Rezolucja legislacyjna w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy pomiędzy Unią Europejską a Islamską Republiką Pakistanu w sprawie readmisji osób przebywających bez zezwolenia (05942/2010 - C7-0264/2009 - 2009/0036(NLE)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.50E.62

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 lutego 2012 r.

Umowa o readmisji pomiędzy Wspólnotą Europejską a Pakistanem ***

P7_TA(2010)0323

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 21 września 2010 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy pomiędzy Unią Europejską a Islamską Republiką Pakistanu w sprawie readmisji osób przebywających bez zezwolenia (05942/2010 - C7-0264/2009 - 2009/0036(NLE))

(2012/C 50 E/11)

(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2012 r.)

(Zgoda)

Parlament Europejski,

– uwzględniając projekt umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Islamską Republiką Pakistanu w sprawie readmisji osób przebywających bez zezwolenia (08793/2009),

– uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2009)0106),

– uwzględniając art. 63 akapit pierwszy pkt 3 lit. b) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, zdanie pierwsze i art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C7-0264/2009),

– uwzględniając komunikat Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady zatytułowany. "Konsekwencje wejścia w życie traktatu lizbońskiego dla trwających międzyinstytucjonalnych procedur decyzyjnych" (COM(2009)0665),

– uwzględniając projekt decyzji Rady (05942/2010),

– uwzględniając art. 79 ust. 3 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) pkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając art. 81 i art. 90 ust. 8 Regulaminu,

– uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A7-0231/2010),

1. wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2. odnotowuje oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji.

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Islamskiej Republiki Pakistanu.

ZAŁĄCZNIK 

DEKLARACJA KOMISJI

Komisja przypomina, że prawo UE zobowiązuje państwa członkowskie do zapewnienia, że obywatele państw trzecich znajdujący się na terytorium państw członkowskich mogą ubiegać się o ochronę międzynarodową, jeśli taka jest ich wola, oraz że w szczególności Traktat, dyrektywa kwalifikacyjna oraz dyrektywa w sprawie powrotu imigrantów jasno określają, że państwa członkowskie muszą przestrzegać zasady non-refoulement zgodnie z ich zobowiązaniami międzynarodowymi.

Komisja przypomina, że państwa członkowskie UE są przede wszystkim zobowiązane do zagwarantowania, w każdym przypadku, że żaden powrót nie odbywa się przy naruszeniu art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i art. 19 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej nakładającej na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, że żadna osoba nie zostanie wydalona, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, iż po powrocie do kraju pochodzenia lub tranzytu mogłaby doznać poważnych szkód.

W określonym czasie Pakistan dał schronienie ponad trzem milionom uchodźców z Afganistanu i tym samym przyczynił się bardziej niż wiele innych członków ONZ do przyjmowania uchodźców. Choć Komisja uznaje osiągnięcia Pakistanu w tym zakresie, gotowa jest kontynuować wzywanie tego państwa do ratyfikacji Konwencji Genewskiej dotyczącej statusu uchodźców (Konwencja ONZ dotycząca statusu uchodźców z 1951 r. i jej protokół z 1967 r.).

Komisja zobowiązana jest do regularnego informowania Parlamentu Europejskiego o wszystkich zawieranych umowach o readmisji UE. Komisja przede wszystkim:

– co sześć miesięcy będzie przekazywała PE sprawozdanie z wdrażania umów o readmisji UE ze szczególnym uwzględnieniem bieżących prac wspólnych komitetów ds. readmisji.

– będzie nawiązywała kontakty z właściwymi organizacjami międzynarodowymi prowadzącymi działalność w Pakistanie, by w miarę możliwości zbierać dostępne informacje na temat sytuacji osób powracających do Pakistanu (zarówno Pakistańczyków oraz, w stosownych przypadkach, obywateli państw trzecich) zgodnie z umową UE.