Tytuł 3 - PROCEDURY SZCZEGÓLNE - Regulamin Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1991.176.7

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 2011 r.

TYTUŁ  III

PROCEDURY SZCZEGÓLNE

Rozdział  1

ZAWIESZENIE WYKONANIA AKTU LUB POSTĘPOWANIA EGZEKUCYJNEGO I INNE ŚRODKI TYMCZASOWE

Artykuł  83 ²⁸

§1

Wniosek o zawieszenie wykonania, zgodnie z art. 278 TFUE i 157 TEWEA, aktu wydanego przez instytucję, jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy wnioskodawca zaskarżył ten akt do Trybunału.

Wniosek dotyczący innego środka tymczasowego, o którym mowa w art. 279 TFUE, jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy zostaje złożony przez stronę występującą w sprawie toczącej się przed Trybunałem i odnosi się do tej sprawy.

§2

We wnioskach, o których mowa w § 1, należy określić przedmiot sporu, wskazać okoliczności niecierpiące zwłoki, a także uprawdopodobnić z faktycznego i prawnego punktu widzenia konieczność zastosowania środka.

§3

Wniosek składa się w odrębnym piśmie procesowym, zgodnie z art. 37 i 38 niniejszego regulaminu.

Artykuł  84

§1

Wniosek doręcza się stronie przeciwnej, a prezes wyznacza krótki termin, w którym strona ta ma możliwość przedstawienia uwag na piśmie bądź ustnie.

§2

Prezes może zarządzić przeprowadzenie postępowania dowodowego.

Prezes może uwzględnić wniosek nawet przed przedstawieniem uwag przez stronę przeciwną. Decyzja ta może zostać zmieniona lub uchylona, także z urzędu.

Artykuł  85

Prezes rozstrzyga w przedmiocie wniosku osobiście albo przekazuje go Trybunałowi do rozpatrzenia.

Jeżeli prezes jest nieobecny lub nie może uczestniczyć w obradach, stosuje się art. 11 niniejszego regulaminu.

Jeżeli wniosek został przekazany do rozpatrzenia Trybunałowi, Trybunał rozstrzyga bezzwłocznie, po wysłuchaniu rzecznika generalnego. Przepisy artykułu poprzedzającego stosuje się.

Artykuł  86

§1

W sprawie wniosku wydaje się postanowienie z uzasadnieniem niepodlegające zaskarżeniu. Postanowienie doręcza się niezwłocznie stronom.

§2

Wykonanie postanowienia może zostać uzależnione od złożenia przez wnioskodawcę zabezpieczenia, którego wysokość i sposób złożenia określa się stosownie do okoliczności.

§3

Postanowienie może wskazywać dzień, w którym środek tymczasowy wygasa. W braku takiego wskazania, środek ten wygasa z chwilą ogłoszenia wyroku kończącego postępowanie.

§4

Postanowienie ma jedynie skutek tymczasowy i nie wpływa na rozstrzygnięcie Trybunału co do istoty sprawy.

Artykuł  87

Na wniosek strony postanowienie może w każdym czasie zostać zmienione lub uchylone, ze względu na zmianę okoliczności.

Artykuł  88

Oddalenie wniosku o zarządzenie środka tymczasowego nie zamyka stronie, która z nim wystąpiła, możliwości ponownego złożenia wniosku w razie pojawienia się nowych okoliczności.

Artykuł  89 ²⁹

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do wniosków o zawieszenie postępowania egzekucyjnego dotyczącego wykonania orzeczenia Trybunału lub aktu przyjętego przez inną instytucję, złożonych na podstawie art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA.

Postanowienie uwzględniające wniosek określa, w stosownym przypadku, dzień wygaśnięcia środka tymczasowego.

Artykuł  90

§1

Wniosek określony w art. 81 akapity trzeci i czwarty Traktatu EWEA zawiera:

a) nazwisko albo nazwę oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę osób lub przedsiębiorstw, które mają zostać poddane kontroli;

b) określenie przedmiotu i celu kontroli.

§2

Prezes rozstrzyga postanowieniem. Przepisy art. 86 niniejszego regulaminu stosuje się.

W razie nieobecności prezesa lub niemożności uczestniczenia przez niego w obradach, stosuje się art. 11 niniejszego regulaminu.

Rozdział  2

KWESTIE INCYDENTALNE

Artykuł  91

§1

Strona wnosząca o stwierdzenie przez Trybunał niedopuszczalności skargi, niewłaściwości sądu lub o rozstrzygnięcie kwestii incydentalnej bez rozpatrywania istoty sprawy, składa wniosek w odrębnym piśmie.

Wniosek, poza określeniem żądań strony, zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne; do wniosku załącza się dokumenty powołane na jego poparcie.

§2

Niezwłocznie po złożeniu wniosku, prezes wyznacza termin, w którym strona przeciwna może przedstawić na piśmie swoje zarzuty i żądania.

§3

Jeżeli Trybunał nie zadecyduje inaczej, pozostała część postępowania w przedmiocie wniosku odbywa się ustnie.

§4

Trybunał, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, rozstrzyga w przedmiocie wniosku albo pozostawia tę sprawę do rozstrzygnięcia w wyroku.

Jeżeli Trybunał odrzuca wniosek albo pozostawia kwestię do rozstrzygnięcia w wyroku, prezes wyznacza nowe terminy dalszych czynności procesowych.

Artykuł  92 ³⁰

§1

Jeżeli Trybunał jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi lub jeżeli skarga jest oczywiście niedopuszczalna, Trybunał, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, może, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.

§2

Trybunał może w każdym czasie z urzędu po wysłuchaniu stron, orzec czy skarga jest niedopuszczalna w przedmiocie ze względu na bezwzględne przeszkody procesowe albo uznać, iż skarga stała się bezprzedmiotowa i że nie ma potrzeby jej rozpatrywania; decyzja jest podejmowana zgodnie z art. 91 §§ 3 i 4 niniejszego regulaminu.

Rozdział  3

INTERWENCJA

Artykuł  93 ³¹

§1

Wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta należy złożyć najpóźniej przed upływem sześciu tygodni od dnia ogłoszenia, o którym mowa w art. 16 § 6 niniejszego regulaminu.

Wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta powinien zawierać:

a) oznaczenie sprawy;

b) oznaczenie głównych stron sporu;

c) nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę interwenienta;

d) adres do doręczeń dla interwenienta w miejscu, w którym znajduje się siedziba Trybunału;

e) żądania, które interwenient pragnie poprzeć;

f) wskazanie okoliczności uzasadniających prawo wstąpienia do sprawy w charakterze interwenienta, jeżeli wniosek jest składany na podstawie art. 40 akapit drugi lub trzeci Statutu.

Interwenient ustanawia przedstawiciela zgodnie z art. 19 Statutu.

Przepisy art. 37 i 38 niniejszego regulaminu stosuje się.

§2

Wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta doręcza się stronom.

Przed rozstrzygnięciem w przedmiocie wniosku prezes umożliwia stronom przedstawienie uwag pisemnych lub ustnych.

Prezes rozstrzyga w przedmiocie wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta w drodze postanowienia albo przekazuje wniosek do rozpatrzenia przez Trybunał.

§3

Jeżeli prezes uzna interwencję za dopuszczalną, interwenientowi przekazuje się wszelkie dokumenty procesowe doręczane stronom. Prezes może jednak, na wniosek jednej ze stron, nie przekazać dokumentów tajnych lub poufnych.

§4

Interwenient akceptuje stan sprawy, w jakim się ona znajduje w chwili wstąpienia.

§5

Prezes wyznacza termin, w którym interwenient może złożyć swoje uwagi.

Uwagi interwenienta zawierają:

a) stanowisko popierające uwzględnienie albo odrzucenie, w całości lub w części, żądań jednej ze stron;

b) wskazanie zarzutów i argumentów uzasadniających żądania interwenienta;

c) w stosownym przypadku, wskazanie dowodów na poparcie żądań interwenienta.

§6

Po złożeniu uwag przez interwenienta, prezes, w stosownym przypadku, wyznacza termin, w którym strony mogą na nie odpowiedzieć.

§7

Dopuszczalne jest rozpoznanie wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta, złożonego po upływie terminu wskazanego w § 1, lecz przed wydaniem decyzji o otwarciu procedury ustnej przewidzianej w art. 44 § 3. W takim przypadku, jeśli prezes dopuści interwencję, interwenient może, przedstawić uwagi w toku procedury ustnej, o ile taka procedura ma miejsce.

Rozdział  4

WYROKI ZAOCZNE I SPRZECIWY

Artykuł  94

§1

Jeżeli pozwany, któremu skarga została właściwie doręczona, nie złożył odpowiedzi na skargę w przepisanej formie i przepisanym terminie, skarżący może wystąpić do Trybunału o wydanie wyroku zaocznego.

Wniosek ten doręcza się pozwanemu. Trybunał może zdecydować o otwarciu procedury ustnej w przedmiocie wniosku.

§2

Przed wydaniem wyroku zaocznego Trybunał, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, bada dopuszczalność skargi, spełnienie wymagań formalnych oraz zasadność żądań przedstawionych w skardze. Trybunał może zarządzić przeprowadzenie środków dowodowych.

§3

Wyrok zaoczny podlega wykonaniu. Trybunał może jednakże zawiesić wykonanie wyroku aż do wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie sprzeciwu wniesionego na podstawie § 4 albo uzależnić wykonanie wyroku od złożenia zabezpieczenia, którego wysokość i sposób złożenia określane są stosownie do okoliczności; zabezpieczenie podlega zwrotowi w razie braku sprzeciwu albo jego odrzucenia.

§4

Od wyroku zaocznego można wnieść sprzeciw.

Sprzeciw wnosi się w terminie miesiąca od doręczenia wyroku, w sposób określony w art. 37 i 38 niniejszego regulaminu.

§5

Po doręczeniu sprzeciwu, prezes wyznacza termin, w którym strona przeciwna może przedstawić uwagi na piśmie.

Postępowanie prowadzi się zgodnie z art. 44 i następnymi niniejszego regulaminu.

§6

Trybunał rozstrzyga wyrokiem, od którego nie można wnieść sprzeciwu.

Oryginał wyroku dołącza się do oryginału wyroku zaocznego. Wzmiankę o wyroku umieszcza się na marginesie oryginału wyroku zaocznego.

Rozdział  5

Artykuł 95 

(uchylony)

Artykuł  96  

(uchylony)

Rozdział  6

NADZWYCZAJNE ŚRODKI ZASKARŻENIA

Sekcja  1

- Powództwo osoby trzeciej przeciwko prawomocnemu orzeczeniu 

Artykuł  97

§1

Przepisy art. 37 i 38 niniejszego regulaminu stosuje się do powództwa osoby trzeciej przeciwko prawomocnemu orzeczeniu. Powinno ono ponadto zawierać:

a) oznaczenie zaskarżonego wyroku;

b) wskazanie, w jaki sposób wyrok ten narusza prawa osoby trzeciej wnoszącej powództwo przeciwko prawomocnemu orzeczeniu;

c) wskazanie powodów, dla których osoba trzecia wnosząca powództwo przeciwko prawomocnemu orzeczeniu nie mogła wziąć udziału w postępowaniu przed Trybunałem, w którym zapadł zaskarżony wyrok.

Powództwo skierowane jest przeciwko wszystkim stronom postępowania przed Trybunałem, w którym zapadł zaskarżony wyrok.

Jeżeli wyrok został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, powództwo wnosi się w terminie dwóch miesięcy od publikacji wyroku.

§2

Na wniosek osoby trzeciej wnoszącej powództwo przeciwko prawomocnemu orzeczeniu, wykonanie zaskarżonego wyroku może zostać zawieszone. Przepisy tytułu trzeciego rozdziału 1 niniejszego regulaminu stosuje się.

§3

W razie uwzględnienia powództwa osoby trzeciej przeciwko prawomocnemu orzeczeniu, zaskarżony wyrok podlega odpowiedniej zmianie.

Oryginał wyroku wydanego w rezultacie uwzględnienia powództwa osoby trzeciej przeciwko prawomocnemu orzeczeniu dołącza się do oryginału zaskarżonego wyroku. Wzmiankę o wydanym wyroku umieszcza się na marginesie oryginału zaskarżonego wyroku.

Sekcja  2

- Wznowienie postępowania 

Artykuł  98

Skarga o wznowienie postępowania powinna zostać złożona w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym wnoszący skargę powziął wiadomość o okolicznościach faktycznych, które stanowią jej podstawę.

Artykuł  99

§1

Przepisy art. 37 i 38 niniejszego regulaminu stosuje się do skargi o wznowienie postępowania; ponadto skarga powinna zawierać:

a) oznaczenie zaskarżonego wyroku;

b) wskazanie części wyroku, w odniesieniu do których składana jest skarga o wznowienie postępowania;

c) wskazanie okoliczności faktycznych, stanowiących podstawę skargi;

d) wskazanie środków dowodowych na potwierdzenie istnienia okoliczności faktycznych uzasadniających wznowienie postępowania oraz dotrzymania terminu przewidzianego w artykule poprzedzającym.

§2

Skargę składa się przeciwko wszystkim stronom sporu, którego dotyczy zaskarżony wyrok.

Artykuł  100

§1

Trybunał, po wysłuchaniu rzecznika generalnego i z uwzględnieniem przedstawionych na piśmie uwag stron, wydaje na posiedzeniu niejawnym wyrok w przedmiocie dopuszczalności skargi, nie przesądzając o istocie sprawy.

§2

Jeżeli Trybunał uzna skargę za dopuszczalną, przystępuje do rozpoznania istoty sprawy i wydaje wyrok zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

§3

Oryginał wyroku załącza się do oryginału wyroku wydanego w postępowaniu, którego wznowienie dotyczy. Wzmiankę o wyroku umieszcza się na marginesie oryginału wyroku wydanego w postępowaniu, którego wznowienie dotyczy.

Rozdział  7

ODWOŁANIA OD DECYZJI KOMITETU ARBITRAŻOWEGO

Artykuł  101

§1

Odwołanie określone w art. 18 akapit drugi Traktatu EWEA zawiera:

a) nazwisko albo nazwę oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę wnoszącego odwołanie;

b) zawód lub stanowisko osoby podpisującej;

c) wskazanie zaskarżonej decyzji Komitetu Arbitrażowego;

d) wskazanie stron;

e) zwięzłe przedstawienie stanu faktycznego;

f) zarzuty i żądania wnoszącego odwołanie.

§2

Przepisy art. 37 §§ 3 i 4 oraz art. 38 §§ 2, 3 i 5 niniejszego regulaminu stosuje się.

Do odwołania dołącza się uwierzytelniony odpis zaskarżanej decyzji.

§3

Niezwłocznie po wniesieniu odwołania sekretarz Trybunału zwraca się do Komitetu Arbitrażowego o przekazanie Trybunałowi akt sprawy.

§4

Postępowanie prowadzi się zgodnie z art. 39, 40, 55 i następnymi niniejszego regulaminu.

§5

Trybunał rozstrzyga wyrokiem. W przypadku orzeczenia przez Trybunał o nieważności decyzji Komitetu Arbitrażowego, może on ponownie skierować sprawę do Komitetu.

Rozdział  8

WYKŁADNIA WYROKÓW

Artykuł  102

§1

Wniosek o wykładnię wyroku sporządza się zgodnie z art. 37 i 38 niniejszego regulaminu. Ponadto powinien on zawierać:

a) oznaczenie wyroku;

b) wskazanie części wyroku, które mają podlegać wykładni.

Wniosek wnosi się przeciwko wszystkim stronom sporu, którego dotyczy wyrok.

§2

Trybunał orzeka wyrokiem, po wcześniejszym umożliwieniu stronom przedstawienia uwag i po wysłuchaniu rzecznika generalnego.

Oryginał wyroku interpretacyjnego załącza się do oryginału wyroku interpretowanego. Wzmiankę o wyroku interpretacyjnym umieszcza się na marginesie oryginału wyroku interpretowanego.

Rozdział  9

ODESŁANIA PREJUDYCJALNE I INNE POSTĘPOWANIA W PRZEDMIOCIE WYKŁADNI

Artykuł  103

§1

W przypadkach przewidzianych w art. 23 Statutu, zasady postępowania określają przepisy niniejszego regulaminu, z zastrzeżeniem dostosowań wynikających z charakteru odesłania prejudycjalnego.

§2

Przepisy § 1 stosuje się do odesłań prejudycjalnych, o których mowa w Protokole dotyczącym dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości wykładni Konwencji z dnia 29 lutego 1968 r. w sprawie wzajemnego uznawania spółek i osób prawnych oraz w Protokole dotyczącym dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości wykładni Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, podpisanych w Luksemburgu dnia 3 czerwca 1971 r., jak również do postępowań przewidzianych w art. 4 drugiego z wymienionych Protokołów.

Przepisy § 1 stosuje się także do odesłań, które mogą być przewidziane w innych umowach.

Artykuł  104 ³²

§1

Postanowienia sądów krajowych, o których mowa w art. 103, przekazywane są Państwom Członkowskim w wersjach oryginalnych, wraz z przekładem na język urzędowy państwa, do którego są skierowane. Jeżeli przemawia za tym długość postanowienia sądu krajowego, przekład ten zostaje zastąpiony przekładem na język urzędowy państwa, do którego jest skierowane, streszczenia postanowienia, które stanowić będzie podstawę dla zajęcia przez to państwo stanowiska. Streszczenie to zawiera integralny tekst pytania lub pytań skierowanych w trybie prejudycjalnym. Streszczenie wymienia w szczególności, o ile elementy te są zawarte w postanowieniu sądu krajowego, przedmiot postępowania przed sądem krajowym, zasadnicze argumenty stron postępowania przed tym sądem, zwięzłe uzasadnienie odesłania oraz powołane orzecznictwo i przepisy prawa Unii i prawa krajowego.

W przypadkach przewidzianych w art. 23 akapit trzeci Statutu, postanowienia sądów krajowych przekazywane są Państwom będącym stronami Porozumienia EOG, innym niż Państwa Członkowskie, jak również Urzędowi Nadzoru EFTA, w wersjach oryginalnych, wraz z przekładem postanowienia lub, w stosownym przypadku, jego streszczenia, na jeden z języków wymienionych w art. 29 § 1, wybrany przez adresata.

Jeżeli państwo trzecie ma prawo do wzięcia udziału w postępowaniu prejudycjalnym zgodnie z art. 23 akapit czwarty Statutu, postanowienie sądu krajowego jest temu państwu przekazywane w wersji oryginalnej, wraz z przekładem postanowienia lub, w stosownym przypadku, jego streszczenia na jeden z języków wymienionych w art. 29 § 1, wybrany przez zainteresowane państwo trzecie.

§2

Jeżeli chodzi o zasady reprezentacji i stawiennictwa stron postępowania przed sądem krajowym w postępowaniach prejudycjalnych, Trybunał bierze pod uwagę zasady proceduralne mające zastosowanie do postępowania przed sądem krajowym, który zwrócił się z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.

§3

W przypadku gdy pytanie zadane Trybunałowi w trybie prejudycjalnym jest identyczne z pytaniem, w przedmiocie którego Trybunał już orzekał, jeżeli odpowiedź na to pytanie może zostać w sposób jednoznaczny wyprowadzona z istniejącego orzecznictwa, Trybunał może, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, w każdym czasie orzec postanowieniem z uzasadnieniem, zawierającym odesłanie do wcześniej wydanego wyroku lub do odpowiedniego orzecznictwa.

Trybunał może również orzec postanowieniem z uzasadnieniem po powiadomieniu sądu krajowego, po wysłuchaniu ewentualnych uwag przedstawionych przez podmioty wymienione w art. 23 Statutu i po wysłuchaniu rzecznika generalnego, w przypadku gdy odpowiedź na zadane pytanie nie pozostawia żadnych uzasadnionych wątpliwości.

§4

Nie uchybiając przepisom paragrafu poprzedniego, postępowanie przed Trybunałem w przypadku odesłania prejudycjalnego obejmuje również część ustną. Jednakże, po przedłożeniu pism procesowych lub uwag, o których mowa w art. 23 Statutu, Trybunał, na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy, powiadomiwszy podmioty, które na podstawie wyżej wymienionych przepisów są uprawnione do przedkładania takich pism procesowych lub uwag i pod warunkiem, że żaden z wyżej wymienionych podmiotów nie złożył wcześniej wniosku wskazującego przyczyny, dla których wnosi o jego wysłuchanie, może, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, rozstrzygnąć inaczej. Wniosek składa się w terminie trzech tygodni od dnia doręczenia stronie lub zainteresowanemu podmiotowi przedłożonych pism procesowych lub uwag na piśmie. Prezes może przedłużyć ten termin.

§5

Trybunał może, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, zwrócić się do sądu krajowego o dostarczenie wyjaśnień.

§6

O kosztach postępowania prejudycjalnego rozstrzyga sąd krajowy.

W wyjątkowych okolicznościach Trybunał może, w ramach pomocy w zakresie kosztów postępowania, przyznać środki w celu ułatwienia reprezentowania lub stawiennictwa jednej ze stron.

Artykuł  104a

Na wniosek sądu krajowego, prezes może w drodze wyjątku postanowić, na podstawie propozycji sędziego sprawozdawcy i po wysłuchaniu rzecznika generalnego, o zastosowaniu w odniesieniu do odesłania prejudycjalnego trybu przyspieszonego, stanowiącego odstępstwo od przepisów niniejszego regulaminu, w przypadku gdy powołane okoliczności wskazują na to, iż wydanie orzeczenia w przedmiocie pytania przedłożonego w trybie prejudycjalnym jest sprawą szczególnie pilną.

W takim przypadku prezes niezwłocznie ustala datę rozprawy, która zostaje podana do wiadomości stron postępowania przed sądem krajowym oraz innych podmiotów określonych w art. 23 Statutu, wraz z doręczeniem postanowienia odsyłającego.

Strony i inne podmioty określone w poprzedzającym akapicie mogą składać pisma procesowe lub uwagi na piśmie w wyznaczonym przez prezesa terminie, który nie może być krótszy niż 15 dni. Prezes może wezwać strony i inne zainteresowane podmioty do ograniczenia spraw poruszanych w ich pismach procesowych lub uwagach na piśmie do zasadniczych kwestii prawnych podniesionych w pytaniu prejudycjalnym.

Wszelkie pisma procesowe lub uwagi na piśmie przekazuje się stronom i innym podmiotom wymienionym powyżej przed rozprawą.

Trybunał orzeka po wysłuchaniu rzecznika generalnego.

Artykuł  104b ³³

§1

Odesłanie prejudycjalne podnoszące jedną lub większą liczbę kwestii dotyczących dziedzin objętych tytułem V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej może, na wniosek sądu krajowego lub w wyjątkowych przypadkach z urzędu, zostać rozpoznane w trybie pilnym, stanowiącym odstępstwo od przepisów niniejszego regulaminu.

Wniosek sądu krajowego powinien przedstawiać okoliczności prawne i faktyczne wskazujące, że sprawa ma pilny charakter oraz uzasadniające rozpoznanie jej w tym trybie stanowiącym odstępstwo, a także, na ile to możliwe, zawierać jego propozycję odpowiedzi na pytania prejudycjalne.

Jeżeli sąd krajowy nie złożył wniosku o rozpoznanie sprawy w trybie pilnym, a konieczność zastosowania tego trybu wydaje się prawdopodobna, prezes Trybunału może zwrócić się do izby, o której mowa poniżej, o zbadanie konieczności rozpoznania odesłania w tym trybie.

Decyzję o rozpoznaniu odesłania w trybie pilnym podejmuje wyznaczona izba na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego. Skład izby jest ustalany zgodnie z art. 11c w dniu przydzielenia sprawy sędziemu sprawozdawcy, jeżeli o zastosowanie trybu pilnego wnosił sąd krajowy albo jeżeli o zbadanie konieczności zastosowania tego trybu wnosił prezes Trybunału, w dniu złożenia tego wniosku.

§ 2

Jeżeli, w odniesieniu do odesłania prejudycjalnego, o którym mowa w paragrafie poprzedzającym, sąd krajowy złożył wniosek o zastosowanie trybu pilnego lub jeżeli prezes Trybunału zwrócił się do wyznaczonej izby o zbadanie konieczności jego rozpoznania w tym trybie, sekretarz zapewnia niezwłoczne doręczenie tego odesłania prejudycjalnego stronom postępowania przed sądem krajowym, państwu członkowskiemu, którego ustawodawstwu podlega ten sąd, a także instytucjom wymienionym w art. 23 akapit pierwszy statutu, na warunkach określonych w tym postanowieniu.

Decyzja o skierowaniu bądź nieskierowaniu odesłania prejudycjalnego do rozpoznania w trybie pilnym jest natychmiast doręczana sądowi krajowemu, a także stronom, państwu członkowskiemu i instytucjom, o których mowa w akapicie poprzedzającym. W decyzji o rozpoznaniu odesłania w trybie pilnym zostaje wyznaczony termin na złożenie pism procesowych lub uwag na piśmie. W decyzji mogą zostać wskazane kwestie prawne, których te pisma procesowe lub uwagi na piśmie powinny dotyczyć, oraz może zostać ustalona maksymalna długość tych pism lub uwag.

Niezwłocznie po dokonaniu doręczenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, odesłanie prejudycjalne jest ponadto przekazywane zainteresowanym podmiotom, o których mowa w art. 23 statutu, innym niż adresaci tego doręczenia, a decyzja o skierowaniu bądź nieskierowaniu odesłania prejudycjalnego do rozpoznania w trybie pilnym jest przekazywana tym zainteresowanym podmiotom niezwłocznie po dokonaniu doręczenia, o którym mowa w akapicie drugim.

Strony i inne zainteresowane podmioty, o których mowa w art. 23 statutu, są informowane tak szybko, jak to możliwe o przewidywalnej dacie rozprawy.

Jeżeli w odniesieniu do odesłania nie zostaje zastosowany tryb pilny, dalsze postępowanie toczy się zgodnie z postanowieniami art. 23 statutu oraz właściwymi przepisami niniejszego regulaminu.

§ 3

Odesłanie prejudycjalne skierowane do rozpoznania w trybie pilnym, a także złożone pisma procesowe lub uwagi na piśmie, są doręczane zainteresowanym podmiotom, o których mowa w art. 23 statutu, innym niż strony i zainteresowane podmioty wymienione w akapicie pierwszym paragrafu poprzedzającego. Do odesłania załącza się przekład lub, w stosownym przypadku, jego streszczenie, na warunkach określonych w art. 104 § 1.

Złożone pisma procesowe lub uwagi na piśmie są ponadto doręczane stronom i innym zainteresowanym podmiotom wymienionym w akapicie pierwszym paragrafu poprzedzającego.

Data rozprawy zostaje podana do wiadomości stron i innych zainteresowanych podmiotów wraz z doręczeniami, o których mowa w akapitach poprzedzających.

§ 4

W przypadkach wyjątkowo pilnych izba może zdecydować o pominięciu fazy pisemnej postępowania, o której mowa w § 2 akapit drugi niniejszego artykułu.

§ 5

Wyznaczona izba orzeka po wysłuchaniu rzecznika generalnego.

Może ona zdecydować o prowadzeniu obrad w składzie trzech sędziów. Wówczas w jej skład wchodzi prezes wyznaczonej izby, sędzia sprawozdawca oraz pierwszy sędzia lub, stosownie do przypadku, dwóch pierwszych sędziów wyznaczonych z listy, o której mowa w art. 11c § 2 przy ustalaniu składu wyznaczonej izby zgodnie z § 1 akapit czwarty niniejszego artykułu.

Może ona również zdecydować o przekazaniu sprawy Trybunałowi w celu jej przydzielenia składowi złożonemu z większej liczby sędziów. Dalsze postępowanie w trybie pilnym toczy się przed tym nowym składem, w stosownym przypadku po otwarciu procedury ustnej na nowo.

§ 6

Pisma procesowe, o których mowa w niniejszym artykule, uważa się za złożone z chwilą przekazania do sekretariatu, za pośrednictwem faksu lub innego technicznego środka komunikacji dostępnego w Trybunale, kopii podpisanego oryginału oraz zbioru dokumentów powołanych na jego poparcie wraz z ich spisem, o którym mowa w art. 37 § 4. Oryginał pisma oraz wskazanych powyżej załączników przekazuje się do sekretariatu Trybunału.

Doręczenia i powiadomienia przewidziane w niniejszym artykule mogą być dokonywane poprzez przekazanie kopii dokumentu za pośrednictwem faksu lub innego technicznego środka komunikacji, który jest dostępny w Trybunale i którym dysponuje adresat.

Rozdział  10

POSTĘPOWANIA SZCZEGÓLNE NA PODSTAWIE ART. 103-105 TRAKTATU EWEA

Artykuł  105 ³⁴

§1

W przypadkach określonych w art. 103 akapit trzeci Traktatu EWEA, wniosek składa się w czterech uwierzytelnionych egzemplarzach. Komisji Europejskiej doręcza się jeden egzemplarz.

§2

Do wniosku załącza się projekt porozumienia lub umowy, uwagi Komisji Europejskiej skierowane do zainteresowanego Państwa i wszystkie pozostałe dokumenty towarzyszące.

Komisja Europejska przedstawia Trybunałowi uwagi w terminie dziesięciu dni, który może zostać przedłużony przez prezesa, po wysłuchaniu zainteresowanego Państwa.

Uwierzytelniony odpis uwag doręcza się temu Państwu.

§3

Niezwłocznie po złożeniu wniosku prezes wyznacza sędziego sprawozdawcę. Pierwszy rzecznik generalny przydziela sprawę rzecznikowi generalnemu niezwłocznie po wyznaczeniu sędziego sprawozdawcy.

§4

Decyzję podejmuje się na posiedzeniu niejawnym, po wysłuchaniu rzecznika generalnego.

Pełnomocnicy i doradcy zainteresowanych Państw i Komisji Europejskiej zostają wysłuchani na ich prośbę.

Artykuł  106

§1

W przypadkach przewidzianych w art. 104 ostatni akapit oraz art. 105 ostatni akapit Traktatu EWEA stosuje się przepisy art. 37 i następnych niniejszego regulaminu.

§2

Wniosek doręcza się Państwu, którego przynależność ma dana osoba lub przedsiębiorstwo, przeciwko którym skierowano wniosek.

Rozdział  11

OPINIE

Artykuł  107 ³⁵

§1

Jeżeli wniosek o wydanie opinii, o której mowa w art. 218 TFUE, został złożony przez Parlament Europejski, doręcza się go Radzie, Komisji Europejskiej i Państwom Członkowskim. Wniosek złożony przez Radę doręcza się Komisji Europejskiej i Parlamentowi Europejskiemu. Wniosek złożony przez Komisję Europejską doręcza się Radzie, Parlamentowi Europejskiemu i Państwom Członkowskim. Wniosek złożony przez Państwo Członkowskie doręcza się Radzie, Komisji Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu i innym Państwom Członkowskim.

Prezes wyznacza termin, w którym instytucje i Państwa Członkowskie, którym został doręczony wniosek, mogą przedstawić swoje uwagi na piśmie.

§2

Opinia może dotyczyć nie tylko kwestii zgodności danej umowy z postanowieniami traktatów, ale również kompetencji Unii lub jej instytucji do zawarcia takiej umowy.

Artykuł  108 ³⁶

§1

Niezwłocznie po wpłynięciu wniosku o wydanie opinii, o którym mowa w artykule poprzedzającym, prezes wyznacza sędziego sprawozdawcę.

§2

Trybunał wydaje uzasadnioną opinię na posiedzeniu niejawnym, po wysłuchaniu rzeczników generalnych.

§3

Opinię podpisaną przez prezesa, sędziów, którzy brali udział w obradach, oraz przez sekretarza doręcza się Radzie, Komisji Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu i Państwom Członkowskim.

Artykuł  109

(uchylony)

Rozdział  12 ³⁷

(uchylony)

Artykuł  109a

(uchylony)

Rozdział  13

ROZSTRZYGANIE SPORÓW OKREŚLONYCH W ART. 35 TRAKTATU O UNII W JEGO WERSJI OBOWIĄZUJĄCEJ PRZED WEJŚCIEM W ŻYCIE TRAKTATU Z LIZBONY ³⁸

Artykuł  109b. ³⁹

§1

W przypadku sporów między Państwami Członkowskimi, o których mowa w art. 35 ust. 7 traktatu UE, w wersji tego traktatu obowiązującej przed wejściem w życie traktatu z Lizbony, utrzymanym w mocy na podstawie załączonego do traktatów protokołu nr 36 sprawa wnoszona jest do Trybunału w drodze skargi strony sporu. Skargę doręcza się pozostałym Państwom Członkowskim i Komisji Europejskiej.

W przypadku sporów między Państwami Członkowskimi a Komisją Europejska, o których mowa w art. 35 ust. 7 traktatu UE, w wersji tego traktatu obowiązującej przed wejściem w życie traktatu z Lizbony, utrzymanym w mocy na podstawie załączonego do traktatów protokołu nr 36, sprawa wnoszona jest do Trybunału w drodze skargi strony sporu. W przypadku złożenia skargi przez Państwo Członkowskie, skargę doręcza się pozostałym Państwom Członkowskim, Radzie i Komisji Europejskiej. W przypadku złożenia skargi przez Komisję Europejską, skargę doręcza się Państwom Członkowskim i Radzie.

Prezes wyznacza termin, w którym instytucje i Państwa Członkowskie, którym doręczono skargę, mogą przedstawić swoje uwagi na piśmie.

§2

Niezwłocznie po złożeniu skargi określonej w § 1, prezes wyznacza sędziego sprawozdawcę. Następnie pierwszy rzecznik generalny przydziela skargę rzecznikowi generalnemu.

§3

Trybunał, po przedstawieniu przez rzecznika generalnego jego opinii, orzeka w przedmiocie sporu wyrokiem.

W przypadku gdy zwróci się o to Państwo Członkowskie lub jedna z instytucji określonych w § 1, postępowanie w przedmiocie skargi obejmuje część ustną.

§4

Taka sama procedura ma zastosowanie w przypadku, gdy umowa zawarta między Państwami Członkowskimi przewiduje jurysdykcję Trybunału w przypadku sporu między Państwami Członkowskimi lub między Państwami Członkowskimi a instytucją.

²⁸ Art. 83 zmieniony przez art. 1 pkt 11 i 12 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

²⁹ Art. 89 zmieniony przez art. 1 pkt 13 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁰ Art. 92 zmieniony przez art. 1 pkt 17 regulaminu z dnia 18 października 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.288.51) zmieniającego nin. regulamin z dniem 1 grudnia 2005 r.

³¹ Art. 93 zmieniony przez art. 1 pkt 18 regulaminu z dnia 18 października 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.288.51) zmieniającego nin. regulamin z dniem 1 grudnia 2005 r.

³² Art. 104:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4-6 regulaminu z dnia 12 lipca 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.203.19) zmieniającego nin. regulamin z dniem 1 września 2005 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 14 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³³ Art. 104b:

- dodany przez art. 1 pkt 2 regulaminu z dnia 29 stycznia 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.24.39) zmieniającego nin. regulamin z dniem 1 marca 2008 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 15 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁴ Art. 105 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c) regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁵ Art. 107 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) i c), pkt 16 i 17 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁶ Art. 108 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c) regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁷ Rozdział 12 uchylony przez art. 1 pkt 18 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁸ Tytuł rozdziału 13 zmieniony przez art. 1 pkt 19 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

³⁹ Art. 109b zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c), pkt 20 i 21 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.