Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady...

1.

Wnioski i zalecenia

1.1.

EKES pozytywnie odnosi się do przyjęcia wieloletniego planu zarządzania zasobami tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, ponieważ obecny poziom biomasy tego stada, najwyższy od kiedy dostępne są dane na ten temat, umożliwia odejście od środków nadzwyczajnych określonych w poprzednim planie odbudowy.

1.2.

Komitet jest zdania, że ustanowienie w Unii Europejskiej wieloletniego planu zarządzania, który zapewni wdrożenie środków określonych w zaleceniu 18-02 przyjętym podczas 21. specjalnego posiedzenia Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) w 2018 r., jest najwłaściwszym sposobem utrzymania poziomów biomasy pozwalających na uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu z uwzględnieniem specyfiki różnych rodzajów narzędzi i technik połowowych stosowanych w tym łowisku.

1.3.

EKES sugeruje, by ustawodawcy uaktualnili wniosek dotyczący rozporządzenia, aby możliwe było uwzględnienie zmian uzgodnionych przez ICCAT w jej zaleceniu 19-04 z 2019 r.

1.4.

Komitet uważa, że należałoby zmienić art. 29 ust. 3 wniosku w celu dostosowania go do zalecenia 19-04, jak wyjaśniono w punkcie 4 niniejszej opinii.

2.

Streszczenie wniosku Komisji

2.1.

Celem wniosku w sprawie rozporządzenia, którego dotyczy niniejsza opinia, jest wdrożenie w Unii Europejskiej zatwierdzonego przez ICCAT wieloletniego planu zarządzania zasobami tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym w celu zapewnienia wyższych poziomów biomasy od poziomów umożliwiających uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu.

2.2.

Państwa członkowskie posiadające uprawnienia do połowów tuńczyka błękitnopłetwego będą musiały sporządzić roczne plany połowowe obejmujące kwoty przydzielone każdej grupie narzędzi połowowych, kryteria ich przydziału, środki mające na celu zapewnienie przestrzegania indywidualnych kwot, sezony połowowe, wyznaczone porty, przepisy dotyczące przyłowów oraz upoważnione statki.

2.3.

Państwa członkowskie posiadające uprawnienia do połowów tuńczyka błękitnopłetwego będą musiały również ustanowić roczne plany zarządzania zdolnością połowową w celu dostosowania swoich flot do przydzielonych uprawnień do połowów, a także roczne plany kontroli w celu zapewnienia zgodności z rozporządzeniem i roczne plany zarządzania narybkiem w celu zapewnienia szacowanej ilości tuńczyka błękitnopłetwego dostępnego do celów hodowlanych. Wszystkie te plany należy przesyłać Komisji najpóźniej do 31 stycznia każdego roku.

2.4.

Środki techniczne przewidziane w rozporządzeniu obejmują ograniczenie sezonów połowowych niektórych flot, takich jak sejnery i taklowce do połowów pelagicznych na skalę przemysłową, ustalenie minimalnego dopuszczalnego rozmiaru o charakterze powszechnym - masa 30 kg lub długość powyżej 115 cm -a także ustanowienie poziomu dozwolonych przyłowów nieprzekraczającego 20 % całkowitych połowów na burcie na koniec każdego rejsu połowowego.

2.5.

Środki kontroli, które mają zostać wdrożone przez państwa członkowskie, obejmują zobowiązanie do przedłożenia na miesiąc przed rozpoczęciem okresu obowiązywania upoważnienia wykazów wszystkich statków upoważnionych do połowów i przemysłowej eksploatacji zasobów tuńczyka błękitnopłetwego, a także tonarów. Ponadto trzeba będzie dostarczyć Komisji szczegółowych informacji na temat działalności połowowej prowadzonej przez statki upoważnione w poprzednim roku połowowym, w tym połowów dokonanych przez każdy z nich, a także informacji na temat przeprowadzonych wspólnych operacji połowowych.

2.6.

Ustanawia się wymóg, by kapitanowie statków rybackich o długości całkowitej poniżej 12 metrów (rozporządzenie ustanawiające wspólnotowy system kontroli 1 zobowiązuje już do tego w przypadku statków o długości co najmniej 12 metrów) przekazywali właściwym organom państwa członkowskiego na co najmniej cztery godziny przed przewidywanym czasem przybycia do portu informacje dotyczące ilości złowionego tuńczyka błękitnopłetwego, obszaru geograficznego, w którym dokonano połowów, oraz identyfikacji statku rybackiego. Ponadto unijnym statkom rybackim, które przewożą tuńczyka błękitnopłetwego, lub statkom państw trzecich na wodach unijnych zabrania się przeładunku na morzu.

2.7.

Państwa członkowskie będą odpowiedzialne za realizację krajowego programu obserwatorów, który zagwarantuje minimalne pokrycie między poszczególnymi segmentami floty zgodnie z ustalonym odsetkiem, a ponadto zapewnią obecność regionalnego obserwatora ICCAT na sejnerach. O każdej operacji transferu należy powiadomić zainteresowane państwo członkowskie, by mogło ono wydać na nią zgodę lub, w stosownych przypadkach, jej odmówić; transfer wymaga użycia kamery wideo w celu sprawdzenia ilości ryb podlegających transferowi. Ponadto należy przekazywać z wyprzedzeniem informacje na temat umieszczania ryb w sadzach, a dla każdej operacji umieszczania w sadzach sporządzać nagranie wideo.

2.8.

Monitorowanie i nadzór przez państwa członkowskie będą się odbywać za pomocą systemu monitorowania statków w odniesieniu do statków rybackich o długości całkowitej co najmniej 12 metrów, a inspekcje będą przeprowadzane w ramach systemu wspólnej międzynarodowej inspekcji ICCAT.

2.9.

Zakazuje się handlu, wyładunku, przywozu, wywozu, umieszczania w sadzach, powrotnego wywozu i przeładunku tuńczyka błękitnopłetwego, któremu nie towarzyszy zatwierdzona dokumentacja określona w rozporządzeniu.

3.

Uwagi ogólne

3.1.

Ogólnie rzecz biorąc EKES zgadza się z wnioskiem dotyczącym rozporządzenia, ponieważ stanowi on transpozycję zalecenia ICCAT. Komitet z zadowoleniem przyjmuje również wyniki planu odbudowy, dzięki któremu osiągnięto największy poziom biomasy tuńczyka błękitnopłetwego od kiedy dostępne są dane na ten temat.

3.2.

W 2019 r. w ramach ICCAT przyjęto zalecenie 19-04 zmieniające zalecenie 18-02 będące przedmiotem niniejszej opinii. W związku z tym Komitet proponuje, by ustawodawcy dostosowali do niego wniosek dotyczący rozporządzenia.

4.

Uwagi szczegółowe

4.1.

Art. 29 ust. 3 stanowi, że unijne sejnery nie angażują się we wspólne operacje połowowe z sejnerami innych stron konwencji ICCAT, chociaż punkt 62 zalecenia 19-04 stanowi, że: "[...] Jednakże strona konwencji 2 posiadająca mniej niż pięć upoważnionych statków rybackich do połowów okrężnicą może zezwolić na wspólne operacje połowowe z innymi stronami.

Każda strona konwencji wykonująca wspólną operację połowową będzie odpowiedzialna za połowy dokonane w ramach wspólnej operacji połowowej".

4.2.

Komitet uważa, że we wniosku dotyczącym rozporządzenia należałoby uwzględnić wyjątek przewidziany w poprzednim punkcie, tj. umożliwienie wspólnych połowów z flotami innych stron konwencji. EKES sądzi jednak, że wcześniej należałoby uzgodnić, w sposób dwustronny, protokół w sprawie czynności, które mają wykonywać statki, a w szczególności organy poszczególnych stron umawiających się, jeśli chodzi o zarządzanie deklaracjami połowowymi wymaganymi w ramach obowiązujących przepisów.

Wniosek o konsultację	Rada, 6.12.2019
	Parlament Europejski, 16.12.2019
Tryb postępowania	Art. 43. ust. 2 i art. 304 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
Sekcja odpowiedzialna	Rolnictwo, Rozwój Wsi i Środowisko Naturalne
Data przyjęcia przez sekcję	6.3.2020
Data przyjęcia na sesji plenarnej	7.5.2020
Sesja plenarna nr	551
Wynik głosowania	251/0/10
(za/przeciw/wstrzymało się)

	Luca JAHIER
	Przewodniczący
	Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego

Dz.U.UE.C.2020.232.36