Publikacja wniosku o rejestrację zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.364.43

Akt nieoceniany
Wersja od: 15 października 2014 r.

Publikacja wniosku o rejestrację zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych

(2014/C 364/06)

(Dz.U.UE C z dnia 15 października 2014 r.)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 1 .

JEDNOLITY DOKUMENT

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006

w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych 2

"WEIßLACKER"/"ALLGÄUER WEIßLACKER"

NR WE: DE-PDO-0005-0986-10.4.2012

ChOG () ChNP (X)

1.
Nazwa

"Weißlacker"/"Allgäuer Weißlacker"

2.
Państwo członkowskie lub państwo trzecie

Niemcy

3.
Opis produktu rolnego lub środka spożywczego
3.1.
Rodzaj produktu

Klasa 1.3. Ser/Sery

3.2.
Opis produktu noszącego nazwę podaną w pkt 1

"Weißlacker" jest półtwardym serem nadającym się do krojenia, nieposiadającym skórki, pokrytym białawą, woskowatą mazią. Ma on kształt kostki o długości boku od 11 do 13 cm i waży mniej więcej 1 do 2 kg, bądź - zapakowany jako mniejszy kawałek - 0,5 kg. Powierzchnia ma zabarwienie białe do żółtego i pokryta jest płynną, jakby woskową mazią bez właściwej skórki. Wnętrze ma jasne, białawe zabarwienie. Ser jest tłustawy, ale nie klejący. Dojrzewa równomiernie w całej swojej masie, przy czym powstają pęknięcia. Charakteryzuje się on bardzo pikantnym i lekko ostrym smakiem oraz specyficznym dla tego gatunku sera zapachem. Zawartość tłuszczu wynosi zazwyczaj 45 % w suchej masie, ale może wynosić również 40 lub 50 %. Zawartość suchej substancji wynosi w zależności od klasy tłustości od 45 % do 49 %, a zawartość soli oscyluje w granicach 5 %. Ser ten, będący autentycznym wyrobem regionu Allgäu, wytwarzany jest wyłącznie z pasteryzowanego mleka krowiego, soli, specjalnych kultur i podpuszczki.

3.3.
Surowce (wyłącznie w odniesieniu do produktów przetworzonych)

Mleko od krów utrzymywanych na rzeczonym obszarze geograficznym

3.4.
Pasza (wyłącznie w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego)

Istotną podstawową paszą dla krów mlecznych jest świeża lub konserwowana roślinność z pastwisk i łąk rzeczonego obszaru geograficznego.

Pasza krów pochodzić musi w przynajmniej 70 % z regionu produkcji.

3.5.
Poszczególne etapy produkcji, które muszą odbywać się na wyznaczonym obszarze geograficznym

Produkcja i przetwarzanie mleka, produkcja i przechowywanie sera oraz jego dojrzewanie muszą odbywać się w obrębie wspomnianego obszaru geograficznego.

3.6.
Szczegółowe zasady dotyczące krojenia, tarcia, pakowania itd.

-

3.7.
Szczegółowe zasady dotyczące etykietowania

-

4.
Zwięzłe określenie obszaru geograficznego

Produkcja sera "Weißlacker" ma miejsce w rejencji Szwabia; rozciąga się ona ponadto na leżące w Badenii-Wirtembergii powiaty wiejskie Ravensburg i Bodenseekreis.

5.
Związek z obszarem geograficznym
5.1.
Specyfika obszaru geograficznego

"Weißlacker" wytworzyli po raz pierwszy bracia Kramer w miejscowości Wertach (Allgäu) w 1874 r. W 1876 r. otrzymali oni nawet patent królewski na ten produkt; uczyniło to z sera "Weißlacker" pierwszy opatentowany ser na świecie. Po dziś dzień nie ma - zgodnie z tradycją - serów "Weißlacker", które nie byłyby produkowane na rzeczonym obszarze geograficznym.

Podstawę w produkcji sera "Weißlacker" stanowią hodowane od stuleci specjalne kultury zimnolubnych bakterii mlekowych, które po dziś dzień wykorzystywane są jedynie na rzeczonym obszarze geograficznym. Wiedzę o hodowli tych kultur rozwinięto w regionie Allgäu i obecnie jest ona rozpowszechniona jedynie w rejencji Szwabia w Bawarii oraz w graniczących z tą rejencją powiatach wiejskich w Badenii-Wirtembergii. Do tego dochodzi fakt, że produkcja tego sera wymaga w związku z długim okresem jego przechowywania szczególnej wiedzy fachowej, którą wytwórcy sera w Allgäu przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie. Z tego powodu wiedza konieczna do produkcji tego sera nie rozprzestrzeniła się nigdy poza granice rzeczonego obszaru geograficznego.

Ponadto nadmienić należy, że charakterystyczną cechą podstawowej paszy krów w tym regionie jest typowo alpejska flora.

5.2.
Specyfika produktu

Specyfika sera "Weißlacker" wynika ze stosowania specjalnych zimnolubnych kultur bakteryjnych, które pod koniec okresu dojrzewania tworzą płynną, jakby woskową maź, której nie spotyka się w innych serach. Maź ta powstaje w wyniku dojrzewania trwającego od 12 do 15 miesięcy w temperaturze od 6-8 °C. Charakterystyczną cechą sera "Weißlacker" jest też wysoka zawartość soli.

Typowe cechy tego sera to jego szczególnie pikantny smak i zapach o specyficznym sytym podcieniu osiąganym w wyniku zamierzonych procesów rozkładu tłuszczu. Ze względu na te właściwości "Weißlacker" cieszy się dużym uznaniem u konsumentów.

5.3.
Związek przyczynowy zachodzący między charakterystyką obszaru geograficznego a jakością lub właściwościami produktu (w przypadku ChNP) lub szczególne cechy jakościowe, renoma lub inne właściwości produktu (w przypadku ChOG)

Zapach i smak oraz szczególne cechy tego sera są wynikiem tradycyjnego procesu produkcji oraz szczególnej wiedzy mleczarzy z tego regionu. Specyfika sera "Weißlacker" wynika również z typowej roślinności regionu stanowiącej podstawową paszę krów mlecznych w regionie produkcji. Specjalne kultury stosowane już od dawna na rzeczonym obszarze geograficznym i tylko na nim są bezpośrednim czynnikiem powodującym specyficzny i wyjątkowy zapach sera "Weißlacker".

Odesłanie do publikacji specyfikacji

(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 3 )

http://register.dpma.de/DPMAregister/geo/detail.pdfdownload/21450

1 Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
2 Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12. Zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012.
3 Zob. przypis 2.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.