Proces barceloński - Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego (2008/2231(INI)).
Dz.U.UE.C.2010.76E.76
Akt nienormatywnyP6_TA(2009)0077
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie procesu barcelońskiego -Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego (2008/2231(INI))
(2010/C 76 E/15)
(Dz.U.UE C z dnia 25 marca 2010 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając deklarację barcelońską przyjętą podczas konferencji eurośródziemnomorskiej ministrów spraw zagranicznych w dniach 27-28 listopada 1995 r. w Barcelonie ustanawiającą partnerstwo eurośródziemnomorskie,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 maja 2008 r. zatytułowany: "Proces barceloński - Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego" (COM(2008)0319),
– uwzględniając zatwierdzenie przez Radę Europejską na posiedzeniu w Brukseli w dniach 13-14 marca 2008 r. inicjatywy "Proces barceloński - Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego",
– uwzględniając wspólną deklarację złożoną na szczycie w Paryżu w sprawie Regionu Morza Śródziemnego w dniu 13 lipca 2008 r.,
– uwzględniając deklarację końcową spotkania ministrów spraw zagranicznych Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, które odbyło się w dniach 3 i 4 listopada 2008 r. w Marsylii,
– uwzględniając wnioski konferencji ministrów spraw zagranicznych krajów eurośródziemnomorskich, która miała miejsce w dniach 5-6 listopada 2007 r. w Lizbonie,
– uwzględniając wnioski ze szczytu eurośródziemnomorskiego, który odbył się w dniach 27-28 listopada 2005 r. w Barcelonie dla uczczenia dziesiątej rocznicy partnerstwa eurośródziemnomorskiego,
– uwzględniając deklarację prezydium Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (APEM) z dnia 12 lipca 2008 r., deklarację APEM w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie z dnia 13 października 2008 r. oraz zalecenie APEM na pierwsze posiedzenie ministrów spraw zagranicznych krajów zaangażowanych w proces barceloński - Unię na rzecz Regionu Morza Śródziemnego z dnia 13 października 2008 r.,
– uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 9 października 2008 r.,
– uwzględniając deklarację złożoną podczas eurośrodziemnomorskiego szczytu rad społeczno-gospodarczych dnia 16 października 2008 r. w Rabacie,
– uwzględniając deklarację końcową przewodnictwa Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego oraz zalecenia Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego przyjęte na czwartej sesji plenarnej w dniach 27-28 marca 2008 r. w Atenach,
– uwzględniając pierwsze posiedzenie EuroMedScola, które w dniach 16 i 17 listopada 2008 r. zgromadziło w Strasburgu młode obywatelki i młodych obywateli z państw partnerskich i państw Unii Europejskiej,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie polityki śródziemnomorskiej Unii Europejskiej, a szczególnie rezolucję z dnia 5 czerwca 2008 r. w sprawie procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego(1),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 maja 2003 r. zatytułowany "Wzmocnienie działań UE w dziedzinie praw człowieka i demokratyzacji we współpracy z partnerami śródziemnomorskimi -wytyczne strategiczne" (COM(2003)0294),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 grudnia 2006 r. zatytułowany "Wzmocnienie europejskiej polityki sąsiedztwa" (COM(2006)0726),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie wzmocnienia europejskiej polityki sąsiedztwa(2),
– uwzględniając priorytety podczas swojej prezydencji w Eurośródziemnomorskim Zgromadzeniu Parlamentarnym (marzec 2008 - marzec 2009),
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Spraw Konstytucyjnych a także Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0502/2008),
A. mając na uwadze rolę skrzyżowania dróg odgrywaną przez basen Morza Śródziemnego oraz zwiększenie liczby wspólnych interesów Unii Europejskiej i krajów partnerskich wobec wyzwań związanych z globalizacją i pokojowym współistnieniem, a przez to wobec konieczności zapewnienia większej spójności regionalnej i opracowania wspólnej strategii politycznej w regionie,
B. mając na uwadze, że Unia jest i powinna być w dalszym ciągu zaangażowana w realizację milenijnych celów rozwoju Narodów Zjednoczonych,
C. mając na uwadze rosnące dysproporcje gospodarcze, polityczne i kulturowe pomiędzy północnym i południowym wybrzeżem Morza Śródziemnego oraz konieczność zniwelowania tych nierówności w celu stworzenia na trwałe przestrzeni pokoju, bezpieczeństwa i wspólnego dobrobytu,
D. mając na uwadze, iż należy, skupiając się przede wszystkim na rezultatach, głęboko odnowić i pogłębić stosunki między Unią Europejską i krajami-partnerami z basenu Morza Śródziemnego, rozpoczynając od nadania wartości równości wszystkich partnerów i dorobkowi, lecz mając również na uwadze ograniczenia i braki wprowadzanych dotąd strategii politycznych, a w szczególności rozczarowujący bilans procesu barcelońskiego,
E. mając na uwadze ograniczenia europejskiej polityki sąsiedztwa prowadzonej wraz z krajami basenu Morza Śródziemnego, która - sprzyjając stosunkom dwustronnym - okazuje się niezdolna do wykształcenia wspólnego procesu znaczących reform w regionie i brakuje jej równowagi,
F. mając na uwadze konieczność nawiązania stosunków na podstawie bliskiego partnerstwa opartego na poszanowaniu praw człowieka i zasady państwa prawa między Unią Europejską i krajami basenu Morza Śródziemnego w całym regionie,
G. mając na uwadze, że od momentu rozpoczęcia procesu barcelońskiego nie poczyniono żadnych konkretnych postępów w niektórych krajach partnerskich, jeżeli chodzi o przyjęcie i poszanowanie niektórych wspólnych wartości i zasad wyraźnie zapisanych w Deklaracji Barcelońskiej z 1995 r., którą kraje te podpisały (szczególnie w zakresie demokracji, praw człowieka i zasady państwa prawa),
H. mając na uwadze konieczność promowania integracji terytorialnej i gospodarczej między krajami basenu Morza Śródziemnego, mając na uwadze, że prawdziwą integrację terytorialną i gospodarczą można osiągnąć jedynie wówczas, gdy poczynione zostaną konkretne postępy na rzecz rozwiązania trwających konfliktów, a także postępy w zakresie demokracji i praw człowieka,
I. mając na uwadze, że bliższe stosunki między Unią Europejską a krajami regionu śródziemnomorskiego doprowadziły do znacznego nasilenia ruchu między tymi krajami, czemu nie towarzyszyła niezbędna poprawa i modernizacja odpowiedniej infrastruktury,
J. mając na uwadze, że szefowie państw i rządów uznali we wspólnej deklaracji z paryskiego szczytu w sprawie Regionu Morza Śródziemnego w dniu 13 lipca 2008 r., że Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne będzie prawomocnym organem parlamentarnym procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, deklarując jednocześnie zdecydowane poparcie dla wzmocnienia roli Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego w jego stosunkach z partnerami z basenu Morza Śródziemnego,
K. podkreślając, że charakter międzyrządowy nie jest wystarczający dla podjęcia wszystkich aspektów stosunków politycznych między krajami regionu eurośródziemnomorskiego,
L. podkreślając ważną rolę odgrywaną przez Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne, będące jedynym zgromadzeniem parlamentarnym umożliwiającym dialog i współpracę w regionie eurośrodziemnomorskim, skupiającym 27 państw członkowskich Unii i wszystkie strony związane z procesem pokojowym na Bliskim Wschodzie,
M. mając na uwadze znaczenie, jakie posiada zagwarantowanie udziału lokalnych i regionalnych władz w projektach i inicjatywach ustanowionych w ramach procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego oraz uwzględnienia najnowszych propozycji tych organów,
N. mając na uwadze, jak ważne jest zagwarantowanie udziału partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego we wznowieniu stosunków eurośródziemnomorskich,
0. przypominając, że nie można mnożyć ani nakładać na siebie już istniejących narzędzi, strategii politycznych i poziomów instytucjonalnych oraz że należy zapewnić spójność całego systemu stosunków eurośródziemnomorskich,
P. podkreślając potrzebę szybkiego i pokojowego rozwiązania wszystkich konfliktów, w które zaangażowane są kraje Regionu Morza Śródziemnego, oraz zdając sobie sprawę ze znaczenia utrzymania w tym kontekście dialogu międzykulturowego,
Q. mając na uwadze że niedawny nawrót konfliktu izraelsko-palestyńskiego wpływa na polityczny dialog partnerstwa eurośródziemnomorskiego i może zagrozić realizacji wielu celów, do których dąży nowa instytucja,
R. mając na uwadze, że utrzymujący się brak rozwiązania poważnych politycznych napięć w regionie Zachodniej Sahary nie przyczynia się do wznowienia partnerstwa eurośródziemnomorskiego,
1. uważa, że projekt procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, przyjęta przez szefów państw i rządów w trakcie ww. szczytu na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, który odbył się w Paryżu w dniu 13 lipca 2008 r. jest wkładem w zapewnienie pokoju i dobrobytu i będzie stanowił krok naprzód ku integracji gospodarczej i terytorialnej, a także ku współpracy w sprawach związanych z ochroną środowiska i klimatem między krajami basenu Morza Śródziemnego, jeżeli będzie w stanie dotrzymać obietnic i przynieść konkretne i widoczne rezultaty; wskazuje, że otwarcie procesu na kraje niezaangażowane w partnerstwo zwiększa prawdopodobieństwo ustanowienia stosunków między Unią Europejską a partnerami z regionu Morza Śródziemnego na zasadzie parytetowej i wszechstronnego zajęcia się problemami omawianego regionu;
2. podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone w jego rezolucji z dnia 15 stycznia 2009 r. w sprawie sytuacji w Strefie Gazy(3) i wyraża swoje zaniepokojenie nawrotem konfliktu izraelsko-palestyńskiego, który odbił się już na politycznym dialogu między krajami partnerstwa eurośródziemnomorskiego; uważa, że ważne jest, aby uniknąć dalszego opóźnienia w tej początkowej fazie istnienia Unii Śródziemnomorskiej i ma nadzieję, że współpraca ponownie nabierze rozpędu tak szybko, jak tylko możliwe, wnosząc wkład we wspólny cel, jakim jest pokój na Bliskim Wschodzie; podkreśla, że uwzględniając zasady uzgodnione podczas ww. szczytu w Paryżu w dniu 13 lipca 2008 r. i spotkania ministrów spraw zagranicznych w Marsylii w dniach 3-4 listopada 2008 r., nowe instytucje Unii Śródziemnomorskiej powinny skoncentrować się na jasnym projekcie, który stanowi jej główną wartość dodaną;
3. odnotowuje propozycję wysuniętą na posiedzeniu ministrów spraw zagranicznych w dniach 3 i 4 listopada 2008 r. w Marsylii dotyczącą nazywania odtąd "Procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego" "Unią na rzecz Regionu Morza Śródziemnego"; sądzi, że taka nazwa pozwoli wykorzystać parytetowy charakter partnerstwa dla potrzeb realizacji projektów integracji gospodarczej i terytorialnej; uważa jednak, że strategiczne znaczenie stosunków eurośródziemnomorskich oraz osiągnięcia procesu barcelońskiego, w szczególności zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego, muszą znaleźć odzwierciedlenie na bazie polityki, którą Unia prowadzi obecnie z partnerami śródziemnomorskimi, poprzez programy regionalne i ponadregionalne oraz wspólne wytyczne leżące u podstaw współpracy dwustronnej;
4. zwraca się w tym kontekście do Rady i Komisji o zapewnienie spójności działań Unii, przede wszystkim w odniesieniu do możliwych zmian w sferze instytucjonalnej (w szczególności dotyczy to roli Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa jako Wiceprzewodniczącego Komisji) oraz wykorzystania budżetu Wspólnoty;
5. z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż utworzenie Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego było wspierane w ramach instytucji Unii Europejskiej;
6. zgadza się z decyzją dotyczącą wyboru ram wielostronnych poprzez opracowanie kilku znaczących projektów, które powinny zostać zrealizowane z wykorzystaniem nowych instrumentów procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego; odnotowuje jednak brak - w samym basenie Morza Śródziemnego - strategii integracji gospodarczej i terytorialnej, które mogłyby wspierać te projekty;
7. uważa, że dla realizacji projektów należy przyjąć formułę "paktów programowych", które, opierając się na zasadzie pomocniczości, jasno określają zakres odpowiedzialności za finansowanie, zarządzanie i kontrolę na poszczególnych poziomach instytucjonalnych: Unii Europejskiej, państw członkowskich, regionów, przedsiębiorstw, partnerów społecznych;
8. wskazuje, że projekty finansowane w ramach Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego powinny być wspierane z funduszy wspólnotowych oraz z funduszy krajów partnerskich, a także ze środków prywatnych; w tym celu zwraca się do Rady i Komisji o sprecyzowanie i wzmocnienie roli i inicjatyw Instrumentu Eurośródziemnomorskiego Partnerstwa i Inwestycji (FEMIP), który poprzez swój specjalny program inwestycyjny ułatwia otwarcie gospodarcze i modernizację krajów śródziemnomorskich; potwierdza, iż sprzyja utworzeniu eurośródziemnomorskiego banku inwestycyjnego i koordynacji z inwestorami międzynarodowymi; podkreśla, jak ważny jest transfer oszczędności dokonywany przez emigrantów z krajów południowego brzegu Morza Śródziemnego do ich krajów pochodzenia i uważa, że jest to doskonała, do tej pory zbyt mało wykorzystywana dźwignia rozwoju;
9. uważa, że - w oczekiwaniu na przegląd perspektyw finansowych - wkład finansowy Unii Europejskiej w projekty śródziemnomorskie musi zostać zapewniony bez szkody dla realizowanych lub przewidzianych eurośródziemnomorskich programów regionalnych, których wzmocnienia wielokrotnie pragnął Parlament Europejski; podkreśla w tym kontekście uprawnienia Parlamentu Europejskiego w procedurze budżetowej Unii Europejskiej; pragnie, aby Parlament był regularnie informowany o postępie projektów;
10. uważa, że sekretariat może mieć dzięki swojej zdolności operacyjnej i wymowie politycznej swojego składu duży potencjał w zakresie wznowienia stosunków eurośródziemnomorskich; apeluje o włączenie sekretariatu do działania w trybie pilnym, aby wykazać, że możliwe jest pokonanie obecnych napięć poprzez wspieranie rzeczywistych i konkretnych projektów wzajemnej współpracy; z zadowoleniem przyjmuje jednomyślne porozumienie w sprawie siedziby sekretariatu; przypomina, że Barcelona jest miejscem, w którym zapoczątkowano partnerstwo eurośródziemnomorskie;
11. przyznaje, że z punktu widzenia Unii Europejskiej współprzewodnictwo musi być spójne z przepisami dotyczącymi reprezentowania Unii na zewnętrz, zgodnie z obowiązującymi postanowieniami traktatu; ma w związku z tym nadzieję - przy założeniu, że traktat lizboński wejdzie w życie - iż Unia Europejska zapewni spójność i ciągłość swojej reprezentacji w nowych instytucjach Unii Śródziemnomorskiej;
12. z zadowoleniem przyjmuje decyzję konferencji ministerialnej z 3 listopada 2008 r., która odpowiednio uwzględniła zalecenie Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego, przyjęte w dniu 13 października 2008 r. w Jordanii; popiera decyzję o nadaniu Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego silnego wymiaru parlamentarnego wzmacniającego tym samym jego prawomocność demokratyczną w oparciu o Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne (APEM), które winno być w dalszym ciągu wzmacniane, zaś jego prace lepiej skoordynowane z pracami innych instytucji partnerstwa, poprzez ewentualne nadanie mu osobowości prawnej, uprawnienie do przedstawiania wniosków i ocen dotyczących strategii integracji gospodarczej i terytorialnej i przedstawiania projektów oraz poprzez umożliwienie mu przedkładania zaleceń na posiedzeniach ministrów spraw zagranicznych; oczekuje, że to instytucjonalne uznanie Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego znajdzie również wyraz w jego uczestnictwie w charakterze obserwatora we wszystkich posiedzeniach organów wykonawczych, posiedzeniach szefów państw i rządów, posiedzeniach ministrów oraz w spotkaniach przygotowawczych wyższych urzędników;
13. z zadowoleniem przyjmuje decyzję ministrów spraw zagranicznych Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego o włączeniu Ligi Państw Arabskich jako uczestnika we wszystkie posiedzenia na wszystkich szczeblach, biorąc pod uwagę jej pozytywny wkład w realizację celów w zakresie pokoju, dobrobytu i stabilności w Regionie Morza Śródziemnego;
14. zwraca uwagę na konieczność uwzględnienia władz lokalnych i regionalnych w nowych ramach instytucjonalnych; z zadowoleniem przyjmuje opinię Komitetu Regionów i propozycję powołania Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Regionalnego i Lokalnego (Assemblée Régionale et Locale euro-méditer-ranéenne - ARLEM);
15. uważa, że równocześnie z umocnieniem wymiaru parlamentarnego należy wdrożyć podobny proces w celu zapewnienia uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego w ramach odpowiedniej struktury instytucjonalnej Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, zwłaszcza w oparciu o mechanizmy zapewniające ich konsultowanie w kwestii wyboru, wdrożenia i monitorowania projektów; w tym kontekście wzywa Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne do większego włączenia społeczeństwa obywatelskiego państw północnego i południowego brzegu Morza Śródziemnego do swoich prac; zwraca się o wykorzystanie roli partnerów społecznych w perspektywie utworzenia instytucji Eurośródziemnomorskiego komitetu ekonomiczno -społecznego;
16. zauważa, że niektóre kraje uczestniczące w Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego nie należą do partnerstwa eurośródziemnomorskiego; zachęca w związku z tym Radę, Komisję i wszystkie kraje uczestniczące w procesie barcelońskim - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego do zapewnienia spójnych ram dla ich stosunków zorientowanych na integrację gospodarczą i terytorialną między Unią Europejską a wszystkimi krajami basenu Morza Śródziemnego; wzywa Radę i Komisję do zapewnienia wszystkim krajom uczestniczącym w procesie barcelońskim - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego dostępu do programów regionalnych, przewidzianych już w ramach partnerstwa euro-śródziemnomorskiego;
17. podkreśla, że udział w Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego nie stanowi alternatywy dla rozszerzenia UE, ani nie wpływa na proces przystąpienia do UE któregokolwiek z bieżących lub przyszłych krajów kandydujących; uważa, że Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego nie będzie szkodziła innym inicjatywom współpracy regionalnej;
18. nalega na konieczność dokonania głębokiego przeglądu całości polityki eurośródziemnomorskiej poprzez wzmocnienie wymiaru politycznego i wspólnego rozwoju, oraz przypomina, że w żadnym wypadku inicjatywa Proces barceloński - Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego nie osłabia szerszej perspektywy tej polityki;
19. jest zdania, że proces barceloński - Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego musi wzmacniać istniejące formy współpracy w ramach Euromedu, tak aby wszystkie państwa partnerskie mogły w oparciu o wspólnie ustalone priorytety i cele uczestniczyć w programach regionalnych i odpowiednich obszarach polityki Unii Europejskiej; jednocześnie przypomina, że istotne jest wzmacnianie i rozszerzanie otwarcia programów wspólnotowych na udział w nich krajów partnerskich, w szczególności w dziedzinie edukacji, badań i kształcenia zawodowego (wymiany studenckie itd.);
20. uważa, że kwestie pokoju i bezpieczeństwa, praw człowieka i demokracji oraz współpracy kulturalnej muszą zostać podjęte w wymiarze eurośródziemnomorskim; potwierdza, że Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego została powołana do rozwiązywania problemów terytorialnych, infrastrukturalnych i ekologicznych w oparciu o plany strategiczne i szczegółowe projekty; chciałby, aby ten konkretny wymiar przyczynił się do ożywienia partnerstwa eurośródziemnomorskiego;
21. przypomina pierwsze inicjatywy wysunięte podczas paryskiego szczytu na rzecz Morza Śródziemnego dnia 13 lipca 2008r.: oczyszczenie Morza Śródziemnego, autostrady morskie i lądowe, ochrona cywilna, śródziemnomorski plan słoneczny, szkolnictwo wyższe i badania naukowe, inicjatywa śródziemnomorska na rzecz rozwoju przedsiębiorstw;
22. przypomina, że aby zrealizować ambitne cele procesu barcelońskiego, konieczne jest szybkie rozszerzenie zakresu współpracy na takie dziedziny jak gospodarka wodna, rolnictwo, bezpieczeństwo dostaw żywności, energetyka, szkolenie zawodowe, kultura, ochrona zdrowia, turystyka itd.;
23. zdecydowanie popiera ekologiczny wymiar procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego i związanych z nim inicjatyw i projektów, takich jak nowa inicjatywa eurośródziemnomorska na rzecz oczyszczenia Morza Śródziemnego czy śródziemnomorski projekt na rzecz energii słonecznej;
24. jest zdania, że włączenie wszystkich krajów basenu Morza Śródziemnego do procesu barcelońskiego - Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego umożliwi poradzenie sobie z problemami tego regionu w bardziej wszechstronny sposób oraz pozwoli na skuteczniejsze połączenie i skoordynowanie procesu z już istniejącymi programami, takimi jak Plan działania na rzecz Regionu Morza Śródziemnego (UNEP MAP);
25. z zadowoleniem przyjmuje zawartą w deklaracji końcowej prezydencji z czwartej sesji plenarnej Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego w dniach 27-28 marca 2008 r. propozycję powołania Eurośródziemnomorskiej Wspólnoty Energetycznej wspieranej przez Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne; uznaje znaczenie zacieśnienia współpracy w dziedzinie energii pomiędzy partnerami eurośródziemnomorskimi oraz potrzebę rozwinięcia regionalnego rynku energetycznego w celu wprowadzenia na szeroką skalę energii odnawialnej i realizacji projektów dotyczących infrastruktury energetycznej w Regionie Morza Śródziemnego;
26. ma nadzieję, że umocnienie stosunków eurośródziemnomorskich będzie impulsem dla utworzenia przestrzeni pokoju i dobrobytu; podkreśla, że pokój i stabilność polityczna w Regionie Morza Śródziemnego ma kluczowe znaczenie dla zbiorowego i indywidualnego bezpieczeństwa ponad jego granicami; podkreśla, że ww. cel może zostać osiągnięty jedynie dzięki wzmocnieniu negocjacji w celu znalezienia trwałego i wszechstronnego rozwiązania konfliktów w regionie; uważa, że Unia Europejska musi pełnić przewodnią rolę w rozwiązywaniu tych konfliktów, zdobywając zaufanie wszystkich zaangażowanych stron; podkreśla konieczność formalnego utrzymania współpracy w dziedzinie walki z międzynarodowym terroryzmem, przemytem narkotyków, zorganizowaną przestępczością i handlem ludźmi; z zadowoleniem przyjmuje zawarty w Deklaracji z Marsylii apel do zaangażowanych stron o wzmocnienie wysiłków na rzecz realizacji procesu stopniowej demilitaryzacji i rozbrojenia na Bliskim Wschodzie przede wszystkim w celu utworzenia strefy wolnej od broni atomowej i broni masowego rażenia;
27. uważa, że warunkiem zmniejszenia napięć w Regionie Morza Śródziemnego jest poprawa społecznego i kulturowego zrozumienia między tymi narodami i że w związku z tym inicjatywy takie jak Sojusz Cywilizacji muszą być wspierane jako główne forum dialogu przyczyniające się do stabilizacji regionu; nalega, aby Rada i Komisja zaproponowały strategie na rzecz rozwoju tego rodzaju dialogu; zachęca do zacieśnienia stosunków Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego z fundacją Anny Lindh, w tym poprzez zorganizowanie spotkań z udziałem głównych ogniw fundacji Anny Lindh i Komisji Kultury Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego;
28. wskazuje, że jednym z głównych celów polityki eurośródziemnomorskiej jest promowanie zasady państwa prawa, demokracji, poszanowania praw człowieka i pluralizmu politycznego oraz zauważa, że wciąż mają miejsce poważne przypadki pogwałcenia praw; potwierdza znaczenie promowania praw człowieka i zasady państwa prawa; pragnie, aby dokonano oceny dotychczas osiągniętych wyników i adekwatności instrumentów stosowanych w ramach partnerstwa; wzywa Komisję do określenia dokładnych kryteriów wyboru tych instrumentów, w tym w odniesieniu do innych organizacji międzynarodowych, takich jak Rada Europy oraz do wprowadzenia skutecznego systemu monitorowania ich wdrażania; w tym kontekście wzywa wszystkich uczestników inicjatywy do promowania i rozszerzania wolności religii wszystkich, a w szczególności odpowiednich mniejszości religijnych; wzywa do opracowania wspólnych ram polityczno-instytucjonalnych, które umożliwią wykorzystanie wymiaru wzajemności zarówno przy identyfikowaniu problemów jak i poszukiwaniu wspólnych rozwiązań;
29. wzywa zatem Radę i Komisję do wyraźnego ujęcia promowania praw człowieka i zasad demokracji wśród celów nowej inicjatywy oraz do dalszego wzmacniania procesu wdrażania istniejących mechanizmów, takich jak klauzula praw człowieka zawarta w porozumieniach stowarzyszeniowych, powołanie podkomisji ds. praw człowieka, stworzenie mechanizmu wdrażania tej klauzuli w porozumieniach nowej generacji czy dwustronne plany działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa; podkreśla konieczność pełnego wykorzystania instrumentów służących do promowania praw człowieka, którymi dysponuje europejska polityka sąsiedztwa, poprzez zapewnienie większej spójności politycznej między organami europejskimi;
30. wzywa wszystkie państwa uczestniczące w partnerstwie, Komisję i przyszłe instytucje Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego do wniesienia nowego impulsu do zarządzania wspólną polityką migracyjną z myślą o rozwoju zasobów ludzkich i wzmocnieniu wymiany między narodami Regionu Morza Śródziemnego oraz w celu odstąpienia od podejścia nadającego priorytet wyłącznie kwestiom bezpieczeństwa; uważa, że kwestie migracji muszą skupiać się na możliwościach legalnej mobilności, zwalczaniu nielegalnych przepływów migracyjnych, poprawie integracji imigrantów oraz wykonywaniu prawa do azylu; podkreśla wagę, jaką przykłada do ścisłej współpracy i ducha wspólnej odpowiedzialności, istniejących między państwami członkowskimi Unii Europejskiej a krajami południowego brzegu Morza Śródziemnego; z zadowoleniem przyjmuje zorganizowanie konferencji ministerialnej Euromedu w sprawie migracji w listopadzie 2007 r. i uważa, że Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego musi poświęcić zasadniczą uwagę strukturalnemu zarządzaniu przepływami migracyjnymi;
31. odnotowuje wspólną deklarację szefów państw i rządów podczas szczytu w Paryżu na rzecz Regionu Morza Śródziemnego w dniu 13 lipca 2008 r., zgodnie z którą proces barceloński - Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego charakteryzuje determinacja do sprzyjania rozwojowi zasobów ludzkich i zatrudnienia zgodnie z milenijnymi celami rozwoju, w tym poprzez zmniejszanie ubóstwa, oraz oczekuje na nowe inicjatywy, programy i przepisy finansowe zorientowane na ten cel;
32. uważa, że aby umożliwić utworzenie eurośródziemnomorskiej strefy wolnego handlu korzystnej dla obu stron, inicjatywy gospodarcze i handlowe Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego powinny sprzyjać wzrostowi gospodarczemu regionu, jego lepszej integracji z gospodarką światową oraz zmniejszeniu luki rozwojowej między północnym i południowym brzegiem Morza Śródziemnego, przy jednoczesnym zwiększeniu spójności społecznej;
33. podkreśla, iż konieczne jest dokonanie oceny i systematyczne uwzględnianie społecznych skutków procesu liberalizacji, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa żywności; podkreśla również, że skutki te mogą znacząco różnić się w poszczególnych sektorach i krajach;
34. podkreśla znaczenie sektora nieformalnego i gospodarki lokalnej w południowych i wschodnich krajach basenu Morza Śródziemnego; uważa, że rozwój regionu wymaga, by wesprzeć stopniowe włączanie tych dziedzin do gospodarki formalnej;
35. zauważa, że od przystąpienia nowych członków w latach 2004 i 2007 wymiana handlowa pomiędzy nowymi państwami członkowskimi Unii i partnerami śródziemnomorskimi stale wzrasta; domaga się, by ta tendencja została uwzględniona i wzmocniona w ramach partnerstwa;
36. podkreśla potrzebę zachęcania młodych ludzi do zakładania małych przedsiębiorstw, w tym poprzez ułatwianie im dostępu do kredytów i mikrokredytów; uważa ponadto, że należy wzmocnić wsparcie dla Instrumentu Eurośródziemnomorskiego Partnerstwa i Inwestycji (FEMIP);
37. zauważa fakt, że umowy między Unią Europejską i państwami członkowskimi z jednej strony a krajami Regionu Morza Śródziemnego z drugiej strony przewidują współpracę w zakresie imigracji i polityki azylowej, w tym finansowanie ośrodków dla imigrantów i wzywa z naciskiem Unię i państwa członkowskie do sprawdzenia, czy w tych ośrodkach w pełni przestrzegane są prawa człowieka i podstawowe wolności;
38. uważa za kluczowe osiągnięcie konkretnych i wymiernych celów w dziedzinie społecznej; przypomina w związku z tym, że cel, jakim jest utworzenie strefy wolnego handlu, nie może być oceniany jedynie w odniesieniu do wzrostu gospodarczego, lecz przede wszystkim w kontekście tworzenia miejsc pracy; przypomina, że bezrobocie wśród kobiet i osób młodych jest pierwszym pilnym zagadnieniem społecznym w krajach basenu Morza Śródziemnego;
39. zwraca się do krajów partnerskich na południowym brzegu Morza Śródziemnego, aby rozwinęły handel Południe-Południe, podobnie jak w przypadku porozumienia z Agadiru podpisanego przez Egipt, Jordanię, Maroko i Tunezję oraz wskazuje, że instytucje Unii Europejskiej muszą pozytywnie rozpatrywać wnioski o pomoc techniczną w celu wsparcia takiej integracji gospodarczej Południe-Południe;
40. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządom i parlamentom wszystkich krajów partnerskich Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego.
______
(1) Teksty przyjęte tego dnia, P6_TA(2008)0257.
(2) Dz.U. C 282 E z 6.11.2008, s. 443.
(3) Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0025.