Pomoc państwa - Finlandia - Pomoc państwa C 25/07 (ex NN 26/07) - Domniemana pomoc państwa na rzecz Ryanair w porcie lotniczym Tampere-Pirkkala - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.244.13

Akt indywidualny
Wersja od: 18 października 2007 r.

POMOC PAŃSTWA - FINLANDIA

Pomoc państwa C 25/07 (ex NN 26/07) - Domniemana pomoc państwa na rzecz Ryanair w porcie lotniczym Tampere-Pirkkala

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/C 244/06)

(Dz.U.UE C z dnia 18 października 2007 r.)

Pismem z dnia 10 lipca 2007 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Finlandię o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środków pomocy w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować na następujący adres lub numer faksu:

Commission européenne

Direction générale de l'Energie et des Transports

Direction A Affaires générales

B-1049 Bruxelles

Faks: (32-2) 296 41 04

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom fińskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

TEKST STRESZCZENIA

PROCEDURA

W lutym 2005 r. przewoźnik lotniczy SAS Group, występujący w imieniu należącej do niego w całości fińskiej spółki zależnej Blue1 Oy, złożył w Komisji skargę dotyczącą faktu, iż fiński urząd lotnictwa cywilnego (którego nazwę zmieniono później na Finavia) prawdopodobnie bezprawnie udzielił Ryanair pomocy w porcie lotniczym Tampere-Pirkkala w postaci zwolnienia tego przewoźnika z opłat za obsługę pasażerów, tym samym dyskryminując pozostałych przewoźników działających w tym porcie lotniczym.

W dniu 2 marca 2005 r. i 23 maja 2006 r. Komisja zażądała od władz fińskich wyjaśnień, które otrzymała w dniu 25 kwietnia 2005 r. i 27 lipca 2006 r.

OPIS ŚRODKÓW

– Określany dziś jako Terminal 2 budynek w porcie lotniczym Tampere-Pirkkala (zwanym dalej "portem lotniczym Tampere") został zbudowany w roku 1979. Terminal ten zamierzano wykorzystywać jedynie przejściowo, w związku z czym w roku 1994 powstał nowy terminal pasażerski (obecnie określany jako Terminal 1). Jednocześnie Terminal 2 został przebudowany do celów odprawy frachtu i był wykorzystywany przez DHL do wygaśnięcia odpowiedniej umowy najmu w roku 2002.

– Władze fińskie wyjaśniły, że w związku z potrzebą uruchomienia w Finlandii tanich usług pasażerskich oraz oferowania ich na jednym z portów lotniczych podlegających Finavia, podjęto decyzję o przebudowie w roku 2003 Terminala 2 - wykorzystywanego uprzednio jako terminal towarowy - na terminal mogący służyć do odprawy pasażerów tanich linii lotniczych.

– Zarządzanie Terminalem 2 zostało przekazane spółce Suomen Lentoasemapalvelut Oy (zwanej również Airpro), która w całości należy do Finavia (były fiński urząd lotnictwa cywilnego).

– Pismem z dnia 24 marca 2003 r. Airpro zaproponowała niektórym liniom lotniczym rozważenie rozpoczęcia działalności na nowo powstałym terminalu dla tanich linii lotniczych (Terminal 2) w porcie lotniczym Tampere. Pismo to nie zostało skierowane do irlandzkiego przewoźnika lotniczego Ryanair, jednak to z tym przewoźnikiem Suomen Lentoasemapalvelut Oy (Airpro) zawarła umowę w dniu 3 kwietnia 2003 r.

– Uregulowania w zakresie opłat lotniskowych wprowadzone w przypadku Terminala 2 różnią się od uregulowań dotyczących opłat pobieranych przez Finavia na pozostałych podległych jej fińskich portach lotniczych. Według władz fińskich różnice w opłatach pobieranych na Terminalu 2 są obiektywnie uzasadnione innym poziomem usług oferowanych w Terminalu 1 oraz w Terminalu 2 portu lotniczego Tampere.

– Pismo wysłane do przewoźników lotniczych przez Airpro dnia 24 marca 2003 r. zawierało "niewyczerpujący wykaz" opłat z tytułu wykorzystywania terminalu dla tanich linii lotniczych w porcie lotniczym Tampere. Obejmował on opłatę za obsługę naziemną i korzystanie z terminala, której wysokość była uzależniona od rodzaju statków powietrznych stosowanych do obsługi regularnych połączeń pasażerskich. Inne uiszczane zazwyczaj na rzecz Finavia opłaty miały być naliczane odrębnie. Umowa między Ryanair a Airpro przewiduje inną strukturę opłat niż określona we wspomnianym wcześniej piśmie.

– Biorąc pod uwagę, że zawierając umowę z Ryanair Airpro praktycznie zwalnia tego przewoźnika z obowiązku uiszczania ogólnie obowiązujących opłat lotniskowych, podmiot składający skargę przypuszcza, że Airpro oraz jej spółka dominująca Finavia muszą ponosić straty w przypadku usług świadczonych na rzecz Ryanair. Ponadto podejrzewa się, że Finavia i/lub Airpro pokrywają koszty przypadające w Terminalu 2 portu lotniczego Tampere z dochodów uzyskiwanych w innych fińskich portach lotniczych lub z tytułu innych usług oferowanych w porcie lotniczym Tampere.

– Zgodnie z poufną umową zawartą przez Ryanair i Airpro, Ryanair uiszcza jedynie "ryczałtową" opłatę za usługi świadczone przez Airpro w porcie lotniczym Tampere. Ryanair jest zwolniony z opłat za ochronę i za obsługę pasażerów. Mimo iż na mocy umowy z Airpro Ryanair jest zwolniony z "opłat pasażerskich", to informacje dostępne w Internecie (strona główna Ryanair) pozwalają przypuszczać, że Ryanair pobiera te opłaty od pasażerów swoich lotów z portu lotniczego Tampere, ale nie przekazuje ich organom państwowym bądź Finavii.

OCENA ŚRODKÓW POMOCY

Komisja ma wątpliwości dotyczące następujących kwestii:

Przebudowa Terminala 2 w porcie lotniczym Tampere do celów regularnych połączeń pasażerskich:

– czy przy przebudowie Terminala 2 z towarowego na pasażerski udzielono pomocy państwa;

– czy poziom usług w Terminalu 2 na tyle różni się od oferowanego w Terminalu 1, że uzasadnia to różne traktowanie przewoźników lotniczych; oraz

– czy terminal jest wynajmowany Airpro za cenę rynkową, czy też udzielana jest pomoc państwa - w obliczu faktu, że Airpro w całości należy do Finavii.

Działalność grupy Finavia oraz Airpro:

– czy opłaty, które Ryanair zobowiązany jest wnosić za usługi świadczone przez Airpro, pokrywają rzeczywiste koszty, czy też Airpro pokrywa te koszty z dochodów uzyskiwanych w ramach pozostałej działalności;

– czy Finavia pokrywa koszty ponoszone w Terminalu 2 portu lotniczego Tampere z opłat pasażerskich lub innych dochodów uzyskiwanych w innych fińskich portach lotniczych lub z tytułu innych usług świadczonych w porcie lotniczym Tampere;

– czy - w odniesieniu do usług świadczonych w porcie lotniczym Tampere i w pozostałych portach lotniczych podlegających Finavii - Airpro jest niezależne operacyjnie i przy podejmowaniu decyzji od swojej spółki dominującej, oraz czy organy kierownicze Finavii i Airpro są od siebie niezależne;

– czy pod względem operacyjnym Finavia jest w pełni niezależna od organów państwowych.

Preferencyjne traktowanie Ryanair w porcie lotniczym Tampere:

– czy pobierana od Ryanair opłata "ryczałtowa" pokrywa wszystkie koszty usług świadczonych przez Airpro w porcie lotniczym Tampere na rzecz Ryanair; oraz

– czy pobierana przez Ryanair opłata pasażerska w wysokości 9,18 EUR od pasażera jest przekazywana Finavii, czy też należy ją uznać za pomoc państwa.

W odniesieniu do pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu, która została udzielona na przebudowę i eksploatację Terminala 2 w porcie lotniczym Tampere, na działalność grupy Finavia oraz Airpro w porcie lotniczym Tampere oraz na działalność Ryanair w porcie lotniczym Tampere, Komisja ma wątpliwości, czy tego rodzaju pomoc może zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem na podstawie wyjątków, o których mowa w art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu.

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, wszelka bezprawnie przyznana pomoc może podlegać odzyskaniu od jej beneficjenta.

TEKST PISMA

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.