysy potwierdziły potrzebę zdolności do uruchamiania inwestycji i koncentracji wsparcia finansowego już w pierwszych latach wychodzenia z kryzysu; jest świadomy, że w czasach kryzysu zasoby trzeba udostępniać szybko i w gwałtownie zmieniających się okolicznościach; zauważa, że znaczna ilość dodatkowych zasobów, które mają zostać wydane w krótkim czasie, zwiększa presję na systemy kontroli; podkreśla jednak, że szybkiemu uruchomieniu środków i szybkiemu przyjęciu aktów prawnych muszą towarzyszyć odpowiednie środki administracyjne; zwraca uwagę, że presja związana z udzielaniem pomocy i chęć wykorzystania zasobów w jak najkrótszym czasie może zwiększać ryzyko korupcji, nadużyć finansowych i innych nieprawidłowości, a taka sytuacja wymaga skutecznych środków zapobiegawczych i procedur zarządzania kontrolą; przypomina, że wszystkie postępowania o udzielenie zamówień muszą być zgodne z najwyższymi standardami otwartości, przejrzystości i rozliczalności;
2. wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia w swoich odpowiednich strategiach antykorupcyjnych ukierunkowanych środków dotyczących wydatkowania funduszy publicznych w czasach kryzysu; podkreśla w związku z tym, że przepisy dotyczące ochrony interesów finansowych Unii mają zastosowanie w równym stopniu również w przypadku wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych i instrumentów wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych, takich jak CRII, CRII+, REACT-EU i Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF);
3. zwraca uwagę na istotną rolę środków zapobiegawczych w przewidywaniu ryzyka korupcji w sytuacjach kryzysowych i w skutecznym reagowaniu na takie ryzyko, a także we wzmacnianiu polityki antykorupcyjnej i polityki uczciwości, jak również organów, które je realizują, a tym samym w poprawie ogólnego sprawowania rządów; uważa zatem, że w związku z kryzysem spowodowanym pandemią COVID-19 w nadchodzących latach będziemy kłaść większy nacisk na sprawowanie rządów ze względu na wzmożone starania mające przeciwdziałać niszczącym skutkom i kosztom pandemii dla ludzi i gospodarek;
4. uważa, że praworządność jest podstawowym warunkiem zgodności z zasadą należytego zarządzania finansami w odniesieniu do funduszy pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych w ramach budżetu UE; przypomina, że praworządność obowiązuje przez cały czas, również w czasach kryzysu, a środki nadzwyczajne muszą zapewniać zgodność z zasadami praworządności oraz proporcjonalności i konieczności, a także być ograniczone w czasie i regularnie kontrolowane pod kątem ich wpływu;
5. podkreśla, że sytuacje nadzwyczajne, zwłaszcza kryzysy w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa, mają również wpływ na funkcjonowanie organów publicznych i stwarzają możliwości naruszeń w odniesieniu do uczciwości, co może prowadzić do niewłaściwego wykorzystania funduszy i korupcji w czasie, gdy zasoby publiczne są już pod presją; zachęca Komisję do zajęcia się odpornością instytucji UE w takich sytuacjach, aby chronić fundusze pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych;
6. ponownie podkreśla, że potrzeba zwiększyć ogólną przejrzystość środowiska gospodarczego i finansowego Unii, ponieważ zapobieganie przestępstwom gospodarczym i finansowym nie będzie skuteczne, dopóki przestępcy będą mogli ukrywać swoje czyny za pomocą nieprzejrzystych struktur;
7. podkreśla w związku z tym, że UE - zarówno jej instytucje, jak i państwa członkowskie - nie może sobie pozwolić na utratę cennych zasobów nawet w najlepszych czasach, a tym bardziej w trakcie pandemii i po jej zakończeniu;
8. docenia wszystkie wysiłki podjęte przez Komisję w celu zwiększenia reform w zakresie przejrzystości, kontroli i walki z korupcją w państwach członkowskich za pomocą jej wzmocnionego zestawu narzędzi w zakresie praworządności; wyraża jednak zaniepokojenie, że wdrażanie tych reform napotkało w niektórych państwach członkowskich pewien opór, który w większości przypadków można wytłumaczyć lukami legislacyjnymi lub instytucjonalnymi, a w bardzo szczególnych przypadkach tym, że wpływają one na osobiste interesy twórców prawa i urzędników państwowych odpowiedzialnych za ich egzekwowanie; podkreśla, że należy zapobiegać wszelkiemu faktycznemu lub potencjalnemu konfliktowi interesów, który dotyka prawodawców i urzędników państwowych oraz że państwa członkowskie muszą wprowadzić solidne ramy antykorupcyjne;
9. przypomina, że należy dołożyć większych starań w zakresie kontroli ex ante w odniesieniu do identyfikowalności funduszy, zwłaszcza w przypadkach, gdy takie kontrole i oceny zostały przeprowadzone w ramach środków nadzwyczajnych; przypomina, że rządy i inne władze publiczne potrzebują skutecznej i przejrzystej sprawozdawczości, niezależnych audytów ex post i procedur rozliczalności, a także otwartych kanałów komunikacji ze społeczeństwem obywatelskim i sektorem prywatnym, aby zagwarantować, że pieniądze i środki rzeczywiście pomagają osobom, które najbardziej ich potrzebują; zwraca uwagę na znaczenie dostarczania społeczeństwu aktualnych, przejrzystych i wiarygodnych informacji w sytuacjach kryzysowych;
10. podkreśla kluczową rolę organizacji społeczeństwa obywatelskiego i dziennikarzy śledczych w demaskowaniu korupcji; ubolewa w związku z tym, że w czasie pandemii COVID-19 kilka państw członkowskich przyjęło środki utrudniające publiczny dostęp do dokumentów oraz że pracownicy mediów doświadczyli trudności i nieuzasadnionych odmów, a także nacisków i gróźb związanych z dostępem do dokumentów publicznych; uważa, że istotne jest, aby obywatele byli informowani i angażowali się w walkę z korupcją oraz byli w pełni chronieni przed negatywnymi konsekwencjami osobistymi i zawodowymi, zwłaszcza w przypadku sygnalizowania nieprawidłowości; ponownie podkreśla w związku z tym potrzebę szybkiego wdrożenia dyrektywy (UE) 2019/1937 w sprawie ochrony sygnalistów;
11. zwraca uwagę, że uczestnictwo obywateli w publicznym procesie decyzyjnym jest kluczowe dla skutecznego reagowania w sytuacjach nadzwyczajnych; wzywa państwa członkowskie do opracowania kompleksowych planów zarządzania kryzysowego w celu przygotowania się na podobne sytuacje w przyszłości oraz do uwzględnienia zabezpieczenia roli społeczeństwa obywatelskiego jako strażnika publicznego; przypomina, że publiczny dostęp do dokumentów w formacie nadającym się do odczytu maszynowego jest kluczowym elementem zapewnienia przejrzystości i kontroli wydatków publicznych; apeluje do Komisji o zapewnienie odpowiednich platform sprzyjających zaangażowaniu i przypomina o istniejących możliwościach zgłaszania domniemanych przypadków nadużyć finansowych do Prokuratury Europejskiej (EPPO) i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF);
12. zauważa, że w trakcie kryzysu gospodarczego, kryzysu bezpieczeństwa lub kryzysu związanego ze zdrowiem rządy mają tendencję do uelastyczniania procedur dotyczących udzielania zamówień, aby szybko reagować na taki kryzys; podkreśla, że unijna dyrektywa w sprawie zamówień publicznych umożliwia już znacznie szybsze procedury, które są również mniej uciążliwe pod względem administracyjnym, oraz że rządy państw członkowskich powinny zarządzać tymi procedurami w ramach obowiązujących wymogów prawnych; podkreśla, że jakiemukolwiek złagodzeniu procedur i środkom upraszczającym, które mogą być konieczne w sytuacjach kryzysowych w celu uniknięcia kosztownych błędów i nieprawidłowości niezwiązanych z nadużyciami finansowymi, wynikającymi ze złożoności przepisów, powinny towarzyszyć konkretne wytyczne i szczegółowa kontrola za pomocą mechanizmów ex post;
13. z zadowoleniem przyjmuje skoordynowane i zdecydowane działania na szczeblu UE, których wynikiem jest przyjęcie szerokiego pakietu inicjatyw - NextGenerationEU - ukierunkowanych na skutki pandemii COVID-19 mającej destrukcyjny wpływ na zdrowie obywateli i na przedsiębiorstwa w całej UE; podkreśla jednak, że bezprecedensowy wzrost finansowania unijnego jest podatny na zwiększone ryzyko korupcji i nadużyć finansowych oraz wiąże się z dodatkowymi wyzwaniami w zakresie monitorowania i rozliczalności; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia i wdrożenia skutecznej polityki antykorupcyjnej;
14. przypomina - w celu zapewnienia przejrzystości, rozliczalności i efektywności wydatków UE - o znaczeniu systemów monitorowania i audytu w ramach funduszy objętych zarządzaniem dzielonym; przypomina, że Parlament odgrywa zasadniczą rolę w kontrolowaniu pakietu stymulacyjnego i że Komisja musi go regularnie informować o wdrażaniu tego pakietu;
15. zauważa, że RRF 24 , kluczowy instrument NextGenerationEU, umożliwia zaoferowanie państwom członkowskim dotacji (w wysokości do 312 mld EUR) i pożyczek (w wysokości do 360 mld EUR) 25 na inwestycje publiczne i reformy mające na celu wyeliminowanie słabości strukturalnych i zwiększenie odporności gospodarek państw członkowskich, skupiając się na zrównoważonej transformacji, transformacji cyfrowej, spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, odporności instytucjonalnej i Europejskim filarze praw socjalnych;
16. z zadowoleniem przyjmuje przekazanie Komisji uprawnień do ustanowienia w drodze aktu delegowanego tabeli wyników w celu ścisłego monitorowania realizacji planów odbudowy i zwiększania odporności państw członkowskich;
17. przypomina, że tabela wyników posłuży jako podstawa dialogu na temat odbudowy i zwiększania odporności oraz że Komisja powinna ją aktualizować co dwa lata; wzywa w związku z tym Komisję do zapewnienia dokładnego i ścisłego monitorowania postępów w osiąganiu wyznaczonych celów pośrednich i wartości docelowych, zgodnie z rozporządzeniem ustanawiającym Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF), na podstawie ustalonych wspólnych wskaźników i metodologii sprawozdawczej; przypomina ponadto, że RRF podlega warunkom gwarantującym przejrzyste wykorzystanie wypłaconych środków finansowych i powinien zapobiegać korupcji lub nadużyciom finansowym, podwójnemu finansowaniu lub konfliktom interesów, oraz uważa, że kontrole należy rozszerzyć również na koszty faktycznie poniesione przez beneficjentów końcowych; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że dzięki Parlamentowi Europejskiemu państwa członkowskie są obecnie zobowiązane do dostarczania informacji o odbiorcach końcowych;
18. zachęca władze unijne i krajowe do uwzględniania wkładu władz lokalnych i regionalnych przy opracowywaniu i wdrażaniu środków nadzwyczajnych i służących odbudowie;
19. zauważa, że w swojej rezolucji w sprawie opinii Parlamentu na temat prowadzonej obecnie przez Komisję i Radę oceny krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności Parlament nalegał na dużą przejrzystość i rozliczalność ze strony Komisji, państw członkowskich i wszystkich partnerów wykonawczych w procesie wdrażania;
20. wzywa Komisję do dokładnego monitorowania potencjalnych zagrożeń dla interesów finansowych UE oraz do niedokonywania jakichkolwiek płatności, jeżeli nie zostaną osiągnięte kamienie milowe związane ze środkami służącymi zapobieganiu korupcji i nadużyciom finansowym, a także ich wykrywaniu i eliminowaniu; wzywa ponadto Komisję do niezwłocznego informowania władz budżetowych o wszystkich sytuacjach, w których środki nie są wypłacane z powodu zarzutów dotyczących niewłaściwego wykorzystania środków, korupcji, nadużyć finansowych lub naruszenia praworządności oraz w których państwa członkowskie nie dysponują wystarczającymi systemami zwalczania nadużyć finansowych;
21. jest zdania, że trzeba dążyć do należytego zarządzania finansami i nie należy przedkładać absorpcji, pozostającej istotnym celem, nad kwestie związane z wynikami i efektywnością kosztową oraz unijną wartość dodaną programów, a w przypadku nieprawidłowości należy zapewnić odzyskanie środków za pomocą korekt finansowych;
22. wzywa państwa członkowskie, aby uwzględniły oceny ryzyka korupcji na wszystkich etapach opracowywania i realizacji programów w obszarze bodźców gospodarczych i dotacji; zauważa, że sytuacjami, w których występuje takie ryzyko, należy zajmować się kompleksowo, stosując w miarę możliwości podejście obejmujące całą administrację rządową;
23. jest zdania, że większa przejrzystość, w połączeniu z technologią i nauką o danych, ma zasadnicze znaczenie w zapobieganiu i ograniczaniu korupcji; w związku z tym apeluje do Komisji i państw członkowskich o pełne wykorzystywanie dostępnych narzędzi, takich jak system wczesnego wykrywania i wykluczania (EDES), Arachne i system zarządzania nieprawidłowościami (IMS), aby skutecznie i efektywnie identyfikować problematyczne podmioty gospodarcze i powiązane z nimi osoby prywatne (lub fizyczne), zarówno w ramach zarządzania bezpośredniego, jak i pośredniego;
24. podkreśla dodatkowe korzyści, jakie wymiana informacji może przynieść w odniesieniu do zwalczania korupcji; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, by odbywało się to za pomocą cyfrowego, interoperacyjnego i znormalizowanego systemu gromadzenia danych, oraz zachęca państwa członkowskie do wymiany informacji zarówno między sobą, jak i z Komisją i właściwymi organami UE (w szczególności z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym, OLAF-em, Prokuraturą Europejską i Europolem), zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, w celu usprawnienia gromadzenia danych, zwiększenia skuteczności kontroli i zabezpieczenia odzyskania niewłaściwie wykorzystanych środków;
25. podkreśla, że kluczowe znaczenie ma wiedza na temat podmiotów korzystających z funduszy UE, aby zapobiegać korupcji, nieprawidłowym wydatkom i niewłaściwemu wykorzystywaniu funduszy; wyraża ubolewanie, że obecnie dane służące do identyfikowania podmiotów gospodarczych i ich beneficjentów rzeczywistych nie są łatwo dostępne lub w ogóle nie są dostępne 26 ; uważa, że utworzenie jednej, interoperacyjnej bazy danych zawierającej informacje na temat bezpośrednich i końcowych beneficjentów dotacji UE stanowiłoby ważny krok w kierunku zaradzenia tej sytuacji;
26. zaznacza, że beneficjenci muszą być identyfikowalni we wszystkich państwach członkowskich i niezależnie od funduszy, w tym zarówno tych objętych zarządzaniem bezpośrednim, jak i dzielonym; podkreśla, że baza danych powinna ograniczać się do niezbędnych informacji oraz że informacje mogą być publikowane zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE); wzywa państwa członkowskie do współpracy z Komisją w celu stworzenia takiej jednej, scentralizowanej bazy danych umożliwiającej śledzenie przepływów środków pieniężnych z UE;
27. kładzie nacisk na potrzebę wzmocnienia systemu wczesnego wykrywania i wykluczania oraz jego zakresu w kontekście zbliżającego się ukierunkowanego przeglądu rozporządzenia finansowego; wzywa Komisję do rozszerzenia zakresu systemu wczesnego wykrywania i wykluczania na fundusze objęte zarządzaniem dzielonym przy należytym poszanowaniu zasad proporcjonalności i adekwatności;
28. ubolewa, że OLAF i Europejski Trybunał Obrachunkowy nie mają pełnego dostępu do narzędzia oceny ryzyka Arachne i muszą w każdym przypadku zwracać się o dostęp do obliczeń ryzyka Arachne, co komplikuje proces wymiany informacji, a tym samym utrudnia wykrywanie pojawiających się wzorców ryzyka i reagowanie na nie; uważa, że konieczne jest znalezienie rozwiązania w zakresie przyznania OLAF-owi i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu dostępu do narzędzia analizy ryzyka Arachne; jest zdania, że włączenie Arachne do krajowych systemów zarządzania i kontroli powinno być obowiązkowe dla wszystkich instytucji zarządzających;
29. wzywa Komisję, aby przeprowadziła ocenę reakcji na pandemię COVID-19 na kilku frontach, w tym w odniesieniu do zapobiegawczych środków antykorupcyjnych, analizy dowodów empirycznych oraz wskaźnika absorpcji wniosków o płatność, zbadała, czy korupcja wpłynęła na wynik tej oceny i czy uczciwość została zachowana bądź podważona, oraz aby przedstawiła Parlamentowi sprawozdania z głównych ustaleń w celu umożliwienia mu (jako organowi udzielającemu absolutorium) włączenie do absolutorium za rok 2020 specjalnego rozdziału poświęconego funduszom pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych i wydatkom związanym z kryzysami;
30. ubolewa, że Komisja w szerokim zakresie wykorzystuje narzędzie redakcyjne w celu ukrycia części zapisów umów zakupu z wyprzedzeniem; podkreśla, że niezależnie od wrażliwości informacji takie szczegóły są ważne dla poprawy rozliczalności i globalnej reakcji na wirusa; wzywa Komisję, aby w odpowiedzi na przyszłe kryzysy lepiej zajęła się aspektami przejrzystości i rozliczalności, przyczyniając się w ten sposób do zwiększenia zaufania publicznego, ożywienia debaty publicznej i promowania wartości UE; zauważa, że Komisja stosuje art. 38 ust. 3 lit. d) rozporządzenia finansowego, odnosząc się do przypadku, w którym ujawnienie danych grozi naruszeniem interesów handlowych odbiorców, i apeluje o proporcjonalność skutecznej kontroli i pełną rozliczalność za wykorzystanie zasobów na rzecz interesu publicznego;
31. uważa, że gdyby odpowiednie dane dotyczące zamówień publicznych zostały upublicznione do analizy oraz były swobodnie i łatwo dostępne, w otwartym i znormalizowanym formacie, wraz z danymi dotyczącymi wyroków sądowych i rejestrów przedsiębiorstw, mogłoby to znacznie ułatwić zapobieganie potencjalnym przypadkom korupcji i ich wykrywanie; jest zatem zdania, że odpowiednie informacje dotyczące wszystkich umów w sprawie zamówień publicznych (z wykorzystaniem środków publicznych) powinny być publicznie dostępne i publikowane na specjalnej stronie internetowej przy minimalnej redakcji tekstu oraz pełnej zgodności z przepisami dotyczącymi ochrony danych i innymi wymogami prawnymi;
32. zauważa, że zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/369 z dnia 15 marca 2016 r. w sprawie udzielania wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych na terenie Unii decyzję o uruchomieniu instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych ma podjąć Rada na podstawie wniosku Komisji; krytykuje jednak, że mimo silnych powiązań z budżetem UE uruchomienie instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych nastąpiło bez pełnego poszanowania i przestrzegania prerogatyw Parlamentu jako organu budżetowego i ostatecznego nadzorcy budżetu UE;
33. ubolewa, że mimo kilku prób uzyskania jasnego obrazu sytuacji Komisja Budżetowa i Komisja Kontroli Budżetowej nie mają dostępu do odpowiednich danych dotyczących środków UE wydanych w ramach instrumentu wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych na finansowanie umów zakupu z wyprzedzeniem, wynoszących około 2,5 mld EUR w przypadku sześciu takich umów;
34. przyznaje, że umowa dotycząca wspólnego udzielania zamówień 27 umożliwia państwom członkowskim, EOG i innym krajom wspólne negocjowanie lepszych warunków dostaw sprzętu medycznego; wzywa Komisję do dokonania oceny, z myślą o ustanowieniu dobrych praktyk na wypadek przyszłego kryzysu, skuteczności i efektywności umowy dotyczącej wspólnego udzielania zamówień oraz zapasów sprzętu medycznego w ramach rescEU; wzywa ponadto Komisję do wprowadzenia solidnych i przejrzystych ram unijnych w zakresie zamówień publicznych dotyczących pełnego lub częściowego zaangażowania środków z budżetu UE, które to ramy uwzględniałyby kompleksową kontrolę ze strony Parlamentu, zwłaszcza w odniesieniu do głównych obszarów wydatków związanych z kryzysem gospodarczym, kryzysem bezpieczeństwa lub kryzysem zdrowotnym;
35. wzywa Komisję do zaproponowania przeglądu rozporządzenia finansowego zawierającego solidną podstawę prawną do obowiązkowego wykorzystywania otwartych i ustandaryzowanych danych dotyczących zamówień publicznych, a także wzywa do uczynienia systemów informatycznych kontroli budżetowej obowiązkowymi, publicznymi i interoperacyjnymi z krajowymi bazami danych;
36. apeluje do Komisji i państw członkowskich o współpracę na rzecz przyjęcia solidnych krajowych strategii zwalczania nadużyć finansowych, które to strategie przyniosą korzyści w postaci koordynacji działań wielu podmiotów oraz zapewnienia optymalizacji zasobów i uwzględnienia wszystkich obszarów zainteresowania (wydatki w ramach zarządzania pośredniego i dzielonego, fundusze krajowe itp.); zauważa, że do końca 2020 r. 14 państw członkowskich przyjęło krajowe strategie zwalczania nadużyć finansowych, a 5 uruchomiło procedury w tym celu; zauważa, że stanowi to
postęp w porównaniu z 2019 r., ale ubolewa, że wciąż nie wszystkie państwa członkowskie przyjęły krajowe strategie zwalczania nadużyć finansowych lub zamierzają to zrobić; wyraża zaniepokojenie, że istniejące strategie różnią się pod względem zakresu i głębi oraz wymagają aktualizacji w tym względzie;
37. wzywa państwa członkowskie do harmonizacji i dostosowania swoich standardów oraz wzywa Komisję do wszczęcia postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko państwom członkowskim, które tego odmówiły; wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich w ulepszaniu ich strategii w celu zapewnienia istnienia solidnych krajowych strategii zwalczania nadużyć finansowych w całej Unii;
38. uważa, że ważne jest, aby Komisja w swoim przyszłym sprawozdaniu na temat praworządności oceniła nie tylko istnienie, lecz także również skuteczność krajowych strategii zwalczania nadużyć finansowych; jest ponadto zdania, że przyszłe sprawozdania na temat praworządności powinny opierać się na dobrych praktykach i zawierać zalecenia dla poszczególnych krajów dotyczące sposobów rozwiązania stwierdzonych problemów lub zaradzenia naruszeniom, w tym - w stosownych przypadkach - terminy ich wdrożenia oraz punkty odniesienia do celów monitorowania; uważa, że należy również przeanalizować środki przyjęte w odpowiedzi na pandemię COVID-19, które mają wpływ na praworządność;
39. przypomina, że ochrona interesów finansowych Unii jest sprawą najwyższej wagi i konieczne są ciągłe intensywne działania na wszystkich szczeblach;
40. podkreśla potrzebę współpracy między Prokuraturą Europejską a innymi organami UE, takimi jak Eurojust, Europol i OLAF, w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania karnego w ramach odpowiednich mandatów/kompetencji; podkreśla kluczową rolę wspomnianych instytucji i organów w sytuacjach nadzwyczajnych i kryzysowych w walce z tymi, którzy nieuczciwie korzystają z funduszy UE, i przyjmuje w związku z tym do wiadomości uzgodnienia robocze podpisane między nimi; podkreśla, że skuteczna współpraca jest możliwa wyłącznie wtedy, gdy organy UE mają poparcie polityczne i są wyposażone w wystarczające zasoby ludzkie i finansowe;
41. krytykuje to, że Komisja zignorowała wezwanie Parlamentu do zwiększenia planu zatrudnienia Prokuratury Europejskiej i nie wdrożyła porozumienia zawartego w toku postępowania pojednawczego w 2020 r.; ponownie podkreśla potrzebę zwiększenia zasobów i personelu Prokuratury Europejskiej i OLAF-u w celu ułatwienia walki z korupcją, nadużyciami finansowymi, nieprawidłowymi wydatkami i niewłaściwym wykorzystywaniem funduszy;
42. ostrzega, że zorganizowane grupy przestępcze działają niezależnie od istnienia granic i coraz częściej uzyskują mienie w państwach członkowskich innych niż te, w których głównie działają, oraz w państwach trzecich;
43. wzywa do zwiększenia skutecznej współpracy międzynarodowej w zakresie gromadzenia dowodów, wzajemnego uznawania, doręczania dokumentów oraz konfiskaty i zamrażania mienia w celu zapewnienia właściwym organom środków umożliwiających śledzenie, zamrażanie i konfiskatę dochodów z przestępstwa oraz zarządzanie nimi; wzywa zatem Komisję do wspierania i promowania ogólnounijnej harmonizacji definicji przestępstw korupcyjnych, a także do lepszego wykorzystania istniejących zbiorów danych i metodyki do opracowywania nowych definicji w celu uzyskania danych porównawczych z całej UE na temat rozpatrywania przypadków korupcji;
44. wzywa do ściślejszej współpracy między przedstawicielami organów krajowych a OLAF-em w celu zapewnienia należytego uwzględnienia dochodzeń prowadzonych w związku z nadużyciami finansowymi ze szkodą dla budżetu UE;
45. podkreśla, że Grupa Państw przeciwko Korupcji (GRECO) wydała kompleksowe zalecenia dla państw członkowskich dotyczące wykorzystania środków publicznych w sytuacjach kryzysowych i nadzwyczajnych; wzywa wszystkie państwa członkowskie do pełnego wdrożenia tych zaleceń, co zwiększy przejrzystość i rozliczalność; w tym względzie z zadowoleniem przyjmuje możliwość przystąpienia UE do GRECO w charakterze pełnoprawnego członka;
46. z zadowoleniem przyjmuje pakiet wniosków ustawodawczych przedstawiony przez Komisję w celu wzmocnienia unijnych przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu; wzywa do skutecznego i spójnego wdrożenia przyszłych ram przewidujących sytuacje nadzwyczajne, w których stabilność i bezpieczeństwo w UE mogą być zagrożone;
47. z niepokojem odnotowuje wniosek Europolu, że przestępcy to cyfrowi tubylcy, co oznacza, że praktycznie każda działalność przestępcza obejmuje obecnie pewien element internetowy, a wiele przestępstw w pełni przeniosło się do sieci; wyraża zaniepokojenie, że nowe technologie umożliwiają również dalsze popełnianie tradycyjnych przestępstw w nietradycyjny sposób, z dowolnego miejsca na świecie i w dowolnym czasie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do poczynienia zdecydowanych inwestycji i silnego zaangażowania politycznego w sprostanie tym nowym wyzwaniom;
48. jest zdania, że postępy w dziedzinie sztucznej inteligencji są dla sektora publicznego ogromną szansą na wykrywanie nadużyć finansowych i zapobieganie im, na przykład poprzez wzmocnienie centralnych zdolności analitycznych Komisji, ponieważ narzędzia informatyczne mogą z łatwością gromadzić, łączyć i analizować niezbędne dane oraz wykrywać potencjalne nieprawidłowości, nadużycia finansowe i korupcję; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wprowadzenia w życie jednego zintegrowanego, interoperacyjnego systemu informacji i monitorowania, w tym jednolitego narzędzia do eksploracji danych i punktowej oceny ryzyka, w celu uzyskania dostępu do odpowiednich danych i ich analizy, oraz zwiększenia wiarygodności kontroli z myślą o powszechnym zastosowaniu, w tym przy pomocy Instrumentu Wsparcia Technicznego;
49. zauważa, że gromadzenie danych dotyczących podmiotów ostatecznie korzystających, bezpośrednio lub pośrednio, z finansowania unijnego w ramach zarządzania dzielonego oraz projektów i reform wspieranych przez RRF, w tym danych dotyczących beneficjentów rzeczywistych odbiorców środków, jest niezbędne do zapewnienia skutecznych kontroli i audytów, a zasady związane z gromadzeniem i przetwarzaniem takich danych powinny być zgodne z obowiązującymi przepisami o ochronie danych;
50. podkreśla korzyści wynikające z cyfrowych ksiąg wieczystych dla przejrzystości własności oraz zapobiegania korupcji i jej zwalczania; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy Komisji mające na celu wdrożenie takich programów w całej UE; wzywa władze krajowe do współpracy z Komisją na rzecz szerokiego wdrożenia tych programów;
51. jest zdania, że scentralizowany system informacji i monitorowania powinien obejmować wymogi dotyczące zamówień publicznych wraz z ogólnounijnymi, publicznie dostępnymi danymi w rozbiciu na kraje, aby wykonawcy i instytucje zamawiające systematycznie przekazywali konkretne dane o projekcie, postępach w realizacji głównych etapów oraz bezpośrednich i ostatecznych beneficjentach (w znormalizowanym formacie); uważa, że należy stworzyć taki system w celu ułatwienia gromadzenia, interoperacyjności i przetwarzania danych na szczeblu UE oraz zapewnienia skutecznych kontroli i audytów; podkreśla, że system ten powinien ograniczać się do niezbędnych informacji oraz że powinna istnieć możliwość publikowania informacji zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE; zwraca jednak uwagę, że można wprowadzić poziom pośredni na szczeblu krajowym (tj. zdecentralizowany punkt zbierania danych), aby ułatwić proces gromadzenia danych, uwzględniając różnice językowe i cechy lokalne (takie jak obowiązki regionalne);
52. sugeruje wykorzystanie systemów ujawniania informacji finansowych/majątkowych w celu zapobiegania korupcji, jej wykrywania, prowadzenia dochodzeń w sprawie korupcji i/lub jej ścigania, aby promować rozliczalność i zwiększać świadomość wśród urzędników publicznych, a tym samym unikać konfliktu interesów;
53. uważa, że platformy danych mogą wzmocnić mechanizmy nadzoru i poprawić skuteczną wymianę informacji z innymi departamentami rządowymi;
54. wierzy w korzyści płynące z profesjonalizacji i odpowiednich wynagrodzeń w dziedzinie zamówień publicznych, a mianowicie w to, że posiadanie wyspecjalizowanego, dobrze wyszkolonego i dobrze opłacanego personelu zajmującego się zamówieniami publicznymi, który dzieli się swoim doświadczeniem, wiedzą i badaniami (rynkowymi), również ponad granicami państw członkowskich, jest pozytywną praktyką, którą należy wdrożyć wraz z innymi technikami zapobiegania korupcji;
55. zachęca państwa członkowskie do właściwego wykorzystania funduszy i programów UE; wzywa organy krajowe do współpracy z OLAF-em w celu umożliwienia szkoleń pracowników dotyczących różnych rodzajów nadużyć finansowych, tendencji, zagrożeń i ryzyka w tym obszarze, a także zjawiska korupcji i innych nielegalnych działań mających wpływ na interesy finansowe UE;
56. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.