Pomoc państwa - Włochy - Pomoc C 12/04 (ex NN 165/03) - Bodźce fiskalne dla firm biorących udział w targach zagranicznych - Zaproszenie do przedkładania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.221.2

Akt nienormatywny
Wersja od: 3 września 2004 r.

POMOC PAŃSTWA - WŁOCHY

Pomoc C 12/04 (ex NN 165/03) - Bodźce fiskalne dla firm biorących udział w targach zagranicznych

Zaproszenie do przedkładania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(2004/C 221/02)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE C z dnia 3 września 2004 r.)

Pismem z dnia 16 marca 2004 r., załączonym w oryginalnej wersji językowej pod niniejszym streszczeniem, Komisja zawiadomiła Włochy o swojej decyzji rozpoczęcia procedury ustanowionej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w sprawie powyższych działań.

Zainteresowane strony mogą przedkładać uwagi dotyczące działań, co do których Komisja rozpoczyna procedurę, w okresie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma, pod adresem:

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Konkurencji

Dyrekcja Pomoc Państwa I

B-1049 Bruksela

Fax (32-2) 296 12 42

Uwagi te zostaną przekazane Włochom. Wnioski o poufne potraktowanie tożsamości zainteresowanej strony można przedkładać z zachowaniem formy pisemnej i z wyjaśnieniem powodów takiego wniosku.

STRESZCZENIE

Opis działania

Dnia 2 października 2003 r. Włochy ogłosiły dekret z dnia 30 września 2003 r. nr 269 (DL 269/2003), który wszedł w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Republiki Włoskiej nr 230 z dnia 2 października 2003 r.

Artykuł 1 ust. 1 lit. b) dekretu DL 269/2003 stanowi, że przedsiębiorstwa, które podlegają opodatkowaniu od firm we Włoszech, mogą wyłączyć z dochodów podlegających opodatkowaniu koszty wydatkowane bezpośrednio na uczestnictwo w zagranicznych targach. Przepis odnosi się wyłącznie do ustalenia dochodu podlegającemu opodatkowaniu w pierwszym roku podatkowym po roku, w którym dekret DL 269/2003 wszedł w życie (2 października 2003 r.). Wyłączenie obowiązuje jako środek dodatkowy, oprócz zwyczajnych odliczeń podatkowych dotyczących tych kosztów zapisanych w deklaracji dochodowej beneficjenta, o której mowa w art. 108 ust. 2 Włoskiego kodeksu podatków dochodowych (TUIR), w odniesieniu do reklamy i promocji, wystaw oraz kosztów agencyjnych.

Ocena działania

Według Komisji powyższa korzyść wydaje się spełniać odpowiednie warunki art. 87 ust. 1 Traktatu WE.

Komisja uważa, że to działanie przysporzy beneficjentom korzyści ekonomicznej, polegającej na zmniejszeniu dochodów podlegających opodatkowaniu w przedsiębiorstwach biorących udział w targach zagranicznych, o kwotę odpowiadającą kosztom poniesionym na uczestnictwo w takich targach. Przedsiębiorstwo ponoszące takie koszty zapisuje w swoich księgach odpowiednią korektę minusową, co będzie skutkować mniejszym efektywnym obciążeniem podatkiem od przedsiębiorstw poniesionym w roku 2004.

Korzyść ma charakter selektywny, ponieważ jest ona ograniczona tylko do tych przedsiębiorstw, które podejmują inwestycje skierowane wyłącznie na uczestnictwo w targach zagranicznych, wyłączając innych konkurentów, którzy nie uczestniczą w takich targach (np. przedsiębiorstwa uczestniczące w targach lokalnych). Komisja zwraca również uwagę, że korzyść ta związana jest z Państwem, jako że polega ona na rezygnacji z dochodów podatkowych włoskiego Skarbu Państwa.

W końcu, Komisja uważa, że to działanie wydaje się zakłócać konkurencję i handel pomiędzy Państwami Członkowskimi, jako że zarówno cel programu, jak i jego efekty są skierowane na poprawę warunków handlowych beneficjentów, w zakresie wywozu ich towarów na obce rynki.

Komisja wyraża wątpliwości, czy pomoc przyznana przedsiębiorstwom uczestniczącym w targach za granicą jest zgodna z zasadami jednolitego rynku. Władze włoskie nie przedstawiły żadnych argumentów, aby wykazać, że w tym przypadku zastosowanie znajduje jeden z wyjątków wskazanych w art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu WE, zgodnie z którymi pomoc państwa może zostać uznana za zgodną z zasadami wspólnego rynku.

Korzyści podatkowe przyznane w takim systemie nie odnoszą się do specjalnego rodzaju inwestycji, w tym związanych z tworzeniem miejsc pracy, kwalifikujących się do otrzymania pomocy w istniejących ramach prawnych dotyczących wyłączeń grupowych, ani nie są objęte wytycznymi wspólnotowymi, ale wydają się stanowić, po prostu, obniżkę obciążeń, które powinny być w normalnym trybie ponoszone przez beneficjentów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jako takie muszą być one uznane za pomoc na działalność operacyjną, którą można uznać za zgodną z zasadami jednolitego rynku, jeżeli dane środki ułatwiają rozwój pewnego rodzaju działalności lub pewnych obszarów gospodarczych oraz są ograniczone w czasie, dygresyjne i proporcjonalne do potrzeb związanych z przezwyciężeniem konkretnych barier ekonomicznych. Nie wydaje się, aby powyższe wymagania zostały spełnione w omawianym przypadku.

Ponadto program wydaje się ściśle skierowany na poprawę pozycji handlowej beneficjentów w stosunku do zagranicznych konkurentów, w tym pochodzących z innych Państw Członkowskich. Wobec powyższego działanie to mogłoby stać w sprzeczności z zasadami jednolitego rynku, ponieważ nie można wykluczyć, że skutkuje ono zwrotem podatków wewnętrznych związanych z wywozem do innych Państw Członkowskich, co stoi w sprzeczności z art. 92 Traktatu i, z tego powodu, omawiane działanie nie może być uznane za zgodne z zasadami jednolitego rynku.

Mając na uwadze wspomniane wątpliwość dotyczące zgodności omawianej pomocy, Komisja wnioskuje o rozpoczęcie formalnej procedury kontrolnej ustanowionej w art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka bezprawna pomoc podlega zwrotowi przez jej odbiorcę.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

TEKST PISMA

grafika

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.