Pomoc państwa - Włochy - Pomoc C 19/2004 (ex NN163/2003) - Bodźce fiskalne na rzecz niektórych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, wyspecjalizowanych w lokowaniu w akcje spółek o małej i średniej kapitalizacji - Zaproszenie do przedstawienia uwag na podstawie art. 88 ust. 2 Traktatu WE.
Dz.U.UE.C.2004.225.8
Akt nienormatywnyPomoc C 19/2004 (ex NN163/2003) - Bodźce fiskalne na rzecz niektórych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, wyspecjalizowanych w lokowaniu w akcje spółek o małej i średniej kapitalizacji
Zaproszenie do przedstawienia uwag na podstawie art. 88 ust. 2 Traktatu WE
(2004/C 225/03)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 9 września 2004 r.)
Listem z dnia 7 maja 2004 r., zamieszczonym w języku oryginalnym na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Włochy o swojej decyzji dotyczącej wszczęcia procedury przewidzianej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, w odniesieniu do wyżej wymienionych środków.
Zainteresowane strony mogą przedstawić swoje uwagi na temat środków, w odniesieniu do których Komisja wszczyna procedurę, w ciągu miesiąca, licząc od dnia opublikowania niniejszego streszczenia i listu, przesyłając je na adres:
Komisja Europejska
Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji
Dyrekcja Pomoc Państwa II
B-1049 Brussels
Fax (32-2) 296 12 42.
Uwagi te zostaną przekazane Włochom. Zainteresowana strona przedstawiająca uwagi może wystąpić z pisemnym wnioskiem o poufne traktowanie jej tożsamości, z podaniem przyczyn tego wniosku.
STRESZCZENIE
Opis środka
Środek został przewidziany w art. 12 dekretu z mocą ustawy (Decreto Legge) z dnia 30 września 2003 r. nr 269, dotyczącego "Misure in materia di sviluppo dell'economia e di correzione dei conti pubblici" (DL 269/2003), przekształconego w ustawę (Legge) z dnia 24 listopada 2003 r. nr 326 (L 326/2003). System wprowadzono w życie w dniu 2 października 2003 r., z chwilą opublikowania dekretu z mocą ustawy DL 269/2003 we włoskim Dzienniku Urzędowym, i nie został on zgłoszony Komisji.
Artykuł 12 dekretu DL 269/2003 przewiduje, że począwszy od roku podatkowego, w którym zostały spełnione niektóre szczególne wymagania, dochody kapitałowe instytucji inwestycyjnych, wymienionych w przepisach, o których mowa, specjalizujących się w inwestowaniu w akcje spółek o małej i średniej kapitalizacji, notowanych na oficjalnych europejskich giełdach papierów wartościowych, są objęte 5 % podatkiem zastępczym, w miejsce zwykłego 12,5 % podatku zastępczego od osób prawnych.
Dla osiągnięcia wyrównanego realnego opodatkowania zagranicznych i włoskich instytucji inwestycyjnych art. 12 dekretu DL 269/2003 przewiduje stosowanie obniżonej nominalnej stawki podatku zastępczego w wysokości 5 % w odniesieniu do dochodów kapitałowych włoskich niewyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych, które inwestują w wyspecjalizowanych instytucjach inwestycyjnych, w stosunku do tej części ich dochodów, która pochodzi z lokowania w takich wyspecjalizowanych instytucjach inwestycyjnych, podczas gdy dochody włoskich instytucji inwestycyjnych, które pochodzą z zagranicznych instytucji inwestycyjnych, są w 60 % zwolnione.
W celu rozszerzenia zakresu bodźców na inne instytucje inwestycyjne art. 12 dekretu DL 269/2003 przewiduje, że fundusze emerytalne są również objęte realnym podatkiem w wysokości 5 % w odniesieniu do części ich dochodów pochodzących z zagranicznych wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych oraz że dochody pochodzące z włoskich instytucji inwestycyjnych korzystają z 6 % ulgi podatkowej odpowiadającej 5 % stawce podatku zastępczego nałożonego na dochody kapitałowe wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych, w których uczestniczą takie fundusze emerytalne.
Wszystkie włoskie instytucje inwestycyjne i zagraniczne przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe, o których mowa w dyrektywie Rady 85/611/EWG (UCITS), mogą korzystać z obniżonej stawki, pod warunkiem że specjalizują się w lokowaniu w akcje spółek o małej i średniej kapitalizacji, notowanych na oficjalnej europejskiej giełdzie papierów wartościowych. Zgodnie z art. 12 dekretu DL 269/2003 do przedsiębiorstw wymienionych w drugiej kolejności zaliczają się te, których kapitał ustalony na podstawie średniej ceny rynkowej akcji przedsiębiorstwa w ostatnim dniu transakcji w każdym kwartale roku nie przekracza 800 milionów EUR.
Na podstawie art. 12 dekretu DL 269/2003 instytucje inwestycyjne, o których mowa powyżej, są wyspecjalizowane, jeżeli posiadają pakiet akcji spółek o małej o średniej kapitalizacji, notowanych na oficjalnej europejskiej giełdzie papierów wartościowych, odpowiadający co najmniej 2/3 wartości aktywów posiadanych w ciągu roku zwrotnikowego, przez co najmniej 1/6 łącznej liczby dni funkcjonowania funduszu, wykazanych w okresowych sprawozdaniach finansowych takich instytucji inwestycyjnych. System stosuje się wyłącznie, począwszy od roku podatkowego, w którym instytucja inwestycyjna lokuje nie mniej niż 2/3 swoich łącznych aktywów w akcje spółek o małej i średniej kapitalizacji notowanych na europejskiej giełdzie papierów wartościowych lub od czasu określonego w statucie instytucji inwestycyjnej, począwszy od którego ta instytucja inwestuje głównie w akcje spółek o małej i średniej kapitalizacji, notowanych na europejskiej giełdzie papierów wartościowych. Poza włoskimi instytucjami inwestycyjnymi wszystkie inne otwarte i zamknięte włoskie fundusze, tak zwane "fundusze historycznie zarejestrowane w Luksemburgu", fundusze typu SICAV oraz zagraniczne UCITS mogą korzystać z obniżonej 5 % stawki podatku, pod warunkiem że zostały zarejestrowane jako wyspecjalizowane instytucje inwestycyjne lub w odniesieniu do tej części ich dochodów, która jest lokowana w zarejestrowanych wyspecjalizowanych instytucjach inwestycyjnych.
Ocena środka
Komisja uznaje instytucje inwestycyjne, o których mowa, za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE, ponieważ podejmują one działalność gospodarczą na rynkach konkurencyjnych jako przedsiębiorstwa. Artykuł 12 dekretu DL 269/2003, jak się zdaje, przyznaje wyspecjalizowanym instytucjom inwestycyjnym, w odróżnieniu od pozostałych instytucji inwestycyjnych, podwójną korzyść ekonomiczną. Po pierwsze, środek przyznaje bezpośrednią korzyść w wysokości równej kwocie zaniechanego podatku zastępczego od dochodów kapitałowych pochodzących z wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych, która w ujęciu ilościowym stanowi 7,5 % ich wyniku operacyjnego netto. Komisja stwierdza, że wartość korzyści wydaje się nieproporcjonalna zarówno względem liczby akcji spółek o małej i średniej kapitalizacji, notowanych na giełdzie, będących w posiadaniu wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych, jak i udziału dochodów ze spółek o małej i średniej kapitalizacji notowanych na giełdzie w wyniku operacyjnym netto wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych. Po drugie, Komisja jest zdania, że ten system prawdopodobnie przynosi pośrednie korzyści wyspecjalizowanym instytucjom inwestycyjnym, z uwagi na to, że poprzez wzrost dochodów po opodatkowaniu takich wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych, dla każdego zwrotu przed opodatkowaniem, sprzyja popytowi inwestorów na papiery o charakterze udziałowym wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych, stwarzając w ten sposób łatwiejszy dostęp do kapitału.
Ponadto art. 12 dekretu DL 269/2003, jak się zdaje, przyznaje wybiórczo korzyści zagranicznym wyspecjalizowanym instytucjom inwestycyjnym w stosunku do włoskich wyspecjalizowanych i niewyspecjalizowanych UCITS, ponieważ przypuszczalnie przyznaje funduszom emerytalnym obniżoną 5 % stawkę podatku zastępczego wyłącznie w odniesieniu do dochodów kapitałowych pochodzących z zagranicznych instytucji inwestycyjnych, podczas gdy dochody kapitałowe z funduszy emerytalnych lokujących we włoskich instytucjach inwestycyjnych, podlegające 5 % stawce podatku zastępczego, są obciążone realnym podatkiem w wysokości 11 %.
Artykuł 12 dekretu DL 269/2003 nasuwa przypuszczenie, że wykorzystane są źródła państwowe w związku z zaniechaniem podatku od dochodów, należnego w normalnych warunkach włoskiemu skarbowi państwa. Komisja stwierdza, że włoskie władze potwierdziły to przypuszczenie poprzez ostrożną kalkulacją łącznej kwoty odnośnych wydatków podatkowych.
Wydaje się, że system ma charakter wybiórczy pod tym względem, że dostęp do wyżej wymienionych korzyści ogranicza się do wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych. Z uwagi na istnienie tego systemu w niektórych okolicznościach zagraniczne instytucje inwestycyjne, w których uczestniczą włoskie fundusze emerytalne, uzyskują prawdopodobnie szczególną korzyść z tytułu inwestowania we włoskich wyspecjalizowanych instytucjach inwestycyjnych. Wobec tego niewyspecjalizowane instytucje inwestycyjne znajdują się w mniej korzystnej sytuacji, ponieważ ponoszą większe obciążenia z tytułu podatku zastępczego i potrąconego o nieobniżonych stawkach, w odniesieniu do ich zysków kapitałowych, w tym także dochodów z tytułu inwestycji w spółkach o małej i średniej kapitalizacji. Ponadto Komisja ma wątpliwości, czy korzyści przewidziane w ramach systemu mogą de facto przysługiwać wszystkim rodzajom instytucji inwestycyjnych, a zwłaszcza funduszom zamkniętym, które zazwyczaj lokują swój kapitał w małych i średnich spółkach nienotowanych na giełdzie.
Biorąc pod uwagę, że wyspecjalizowane instytucje inwestycyjne korzystające z systemu działają na europejskich rynkach finansowych, gdzie konkurencja, także konkurencja wewnątrzwspólnotowa, jest silna, przyznanie korzyści na rzecz niektórych instytucji przyczynia się do zakłócenia konkurencji w obrębie tych rynków. Władze włoskie nie udowodniły, że korzyści płynące z zakłócenia konkurencji są z nawiązką kompensowane korzyściami wynikającymi ze skierowania funduszy do spółek o małej i średniej kapitalizacji.
I wreszcie, Komisja ma wątpliwości, czy pomoc państwa przyznana na rzecz wyspecjalizowanych instytucji inwestycyjnych jest zgodna z jednolitym rynkiem. Włoskie władze nie przedstawiły żadnych argumentów, by wykazać, że którekolwiek z wyłączeń przewidzianych art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu, na podstawie których pomoc państwa może być uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem, stosuje się do niniejszego przypadku. Korzyści podatkowe przyznane w ramach systemu, jak się zdaje, nie odnoszą się do specjalnych inwestycji, tworzenia miejsc pracy czy specjalnych projektów kwalifikujących się do otrzymania pomocy na podstawie istniejących ramowych zasad regulujących wyłączenia grupowe ani do innych wytycznych Wspólnoty. Stanowią one jedynie zmniejszenie obciążeń, które w normalnych warunkach powinny być ponoszone przez przedsiębiorstwa, o których mowa, w toku ich działalności gospodarczej i dlatego muszą być uznane za pomoc operacyjną państwa, z której korzyści przestaną istnieć z chwilą jej wycofania. Zgodnie z praktyką przyjętą przez Komisję taka pomoc nie może być uznana za zgodną z jednolitym rynkiem, ponieważ nie jest przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, nie jest ograniczona w czasie, degresywna ani proporcjonalna do działania podejmowanego w zakresie niezbędnym dla zaradzenia określonym trudnościom gospodarczym.
Komisja, biorąc pod uwagę swoje wątpliwości odnośnie do zgodności pomocy z Traktatem WE, podjęła decyzję o wszczęciu formalnej procedury wyjaśniającej, przewidzianej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE.
Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 każda pomoc niezgodna z prawem może podlegać odzyskaniu od jej odbiorcy.
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
TEKST LISTU