Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2013.167.22
Akt nienormatywny(2013/C 167/08)
(Dz.U.UE C z dnia 13 czerwca 2013 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012(1).
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych(2)
"ΤΟΜΑΤΑΚΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ" ("TOMATAKI SANTORINIS")
NR WE: EL-PDO-0005-0888-26.08.2011
ChOG () ChNP (X)
"Τοματάκι Σαντορίνης" ("Tomataki Santorinis")
Grecja
Klasa 1.6 - Owoce, warzywa i zboża, świeże lub przetworzone
"Tomataki Santorinis" to owoce świeże pochodzące z lokalnego ekotypu pomidora zwyczajnego (Lycopersicon esculentum Mill.), gatunku z rodziny Solanaceae, klasyfikowanego jako odmiana drobnoowocowa o cyklu wzrostu wynoszącym średnio od 80 do 90 dni. Owoc "Tomataki Santorinis" ma okrągły, nieco spłaszczony kształt (stosunek średnicy przekroju podłużnego do średnicy przekroju poprzecznego wynosi od 0,65 do 0,85), a waga mieści się w przedziale od 15 do 27 gramów. Owoc posiada od niewielkich po wyraźniejsze żłobienia, mocniej zaznaczone w przypadku owoców wyrastających bliżej podstawy rośliny (blisko korzeni). Owoc "Tomataki Santorinis", odznaczający się ciemnoczerwoną barwą, ma jędrny, niezbyt soczysty miąższ i dużą ilość nasion. Zawartość procentowa rozpuszczalnych substancji stałych waha się od 7 do 10 stopni w skali Brixa, natomiast zawartość substancji rozpuszczalnych jest niższa w porównaniu z ogólną zawartością substancji stał ych i wynosi od 73 % do 87 % (13-27 % pozostałości stałych). Ponadto owoc zawiera większe stężenie kwasu askorbinowego (wahające się od 14 mg do 18 mg na 100 g świeżych owoców), większą ogólną zawartość rozpuszczalnych fenoli (54-57 mg/100 g świeżych owoców) oraz likopenu (3,8-7,5 mg/100 g świeżych owoców). Jednocześnie świeży owoc "Tomataki Santorinis" odznacza się wysoką kwasowością (pΗ = 4-4,5), która w połączeniu z dużą zawartością węglowodanów daje słodki, wyraźnie kwaskowaty smak.
Wszystkie etapy produkcji, obróbki i przetwarzania produktów wprowadzanych do obrotu pod nazwą "Tomataki Santorinis" muszą być prowadzone na wyznaczonym obszarze geograficznym.
Ograniczanie pakowania do wyznaczonego obszaru geograficznego uznaje się za niezbędne dla zagwarantowania jakości produktu wprowadzanego do obrotu pod nazwą "Tomataki Santorinis" oraz w celu zapewnienia skutecznej kontroli pochodzenia produktu końcowego.
Pakowanie należy ograniczyć do obszaru produkcji w szczególności ze względu na znaczne ryzyko pogorszenia jakości tego delikatnego produktu podczas niezbędnego przewozu luzem drogą morską, w trakcie którego pomidory mogą wchłaniać wilgoć oraz ulec skażeniu szkodnikami roślin i chorobami po zbiorze. Celem jest także ograniczenie nadużyć. Niewielki plon na stremma (1 000 m2) (około 500 kg na stremma w porównaniu z około 10 tonami na stremma w przypadku pomidorów uprawianych w gruncie na obszarze lądowym) oznacza, że za "Tomataki Santorinis" uzyskuje się znacznie wyższą cenę, co stanowi zachętę do nadużyć. Ten sposób pakowania ma zatem na celu ochronę wyjątkowej renomy produktu wprowadzanego do obrotu pod chronioną nazwą.
Opakowanie opatrzone jest kodem produktu zgodnie z wymogami systemu identyfikowalności.
Obszar geograficzny produkcji pomidorów "Tomataki Santorinis" obejmuje greckie wyspy Tera (Santoryn), Thirasia, Palea Kameni, Nea Kameni, Aspronisi, Christiana i Askania znajdujące się w departamencie Cyklady w regionie Republiki Greckiej określanym jako Wyspy Egejskie Południowe.
Wyspy te charakteryzują się glebą wulkaniczną i specyficznym, wyjątkowo suchym i wietrznym mikroklimatem z niskimi opadami rocznymi i bardzo dużym nasłonecznieniem przez cały rok. W szczególności:
Wyjątkowe właściwości produktu są wynikiem surowca roślinnego oraz szczególnych warunków glebowych i klimatycznych panujących na Santorynie oraz otaczających wyspach, a także tradycyjnych metod uprawy stosowanych przez plantatorów.
Szczególne fizyczne, chemiczne i organoleptyczne właściwości pomidorów wprowadzanych do obrotu pod nazwą "Tomataki Santorinis" są łącznym wynikiem wpływu środowiska, lokalnego know-how oraz potencjału zasobów genetycznych.
Zatem główne cechy jakościowe pomidorów "Tomataki Santorinis", mające związek z wyznaczonym obszarem, to:
Ponadto należy zauważyć, że silnie zasadowa gleba sprzyja wytwarzaniu większej zawartości cukru w dojrzałym pomidorze.
Można zatem stwierdzić, że ten lokalny ekotyp zyskał wysoką wartość dla rolnictwa, ponieważ wykazuje niespotykaną odporność na suchy klimat i szereg chorób takich jak: czarna zgnilizna, mączniak prawdziwy, fuzarioza i werticilioza, oraz przystosowanie do występujących na wyspie gleb wulkanicznych i ich wapienno-zasadowego składu. Średnie plony na suchych glebach Santorynu wynoszą około 500 kg na stremma i tylko w wyjątkowych przypadkach osiągają wartość 1 000 kg;
Uprawa pomidorów została stopniowo zapoczątkowana na Santorynie, gdy spadła sprzedaż win santoryńskich w Rosji po rewolucji październikowej, wskutek czego zmalał dochód z uprawy winorośli, co spowodowało potrzebę rozwinięcia nowych, bardziej dochodowych upraw. I tak w 1919 i 1920 r. lokalna gazeta Santorini podawała informacje, że uprawa pomidorów nabiera popularności kosztem uprawy winorośli, a w 1922 r. dochód z uprawy pomidora pięciokrotnie przewyższał dochód z winorośli. Papamanolis opisuje, że pomidory uprawiano na wszystkich terenach, na których występuje pumeks, podając, że całkowita produkcja przecieru pomidorowego wyniosła w 1928 r. około 1 300 ton. W tym samym okresie (lata 1928-1929) wyspę Santoryn odwiedził profesor DurazzoMorosini, który odnotował występowanie upraw pomidorów w dystryktach Pyrgos i Thirasia oraz zakładu produkcji pomidorów w puszkach w miejscowości Mesa Gonia w Messaria. W 1933 r. Danezis napisał, że przemysł produkcji pomidorów jest jednym z dwóch głównych źródeł dochodu sektora rolnictwa na Santorynie. Do tego czasu pomidory uprawiano już na wyspie od 50 lat, co było wystarczającym okresem, by roślina przystosowała się do warunków glebowych i klimatycznych oraz by rozwinęła się tradycyjna lokalna wiedza oraz by poznano zalety produktu końcowego w porównaniu z innymi odmianami.
Obecnie wśród konsumentów ugruntowała się renoma tego produktu jako produktu wyjątkowej jakości, co potwierdza ogromna liczba wzmianek o produkcie w Internecie, organizowanych konferencji i szereg przepisów kulinarnych, które jako główny składnik wykorzystują pomidory "Tomataki Santorinis".
Podsumowując, należy zauważyć, że główne zalety pomidorów uprawianych na Santorynie to wyższa zawartość cukru i większa ogólna ilość rozpuszczalnych substancji stałych w ich składzie. Wyjątkowa jakość wynika z połączonego wpływu materiału genetycznego lokalnej odmiany, stosowanej metody uprawy oraz, rzecz jasna, warunków glebowych i klimatycznych Santorynu. Pomidory "Tomataki Santorinis" to dobitny przykład wysoko cenionego lokalnego produktu doskonałej jakości, którego produkcja opiera się na zrównoważonym wykorzystaniu unikatowych zasobów naturalnych.
Odesłanie do publikacji specyfikacji
(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006(3))
http://www.minagric.gr/images/stories/docs/agrotis/POP-PGE/tomataki_santorinis_221012.pdf
(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
(2) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.
(3) Porównaj: przypis 2.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.