Pomoc państwa - Hiszpania - Pomoc państwa SA. 36387 (2013/C) (ex 2013/NN) - Domniemana pomoc na rzecz trzech klubów piłkarskich z Regionu Walencji - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.69.99

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 marca 2014 r.

POMOC PAŃSTWA - HISZPANIA

Pomoc państwa SA. 36387 (2013/C) (ex 2013/NN) - Domniemana pomoc na rzecz trzech klubów piłkarskich z Regionu Walencji

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2014/C 69/07)

(Dz. U.UE C z dnia 7 marca 2014 r.)

Pismem z dnia 18 grudnia 2013 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Hiszpanię o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:

European Commission Directorate-General for Competition 1049 Bruxelles/Brussel BELGIQUE/BELGIË

Faks: [phone]

E-mail: stał[e-mail]

Otrzymane uwagi zostaną przekazane Hiszpanii. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

1.

 Opis pomocy

W latach 2009, 2010 i 2013 hiszpański Instituto Valenciano de Finanzas ("IVF") udzielił trzech gwarancji na kredyty bankowe o łącznej wartości 107 mln EUR na rzecz Fundaciόn Valencia Club de Fútbol ("Fundaciόn Valencia", 75 mln EUR), Fundaciόn Hercules de Alicante ("Fundaciόn Hercules", 18 mln EUR) oraz Fundaciόn Elche Club de Fútbol ("Fundaciόn Elche", 14 mln EUR). We wszystkich trzech przypadkach celem kredytu było sfinansowanie zakupu udziałów w spółkach, odpowiednio, Valencia Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva ("Valencia CF"), Hércules Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva ("Hercules CF") i Elche Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva ("Elche CF"). IVF jest publiczną instytucją finansową znajdującą się pod kontrolą Generalitat Valenciana (przedstawiciele tej ostatniej uczestniczą również w Radzie Generalnej IVF). Wspomniane powyżej fundacje są organizacjami nienastawionymi na zysk, które nie prowadzą działalności gospodarczej, a ich misją jest promowanie i rozwój projektów sportowych. Gwarancje objęły 100 % kapitału kredytu + odsetki + koszty transakcji będących przedmiotem gwarancji. Ustanowiono trzy roczne opłaty za udzielenie gwarancji w wysokości 0,5 % - 1 % na rzecz państwa. Jako kontrgwarancję IVF otrzymał zastawy na udziałach trzech wspomnianych klubów piłkarskich, będących własnością poszczególnych fundacji. Czasy trwania kredytów wynosiły 5-6 lat, zaś okresy karencji wynosiły 4-5 lat. Oprocentowanie kredytów było równe stopie Euribor 1 rok + marża 1 %-3,5 % + prowizje w wysokości 0,5 %-1 %. W listopadzie 2010 r. oraz w lutym 2013 r. IVF zwiększył gwarancję na rzecz Valencia CF o odpowiednio 6 mln EUR i 5 mln EUR.

Celem zwiększenia gwarancji było pokrycie zaległego kapitału, odsetek i kosztów, wynikających ze zwłoki w spłacie kredytu objętego gwarancją.

2.

 Ocena pomocy

Po pierwsze, należy zauważyć, że wszystkie wymienione wyżej kluby piłkarskie działają w dziedzinie zawodowej piłki nożnej, co należy uznać za działalność gospodarczą zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości ¹ w tym zakresie. Wspomniane kluby piłkarskie, niezależnie od ich formy prawnej, należy uznać za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

Jeśli chodzi o kryterium korzyści, zgodnie z sekcją 2.2 i 3.2 Obwieszczenia Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji ("obwieszczenie w sprawie gwarancji") ² w przypadku gdy kredytobiorca nie płaci za gwarancję ceny, która obejmuje ponoszone ryzyko, uzyskuje on korzyść. W niektórych przypadkach kredytobiorca będący przedsiębiorstwem w trudnej sytuacji finansowej, bez gwarancji państwowej, mógłby nie być w stanie znaleźć instytucji finansowej skłonnej do udzielenia mu kredytu. Ponadto obwieszczenie w sprawie gwarancji stanowi, że wystarczającym powodem dla Komisji do wykluczenia istnienia pomocy państwa może być spełnienie pewnych warunków, takich jak fakt, że kredytobiorca nie znajduje się w trudnej sytuacji finansowej i że gwarancja nie obejmuje więcej niż 80 % niespłaconego kredytu lub innego zobowiązania finansowego. W przedmiotowym przypadku roczne opłaty za udzielenie gwarancji w wysokości 0,5 %-1 % wydają się prima facie nie odzwierciedlać ryzyka niespłacenia kredytów objętych gwarancją, gdyż beneficjenci byli w momencie udzielania przedmiotowych gwarancji najwyraźniej w trudnej sytuacji; istotnie, na podstawie informacji dostępnych Komisji, wydaje się, że omawiane zastrzyki kapitałowe miały miejsce w celu przywrócenia beneficjentom płynności i zasobów, mając na uwadze negatywne wyniki gospodarcze. Ponadto gwarancje objęły ponad 80 % gwarantowanych kwot i przyznano je przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji. W związku z tym Komisja ma wątpliwości, czy gwarant działający na zasadach gospodarki rynkowej udzieliłby beneficjentom gwarancji za tę cenę i czy jakaś instytucja finansowa byłaby gotowa udzielić kredytu beneficjentom na jakichkolwiek warunkach w przypadku braku gwarancji państwowych.

Jeśli chodzi o kryterium dotyczące zasobów państwowych, wszystkie badane środki zostały subskrybowane w całości przez IVF. Według informacji instytucjonalnych znajdujących się na stronie internetowej IVF instytut ten został utworzony na mocy ustawy nr 7/1990 (28 grudnia 1990 r.) jako podmiot prawa publicznego podlegający rządowi i ma stanowić główny instrument publicznej polityki kredytowej i przyczyniać się do wykonywania kompetencji rządu regionu w sektorze finansów. Aktualnie IVF podlega Ministerstwu Finansów i Administracji Publicznej. ³ Na podstawie powyższego wydaje się, że główny cel działalności omawianej jednostki jest ściśle związany z administracją publiczną i wdrażaniem decyzji organów publicznych. Publiczny charakter działalności przedsiębiorstwa jest zasadniczą przesłanką dla przypisania działań przedsiębiorstwa państwu, ⁴ w szczególności w zakresie, w jakim przedsiębiorstwo to jest wykorzystywane przez państwo jako instrument do wdrażania polityki ⁵ , a nie do realizacji celów czysto komercyjnych. ⁶ Państwo hiszpańskie miało zatem wyraźny i bezpośredni wpływ na IVF. W tym względzie należy zauważyć, że przedstawiciele Generalitat Valenciana uczestniczą w Radzie Generalnej i Komitecie Inwestycyjnym IVF.

Jeśli chodzi o kryterium selektywności, środki państwowe mają charakter selektywny, o ile przysparzają korzyści pojedynczym przedsiębiorstwom z jednego sektora. Omawiane środki państwowe umożliwiły w istocie fundacjom: Fundación Valencia, Fundación Hercules i Fundación Elche uzyskanie kredytów, a tym samym sfinansowanie zakupu Valencia CF, Hercules CF i Elche CF poprzez zastrzyki kapitałowe.

Ponadto, w odniesieniu do kryterium wpływu na konkurencję i wymianę handlową między państwami członkowskimi należy zauważyć, iż korzyści odnoszone przez klub grający w krajowej pierwszej lidze mogą mieć wpływ na konkurencję i wymianę

handlową między państwami członkowskimi. Kluby będące beneficjentami konkurują o obecność w rozgrywkach europejskich i działają na rynkach artykułów promocyjnych i praw telewizyjnych. Prawa do transmisji, artykuły promocyjne i sponsoring są źródłami dochodu, o które kluby pierwszoligowe konkurują z innymi klubami we własnym kraju i poza jego granicami. 1m więcej środków kluby mogą przeznaczyć na graczy z najwyższej półki, tym lepsze wyniki mogą one osiągać w zawodach sportowych, a to z kolei zaowocuje większym dochodem z wyżej wymienionych rodzajów działalności.

Na podstawie powyższego finansowe wsparcie państwa dla zawodowych klubów sportowych Valencia CF, Hercules CF i Elche CF stanowiłoby pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

3.

 Zgodność pomocy z rynkiem wewnętrznym

Komisja nie przyjęła wytycznych w sprawie stosowania zasad pomocy państwa do komercyjnej działalności sportowej. W związku z powyższym ocenę należy oprzeć bezpośrednio na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE. Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem pomoc może zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym, jeżeli ułatwia ona we wspólnym interesie rozwój niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych.

Komisja nie jest w stanie zidentyfikować celu leżącego we wspólnym interesie, który mógłby uzasadniać, zgodnie z art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, wybiórcze wsparcie operacyjne dla poszczególnych bardzo silnych podmiotów w wysoce konkurencyjnym sektorze gospodarki.

Komisja uważa, że Valencia CF, Hercules CF i Elche CF mogłyby zostać uznane za przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji w rozumieniu wytycznych w sprawie ratowania i restrukturyzacji ⁷ w momencie przyznawania środków. W związku z tym w odniesieniu do zgodności z TFUE jedynymi odpowiednimi kryteriami wydają się być kryteria dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, zgodnie z tymi wytycznymi. Wydaje się jednak, że ponieważ władze hiszpańskie nie zgłosiły planu restrukturyzacji, warunki określone w wytycznych w sprawie ratowania i restrukturyzacji nie są spełnione, a w szczególności warunki związane z przywróceniem długofalowej rentowności, zapobieganiem nadmiernym zakłóceniom konkurencji i ograniczeniem pomocy do minimum (rzeczywisty wkład, brak pomocy). Wreszcie, nie zakończono stosowania omawianych środków. Ponadto powtarzające się przyznawanie środków pomocy państwa przedsiębiorstwu znajdującemu się w trudnej sytuacji, w szczególności Valencia CF w 2009 i 2013 r., stanowiłoby naruszenie warunku "pierwszy i ostatni raz". Komisja podkreśla również, że władze hiszpańskie nie dostarczyły argumentów na ewentualną zgodność badanych środków z rynkiem wewnętrznym jako pomocy na restrukturyzację.

4.

 Przedstawienie wątpliwości Komisji

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że Hiszpania przyznaje trzem klubom sportowym: Valencia CF, Hercules CF i Elche CF pomoc operacyjną, która nie może być uzasadniona na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE. Komisja ma też wątpliwości, czy Fundación Valencia, Fundación Hercules and Fundación Elche nie odniosły też korzyści z wymienionych środków, jeżeli ich działanie wykraczało poza pośredniczenie między państwem a beneficjentami przy przyznawaniu pomocy. Komisja wyraża zatem wątpliwości co do zgodności tego środka pomocy z rynkiem wewnętrznym.

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka niezgodna z prawem pomoc może podlegać odzyskaniu od jej beneficjenta.

TEKST PISMA

grafika

¹ Sprawa C-415/93 Bosman, pkt 73, Sprawa C-519/04 P Meca-Medina i Majcen przeciwko Komisji, pkt 22 oraz C-325/08 Olympique Lyonnais, pkt 23.

² Dz. U. C 155 z 20.6.2008, s. 10.

³ http://www.ivf.gva.es/p.aspx?pag=InformacionInstitucional.

⁴ Stardust Marine, pkt 56; Air France, pkt 58.

⁵ Steinlike § Weinlig przeciwko Niemcom, 78/76, wyrok z dnia 22 marca 1977 r., pkt 17-18.

⁶ Pearle BV i inni przeciwko Hoofdbedrijfschap Ambachten, C-345/02, wyrok z dnia 15 lipca 2004 r., pkt 37.

⁷ Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, Dz. U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.