Rozdział 2 - POSTĘPOWANIE DOWODOWE I ŚRODKI PRZYGOTOWAWCZE - Regulamin Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1991.176.7

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 2011 r.

Rozdział  2

POSTĘPOWANIE DOWODOWE I ŚRODKI PRZYGOTOWAWCZE

- Środki dowodowe 

§1

Po wysłuchaniu rzecznika generalnego Trybunał wydaje postanowienie określające środki właściwe ze względu na fakty, które mają zostać udowodnione. Przed wydaniem postanowienia co do środków dowodowych określonych w § 2 lit. c), d) i e), Trybunał wysłuchuje strony.

Postanowienie doręcza się stronom.

§2

Nie uchybiając przepisom art. 24 i 25 Statutu, można stosować następujące środki dowodowe:

a)
osobiste stawiennictwo stron;
b)
wezwanie do udzielenia informacji i przedstawienia dokumentów;
c)
zeznania świadków;
d)
opinia biegłych;
e)
oględziny.

§3

Rzecznik generalny bierze udział w przeprowadzeniu środków dowodowych.

§4

Dopuszcza się przedstawienie dowodów przeciwnych oraz rozszerzenie środków dowodowych.

Strony mogą być obecne przy przeprowadzaniu dowodu.

- Wzywanie i przesłuchiwanie świadków i biegłych 

§1

Trybunał może z urzędu, lub na wniosek strony, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, zarządzić ustalenie określonych faktów w drodze przesłuchania świadków. Fakty te wymagają wskazania w postanowieniu Trybunału.

Trybunał wzywa świadków z urzędu, na wniosek stron lub na wniosek rzecznika generalnego.

Wniosek strony o przesłuchanie świadka powinien określać dokładnie fakty, na okoliczność których ma on zostać przesłuchany oraz powody uzasadniające przesłuchanie go.

§2

Świadka, którego przesłuchanie uznano za konieczne, wzywa się na podstawie postanowienia Trybunału, zawierającego następujące dane:

a)
nazwisko, imiona, zawód lub stanowisko i adres świadka;
b)
wskazanie faktów, na okoliczność których świadek będzie przesłuchiwany;
c)
w stosownym przypadku, wzmianka o ustaleniach Trybunału dotyczących zwrotu kosztów poniesionych przez świadka, a także o karach pieniężnych, jakie mogą zostać nałożone w przypadku niestawiennictwa świadka.

Postanowienie doręcza się stronom i świadkom.

§3

Trybunał może uzależnić wezwanie świadka, o którego przesłuchanie wnioskowała strona, od złożenia w kasie Trybunału zabezpieczenia w określonej wysokości, wystarczającego na pokrycie przewidywanych kosztów.

Świadek wezwany przez Trybunał z urzędu na przesłuchanie otrzymuje z kasy Trybunału niezbędne zaliczki.

§4

Po ustaleniu tożsamości świadka prezes informuje go, że ma on obowiązek potwierdzenia prawdziwości swoich oświadczeń w sposób określony w niniejszym regulaminie.

Świadek składa zeznania przed Trybunałem, po uprzednim wezwaniu stron. Po złożeniu przez świadka zeznań, prezes może, na wniosek stron lub z urzędu, skierować do niego pytania.

Takie samo uprawnienie przysługuje pozostałym sędziom i rzecznikowi generalnemu.

Prezes może zezwolić przedstawicielom stron na zadawanie świadkowi pytań.

§5

Po złożeniu zeznań, świadek składa następującą przysięgę:

"Przysięgam, że powiedziałem prawdę, całą prawdę i tylko prawdę".

Trybunał może, po wysłuchaniu stron, zwolnić świadka od złożenia przysięgi.

§6

Sekretarz sporządza protokół, w którym spisuje się zeznania świadka.

Protokół podpisuje prezes lub sędzia sprawozdawca odpowiedzialny za przeprowadzanie przesłuchania świadka, a także sekretarz. Przed podpisaniem protokołu przez wyżej wymienione osoby, świadkowi umożliwia się sprawdzenie jego treści i podpisanie go.

Protokół jest dokumentem urzędowym.

§1

Świadkowie, którzy zostali prawidłowo wezwani, zobowiązani są stawić się na przesłuchanie.

§2

Jeżeli świadek, który został prawidłowo wezwany, nie stawi się przed Trybunałem, Trybunał może nałożyć na niego karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 5.000 euro(2) i zarządzić doręczenie kolejnego wezwania na koszt świadka.

Taka sama kara może zostać nałożona na świadka, który bez uzasadnionego powodu odmawia składania zeznań lub złożenia przysięgi albo - stosownie do okoliczności - uroczystego oświadczenia równoważnego przysiędze.

§3

Jeżeli świadek usprawiedliwi swe niestawiennictwo przed Trybunałem, może zostać zwolniony z nałożonej na niego kary pieniężnej. Nałożona kara pieniężna może zostać zmniejszona na prośbę świadka, jeżeli wykaże on, że jest ona niewspółmierna do jego dochodów.

§4

Nałożone kary i inne środki zarządzone na podstawie niniejszego artykułu podlegają egzekucji zgodnie z art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA.

§1

Trybunał może postanowić o zasięgnięciu opinii biegłego. Postanowienie wyznaczające biegłego określa jego zadanie i termin sporządzenia opinii.

§2

Biegły otrzymuje odpis postanowienia wraz ze wszystkimi dokumentami koniecznymi do wykonania powierzonego mu zadania. Podlega on nadzorowi sędziego sprawozdawcy, który może być obecny przy przeprowadzaniu przez biegłego czynności i jest informowany o postępach biegłego w wykonywaniu jego zadania.

Trybunał może zażądać od stron lub jednej z nich złożenia zabezpieczenia wystarczającego na pokrycie kosztów sporządzenia opinii przez biegłego.

§3

Na wniosek biegłego Trybunał może postanowić o przesłuchaniu świadków. Przesłuchanie jest przeprowadzane zgodnie z art. 47 niniejszego regulaminu.

§4

Biegły może wydać opinię tylko w kwestiach, które zostały mu wyraźnie wskazane.

§5

Po złożeniu opinii przez biegłego, Trybunał może postanowić o jego przesłuchaniu; na przesłuchanie wzywa się strony. Prezes może zezwolić pełnomocnikom stron na zadawanie biegłemu pytań.

§6

Po złożeniu opinii biegły składa przed Trybunałem następującą przysięgę:

"Przysięgam, że wykonałem swoje zadanie sumiennie i bezstronnie".

Trybunał, po wysłuchaniu stron, może zwolnić biegłego od składania przysięgi.

§1

Jeżeli jedna ze stron sprzeciwia się wezwaniu świadka lub powołaniu biegłego ze względu na to, że jest on osobą niekompetentną lub niegodną, lub z innego powodu albo jeżeli świadek lub biegły odmawiają złożenia przysięgi lub uroczystego oświadczenia równoważnego przysiędze, kwestię tę rozstrzyga Trybunał.

§2

Sprzeciw wobec wezwania świadka lub wyznaczenia biegłego wnosi się w piśmie w terminie dwóch tygodni od doręczenia postanowienia wzywającego świadka lub wyznaczającego biegłego, ze wskazaniem powodów sprzeciwu i dowodów.

§1

Świadkom i biegłym przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu. Kasa Trybunału może im przyznać zaliczkę na poczet tych kosztów.

§2

Świadkom przysługuje wynagrodzenie za utratę zarobku, a biegłym za wykonane za wykonaną pracę. Kasa Trybunału wypłaca świadkom odszkodowania, a biegłym wynagrodzenie po wypełnieniu przez nich obowiązków lub spełnieniu zadań.

Trybunał może, na wniosek strony lub z urzędu, zwrócić się o pomoc prawną przy przesłuchaniu świadków lub biegłych na warunkach określonych w art. 125 niniejszego regulaminu.

§1

Sekretarz sporządza protokół z każdej rozprawy. Protokół podpisywany jest przez prezesa oraz przez sekretarza. Protokół jest dokumentem urzędowym.

§2

Strony mają wgląd do protokołów oraz opinii biegłych w sekretariacie oraz mogą uzyskiwać ich odpisy na swój koszt.

- Zamknięcie postępowania dowodowego 

Po zamknięciu postępowania dowodowego prezes, poza wypadkiem gdy Trybunał postanawia o wyznaczeniu stronom terminu na zgłoszenie uwag na piśmie, wyznacza datę otwarcia procedury ustnej.

W przypadku gdy został określony termin na zgłoszenie uwag na piśmie, prezes wyznacza datę otwarcia procedury ustnej po upływie tego terminu.

- Środki przygotowawcze 

Sędzia sprawozdawca i rzecznik generalny mogą zwrócić się do stron o dostarczenie w wyznaczonym terminie wszelkich informacji dotyczących faktów oraz wszelkich dokumentów lub innych danych, które uznają za istotne dla sprawy. Dostarczone odpowiedzi i dokumenty przekazywane są innym stronom.

17 Art. 45 zmieniony przez art. 1 pkt 11 regulaminu z dnia 18 października 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.288.51) zmieniającego nin. regulamin z dniem 1 grudnia 2005 r.
18 Art. 46 zmieniony przez art. 1 pkt 12 regulaminu z dnia 18 października 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.288.51) zmieniającego nin. regulamin z dniem 1 grudnia 2005 r.
19 Art. 48 zmieniony przez art. 1 pkt 8 regulaminu z dnia 23 marca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.92.12) zmieniającego nin. regulamin z dniem 13 kwietnia 2010 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.