Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (2021/2077(INI))
Dz.U.UE.C.2022.251.58
Akt nienormatywnyWdrożenie dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (2021/2077(INI))
(2022/C 251/05)
(Dz.U.UE C z dnia 30 czerwca 2022 r.)
Parlament Europejski,
- uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 194,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 września 2020 r. w sprawie maksymalizacji potencjału w zakresie efektywności energetycznej zasobów budowlanych w UE 1 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 stycznia 2021 r. w sprawie powszechnego dostępu do godnych i przystępnych cenowo mieszkań 2 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 maja 2021 r. w sprawie strategii europejskiej na rzecz integracji systemów energetycznych 3 ,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 maja 2021 r. w sprawie europejskiej strategii w zakresie wodoru 4 ,
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków 5 ("dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków"),
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE 6 ("dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej"),
- uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych 7 , a także jej planowany przegląd,
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/631 z dnia 17 kwietnia 2019 r. określające normy emisji CO2 dla nowych samochodów osobowych i dla nowych lekkich pojazdów użytkowych 8 oraz wniosek Komisji z dnia 14 lipca 2021 r. dotyczący zmiany rozporządzenia (UE) 2019/631 w odniesieniu do zaostrzenia wspomnianych norm zgodnie z ambitniejszymi celami klimatycznymi Unii (COM(2021)0556),
- uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie) 9 ,
- uwzględniając zalecenie Komisji (UE) 2019/786 z dnia 8 maja 2019 r. w sprawie renowacji budynków 10 ,
- uwzględniając zalecenie Komisji (UE) 2019/1019 z dnia 7 czerwca 2019 r. w sprawie modernizacji budynków 11 ,
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640) oraz rezolucję Parlamentu Europejskiego z 15 stycznia 2020 r. 12 w tej sprawie,
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 marca 2020 r. zatytułowany "Nowy plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy" (COM(2020)0098),
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 października 2020 r. zatytułowany "Fala renowacji na potrzeby Europy - ekologizacja budynków, tworzenie miejsc pracy, poprawa jakości życia" (COM(2020)0662),
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 9 grudnia 2020 r. zatytułowany "Strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności - europejski transport na drodze ku przyszłości" (COM(2020)0789),
- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 lipca 2021 r. w sprawie strategii dotyczącej finansowania transformacji w stronę gospodarki zrównoważonej (COM(2021)0390),
- uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 25 marca 2021 r. zatytułowany "Wstępna analiza długoterminowych strategii renowacji 13 państw członkowskich" (SWD(2021)0069),
- uwzględniając ostatnio opublikowany pakiet "Gotowi na 55",
- uwzględniając art. 54 Regulaminu, a także art. 1 ust. 1 lit. e) decyzji Konferencji Przewodniczących z 12 grudnia 2002 r. w sprawie procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy i załącznik 3 do tej decyzji,
- uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Transportu i Turystyki,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A9-0321/2021),
A. mając na uwadze, że budynki odpowiadają za 36 % całkowitych emisji gazów cieplarnianych, oraz mając na uwadze, że sektor renowacji budynków jest jednym z kluczowych obszarów umożliwiających ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i osiągnięcie celów UE w zakresie neutralności klimatycznej, efektywności energetycznej i Europejskiego Zielonego Ładu;
B. mając na uwadze, że zasadniczym elementem każdej przekonującej strategii będą gruntowne i gruntowne etapowe renowacje 210 milionów istniejących budynków, ponieważ są one najbardziej niewydajne pod względem energetycznym, zaś 110 milionów budynków potencjalnie wymaga renowacji 13 ;
C. mając na uwadze, że w 2019 r. 6 % gospodarstw domowych w UE nie było w stanie opłacić rachunków za media; mając na uwadze, że efektywność energetyczna budynków może mieć pozytywny wpływ na zwalczanie ubóstwa energetycznego;
D. mając na uwadze, że obecne tempo renowacji budynków jest bardzo niskie i wynosi około 1 % rocznie, a wskaźnik gruntownych renowacji kształtuje się na poziomie 0,2 % rocznie; mając na uwadze, że programy renowacji nie zawsze obejmują poprawę efektywności energetycznej i zwiększenie udziału odnawialnych źródeł energii;
E. mając na uwadze, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 18 rozporządzenia (UE) 2018/1999 14 w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, zasada "efektywność energetyczna przede wszystkim" jest wiodącą zasadą unijnej polityki energetycznej, której celem jest zwiększenie efektywności zapotrzebowania na energię i dostaw energii, zwłaszcza dzięki racjonalnym pod względem kosztów oszczędnościom końcowego zużycia energii, inicjatywom w zakresie reakcji strony popytowej, a także wydajniejszej konwersji i dystrybucji oraz wydajniejszemu przesyłowi energii;
F. mając na uwadze, że zgodnie z oceną Komisji samo ogrzewanie i podgrzewanie wody pochłania 79 % całkowitego końcowego wykorzystania energii w gospodarstwach domowych w UE (192,5 Mtoe) 15 ;
G. mając na uwadze, że ostatni przegląd dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków przeprowadzony w 2018 r. za pośrednictwem dyrektywy (UE) 2018/844 16 miał przyspieszyć renowację istniejących budynków do 2050 r., wesprzeć modernizację wszystkich budynków za pomocą inteligentnych technologii oraz wyraźnego powiązania z ekologiczną mobilnością, a także zapewnić stabilne warunki do podejmowania decyzji inwestycyjnych i umożliwić konsumentom i przedsiębiorcom dokonywanie bardziej świadomych wyborów, które pozwoliłyby im zaoszczędzić energię i pieniądze;
H. mając na uwadze, że od czasu ostatniego przeglądu dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków UE przyjęła za cel osiągnięcie neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
I. mając na uwadze, że przepisy dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków nakładają na państwa członkowskie obowiązek przyjęcia długoterminowych strategii renowacji, ale nie wymagają od nich prowadzenia renowacji ani nie określają sposobu renowacji, a także nie przewidują jasnych narzędzi do oceny strategii pod względem osiąganych rezultatów;
J. mając na uwadze, że długoterminowe strategie renowacji powinny odpowiednio wspierać efektywność energetyczną mieszkań socjalnych;
K. mając na uwadze, że środki dotyczące systemów automatyki i kontroli budynków przewidziane w zmienionej dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków nie zostały jeszcze w pełni transponowane w państwach członkowskich; mając na uwadze, że wdrożenie dałoby inwestorom i specjalistom większą pewność;
L. mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej nakłada na państwa członkowskie obowiązek przeprowadzania kompleksowych ocen efektywnych i odnawialnych technologii grzewczych i chłodniczych, aby określić potencjał rozwiązań w zakresie ogrzewania i chłodzenia w sektorze budowlanym i zaproponować strategie pozwalające wykorzystać potencjał w zakresie efektywności i odnawialnych źródeł energii;
M. mając na uwadze, że inicjatywa "nowy europejski Bauhaus" ma zlikwidować przepaść między wzornictwem i funkcjonalnością, zrównoważonym stylem życia, inteligentnym wykorzystaniem zasobów a innowacyjnymi i inkluzywnymi rozwiązaniami;
N. mając na uwadze, że odpowiednie finansowanie i środki finansowe mają kluczowe znaczenie dla wywołania fali renowacji; mając na uwadze, że renowacja stanowi sztandarowy obszar inwestycji i reform w Instrumencie na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności;
O. mając na uwadze, że pojazdy elektryczne stanowią ważny element przejścia UE na czystą energię w oparciu o środki w zakresie efektywności energetycznej, energię ze źródeł odnawialnych, paliwa alternatywne i innowacyjne rozwiązania w zakresie zarządzania elastycznością energetyczną oraz osiągnięcia celu neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;
P. mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków stanowi uzupełnienie dyrektywy 2014/94/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych, zapewniając podstawę prawną dla instalowania punktów ładowania w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych; mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków odgrywa na szczeblu UE kluczową rolę we wspieraniu inteligentnego, prywatnego ładowania, z uwagi na to, że większość ładowania będzie prawdopodobnie odbywała się w obiektach prywatnych oraz w publicznie dostępnych miejscach niemieszkalnych;
Q. mając na uwadze, że istniejące prywatne urządzenia do ładowania pojazdów elektrycznych mają często inne zastosowania i wymagania techniczne niż publiczne punkty ładowania ze względu na mniejszą moc i dłuższy czas ładowania, przy czym pozostają one w dużej mierze najbardziej przystępną cenowo metodą ładowania;
R. mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków musiałaby odzwierciedlać wymogi dotyczące instalacji minimalnej liczby punktów ładowania dla miejsc parkingowych w budynkach poprzez wprowadzenie obowiązku przygotowania odpowiedniego okablowania do ładowania pojazdów elektrycznych; mając na uwadze, że od 2025 r. państwa członkowskie muszą ustanawiać minimalne wymagania dotyczące instalowania punktów ładowania we wszystkich budynkach niemieszkalnych, zarówno publicznych, jak i prywatnych, w których jest więcej niż 20 miejsc parkingowych, z uwzględnieniem odpowiednich uwarunkowań krajowych, regionalnych i lokalnych;
Uwagi
1. podkreśla, że przepisy art. 2a dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków będą musiały zostać wzmocnione i faktycznie wdrożone, aby zagwarantować, że sektor budynków skutecznie przyczyni się do redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 % do 2030 r. oraz realizacji celu UE, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.; uważa, że w związku z tym konieczne będzie również dostosowanie głównego celu i celów pośrednich oraz wskaźników określonych w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, ponieważ długoterminowe strategie renowacji nie znajdują się obecnie na poziomie niezbędnym do osiągnięcia celów dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków;
2. podkreśla, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i szczegółowe długoterminowe strategie renowacji powinny nadać impuls działaniom mającym rozszerzyć zakres, przyspieszyć, pogłębić i podnieść jakość renowacji zasobów budowlanych w Europie poprzez nowe innowacyjne środki polityczne, zgodnie z zaleceniami zawartymi w inicjatywie "Fala renowacji";
3. wyraża ubolewanie, że niektóre państwa członkowskie przedstawiły swoje długoterminowe strategie renowacji z opóźnieniem, a jedno z nich jeszcze tego nie zrobiło; wskazuje, że w związku z tym trudno jest porównać plany państw członkowskich; podkreśla pozytywny fakt, że w planach przekazanych z opóźnieniem można było uwzględnić odniesienia do krajowych planów odbudowy przyjętych w wyniku kryzysu związanego z COVID-19 oraz najnowsze inicjatywy polityczne UE, takie jak Europejski Zielony Ład i fala renowacji; zauważa jednak, że doprowadziło to do rozbieżności z państwami członkowskimi, które przedłożyły swoje długoterminowe strategie renowacji przed planami odbudowy po pandemii;
4. przypomina, że istotne jest, aby udostępnić za pośrednictwem NextGenerationEU odpowiednie zasoby finansowe w obszarze renowacji oraz charakterystyki i efektywności energetycznej budynków; uważa, że powiązanie renowacji budynków z funduszami odbudowy stanowi szansę gospodarczą i sposób na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie;
5. zauważa, że przedłożone długoterminowe strategie renowacji w znacznym stopniu spełniły wymogi art. 2a dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, jako że przekazują informacje dotyczące różnych określonych w nim kategorii; ubolewa jednak, że strategie różnią się między sobą pod względem poziomu szczegółowości i ambicji; wyraża ubolewanie, że kilka państw członkowskich nie określiło jednoznacznie celów pośrednich na lata 2030, 2040 i 2050 wymaganych na mocy art. 2a; ubolewa ponadto, że nie wszystkie długoterminowe strategie renowacji zawierają dane dotyczące redukcji emisji gazów cieplarnianych, co utrudnia ocenę ambicji strategii pod względem łagodzenia zmiany klimatu; uważa, że długoterminowe strategie renowacji powinny sprzyjać stworzeniu jasnych środków i narzędzi monitorowania, aby potroić roczny wskaźnik renowacji, z uwzględnieniem różnych sytuacji wyjściowych i zasobów budowlanych w poszczególnych państwach członkowskich;
6. zwraca uwagę, że państwa członkowskie skupiły się zasadniczo na dekarbonizacji systemów dostaw energii i emisjach gazów cieplarnianych, zamiast aktywnie opracowywać specjalne środki i strategie służące poprawie charakterystyki energetycznej budynków dzięki zastosowaniu zasady "efektywność energetyczna przede wszystkim", co mogłoby przyczynić się do obniżenia ogólnego zużycia energii w tym sektorze w ramach zintegrowanego systemowego podejścia do energii; podkreśla, że należy maksymalnie podnieść efektywność energetyczną i wykorzystanie energii odnawialnej w całym łańcuchu wartości energii, w tym energii elektrycznej, ciepła i gazu, a nie tylko w pojedynczych budynkach;
7. wzywa Komisję, aby dokładnie monitorowała, czy cele długoterminowych strategii renowacji są zgodne z falą renowacji, kompleksową oceną ogrzewania i chłodzenia wymaganą na mocy dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej i dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii 17 , a także nowymi celami w zakresie klimatu i energii dla każdego państwa członkowskiego w zależności od jego zasobów budowlanych;
8. wzywa państwa członkowskie, aby wspierały renowację, która sprzyja włączeniu odnawialnych źródeł energii do systemu energetycznego w budynkach, np. instalację infrastruktury do ładowania pojazdów elektrycznych, magazynowanie ciepła i podłączenie do inteligentnych sieci; zachęca państwa członkowskie i Komisję do propagowania wymiany najlepszych praktyk;
9. uważa, że zaangażowanie obywateli w zieloną transformację i renowację budynków jest kluczem do sukcesu; podkreśla, że do poprawy wdrażania przyczynić się może włączenie ekspertów i wykorzystanie wiedzy fachowej społeczeństwa; wzywa państwa członkowskie, aby zadbały o wystarczającą przejrzystość w całym procesie konsultacji publicznych na temat długoterminowych strategii renowacji oraz zapewniły pluralistyczny charakter tego procesu poprzez ułatwienie zaangażowania wszystkich zainteresowanych stron zgodnie ze szczegółowymi wymogami dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków;
10. wyraża ubolewanie, że UE nie osiągnęła celu w zakresie efektywności energetycznej na 2020 r.; podkreśla, że istnieje luka dotycząca wspólnej ambicji pod względem wkładów krajowych na rzecz osiągnięcia celu w zakresie efektywności energetycznej w 2030 r. przewidzianych w krajowych planach w zakresie energii i klimatu i że w związku z tym państwa członkowskie będą musiały znacznie zwiększyć swoje wysiłki;
11. podkreśla, że budownictwo jest działalnością złożoną, która wymaga ścisłej koordynacji wielu specjalistów i rzemieślników oraz opiera się na wykorzystaniu szerokiego zakresu technik i materiałów budowlanych; jest zdania, że podczas przeglądu dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków należy uwzględnić interakcje z innymi politykami dotyczącymi zrównoważonego budownictwa oraz neutralności materiałowej, aby skutecznie obniżyć emisyjność europejskich budynków;
12. podkreśla znaczenie zrównoważonego wykorzystania materiałów i zużycia zasobów w cyklu życia budynku, od wydobycia surowców, przez budowę i użytkowanie, po zakończenie użytkowania i rozbiórkę, a także recyklingu i ponownego wykorzystania, w tym odnawialnych i zrównoważonych materiałów pochodzenia naturalnego; podkreśla ponadto, że w planowaniu budynków należy wykorzystywać gospodarkę o obiegu zamkniętym na różnych etapach procesu budowlanego;
13. opowiada się za stosowaniem zrównoważonych, innowacyjnych i nietoksycznych materiałów budowlanych oraz podkreśla, że należy wzmacniać obieg zamknięty materiałów budowlanych poprzez wdrożenie lub stworzenie systemu oznakowania gospodarki o obiegu zamkniętym, opartego na normach i specjalnych kryteriach środowiskowych dotyczących niektórych materiałów; zauważa, że konieczne są dalsze badania nad zrównoważonymi materiałami i zrównoważonymi procesami; podkreśla, że materiały drewnopochodne mogą odgrywać pewną rolę, zastępując alternatywne rozwiązania oparte na paliwach kopalnych w budowie budynków, oraz zwraca uwagę na ich potencjał długoterminowego składowania dwutlenku węgla;
14. przyznaje, że o ile gruntowne renowacje są korzystne, ponieważ w sposób całościowy zmieniają charakterystykę energetyczną budynku, etapowe i gruntowne etapowe renowacje mogą umożliwić zastosowanie mniej inwazyjnych i bardziej opłacalnych środków renowacji poprzez dostosowanie ich do określonych punktów aktywacji; zauważa, że takie sytuacje wynikają albo z praktycznych możliwości, sytuacji osobistej, zmiany własności, albo ze zmiany najemcy w wynajmowanych nieruchomościach; zachęca państwa członkowskie, aby rozważyły, w jaki sposób wykorzystać punkty aktywacji do stymulowania renowacji; zauważa, że renowacje jednostopniowe i etapowe nie są względem siebie konkurencyjne, lecz stanowią odpowiednie rozwiązania w zależności od konkretnej sytuacji; jest zdania, że etapowe i gruntowne etapowe renowacje należy prowadzić zgodnie ze standardami gruntownej renowacji, aby uniknąć efektu "lock-in" poprzez zapewnienie planu działania w zakresie renowacji budynków;
15. zauważa, że obecna definicja budynku o niemal zerowym zużyciu energii zawarta w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków ma charakter jakościowy i pozostawia państwom członkowskim szeroki margines swobody przy ustalaniu odpowiednich standardów; wzywa Komisję, aby wprowadziła standard gruntownej renowacji, który umożliwi oszczędność energii i redukcję emisji gazów cieplarnianych, a także jednolitą definicję budynków o niemal zerowym zużyciu energii;
16. uważa, że renowacje i standardy dla nowych budynków powinny uwzględniać bezpieczeństwo pożarowe i zagrożenia związane z intensywną aktywnością sejsmiczną, które wpływają na efektywność energetyczną i żywotność budynków, a także powinny obejmować wysokie normy zdrowotne; wzywa państwa członkowskie, aby opracowały system kontroli instalacji elektrycznej z uwagi na to, że przyczyną 30 % pożarów w domach i 50 % przypadkowych pożarów w gospodarstwach domowych są źródła energii elektrycznej 18 ; uważa, że renowacje europejskich zasobów budowlanych powinny obejmować kontrole bezpieczeństwa elektrycznego i modernizację w tym zakresie oraz gwarantować wystarczającą wentylację odprowadzającą dym w przypadku pożaru; podkreśla, że długoterminowe strategie renowacji powinny również przyczyniać się do statycznego i strukturalnego wzmocnienia zasobów budowlanych;
17. ponownie podkreśla, że podczas modernizacji budynków w celu zwiększenia ich efektywności energetycznej konieczne jest uwzględnienie obecności elementów zawierających azbest w budynkach i ich usunięcie oraz zabezpieczenie budynków przed emisją azbestu do środowiska 19 ;
18. wyraża ubolewanie, że choć termin transpozycji dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków do prawa krajowego upłynął 10 marca 2020 r., niektóre państwa członkowskie wciąż nie wdrożyły w pełni tych przepisów;
19. przypomina, jak ważne jest wprowadzenie odpowiednich zachęt do renowacji budynków, a także środków finansowych uzależnionych od poprawy efektywności energetycznej i oszczędności energii, zgodnie z art. 10 ust. 6 dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków oraz w celu zapewnienia przystępności cenowej renowacji;
20. podkreśla znaczenie przekazywania potencjalnym nabywcom i najemcom jasnych i precyzyjnych informacji na temat charakterystyki energetycznej budynków i kosztów energii; dostrzega potrzebę poprawy i lepszej harmonizacji świadectw charakterystyki energetycznej w państwach członkowskich, aby ułatwić ich porównywanie oraz poprawić jakość i wiarygodność, przy jednoczesnym uwzględnieniu różnych punktów wyjściowych i zasobów budowlanych w poszczególnych państwach członkowskich; uważa w związku z tym, że należy ułatwić dostęp do świadectw charakterystyki energetycznej i zwiększyć ich zrozumiałość, że powinny one zawierać praktyczne informacje na temat rzeczywistej charakterystyki energetycznej, zwłaszcza na temat faktycznego śladu węglowego budynku, że powinny mieć formę cyfrową i obejmować informacje pochodzące z lokalnego rynku na szczeblu UE oraz informacje dotyczące parametrów jakości środowiska w pomieszczeniach, takich jak komfort cieplny; podkreśla, że w związku z tym świadectwa charakterystyki energetycznej mogłyby być wykorzystywane do opcjonalnych usług reagowania na zapotrzebowanie jako punkt odniesienia dla środków regulacyjnych, programów finansowania i zintegrowanych strategii renowacji;
21. podkreśla rozbieżność między rzeczywistą charakterystyką energetyczną a charakterystyką obliczoną na podstawie świadectwa charakterystyki energetycznej, co prowadzi do dezorientacji użytkowników świadectw; wskazuje na potrzebę połączenia w ramach świadectwa charakterystyki energetycznej paszportu renowacji budynku, cyfrowego dziennika budowy oraz wskaźnika gotowości budynków do obsługi inteligentnych sieci, aby uniknąć mnożenia narzędzi i zapewnić konsumentom większą przejrzystość; jest zdania, że ułatwi to renowację, zwiększy jej zakres, zapewni koordynację poszczególnych środków w czasie oraz pozwoli uzyskać wielorakie korzyści;
22. przypomina, że długoterminowe strategie renowacji powinny obejmować szersze korzyści płynące z renowacji, takie jak zdrowie, bezpieczeństwo, komfort cieplny i jakość powietrza w pomieszczeniach; zauważa, że według badania przeprowadzonego przez Komisję 20 główną zachętą dla prywatnych właścicieli domów do przeprowadzania renowacji energetycznej było zdrowie, przy czym istnieje wyraźny związek między jakością domów, ubóstwem energetycznym i zdrowiem; jest zdania, że przy promowaniu przez państwa członkowskie renowacji budynków, między innymi za pomocą publicznych systemów zachęt i kampanii informacyjnych, uwzględniać należy jakość powietrza w pomieszczeniach; zachęca państwa członkowskie, aby usprawniły gromadzenie danych na temat parametrów jakości środowiska w pomieszczeniach, z myślą o opracowaniu minimalnych norm jakości środowiska w pomieszczeniach;
23. podkreśla, że ambitne cele dotyczącej etapowej i gruntownej etapowej renowacji istniejących zasobów budowlanych mogłyby przyczynić się do stworzenia, głównie na szczeblu lokalnym, do dwóch milionów miejsc pracy 21 - stanowisk bez możliwości outsourcingu - w szczególności w małych i średnich przedsiębiorstwach, a także do zapewnienia konsumentom czystej energii po przystępnych cenach oraz do poprawy warunków mieszkaniowych lokatorów;
24. przypomina, że budynki publiczne muszą prowadzić pod względem wskaźników renowacji oraz wyników dekarbonizacji, efektywności energetycznej i opłacalności i przyczyniać się w ten sposób do podnoszenia świadomości i uzyskania akceptacji wśród ogółu społeczeństwa;
25. ponawia apel o propagowanie unijnej inicjatywy na rzecz umiejętności, obejmującej aspekty sprzyjające inkluzywności płci, wraz z działaniami na szczeblu krajowym, aby umożliwić pośrednikom, takim jak instalatorzy, architekci lub wykonawcy, doradzanie i zalecanie zastosowania odpowiednich rozwiązań, w tym także cyfrowych, na potrzeby programów efektywności energetycznej i zdekarbonizowanych zasobów budowlanych lub instalowanie takich rozwiązań, jak również zwrócenie szczególnej uwagi na podnoszenie i zmianę kwalifikacji wszystkich podmiotów sektora budowlanego; uważa za konieczne, by państwa członkowskie wyraźnie powiązały swoje krajowe długoterminowe strategie renowacji z odpowiednimi inicjatywami na rzecz promowania umiejętności i edukacji w sektorach budownictwa i efektywności energetycznej;
26. uważa, że dzięki zasadom oszczędności kosztowej i neutralności kosztowej, zgodnie z którymi wzrost czynszu jest równoważony oszczędnością energii, obniżą się rachunki odbiorców końcowych za energię; zachęca państwa członkowskie, aby systematycznie włączały do długoterminowych strategii renowacji strategie polityczne i działania mające rozwiązać problem ubóstwa energetycznego i budynków o najgorszej charakterystyce energetycznej w krajowych zasobach budowlanych, a także aby przeciwdziałały zakłóceniom rynku i spekulacyjnym zakupom prowadzącym do wyższych czynszów, co w nieproporcjonalny sposób dotyka najemców o niskich dochodach; przypomina, że poprawa efektywności energetycznej budynków może znacząco obniżyć obciążenia konsumentów znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji spowodowane zmiennością na rynkach energii; podkreśla, że trzeba zapewnić tym konsumentom elastyczne wsparcie i mechanizmy finansowe, aby pomóc w zwalczaniu ubóstwa energetycznego; zauważa jednak, że należy rozważyć zachęty służące obniżeniu kosztów renowacji dla określonych grup i sektorów docelowych;
27. podkreśla, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków powinna zagwarantować, że renowacje zapewnią właścicielom mieszkań i budynków zwrot z inwestycji poprzez wprowadzenie rzeczywistych i wymiernych ulepszeń w zakresie charakterystyki energetycznej budynków; podkreśla, że podejście, którego podstawą jest pomiar energii zaoszczędzonej dzięki renowacji, będzie sprzyjać obniżeniu kosztów oraz zwiększy zakres, jakość i skalę modernizacji istniejących budynków pod kątem efektywności energetycznej; wzywa Komisję, aby zbadała, czy w ramach przeglądu dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków konieczna jest zmiana poziomu optymalnego pod względem kosztów, określonego w art. 2 pkt 14;
28. z zadowoleniem przyjmuje względny sukces punktów kompleksowej obsługi i podkreśla kluczową rolę, jaką mogą one odegrać w łączeniu potencjalnych projektów, w szczególności projektów na mniejszą skalę, z podmiotami rynkowymi, w tym obywatelami, organami publicznymi i wykonawcami projektów; zauważa, że nie ma wspólnej interpretacji pojęcia punktu kompleksowej obsługi, jako że modele istniejące w UE różnią się między sobą pod względem struktury, sposobu zarządzania i rodzaju udzielanej pomocy; przypomina, że ważne jest zwiększanie wiedzy na temat punktów kompleksowej obsługi, w tym na szczeblu lokalnym i regionalnym; podkreśla, że punkty kompleksowej obsługi mogą odegrać znaczną rolę, jeśli chodzi o rozwiązanie problemu długich i uciążliwych procedur wydawania pozwoleń oraz propagowanie dostępu do finansowania renowacji budynków, poprzez pomoc w rozpowszechnianiu informacji dotyczących warunków; uważa, że punkty kompleksowej obsługi powinny służyć doradztwem i wsparciem, jeśli chodzi zarówno o domy jednorodzinne, jak i budynki wielorodzinne, a także zapewniać wsparcie akredytowanym instalatorom;
29. przypomina, że art. 19 dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków przewiduje klauzulę przeglądową, w tym ocenę ex post, która ma zostać przeprowadzona najpóźniej do 2026 r.; podkreśla, że powinno to umożliwić wyciągnięcie wniosków z wdrażania dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i posłużyć do oceny postępów poczynionych w jej stosowaniu w całej Unii;
Zalecenia
30. podkreśla, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków ma zasadnicze znaczenie dla pomyślnej realizacji fali renowacji i ograniczenia emisji;
31. wzywa państwa członkowskie, aby zadbały o właściwe wdrożenie dyrektywy we wszystkich jej aspektach, ze szczególnym uwzględnieniem zasobów mieszkalnictwa socjalnego; wzywa Komisję, aby nadal monitorowała to wdrażanie i jeśli to konieczne, podejmowała działania w razie stwierdzenia nieprawidłowości;
32. wzywa Komisję, aby wzmocniła obecne przepisy dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków w celu zapewnienia, żeby długoterminowe strategie renowacji opracowane przez państwa członkowskie były spójne z celami UE w zakresie neutralności klimatycznej i celami energetycznymi; podkreśla, że aby UE mogła osiągnąć neutralność klimatyczną do 2050 r., renowacje budynków będą musiały być przeprowadzane w tempie 3 % rocznie w przypadku gruntownych i gruntownych etapowych modernizacji;
33. wzywa Komisję, aby wskazała, w jaki sposób sformułować standardowy wzór, z którego mogłyby korzystać państwa członkowskie, żeby uwzględnić wszystkie wymogi wynikające z art. 2a dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, oraz zharmonizowała cele i wymogi, żeby zapewnić lepszą porównywalność postępów i wyników oraz ocenę krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności lub wszelkich innych funduszy UE uwarunkowanych przedstawieniem kompletnej długoterminowej strategii renowacji; zachęca Komisję do utworzenia sieci ekspertów ad hoc, którzy wspieraliby państwa członkowskie podczas opracowywania, monitorowania i wdrażania długoterminowych strategii renowacji;
34. wzywa Komisję, aby rozważyła, w jaki sposób jeszcze bardziej ułatwić rozwój punktów kompleksowej obsługi świadczących usługi doradcze dla obywateli i innych zainteresowanych stron, w tym poprzez bardziej rygorystyczne środki w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków; jest przekonany, że dodatkowe wytyczne i środki wsparcia, zwłaszcza pomoc techniczna, kampanie informacyjne, szkolenia i finansowanie projektów, mogą prowadzić do wyższego wskaźnika renowacji;
35. wzywa państwa członkowskie do maksymalizacji synergii między długoterminowymi strategiami renowacji, krajowymi planami odbudowy i zwiększania odporności oraz innymi środkami odbudowy, co sprawi, że NextGenerationEU będzie zapewniał natychmiastowe finansowanie gruntownych i gruntownych etapowych renowacji, ze szczególnym uwzględnieniem budynków o najgorszej charakterystyce i gospodarstw domowych o niskich dochodach, oraz tworzył ramy umożliwiające dalszy rozwój wiodących rynków w zakresie zrównoważonej renowacji po zakończeniu okresu finansowania;
36. jest zdania, że cyfryzacja budynków i technologii budowlanych, tam gdzie jest to wykonalne, może odegrać ważną rolę w zwiększaniu efektywności energetycznej; uważa, że przegląd dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków powinien posłużyć do dalszego promowania inteligentnych i elastycznych technologii budynków zgodnie z zasadą "efektywność energetyczna przede wszystkim" oraz wspierania podejścia opartego na danych; zachęca do korzystania z nowych technologii, takich jak inteligentne liczniki, inteligentne pobieranie opłat, inteligentne urządzenia grzewcze, technologie magazynowania i systemy zarządzania energią współdziałające z siecią energetyczną, modelowanie i symulacje 3D oraz sztuczna inteligencja, a także do ich wdrażania, aby ograniczać emisję gazów cieplarnianych na każdym etapie istnienia budynku, począwszy od etapu planowania i projektowania, poprzez budowę, eksploatację, po modernizację;
37. podkreśla, że aktualne, wiarygodne i kompletne dane dotyczące charakterystyki energetycznej wszystkich europejskich zasobów budowlanych mają kluczowe znaczenie dla opracowania i wdrożenia skutecznej polityki mającej na celu poprawę efektywności energetycznej tego sektora; zauważa, że technologie cyfrowe powinny być także wykorzystywane w celu identyfikacji istniejących zasobów i wspierania wdrażania długoterminowych strategii renowacji;
38. uważa, że należy zastosować podejście ukierunkowane na dane, aby zapewnić szerszą dostępność zagregowanych i zanonimizowanych danych dla właścicieli domów, najemców i stron trzecich, którzy mogą wykorzystywać je do optymalizacji zużycia energii, w tym za pomocą systemów zgody obwarowanych RODO, a także do celów statystycznych i badawczych;
39. zachęca państwa członkowskie, aby zadbały o skuteczne, ambitne i spójne wdrożenie zatwierdzonego systemu wskaźników gotowości budynków do obsługi inteligentnych sieci w całej UE; zaznacza, że wskaźnik gotowości budynków do obsługi inteligentnych sieci powinien przyczynić się do realizacji fali renowacji i integracji systemu energetycznego poprzez wspieranie rozwoju inteligentnych i elastycznych budynków; uznaje, że wskaźnik gotowości budynków do obsługi inteligentnych sieci będzie nadal sprzyjał projektowaniu i budowie nowych budynków jako budynków o niemal zerowym zużyciu energii;
40. uważa, że długoterminowe strategie renowacji powinny zawierać więcej szczegółów dotyczących długoterminowych działań i planowania infrastruktury zintegrowanej w oparciu o plan działania zawierający konkretne strategie polityczne i harmonogram z jasno określonymi celami pośrednimi na lata 2030, 2040 i 2050 w celu stworzenia stabilniejszego otoczenia dla inwestorów, deweloperów, właścicieli i najemców oraz uwzględnienia oddziaływania budynków w całym cyklu życia; podkreśla, że państwa członkowskie muszą poprawić dostęp do szeregu mechanizmów finansowych i fiskalnych, aby pomóc w uruchomieniu inwestycji prywatnych i pobudzać partnerstwa publiczno-prywatne; postuluje podjęcie działań promujących pożyczki, w przypadku których efektywność energetyczna stanowi kryterium obniżenia oprocentowania;
41. podkreśla, że dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków powinna zagwarantować, że renowacje będą opłacalne dla właścicieli mieszkań i budynków, a także zapewnią im zwrot z inwestycji, niższe rachunki za energię i poprawę zrównoważoności dzięki wprowadzeniu rzeczywistych i wymiernych ulepszeń w zakresie charakterystyki energetycznej budynków; podkreśla, że podejście, którego podstawą jest faktyczna oszczędność energii dzięki renowacji, pozwoli obniżyć koszty oraz podnieść zarówno jakość, jak i skalę modernizacji istniejących budynków pod kątem efektywności energetycznej;
42. zwraca uwagę na potencjał zielonej infrastruktury, takiej jak zielone dachy i ściany, pod względem poprawy charakterystyki energetycznej budynków i propagowania przystosowania się do zmiany klimatu i jej łagodzenia oraz różnorodności biologicznej, zwłaszcza na obszarach miejskich;
43. wzywa państwa członkowskie, aby wykorzystały długoterminowe strategie renowacji do wdrożenia innowacyjnych strategii politycznych, które będą aktywnie angażować obywateli w kształtowanie i realizację strategii oraz w programy efektywności energetycznej; podkreśla, że ważne dla dekarbonizacji budynków jest angażowanie i mobilizowanie zainteresowanych stron, w tym obywateli, lokalnych władz gminnych, spółdzielni mieszkaniowych i specjalistów z branży budowlanej, w opracowanie zintegrowanych planów i strategii wdrażania;
44. dostrzega zróżnicowaną dynamikę budowy i renowacji poszczególnych rodzajów budynków (publicznych i prywatnych, niemieszkalnych i mieszkalnych) w państwach członkowskich; wzywa Komisję, aby przedstawiła ramy wprowadzenia minimalnych norm charakterystyki energetycznej uwzględniających różne punkty wyjściowe i zasoby budynków w państwach członkowskich, zwłaszcza budynków o szczególnych walorach architektonicznych lub historycznych, aby przyspieszyć tempo renowacji i zapewnić widoczność oczekiwanej poprawy w całym łańcuchu wartości oraz stymulować innowacje, a jednocześnie zagwarantować przystępność cenową, zwłaszcza osobom o niskich dochodach i znajdującym się w trudnej sytuacji;
45. wzywa państwa członkowskie, aby opracowały zintegrowane wbudowane ramy obejmujące odpowiednie finansowanie i pomoc techniczną związaną ze stopniowym wprowadzaniem minimalnych norm charakterystyki energetycznej, co ostatecznie zapewni osiągnięcie celów pośrednich na lata 2030, 2040 i 2050 określonych w długoterminowych strategiach renowacji; podkreśla, że takie minimalne normy pomogłyby podążać ścieżką prowadzącą do osiągnięcia neutralności klimatycznej w sektorze budowlanym najpóźniej do 2050 r. oraz mogłyby zapewnić widoczność i bezpieczeństwo rynku w odniesieniu do transformacji istniejących zasobów budowlanych; przyznaje, że państwa członkowskie mają swobodę opracowywania niezbędnych środków pozwalających uwzględnić zróżnicowane warunki gospodarcze, klimatyczne, polityczne, społeczne i budowlane; uważa, że należy przewidzieć specjalne instrumenty finansowe i zachęty dotyczące budynków obciążonych ograniczeniami technicznymi, architektonicznymi, związanymi z dziedzictwem kulturowym i historycznymi, w przypadku gdy renowacja takich budynków po rozsądnych kosztach w stosunku do wartości nieruchomości nie jest możliwa;
46. wzywa Komisję, by powiązała długoterminowe strategie renowacji z odpowiednimi zapisami dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej i dyrektywy w sprawie energii odnawialnej dotyczącymi wydajnych systemów lokalnego ogrzewania i chłodzenia oraz wspierania wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych w sektorze budowlanym, takiej jak słoneczna energia cieplna i energia geotermalna, a także większej roli magazynowania energii i konsumpcji własnej w reakcji na sygnały sieci i mikrosieci, przy czym należy dostrzegać, że obecnie w systemach grzewczych budynków wykorzystuje się paliwa kopalne, w szczególności gaz ziemny; zauważa, że konsumenci potrzebują wsparcia, aby odejść od paliw kopalnych;
47. wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia przepisów art. 14 i art. 15 ust. 4 dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i jak najszybszego dostarczenia obywatelom i specjalistom jasnych, szczegółowych informacji dotyczących tego, jak system automatyki i sterowania budynkami może zapewnić wymagane funkcje, aby zagwarantować, że wszystkie działania przygotowawcze zostaną podjęte bezzwłocznie i przed upływem terminu wyznaczonego na 2025 r.; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zastanowiły się nad wykorzystaniem narzędzi lub list kontrolnych opracowanych przez ekspertów i specjalistów podczas transpozycji tych przepisów;
48. wzywa państwa członkowskie, aby ukierunkowały się na dekarbonizację ogrzewania i chłodzenia budynków zgodnie z priorytetami fali renowacji oraz rozważyły systemy zachęt, ze szczególnym uwzględnieniem konsumentów znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, w celu zastąpienia starych, opartych na paliwach kopalnych i nieefektywnych systemów ogrzewania w budynkach, w tym poprzez wprowadzenie celów dotyczących wymiany zgodnie z długoterminowymi strategiami renowacji;
49. przypomina swój postulat, by podczas kolejnego przeglądu oceniono, czy potrzebne jest zaostrzenie wymogów dotyczących infrastruktury ładowania pojazdów elektrycznych zawartych w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia stabilności sieci, na przykład poprzez wprowadzenie funkcji inteligentnego ładowania, i wspierania mobilności zgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju, a także by uwzględniono zintegrowane, systemowe i cyrkularne podejście do rozwoju obszarów wiejskich i miejskich, zgodnie z odpowiednimi planami przestrzeni miejskiej i trasami transportu;
50. zachęca państwa członkowskie, aby rozważyły, jak najlepiej spożytkować korzyści wynikające z lokalnego podejścia do renowacji na dużą skalę we współpracy z zainteresowanymi stronami i społecznościami lokalnymi;
51. wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby punkty ładowania w budynkach były gotowe do inteligentnego ładowania, oraz do dostosowania wymogów do wymogów określonych w zmienionej dyrektywie w sprawie odnawialnych źródeł energii; wzywa państwa członkowskie, aby opracowały ramy, które pomogą uprościć i przyspieszyć rozmieszczanie punktów ładowania w nowych i istniejących budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych, wyeliminować ewentualne bariery regulacyjne oraz promować przy projektowaniu budynków odpowiednie rozwiązania zapewniające łatwy dostęp i możliwość przechowywania rowerów;
52. wyraża zadowolenie, że Komisja dostrzegła znaczenie elektromobilności i wprowadziła minimalne wymogi dotyczące parkingów przekraczających pewną wielkość oraz inne minimalne wymogi dotyczące infrastruktury dla mniejszych budynków; podkreśla, że należy nadal wspierać rozwój tej infrastruktury ładowania;
53. podkreśla ważną rolę, jaką może odegrać renowacja istniejących budynków i projektowanie nowych budynków w zachęcaniu do korzystania z pojazdów elektrycznych, takich jak samochody osobowe, dostawcze, rowery i motocykle, poprzez zapewnienie zarówno odpowiedniej przestrzeni parkingowej, jak i infrastruktury ładowania, co tym samym przyczyni się do ogólnej dekarbonizacji sektora transportu; zauważa, żedzięki takiej interwencji budynki mogą stać się zdrowsze, bardziej ekologiczne, wzajemnie połączone w ramach osiedla oraz bardziej odporne na negatywne skutki zmiany klimatu; wzywa Komisję, aby zastanowiła się nad rozszerzeniem zakresu mobilności w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków poprzez wprowadzenie w różnych rodzajach budynków, w miarę możliwości, minimalnych wymogów dotyczących infrastruktury parkingowej dla rowerów i punktów ładowania rowerów elektrycznych;
54. z zadowoleniem przyjmuje uznanie znaczenia wymogów dotyczących przygotowania infrastruktury okablowania w nowych budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych jako jednego z warunków szybkiego instalowania punktów ładowania; wzywa Komisję, aby sprzyjała włączaniu takich wymogów do krajowych ram polityki;
55. podkreśla, że dostępność punktów ładowania jest jedną z zachęt dla lokatorów lub właścicieli prywatnych, by wybrać rozwiązanie z dziedziny elektromobilności; zauważa jednak, że obecnie dyrektywa w sprawie charakterystyki energetycznej budynków określa wymogi dotyczące infrastruktury kanałowej tylko w odniesieniu do nowych budynków i budynków poddawanych ważniejszym renowacjom, w których jest więcej niż 10 miejsc parkingowych; zwraca uwagę, że w dyrektywie przewidziano odstępstwo, w przypadku gdy koszty instalacji ładowania i infrastruktury kanałowej przekraczają 7 % całkowitego kosztu renowacji budynku; wzywa Komisję, by we współpracy z państwami członkowskimi przeprowadziła analizę kosztów, żeby zbadać możliwe sposoby zachęcania deweloperów do udostępniania odpowiedniej infrastruktury z myślą o użytkownikach pojazdów elektrycznych;
56. przypomina, że do 1 stycznia 2025 r. państwa członkowskie muszą ustanowić wymagania dotyczące instalowania określonej liczby punktów ładowania we wszystkich budynkach niemieszkalnych, w których jest więcej niż 20 miejsc parkingowych; zwraca w związku z tym uwagę, że należy wskazać niedociągnięcia we wdrażaniu dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, której przegląd powinien wprowadzać przepisy jeszcze bardziej zachęcające do instalowania prywatnej i publicznej infrastruktury ładowania w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych oraz ułatwiające takie instalowanie;
57. podkreśla, że rozwiązania w dziedzinie elektromobilności muszą być łatwo dostępne dla wszystkich ludzi; podkreśla w związku z tym potrzebę renowacji budynków, w tym parkingów, aby poprawić dostępność dla osób o ograniczonej możliwości poruszania się; podkreśla ponadto potrzebę wyznaczenia w poddawanych renowacji i nowych budynkach przestrzeni przewidzianej na przechowywanie urządzeń transportu osobistego, w tym na wózków inwalidzkich i spacerowych;
58. wyraża zadowolenie, że dostrzeżono środki potrzebne do tego, by ułatwić i przyspieszyć instalowanie infrastruktury ładowania poprzez usuwanie istniejących barier, takich jak sprzeczność bodźców i obciążenia administracyjne; zwraca jednak uwagę, że na szczeblu krajowym i lokalnym nadal istnieją bariery administracyjne, jeśli chodzi o planowanie infrastruktury i procedury udzielania pozwoleń na infrastrukturę ładowania, które to bariery hamują instalowanie infrastruktury ładowania w nowych i istniejących budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych; podkreśla, że konieczne są dalsze wysiłki, aby usunąć te wyraźne bariery administracyjne;
59. zwraca uwagę na koncepcję, zgodnie z którą ładowanie pojazdów elektrycznych w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych musi uzupełniać publicznie dostępną infrastrukturę ładowania, aby zapewnić możliwość ładowania pojazdów elektrycznych; podkreśla potrzebę zwiększenia inwestycji w elektromobilność i instalowania infrastruktury ładowania umożliwiającej inteligentne ładowanie, co może ułatwić przesuwanie obciążeń i reakcję popytu, a tym samym stworzyć tańsze i bardziej wydajne sieci elektroenergetyczne, które wymagają mniejszej mocy wytwórczej i infrastruktury;
60. uważa, że wdrożenie publicznej, półpublicznej i prywatnej inteligentnej infrastruktury ładowania pozostaje głównym koniecznym warunkiem wstępnym stymulującym wprowadzanie pojazdów elektrycznych na rynek; postuluje zatem zwiększenie inwestycji w budynki i mobilność, pobudzenie innowacji i korzystanie z narzędzi cyfrowych służących elektromobilności;
61. zwraca uwagę, że odpowiednie prawodawstwo unijne powinno ułatwiać wprowadzanie punktów ładowania pojazdów elektrycznych w obiektach poddawanych renowacji, nowych budynkach i nowych instalacjach; podkreśla znaczenie inwestycji w publiczne stacje ładowania wzdłuż korytarzy sieci bazowej oraz w sieci kompleksowej, podkreśla jednak, że mogą one stanowić jedynie uzupełnienie znacznie większej liczby punktów ładowania, które będą potrzebne na obszarach miejskich; zwraca uwagę, że najbardziej opłacalnym i praktycznym sposobem przyspieszenia przejścia na energię elektryczną w parkach pojazdów jest udostępnienie punktów ładowania w pobliżu gospodarstw domowych i miejsc pracy, gdzie są one podstawowym uzupełnieniem niezbędnej, ale droższej infrastruktury szybkiego ładowania;
62. podkreśla, że ważne jest zapewnienie wszystkim Europejczykom i regionom, w tym regionom najbardziej oddalonym, sprzyjającej włączeniu społecznemu, spójnej i zrównoważonej mobilności; podkreśla znaczenie propagowania alternatywnych, sprzyjających włączeniu społecznemu, bezpiecznych i zrównoważonych rodzajów transportu i niezbędnej do tego infrastruktury; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia spójności społeczno-gospodarczej i terytorialnej przy opracowywaniu wymogów dotyczących instalacji minimalnej liczby punktów ładowania; wzywa państwa członkowskie, aby zidentyfikowały i usunęły wszelkie bariery społeczne, gospodarcze, prawne, regulacyjne i administracyjne, które utrudniają szybki rozwój punktów ładowania;
63. uznaje, że podczas planowania budowy infrastruktury do ładowania w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych oraz miejsc parkingowych należy utrzymać w jak najszerszym zakresie istniejące miejskie tereny zielone i zrównoważone systemy odwadniania;
64. zauważa, że tylko kilka państw członkowskich zgłosiło obiecujące postępy w zakresie infrastruktury ładowania pojazdów elektrycznych w budynkach i na parkingach; wyraża zaniepokojenie brakiem postępów w innych państwach członkowskich i wzywa do szybszego udostępniania szerszego zestawu danych; zauważa, że większość państw członkowskich przedstawiła oszacowania dotyczące wykorzystywania pojazdów elektrycznych i cele dotyczące wprowadzenia urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych na 2020 r.; zaznacza jednak, że tylko około dwie trzecie państw członkowskich przedstawiło dane dotyczące celów na lata 2025 i 2030;
65. zwraca uwagę, że niektóre władze lokalne rozpoczęły opracowywanie planów dekarbonizacji, które obejmują również ustalenie wiążących terminów wprowadzenia zakazu używania pojazdów z silnikami spalinowymi; apeluje do tych władz o zapewnienie, by ich plany obejmowały specjalne wsparcie finansowe i techniczne z przeznaczeniem na dostosowanie zasobów budowlanych w celu realizacji planów dekarbonizacji;
o
o o
66. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.