Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwiększenia bezpieczeństwa dokumentów tożsamości obywateli Unii i dokumentów pobytowych wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin korzystającym z prawa do swobodnego przemieszczania się" [COM(2018) 212 final - 2018/0104 (COD)].

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.367.78

Akt nienormatywny
Wersja od: 10 października 2018 r.

Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwiększenia bezpieczeństwa dokumentów tożsamości obywateli Unii i dokumentów pobytowych wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin korzystającym z prawa do swobodnego przemieszczania się"

[COM(2018) 212 final - 2018/0104 (COD)]

(2018/C 367/15)

(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2018 r.)

Sprawozdawca generalny: Jorge PEGADO LIZ

Wniosek o konsultacjęParlament Europejski, 28.5.2018 Rada, 18.6.2018
Podstawa prawnaArt. 21 ust. 2 i art. 304 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
Sekcja odpowiedzialnaSekcja Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Obywatelstwa
Decyzja Prezydium Komitetu22.5.2018
Data przyjęcia na sesji plenarnej11.7.2018
Sesja plenarna nr536
Wynik głosowania (za/przeciw/wstrzymało się)155/8/5
1.
Wnioski i zalecenia
1.1.
EKES z dużym zadowoleniem przyjmuje omawiany wniosek, który uznaje za niezbędną i pilną inicjatywę. Zgadza się z wybraną podstawą prawną odpowiednią z punktu widzenia ograniczonego zakresu wniosku, a także z wyborem instrumentu prawnego. Potwierdza, że wniosek jest zgodny z zasadami pomocniczości i proporcjonalności oraz z prawami podstawowymi. Apeluje o jego niezwłoczne przyjęcie.
1.2.
Zgadza się również z obowiązkiem uwzględnienia wizerunku twarzy posiadacza i odcisków dwóch palców w interoperacyjnych formatach, a także z wymogiem oddzielenia danych biometrycznych od wszystkich innych danych zapisanych ewentualnie w dokumencie.
1.3.
Niemniej zdaniem EKES-u Komisja nie uzasadnia odpowiednio opcji ustawodawczej ani nie przedstawia powodów, dla których nie była w stanie przygotować wniosku opartego na szerszej harmonizacji przepisów, dzięki któremu stworzono by faktyczny jednolity system dowodów tożsamości o niezaprzeczalnych korzyściach z punktu widzenia bezpieczeństwa, uproszczenia i szybkości kontroli oraz jednolitości procedur. Obywatele niezwykle by na tym skorzystali, tak więc nie wiadomo, dlaczego nie wprowadzono - na wzór postanowień dotyczących dokumentów pobytowych dla obywateli Unii - obowiązkowych elementów zawartych w załączniku oceny skutków, a zwłaszcza tytułu dokumentu, imienia i nazwiska, płci, obywatelstwa, daty i miejsca urodzenia, miejsca wydania, podpisu oraz daty ważności.
1.4.
Ponadto wniosek nie uwzględnia nawet konkluzji REFIT ani konsultacji z obywatelami, podczas których wskazano na sytuacje wyraźnie utrudniające zasadę swobodnego przemieszczania się na terytorium europejskim. Utrzymano fakultatywny charakter wprowadzenia przez państwa członkowskie dowodów tożsamości na swoim terytorium, a także określenia ich zakresu i rodzaju oraz minimalnych informacji.
1.5.
Komitet chciałby, aby Komisja zbadała możliwość wprowadzenia europejskiego dowodu tożsamości, który dawałby obywatelom europejskim prawo do głosowania, nawet jeśli w tym celu konieczne byłoby zastosowanie innej podstawy prawnej.
1.6.
EKES obawia się, że koszty związane z zapewnieniem zgodności nowych dowodów spadną na obywateli i że będą one nieokreślone, nieodpowiednie i nieproporcjonalne z uwagi na pozostawienie całkowitej swobody ich ustalania administracji państw członkowskich.
1.7.
Komitet sądzi również, że można by zbadać inne dodatkowe elementy, które państwa członkowskie wiążą ze wspomnianymi dowodami, i w miarę możliwości ujednolicić je w odniesieniu do ich uwzględnienia bądź wykorzystania przez samych zainteresowanych lub strony trzecie.
1.8.
Zdaniem EKES-u niezwykle istotne jest, aby Komisja śledziła i kontrolowała wdrażanie wniosku. Dokumenty, o których w nim mowa, powinny być postrzegane nie tylko jako element ustalania tożsamości, lecz jako instrument umożliwiający posiadaczowi dokonanie szeregu działań w jakimkolwiek państwie członkowskim, przede wszystkim swobodne przemieszczanie się w strefie Schengen, nabywanie dóbr i usług, szczególnie usług finansowych, oraz uzyskanie dostępu do usług publicznych i prywatnych.
1.9.
Ze względu na konieczność i pilny charakter rozporządzenia EKES zaleca skrócenie większości terminów przewidzianych dla jego wejścia w życie i późniejszego monitorowania.
1.10.
Wzywa Komisję, Parlament Europejski i państwa członkowskie do rozważenia propozycji dotyczących zwłaszcza elementów uznanych przez Komitet za zasadnicze, jak również niektórych przepisów w zakresie wykorzystania tych dokumentów przez strony trzecie, co okazało się niezbędne w niektórych państwach członkowskich.
2.
Streszczenie treści wniosku i jego uzasadnienia
2.1.
W komunikacie do Parlamentu Europejskiego i Rady "Czternaste sprawozdanie z postępu prac nad stworzeniem rzeczywistej i skutecznej unii bezpieczeństwa" 1  - obok rozważań na temat zmian w odniesieniu do dwóch głównych filarów polityki obrony, a mianowicie zwalczania terroryzmu i przestępczości zorganizowanej oraz wspierających je działań, a także wzmocnienia zdolności obronnych i odporności na zagrożenia - Komisja wśród innych środków 2  wspomina o wniosku ustawodawczym mającym na celu poprawę zabezpieczeń krajowych dokumentów tożsamości i dokumentów pobytowych, co "utrudni terrorystom i innym przestępcom niewłaściwe wykorzystanie lub sfałszowanie takich dokumentów w celu wjechania na terytorium UE lub poruszania w jej granicach".
2.2.
W komunikacie wspomina się, że jak pokazują statystyki Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej dotyczące sfałszowanych dokumentów, "dokumentami podróży najczęściej wykorzystywanymi niezgodnie z prawem w UE są krajowe dowody tożsamości zawierające słabe zabezpieczenia". W ramach europejskiej reakcji na przestępstwa przeciwko wierzytelności dokumentów podróży określonej w planie działania z grudnia 2016 r. Komisja przyjęła - wraz ze sprawozdaniem z postępu prac - wniosek dotyczący rozporządzenia mającego na celu wzmocnienie bezpieczeństwa dowodów tożsamości wydawanych obywatelom Unii oraz dokumentów podróży wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin. We wniosku stwierdzono: "Wzmocnienie zabezpieczeń dowodów tożsamości i dokumentów pobytu utrudni przestępcom niewłaściwe wykorzystanie lub sfałszowanie takich dokumentów w celu poruszania się po terytorium UE lub przekraczania zewnętrznych granic UE. Lepiej zabezpieczone dokumenty tożsamości przyczynią się do skuteczniejszego zarządzania granicami zewnętrznymi UE (w tym w odniesieniu do wyzwania, jakie stanowi powrót zagranicznych bojowników terrorystycznych i członków ich rodzin), a jednocześnie lepiej zabezpieczone i bardziej wiarygodne dokumenty ułatwią obywatelom Unii korzystanie z praw do swobodnego przepływu".
2.3.
We wniosku Komisji, który oparto na ocenie skutków i konsultacjach publicznych, określono minimalne normy w zakresie bezpieczeństwa dokumentów w odniesieniu do krajowych dowodów tożsamości, w tym w szczególności do zdjęcia biometrycznego i odcisków palców, które mają być przechowywane w chipie dowodu tożsamości. Przewidziano także minimalny zakres informacji, które podaje się w dokumentach pobytu wydawanych przemieszczającym się obywatelom Unii, jak również pełną harmonizację kart pobytu członków rodzin niebędących obywatelami UE. Komisja wzywa współprawodawców do przeanalizowania tego wniosku ustawodawczego w sposób niezwłoczny w celu szybkiego osiągnięcia porozumienia.
2.4.
To w kontekście tych szeroko zakrojonych ram należy oceniać wniosek dotyczący rozporządzenia, którego cele to:
a)
poprawa i wzmocnienie zarządzania granicami zewnętrznymi;
b)
zwalczanie terroryzmu i przestępczości zorganizowanej oraz zbudowanie prawdziwej unii bezpieczeństwa;
c)
ułatwienie mobilności obywateli UE korzystających z prawa do swobodnego przemieszczania się oraz potwierdzenie ich tożsamości przed podmiotami publicznymi i prywatnymi podczas korzystania z prawa pobytu w innym kraju UE;
d)
aktywniejsze zwalczanie fałszowania dokumentów podróży i ograniczenie ryzyka fałszowania dokumentów oraz przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów;
e)
zapobieganie nadużyciom i zagrożeniom dla bezpieczeństwa wewnętrznego wynikającym z uchybień w zakresie bezpieczeństwa dokumentów;
f)
zapobieganie wyjazdowi do krajów trzecich w celach podjęcia działalności terrorystycznej oraz powrotowi do UE bez żadnych konsekwencji.
2.5.
Z myślą o realizacji tych celów Komisja przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia, który uznaje za właściwy instrument prawny oparty na art. 21 ust. 2 TFUE, przestrzegający zasady pomocniczości oraz mieszczący się w granicach wyznaczonych przez zasadę proporcjonalności.
2.6.
Z trzech zaproponowanych wariantów, tj. zachowanie status quo, próba szerszej harmonizacji lub ustanowienie minimalnych norm bezpieczeństwa dla dokumentów tożsamości i minimalnych wspólnych wymagań odnoszących się do dokumentów pobytu wydawanych obywatelom UE, a w przypadku kart pobytowych dla członków rodzin obywateli UE będących obywatelami państw trzecich - stosowanie wspólnego jednolitego wzoru dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich, wybrano ten ostatni, uznając go za zgodny z prawami podstawowymi, zwłaszcza prawem do ochrony danych i życia prywatnego.
2.7.
Omawianemu wnioskowi towarzyszyć będą środki z zakresu prawa miękkiego (np. działania uświadamiające i szkolenia), co pozwoli zapewnić sprawne wdrożenie dostosowane do specyficznej sytuacji i potrzeb każdego państwa członkowskiego. Wymienić tu można:
a)
program monitorowania produktów, rezultatów i skutków rozporządzenia;
b)
przekazywanie Komisji przez państwa członkowskie rok po rozpoczęciu stosowania rozporządzenia, a następnie co roku, informacji uznanych za niezbędne do skutecznego monitorowania funkcjonowania rozporządzenia;
c)
ocena przez Komisję skuteczności, efektywności, przydatności, spójności i unijnej wartości dodanej powstałych ram prawnych, lecz nie wcześniej niż po upływie sześciu lat od daty rozpoczęcia stosowania, z myślą o zgromadzeniu wystarczających danych; ocena obejmie konsultacje z zainteresowanymi stronami w celu zebrania informacji zwrotnych na temat skutków wprowadzonych zmian legislacyjnych i miękkich środków.
3.
Uwagi ogólne
3.1.
EKES z dużym zadowoleniem przyjmuje omawiany wniosek, który uznał już za niezbędną inicjatywę w innych opiniach. Zgadza się z wybraną podstawą prawną odpowiednią z punktu widzenia ograniczonego zakresu wniosku, a także z wyborem instrumentu prawnego. Potwierdza, że wniosek jest zgodny z zasadami pomocniczości i proporcjonalności oraz z prawami podstawowymi. Apeluje o jego niezwłoczne przyjęcie.
3.2.
Zgadza się również z obowiązkiem uwzględnienia wizerunku twarzy posiadacza i odcisków dwóch palców w interoperacyjnych formatach oraz z przewidzianymi wyłączeniami, a także z wymogiem możliwości oddzielenia danych biometrycznych od wszystkich innych danych zapisanych ewentualnie w dokumencie na mocy decyzji państwa członkowskiego.
3.3.
EKES przypomina wnioski REFIT i konsultacje z obywatelami, podczas których wskazano na sytuacje wyraźnie utrudniające zasadę swobodnego przemieszczania się na terytorium europejskim, przede wszystkim z uwagi na dowody tożsamości, których władze nie uznały za ważne dokumenty podróży, różne okresy ważności utrudniające ich uznawanie przez państwa członkowskie, jak też trudności w dostępie obywateli do towarów i usług.
3.4.
Sądzi, że wniosek nie uwzględnia tych różnych konkluzji. Utrzymano fakultatywny charakter wprowadzenia przez państwa członkowskie dowodów tożsamości na swoim terytorium, a także określenia ich zakresu i rodzaju oraz minimalnych informacji.
3.5.
EKES przypomina, że dowody osobiste są zwykle wydawane w celu stwierdzenia tożsamości posiadacza. Umożliwiają obywatelom dostęp do usług finansowych, w tym założenie konta, a także korzystanie ze świadczeń społecznych, opieki zdrowotnej, kształcenia oraz praw ustawowych i politycznych.
3.6.
Biorąc za przykład badanie Parlamentu Europejskiego "The Legal and Political Context for setting a European Identity Document" [Ramy prawne i polityczne stworzenia europejskiego dowodu tożsamości], Komitet pragnąłby, by Komisja zbadała także możliwość wprowadzenia europejskiego dowodu tożsamości, który dawałby obywatelom prawo do głosowania, nawet jeśli w tym celu konieczne byłoby zastosowanie innej podstawy prawnej.
3.7.
EKES obawia się, że koszty związane z zapewnieniem zgodności nowych dowodów spadną na obywateli i że będą one nieokreślone z uwagi na pozostawienie całkowitej swobody ich ustalania administracji państw członkowskich. Dlatego też uznaje za konieczne dokonanie uprzedniej oceny kosztów związanych z wdrożeniem wniosku, tak aby były one stosowne i proporcjonalne.
3.8.
EKES podkreśla, że zgodnie z oceną skutków omawianego wniosku wiele państw członkowskich wciąż nie zezwala na pobieranie danych biometrycznych przy wydawaniu dowodów tożsamości (Włochy, Francja, Rumunia, Chorwacja, Republika Czeska, Finlandia, Malta, Słowacja i Słowenia). Trzeba więc określić i ocenić wpływ finansowy i technologiczny tych środków dla obywateli i administracji publicznej.
3.9.
Komitet zaznacza, że we wniosku należy koniecznie zwrócić uwagę na legitymizację dowodu tożsamości jako instrumentu umożliwiającego posiadaczowi dokonanie szeregu działań w jakimkolwiek państwie członkowskim, przede wszystkim swobodne przemieszczanie się w strefie Schengen czy nabywanie dóbr i usług, szczególnie usług finansowych.
3.10.
Z drugiej strony nie wolno zapominać o problemach występujących w związku z dokumentami pobytowymi obejmujących m.in. wielość dokumentów czy odmowę wjazdu do państwa członkowskiego oraz dostępu do podstawowych dóbr i usług. Komitet obawia się, że obecny wniosek nie wystarczy do ich rozwiązania.
3.11.
Niemniej podkreśla konieczność przestrzegania zasady minimalizacji przetwarzania danych i zagwarantowania, że powody, dla których dane biometryczne są gromadzone, będą jasne, przejrzyste, zgodne z prawem i odpowiednio określone.
3.12.
Niemniej zdaniem EKES-u Komisja nie uzasadnia odpowiednio opcji ustawodawczej i nie przedstawia powodów, dla których nie była w stanie przygotować wniosku opartego na szerszej harmonizacji przepisów, dzięki któremu stworzono by faktyczny jednolity system dowodów tożsamości o niezaprzeczalnych korzyściach z punktu widzenia bezpieczeństwa, uproszczenia i szybkości kontroli oraz jednolitości procedur. Obywatele niezwykle by na tym skorzystali, tak więc nie wiadomo, dlaczego nie przewidziano tej harmonizacji jako pożądanego celu w perspektywie średnioterminowej. Ten wariant - jak wyraźnie wskazano w dokumencie roboczym służb Komisji (SWD(2018) 111 final 3 ) - był preferowany przez "większość obywateli UE, z którymi prowadzono konsultacje i którzy popierają szerszą harmonizację krajowych dowodów tożsamości (ID 2) oraz ogólne ujednolicenie dokumentów pobytowych (RES 3)".
3.13.
W rzeczy samej nie jest jasne, dlaczego nie ustanowiono - na wzór dokumentów pobytowych dla obywateli Unii - obowiązkowych elementów zawartych w załączniku oceny skutków omawianego wniosku, a zwłaszcza tytułu dokumentu, imienia i nazwiska, płci, obywatelstwa, daty i miejsca urodzenia, miejsca wydania, podpisu oraz daty ważności.
3.14.
EKES podkreśla potrzebę wzmocnienia kontroli przypadków oszustw i zwraca tu szczególną uwagę na transport, zwłaszcza lotniczy, lądowy i morski. Należy także wyposażyć służby graniczne w odpowiednie kompetencje ludzkie, logistyczne i techniczne, tak aby zapewnić nie tylko uznawanie dokumentów wszystkich państw członkowskich, ale również usprawnienie ich kontroli.
3.15.
Zasadnicze znaczenie ma zatem, by Komisja śledziła i kontrolowała wdrażanie wniosku, aby dokumenty, o których w nim mowa, były wyraźnie uznawane za dokumenty upoważniające do podróży i dostępu do usług publicznych i prywatnych.
3.16.
Komitet sądzi również, że można by zbadać inne dodatkowe elementy, które państwa członkowskie wiążą ze wspomnianymi dowodami, i w razie potrzeby ujednolicić je w odniesieniu do ich uwzględnienia bądź wykorzystania przez samych zainteresowanych lub strony trzecie.
4.
Uwagi szczegółowe
4.1.
Art. 1: Z uwagi na zakres omawianego wniosku zdaniem EKES-u wniosek powinien odnosić się do minimalnych wymogów informacyjnych.

Komitet podkreśla konieczność wyraźnego stwierdzenia, że rozporządzenie przestrzega zasady legalności oraz autentyczności, prawdziwości, jednoznaczności i bezpieczeństwa danych określających tożsamość obywateli.

4.2.
Art. 2: Wychodząc poza zakres zastosowania i bez uszczerbku dla dyrektywy 2004/38/WE, EKES zwraca uwagę na konieczność zdefiniowania "dowodu tożsamości, które państwa członkowskie wydają swoim obywatelom", aby zapewnić ujednolicenie tego dokumentu we wszystkich państwach członkowskich.
4.3.
Art. 3 ust. 2: EKES kwestionuje wymóg uwzględnienia drugiego języka, gdyż nie jest to ani potrzebne, ani stosowne dla ułatwienia uznania dokumentów w kontekście transgranicznym.
4.4.
Art. 3 ust. 10: Komitet uważa, że okresy ważności tych dokumentów należy ustalić w rozporządzeniu w sposób zharmonizowany na podstawie jednolitych przedziałów wiekowych.
4.5.
Art. 5: Okres wycofywania dokumentów powinien wynosić 3 lata zamiast 5 lat.
4.6.
Art. 6:
4.6.1.
Dokumenty pobytowe powinny zawierać następujące elementy:
-
imię matki i ojca
-
obywatelstwo
-
miejsce urodzenia
-
płeć
-
wzrost
-
kolor oczu
-
podpis.
4.6.2.
W odniesieniu do imienia i nazwiska posiadacza, informacja ta powinna być kompletna, zgodna z treścią aktu urodzenia oraz z oficjalną pisownią, aby zagwarantować indywidualną tożsamość obywateli.
4.7.
Art. 8 ust. 2: Okres wycofywania dokumentów powinien wynosić 3 lata zamiast 5 lat.
4.8.
Art. 10: Bez uszczerbku dla stosowania rozporządzenia (UE) 2016/679 EKES uważa, że wniosek powinien zawierać szczegółowe przepisy dotyczące celu bazy danych, sposobu gromadzenia i aktualizacji danych osobowych, informowania o nich, konsultowania ich i dostępu do nich oraz ich przechowywania.
4.9.
Art. 12 ust. 1: Termin składania sprawozdania z wdrożenia powinien wynosić 3 lata zamiast 4 lat, jak wspomniano w motywie 21.
4.10.
Art. 12 ust. 2: Termin składania sprawozdania z oceny powinien wynosić 5 lat zamiast 6.
4.11.
EKES uważa za wskazane, aby w rozporządzeniu określono termin, w jakim należy wydać dowód tożsamości po urodzeniu (np. 30 dni).
4.12.
Trzeba także doprecyzować, że w wypadku weryfikacji ważnych dowodów tożsamości przez podmiot publiczny lub prywatny zabranie lub zatrzymanie dokumentu należy ograniczyć do niezbędnego minimum uzasadnionego względami bezpieczeństwa i obrony państw członkowskich. Zakazuje się również powielania dowodów przez kopiowanie lub innymi metodami bez wyraźnej zgody posiadacza, chyba że właściwy organ sądowy wyda taką decyzję z oczywistych względów bezpieczeństwa bądź w celu zapobieżenia oszustwu czy nadużyciu oraz w celu ochrony danych i życia prywatnego.
4.13.
Trzeba także wyraźnie przewidzieć możliwość natychmiastowego usunięcia danych w przypadku zaginięcia, kradzieży lub wymiany dowodu, aby zapobiec nieuczciwemu wykorzystaniu oficjalnych dowodów tożsamości.

Bruksela, dnia 11 lipca 2007 r.

Luca JAHIER
Przewodniczący
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego
2 Należy tu wymienić nowe instrumenty zbierania dowodów elektronicznych w postępowaniach karnych; ułatwianie korzystania z informacji finansowych w celu zapobiegania poważnym przestępstwom, wykrywania, dochodzenia lub ścigania poważnych przestępstw; bardziej rygorystyczne zasady przeciwdziałania prekursorom materiałów wybuchowych wykorzystywanym do wytwarzania materiałów wybuchowych domowej roboty; poprawę kontroli przywozu i wywozu broni palnej w celu zapobiegania nielegalnemu obrotowi bronią palną; zwalczanie treści o charakterze terrorystycznym w internecie, interoperacyjność systemów informacyjnych i usprawnioną wymianę informacji; ochronę przed zagrożeniami chemicznymi, biologicznymi, radiologicznymi i jądrowymi oraz ochronę przestrzeni publicznych; przeciwdziałanie cyberprzestępczości i zwiększanie cyberbezpieczeństwa.
3 Streszczenie oceny skutków towarzyszące wnioskowi dotyczącemu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwiększenia bezpieczeństwa dokumentów tożsamości obywateli Unii i dokumentów pobytowych wydawanych obywatelom Unii i członkom ich rodzin korzystającym z prawa do swobodnego przemieszczania się.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.