Pomoc państwa - Niemcy - Pomoc państwa nr C 58/06 (ex NN 98/05) - Pomoc dla przedsiębiorstw Bahnen der Stadt Monheim (BSM) oraz Rheinische Bahngesellschaft (RBM) w Verkehrsverbund Rhein Ruhr (Związek Komunikacyjny Renu-Ruhry) - Zaproszenie do przedkładania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.74.18

Akt nienormatywny
Wersja od: 31 marca 2007 r.

POMOC PAŃSTWA - NIEMCY

Pomoc państwa nr C 58/06 (ex NN 98/05) - Pomoc dla przedsiębiorstw Bahnen der Stadt Monheim (BSM) oraz Rheinische Bahngesellschaft (RBM) w Verkehrsverbund Rhein Ruhr (Związek Komunikacyjny Renu-Ruhry)

Zaproszenie do przedkładania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/C 74/10)

(Dz.U.UE C z dnia 31 marca 2007 r.)

Pismem z dnia 20 grudnia 2006 r., zamieszczonym w języku oryginału na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Niemcy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, dotyczącego wyżej wymienionej pomocy lub wyżej wymienionego środka pomocy.

Zainteresowane strony mogą nadsyłać swoje uwagi w terminie do jednego miesiąca od daty opublikowania niniejszego streszczenia oraz towarzyszącego mu pisma na adres:

Commission européenne

Direction générale de l'Energie et des Transports

Direction A

B-1049 Bruxelles

Faks: (32-2) 296 41 04

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom Niemiec. Zainteresowana strona przedkładająca uwagi może wystąpić z pisemnym, odpowiednio umotywowanym wnioskiem o traktowanie jej danych jako poufnych.

TEKST STRESZCZENIA

POSTĘPOWANIA

W piśmie z dnia 27 stycznia 1999 r. niemieckie miasto Langenfeld/ Rheinland skierowało do Komisji skargę, w której twierdzi, że przedsiębiorstwu Rheinische Bahngesellschaft (zwanemu dalej RBG) oraz przedsiębiorstwu Bahnen der Stadt Monheim (zwanemu dalej BSM) pomoc państwa została przyznana bezprawnie. Ponieważ sprawa była podobna do sprawy przedsiębiorstwa Altmark Trans, Komisja wstrzymała się z podjęciem decyzji w trybie prejudycjalnym w sprawie tej skargi oczekując na wydanie przez Trybunał wyroku C-280/00 z dnia 24 lipca 2003 r.

OPIS

– Krajowa podstawa prawna dla środka lub pomocy: Personenbeförderungsgesetz; Regionalisierungsgesetz; Gesetz über den öffentlichen Personennahverkehr in Nordrhein-Westfalen; Zweckverbandssatzung für den Zweckverband Verkehrsverbund Rhein-Ruhr

– System rekompensat został wprowadzony w 1990 r. i zmieniony w 2005 r.

Verkehrsverbund Rhein Ruhr jest w Niemczech organem przyznającym pomoc w formie rekompensaty kosztów związanych z zapewnieniem i utrzymaniem infrastruktury (Infrastrukturvorhaltekosten - bieżące koszty związane z infrastrukturą). Oba przedsiębiorstwa otrzymują również w ramach subsydiowania krzyżowego środki od przedsiębiorstw Monheimer Versorgungs- und Verkehrs GmbH oraz Düsseldorfer Stadtwerke Gesellschaft für Beteiligungen mbH.

– Beneficjentami pomocy jest spółka Rheinische Bahngesellschaft (zwana dalej RBG) oraz spółka Bahnen der Stadt Monheim (zwane dalej BSM).

– Celem środka lub pomocy jest finansowanie transportu publicznego przez obie spółki. Według władz niemieckich stanowi to rekompensatę na świadczenie usług publicznych.

OCENA

Istniejąca pomoc

Komisja stwierdza, że omawiane środki stanowiły w okresie od 1990 r. do 2005 r. istniejącą pomoc, ponieważ w chwili ich wprowadzenia w 1990 r. przedmiotowy rynek nie był rynkiem otwartym na konkurencję, oraz że w związku z tym środki te nie miały wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Obecność pomocy

Władze niemieckie uważają, że omawiany środek nie jest pomocą, ponieważ spełnia on cztery kryteria Altmark oraz nie może prowadzić do zakłócenia konkurencji, ani wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Komisja ma wątpliwości co do zasadności stanowiska przyjętego przez rząd niemiecki.

Jeśli chodzi o pierwsze kryterium Altmark, Komisja sądzi, że na przedsiębiorstwach BSM i RBG z pewnością ciąży zobowiązanie z tytułu wykonywania usług publicznych na podstawie przyznanych im zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie transportu publicznego, jednak celem rekompensaty, według władz niemieckich, są inne zobowiązania, tzn. zapewnienie i utrzymanie infrastruktury (Infrastrukturvorhaltekosten). W przypadku tych zobowiązań, Komisja ma wątpliwości co do tego czy stanowią one zobowiązania z tytułu wykonywania usług publicznych, ponieważ uważa, że ze względu na ich własny interes gospodarczy przedsiębiorstwa te zapłacą co najmniej część kosztów uznanych za bieżące koszty związane z infrastrukturą (Infrastrukturvorhaltekosten).

W przypadku drugiego kryterium Altmark, Komisja twierdzi, że Niemcy nie zapewniły elementów niezbędnych do sprawdzenia, czy wielkości wykorzystywane do obliczenia rekompensaty zostały wcześniej ustalone i czy zostały ustalone w sposób obiektywny.

W przypadku trzeciego kryterium Altmark, Komisja uważa, że Niemcy nie zapewniły elementów niezbędnych do sprawdzenia, czy rekompensata odpowiada kosztom poniesionym w związku z wywiązywaniem się ze zobowiązań.

W przypadku czwartego kryterium Altmark, Komisja sądzi, że Niemcy nie zapewniły elementów niezbędnych do sprawdzenia, czy BSM oraz RBG są dobrze zarządzanymi średnimi przedsiębiorstwami posiadającymi odpowiednie środki transportu.

W odniesieniu do możliwości powodowania zakłóceń konkurencji, Komisja uważa, że nie można wykluczyć zakłócenia konkurencji w stosunku do innych form transportu (wspólne korzystanie z samochodu, przejazd taksówką, wynajem roweru) ani, zgodnie z orzecznictwem w sprawie Altmark, wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Zgodność pomocy

Niemcy uważają, że ewentualna pomoc jest zgodna z Traktatem w rozumieniu art. 86 ust. 2 Traktatu WE. Odnosząc się do motywu 17 w decyzji z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie stosowania art. 86 ust. 2 Traktatu WE do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym(1), Komisja twierdzi, że wyklucza się stosowanie art. 86 ust. 2 Traktatu WE do zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych w transporcie lądowym.

Dlatego też, ponieważ Niemcy wyłączyły przedmiotowe środki transportu z zakresu stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69(2), Komisja potraktowała pomoc jako zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1107/70(3), z art. 87 ust. 3 lit. c) oraz wspólnotowymi wytycznymi w sprawie pomocy na ochronę środowiska naturalnego(4).

W odniesieniu do zgodności pomocy z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1107/70, Komisja ma wątpliwości co do tego, czy zobowiązania, za które Verkehrsverbund Rhein Ruhr wypłaca rekompensaty przedsiębiorstwom BSM i RBG, są zobowiązaniami z tytułu wykonywania usług publicznych i czy kwoty otrzymane przez przedsiębiorstwa BSM i RBG odpowiadają kosztom poniesionym w związku z wywiązywaniem się ze zobowiązań.

W odniesieniu do zgodności pomocy z art. 87 ust. 3 lit. c) jako pomocy mającej na celu zachęcanie przedsiębiorstw transportu publicznego do podnoszenia jakości świadczonych przez nie usług, Komisja ma wątpliwości co do konieczności udzielania pomocy, skutków zachęcania do podnoszenia jakości usług i proporcjonalności pomocy.

W odniesieniu do zgodności pomocy ze wspólnotowymi wytycznymi w sprawie pomocy na ochronę środowiska naturalnego Komisja stwierdza, że Niemcy nie odwołały się do tej możliwości i w związku z tym nie zapewniły elementów niezbędnych do ustalenia czy spełniono warunki określone w tych wytycznych. Wobec tego Komisja ma wątpliwości co do tego, czy pomoc może zostać uznana za zgodną na podstawie wytycznych.

Wnioski

Komisja ma wątpliwości co do zgodności ewentualnej pomocy.

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka pomoc bezprawnie przyznana beneficjentowi może podlegać zwrotowi.

______

(1) Dz.U. L 312 z 29.11.2005, str. 67.

(2) Dz.U. L 156 z 28.6.1969, str. 1.

(3) Dz.U. L 130 z 15.6.1970, str. 1.

(4) Dz.U. L 37 z 3.2.2001, str. 3.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

TEKST PISMA

grafika

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.