Porozumienie w formie wymiany listów odnoszące się do zmiany Konwencji z dnia 20 maja 1987 roku o wspólnej procedurze tranzytowej. Bruksela.1992.12.17.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1993.25.27

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 stycznia 1993 r.

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji i Konfederacją Szwajcarską odnoszące się do zmiany Konwencji z dnia 20 maja 1987 roku o wspólnej procedurze tranzytowej

List nr 1

Bruksela, 17 grudnia 1992 roku

Szanowny Panie,

W swoim zaleceniu nr 1/91 z dnia 19 września 1991 roku Wspólny Komitet EWG-EFTA w sprawie wspólnego tranzytu zaproponował kilka zmian do Konwencji EWG-EFTA z dnia 20 maja 1987 roku o wspólnej procedurze tranzytowej. Proponowane zmiany wymienione są w Załączniku.

Mam zaszczyt potwierdzić, że Wspólnota zgadza się z tymi zmianami oraz proponuję, aby zmiany te, z zastrzeżeniem wszelkich zmian, jakie mogą mieć miejsce, weszły w życie dnia 1 stycznia 1993 roku. Byłbym zobowiązany, gdyby potwierdził Pan, że Pański Rząd zgadza się na zmiany wymienione w Załączniku oraz na proponowany termin ich wejścia w życie.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie, wyrazy mojego najwyższego poważania.

(podpisy pominięto)

List nr 2

Bruksela, 17 grudnia 1992 roku

Szanowny Panie,

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Pana listu o następującej treści:

"W swoim zaleceniu nr 1/91 z dnia 19 września 1991 roku Wspólny Komitet EWG-EFTA w sprawie wspólnego tranzytu zaproponował kilka zmian do Konwencji EWG-EFTA z dnia 20 maja 1987 roku o wspólnej procedurze tranzytowej. Proponowane zmiany wymienione są w Załączniku.

Mam zaszczyt potwierdzić, że Wspólnota zgadza się z tymi zmianami oraz proponuję, aby zmiany te, z zastrzeżeniem wszelkich zmian, jakie mogą mieć miejsce, weszły w życie dnia 1 stycznia 1993 roku. Byłbym zobowiązany, gdyby potwierdził Pan, że Pański Rząd zgadza się na zmiany wymienione w Załączniku oraz na proponowany termin ich wejścia w życie."

Mam zaszczyt potwierdzić, że mój rząd zgadza się z treścią Pańskiego listu oraz zgadza się na proponowany termin wejścia zmian w życie.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie, wyrazy mojego najwyższego poważania.

(podpisy pominięto)

ZAŁĄCZNIK

ZALECENIE NR 1/91 WSPÓLNEGO KOMITETU EWG-EFTA W SPRAWIE WSPÓLNEGO TRANZYTU

z dnia 19 września 1991 roku

w sprawie zmiany Konwencji z dnia 20 maja 1987 roku o wspólnej procedurze tranzytowej

WSPÓLNY KOMITET,

uwzględniając Konwencję z dnia 20 maja 1987 roku o wspólnej procedurze tranzytowej, w szczególności jej artykuł 15 ustęp 2 litera a),

mając na uwadze, co następuje:

Konwencja z dnia 20 maja 1987 roku doprowadziła do ustanowienia zasad tranzytu wspólnotowego dotyczących handlu między Wspólnotą a krajami EFTA oraz między poszczególnymi krajami EFTA;

do przepisów podstawowych w sprawie systemu tranzytu wspólnotowego funkcjonującego w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej wprowadzono niedawno znaczące zmiany mające na celu utworzenie z dniem 1 stycznia 1993 roku rynku wewnętrznego; w związku z tym należy podjąć kroki prowadzące do wprowadzenia zmian w Konwencji;

uznaje się za niezbędne równoczesne wejście w życie niniejszych zmian oraz zmian w systemie tranzytu wspólnotowego,

NINIEJSZYM ZALECA Umawiającym się Stronom Konwencji:

– dokonanie jej zmiany z mocą od dnia 1 stycznia 1993 roku, odpowiednio do treści przedstawionej we wniosku załączonym do niniejszego zalecenia,

– dokonanie przed dniem 1 listopada 1992 roku przeglądu niniejszego zalecenia w oparciu o sprawozdanie Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie harmonizacji postanowień i przepisów dotyczących utworzenia rynku wewnętrznego,

– wzajemne powiadomienie się o przyjęciu niniejszego zalecenia, w drodze wymiany listów.

Sporządzono w Helsinkach, dnia 19 września 1991 roku.

(podpisy pominięto)

ZAŁĄCZNIK

Proponowana zmiana do Konwencji między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji oraz Konfederacją Szwajcarii w sprawie wspólnej procedury tranzytowej

W Konwencji między Europejską Wspólnotą Gospodarczą, Republiką Austrii, Republiką Finlandii, Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Królestwem Szwecji oraz Konfederacją Szwajcarii wprowadza się następujące zmiany:

A. Artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 2

1. Jako wspólna procedura tranzytowa określana jest dalej, w zależności od wypadku, procedura T1 lub T2.

2. Procedura T1 może być stosowana do wszystkich towarów przewożonych zgodnie z postanowieniami artykułu 1 ustęp 1.

3. Procedura T2 dotyczy towarów przewożonych zgodnie z postanowieniami artykułu 1 ustęp 1 tylko przy spełnieniu następujących przesłanek:

a) we Wspólnocie:

tylko wówczas, gdy chodzi o towary wspólnotowe. Jako towary wspólnotowe traktowane są:

- towary, które zostały całkowicie uzyskane lub wytworzone na obszarze celnym Wspólnoty bez udziału towarów pochodzących z państw trzecich lub obszarów, które nie należą do obszaru celnego Wspólnoty,

- towary pochodzące z kraju lub obszaru, który nie należy do obszaru celnego Wspólnoty, znajdujące się w wolnym obrocie w jednym z Państw Członkowskich,

- towary, które zostały uzyskane lub wytworzone na obszarze celnym Wspólnoty albo wyłącznie z towarów wymienionych po tiret drugim, albo z towarów wymienionych po pierwszym i drugim tiret.

Nie naruszając postanowień niniejszej Konwencji lub innych umów zawartych ze Wspólnotą, towary, które wprawdzie spełniają przesłanki wymienione po trzech powyższych tiret, ale po ich wywozie z obszaru celnego Wspólnoty wprowadzane są z powrotem na ten obszar, nie są traktowane jako towary wspólnotowe;

b) w kraju EFTA:

tylko wówczas, gdy towary przybyły do tego kraju w procedurze T2 i przy spełnieniu szczególnych warunków określonych w artykule 9 wysyłane są dalej.

4. Określone w niniejszej konwencji szczególne przesłanki, jakie muszą zostać spełnione dla objęcia towarów procedurą T2, dotyczą także wystawiania dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów; towary, dla których został wystawiony taki dokument, będą traktowane w ten sam sposób, jak towary przewożone w procedurze T2, przy czym jednakże dokument potwierdzający wspólnotowy status towarów nie musi towarzyszyć towarom."

B. Artykuł 3 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 3

1. Do celów niniejszej Konwencji określenie:

a) »procedura tranzytowa« oznacza procedurę, w której towary przewożone są pod dozorem właściwych władz z urzędu celnego jednej Umawiającej się Strony do innego urzędu celnego tej samej lub innej Umawiającej się Strony, przy czym przekraczana jest przynajmniej jedna granica;

b) »państwo« oznacza każde Państwo Członkowskie EFTA lub Wspólnoty;

c) »państwo trzecie« oznacza każde państwo, które nie jest Państwem Członkowskim EFTA lub Wspólnoty.

2. Przy stosowaniu ustanowionych niniejszą Konwencją postanowień dotyczących procedury T1 lub T2 kraje EFTA, jak również Wspólnota i jej Państwa Członkowskie, mają te same prawa i obowiązki."

C. Artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 4

1. Niniejsza Konwencja nie narusza żadnych innych umów międzynarodowych dotyczących procedury tranzytowej, jednakże z zastrzeżeniem ewentualnych ograniczeń stosowania takich umów do przewozów towarów między dwoma miejscami położonymi we Wspólnocie, jak również z zastrzeżeniem ewentualnych ograniczeń dotyczących wystawiania dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów.

2. Niniejsza Konwencja obowiązuje również nie naruszając:

a) przewozów towarów objętych procedurą odprawy czasowej;

oraz

b) porozumień o ruchu granicznym."

D. Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 6

O ile zapewniona jest realizacja przedsięwzięć odnoszących się w danym wypadku do towarów, kraje mogą w drodze dwustronnych i wielostronnych porozumień wprowadzić między sobą procedury uproszczone w ramach procedury T1 lub T2, odpowiadające kryteriom, które w razie potrzeby zostaną ustalone w dodatku II i będą stosowane dla określonych rodzajów transportu lub określonych przedsiębiorstw.

O tego rodzaju porozumieniach należy poinformować Komisję Wspólnot Europejskich oraz inne kraje."

Realizacja procedury tranzytowej

E. Artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 7

1. Z zastrzeżeniem szczególnych postanowień niniejszej Konwencji właściwe urzędy krajów EFTA są upoważnione do pełnienia zadań urzędów wyjścia, urzędów celnych tranzytowych, urzędów przeznaczenia i urzędów składania gwarancji.

2. Właściwe urzędy Państw Członkowskich Wspólnoty są upoważnione do wystawiania dokumentów tranzytowych T1 i T2 dla urzędów przeznaczenia w krajach EFTA. Z zastrzeżeniem szczególnych postanowień niniejszej Konwencji urzędy te są również upoważnione do wystawiania dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów wysyłanych do kraju EFTA.

3. Jeżeli zestawionych jest kilka przesyłek towarowych, które przewożone są jako przesyłka zbiorcza jednym środkiem transportu w rozumieniu artykułu 12 ustęp 2 dodatku I, w jednej procedurze T1 lub T2, przez jednego głównego zobowiązanego, z jednego urzędu wyjścia do jednego urzędu przeznaczenia dla tego samego odbiorcy, Umawiająca się Strona może wymagać, aby dla tych przesyłek oprócz należycie uzasadnionych wypadków wyjątkowych złożone zostało jedno zgłoszenie tranzytowe T1 lub T2, do którego dołączone są odpowiednie listy towarowe.

4. Nie naruszając istniejącego w danym wypadku obowiązku potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów, osoba wypełniająca formalności eksportowe w granicznym urzędzie celnym Umawiającej się Strony nie może zostać zobowiązana do zgłoszenia towarów do procedury T1 lub T2, niezależnie od tego, jaką procedurą celną towary te mają być objęte w sąsiednim granicznym urzędzie celnym.

5. Nie naruszając istniejącego w danym wypadku obowiązku potwierdzenia wspólnotowego statusu towarów, graniczny urząd celny Umawiającej się Strony, w którym wypełniane są formalności eksportowe, może odmówić dokonania odprawy towarów do procedury T1 lub T2, jeżeli procedura ta ma być zakończona w sąsiednim granicznym urzędzie celnym."

F. Artykuł 9 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 9

1. Towary, które zostały przywiezione do kraju EFTA w procedurze T2 i w danym wypadku mają być wysłane dalej w tej procedurze, pozostają w tym kraju pod stałym dozorem celnym w celu zapewnienia ich tożsamości i niezmienionego stanu.

2. Jeżeli takie towary wysyłane są dalej z kraju EFTA, w którym były objęte inną procedurą celną niż procedura tranzytowa lub procedura składu celnego, procedura T2 nie może zostać zastosowana.

Nie dotyczy to jednakże towarów, które przywiezione są czasowo w celu wystawienia na targach lub innych podobnych imprezach publicznych i zostały poddane tylko takim czynnościom, które były niezbędne do utrzymania ich w niezmienionym stanie lub polegały na podziale przesyłki.

3. Jeżeli towary po ich składowaniu w procedurze składu celnego wysyłane są dalej z kraju EFTA, procedura T2 może być zastosowana tylko przy spełnieniu następujących przesłanek:

- okres składowania nie mógł przekroczyć pięciu lat; dla towarów z działów 1-24 nomenklatury klasyfikacji towarów w taryfie celnej (Międzynarodowa konwencja w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z dnia 14 czerwca 1983 roku); okres ten jest jednak ograniczony do sześciu miesięcy,

- towary były składowane oddzielnie i mogły być poddane tylko takim czynnościom, które były niezbędne do utrzymania ich w niezmienionym stanie lub polegały na podziale przesyłki i nie zostały przy tym zamienione opakowania,

- czynności te były dokonywane pod dozorem celnym.

4. Wszystkie dokumenty tranzytowe T2 i wszystkie dokumenty potwierdzające wspólnotowy status towarów wystawiane przez właściwy urząd kraju EFTA muszą zawierać odniesienie do odpowiednich dokumentów tranzytowych T2 lub dokumentów potwierdzających wspólnotowy status towarów, na podstawie których towary przybyły do danego kraju EFTA, oraz zostać opatrzone wszelkimi adnotacjami szczególnymi, które były zawarte w tamtych dokumentach."

G. Artykuł 10 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 10

1. O ile postanowienia ustępu 2 lub dodatków nie stanowią inaczej, dla wszystkich procedur T1 lub T2 należy składać zabezpieczenie ważne w tych wszystkich Umawiających się Stronach, przez których obszar dokonywany jest dany przewóz.

2. Postanowienia ustępu 1 nie naruszają prawa Umawiających się Stron do:

a) zawierania między sobą porozumień w sprawie odstąpienia od wymogu składania zabezpieczenia przy procedurze T1 lub T2 przebiegającej tylko przez ich obszar;

b) odstąpienia od wymogu składania zabezpieczenia dla odcinków procedury T1 lub T2 między urzędem wyjścia a pierwszym urzędem tranzytowym.

3. W celu stosowania gwarancji ryczałtowej zgodnie z postanowieniami dodatków I i II, jako »ecu« obowiązuje równowartość następujących kwot:

0,6242 marki niemieckiej,

0,08784 funta szterlinga,

1,332 franka francuskiego,

151,8 lira włoskiego,

0,2198 guldena niderlandzkiego,

3,301 franka belgijskiego,

0,130 franka luksemburskiego,

0,1976 korony duńskiej,

0,008552 funta irlandzkiego,

1,440 drachmy greckiej,

6,885 pesety hiszpańskiej,

1,393 portugalskiego escudo.

Wartość ecu w danej walucie odpowiada sumie równowartości kwot określonych w tej walucie w akapicie pierwszym."

H. Artykuł 11 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 11

1. Zapewnienie tożsamości towarów dokonywane jest z zasady przez zaplombowanie.

2. Zaplombowana zostaje:

a) przestrzeń ładunkowa, jeżeli środek transportu został już dopuszczony na podstawie innych przepisów lub uznany przez urząd wyjścia jako odpowiedni do nałożenia takiego zaplombowania;

b) w pozostałych wypadkach każde pojedyncze opakowanie.

3. Jako odpowiednie do zaplombowania mogą być uznane środki transportu:

a) na które plomby mogą być nałożone w sposób prosty i skuteczny;

b) które są tak zbudowane, że żadne towary nie mogą być wyjęte lub dołożone bez pozostawienia widocznych śladów wyłamania lub naruszenia plomb;

c) które nie zawierają żadnych schowków, gdzie mogłyby być ukryte towary;

d) których przestrzenie ładunkowe są łatwo dostępne dla kontroli właściwych władz.

4. Urząd wyjścia może odstąpić od zaplombowania, jeżeli tożsamość towarów może być stwierdzona przez ich opis w zgłoszeniu T1 lub T2 lub w załączonych dokumentach, z uwzględnieniem ewentualnych innych środków służących zapewnieniu tożsamości."

I. W wersji niemieckiej, w artykule 12/1 litera a) i b) wyraz "Grenzübergangsstelle" zastępuje się wyrazem "Durchgangszollstelle".

J. Artykuł 13 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 13

1. Właściwe władze zainteresowanych krajów udzielają sobie wzajemnie wszelkich dostępnych informacji, które są niezbędne do kontroli prawidłowego stosowania niniejszej konwencji.

2. O ile jest to niezbędne, właściwe władze zainteresowanych krajów powiadamiają się wzajemnie o wszelkich ustaleniach, pismach, raportach, protokołach i informacjach, które dotyczą przewozów towarów w procedurze T1 lub T2, jak również o wszelkich nieprawidłowościach i naruszeniach przepisów, mających związek z tymi procedurami.Ponadto, o ile jest to niezbędne, informują się również wzajemnie o wszelkich ustaleniach związanych z towarami, w stosunku do których przewidziana jest wzajemna pomoc i które objęte były procedurą składu celnego.

3. Jeżeli istnieje podejrzenie nieprawidłowości lub naruszenia przepisów odnośnie do towarów, które z jednego kraju lub po tranzycie przez ten kraj, lub po składowaniu w składzie celnym, zostały wwiezione do innego kraju, właściwe władze zainteresowanych krajów udzielają sobie wzajemnie, na wniosek, informacji o:

a) warunkach, na mocy których dokonano przewozu towarów, jeżeli dane towary:

- niezależnie od sposobu ich wysłania, przybyły do kraju, do którego skierowano wniosek, na podstawie dokumentu tranzytowego T1 lub T2 bądź dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów niezależnie od rodzaju ich dalszego transportu, albo

- niezależnie od sposobu ich wprowadzenia do tego kraju - zostały stamtąd wysłane dalej na podstawie dokumentu tranzytowego T1 lub T2 bądź dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów;

b) warunkach składowania w składzie celnym, jeżeli dane towary przybyły do tego kraju na podstawie dokumentu tranzytowego T2 lub dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów albo jeżeli zostały stamtąd wysłane dalej na podstawie dokumentu tranzytowego T2 lub dokumentu potwierdzającego wspólnotowy status towarów.

4. We wniosku sporządzonym stosownie do postanowień ustępów 1-3 należy podać, do jakiego wypadku bądź wypadków się on odnosi.

5. Jeżeli właściwe władze danego kraju zwracają się o udzielenie pomocy urzędowej, jakiej same nie mogłyby udzielić, gdyby zostały o to poproszone, powinny one w swoim wniosku wskazać na tę okoliczność. W takim wypadku udzielenie pomocy urzędowej pozostawia się uznaniu właściwych władz, do których zwrócono się o udzielenie pomocy.

6. Informacje otrzymane stosownie do postanowień ustępów 1-3 mogą być wykorzystane tylko do celów niniejszej Konwencji i podlegają takiej ochronie, jaką przepisy prawa wewnętrznego kraju, który je otrzymał, zapewniają informacjom tego rodzaju. Informacje te mogą zostać wykorzystane w inny sposób tylko za pisemną zgodą właściwych władz, które informacji udzieliły i z zastrzeżeniem ograniczeń ustanowionych przez te władze."