Porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą a każdym z państw należących do EFTA, które przyznaje preferencje taryfowe w ramach GSP (Norwegia i Szwajcaria), przewidujące, że towary pochodzące z Norwegii lub Szwajcarii będą traktowane w przywozie na terytorium celne Wspólnoty jako towary pochodzące ze Wspólnoty (porozumienie na zasadzie wzajemności). Bruksela.2000.12.14, Bruksela.2001.01.29.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2001.38.25

Akt obowiązujący

Wersja od: 8 lutego 2001 r.

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Wspólnotą a każdym z państw należących do EFTA, które przyznaje preferencje taryfowe w ramach GSP (Norwegia i Szwajcaria), przewidujące, że towary pochodzące z Norwegii lub Szwajcarii będą traktowane w przywozie na terytorium celne Wspólnoty jako towary pochodzące ze Wspólnoty (porozumienie na zasadzie wzajemności)

A. List Wspólnoty Europejskiej

Szanowni Państwo,

1. Wspólnota Europejska i Szwajcaria przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:

– definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,

– zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,

– postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,

– zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,

– postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,

– postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),

– wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.

2. Wspólnota Europejska i Szwajcaria stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Szwajcarii lub Norwegii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.

Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.

Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.

3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Szwajcaria zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:

– procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,

– świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,

– towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Szwajcarii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,

– urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych).

– towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,

– organy celne Wspólnoty Europejskiej i Szwajcarii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.

4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:

– w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,

– pole 4 zawiera wyrazy "replacement certificate" lub "certificat de remplacement" oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,

– w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,

– w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,

– wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie, powinny być przeniesione do pól 3-9,

– w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,

– poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,

– urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,

– fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.

5. W przypadku poważnego zagrożenia sprawnego funkcjonowania niniejszego Porozumienia każda ze Stron może wstrzymać jego stosowanie. W takim przypadku wyznaczone władze drugiej Strony Porozumienia powinny być o tym z góry poinformowane.

6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie z dniem zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Szwajcaria poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.

Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2000 roku.

W imieniu Rady Unii Europejskiej

(podpis pominięto)

B. List Szwajcarii

Szanowni Państwo,

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie następującego listu:

"1. Wspólnota Europejska i Szwajcaria przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:

- definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,

- zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,

- postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,

- zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,

- postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,

- postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),

- wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.

Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.

- procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,

- świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,

- towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Szwajcarii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,

- urząd celny, pod którego kontrolą towary pozostają, odpisuje odpowiednią kwotę w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A i umieszcza w nim numer(-y) seryjny(-e) odpowiedniego świadectwa (świadectw) zastępczego(-ych),

- towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,

- organy celne Wspólnoty Europejskiej i Szwajcarii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.

4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:

- w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,

- pole 4 zawiera wyrazy »replacement certificate« lub »certificat de remplacement« oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,

- w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,

- w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,

- wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie, powinny być przeniesione do pól 3-9,

- w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,

- poświadczenie organu celnego, który wystawił świadectwo zastępcze, umieszcza się w polu 11. Odpowiedzialność tego organu ogranicza się jedynie do wystawienia świadectwa zastępczego. Dane szczegółowe z pola 12 dotyczące kraju pochodzenia oraz kraju przeznaczenia powinny być przeniesione z oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A. Pole to powinno być podpisane przez reeksportera. Reeksporter, który podpisuje to pole w dobrej wierze, nie ponosi odpowiedzialności za prawidłowość danych szczegółowych zawartych w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A,

- urząd celny, do którego złożono wniosek, aby wykonać te czynności, powinien w oryginalnym świadectwie pochodzenia na formularzu A odnotować wagę, liczbę oraz charakter przesyłanych dalej towarów oraz wpisać na nim numery seryjne odpowiedniego świadectwa lub świadectw zastępczych. Wniosek o wystawienie świadectwa zastępczego, jak również oryginalne świadectwa pochodzenia na formularzu A powinny być przechowywane przez okres co najmniej trzech lat,

- fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.

Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.".

Mam zaszczyt potwierdzić zgodę mojego Rządu na powyższe postanowienia.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 2000 roku.

W imieniu Federalnej Rady Konfederacji Szwajcarskiej

(podpis pominięto)

A. List Wspólnoty Europejskiej

Szanowni Państwo,

1. Wspólnota Europejska i Norwegia przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych:

– definicja pojęcia produktów pochodzących oparta na takich samych kryteriach,

– zapewnienie stosowania regionalnej kumulacji pochodzenia,

– postanowienia dotyczące stosowania kumulacji do materiałów, które pochodzą, stosownie do reguł pochodzenia GSP, ze Wspólnoty Europejskiej, Szwajcarii lub Norwegii,

– zasada tolerancji procentowej dla użytych materiałów niepochodzących,

– postanowienia dotyczące bezpośredniego przywozu towarów z kraju korzystającego,

– postanowienia dotyczące wystawiania i uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A (zwanych dalej świadectwami zastępczymi),

– wymóg współpracy administracyjnej z właściwymi władzami krajów korzystających w zakresie świadectw pochodzenia na formularzu A.

2. Wspólnota Europejska i Norwegia stwierdzają, że materiały pochodzące ze Wspólnoty, Norwegii lub Szwajcarii (zgodnie z regułami GSP), które w kraju korzystającym z GSP zostały przetworzone i włączone do produktu pochodzącego z kraju korzystającego z GSP, będą traktowane jako pochodzące z tego kraju.

Organy celne Wspólnoty Europejskiej, Norwegii oraz Szwajcarii zapewnią wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, szczególnie w zakresie późniejszej weryfikacji świadectw przewozowych EUR.1 obejmujących materiały określone w akapicie pierwszym. Postanowienia dotyczące współpracy administracyjnej zawarte w protokole 3 do Umowy WE-Szwajcaria, załączniku B do Konwencji EFTA lub w protokole 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się mutatis mutandis.

Postanowienia tego ustępu nie mają zastosowania do produktów z działów 1-24 Zharmonizowanego Systemu.

3. Niniejszym Wspólnota Europejska i Norwegia zobowiązują się, na podstawie wzajemnego porozumienia, uznawać świadectwa zastępcze wystawione przez organy celne każdego z krajów w miejsce świadectw pochodzenia na formularzu A wystawionych przez właściwe organy celne kraju korzystającego z GSP, z zachowaniem następujących warunków:

– procedura ta ma zastosowanie tylko do świadectw pochodzenia na formularzu A, z wyłączaniem jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających pochodzenie,

– świadectwo zastępcze zostanie wystawione na pisemny wniosek reeksportera,

– towary, w zależności od okoliczności, pozostawały na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub Norwegii pod dozorem celnym i nie zostały poddane czynnościom innym niż rozładunek, przeładunek, rozłączanie przesyłek lub inne czynności mające na celu zachowanie towarów w dobrym stanie,

– towary nie będą podlegać odstępstwom od reguł pochodzenia,

– organy celne Wspólnoty Europejskiej i Norwegii zapewniają wzajemną, odpowiednią współpracę administracyjną, w szczególności w zakresie późniejszej weryfikacji; w szczególnych przypadkach, na wniosek złożony przez kraj przeznaczenia, organy celne, które wystawiły świadectwo, przeprowadzają weryfikację odpowiednich świadectw pochodzenia na formularzu A.

4. Świadectwo zastępcze zostaje sporządzone w następujący sposób:

– w prawym górnym polu świadectwa zastępczego wskazana jest nazwa kraju pośredniczącego, w którym świadectwo zostało wystawione,

– pole 4 zawiera wyrazy "replacement certificate" lub "certificat de remplacement" oraz datę wystawienia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A wraz z jego numerem seryjnym,

– w polu 1 należy wpisać nazwę reeksportera,

– w polu 2 może być wpisana nazwa ostatecznego odbiorcy,

– wszystkie dane szczegółowe produktów powrotnie wywiezionych, znajdujące się w oryginalnym świadectwie powinny być przeniesione do pól 3-9,

– w polu 10 należy wpisać numer faktury wystawionej przez reeksportera,

– fotokopia oryginalnego świadectwa pochodzenia na formularzu A może być załączona do świadectwa zastępczego.

6. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie w dniu zgodnie ustalonym przez Strony, natychmiast po tym, jak Wspólnota Europejska i Norwegia poinformują się wzajemnie o ukończeniu wewnętrznych procedur wymaganych do wprowadzenia postanowień dotyczących kumulacji obejmującej materiały pochodzące z każdego z krajów do ich systemów GSP.

Byłbym wdzięczny, gdyby Państwa Rząd potwierdził swoją zgodę na powyższe postanowienia.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 stycznia 2001 roku.

W imieniu Rady Unii Europejskiej

(podpis pominięto)

B. List Norwegii

Szanowni Państwo,

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie następującego listu:

"1. Wspólnota Europejska i Norwegia przyjmują do wiadomości, że każda ze Stron, w ramach Systemu Ogólnych Preferencji (GSP), stosuje podobne reguły pochodzenia oparte na następujących zasadach ogólnych: