Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 6 lutego 2014 r. w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego bankowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady (COM(2013)0520 - C7-0223/2013 - 2013/0253(COD)).
Dz.U.UE.C.2017.93.389
Akt nieocenianyRestrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego bankowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ***I
Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 6 lutego 2014 r. w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego bankowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady (COM(2013)0520 - C7-0223/2013 - 2013/0253(COD)) 1
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
(2017/C 093/62)
(Dz.U.UE C z dnia 24 marca 2017 r.)
Poprawka 1
POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO *
do wniosku Komisji
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego bankowego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 2 ,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 3 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 4 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ściślejsza integracja wewnętrznego rynku usług bankowych jest niezbędna do wspierania ożywienia gospodarczego w Unii. Obecny kryzys gospodarczo-finansowy uwidocznił jednak, że funkcjonowanie rynku wewnętrznego w tym obszarze jest zagrożone oraz że rośnie ryzyko rozdrobnienia rynku usług finansowych. Z powodu obaw dotyczących wystąpienia efektu domina, braku zaufania do innych krajowych systemów bankowych i wątpliwości co do możliwości zapewnienia bankom wsparcia przez państwa członkowskie płynność rynków międzybankowych zmniejszyła się, a działalność transgraniczna banków spadła. Stanowi to rzeczywisty powód do obaw na rynku wewnętrznym, na którym instytucje bankowe korzystają z paszportu europejskiego, a większość z nich działa w wielu państwach członkowskich.
(2) Rozbieżności w krajowych przepisach dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w poszczególnych państwach członkowskich oraz odpowiednich praktykach administracyjnych, a także brak jednolitej procedury decyzyjnej na szczeblu unijnym dotyczącej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków transgranicznych przyczynia się do braku zaufania i niestabilności rynku, ponieważ wspomniane przepisy i procedury nie zapewniają pewności i przewidywalności co do ewentualnych skutków upadłości banku. Decyzje o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podejmowane na szczeblu krajowym i z zastosowaniem niezharmonizowanych ram prawnych mogą prowadzić jedynie do zakłóceń konkurencji, a w konsekwencji do pogorszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego.
(3) Rozbieżne praktyki państw członkowskich w traktowaniu wierzycieli banków objętych restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją oraz ratowaniu banków będących na progu upadłości mają w szczególności wpływ na postrzegane ryzyko kredytowe, dobrą kondycję finansową i wypłacalność banków w poszczególnych państwach. To z kolei podważa zaufanie społeczeństwa do sektora bankowego i utrudnia korzystanie ze swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług w ramach rynku wewnętrznego, ponieważ koszty finansowania byłyby niższe, gdyby takie różnice w praktykach państw członkowskich nie istniały.
(4) Rozbieżności w krajowych przepisach dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w poszczególnych państwach członkowskich oraz odpowiednich praktykach administracyjnych mogą sprawić, że koszty uzyskania kredytu przez banki i klientów będą wyższe, wyłącznie z uwagi na ich siedzibę czy miejsce zamieszkania i niezależnie od ich faktycznej zdolności kredytowej. Ponadto stopy oprocentowania dla klientów banków w niektórych państwach członkowskich są wyższe niż stopy oprocentowania w innych państwach członkowskich niezależnie od ich zdolności kredytowej.
(4a) Niemożność utworzenia przez niektóre państwa członkowskie sprawnie działających instytucji w dziedzinie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków zwiększyła szkody wyrządzone przez kryzys bankowy w ostatnich latach.
(4b) Organy krajowe mogą dysponować zachętami dofinansowania banków ze środków publicznych przed rozpoczęciem procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a zatem utworzenie europejskiego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ma podstawowe znaczenie dla stworzenia równych warunków działania oraz bardziej neutralnego podejścia przy podejmowaniu decyzji, czy dany bank ma zostać objęty restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją.
(5) Tak długo jak przepisy dotyczące restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także praktyki i podejścia dotyczące podziału obciążenia pozostaną w gestii poszczególnych państw członkowskich, a środki finansowe potrzebne do sfinansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będą pozyskiwane i wydatkowane na szczeblu krajowym, rynek wewnętrzny pozostanie rozdrobniony. Ponadto krajowe organy nadzoru mają silną motywację do ograniczania do minimum potencjalnych skutków kryzysów bankowych dla gospodarek ich państw poprzez podejmowanie jednostronnych działań służących wydzieleniu operacji bankowych np. poprzez ograniczanie transferów i pożyczek wewnątrzgrupowych lub poprzez zaostrzenie wymogów kapitałowych i dotyczących płynności wobec mających siedzibę na ich terytorium jednostek zależnych od jednostek dominujących będących potencjalnie na progu upadłości. Kwestie krajowe i kwestie sporne między państwami macierzystymi a przyjmującymi znacznie obniżają skuteczność transgranicznej procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ogranicza to działalność transgraniczną banków i utrudnia korzystanie z podstawowych wolności, a także prowadzi do zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym.
(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 5 jest decydującym krokiem naprzód, jeśli chodzi o harmonizację krajowych przepisów dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, a także uregulowała współpracę między organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dotyczącą postępowania w przypadku upadłości banków transgranicznych. Harmonizacja przewidziana w dyrektywie [...] nie jest jednak pełna, a proces decyzyjny nie jest scentralizowany. Zasadniczo dyrektywa [...] ustanawia wspólne instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz określa uprawnienia krajowych organów wszystkich państw członkowskich, ale pozostawia tym organom pewien stopień swobody w stosowaniu tych instrumentów i w korzystaniu z krajowych mechanizmów finansowania na potrzeby stosowania procedur restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Pomimo powierzania Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego) ("EUNB") ustanowionemu rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady 6 zadań regulacyjnych i związanych z mediacją, dyrektywa [...] nie zapobiega całkowicie podejmowaniu przez państwa członkowskie odrębnych i potencjalnie niespójnych decyzji dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji grup transgranicznych, co może wpłynąć na łączne koszty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ponadto, ponieważ dyrektywa przewiduje ustanowienie krajowych mechanizmów finansowania, nie ogranicza w wystarczającym stopniu zależności banków od wsparcia z budżetów krajowych i nie zapobiega całkowicie stosowaniu przez państwa członkowskie różnych podejść w odniesieniu do wykorzystywania tych mechanizmów.
(7) Zapewnienie w obrębie Unii skutecznych, jednolitych decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków będących na progu upadłości, w tym dotyczących skorzystania ze środków pozyskanych na szczeblu unijnym, jest niezbędne do ukończenia procesu tworzenia wewnętrznego rynku usług finansowych. W ramach rynku wewnętrznego upadłość banków w jednym państwie członkowskim może wpłynąć na stabilność rynków finansowych w całej Unii. Zapewnienie skutecznych, jednolitych przepisów dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz równych warunków finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w państwach członkowskich leży w interesie nie tylko państw członkowskich, w których banki te prowadzą działalność, ale także wszystkich państw członkowskich; posłuży to bowiem utrzymaniu konkurencji i poprawie funkcjonowania rynku wewnętrznego. Systemy bankowe na rynku wewnętrznym charakteryzują się wysokim stopniem współzależności, grupy bankowe są międzynarodowe, a banki posiadają wysoki odsetek aktywów zagranicznych. W świetle braku jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kryzysy bankowe w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym miałyby poważniejsze skutki systemowe również dla nieuczestniczących państw członkowskich. Ustanowienie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zwiększy stabilność banków w uczestniczących państwach członkowskich oraz zapobiegnie przenoszeniu się kryzysów do nieuczestniczących państw członkowskich, a w ten sposób usprawni funkcjonowanie całego rynku wewnętrznego. Mechanizmy współpracy obejmujące instytucje utworzone zarówno w uczestniczących, jak i w nieuczestniczących państwach członkowskich powinny być jasne; jest również istotne, by zagwarantować, że nie będzie dochodziło do dyskryminacji nieuczestniczących państw członkowskich.
(7a)W celu przywrócenia zaufania do sektora bankowego i jego wiarygodności Europejski Bank Centralny przeprowadzi kompleksową ocenę bilansu wszystkich banków objętych bezpośrednim nadzorem. W przypadku banków w uczestniczących państwach członkowskich, które nie są objęte bezpośrednim nadzorem przez EBC, właściwe organy powinny przeprowadzić, we współpracy z EBC, porównywalną ocenę bilansu, proporcjonalną do wielkości i modelu działania danego banku. Przyczyniłoby się to również do przywrócenia wiarygodności i zagwarantowania, że wszystkie banki będą objęte oceną.
(7b) Aby zapewnić równe warunki konkurencji na całym rynku wewnętrznym, każde ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do banków w Unii powinna regulować dyrektywa [BRRD], a także wszelkie akty delegowane przyjęte zgodnie z tą dyrektywą. W ramach pełnienia zadań na mocy niniejszego rozporządzenia Komisja i rada powinny działać zgodnie z wymaganiami tej dyrektywy oraz wspomnianymi aktami delegowanymi. Dyrektywa ta powinna regulować planowanie działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, wczesnej interwencji, warunków i zasad restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jak również stosowanie instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Głównym celem niniejszego rozporządzenia jest uwzględnienie kwestii potrzebnych do zapewnienia, by jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wdrażał tę dyrektywę oraz by udostępniono na ten mechanizm odpowiednie fundusze. Komisja i rada powinny być także objęte pozostałymi obowiązującymi przepisami unijnymi, w tym wiążącymi regulacyjnymi i wykonawczymi standardami technicznymi opracowanymi przez EUNB i przyjętymi przez Komisję zgodnie z art. 10-15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Rada powinna być objęta wytycznymi i zaleceniami przyjętymi przez EUNB w związku z dyrektywą [BRRD] zgodnie z art. 16 tego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, z wszelkimi decyzjami EUNB podjętymi podczas wiążącej mediacji prowadzonej zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
(8) Po ustanowieniu jednolitego mechanizmu nadzorczego rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013 7 , zgodnie z którym banki w uczestniczących państwach członkowskich podlegają centralnemu nadzorowi sprawowanemu przez EBC, istnieje niedostosowanie między nadzorowaniem tych banków na szczeblu unijnym a ich krajowym traktowaniem w procedurze restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z dyrektywą [BRRD].
(8a) Rozporządzenie (UE) nr 1024/2013 pozwala państwom członkowskim spoza strefy euro, które przyjęły klauzulę opt-in, na zakończenie bliskiej współpracy z jednolitym mechanizmem nadzorczym. Może to doprowadzić do sytuacji, w której państwo członkowskie postanowi opuścić jednolity mechanizm nadzorczy, ale posiada na swoim terytorium instytucję korzystającą z finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ze środków jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Po przeglądzie rozporządzenie to może określać przepisy dotyczące takiej sytuacji.
(9) Podczas gdy banki w państwach członkowskich nieobjętych jednolitym mechanizmem nadzorczym korzystają z dostosowanych na poziomie krajowym mechanizmów nadzorczych, ochronnych i mechanizmów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, banki w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym podlegają unijnym mechanizmom nadzorczym i krajowym mechanizmom ochronnym oraz krajowym mechanizmom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Niedostosowanie to stwarza niekorzystne warunki konkurencji dla banków w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym w porównaniu z bankami w pozostałych państwach członkowskich. Z uwagi na to, że nadzór oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja odbywają się w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na dwóch różnych poziomach, interweniowanie oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja w odniesieniu do banków w państwach członkowskich uczestniczących w tym mechanizmie nie byłyby tak szybkie, spójne i skuteczne jak w odniesieniu do banków w państwach członkowskich w nim nieuczestniczących. Negatywnie wpływa to na koszty finansowania ponoszone przez te banki, a także prowadzi do powstania niekorzystnych warunków konkurencji, których skutki są szkodliwe dla państw członkowskich, w których banki te prowadzą działalność, a także dla ogólnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. W związku z tym do zapewnienia równych warunków działania niezbędny jest scentralizowany mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmujący wszystkie banki prowadzące działalność w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym.
(10) Podział odpowiedzialności w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji pomiędzy organy krajowe a organy unijne powinien odpowiadać podziałowi odpowiedzialności w zakresie nadzoru pomiędzy tymi organami. Tak długo jak nadzór w danym państwie członkowskim będzie sprawowany na szczeblu krajowym, państwo to powinno być odpowiedzialne za skutki finansowe upadłości banku. Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinien zatem objąć jedynie banki i instytucje finansowe z siedzibą w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym i podlegające nadzorowi EBC w ramach tego mechanizmu. Banki z siedzibą w państwach członkowskich nieuczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym nie powinny być objęte jednolitym mechanizmem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Jeżeli takie państwa członkowskie zostałyby objęte jednolitym mechanizmem nadzorczym, stworzyłoby to dla nich niewłaściwe zachęty. Organy nadzoru w tych państwach członkowskich mogłyby w szczególności złagodzić podejście w stosunku do banków podlegających ich kompetencjom, gdyż nie musiałyby w pełni ponosić ryzyka finansowego ich upadłości. W związku z tym, w celu zapewnienia spójności z jednolitym mechanizmem nadzorczym, jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinien objąć państwa członkowskie uczestniczące w jednolitym mechanizmie nadzorczym. W miarę przystępowania państw członkowskich do jednolitego mechanizmu nadzorczego, powinny one również automatycznie być obejmowane jednolitym mechanizmem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Oczekuje się, że docelowo cały rynek wewnętrzny zostanie objęty jednolitym mechanizmem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
(11) Jednolity bankowy fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (zwany dalej "Funduszem") jest zasadniczym elementem, bez którego nie można by zapewnić prawidłowego funkcjonowania jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Odrębne systemy finansowania ze środków krajowych zaburzyłyby stosowanie jednolitych przepisów dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków na rynku wewnętrznym. Jeżeli finansowanie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji pozostanie kwestią krajową, związek pomiędzy państwami a sektorem bankowym nie zostanie przerwany, a inwestorzy nadal będą ustalać zasady pożyczek w zależności od miejsca, w którym znajduje się siedziba banków, a nie ich zdolności kredytowej. Również obecna poważna fragmentacja rynku finansowego utrzyma się. Fundusz powinien ułatwić zapewnienie jednolitych praktyk administracyjnych w zakresie finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także zapobieganie tworzeniu się przeszkód w korzystaniu z podstawowych wolności lub zakłóceniom konkurencji na rynku wewnętrznym w wyniku rozbieżnych praktyk krajowych. Fundusz powinien być bezpośrednio finansowany przez banki, a środki powinny być gromadzone na szczeblu unijnym, tak aby środki na potrzeby finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogły zostać przydzielone państwom członkowskim w oparciu o obiektywne czynniki, prowadząc w ten sposób do zwiększenia stabilności finansowej i ograniczenia powiązania pomiędzy postrzeganą sytuacją budżetową poszczególnych państw członkowskich a kosztami finansowania ponoszonymi przez banki i przedsiębiorstwa prowadzące działalność w tych państwach członkowskich. Aby dalej ograniczać to powiązanie, należy wprowadzić zakaz podejmowania decyzji w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mających bezpośredni wpływ na odpowiedzialność budżetową państw członkowskich.
(12) Niezbędne jest zatem przyjęcie środków celem stworzenia jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmującego wszystkie państwa członkowskie uczestniczące w jednolitym mechanizmie nadzorczym, tak aby ułatwić odpowiednie i stabilne funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
(13) Scentralizowane stosowanie ustanowionych dyrektywą [BRRD] przepisów dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków przez jeden unijny organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w uczestniczących państwach członkowskich można jedynie zapewnić, jeżeli przepisy dotyczące ustanowienia i funkcjonowania jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będą bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich w celu uniknięcia rozbieżnej wykładni tych przepisów w poszczególnych państwach. Aby zapewnić zharmonizowanie instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, rada wraz z Komisją powinna przyjąć podręcznik na temat restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zawierający jasne i szczegółowe wskazówki dotyczące stosowania instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidziane w dyrektywie [BRRD]. Powinno to przynieść korzyści całemu rynkowi wewnętrznemu, ponieważ przyczyniłoby to się do zapewnienia uczciwej konkurencji i usunięcia przeszkód w swobodnym korzystaniu z podstawowych wolności nie tylko w uczestniczących państwach członkowskich, ale także na całym rynku wewnętrznym.
(14) Podobnie jak zakres rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinien objąć wszystkie instytucje kredytowe mające siedzibę w uczestniczących państwach członkowskich. W ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinna jednak istnieć możliwość przeprowadzenia bezpośredniej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dowolnej instytucji kredytowej z uczestniczącego państwa członkowskiego w celu uniknięcia asymetrii w ramach rynku wewnętrznego w zakresie traktowania będących na progu upadłości instytucji i wierzycieli podczas restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Jeżeli jednostki dominujące, firmy inwestycyjne i instytucje finansowe są objęte nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez EBC, powinny one zostać objęte również jednolitym mechanizmem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Mimo iż EBC nie będzie nadzorował tych instytucji na zasadzie nieskonsolidowanej, będzie on jedynym organem nadzoru posiadającym ogólny ogląd ryzyka, jakim obarczona jest grupa i - pośrednio - poszczególni członkowie. Wyłączenie podmiotów objętych nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez EBC z jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji uniemożliwiłoby sporządzenie planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na poziomie grup bankowych oraz przyjęcie strategii restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na poziomie grupy, a także doprowadziłoby do znacznego ograniczenia skuteczności decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
(15) W ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji decyzje powinny być podejmowane na najodpowiedniejszym szczeblu. Rada, w szczególności podczas sesji wykonawczej, powinna być uprawiona do przygotowywania i podejmowania wszelkich decyzji dotyczących procedur restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w najszerszym możliwym stopniu, przy jednoczesnym poszanowaniu roli Komisji przewidzianej w TFUE, w szczególności w art. 114 i 107.
(15a) Komisja, wykonując zadania powierzone jej na mocy niniejszego rozporządzenia, powinna działać odrębnie od innych zadań oraz w ścisłej zgodności z celami i zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu i dyrektywie [BRRD]. Rozdzielność zadań należy zagwarantować poprzez podział organizacyjny.
(16) EBC, będący organem nadzoru w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego, jest najstosowniejszym organem do ocenienia, czy instytucja kredytowa jest na progu upadłości lub jest zagrożona upadłością, oraz czy istnieją jakiekolwiek realne szanse, że alternatywne działania ze strony sektora prywatnego lub działania nadzorcze zapobiegłyby jej upadłości w rozsądnym czasie. Rada, na swojej sesji wykonawczej, po otrzymaniu powiadomienia EBC oraz oceny warunków procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinna przedstawić Komisji projekt decyzji, ▌ czy instytucja powinna zostać objęta restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją. Taki projekt decyzji powinien zawierać zalecenie dotyczące jasnych i szczegółowych ram instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz, w stosownych przypadkach, ramy dotyczące korzystania z Funduszu. W nakreślonych w powyższy sposób ramach rada na swojej sesji wykonawczej powinna podjąć decyzję o programie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz poinformować krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji o dostępnych instrumentach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz uprawnieniach w zakresie prowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które należy wykonać na szczeblu krajowym. Bez uszczerbku dla skuteczności procedur decyzyjnych rady, członkowie rady powinni dążyć do osiągnięcia konsensusu przy podejmowaniu decyzji.
(17) Rada powinna być uprawniona do podejmowania decyzji dotyczących w szczególności planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oceny możliwości skutecznego przeprowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, usunięcia przeszkód w przeprowadzeniu skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz przygotowania działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny pomagać radzie w sporządzaniu planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz w przygotowaniu decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ponadto, ponieważ wykonywanie uprawnień w zakresie prowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wymaga zastosowania prawa krajowego, krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny być odpowiedzialne za wykonywanie decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
(18) Dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego niezmierne znaczenie ma to, aby te same przepisy miały zastosowanie do wszystkich środków restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, niezależnie od tego, czy środki te są stosowane przez krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na podstawie dyrektywy [BRRD], czy też w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Komisja dokona oceny tych środków zgodnie z art. 107 TFUE. W przypadku gdy wykorzystanie mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie obejmuje pomocy państwa zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE, Komisja powinna, w celu zapewnienia równych warunków działania na rynku wewnętrznym, dokonać oceny tych środków przez analogię do art. 107 TFUE. Jeśli powiadomienie na podstawie art. 108 TFUE nie jest konieczne, ponieważ proponowane wykorzystanie Funduszu przez radę nie stanowi przyznania pomocy państwa zgodnie z art. 107 TFUE, jak przewidziano podczas sesji wykonawczej, w celu zapewnienia integralności rynku wewnętrznego pomiędzy uczestniczącymi i nieuczestniczącymi państwami członkowskimi, przy ocenie proponowanego wykorzystania Funduszu Komisja powinna przez analogię zastosować odpowiednie zasady pomocy państwa określone w art. 107 TFUE. Rada nie powinna podejmować decyzji o programie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do czasu, gdy Komisja zapewni, przez analogię do zasad pomocy państwa, aby wykorzystanie Funduszu było dokonywane zgodnie z tymi samymi zasadami co wykorzystywanie krajowych mechanizmów finansowania.
(19) W celu zapewnienia szybkiego i skutecznego procesu decyzyjnego w przypadkach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, rada powinna być odrębną agencją unijną o określonej strukturze odpowiadającej jej szczególnym zadaniom, która odbiega od struktury wszystkich innych agencji unijnych. Skład rady powinien zapewnić właściwe uwzględnienie wszystkich istotnych interesów w prowadzonych procedurach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Rady powinna pracować w ramach sesji plenarnych i wykonawczych. W trakcie sesji wykonawczej w skład rady powinni wchodzić dyrektor wykonawczy i jego zastępca oraz członkowie mianowani przez Komisję i EBC, którzy powinni działać niezależnie i obiektywnie w interesie Unii jako całości. Uwzględniając misję rady, dyrektor wykonawczy i jego zastępca powinni być mianowani w oparciu o osiągnięcia, umiejętności, znajomość spraw bankowych i finansowych oraz doświadczenie w dziedzinie nadzoru finansowego i regulacji finansowych. Dyrektor wykonawczy i zastępca dyrektora wykonawczego powinni być mianowani w otwartej procedurze kwalifikacyjnej, o której należycie informuje się Parlament Europejski i Radę. Procedura selekcji powinna uwzględniać zasadę równowagi płci. Komisja powinna dostarczyć właściwej komisji Parlamentu Europejskiego listę finalistów ubiegających się o stanowisko dyrektora wykonawczego i zastępcy dyrektora wykonawczego. Komisja powinna dostarczyć Parlamentowi Europejskiemu do zatwierdzenia wniosek dotyczący mianowania dyrektora wykonawczego i zastępcy dyrektora wykonawczego. Po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski tego wniosku Rada powinna przyjąć decyzję wykonawczą dotyczącą mianowania dyrektora wykonawczego i zastępcy dyrektora wykonawczego. W przypadku obrad nad restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją banku lub grupy mających siedzibę w jednym uczestniczącym państwie członkowskim, do udziału w sesji wykonawczej rady oraz w procesie decyzyjnym zaproszony powinien zostać również członek mianowany przez zainteresowane państwo członkowskie, reprezentujący krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji tego państwa. W przypadku gdy obrady dotyczą grupy transgranicznej, do udziału w sesji wykonawczej rady oraz w procesie decyzyjnym zaproszeni powinni zostać również członkowie mianowani przez macierzyste państwo członkowskie i wszystkie zainteresowane przyjmujące państwa członkowskie, reprezentujący właściwe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Organy państwa macierzystego i państw przyjmujących powinny mieć równoważny wpływ na podejmowaną decyzję, więc organom państw przyjmujących powinien przysługiwać łącznie jeden głos. W procesie podejmowania decyzji należy zwrócić szczególną uwagę na stosunkową wielkość i znaczenie jednostek zależnych, oddziałów lub podmiotów objętych nadzorem skonsolidowanym w gospodarce poszczególnych państw członkowskich i w całej grupie.
(19a) Ponieważ uczestnicy procesu decyzyjnego rady podczas jej sesji wykonawczych zmieniają się w zależności od państwa członkowskiego/państw członkowskich, w którym(-ych) dana instytucja lub grupa prowadzi działalność, stali uczestnicy - dyrektor wykonawczy, zastępca dyrektora wykonawczego, członkowie mianowani przez Komisję i EBC - powinni dopilnować, by decyzje podejmowane przez sesje wykonawcze rady w różnym składzie były spójne, właściwe i proporcjonalne.
(19b) EUNB powinien uczestniczyć w posiedzeniach rady w charakterze obserwatora. W stosownych przypadkach do udziału w posiedzeniach rady mogą również zostać zaproszeni inni obserwatorzy, w tym przedstawiciel Europejskiego Mechanizmu Stabilności. Obserwatorzy powinni podlegać takim samym wymogom dotyczącym zachowania tajemnicy służbowej jak członkowie rady, pracownicy rady i pracownicy zatrudnieni w drodze wymiany z uczestniczącymi państwami członkowskimi lub oddelegowani przez te państwa, wykonujący obowiązki z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
(19c) Rada powinna mieć możliwość tworzenia wewnętrznych zespołów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji składających się z jej własnych pracowników oraz pracowników krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji uczestniczących państw członkowskich, na których czele powinni stać koordynatorzy powołani spośród pracowników wyższego szczebla rady, którzy mogą zostać zaproszeni w charakterze obserwatorów do uczestnictwa w sesjach wykonawczych rady, lecz bez prawa głosu.
(19d) Zasada lojalnej współpracy instytucji unijnych została zapisana w traktatach, zwłaszcza w art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej.
(20) Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w świetle misji rady i Komisji, a także celów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które obejmują ochronę środków publicznych, funkcjonowanie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinno być finansowane ze składek płaconych przez instytucje z uczestniczących państw członkowskich. W żadnym razie finansowanie tych kosztów nie powinno należeć do zobowiązań państw członkowskich ani Unii.
(21) Komisja i rada powinny, w stosownych przypadkach, zastąpić krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na podstawie dyrektywy [BRRD] w odniesieniu do wszystkich aspektów związanych z procesem decyzyjnym w przypadkach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na podstawie dyrektywy [BRRD] powinny kontynuować prowadzenie działań związanych z realizacją programów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przyjętych przez radę. W celu zapewnienia przejrzystości i kontroli demokratycznej, a także ochrony praw instytucji unijnych, rada powinna odpowiadać przed Parlamentem Europejskim i Radą za wszystkie decyzje podejmowane na podstawie niniejszego wniosku. Również z uwagi na przejrzystość i kontrolę demokratyczną parlamentom narodowym powinny przysługiwać pewne prawa do uzyskania informacji na temat działalności rady oraz do podjęcia z nią dialogu.
(21a) Wszystkie właściwe organy powinny uwzględniać zasadę proporcjonalności przy stosowaniu niniejszego rozporządzenia. Zasada proporcjonalności oznacza w szczególności ocenę skutków, jakie mogłaby wywrzeć upadłość instytucji ze względu na charakter prowadzonej przez nią działalności, jej strukturę własności, formę prawną, profil ryzyka, wielkość i status prawny - na przykład, czy korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 - wzajemne powiązanie z innymi instytucjami lub ogólnie z systemem finansowym, zakres i kompleksowość jej działania oraz przynależność do instytucjonalnego systemu ochrony, który spełnia wymogi art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub do innych wspólnych systemów solidarności, o których mowa w art. 113 ust. 6 tego rozporządzenia, a także czy świadczy jakiekolwiek usługi inwestycyjne lub prowadzi działania, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 2004/39/WE.
(21b) Na wniosek parlamentów krajowych uczestniczących państw członkowskich powinna istnieć możliwość przesłuchania przedstawiciela rady przez właściwe komisje parlamentów krajowych, których to dotyczy, w obecności właściwego organu krajowego.
(22) W przypadku gdy dyrektywa [BRRD] przewiduje możliwość zastosowania uproszczonych obowiązków lub zwolnienia z obowiązków przez krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do wymogu sporządzenia planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, należy ustanowić procedurę, zgodnie z którą rada może zezwolić na stosowanie tych uproszczonych obowiązków.
(23) W celu zapewnienia jednolitego podejścia do instytucji i grup rada powinna być uprawniona do sporządzania planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji takich instytucji i grup we współpracy z krajowymi organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, od których rada może wymagać wykonania zadań związanych z przygotowywaniem planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Rada powinna oceniać możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji i grup oraz, w stosownych przypadkach, wprowadzać środki celem usunięcia przeszkód w przeprowadzeniu skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Rada powinna zobowiązywać krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do stosowania tych niezbędnych środków służących usunięciu przeszkód w przeprowadzaniu skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w celu zapewnienia spójności i możliwości przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danych instytucji. Ze względu na właściwy dla danej instytucji i poufny charakter informacji zawartych w planach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji decyzje dotyczące sporządzania, oceny i zatwierdzania planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także stosowania należytych środków powinna podejmować rada podczas swoich sesji wykonawczych.
(24) Planowanie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest zasadniczym elementem ich skutecznego przeprowadzenia. Rada powinna zatem posiadać uprawnienie do żądania zmian w strukturze i organizacji instytucji lub grup w celu usunięcia praktycznych przeszkód w stosowaniu instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zapewnienia przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danych podmiotów. Ze względu na potencjalnie systemowy charakter wszystkich instytucji, w celu utrzymania stabilności finansowej niezwykle istotne jest, by organy miały możliwość przeprowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji każdej instytucji. W celu poszanowania prawa prowadzenia działalności gospodarczej określonej w art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, swoboda uznania rady powinna być ograniczona do tego, co jest konieczne do uproszczenia struktury i działalności instytucji jedynie w celu zwiększenia możliwości przeprowadzenia jej skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ponadto wszelkie środki stosowane w tych celach powinny być zgodne z prawem Unii. Środki te nie powinny być bezpośrednio ani pośrednio dyskryminujące ze względu na przynależność państwową oraz powinny być uzasadnione nadrzędnym względem interesu publicznego, jaki stanowi stabilność finansowa. W celu ustalenia czy działanie zostało podjęte w ogólnym interesie publicznym, rada, działając w ogólnym interesie publicznym, powinna być w stanie osiągnąć cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, nie napotykając przeszkód w stosowaniu instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub w możliwości wykonywania powierzonych jej uprawnień. Ponadto działanie nie powinno wykraczać poza minimum niezbędne do osiągnięcia wyznaczonych celów.
(24a) Plany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny uwzględniać skutki dla pracowników oraz, zgodnie z dyrektywą [BRRD], obejmować procedury informowania pracowników oraz ich przedstawicieli, a także konsultacji z nimi przez cały proces restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W związku z tym konieczne jest poszanowanie, w stosownych przypadkach, układów zbiorowych lub innych ustaleń z partnerami społecznymi w tej kwestii. Informacje dotyczące planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym wszelkie uzupełnienia informacji, powinny być przekazywane pracownikom lub ich przedstawicielom zgodnie z dyrektywą [BRRD].
(25) Podstawą ustanowienia jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny być ramy dyrektywy [BRRD] oraz jednolity mechanizm nadzorczy. Rada powinna być zatem uprawniona do interwencji na wczesnym etapie w przypadkach, gdy pogarsza się sytuacja finansowa lub wypłacalność instytucji. Informacje, które rada otrzymuje od ▌ EBC na tym etapie, są niezbędne do ustalenia, jakie działania może ona podjąć w celu przygotowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danej instytucji.
(26) W celu zapewnienia szybkiego podjęcia działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, gdy staje się to konieczne, rada powinna ściśle monitorować, we współpracy z odpowiednim właściwym organem lub EBC, sytuację danych instytucji oraz zastosowanie się tych instytucji do wprowadzonych wobec nich środków wczesnej interwencji.
(27) W celu ograniczenia zaburzeń na rynkach finansowych i zaburzeń gospodarki restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja powinna zostać przeprowadzona w krótkim czasie. Deponenci powinni jak najszybciej uzyskać dostęp przynajmniej do gwarantowanych depozytów, a w każdym razie zanim deponenci uzyskają dostęp do gwarantowanych depozytów w ramach zwykłego postępowania upadłościowego zgodnie z dyrektywą w sprawie systemów gwarancji depozytów. W trakcie przeprowadzania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Komisja powinna mieć dostęp do wszelkich informacji, które uzna za niezbędne do podjęcia uzasadnionej decyzji w ramach procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Jeżeli Komisja podejmie decyzję o przyjęciu projektu decyzji opracowanej przez radę dotyczącej objęcia danej instytucji restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, rada powinna niezwłocznie przyjąć program restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określający szczegóły dotyczące zastosowania instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wykonania uprawnień, a także wykorzystania mechanizmów finansowania.
(28) Likwidacja instytucji będącej na progu upadłości w ramach zwykłego postępowania upadłościowego może zagrażać stabilności finansowej, zakłócać świadczenie podstawowych usług i wpływać na ochronę deponentów. W takim przypadku istnieje interes publiczny przemawiający za zastosowaniem instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Cele restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny zatem obejmować: zapewnienie ciągłości świadczenia podstawowych usług finansowych, utrzymanie stabilności systemu finansowego, ograniczenie pokusy nadużycia poprzez ograniczenie do minimum zakładania publicznego wsparcia finansowego na rzecz instytucji będących na progu upadłości oraz ochronę deponentów.
(29) Zanim jednak podjęta zostanie ewentualna decyzja o kontynuacji działalności przez instytucję, należy zawsze rozważyć likwidację niewypłacalnej instytucji w ramach zwykłego postępowania upadłościowego. Prowadzenie działalności przez niewypłacalną instytucję powinno być kontynuowane w celu utrzymania stabilności finansowej i przy wykorzystaniu, w możliwie największym stopniu, środków prywatnych. Można tego dokonać poprzez zbycie na rzecz nabywcy z sektora prywatnego lub połączenie z takim nabywcą, bądź w wyniku umorzenia zobowiązań instytucji lub konwersji jej długu na kapitał własny na potrzeby dokapitalizowania.
(30) Podczas wykonywania uprawnień w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Komisja i rada powinny zapewnić: poniesienie przez akcjonariuszy i wierzycieli odpowiedniej części strat, wymianę osób zarządzających lub wprowadzenie dodatkowych osób zarządzających, ograniczenie kosztów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji do minimum oraz podobne traktowanie wszystkich wierzycieli niewypłacalnej instytucji należących do tej samej kategorii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i dyrektywą [BRRD].
(31) Ograniczenia praw akcjonariuszy i wierzycieli powinny być zgodne z art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy zatem stosować wyłącznie w odniesieniu do instytucji będących na progu upadłości lub zagrożonych upadłością i jedynie jeśli jest to konieczne do osiągnięcia celu leżącego w interesie ogólnym, jakim jest stabilność finansowa. Instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy stosować w szczególności, jeżeli dana instytucja nie może zostać zlikwidowana w ramach zwykłego postępowania upadłościowego bez destabilizacji systemu finansowego i niezbędne są środki w celu zapewnienia szybkiego przeniesienia i ciągłości funkcji o znaczeniu systemowym, oraz jeżeli nie ma realnych szans na zaproponowanie przez sektor prywatny alternatywnego rozwiązania, w tym podwyższenia kapitału przez obecnych akcjonariuszy lub przez osobę trzecią o kwotę umożliwiającą przywrócenie pełnej rentowności instytucji.
(32) Ingerencja w prawa własności nie powinna być nieproporcjonalna. W związku z powyższym zainteresowani akcjonariusze lub wierzyciele nie powinni ponosić większych strat niż te, które ponieśliby, gdyby instytucja została zlikwidowana w chwili, gdy podejmowana jest decyzja o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W przypadku częściowego przeniesienia aktywów instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją na rzecz nabywcy z sektora prywatnego lub instytucji pomostowej, pozostała część instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją powinna zostać zlikwidowana w ramach zwykłego postępowania upadłościowego. W celu ochrony aktualnych akcjonariuszy i wierzycieli instytucji podczas postępowania upadłościowego powinni być oni uprawnieni do wypłaty ich roszczeń w kwocie nie mniejszej od szacowanej kwoty, którą odzyskaliby, gdyby cała instytucja została zlikwidowana w ramach zwykłego postępowania upadłościowego.
(33) W celu ochrony praw akcjonariuszy i zapewnienia odzyskania przez wierzycieli kwoty nie mniejszej od kwoty, którą odzyskaliby w ramach zwykłego postępowania upadłościowego, należy określić jasne obowiązki dotyczące wyceny aktywów i zobowiązań instytucji, a także przewidzieć odpowiedni czas na właściwe oszacowanie sposobu ich potraktowania, gdyby instytucja została zlikwidowana w ramach zwykłego postępowania upadłościowego. Powinna istnieć możliwość rozpoczęcia takiej wyceny już na etapie wczesnej interwencji. Przed podjęciem działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy dokonać oszacowania wartości aktywów i zobowiązań instytucji oraz sposobu potraktowania akcjonariuszy i wierzycieli w ramach zwykłego postępowania upadłościowego.
(34) Ważne jest, by straty były ujmowane natychmiast z chwilą upadłości danej instytucji. Główne wyznaczniki wyceny aktywów i zobowiązań instytucji będących na progu upadłości zostały określone w dyrektywie [BRRD]. Należy zapewnić możliwość dokonania przez radę - z uwagi na pilność sytuacji - szybkiej, tymczasowej wyceny aktywów i zobowiązań instytucji będącej na progu upadłości, która powinna obowiązywać do czasu dokonania niezależnej wyceny.
(35) W celu zapewnienia obiektywizmu i pewności co do procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy ustalić kolejność umarzania lub konwersji niezabezpieczonych roszczeń wierzycieli instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją. W celu ograniczenia ryzyka poniesienia przez wierzycieli większych strat od strat, które ponieśliby, gdyby instytucja została zlikwidowana w ramach zwykłego postępowania upadłościowego, kolejność, którą należy ustalić, powinna być stosowana zarówno w odniesieniu do zwykłego postępowania upadłościowego, jak i w odniesieniu do procedury umarzania lub konwersji w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ułatwiłoby to również wycenę długu.
(35a) Harmonizacja prawa upadłościowego w Unii, która stanowiłaby istotny krok w budowie wewnętrznego rynku z prawdziwego zdarzenia, nie została jeszcze osiągnięta. Jednak zarówno dla podmiotów mających siedzibę w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym, jak i dla podmiotów mających siedzibę w innych państwach członkowskich, ze względu na harmonizację wprowadzoną dyrektywą [BRRD], hierarchia roszczeń wierzycieli w przypadku upadłości, z uwzględnieniem preferencji deponentów, pozostanie taka sama. Taka harmonizacja wyklucza istotne źródło arbitrażu regulacyjnego. Niemniej jednak powinno się stopniowo wprowadzać ogólnounijne zasady postępowania w przypadkach stwierdzenia niewypłacalności.
(36) Komisja, w oparciu o projekt decyzji sporządzony przez radę, powinna zapewnić ramy działań w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które powinny zostać podjęte po przyjęciu planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji odnośnych podmiotów oraz w zależności od okoliczności danej sprawy, i powinna być w stanie wskazać wszystkie niezbędne instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które należy zastosować. Te jasne i precyzyjne ramy pozwolą radzie podejmować decyzje w sprawie szczegółowego programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Odpowiednie instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny obejmować: instrument zbycia wyodrębnionej części przedsiębiorstwa, instrument instytucji pomostowej, instrument umorzenia lub konwersji długu oraz instrument wydzielenia aktywów, przewidziane ▌ w dyrektywie [BRRD]. Ramy te powinny również umożliwić ocenę spełnienia warunków zastosowania umorzenia i konwersji instrumentów kapitałowych.
(37) Zgodnie z dyrektywą [BRRD] instrument zbycia wyodrębnionej części przedsiębiorstwa powinien pozwolić na dokonanie sprzedaży instytucji lub części jej przedsiębiorstwa jednemu nabywcy lub większej liczbie nabywców bez zgody akcjonariuszy.
(38) Zgodnie z dyrektywą [BRRD] instrument wydzielenia aktywów powinien umożliwiać organom przeniesienie aktywów zagrożonych lub aktywów o obniżonej jakości do odrębnego podmiotu. Instrument ten powinien być stosowany jedynie równocześnie z innymi instrumentami, aby zapobiec uzyskaniu przez instytucję będącą na progu upadłości nieuzasadnionej przewagi konkurencyjnej.
(39) Skuteczny system restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinien ograniczać do minimum ponoszone przez podatników koszty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji będącej na progu upadłości. System ten powinien również umożliwiać restrukturyzację i uporządkowaną likwidację także dużych instytucji o znaczeniu systemowym w sposób niezagrażający stabilności finansowej. Instrument umorzenia lub konwersji długu umożliwia osiągnięcie tego celu, zapewniając poniesienie przez akcjonariuszy i wierzycieli danego podmiotu odpowiedniej części strat i odpowiedniej części wspomnianych kosztów. W tym celu Rada Stabilności Finansowej zaleciła, by ramy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmowały ustawowe uprawnienia dotyczące umorzenia zobowiązań jako dodatkowe rozwiązanie w powiązaniu z innymi instrumentami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
(40) Zgodnie z dyrektywą [BRRD] w celu zapewnienia niezbędnej elastyczności w przypisywaniu strat wierzycielom w szeregu okoliczności, instrument umorzenia lub konwersji długu należy stosować zarówno w przypadku gdy celem jest restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja instytucji będącej na progu upadłości w sposób pozwalający na dalsze prowadzenie przez nią działalności, jeśli istnieją realne szanse przywrócenia rentowności instytucji; jak i w przypadku gdy usługi o znaczeniu systemowym są przenoszone do instytucji pomostowej, a pozostała część instytucji zaprzestaje działalności i zostaje zlikwidowana.
(41) Zgodnie z dyrektywą [BRRD], w przypadku gdy instrument umorzenia lub konwersji długu jest stosowany w celu przywrócenia kapitału instytucji będącej na progu upadłości na potrzeby umożliwienia jej kontynuacji działalności, restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przy pomocy instrumentu umorzenia lub konwersji długu powinna zawsze towarzyszyć wymiana osób zarządzających oraz następująca po niej restrukturyzacja instytucji i jej działalności w sposób likwidujący przyczyny jej upadłości. Taka restrukturyzacja powinna być osiągnięta poprzez wdrożenie planu reorganizacji działalności.
(42) Zgodnie z dyrektywą [BRRD] nie należy stosować instrumentu umorzenia lub konwersji długu w stosunku do roszczeń, które są zabezpieczone różnymi formami zabezpieczeń lub gwarancji. W celu zapewnienia skuteczności instrumentu umorzenia lub konwersji długu oraz umożliwienia osiągnięcia jego celów powinno być możliwe jego stosowanie w odniesieniu do jak najszerszego zakresu niezabezpieczonych zobowiązań instytucji będącej na progu upadłości. Z zakresu stosowania instrumentu umorzenia lub konwersji długu należy jednakże wyłączyć niektóre rodzaje niezabezpieczonych zobowiązań. Ze względów porządku publicznego oraz dla zapewnienia skuteczności restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instrumentu umorzenia lub konwersji długu nie należy stosować wobec depozytów chronionych przepisami dyrektywy 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 8 , zobowiązań względem pracowników instytucji będącej na progu upadłości ani wobec roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej dotyczących towarów i usług niezbędnych do bieżącego funkcjonowania instytucji.
(43) Zgodnie z dyrektywą [BRRD] deponenci, którzy posiadają depozyty gwarantowane przez system gwarancji depozytów, nie powinni być objęci stosowaniem instrumentu umorzenia lub konwersji długu. ▌ Wykonywanie uprawnień w zakresie umorzenia lub konwersji długu zapewniłoby deponentom ciągły dostęp do ich depozytów▌ .
(44) Aby dokonać podziału obciążeń w odniesieniu do udziałowców i wierzycieli nieuprzywilejowanych, zgodnie z zasadami pomocy państwa, jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będzie mógł w drodze analogii stosować, począwszy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz dyrektywy [BRRD], instrument umorzenia lub konwersji długu.
(45) Aby uniknąć sytuacji, w której instytucje dokonują strukturyzacji swoich zobowiązań w sposób, który ogranicza skuteczność instrumentu umorzenia lub konwersji długu, rada powinna móc określić, że instytucje muszą stale posiadać określoną łączną kwotę funduszy własnych, długu podporządkowanego i zobowiązań uprzywilejowanych podlegających instrumentowi umorzenia lub konwersji długu, wyrażoną jako odsetek łącznych zobowiązań instytucji, które nie są uznawane za fundusze własne w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 9 lub dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE 10 z dnia 26 czerwca 2013 r. i określoną w planach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
(46) Najbardziej odpowiednią metodę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji należy wybrać na podstawie okoliczności sprawy, i w tym celu powinny być dostępne wszystkie instrumenty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidziane w dyrektywie [BRRD] i stosowane zgodnie z tą dyrektywą.
(47) Na mocy dyrektywy [BRRD] krajowym organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powierzono uprawnienie do umarzania i konwersji instrumentów kapitałowych z uwagi na to, że warunki zastosowania umorzenia i konwersji instrumentów kapitałowych mogą być zbieżne z warunkami uruchomienia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a w takim przypadku należy ocenić, czy samo umorzenie i konwersja instrumentów kapitałowych jest wystarczające do przywrócenia dobrej kondycji finansowej danego podmiotu, czy też konieczne jest również podjęcie działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Zasadniczo będzie to wykorzystywane w kontekście restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Również w pełnieniu tej funkcji rada i Komisja powinny zastąpić krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i powinny być w związku z tym uprawnione do dokonania oceny, czy warunki zastosowania umorzenia i konwersji instrumentów kapitałowych zostały spełnione, oraz do podjęcia decyzji o konieczności objęcia podmiotu restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, jeśli warunki jej uruchomienia również zostały spełnione.
(48) Należy zapewnić skuteczność i jednolitość działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji we wszystkich uczestniczących państwach członkowskich. W tym celu rada powinna być uprawniona,▌ jeżeli krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie zastosował się do decyzji rady bądź zastosował się do tej decyzji w niewystarczającym zakresie, do wydawania poleceń bezpośrednio instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją▌ .
(49) Aby zwiększyć skuteczność jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, rada powinna ściśle współpracować z Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego we wszystkich okolicznościach. W stosownych przypadkach rada powinna również współpracować z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych, Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego oraz innymi organami tworzącymi Europejski System Nadzoru Finansowego. Ponadto rada powinna ściśle współpracować z EBC oraz innymi organami uprawnionymi do nadzorowania instytucji kredytowych w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego, w szczególności grup objętych nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez EBC. Aby skutecznie zarządzać restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją banków będących na progu upadłości, rada powinna współpracować z krajowymi organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na wszystkich etapach tej procedury. Współpraca z tymi organami jest niezbędna nie tylko na potrzeby wykonania podejmowanych przez radę decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ale również przed podjęciem takiej decyzji, na etapie opracowania planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub wczesnego interweniowania. Wykonując swoje zadania na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna ściśle współpracować z EUNB i powinna w odpowiednim zakresie uwzględniać wytyczne oraz zalecenia wydawane przez EUNB.
(49a) Stosując instrumenty w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wykonując uprawnienia w tym zakresie, rada powinna dopilnować, by przedstawiciele pracowników odnośnych podmiotów byli informowani, i w stosownych przypadkach, by prowadzono z nimi konsultacje zgodnie z dyrektywą [BRRD]. W związku z tym konieczne jest poszanowanie, w stosownych przypadkach, układów zbiorowych lub innych ustaleń z partnerami społecznymi w tej kwestii.
(50) Ponieważ rada zastępuje krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji uczestniczących państw członkowskich w podejmowaniu decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, rada powinna również zastępować te organy do celów współpracy z nieuczestniczącymi państwami członkowskimi w odniesieniu do funkcji związanych z restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją. Rada powinna w szczególności reprezentować wszystkie organy z uczestniczących państw członkowskich w kolegiach ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w których udział biorą również organy z nieuczestniczących państw członkowskich.
(50a) Rada i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji państw członkowskich, które nie należą do uczestniczących państw członkowskich, powinny zawrzeć protokół ustaleń określający ogólne warunki ich wzajemnej współpracy w ramach wykonywania swoich zadań na mocy dyrektywy [BRRD]. Protokoły ustaleń mogą, między innymi, wyjaśniać sposób przeprowadzania konsultacji dotyczących decyzji Komisji i rady mających wpływ na jednostki zależne i oddziały utworzone w nieuczestniczących państwach członkowskich, których jednostka dominująca ma siedzibę w uczestniczącym państwie członkowskim. Protokoły należy poddawać regularnemu przeglądowi.
(51) Ponieważ wiele instytucji prowadzi działalność nie tylko w Unii, ale również poza nią, skuteczny mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wymaga określenia zasad współpracy z właściwymi organami z państw trzecich. Wsparcie na rzecz organów państw trzecich powinno być udzielane zgodnie z ramami prawnymi określonymi w art. 88 dyrektywy [BRRD]. W związku z tym, ponieważ rada powinna być jedynym organem uprawnionym do restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków będących na progu upadłości z uczestniczących państw członkowskich, powinna również posiadać wyłączne uprawnienia do zawarcia niewiążących umów o współpracy z organami państw trzecich, w imieniu krajowych organów uczestniczących państw członkowskich.
(52) Aby skutecznie wykonywać swoje zadania, rada powinna posiadać odpowiednie uprawnienia dochodzeniowe. Rada powinna mieć możliwość żądania wszelkich niezbędnych informacji bezpośrednio lub za pośrednictwem krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz prowadzenia dochodzeń lub kontroli na miejscu, w stosownych przypadkach we współpracy z właściwymi organami krajowymi, przy pełnym wykorzystaniu informacji udostępnianych EBC oraz właściwym organom krajowym. W kontekście restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kontrole na miejscu posłużą radzie do skutecznego monitorowania wykonywania decyzji przez krajowe organy, a także do zagwarantowania, że Komisja i rada podejmują decyzje w oparciu o w pełni dokładne informacje.
(53) W celu zapewnienia radzie dostępu do wszystkich istotnych informacji, właściwe podmioty i ich pracownicy nie powinni mieć możliwości powoływania się na przepisy dotyczące tajemnicy służbowej, aby uniknąć ujawnienia informacji radzie. Jednocześnie ujawnienia takich informacji radzie nie należy postrzegać jako naruszenia tajemnicy służbowej.
(54) Aby zapewnić stosowanie się do decyzji podejmowanych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w przypadku naruszeń należy nakładać proporcjonalne i odstraszające sankcje. Rada powinna być uprawniona do nakazania krajowym organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nałożenia sankcji administracyjnych lub okresowych kar pieniężnych na podmioty niewywiązujące się z obowiązków nałożonych na nie na podstawie jej decyzji. W celu zapewnienia spójnej, skutecznej i wydajnej praktyki egzekwowania przepisów rada powinna być uprawniona do wydawania skierowanych do krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wytycznych w sprawie stosowania sankcji administracyjnych i kar pieniężnych.
(55) W przypadku gdy krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji narusza zasady jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, nie wykonując uprawnień powierzonych mu na mocy prawa krajowego w celu wykonania polecenia rady, dane państwo członkowskie może być odpowiedzialne za naprawienie szkód poniesionych przez osoby, a także, w stosownych przypadkach, przez podmiot lub grupę objęte restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją lub wierzyciela jakiejkolwiek części tego podmiotu lub grupy w dowolnym państwie członkowskim, zgodnie z tym orzecznictwem.
(56) Należy ustanowić odpowiednie przepisy dotyczące zarządzania budżetem rady oraz jego przygotowania, przyjęcia wewnętrznych zasad określających procedury jego ustanowienia i wykonania, jego monitorowania i kontroli przez radę w trakcie jej sesji plenarnej, a także wewnętrznego i zewnętrznego badania sprawozdania finansowego.
(56a) Na sesji plenarnej rada przyjmuje również roczny program prac, objęty monitorowaniem i kontrolą, wydaje opinie i zalecenia dotyczące projektu sprawozdania dyrektora wykonawczego, które powinno zawierać część dotyczącą działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym bieżących spraw w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, a także część dotyczącą spraw finansowych i administracyjnych.
(57) W pewnych okolicznościach skuteczność zastosowanych instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji może zależeć od dostępności finansowania krótkoterminowego instytucji lub instytucji pomostowej, udzielenia gwarancji potencjalnym nabywcom lub udostępnienia kapitału instytucji pomostowej. Ważne jest zatem ustanowienie funduszu w celu zapobiegania wykorzystywaniu środków publicznych do tych celów.
(58) Należy zapewnić pełną dostępność środków zgromadzonych w Funduszu na potrzeby restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji będących na progu upadłości. Fundusz nie powinien być zatem wykorzystywany do jakichkolwiek innych celów niż skuteczne stosowanie instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wykonywanie uprawnień w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Ponadto Fundusz powinien być wykorzystywany wyłącznie zgodnie z obowiązującymi celami i zasadami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, przy pełnym poszanowaniu przepisów wyrażonych w dyrektywie [BRRD]. W konsekwencji rada powinna zapewnić, aby straty, koszty lub inne wydatki ponoszone w związku z wykorzystywaniem instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji były w pierwszej kolejności pokrywane przez akcjonariuszy i wierzycieli instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją. Jedynie po wyczerpaniu środków akcjonariuszy i wierzycieli straty, koszty lub inne wydatki ponoszone w związku z wykorzystywaniem instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinny być pokrywane z Funduszu.
(59) Zasadniczo składki powinny być pobierane od podmiotów z sektora finansowego przed podjęciem jakichkolwiek działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i niezależnie od tych działań. Jeżeli zgromadzone w ten sposób środki nie wystarczają do pokrycia strat lub kosztów poniesionych w wyniku wykorzystania Funduszu, należy pobierać dodatkowe składki na pokrycie dodatkowych kosztów lub strat. Ponadto Fundusz powinien mieć możliwość zawierania umów dotyczących zaciągania pożyczek i uzgadniania innych form wsparcia ze strony instytucji finansowych lub innych osób trzecich, w przypadku gdy dostępne środki funduszu nie są wystarczające do pokrycia strat, kosztów i innych wydatków ponoszonych w związku z wykorzystaniem Funduszu, a nadzwyczajne składki ex post nie są bezpośrednio dostępne.
(59a) Jeżeli w uczestniczących państwach członkowskich obowiązują krajowe opłaty bankowe, podatki lub składki z tytułu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odpowiedzi na kryzys, należy je zastąpić składkami do Funduszu, aby uniknąć podwójnych opłat.
(60) W celu osiągnięcia masy krytycznej i uniknięcia skutków procyklicznych, które mogłyby wystąpić, gdyby Fundusz musiał polegać wyłącznie na składkach ex post w sytuacji kryzysu systemowego, konieczne jest, aby dostępne ex ante środki finansowe Funduszu osiągnęły pewien poziom docelowy.
(60a) Poziom docelowy Funduszu ustala się jako wartość procentową kwoty gwarantowanych depozytów wszystkich instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności w uczestniczących państwach członkowskich. Niemniej jednak, ponieważ bardziej stosownym poziomem referencyjnym, mając na uwadze funkcje Funduszu, byłaby suma zobowiązań tych instytucji, Komisja powinna ocenić, czy oprócz docelowego poziomu finansowania powinna w przyszłości zostać wprowadzona wartość referencyjna odnosząca się do sumy zobowiązań, która zapewniałaby równe warunki działania zgodnie z dyrektywą [BRRD].
(61) Należy ustanowić odpowiedni termin osiągnięcia docelowego poziomu finansowania Funduszu. Rada powinna mieć jednak możliwość dostosowania okresu poboru składek, aby uwzględnić znaczne wypłaty z Funduszu.
(61a) W celu zerwania powiązań między państwem a bankami oraz zapewnienia skuteczności i wiarygodności jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zwłaszcza gdy Fundusz nie jest w pełni finansowany, utworzenie europejskiego publicznego instrumentu kredytowego w rozsądnym czasie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia ma zasadnicze znaczenie. Każda pożyczka z tej linii kredytowej powinna podlegać zwrotowi przez Fundusz w uzgodnionym terminie. Ta linia kredytowa zapewniałaby bezpośredni dostęp do odpowiednich środków finansowych dla celów określonych w niniejszym rozporządzeniu.
(62) Jeżeli państwa członkowskie dysponują już odpowiednimi krajowymi mechanizmami finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinny mieć możliwość ustalenia, że te krajowe mechanizmy korzystają z dostępnych im środków finansowych, pobranych wcześniej od instytucji w formie składek ex ante, do zwrotu instytucjom składek ex ante, które instytucje te powinny wpłacić na rzecz Funduszu. Zwrot ten nie powinien naruszać zobowiązań państw członkowskich na mocy dyrektywy 94/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 11 .
(63) W celu zapewnienia uczciwego obliczenia wysokości składek oraz zapewnienia zachęt do prowadzenia działalności w sposób ograniczający ryzyko, składki na rzecz Funduszu, których wysokość ustala rada po konsultacji z właściwymi organami i zgodnie z dyrektywą [BRRD] oraz przyjętymi na jej podstawie aktami delegowanymi, powinny uwzględniać stopień ryzyka ponoszonego przez instytucje kredytowe.
(65) W celu utrzymania wartości środków zgromadzonych w Funduszu środki te powinny być inwestowane w aktywa o wystarczającym poziomie bezpieczeństwa, dywersyfikacji i płynności.
(66) Komisja powinna być uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w celu: ustalenia rodzajów składek na rzecz Funduszu oraz celów, na które zbiera się składki, sposobu obliczania kwot składek oraz sposobu opłacania składek; określenia zasad rejestracji, rachunkowości i sprawozdawczości oraz innych zasad niezbędnych dla zapewnienia pełnego i terminowego opłacania składek; ustalenia systemu składek dla instytucji, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności po osiągnięciu przez Fundusz poziomu docelowego; ustalenia kryteriów rozłożenia w czasie składek; ustalenia okoliczności, w których można przyspieszyć opłacanie składek; określenia kryteriów ustalania wysokości składek rocznych; ustalenia środków służących określeniu okoliczności i warunków, w jakich instytucja może zostać częściowo lub całkowicie zwolniona ze składek ex post.
(67) W celu zachowania poufności prac prowadzonych przez radę jej członkowie, pracownicy i pracownicy zatrudnieni w drodze wymiany z uczestniczącymi państwami członkowskimi lub oddelegowani przez te państwa na potrzeby wykonywania obowiązków z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinni podlegać wymogom dotyczącym zachowania tajemnicy służbowej, również po zaprzestaniu pełnienia swoich funkcji. Wymogi te powinny mieć również zastosowanie do innych uprawnionych przez radę osób oraz osób uprawnionych lub powołanych przez krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji państw członkowskich do przeprowadzania kontroli na miejscu oraz do obserwatorów zapraszanych na sesje plenarne i wykonawcze rady. Do celów wykonywania powierzonych jej zadań rada powinna być upoważniona, na odpowiednich warunkach, do wymiany informacji z krajowymi lub unijnymi urzędami lub organami.
(68) Aby zapewnić reprezentację rady w Europejskim Systemie Nadzoru Finansowego, należy zmienić rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 w celu uwzględnienia rady w pojęciu właściwych organów ustanowionym w tym rozporządzeniu. Tego rodzaju zrównanie rady oraz właściwych organów w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 jest zgodne z powierzonymi EUNB na podstawie art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 zadaniami przyczyniania się do opracowywania i koordynowania planów naprawy i planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz aktywnego uczestniczenia w tych działaniach, a także ułatwiania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji będących na progu upadłości, a w szczególności grup transgranicznych.
(69) Do czasu osiągnięcia przez radę pełnej zdolności do działania Komisja powinna odpowiadać za początkowe działania, obejmujące pobór składek niezbędnych do pokrycia wydatków administracyjnych oraz wyznaczenie tymczasowego dyrektora wykonawczego na potrzeby zatwierdzania wszystkich niezbędnych płatności w imieniu rady.
(70) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, zwłaszcza w zakresie prawa własności, ochrony danych osobowych, wolności prowadzenia działalności gospodarczej, prawa pracowników do uzyskiwania informacji i do konsultacji z przedsiębiorstwem, prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, oraz musi być wykonywane zgodnie z tymi prawami i zasadami.
(71) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, mianowicie ustanowienie wydajnych i skutecznych jednolitych europejskich ram restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych oraz zapewnienie spójnego stosowania przepisów dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| Przewodniczący | Przewodniczący |