Nowa strona narodowa obiegowych monet euro.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.309.5

Akt nienormatywny
Wersja od: 13 listopada 2010 r.

Nowa strona narodowa obiegowych monet euro

(2010/C 309/04)

(Dz.U.UE C z dnia 13 listopada 2010 r.)

W dniu 13 lipca 2010 r. Rada Unii Europejskiej uznała, że Republika Estońska spełnia warunki konieczne do przyjęcia euro z dniem 1 stycznia 2011 roku(1).

Od dnia 1 stycznia 2011 r. Republika Estońska będzie zatem emitować monety euro, z zastrzeżeniem zgody EBC co do wielkości emisji (zob. art. 128 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej).

Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności(2), a także ogółu społeczeństwa, Komisja ogłasza wszystkie nowe wzory monet euro.

Monety o nominałach 10, 20 i 50 centów oraz monety o nominałach 1 i 2 euro zostaną wyemitowane przez Republikę Estońską z nowymi wspólnymi stronami(3). Monety o najmniejszych nominałach (1, 2 i 5 centów) zostaną wyemitowane z oryginalnymi wspólnymi stronami, gdyż wspólne strony dla tych nominałów nie zostały zmienione.

grafika

Państwo emitujące: Republika Estońska

Data emisji: Styczeń 2011 r.

Opis motywu: Środkowa część motywu przedstawia konturową mapkę Estonii. W dolnej części motywu widnieje słowo "Eesti", które oznacza "Estonię". Na górze motywu wskazany jest rok "2011".

Dwanaście gwiazd flagi europejskiej umieszczonych jest na zewnętrznym otoku monety.

Napis na krawędzi monety o nominale 2 euro: "EESTI" dwukrotnie powtórzony, na przemian w jedną i drugą stronę.

______

(1) Decyzja Rady z dnia 13 lipca 2010 r. zgodnie z art. 140 ust. 2 Traktatu w sprawie przyjęcia przez Estonię euro w dniu 1 stycznia 2011 r. (Dz.U. L 196 z 28.7.2010, s. 24).

(2) Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, Dz.U. C 254 z 20.10.2006, s. 6 oraz Dz.U. C 248 z 23.10.2007, s. 8 zawierające odniesienia do pozostałych monet euro.

(3) Zob. Dz.U. C 225 z 19.9.2006, s. 7.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.