Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 5 kwietnia 2022 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję (UE) 2015/1814 w odniesieniu do liczby uprawnień, które mają zostać wprowadzone do rezerwy stabilności rynkowej na potrzeby unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. (COM(2021)0571 - C9-0325/2021 - 2021/0202(COD))
Dzienniki UE
Dz.U.UE.C.2022.434.92
Akt nienormatywny Wersja od: 15 listopada 2022 r.
P9_TA(2022)0101
Rezerwa stabilności rynkowej na potrzeby unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. ***I
Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 5 kwietnia 2022 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję (UE) 2015/1814 w odniesieniu do liczby uprawnień, które mają zostać wprowadzone do rezerwy stabilności rynkowej na potrzeby unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. (COM(2021)0571 - C9-0325/2021 - 2021/0202(COD)) 1
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
(2022/C 434/15)
(Dz.U.UE C z dnia 15 listopada 2022 r.)
Poprawka 1
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 1
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka | |
| (1) Porozumienie paryskie, przyjęte w grudniu 2015 r. na podstawie Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), weszło w życie w listopadzie 2016 r. ("porozumienie paryskie") (3). Strony porozumienia paryskiego uzgodniły, że utrzymają wzrost średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 oC ponad poziom sprzed epoki przemysłowej i że będą kontynuować starania o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej. _________ (3) Porozumienie paryskie (Dz.U. L 282 z 19.10.2016, s. 4). | (1) Porozumienie paryskie, przyjęte w grudniu 2015 r. na podstawie Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), weszło w życie w listopadzie 2016 r. ("porozumienie paryskie") (3). Strony porozumienia paryskiego uzgodniły, że utrzymają wzrost średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 oC ponad poziom sprzed epoki przemysłowej i że będą kontynuować starania o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5 oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej. Przyjmując pakt klimatyczny z Glasgow, strony porozumienia paryskiego uznały, że ograniczenie wzrostu średniej temperatury na świecie do 1,5 oC powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej znacznie zmniejszyłoby zagrożenia i skutki związane ze zmianą klimatu, oraz zobowiązały się do wzmocnienia swoich celów na rok 2030 do końca 2022 r., aby wyrównać rozbieżności między ambicjami, zgodnie z ustaleniami Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC). Należy to uczynić w sposób sprawiedliwy i zgodny z zasadą wspólnej, choć zróżnicowanej odpowiedzialności oraz odpowiednich możliwości, w świetle różnych | |
| uwarunkowań krajowych. Przegląd unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), w tym jego rezerwy stabilności rynkowej, stanowi wyjątkową okazję, aby przyspieszyć działania Unii w dziedzinie klimatu przed 27. sesją Konferencji Stron UNFCCC (COP27) w Egipcie. | ||
| (3) Porozumienie paryskie (Dz.U. L 282 z 19.10.2016, s. 4). | ||
Poprawka 2
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 1 a (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (1a) Pilna potrzeba utrzymania celu porozumienia paryskiego dotyczącego ograniczenia wzrostu temperatury poniżej 1,5 oC zyskała na znaczeniu w związku z ustaleniami IPCC zawartymi w jego sprawozdaniu z 7 sierpnia 2021 r. zatytułowanym "Climate Change 2021: The Physical Science Basis" [Zmiana klimatu 2021: uzasadnienie na gruncie nauk fizycznych]. IPCC stwierdził, że wzrost temperatury na świecie osiągnie lub przekroczy próg 1,5 oC wcześniej, niż uprzednio przewidywano, a mianowicie w ciągu najbliższych 20 lat. Zauważył również, że jeżeli nie nastąpi natychmiastowa i ambitna redukcja emisji gazów cieplarnianych, nie uda się ograniczyć globalnego ocieplenia do poziomu zbliżonego do 1,5 oC ani nawet do 2 oC. |
Poprawka 3
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 1 b (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (1b) W rezolucji z 28 listopada 2019 r. w sprawie alarmującej sytuacji klimatycznej i środowiskowej (1a) Parlament Europejski wezwał Komisję do podjęcia bezzwłocznych i ambitnych działań, aby ograniczyć globalne ocieplenie do 1,5 oC oraz uniknąć masowej utraty różnorodności biologicznej, w tym dzięki usunięciu niespójności w obecnych strategiach politycznych Unii w odniesieniu do alarmującej sytuacji klimatycznej i środowiskowej oraz dzięki zagwarantowaniu, że wszystkie odpowiednie przyszłe wnioski ustawodawcze i budżetowe będą w pełni zgodne z celem ograniczenia globalnego ocieplenia do wartości poniżej 1,5 oC oraz że nie będą przyczyniać się do utraty różnorodności biologicznej. | |
| (1*) Dz.U. C 232 z 16.6.2021, s. 28. |
Poprawka 4
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 1 c (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (1c) Pilne działania są tym bardziej potrzebne ze względu na wzrost częstotliwości i intensywności ekstremalnych zjawisk pogodowych, będący bezpośrednim skutkiem zmiany klimatu. Według Biura ONZ ds. Zmniejszania Ryzyka Związanego z Klęskami Żywiołowymi liczba klęsk żywiołowych odnotowanych na całym świecie oraz skala globalnych strat gospodarczych niemal się podwoiła w ciągu ostatnich 20 lat, przy czym wzrost ten w dużej mierze wiąże się z większą liczbą klęsk żywiołowych związanych z klimatem. |
Poprawka 5
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 1 d (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (1d) Unia powinna zatem zająć się tą pilną kwestią, zwiększyć wysiłki i stać się międzynarodowym liderem w walce ze zmianą klimatu w sposób odzwierciedlający zasady sprawiedliwości, wspólnej, choć zróżnicowanej odpowiedzialności oraz odpowiednie możliwości, jak określono w art. 2 ust. 2 porozumienia paryskiego. |
Poprawka 6
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 2
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (2) Stawienie czoła wyzwaniom związanym z klimatem i środowiskiem oraz osiągnięcie celów porozumienia paryskiego stanowią sedno komunikatu w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu przyjętego przez Komisję w dniu 11 grudnia 2019 r. (4) | (2) Stawienie czoła wyzwaniom związanym z klimatem i środowiskiem oraz osiągnięcie celów porozumienia paryskiego stanowią zatem sedno komunikatu w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu przyjętego przez Komisję w dniu 11 grudnia 2019 r. (4) |
| (4) COM(2019)0640. | (4) COM(2019)0640. |
Poprawka 7
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 3
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (3) Europejski Zielony Ład łączy w sobie kompleksowy zestaw wzajemnie wzmacniających się środków i inicjatyw służących osiągnięciu neutralności klimatycznej w UE do 2050 r.; ponadto określono w nim nową strategię mającą na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i dostatnie społeczeństwo, którego gospodarka będzie nowoczesna, zasobooszczędna i konkurencyjna i w której wzrost gospodarczy będzie oddzielony od wykorzystania zasobów. Celem strategii jest również ochrona, zachowanie i poprawa kapitału naturalnego UE oraz ochrona zdrowia i dobrostanu obywateli przed zagrożeniami i negatywnymi skutkami związanymi ze środowiskiem. Jednocześnie transformacja ta w różnym stopniu oddziałuje na kobiety i mężczyzn oraz ma szczególny wpływ na niektóre grupy defaworyzowane, do których należą m.in. osoby starsze, osoby z niepełnos- prawnościami oraz osoby wywodzące się z mniejszości rasowych lub etnicznych. Należy zatem zagwarantować, że transformacja będzie sprawiedliwa i sprzyjająca włączeniu społecznemu, tak by nikt nie był pozostał w tyle. | (3) Europejski Zielony Ład stanowi punkt wyjścia dla osiągnięcia unijnego celu neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r. oraz celu osiągnięcia ujemnych emisji w późniejszym okresie, jak określono w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (1a). Określono w nim nową strategię mającą na celu przekształcenie Unii w sprawiedliwe i dostatnie społeczeństwo, którego gospodarka będzie nowoczesna, zasobooszczędna i konkurencyjna, a jednocześnie nie pozostawi nikogo w tyle podczas sprawiedliwej transformacji, która uwzględnia też ubóstwo energetyczne. Celem strategii jest również ochrona, zachowanie i poprawa kapitału naturalnego UE oraz ochrona zdrowia i dobrostanu obywateli przed zagrożeniami i negatywnymi skutkami związanymi ze środowiskiem. Transformacja ta w różnym stopniu oddziałuje na pracowników z różnych sektorów i każdej płci oraz ma szczególny wpływ na niektóre grupy defaworyzowane i słabsze, do których należą m.in. osoby starsze, osoby z niepełnosprawnościami, osoby wywodzące się z mniejszości rasowych lub etnicznych oraz osoby i gospodarstwa domowe o niskich i niższych średnich dochodach. Stawia ona również większe wyzwania przed niektórymi regionami, w szczególności borykającymi się z trudnościami strukturalnymi i peryferyjnymi, oraz wyspami. Należy zatem zagwarantować, że transformacja będzie sprawiedliwa i sprzyjająca włączeniu społecznemu. |
| (1a) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie) (Dz.U. L 243 z 9.7.2021, s. 1). |
Poprawka 8
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 4
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (4) Konieczność i wartość Europejskiego Zielonego Ładu stały się jeszcze bardziej widoczne w świetle bardzo poważnych skutków pandemii COVID-19 dla zdrowia, warunków życia i pracy oraz dobrostanu obywateli Unii, które pokazały, że nasze społeczeństwo i gospodarka muszą zwiększyć swoją odporność na wstrząsy zewnętrzne i wcześnie podejmować działania, aby im zapobiegać lub je łagodzić. Obywatele Unii nadal wyrażają silne przekonanie, że dotyczy to w szczególności zmiany klimatu (5). ____________________ (5) Specjalne badanie Eurobarometr nr 513 dotyczące zmiany klimatu, 2021 (https://ec.europa.eu/clima/citizens/support_pl). | (4) Konieczność i wartość dobrze wdrożonego Europejskiego Zielonego Ładu stały się jeszcze bardziej widoczne w świetle bardzo poważnych skutków pandemii COVID-19 dla zdrowia, warunków życia i pracy oraz dobrostanu obywateli Unii, które pokazały, że nasze społeczeństwo i gospodarka muszą zwiększyć swoją odporność na wstrząsy zewnętrzne i wcześnie podejmować działania, aby im zapobiegać lub je łagodzić w sposób, który jest sprawiedliwy i nie pozostawia nikogo w tyle, włącznie z osobami zagrożonymi ubóstwem energetycznym. Obywatele Unii nadal wyrażają silne przekonanie, że dotyczy to w szczególności zmiany klimatu (5). _______________ (5) Specjalne badanie Eurobarometr nr 513 dotyczące zmiany klimatu, 2021 (https://ec.europa.eu/clima/citizens/support_pl). |
Poprawka 9
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 4 a (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (4a) W sprawozdaniu z 29 października 2020 r. pt. "Biodiversity and pandemics" [Bioróżnorodność a pandemie] Międzyrządowa Platforma Naukowo-Polityczna w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES) wskazała, że u podstaw pandemii leżą te same globalne zmiany środowiskowe, które powodują utratę bioróżnorodności i zmianę klimatu. Dlatego należy łagodzić zmianę klimatu, aby utrzymać i poprawić stan naszej bioróżnorodności, co z kolei przyczyni się do ochrony zdrowia ludzkiego. |
Poprawka 10
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 6
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (6) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (7)Unia utrwaliła w prawodawstwie cel osiągnięcia neutralności klimatycznej w całej gospodarce do 2050 r. W rozporządzeniu tym ustanowiono również wiążący cel Unii zakładający ograniczenie emisji netto gazów cieplarnianych (emisje po odliczeniu pochłaniania) w Unii do roku 2030 o co najmniej 55 % w porównaniu z poziomami z 1990 r. __________________ (7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie) (Dz.U. L 243 z 9.7.2021, s. 1). | (6) W rozporządzeniu (UE) 2021/1119 Unia utrwaliła w prawodawstwie cel osiągnięcia neutralności klimatycznej w całej gospodarce najpóźniej do 2050 r. oraz cel osiągnięcia ujemnych emisji w późniejszym okresie. W rozporządzeniu tym ustanowiono również wiążący cel Unii zakładający ograniczenie emisji netto gazów cieplarnianych (emisje po odliczeniu pochłaniania) w Unii do roku 2030 o co najmniej 55 % w porównaniu z poziomami z 1990 r. Należy to osiągnąć za pośrednictwem sprawiedliwej transformacji, podczas której nikt nie pozostanie w tyle. |
Poprawka 11
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 7
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (7) Osiągnięcie celu polegającego na ograniczeniu emisji wymaga współudziału wszystkich sektorów gospodarki. W związku z tym należy dostosować ambitny cel w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), ustanowionego na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (8), tak aby był on zgodny z zobowiązaniem do ograniczenia emisji netto gazów cieplarnianych w całej gospodarce do roku 2030. | (7) Osiągnięcie celu polegającego na ograniczeniu emisji wymaga współudziału wszystkich sektorów gospodarki. W związku z tym należy dostosować ambitny cel w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), ustanowionego na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (8), tak aby był on zgodny z zobowiązaniem do ograniczenia emisji netto gazów cieplarnianych w całej gospodarce do roku 2030, unijnym celem osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do roku 2050 oraz celem osiągnięcia ujemnych emisji w późniejszym okresie, jak określono w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1119. |
| (8) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32). | |
| (8) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32). |
Poprawka 12
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 8
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (8) Aby zaradzić brakowi strukturalnej równowagi między podażą uprawnień a popytem na nie na rynku, decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 (9) w 2018 r. ustanowiono rezerwę stabilności rynkowej ("rezerwę"), która funkcjonuje od 2019 r. | (8) Aby zaradzić brakowi strukturalnej równowagi między podażą uprawnień a popytem na nie na rynku, który to brak osłabił system EU ETS za sprawą niższych opłat za emisję gazów cieplarnianych, przez co nie zapewnia on silnych zachęt do redukcji emisji, decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 (9) w 2018 r. ustanowiono rezerwę stabilności rynkowej ("rezerwę"), która funkcjonuje od 2019 r. Utworzenie rezerwy przyczyniło się do zmniejszenia nadwyżki uprawnień znajdujących się w obiegu o 29 % w 2019 r. w porównaniu z rekordowym poziomem w 2013 r. Jednak zgodnie ze sprawozdaniem w sprawie rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla z 2021 r. całkowita liczba uprawnień znajdujących się w obiegu ponownie wzrosła w 2020 r. do 1 579 mld uprawnień w porównaniu z 1 385 mld uprawnień w 2019 r. Ten gwałtowny wzrost ogólnej nadwyżki wynikał z niższego popytu spowodowanego kryzysem związanym z COVID-19. Komisja szacuje, że wchłonięcie tej dodatkowej nadwyżki w 2020 r. zajmie do czterech lat, co jeszcze bardziej opóźni pilną potrzebę wchłonięcia historycznej nadwyżki i dostosowania systemu EU ETS do wytyczonego celu. W związku z tym i bez uszczerbku dla dalszych zmian rezerwy w ramach ogólnego przeglądu dyrektywy 2003/87/WE i decyzji (UE) 2015/1814, który nastąpi w 2022 r., Komisja powinna stale monitorować funkcjonowanie rezerwy i dopilnować, aby odpowiadała ona zakładanym celom w przypadku przyszłych nieprzewidzianych wstrząsów zewnętrznych. |
| (9) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 z dnia 6 października 2015 r. w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE (Dz.U. L 264 z 9.10.2015, s. 1). | |
| (9) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 z dnia 6 października 2015 r. w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE (Dz.U. L 264 z 9.10.2015, s. 1). |
Poprawka 13
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 8 a (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (8a) Solidna i przyszłościowa rezerwa ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia integralności i skutecznego ukierunkowania EU ETS, aby jako narzędzie polityki przyczynił się do realizacji unijnego celu osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r. oraz celu osiągnięcia ujemnych emisji w późniejszym okresie, jak określono w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1119. EU ETS, a tym samym rezerwa, powinny być również dostosowane do wysiłków na rzecz ograniczenia wzrostu temperatury na świecie do 1,5 oC powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej, przy czym należy uznać, że znacznie zmniejszyłoby to ryzyko i skutki zmiany klimatu, w sprawiedliwy sposób i zgodnie ze wspólną, choć zróżnicowaną odpowiedzialnością i odpowiednimi zdolnościami, w świetle różnych uwarunkowań krajowych, jak określono w art. 2 porozumienia paryskiego. |
Poprawka 14
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 10
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (10) Jeżeli liczba uprawnień znajdujących się w obiegu przekracza ustalony górny próg, liczba uprawnień odpowiadająca określonemu odsetkowi tych uprawnień jest odliczana od wolumenów uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, i wprowadzana do rezerwy. W międzyczasie, jeżeli łączna liczba uprawnień znajdujących się w obiegu spadnie poniżej ustalonego dolnego progu, odpowiednia liczba uprawnień jest uwalniana z rezerwy dla państw członkowskich i dodawana do wolumenu uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji. | (10) Obecnie, jeżeli liczba uprawnień znajdujących się w obiegu przekracza ustalony górny próg, liczba uprawnień odpowiadająca określonemu odsetkowi tych uprawnień jest odliczana od wolumenów uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, i wprowadzana do rezerwy. W międzyczasie, jeżeli łączna liczba uprawnień znajdujących się w obiegu spadnie poniżej ustalonego dolnego progu, odpowiednia liczba uprawnień jest uwalniana z rezerwy dla państw członkowskich i dodawana do wolumenu uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji. |
Poprawka 15
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 11
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (11) Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (10) zmieniono decyzję (UE) 2015/1814 i podwojono wielkość procentową służącą określaniu liczby uprawnień, które mają być każdego roku wprowadzane do rezerwy - z 12 % do 24 % do dnia 31 grudnia 2023 r. ________________________ (10) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz.U. L 76 z 19.3.2018, s. 3). | (11) Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (10) zmieniono decyzję (UE) 2015/1814 i podwojono wielkość procentową służącą określaniu liczby uprawnień, które mają być każdego roku wprowadzane do rezerwy - z 12 % do 24 % do dnia 31 grudnia 2023 r., jako sposób na szybkie wchłonięcie historycznej nadwyżki, aby zapewnić silniejszy sygnał cenowy w odniesieniu do redukcji emisji gazów cieplarnianych w opłacalny sposób. Decyzję tę podjęto w kontekście poprzedniego unijnego celu klimatycznego na 2030 r., polegającego na ograniczeniu emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce o co najmniej 40 % w porównaniu z poziomami z 1990 r. _______________________ (10) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz.U. L 76 z 19.3.2018, s. 3). |
Poprawka 16
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 14
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (14) Z analizy przeprowadzonej w kontekście przeglądu rezerwy oraz oczekiwanego rozwoju sytuacji na rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla wynika, że poziom 12 % łącznej liczby uprawnień znajdujących się w obiegu, które mają być wprowadzane do rezerwy każdego roku po 2023 r., jest niewystarczający, aby zapobiec znacznemu wzrostowi nadwyżki liczby uprawnień w EU ETS. W związku z tym po 2023 r. nadal powinna obowiązywać wartość procentowa na poziomie 24 %, a minimalna liczba uprawnień, które mają zostać wprowadzone do rezerwy, powinna również nadal wynosić 200 mln. | (14) Z analizy przeprowadzonej w kontekście przeglądu rezerwy oraz oczekiwanego rozwoju sytuacji na rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla wynika, że poziom 12 % łącznej liczby uprawnień znajdujących się w obiegu, które mają być wprowadzane do rezerwy każdego roku po 2023 r., jest niewystarczający, aby zapobiec znacznemu wzrostowi nadwyżki liczby uprawnień w EU ETS. Jeżeli po 2023 r. łączna liczba uprawnień znajdujących się w obiegu, które mają być każdego roku wprowadzane do rezerwy, zostanie przywrócona do poziomu 12 %, znacząca i szkodliwa nadwyżka liczby uprawnień w EU ETS może zakłócić stabilność rynkową oraz prawidłowe funkcjonowanie EU ETS i w rezultacie zagrozić osiągnięciu redukcji emisji gazów cieplarnianych niezbędnej do realizacji prawnie wiążących celów klimatycznych, o czym mowa w ocenie skutków przeprowadzonej przez Komisję w związku z niniejszą decyzją. |
Poprawka 17
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 15
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (15) Jeżeli po 2023 r. łączna liczba uprawnień znajdujących się w obiegu, które mają być każdego roku wprowadzane do rezerwy, zostanie przywrócona do poziomu 12 %, potencjalnie szkodliwa nadwyżka liczby uprawnień w EU ETS może spowodować zakłócenie stabilności rynkowej. Ponadto poziom 24 % po 2023 r. powinien zostać ustanowiony oddzielnie od ogólnego przeglądu dyrektywy 2003/87/WE i decyzji (UE) 2015/1814 w celu wzmocnienia unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie ze zwiększonymi ambitnymi celami klimatycznymi Unii na 2030 r., aby zapewnić przewidywalność rynku. | (15) W związku z tym należy dopilnować, aby łączna liczba uprawnień nie została przywrócona do poziomu poniżej 24 % po 2023 r. oraz aby minimalna liczba uprawnień, które mają być wprowadzane do rezerwy, nie spadła poniżej 200 mln. Należy to uczynić oddzielnie od ogólnego przeglądu dyrektywy 2003/87/WE i decyzji (UE) 2015/1814 w celu wzmocnienia unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie ze zwiększonymi ambitnymi celami klimatycznymi Unii na 2030 r., aby zapewnić jego terminowe wejście w życie i tym samym przewidywalność rynku dzięki wyeliminowaniu ryzyka, że poziom znów spadnie poniżej 24 %. Utrzymanie w niniejszej decyzji poziomu 24 % powinno pozostać bez uszczerbku dla dalszych przeglądów rezerwy, w tym w stosownych przypadkach dla przeglądu wskaźnika liczby uprawnień, które mają być wprowadzane do rezerwy, w ramach ogólnego przeglądu dyrektywy 2003/87/WE i decyzji (UE) 2015/1814 w 2022 r. |
Poprawka 18
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 15 a (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (15a) Poziom 24 % po 2023 r. należy ustanowić oddzielnie od ogólnego przeglądu dyrektywy 2003/87/WE i decyzji (UE) 2015/1814, aby wzmocnić EU ETS zgodnie ze zwiększonymi ambitnymi celami klimatycznymi Unii do 2030 r. w dążeniu do zapewnienia przewidywalności rynku. |
Poprawka 19
Wniosek dotyczący decyzji
Motyw 15 b (nowy)
| Tekst proponowany przez Komisję | Poprawka |
| (15b) Ponieważ celu niniejszej decyzji, jakim jest kontynuacja obecnych parametrów rezerwy stabilności rynkowej ustanowionych zgodnie z dyrektywą (UE) 2018/410, nie można osiągnąć w sposób wystarczający na poziomie państw członkowskich, natomiast ze względu na jego skalę i skutki można go lepiej zrealizować na szczeblu unijnym, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. |
1 Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A9-0045/2022).