Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2013.134.39
Akt nienormatywny(2013/C 134/10)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2013 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012(1).
WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych(2)
WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9
"MIEL DE CORSE - MELE DI CORSICA"
NR WE: FR-PDO-0105-0066-20.04.2011
ChOG () ChNP (X)
Nagłówek ten ujednolicono z dekretem z dnia 30 stycznia 1998 r. w sprawie chronionej nazwy pochodzenia i technicznym rozporządzeniem wykonawczym z dnia 1 czerwca 1999 r. Wprowadzono następujące zmiany:
Zmieniono ponadto wartości graniczne HMF i zawartości wody w niektórych rodzajach miodu z następujących powodów:
jeżeli względna wilgotność powietrza przekracza 60 %, pszczoły nie mogą produkować miodu, w którym zawartość wody wynosi poniżej 18 %. Dzieje się tak w szczególności w przypadku gatunków miodu produkowanych w cieniu wilgotnych lasów, takich jak lasy kasztanowe, lub podczas bardzo wilgotnej pory roku, takiej jak jesień na Korsyce. Wobec tego miód kasztanowy i miód z jesiennej makii są gatunkami zasadniczo wilgotnymi. Proponuje się zatem, aby zezwolić na zwiększenie zawartości wody w tych gatunkach miodu do 19 %, ponieważ wspomniana zmiana nie powoduje zmiany produktu;
ze względu na kwiatowe pochodzenie gatunki miodu z wiosennej makii na bazie wrzosu (Erica arborea) mają słaby stosunek fruktozy do glukozy i dużą zawartość dwu- i trójsacharydów, co prowadzi do bardzo szybkiej krystalizacji tych rodzajów miodu. Pszczelarze często bowiem przetapiają miód, co poprzez podniesienie temperatury przyspiesza reakcję odwadniania cukrów i prowadzi do wytworzenia HMF. Reakcję odwadniania cukrów przyspiesza również kwasowość tych gatunków miodu wrzosowego, których pH wynosi między 3 i 4. Mają one zatem naturalnie wyższy poziom HMF niż inne gatunki miodu. Proponuje się zatem ustalenie zawartości HMF w gatunkach miodu z wiosennej makii na bazie wrzosu (Erica arborea) na poziomie nie wyższym niż 12 mg/kg podczas pakowania.
W celu uniknięcia wątpliwości w specyfikacji przypomniano etapy produkcji, które powinny odbywać się na obszarze geograficznym (zbiór i klarowanie).
Uwzględniając zmiany krajowych przepisów ustawodawczych i wykonawczych, ujednolicono nagłówek "Dowody potwierdzające, że produkt pochodzi z określonego obszaru geograficznego", który obejmuje w szczególności obowiązki deklaracyjne i prowadzenie rejestrów identyfikowalności produktu i monitorowania warunków produkcji.
Zmiany te wiążą się z reformą systemu kontroli nazw pochodzenia wprowadzoną rozporządzeniem 2006-1547 z dnia 7 grudnia 2006 r. dotyczącym podnoszenia wartości produktów rolnych, leśnych lub spożywczych i owoców morza. Przewidziano w szczególności wydawanie podmiotom gospodarczym upoważnień, w których uznaje się ich zdolność do spełnienia wymogów określonych w specyfikacji oznaczenia, z którego chcą korzystać. Kontrolę specyfikacji ChNP "Miel de Corse - Mele di Corsica" organizuje się w ramach planu kontroli opracowanego przez organ kontrolny.
Ponadto w nagłówku tym dodano i uzupełniono wiele postanowień dotyczących rejestrów i deklaracji pozwalających zagwarantować identyfikowalność miodu.
W specyfikacji dodano następujące postanowienie: "Banderola zawierająca nazwę pochodzenia pozwala na identyfikację produktu i kontrolę ilości wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu. Umieszcza się ją obowiązkowo w widoczny sposób na słoiku"; opiera się ono na przepisach krajowych dotyczących ChNP.
Banderola jest dokumentem mającym podwójny cel: z jednej strony jest narzędziem służącym identyfikowalności łańcucha produkcji, z drugiej strony pomaga identyfikować produkt. Jako narzędzie służące identyfikowalności umieszcza się ją na każdym miodzie objętym nazwą pochodzenia. Banderola pomaga również identyfikować produkt, ponieważ znajduje się na niej w szczególności nazwa "Miel de Corse - Mele di Corsica".
Nagłówek ten ujednolicono z dekretem z dnia 30 stycznia 1998 r. w sprawie chronionej nazwy pochodzenia i technicznym rozporządzeniem wykonawczym z dnia 1 czerwca 1999 r. W związku z tym wprowadzono następujące postanowienia oparte na tych przepisach:
Prezentację tego nagłówka zaktualizowano zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych.
Dodano również nowe informacje, aby lepiej wyjaśnić związek między właściwościami miodu z Korsyki, obszarem geograficznym i umiejętnościami.
Nagłówek ten zaktualizowano w celu sprecyzowania, że napis "Appellation d'origine contrôlée" lub "AOC" zastąpiono napisem "Appellation d'origine protégée" lub "AOP" i że odpowiedni symbol ChNP Unii Europejskiej musi znajdować się na etykiecie produktów.
Wprowadzono następujące postanowienie: "Banderola zawierająca nazwę pochodzenia pozwala na identyfikację produktu i kontrolę ilości wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu. Umieszcza się ją obowiązkowo w widoczny sposób na słoiku"; opiera się ono na przepisach krajowych dotyczących chronionej nazwy pochodzenia "Miel de Corse - Mele di Corsica".
Uwzględniając zmiany krajowych przepisów ustawodawczych i wykonawczych, nagłówek "Wymogi krajowe" przedstawiono w formie tabeli zawierającej podstawowe punkty kontroli oraz dotyczące ich wartości referencyjne i metodę oceny.
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych
"MIEL DE CORSE - MELE DI CORSICA"
NR WE: FR-PDO-0105-0066-20.04.2011
ChOG () ChNP (X)
"Miel de Corse - Mele di Corsica"
Francja
Klasa 1.4. Inne produkty pochodzenia zwierzęcego (jaja, miód, różne przetwory mleczne z wyjątkiem masła itp.)
"Miel de Corse - Mele di Corsica" jest produktem o złożonym kwiatowym składzie z typowymi markerami flory wyspiarskiej.
Jego ogólne właściwości mogą się różnić w ramach określonego asortymentu odmianowego odpowiadającego następstwu rodzajów produkcji pszczelarskiej w trakcie całego roku noszących następujące nazwy:
wiosenny;
makia wiosenna;
spadź z makii;
kasztanowy;
makia letnia;
Makia jesienna.
"Miel de Corse - Mele di Corsica" charakteryzuje się zapachem i smakiem, które mogą różnić się w zależności od danego asortymentu odmianowego. Miód musi być pozbawiony obcych zapachów lub smaków.
Aby możliwe było stosowanie nazw odnoszących się do asortymentu odmianowego, gatunki miodu muszą z jednej strony posiadać określone poniżej właściwości wizualne, zapachowe i smakowe, a z drugiej strony ich skład pyłkowy musi odpowiadać określonym poniżej połączeniom roślinnym.
| Miód | Właściwości wizualne | Właściwości zapachowe | Właściwości smakowe | Główne połączenia roślinne |
| Wiosenny | Bardzo jasny do jasnozłotego | Intensywność: słaba do średniej Jakość: roślinny, kwiatowy (gotowany owoc lub produkt mleczny) | Intensywność aromatu: słaba do średniej Jakość: owocowy, kwiatowy, delikatny świeży lub owocowy świeży, roślinny, mleczny Smak: słodkość normalna lub średnia, bez szczególnej kwasowości lub lekko kwaśny Trwałość i posmak: słaba do średniej, bez posmaku | Drzewo klementynki (Citrus aurentium × deliciosa) połączone z drzewami owocowymi i kiwi, jak również różne gatunki makii otaczające plantacje: czystki, dęby, komonice, wierzby, jeżyny, dzika róża, mirt, eukaliptus, morzyczystek lub Złotogłów (Asphodelus sp.), wyki (Vicia sp.), żmijowiec (Echium sp.) lub osty typu Galactites połączone z różnymi gatunkami makii (zob. makia Erica) |
| Makia wiosenna | Bursztynowy do ciemnobursztynowego | Intensywność: średnia Jakość: kwiatowy, bardziej lub mniej specyficzny "kokosowy", lukrecja, skóra | Intensywność aromatu: średnia, bardziej lub mniej bogata Jakość: delikatny, bardziej lub mniej specyficzny. Ciemnokarmelowy, kakaowy Smak: słodkość normalna bez szczególnej kwasowości lub goryczy Trwałość i posmak: słaba do średniej, słaby posmak | Wrzosiec drzewiasty (Erica arborea) połączony z innymi gatunkami nektarodajnymi, głównie lawendą morską lub francuską (Lavandula stoechas) lub: - wierzby (Salix sp.) - komonice (Lotus sp.) - żmijowiec (Echium sp.) - koniczyny, złotogłowy - szczodrzeniec, janowce - przelot (Anthyllis hermanniae) - ożanki (Teucrium sp.), janowce (Genista sp.) - głóg (Crataegus monogyna) z obecnością pyłku: - czystków - dębów - jesionów mannowych - bukszpanu lub kasztanowca |
| Spadź z makii | Ciemny | Intensywność: słaba Jakość: roślinny, drzewny, nieco ostry, karmelowy, lekko zwierzęcy, piżmowy | Intensywność aromatu: średnia do mocnej bardziej lub mniej bogata Jakość: dojrzały, suchy owoc. Gotowany cukier, lukrecja, karmel. (Balsamiczny, gotowane wino) Smak: niezbyt słodki, wyraźnie kwaśny, smak słodowy Trwałość i posmak: dość trwały, raczej długo utrzymujący się na podniebieniu | Trzy gatunki czystków (Cistus sp.) połączone z lawendą morską, morzyczystkiem (Cytinus hypocistis), janowcami, jasieńcami (Jasione montana), ostami typu Galactites, mirtem (Myrtus communis), eukaliptusem itd. lub Dęby (Quercus sp.) i różne gatunki makii, zob. makia Erica |
| Kasztanowy | Bursztynowy do ciemnobursztynowego | Intensywność: średnia do mocnej Jakość: fenolowy, aromatyczny, drzewny, taninowy | Intensywność aromatu: średnia do mocnej Jakość: fenolowy, przejrzałe jabłko Smak: niezbyt słodki, cierpki, taninowy, (bardziej lub mniej) wyraźna gorycz Trwałość i posmak: bardzo trwały, długo utrzymujący się na podniebieniu. Gorzki posmak | Kasztanowiec (Castanea sativa) połączony głównie z: jeżynami (Rubus sp.) i połączeniami typu makii: - wrzosowiec - przelot - ożanka - janowiec z dębami i czystkami, jak również bluszcz (Hedera helix) i powojnik (Clematis sp.) |
| Makia letnia | Jasny do jasnobursztynowego | Intensywność: słaba do bardzo słabej Jakość: roślinny, generyczny miodu | Intensywność aromatu: średnia, dość aromatyczna jak na miód jasny Jakość: kwiatowy, owocowy, aromatyczny, drewno aromatyczne Smak: dość duża słodycz, bez szczególnej kwasowości ani goryczy Trwałość i posmak: niezbyt trwały i bez posmaku | - Przelot (Anthyllis hermanniae) - różne gatunki janowców (Genista sp.) - ożanka (Teucrium marum) - jeżyny (Rubus sp.) - kminek tymianek (Thymus herbabarona) |
| Makia jesienna | Jasnobursztynowy | Intensywność: średnia do mocnej Jakość: fenolowy, fusy z kawy, skórka, drzewny (ul goryczkowy) | Intensywność aromatu: średnia do mocnej Jakość: fenolowy, fusy z kawy Smak: bardziej lub mniej wyraźna gorycz, wyraźnie wyczuwalna Trwałość i posmak: trwały do bardzo trwałego i gorzki posmak | Drzewo truskawkowe (Arbutus unedo) połączone z: - bluszczem (Hedera helix) - kasztanowcem (Castanea sativa) - jeżynami (Rubus sp.) - omanem lepkim (Inula viscosa) - kolcoroślą (Smilax aspera) |
Miód musi posiadać następujące właściwości:
spektrum pyłkowe odpowiadające pochodzeniu korsykańskiemu;
zawartość wody poniżej 18 %, z wyjątkiem miodu kasztanowego i późnego pożytku nektarowego z makii jesiennej, w przypadku których zawartość wody wynosi poniżej 19 %;
zawartość hydroksymetylofurfuralu (HMF) nie większa niż 10 mg/kg podczas pakowania, z wyjątkiem miodu z wiosennej makii na bazie wrzosu (Erica arborea), w przypadku którego zawartość HMF jest nie większa niż 12 mg/kg podczas pakowania.
Miód musi pochodzić z nektarów lub spadzi zebranych przez pszczoły ekotypu korsykańskiego Apis mellifera mellifera L. ze spontanicznych i naturalnych połączeń roślinnych z Korsyki.
Wyklucza się miód pochodzący z gatunków uprawnych (w szczególności miód rzepakowy, słonecznikowy, z siekiernicy włoskiej, gryczany, z esparcety) z wyjątkiem gajów cytrusowych.
-
Zakazuje się dokarmiania pszczół na piętnaście dni przed okresem pożytku nektarowego aż do zbioru miodu.
-
Poza obowiązkowymi informacjami przewidzianymi w przepisach ogólnych etykieta gatunków miodu objętych chronioną nazwą pochodzenia "Miel de Corse - Mele di Corsica" zawiera:
Wielkość czcionki użytej w napisie "Miel de Corse - Mele di Corsica" musi być co najmniej równa połowie wielkości największej czcionki znajdującej się na etykiecie; musi go bezpośrednio poprzedzać lub bezpośrednio po nim następować napis "appellation d'origine protégée" lub "AOP", bez żadnych informacji między nimi.
Napisy te przedstawia się przy użyciu widocznej, czytelnej i nieusuwalnej czcionki. Umieszcza się je w tym samym polu widzenia, w którym mogą również znajdować się zapisane mniejszą czcionką napisy odnoszące się do gamy odmian.
Oznaczenie odnoszące się do pochodzenia kwiatowego lub roślinnego dozwolone jest wyłącznie jako uzupełnienie asortymentu odmianowego, jeżeli produkt pochodzi w przeważającym stopniu ze wskazanego źródła i jeżeli posiada jego właściwości organoleptyczne, fizyczne i chemiczne oraz pyłkowe.
Banderola zawierająca nazwę pochodzenia umożliwia identyfikację produktu i kontrolę ilości wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu. Umieszcza się ją obowiązkowo w widoczny sposób na słoiku.
Obszar geograficzny obejmuje całą Korsykę (departamenty Haute-Corse i Corse-du-Sud).
Specyfika środowiska fizycznego
Wyspiarski charakter i tożsamość geograficzna:
Korsyka charakteryzuje się oryginalnym środowiskiem naturalnym. Wyspiarski charakter jest atutem przy określaniu obszaru produkcji.
Korsyka jest górzystą wyspą o bardzo pofałdowanej rzeźbie terenu. Dzieli się na trzy duże jednostki geologiczne: krystaliczną na zachodzie i na południu, łupkową na północy i na wschodzie oraz centralną kotlinę osadową.
Gleby są bardziej lub mniej kwaśne, skąd obecność gatunków roślinnych w większości acydofilnych.
Na Korsyce występują łagodne temperatury i znaczne, chociaż nieregularne opady.
Znaczne wahania temperatur i opadów między wybrzeżem i wysokimi szczytami górskimi pozwalają wyróżnić trzy różne zespoły klimatyczne. Opisane środowisko naturalne przyczynia się w naturalny sposób do powstania oryginalnej flory z połączeniami kwiatowymi i piętrami roślinnymi charakterystycznymi dla Korsyki.
Korsykańska makia wyróżnia się wyraźnie ogółem właściwości strukturalnych, architektonicznych i florystycznych, które łączą ją niezaprzeczalnie z obszarem wyspy, na którym makia stanowi roślinność endemiczną pokrywającą bardzo rozległe powierzchnie od wybrzeża do wysokości około 1 200 metrów na całej wyspie.
Niektóre gatunki roślinne tworzą bardzo gęstą pokrywę o szerokim spektrum rozmieszczenia od wybrzeża do wyższych części wyspy, gdzie kwitną warstwami. Wynika z tego duża regionalna, sezonowa stałość nektaru o ilościach zmiennych w zależności od roku klimatycznego: biały wrzos podczas całego okresu wiosennego; kasztanowiec na początku lata; drzewo truskawkowe jesienią i zimą.
Do tych dominujących roślin występujących stale w regionie dochodzą liczne, właściwe dla konkretnych miejsc gatunki, ze względu na występowanie szczególnych wymogów glebowych lub termicznych pozwalających określić uwarunkowania mikroregionalne.
Rozwinięto tradycyjny sposób prowadzenia działalności pszczelarskiej polegający na optymalnym wykorzystaniu potencjału tej szczególnej flory.
Specyfika środowiska ludzkiego
Narzędzia pszczelarskie i publikacje dotyczące działalności pszczelarskiej na Korsyce pozwalają potwierdzić wielowiekowy charakter tej działalności.
Liczne publikacje od czasów starożytności świadczą o występowaniu w dużych ilościach miodu, którego produkcja polegała wówczas na prowadzeniu zbioru.
Dawni autorzy podkreślają elementy potwierdzające renomę produkcji miodu: wielkość, wartość gospodarczą (trybut) i właściwości lecznicze.
Od końca XVI w. i początku XVII w. działania organów sądowniczych w odniesieniu do pszczelarstwa wskazują, że pszczelarstwo stało się działalnością rolniczą w pełnym znaczeniu.
Od 1976 r. pszczelarze spotykają się i tworzą prawdziwy plan rozwoju tej branży. Rozpoczęto pierwsze prace badawczo-rozwojowe dotyczące w szczególności scharakteryzowania pogłowia do celów selekcji, jak również produktu, który mógłby stać się prawdziwym punktem odniesienia.
Obecnie pszczelarstwo ponownie stanowi główną działalność większości właścicieli gospodarstw produkcyjnych.
Gdy pszczelarstwo przeszło już przez etap zbioru, pszczelarze wymyślili narzędzia dostosowane do wymogów ich zawodu. Przedmioty te różnią się znacząco od narzędzi stosowanych obecnie, we wsiach można jednak odnaleźć niektóre spośród tych narzędzi tradycyjnych. Pszczelarstwo jest zatem stałym elementem historii Korsyki.
Szczególne pogłowie: eko typ pszczoły korsykańskiej
Badanie biometryczne obejmujące ponad 6 000 pomiarów pozwoliło stwierdzić, że na wyspie występuje populacja oryginalnych pszczół, które różnią się jednocześnie od pszczoły włoskiej i pszczoły środkowoeuropejskiej z kontynentu dłuższym językiem, wyższym wskaźnikiem łokciowym i dość krótkim owłosieniem.
Z punktu widzenia prowadzenia działalności pszczelarskiej i produkcji ten wyraźnie zróżnicowany ekotyp, który jest doskonale dostosowany do warunków środowiska, w szczególności do wahań klimatycznych, ma zdolność optymalnego wykorzystywania wyjątkowych, następujących po sobie kwitnień roślin w ciągu całego roku.
Dostosowanie ekotypu "pszczoły korsykańskiej" do warunków środowiska przekłada się na szczególny roczny, biologiczny cykl rozwoju. Jest to cykl typu śródziemnomorskiego, w którym okres "krytyczny" wynika z letniej suszy (blokowanie składania jaj w sierpniu), podczas gdy zimowa przerwa w rozwoju jest krótka, a nawet prawie nieistniejąca na wybrzeżu. Pod względem prowadzenia działalności pszczelarskiej i produkcji takie dostosowanie pozwala na racjonalne i stabilne wykorzystanie ogółu zasobów środowiska.
Miód objęty nazwą "Miel de Corse - Mele di Corsica" jest produktem autentycznym, który może różnić się w zależności od asortymentu odmianowego. Asortyment ten odpowiada sezonowemu następstwu produktów pszczelarskich.
Możliwe jest różne pochodzenie botaniczne, kwiatowe lub spadziowe.
Charakteryzuje się on dużą różnorodnością zapachu, smaku i koloru w zależności od różnorodności pochodzenia botanicznego. Miody są w większości przypadków specyficzne i wyraziste. Asortyment obejmuje miody od najdelikatniejszych do najmocniejszych; od najjaśniejszych do najciemniejszych o zapachach od kwiatowego, owocowego do aromatycznego, fenolowego.
W żadnym wypadku nie dopuszcza się jednak obcych zapachów ani smaków (zbyt wyraźny zapach dymu, stary wosk itd.).
Miód musi być pozbawiony obcych cząsteczek lub zanieczyszczeń o średnicy przekraczającej 1/10 mm, na przykład takich jak wosk. Jedynymi elementami, które zawiera naturalnie, są mikroskopijne cząsteczki (ziarenka pyłku lub alg i mikroskopijne zarodniki grzybów w przypadku spadzi).
Zawartość wody gwarantuje wysoką jakość, pozwalając uniknąć wszelkich zmian prowadzących do procesu fermentacji.
Zawartość HMF, produktu degradacji fruktozy, jest gwarancją "świeżości" produktu, ponieważ wzrasta ona wraz z wiekiem miodu.
Analiza pyłkowa przynosi informacje dotyczące korsykańskiego lub innego pochodzenia miodu i pochodzenia mikroregionalnego, w zależności od "markerów" występujących w miodzie. Pozwala ona wykryć w stosownym przypadku obecność nektaru pochodzącego z uprawnych roślin oleistych (typu rzepak lub słonecznik, uprawianych jednak rzadko na dużą skalę na Korsyce), co powoduje wyłączenie takich pożytków nektarowych.
Taksony zidentyfikowane po wyczerpującej inwentaryzacji zawartości pyłku w miodzie objętym nazwą pochodzenia muszą należeć do klasyfikacji regionalnej. Wyraźnie nieobecnymi taksonami są gatunki niewystępujące we florze korsykańskiej lub występujące na bardzo lokalną skalę, które charakteryzują natomiast inne rodzaje miodu eurośródziemnomorskiego.
Miód objęty nazwą pochodzenia musi być pozbawiony pyłku następujących gatunków:
w przypadku gatunków uprawnych:
w przypadku roślin nieuprawnych:
O specyfice gatunków miodu z Korsyki decyduje środowisko o szczególnych warunkach klimatycznych, topograficznych i glebowych. W związku z faktem, że Korsyka jest górzystą wyspą, bardzo szybko przechodzi się z jednego piętra roślinności na drugie.
Na właściwości organoleptyczne miodu bardzo silnie wpływają główne esencje, które posłużyły do wytworzenia produktu.
Asortyment odmianowy uwidacznia istnienie związku między właściwościami organoleptycznymi miodu z Korsyki i głównymi połączeniami roślinnymi charakterystycznymi dla specyfiki wyspiarskiej. Występuje w zależności od sezonowego następstwa kwitnięcia głównych roślin nektarowych.
Każdej kategorii odpowiada krajobraz, fizjonomia roślinna i powiązania florystyczne związane ze specyfiką obszaru.
Specyfika produkcji prawie wyłącznie realizowanej na bazie naturalnej roślinności powoduje różnorodność produktów, jakie można stworzyć w tym samym roku i różnice produkcji na przestrzeni lat, bardziej odczuwalne niż w przypadku roślin uprawnych.
Zbiory rozkładają się na cały rok, od kwietnia do października-listopada lub nawet do lutego.
Oryginalność korsykańskiej flory pszczelarskiej jest zasadniczym elementem przy określaniu geograficznego pochodzenia gatunków miodu.
Różnice w składzie, zarówno głównych składników (cukrów i wody), jak i składników występujących w mniejszej ilości (różnych substancji), w stosunku do właściwości miodu, wiążą się zasadniczo z wykorzystywaną florą, która dostarcza surowca do powstania produktu.
W ramach określania związku z obszarem geograficznym zasadnicze znaczenie mają analizy pyłku i analizy organoleptyczne, przede wszystkim przy określaniu właściwości miodu w ich specyfice. Zawartość pyłku w miodzie różni się jakościowo i ilościowo w zależności od różnego pochodzenia geograficznego i botanicznego. W związku z tym ziarenko pyłku, dowód tożsamości gatunku, z którego pochodzi, jest wskaźnikiem współdziałania kolonii ze środowiskiem i służy ustaleniu związku między produktem i jego obszarem. W zależności od "markerów" (ziaren pyłku) obecnych w miodzie, analiza ta dostarcza informacji dotyczących korsykańskiego lub innego pochodzenia miodu i jego pochodzenia mikroregionalnego.
Analizy organoleptyczne lub sensoryczne pozwalają scharakteryzować gatunki miodu w zależności od ich koloru, ich aromatu, ich smaku, dzięki badaniom wizualnym, zapachowym i smakowym. Te różne doznania, poprzez które miód oddziałuje na zmysły, są bezpośrednio związane z jego pochodzeniem i składem.
Odesłanie do publikacji specyfikacji
(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006(3))
(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
(2) Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.
(3) Porównaj: przypis 2.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.