Nowy, zrównoważony i konkurencyjny przemysł hutniczy, sporządzony na podstawie otrzymanej petycji (2012/2905(RSP).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.434.144

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 grudnia 2015 r.

Nowy zrównoważony i konkurencyjny przemysł hutniczy

P7_TA(2012)0510

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie nowego, zrównoważonego i konkurencyjnego przemysłu hutniczego, sporządzonej na podstawie otrzymanej petycji (2012/2905(RSP)

(2015/C 434/16)

(Dz.U.UE C z dnia 23 grudnia 2015 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając petycję 760/2007, którą złożył obywatel Włoch, w sprawie stalowni ILVA i alarmującego stężenia dioksyn w Taranto,

- uwzględniając wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 31 marca 2011 r., zgodnie z którym Włochy nie dopełniły swoich obowiązków wynikających z dyrektywy dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (dyrektywa IPPC),

- uwzględniając art. 191 ust. 2 TFUE oraz dyrektywę 2004/35/WE w sprawie odpowiedzialności za środowisko,

- uwzględniając obrady w komisji PETI z udziałem składających przedmiotową petycję (ostatnie przeprowadzone w dniu 9 października 2012 r.), a także odpowiedzialnego za te kwestie wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej,

- uwzględniając art. 202 ust. 2 Regulaminu PE,

A. mając na uwadze, że składający petycję stanowczo wyrazili swoje obawy dotyczące niezwykle wysokiego poziomu emisji dioksyn ze stalowni ILVA w Taranto, które wywierały i nadal wywierają znaczący, szkodliwy i trwały wpływ na zdrowie miejscowej ludności, przy czym członkowie 20 000 tamtejszych rodzin pracowali w przemyśle hutniczym lub byli z nim związani, a duży współczynnik zanieczyszczeń doprowadził wśród miejscowej ludności do niedopuszczalnego i niemożliwego do zaakceptowania poziomu problemów zdrowotnych oraz zapadalności na choroby przewlekłe;

B. mając na uwadze, że niedawno włoskie władze zamknęły niektóre wydziały huty stali ILVA w celu uniknięcia dalszych zanieczyszczeń, oraz mając na uwadze, że władze oraz właściciele funkcjonujących jeszcze części zakładu są prawnie zobowiązani do niezwłocznego zapewnienia dalszego znacznego obniżenia poziomu emisji szkodliwych substancji;

C. mając na uwadze, że niepewna i niebezpieczna sytuacja w stalowni ILVA powoduje również duże zniszczenia w środowisku naturalnym, a także szkody oraz poważne problemy społeczne i gospodarcze na południu Włoch, i że prywatyzacja tej huty nie doprowadziła do żadnej poprawy bezpieczeństwa środowiskowego w sektorze stalowym;

D. mając na uwadze, że przemysł hutniczy, który zatrudnia około 360 000 pracowników, jest kluczowym sektorem gospodarki Unii Europejskiej, oraz mając na uwadze, że na Parlamencie spoczywają obowiązek i odpowiedzialność w zakresie wyraźnego okazania solidarności z pracownikami stalowni ILVA i ich rodzinami, którzy ucierpieli wskutek tej całkowicie niedopuszczalnej sytuacji;

E. mając na uwadze, że w dziedzinie polityki przemysłowej UE ze względów strategicznych należy zdecydowanie zapobiegać dalszemu przenoszeniu zakładów hutniczych i produkcji stali poza granice Unii Europejskiej oraz zapewniać pracownikom bezpieczeństwo, a także mając na uwadze, że w dziedzinie polityki ochrony środowiska UE równie istotne są zapewnienie egzekwowania zasady "zanieczyszczający płaci" i poprawa równowagi ekologicznej oraz, w razie konieczności, jej przywrócenie, jak wymagają tego art. 191 ust. 2 TFUE oraz dyrektywa 2004/35/WE w sprawie odpowiedzialności za środowisko;

1. wzywa Komisję i Radę do opracowania nowej strategii politycznej dotyczącej przemysłu hutniczego, która pobudzi wzrost gospodarczy i zatrudnienie w czasie kryzysu gospodarczego i będzie zgodna z wymogami ochrony zdrowia i bezpieczeństwa wszystkich obywateli i mieszkańców UE;

2. wzywa Komisję i Radę do współpracy również ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, tak aby ta strategia polityczna spójnie połączyła cele gospodarcze z priorytetami społecznymi i środowiskowymi, co przyczyni się do budowy nowoczesnego, konkurencyjnego i zrównoważonego europejskiego przemysłu hutniczego w pełni zgodnego z unijnym prawem ochrony środowiska;

3. wzywa władze włoskie do zapewnienia w trybie pilnym naprawy środowiska na zanieczyszczonym terenie stalowni przy jednoczesnym zapewnieniu, aby koszty poniesione w związku z podjętymi działaniami zapobiegawczymi lub zaradczymi były pokrywane na zasadzie "zanieczyszczający płaci", zgodnie z wymogami art. 8 dyrektywy 2004/35/WE w sprawie odpowiedzialności za środowisko;

4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.